Chapter 6

Iniwan na nga ako ni Grocha sa may pangpang. Sa gitna ng kadiliman ay lumiwanag ang ibinigay sa aking regalo ni Olfor. Ito ang nagbigay daan sa aking upang matagpuan ang isang maliit na daanan. Naglakad ako papasok sa makitid na halaman. Tinanaw ko muna sa malayuan ang asul na tarangkahan na kung saan si David at Argus ay na roon. Hindi ko lubos maisip na malayo pa rin ang lalakbayin ko bago marating ang paaralan.

"Lumapit ka upang tuluyang makapasok sa iyong paaralan," rinig kong turan ng kung sino.

Sinuyod ko ang bawat sulok ng kadiliman upang mahanap ang tinig na iyon. Ngunit wala akong makita. Tinahak ko na lamang ang daan ng hindi lumilingon sa aking likod. Pakiramdam ko ay kanina pang may sumusunod sa akin. Ilang minuto pa ay narating ko na ang nagliliwanag na lagusan.

Nag-aalangan man ay pumasok na lamang ako. Labis akong napasinghap ng magbago ang paligid. Napapikit-pikit pa ako dahil hindi ako makapaniwalang na sa loob na agad ako ng paaralan. Sa aking harapan ay may isang kahong kulay dugo.

Napalinga ako sa paligid. Ang mga mag-aaral sa lugar na ito ay nagkakagulo. Ang iilan ay duguan, ang iba ay wala nang buhay. Anong klaseng paaralan ito? Bakit tila sumasabak sila sa digmaan?

"Maligayang pagdating," usal ng isang babaeng kulay puti ang buhok.

Nakasuot ito ng asul na kawangis ng kalangitan sa gabi.

"Ito ang punyal na magsisilbing susi sa iyong unang pagsusulit," wika niya at ibinigay sa akin ang punyal.

Nang abutin ko ito ay tila may sarili itong buhay na hiniwa ang aking daliri. Napadaing ako sa labis na hapdi. Gusto kong bitawan ang punyal ngunit mas lalo lang humihigpit ang pagkakapit ko roon.

"Ang iyong dugo ang magsisilbing susi sa kahong iyan. Nakapaloob sa kahon ang lahat ng iyong lihim na maingat mong itatago. Ang dugo mo magiging selyo upang hindi malaman ng iba ang iyong kahinaan," dagdag pa niya.

Pinagmasdas ko ang ginang kung may bahid bang biro ang tinuran niya. Blangko lamang ang ekspresyon niya.

"Matuto kang protektahan ang sarili mo. Walang ibang gagawa noon kung hindi ikaw lamang."

Inalis niya ang pagkakabuhol ng laso at kinuha ang aking kamay na nagdurugo. Piniga niya ang dulo ng aking daliri upang ipatak ang aking dugo sa maliit na botilya sa gitna ng kahon.

"Kung hindi mo na sisiguro sa iyong sarili ang pagpasok sa paaralang ito ay dapat hindi mo nilisan ang mapayapa mong buhay," wika niya habang kinukumpas ang mga daliri sa aking kamay.

Tama nga si tanda. Kailangan kong mag-ingat dahil hindi basta basta ang paaralang papasukan ko.

"Paalala ko lamang sa iyo. Don't let anyone know your little secret's."

Nakangiti nitong kinuha ang magkabila kong kamay. Inilapat niya ito sa gilid ng kahon.

"AHHHHHHHHHH!" hiyaw ko ng may maliliit na matutulis na bagay ang tumusok sa mga palad ko.

"Welcome to Rolean Academy. Ngayon pa lang ay iwaglit mo na sa isip mo ang takot, Pillow," usal niya at diniinan ang pagkakahawak sa aking kamay.

Halos mapatid ang litid ko sa kasisigaw. Dama ko ang kakaibang pakiramdam sa kaloob-looban ko. Tila may gustong kumawala sa aking likuran. Parang may kung ano sa aking didbdib na gustong lumabas. Habang umiikot at naglalabas pasok ang matutulis na patalim sa palad ko ay nag-iinit ang buo kong katawan. Tila sinisilaban ako. Ang kahel kong buhok ay mas lalong tumitingkad.

"Anak ka nga niya," turan niya at inalis ng walang pag-imporma ang aking palad sa kahon.

Hinihingal na napaluhod ako sa lupa. Dumidilim ang paligid habang pilit kong kinakalma ang aking paghinga.

Mariin kong ikinagat ang aking ngipin sa pang ibaba kong labi. Nahihilo ako sa labis na pagsakit ng aking ulo. Kung umpisa pa lamang ito ng paghihirapan ko sa loob, tanda, sunduin mo na ako. Nalalasahan ko ang sarili kong dugo sa aking labi. Ngunit kahit papano ay naibsan nito ang hapding bumabalantay sa aking palad.

"Hush now, Pillow. Pansamantalang sakit lamang iyan," usal niya.

Hindi ko alam kung bakit matatalim ang titig na ipinukol ko sa kaniya. Tila may bumubulong sa akin na hanapin ang punyal at itarak din ito sa ginang.Pilit kong nilalabanan ang bawat bulong ng aking isipan. Hindiko kayang gawin iyon sa kahit na sino.

May mga ipinaliliwanag ito sa akin ngunit okyupado ang aking isipan ng mgamatitinis na bulong. Hanggang sa maramdaman kong pagpunit ng aking laman sa may palapulsuhan.

"Ito ang magiging proteksyon mo laban sa sumpa ng iyong ina," ani niya.

"A-anong ginagawa mo? Ba-bakit hi-hi-hindi ako makahinga!" sigaw ko sa kaniya na sinukilian lamang nito ng  mapanuyang ngisi.

"Sleep now, Pillow!" wika nito sabay kumpas ng kaniyang daliri. 

"Welcome to Rolean Academy, Pillow. Your first task was completed. Congratualtions!" turan niya na may malapad na ngisi. Unti-unting nanghina ang aking katawan hanggang sa lumabo ang aking paningin. 

Pinilit kong patatagin ang nanlalambot kong tuhod ngunit bumibigat ang aking talukap. Kinurap-kurap ko ang akingmata upang manatiling dilat. Kinaway pa nito ang kaniyang kamay hanggang sa tuluyan na akong mawalan ng malay.

"Wake her up, Tyler!" rinig kong wika sa kung saan. 

Pinakinggan ko lamang ito. Mukhang may nagtatalo sa aking paligid. Hindi ko iminulat ang aking mata. Patuloy lang ako sa pakikinig ng pinag-uusapan nila. 

Ayaw kong imulat ang aking mata dahil may posibilidad na isa na naman itong panibagong suliranin. Kailangan kong mag-ingat. Ayaw kong masurpresa na naman sa panibagong pakulo ng paaralang ito.

"She's a newbie! A wanabe! We should becareful!" usal pa ng isa sa wikang hindi ko batid.

Pinigilan ko ang sarili ko na lumikha ng kahit na anong ingay o galaw. Ultimo ang paghinga ko ay limitado.

Ang paaralang ito ay puno ng misteryo. Kailangan kong mag-ingat kong gusto kong makalabas ng buhay. Ang padalos dalos na desisyon ang maghahatid sa akin sa kapahamakan. Hindi na ako magtataka kung bakit pilit akong pinipigilang pumasok ni tanda sa paaralang ito. Ang pagpasok sa Rolean Academy ay katumbas ng kamatayan.

Ang buong katawan ko ay na nanakit. Pakiramdam ko ay buong araw akong binugbog. Kahit hindi ko naman pa la pigilang gumalaw ay hindi talaga ako makagagalaw. Hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ang paglalabas masok ng manipis at matalim na karayom sa aking palad. 

"Kio! Ikaw na ang gumising sa kaniya!" sigaw ng isang babae sa aking ulonan.

Dinig ko ang pag-ingos ng isang lalaki sa aking gilid. Nakapagtataka ang paglabas ng mga imahe sa aking balintataw habang nakapikit. Tila ipinakikita ng aking bisyon ang ginagawa ng na sa paligid ko. 

Tinapik ako nito. "Hey!" usal nito. "What's her name again?"

"Pillow!" sabat naman nito.

Nawa'y lahat maalam sa pangalan. Tinapik nitong muli ang aking balikat. Gusto kong dumaing dahil sa pagsikdo ng sakit sa lakas ng pagtapik nito. Napaka bigat ng kamay niya. Dama ko rin ang bakal sa daliri nitong bahagya pang tumusok sa aking balat.

Nanatili lang akong tahimik at nagkunyareng natutulog. Kailangan  kong maging matalino dahil baguhan pa lamang ako. Sa pagkatatanda ko ayon kay Olfor Blood Plus Contest ang isinasagawa ngayon. Kung hindi ako magiging alerto gagawin akong alipin ng mga makasasalamuha ko.

 Batid ko rin ang walang habas na pagpatay ng mga estudyante dahil sa natatanging sikreto ng bawat isa. Iyon  lamang ang tanging paraan upang magkaroon ng kapangyarihan ang mahihinang estudyante sa paralang ito. Ang pumatay ng kapwa mag-aaral ay ang daan upang makalahok sa malalakas na mag-aaral.

Kung iyon lamang ang tanging paraan upang mabuhay dito sa Rolean ay mas pipiliin kong kitilin ang sarili kong buhay.

Lumangitngit ang isang matinis na bagay sa paligid. May papalapit na yabag akong naririnig sa paligid. 

"Get up! I'm not a saint little girl! So, get up before I'll make you prayed to all the saint that you knew!" malamig na turan nito. 

Rinig ko ang pagsaguyod ng isang bagay sa sahig. Sabayan pa ng paglamig ng ihip ng hangin. 

"Bring me that chair." 

Ang pagsayad ng bangko sa sahig ay naghatid ng pangingilo ng aking ngipin. Parang sinasadyang ikiskis ang bagay na iyon upang mapabalikwas ako ng upo.