LOGINShare
CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY SIX
Last Updated:
2025-03-20 14:18:15
Related chapters
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY SEVEN
Sa aming pag-uusap, may biglang pumasok. Ang Daddy ni Miana, at galit pang nakatingin sa akin mukhang ako pa yata ang sinisisi sa pangyayari. Tsk! "Anak, don't worry, ililipat na kita sa mansion kasama ang bata." Seryosong tugon nito. Magsasalita na sana ako pero "Dahil, hindi naman kayo kayang protektahan ng lalaking ito! Sinayang niya lang ang tiwala ko, mukhang gusto niya atang ibalik kung paano maglaban ang pamilya niya sa pamilya natin!" Madiin na boses nito. Hindi naman ako nakaramdam ng takot, ngunit nababahala ako, dahil marami na akong ginagawa ngayon tapos idadagdag pa itong problema. Isa pa, ayaw kong ilayo sa akin ang anak ko. Kung si Miana lang, pwedeng pwede, pero kung ang anak ko, hindi talaga."Dad, hindi pwede, sa akin ang bata." Malakas loob kong aniya. Wala naman akong kasalan sa pangyayaring ito, hindi ko naman alam na ganito lang ang mangyayari sa kamay ni, Miana. Baka nga, kapag tuluyan ng mapunta sa kanila ang bata, mas malala pa ang mangyari. "No. Ngayon pa
Last Updated : 2025-03-21After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY EIGHT
Ilang oras na rin ang nakakalipas. Naisipan ko nang magpaalam upang balikan ang anak ko sa hospital. Nagtitiwala akong hindi nila ilalayo sa akin ang bata, hindi rin naman ako papayag. Mabuti na lang ay pinayagan ako agad ni Mom and Dad na umalis. So, wala rin akong oras na pinalampas. Kailangan kong makarating ngayon doon, para siguraduhin kung makukuha ko ang bata. Nang nakarating ako, dali-dali akong nagtungo sa kwarto. Laking gulat kong madatnan na ibang tao na ang naririto. What the fuck! Saan naman nila dinala ang anak ko. Dahil sa takot na mawalan ulit ng mahal sa buhay, katulad sa anak ko, kinuha ko ang aking cellphone at tinawagan si Miana. Ngunit, hindi ito sumagot. Ilang beses ko pang inulit, pero wala pa rin sagot. Hanggang sa naisipan kong tawagan sina Simon sa mansion. Thanks naman at sumagot agad."Umuwi na diyan sa bahay si, Miana?" Deretsahang tanong ko. "Ahm, yes sir, kakarating pa nga lang po." "Dala niya ba ang bata?" Dagdag ko pa."Yes po sir, dala niya po.""T
Last Updated : 2025-03-21After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY NINE
Medyo nawalan ako nang gana, ngayon ko lang din naisip na may kailangan pa pala akong tapusin sa opisina ko. Tumayo na ako at nagpaalam sa kanila. Kalaunan, nagtungo ako sa kwarto ko para magbihis, nadatnan ko pa doon si Miana, parang prinsesa kung umupo sa kama ko. Hindi ko na lang siya pinagtuunan ng pansin at dumeretso agad ako sa bathroom. Nang matapos ako, agad din akong lumabas sa kwarto at bumaba. Ibinilin ko rin sa mga katulong ko at kay Simon, si Miana at ang bata. Hindi naman ako nag-aalala, pero nababahala akong baka ituloy niyang ilayo sa akin ang bata ngayon. Matapos ay tuluyan na rin akong lumabas at dumeretso sa sasakyan ko. Maayos akong nagmaneho, pero bago ako tuluyan na magtungo sa company, dumaan muna ako sa puntod ng asawa ko. Sa labas pa lang, tila'y may napansin akong tao sa loob. Kaya, agad naman akong bumaba sa sasakyan. Dali-dali akong nagtungo doon, upang klaruhin kung sino ang taong iyon. Based sa suot niya, isa siyang babae. Pero, sinong babae naman ang bib
Last Updated : 2025-03-21After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY
MARK STEVE YOUTAN POV.Narito na ako ngayon sa opisina ko. Hindi ako masyadong maka-focos sa mga sinasabi ng mga kaibigan ko. Tanging laman ng utak ko ang Joyce, na iyon. Tila'y ayaw ko na siyang makita sa buong buhay ko. Iniisip ko na hindi rin maaaring magkita sila ng mga anak ko. Dahil, hindi malayong pagkakamalan nilang Mommy niya ang Joyce na iyon. Ang pagiging atat na atat na makilala ko ang taong tumulong sa anak ko, na wala na ang pakiramdam na iyon ngayon. "Bro, are you listening? Kanina pa kami nagsasalita dito, pero ang tahimik mo lang diyan. Is there a problem? Tell with us, bro." Biglaang narinig kong sinambit ni, Ruan. Kung sasabihin ko sa kanya ang nadiskubre ko ngayon, mas lalong hindi siya maniniwala sa sasabihin ko. Siguro, hindi na lang muna. Dahil, ayaw kong madagdagan pa ang mga problema namin ngayon."No." Tipid kong sagot naman malamig na boses. "Bro, are you sure about that?" Dagdag pa ni, Alexander. Tanging tango lang din ang isinagot ko. Sadyang mas mabuti
Last Updated : 2025-03-22After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY ONE
Tama sila, nawalan ng saysay ang lahat ng pinagpaguran nila. Tuluyan akong lumabas sa company, nang nakarating ako sa sasakyan, dito ko napagtanto na nawawala ang pitaka ko. Ang pitakang tanging nilagyan ko ng litrato ng asawa ko. What the fuck! Saan ko naiwala iyon, saan ko nilagay iyon! Tiyak akong wala iyon sa opisina dahil hindi ako naglabas ng wallet kanina. Mahigpit kong hinawakan ang manobela ng sasakyan ko. Iniingatan ko nag sobra ang litrato ng asawa ko. Saan ko iyon nawala! Putang Ina! Kailangan na kailangan ko iyon! Pilit kong inisip kung saan saan ako nagtungo kanina, habang hinahalukat ang loob ng sasakyan ko. What the fuck! Hindi ko mahanap!Halos ilang beses na akong napapamura dahil sa sobrang inis, galit at kung ano-ano pang masasakit na emosyong ito. Parang gusto ko na lang ang sumigaw at ang umiyak. Bwesit na buhay! Bakit iyon pa ang nawala, marami pa naman ibang bagay. Napasandal ako sa driver sit ng kotse sabay pikit ng mata ko at kasabay nito ang pagtulo ng buti
Last Updated : 2025-03-23After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY TWO
Ipinakita niya ang litrato, si Joyce lang naman. Isa pa, hindi ako naniniwalang siya ang asawa ko dahil alam ko sa buong sarili ko na matagal nang natulog ng mahimbing, si Zinnia. Saksi ako kung paano na walang ng hininga ang asawa ko sa pangangak. "Bro, ano ba ang ginagawa mo? Totoo ang sinasabi namin, nandito na nga ang litrato tingnan mo naman nang mabuti, bro..." Pangungulit pa niya, subalit hindi na ako sumagot pa bagkus ay ibinaling ko na lang ang paningin ko sa ibang dereksiyon. "Ruan, tingnan mo, buhay ang kapatid mo. Kailangan mo siyang bawiin bro." Pamimilit pa niya, ngunit hindi rin sumagot si, Ruan. "Bakit ba hindi kayo naniniwala??? Nandito na nga ang proweba. Ano ba, magsalita naman kayong dalawa! Wala na ba kayong pakealam sa pinsan ko! Galit na sigaw niya. Subalit pare-pareho lang kaming na nahimik maliban sa kanya."Alam ko naman na mahirap paniwalaan, dahil tayo rin ang naghatid dito kay, Zinnia. Pero, paano kung hindi nga talaga siya ang bangkay na iyon? Paano ku
Last Updated : 2025-03-24After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY THREE
Nang masyado na kaming malayo sa sementeryo, dito ko lang na pagtanto na patungo pala sa bahay ni, Josh ang direction ng pagmamaneho ni, Dave. Hindi ko ito napansin, dahil sa pag-uusap namin kanina. Mukhang gigil ngayon si Dave, na malaman din ang buong katotohanan. Sino nga ba ang hindi magigigil sa ganitong sitwasyon. "Guys, I'm very sorry kung ano ang magagawa ko mamaya, lalo na kung hindi ko mapigilan ang sarili ko." I said with my deep tone. "Steve, kailangan mong uminahon, alam na natin na baka ay wala siyang alala sa ngayon. Pero, hindi pa rin naman tiyak kung siya, si Zinnia.""I don't care. Kanina lang ayaw ko talaga maniwala. Pero, kapag mapatunayan talaga, baka hindi ko alam kung ano plang pwedeng kong magawa kay, Josh.""Kung ganun, ginamit lang ni Josh, ang pagkakataon na kasama niya noon ang asawa ko dahil may masamang plano na siya." Dagdag ko pa."Steve, alam naman natin na hindi natin gusto ang pangyayaring ito. Isa pa, kung buhay nga talaga ang kapatid ko, sino ang
Last Updated : 2025-03-24After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY FOUR
"Who are they?" Malamig pa na boses ni, Joyce. Hindi ko maintindihan ang ginagawa niya ngayon, tila'y hindi niya ako maalala kahit hindi lang matagal na nagkita kami. Base sa kanyang itsura, parang wala siya sa tamang pag-iisip niya. Ano ba ang ginawa ni, Josh, sa kanya. Bakit nagkaganito, alam ko naman na malamig makitungo si, Joyce, pero iba nag ngayon. Ibang iba ang nararamdaman ko ngayon, kaysa kanina. "I don't know, I think, nang gugulo lang. But, don't worry honey, pa-aalisin ko na lang sila para sayo, okay? Huwag mo na lang pansinin, ayaw kong magpaka-stress ka lang sa mga tulad nila." Sabay halik niya sa labi ni, Joyce. Tumakas bigla ang temperature ng init sa buong katawan ko. Walang hiya siya! Anong ginawa niya! Ang galing niya rin mang loko!"Please, leave. I don't want noisy people." Malamig na sambit ulit ni, Joyce na may mahinang boses. Akmang magsasalita na ako, subalit bigla akong inunahan ni, Ruan habang galit siyang nakatingin kay, Josh. Mahirap paniwalaan ang sitwa
Last Updated : 2025-03-24
Latest chapter
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE
"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR
JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE
"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO
"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE
"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED NINETY
"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE
RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT
Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN
Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak
