ACCIUS'S POV
I was on a date with my girlfriend kaya hindi ko alam na nagkagulo kahapon. Sila Luthaire lang ang naiwan doon kaya walang nakakaalam sa boung pangyayari. Sinabi lang din saakin ni Ziv ang nangyari kaya hindi ko alam kung totoo o hindi dahil sobrang linis nung bahay pagdating ko.
"I hired an secret agent para pa sundan si Luthaire at Ephraim." Usal ni Ziv. Nakaupo siya sa sofabed ng kwarto ko, nakaupo naman ako sa swivel chair at nakaharap sa kanya.
"Are you sure with that? Baka mabuking ka nyan" Pagaalinlangang tugon ko.
"Hindi din ako sigurado pero alam kong magaling ang agent na yun. Mas natatakot ako kapag may nangyari sakanilang dalawa." Nakayukong usal niya. Takot rin ako para sa mga buhay nila pero mas natatakot ako kapag nalaman 'to ni governor.
"Siguraduhin mong hindi 'to malalaman ni governor baka ikaw ang mamatay." Pananakot ko sa kanya.
"Mas gugustuhin kong malaman 'to ni governor baka may matulong siya." Ma kompyansang usal niya. Natawa ako nangbahagya sa sinabi niya.
"Makatulong? Baka nga makasira pa! Paano yung reputasyon ko?!" Panggagay ko kay governor. Nagtawanan kaming dalawa.
"Kaya gusto kong malaman ang mga pinaggagawa nila sa mas lalong madaling panahon." Usal niya. Sumandal ako sa swivel chair at nag-isip.
Alam kong magiging mahirap para saamin ni Ziv ito dahil malalaman at malalaman ito ni governor. Matinik ang mga mata ng mga imbestigador niya kaya hindi malayong may magsususpetiya saamin. Bumuntong hininga ako at pinatong ang siko ko sa ibabaw ng tuhod ko. Ang sakit na ng utak ko kakaisip nang paraan para matakpan ang mga gagawin namin.
"Ziv?" Tawag ko sakanya. Agad naman siyang umangat ng tingin. "Do you think this is gonna work?" Tugon ko. Biglang nag bago ang reaksyon niya.
"Wala kang tiwala saakin?" Parang may bahid na inis na tanong niya.
"N-no, i-it's not like that" Agarang usal ko.
'Bakit ba ganun ang dating sakanya?! Tss!'
"Then what?" Naiiritang tugon niya.
"What i meant was... W-what if we got caught? Paano kung nalaman nila Luthaire 'to at hindi na sila magtiwala sa atin? I'm afraid of the consiquences Ziv. This gives me more problems that i don't think i can hadle" may bahid na takot na usal ko. Natatakot talaga ako kapag umabot sa puntong pati mga kapatid ko wala na ring tiwala saakin.
"If you want to protect your brothers, those consiquences won't stop. Accius, you can explain what you really meant by invetigating them but, if protecting your brothers is a problem to you then..." usal niya sabay tayo. "Don't come near them" sabi niya at naglakad paalis. Padabog niyang sinara ang pinto.
'What?!?!'
I was froze for a second. Hindi ko alam na iyon ang sasabihin niya na ang gusto ko lang naman ay protektahan siya. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya kanina.
'Ako ba talaga ang may mali?! Is he blackmailing me?!'
Hinilamos ko ang kamay ko sa mukha ko. Nalilito ako kung tutulong ba ako o hahayaan ko siyang mag-imbistiga mag-isa. Ayoko nang gulo sa pagitan nang mga kapatid ko kaya mas gusto kong hindi makialam pero, ayoko ko ring mapahamak na sila pero wala pa akong ginagawa. Hindi ko talaga alam kung ano ang pipiliin ko...
Peace or war
Napailing ako. Bumuntong hininga ako tsaka tumayo. Nagalakad ako patungong terrace at tinanaw ang magandang tanawin. Hindi ko maiwasang mag-isip na anong klaseng kapatid ako kapag hindi ko sila tinulungan. Pumasok ulit ako at humiga sa kama.
Hindi pa kami nagkainitan ng ulo ni Ziv nang ganun kaya baka hindi na ako pansinin nun. Wala akong ibang napagsasabihan ng problema ko kung hindi siya kaya nagtataka rin ako minsan kung bakit magaling siyang pumayo kahit hindi pa nakakaranas ng girlfriend yun.
TING!! TING!! TING!!
Sunod sunod ang tunog nang cellphone ko. Kinuha ko yun sa bulsa ko at tinignan ko kung sino ang nag text.
Laylin❤ Sent you a message (3)
3:16 PM
Love? Nasaan ka?
Can i visit their? Nandyan ba parents mo?
I just want to visit you.
Kinabahan ako sa text. Hindi pa siya nakakapunta dito pero pinakilala ko na siya nung nililigawan ko palang. Ayoko ko muna siyang papuntahin dito dahil hindi pa pwede.
CALLUM'S POV
"Hi Mother!" Sabi ko sabay halik sa pisngi ni mommy. Kakarating lang nila galing farm para mag harvest ng crops. Medyo madungis si mommy at may mga putik sa katawan. Tinignan ko ang kabuuan niya at natawa.
"What?" Natatawang usal niya.
"Nothing" pagpipigil na tawang tugon ko.
"Hey! Don't laugh, i know you're used to this look" suway niya saakin.
"Ah! Ah! No! Take your shower mom" pailing-iling na usal ko. Tumalikod na ito at lumakad palayo ngunit hindi paman ito nakalayo ay agad kong tinawag. "Wait!" Paghahabol ko. Nilingon niya ako at tinaasan ng kilay. "Where's dad?" Agarang tanong ko.
"Nasa farm pa, inaasikaso ang mango harvesting" usal ni mommy at nginitian ako. Tumango lamang ako at tumalikod.
Pupuntahan ko si dad sa farm para tumulong doon. Pumupunta din ako doon minsan at tumutulong sa pag-aalsa kaya ayos lang kay dad na tumulong ulit ako. Sumakay ako sa raptor ko at pinaharurut palabas ng gate.
Malapit lang saamin ang farm kaya madali akong nakaabot. Nahagip ko kaagad si dad na kinakausap ang tagapagpangalaga ng lupa at rancho namin, dahan dahan akong pumunta sa direksyon nila at nahagip ni dad ang mata ko. Ngumiti lamang ito habang papalapit ako.
"Son! What brings you here" Maligayang bungad niya saakin sabay yakap saakin.
"Just want to check kung may maitutulong ako dito?" Agad na lumaki ang ngiti ni dad at inakbayan ako.
"You're not helping!" maligayang usal nito. Kunot nuo ko silang tinignan. Pabalik balik ang tingin ko sa tagapagpangalaga at kay dad. "You're learning! Ha Ha Ha Eh hahabilin kita kay elmer, ang eksperto pagdating sa farming. Ikaw muna bahala sa dito't maygagawin pa ako" Baling niya kay mang elmer. Tumango lang ito bilang tugon. Umalis na si dad at binaling ko ang paningin ko kay mang elmer.
"Halika?" Nakangiting usal niya. Ngumiti lamang ako at sinudan siya papalapit sa isang puno nang manga. "Unang una sa lahat, interesado ka bang matuto?" Tugon niya't hinarap ako. Nag-aalinlangan pa akong sagutin yung tanong ni manong kaya, umiling ako at bigla siyang natawa. "Paano ako makakapagturo kung hindi ka pala interesado?" Natatawang usal nito.
"Napipilitan po ako eh" napapahiyang usal ko. Tumango lamang ito at tumungo sa isang kubo. Umupo siya roon at gayon din ako.
"Tuturuan parin kita, para hindi madismaya ang daddy mo." Tumango lamang ako bilang tugon. "Ayokong maiipit kapag nagkataon hijo?" Paniniguradong usal nito.
"Alam ko naman po 'yon at kailangan ko po talagang mag-aral para may maisagot ako kung sakaling magtanong si dad." Natawa siya sa sagot ko.
"Mautak ka rin ah?" Natatawang usal nito. Tumango lang ako. "Ilang taon ka ba?" Biglang tanong nito.
"17 po." Sagot ko at nanlaki ang mga mata nito.
"17 ka palang? Naggi-gym ka ba?" Tanong nito habang pinag-aaralan ang kabuuan ko. Tumango lang ako bilang tugon at tumango tango lang ito na para bang kumbinsido. "Masubukan nga." Usal nito.
'Mukhang hindi niyo kayanin'
Natawa ako sa naiisip ko pero pinipigilan ko ito. Binaling ko ang paningin ko sa kaliwa para tignan ang mga manga ngunit iba ang dinapuan nang mata ko. Tumayo ako at nagpaalam kay Mang Elmer.
"Rayne!!" Masayang tawag ko sakanya. Agad naman siyang lumingon at bumalandra ang napakalawak na ngiti nito. Agad ko siyang inakbayan. "Kamusta ka na?" Masayang usal ko.
"I'm fine haha, you? How is it going over here? Natuto ka na ba?" Natatawang usal nito.
"Yun na nga! Hindi ako interisado hahahahaha" Nagtawanan kaming dalawa.
"Malalagot ka talaga kay tito Hahahaha isusumbong talaga kita" pananakot nito.
"Hoy! Isusumbong din kita para quits" Usal ko at humiwalay sa pagkakakbay ko. Kumunot ang nuo niya.
"Ano isusumbong mo?" May halong kabang tanong nito.
"Alam mo na yun hahahaha" Mas lalong nakikita ang kaba sa mukha niya. "Eh di pareho tayong mapapagalitan HAHAHAHA" Biglang sumeryoso ang ekspresyon niya.
"Bugbugin kaya kita?" Biglang tanong nito. Nawala ang ngiti sa labi ko at napalitan ng seryoso.
"Kababae mong tao ang lakas mong mangbugbog." Usal ko. Nang aktong paglingon ko ay...
PAAAAAAAAAAKK!!!
Bigla niya akong suntukin. Natumba ako sa lakas nito nang biglang may humawak sa dalawang braso ko para awatin kaming dalawa. Bigla kaming dinumog nang tao at pinalibutan kami.
"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA" Mahabang tawa namin. Puro kalokohan ang tumatakbo sa isip naming dalawa. Hinay hinay kaming bumitaw sa pagkakahawak nila tsaka doon namin nakita kung paano nagbago at naging kyuryoso ang mga ekspresyon nang mga taong nakapaligid saamin.
"Ang galing mong umakting hahahahaha" Usal niya at nagtawanan ulit kami. Nang lingonin namin sila ay agad kaming napayuko.
"P-pasensya na po." Napapahiyang usal naming dalawa at Bumuntong hininga lamang sila.
"Wag niyo nang uulitin 'yon naiintindihan niyo?" Tugon ng isa sa mga farmers namin. "Hindi magandang biro yun, baka sa kakaganyan niyo wala ng manilawa kapag totohanan na?" Sabay kaming tumango at nagsialisan na sila isa-isa.
CALLUM FINN SEVILLA
CALLUM'S POVPagkatapos kaming pagalitan ay agad kaming dumiretso sa park. Gusto ko paring tumawa kahit iilang tao na ang nagalit sa ginawa namin. Nilingon ko si Rayne sa kanan ko na sumasabay sa paglakad ko.
LEOPORD'SPOVI was lying on my bed watching the sealing blankly when someone knocked my door. I was about to open it when it suddenly opens.
LEOPORD'S POVMinadali kong tapusin ang ginagawa ko dahil napagpasyanhana kong lumabas ng bahay. Nang matapos ko na iyon ay agad akong bumababa. Aktong pag bukas ko ay bumungad saakin ang mukha ni Zaretha. Kunot nuo ko siyang tinignan ngunit parang wala itong pakialam.
RAYNE'S POVWe are heading to the party tonight. Inaantay ko lang ang driver ko dahil gagamitin namin ang kanya kanyang sasakyan namin."Nasaan na ba yun?!"Bulong
ATTERSON'S POVHindi ako makapaniwala sa dagliang pagkamatay ni lolo. Medyo malusog pa naman si lolo habang nagsasalita siya kaya nakapagtataka lang na agad siyang tinamaan ng hingal. Hindi na ako nag-isip pa at bumuntong hininga.
CALLUM'S POVPumasok kami sa isang pinto. Pagbukas nito ay agad mong mapapansin ang puting pisara na may mga litrato. Hindi ko kilala ang mga iyon pero may mga namumukhaan ako. Konektado ang mga litrato dahil sa pulang lubid nito. Nakakatakot kung tignan pero malalaman ko rin kung ano ang ibig-sabihin ng mga ito.
Rayne’s POVMay kaunting pag-sisisi na kay Callum ko ibinigay ang tungkuling iyon, dahil hindi niya nagawa sa oras na kailangan ko. Mag-iisang lingo na kasi noong huling pag-uusap naming wala parin akong natatanggap na balita tungkol sa suspect na iyon. Hindi macontact dahil Malaki ang posibilidad na nagpalit katauhan ang taong iyon.
RAYNE’S POVPagkatapos ng pag-uusap na iyon ay agad akong dumiretso sa pwesto ko. Gusto ko munang mag bawas ng sakit sa ulo. Maraming nangyari dahil sa umbestigasiyon, ngunit hindi nangangahulugan nitong titigil ako. Lalo na’t natuntun na ni governor ang lugar ko.Umupo ako sa duyan at tinignan ang magadang isla sa hara
RAYNE'S POVI arrived at the place twenty minutes early kaya pumunta ako sa counter at nag order nalang."Orange juice please." Parang nagdadalawang isip ang bartender sa order ko ngunit sinunod din ito."Here's your order ma'am." Inabot niya saakin ang isang maliit na baso ng orange juice. I was expecting a normal size of drinking glass pero parang kalahati lang ng baso ang sinerve nila dito. Isang lagok lang sakin ang juice dahil sa sobrang liit nito, kaya umorder ako ulit.Nang binigay na saakin ang pangalawang drink ay may biglang kumalabit saakin. Napalingon ako doon at nakita ang isang lalaki."Rayne?" Lumawak ang ngiti nito at umupo sa tabi ko."Mark?!" Doon ko lang nakita ang kabuoan niya nang napailalim ito sa ilaw."Rayne! Kamusta ka na? I haven't heard about you in awhile ah.""I'm fine, ikaw? How's y
RAYNE'S POV"Are you ready to go?" Sambit ni dad sakin. Ngumiti lang ako. Inayos nito ang mga bag sa likod ng sasakyan at sabay na kaming pumasok.Hindi ako gaanong masaya na nakaalis na ako sa hospital. I still have hesitations dahil takot akong harapin sila. May kaunting galit parin ako nararamdaman kaya pinipilit kong iwasan muna ang dumudulot noon. Kaso wala akong magawa. Ayokong masaktan si dad dahil sa nararamdaman ko."Will you be ok? Ayokong may galit kang babalik sa bahay." Nagulat ako sinabi ni dad. I thought he would force me to deuce with them kahit ayaw ko muna, but this cought me off guard."A-akala ko po magagalit kayo kapag sabihin kong ayaw ko munang umuwi." He smiled that gave chills."Rayne, im no longer that guy you imagined. The guy you used to know. I guess we always have time to change
RAYNE'S POVAng sabi ng mga doktor pwede na akong umuwi bukas. Ang ayoko ko lang ay uuwi ako sa bahay. Gusto ko sanang mapag-isa pero wala akong magagawa dahil hindi din naman sila papayag sa gusto ko. Lalo pa't kakaopera ko lang.Wala akong masyadong kaibigan maliban sa kaibigan ng pamilya namin kaya wala ako mapaglilipasan ng gabi kapag aalis ako ng bahay."Rayne?" Biglang bumukas ang pinto at nahagip ko ko si dad. Bumuntong hininga ako pinapasok siya. Umupo ito sa paanan ko tiningnan ako sa mata. "Do you want to see your parents anak?" Bumilis ang tibok na puso ko sa gulat. "They are waiting for you outside, papasukin ko ba?" Hindi ako nakasagot at tanging titig lang ganti ko sa sakanya.Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko sa sinabi ni dad. Parang nagbuholbuhol ang utak ko sa agarang pagsabi nito."Rayne, don't be s
After a day of mental break down, I manage to be calm again. I most likely to move on easily of the things happened yesterday. Kapag nailabas ko lahat ng hinanakit ko ay hindi lilipas ang isang o dalawang araw ay limot ko na ang mga nangyari, hindi man ang buong pangyayari pero, alam kong kaya ko nang bumangon at magsimula ulit ng panibagong umaga.Mag-isa pa ako ngayon sa kwarto ko kaya may oras pa ako para mag-isip.I thought about my parents. How would they look like and how would they treat me if i was in thier hands. I am curious of everything about them. I really want to know them better pero, may parte sa puso ko na ayoko ko silang makita. Kasi takot ako. Takot ako sa katotohanang baka hindi nila ako tanggapin o balewalain nila ang presensya ko.I tried not to believe in everything they've said yesterday pero, hindi ko maiwasang maisip na posibleng mangyari yung sinasabi nila. Kaya nga nilang ibigay ako sa ibang pam
RAYNE'S POVPagkatapos na mga nangyari sa nakaraang buwan ay agad kong sinabi lahat ng mga nalaman ko tungkol sa pagkatao ko. Hindi pa man ako nakakapagsalita y nangingilid na ang mga luha ko kanina. Pinipiga ang puso ko sa sakit ng nararamdaman ko.Si Heidi ay nagaalangang sabihin iyon dahil hindi pa nakakagpahinga ng maayos sina mommy, pero hindi na ako makapaghintay dahil bumabalik lahat ng mga sinabi ni Heidi dahil nakikita ko ang mukha niya.Nagagalit, nasasaktan, nalilito ako sa mga pangyayari. Hindi pa nga ako natatapos sa problema ko kay Señor ay dumagdag pa ang hinanakit na ito.Umangat ako ng tingin dahil ayokong makita ang mga mukha nila. Mas lalo lang ako masasaktan dahil nandito silang lahat. Matinding katahimikan ang bumalot sa loob ng kwarto ko at tanging hikbi lang ng lahat ang maririnig. Kompleto silang lahat dito, inaabangan ang pag
HEIDI'S POVThe handsome guy I saw noon ay kapatid pala ni Ziv. Kailan ko lang din nalaman dahil sa chismis na narinig ko sa hotel noong nakaraan araw at hindi ako makapaniwalang nandito si Ziv ngayon. I thought dad would burst out kapag nakita niya si Ziv dito ngayon pero he did the unexpected. Never thought about the emotion feeling in this room. Too much awkwardness was roaming around us.Naghihintay parin kami sa resulta ng operation ni Rayne pero umabot na ng isang oras ay wala pang lumalabas na surgeon galing doon."Mom! What took them so long?! Kanina pa nila inooperahan si Rayne pero hindi parin natatapos!" Iritadong tanong ko
LEOPORD’S POV“Leo! Leo! We need to go! We need to go with Rayne.” Doon lang ako natauhan na alugin na ako ni Lazarth. Napabuga ako ng hininga at agad na tumango. Napapikit ako at tumayo. Sumunod ako sa kanila at samakay na sa sasakyan ko. Someone grab my arm and saw Callum.“Do you really want to drive in that state Leo?! Come with me! I’ll drive you there.” Patakbo ako sumunod sa kanya at agad din nitong pinaharurot ang sasakyan habang sumusunid kami sa ambulansiya.Sa sobrang gulat ko sa mga pangyayari ay para akong nabingi dahil doon. I couldn’t even hear people’s scream. They were just infront of and i could only here what Ziv said. The rest blurry and mute. I feel like i was useless when an emergency comes, my emotions overrule my body and i hate it. I can do nothing but stare at the incedent.
LEOPORD’S POVI just woke up my sleep and it’s currently 6:13 pm in the evening. Mamaya pa’ng alas nuebe ang launching kaya i have a plenty of time prepare myself before heading. Tumayo ako sa kama at bumaba patungong sala. I saw heidi prepared herself. I was confuse why she prepared so early kaya nagtanong ako.“Is in it too early to prepare Heidi? Ala sais pa at mamayang alas nuebe pa ang launching.” Nilingon niya ako ng nakakunot ang nuo.“Didn’t you know that the schedule changed? The lauching will start at 7:30 sharp so, you should be ready. I’ll get going kasi the investors will be their any time soon. Bye.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. I didn’t know that they annouced it kaya i have no clue at all. Ngayong nalaman ko na magiging maaga ang launching than expected, i better get r
LEOPORD’S POV[SPG: THEME & DRUGS]‘One Month Later...’A month has passed at ginagawa ni Rayne suhistiyo ni Heidi na kami nalang muna ang makaka-alam tungkol dito ngunit, hindi siya kumikibo. Walang kinakausap at palaging nagkukulong sa kwarto niya. Nag-aalala kaming lahat sa kalagayan niya pero hindi ko masabi sa kanila ang totoo. She wasn’t eating properly sa loob ng isang buwan iyon, minsan, hinahatiran nalang siya ng pagakain sa kwarto niya dahil ayaw niyang lumabas doon. O ‘di kaya naman ay, pagkatapos naming kumain bigla nalang umaalis. Sa loob ng isang buwan nanbago ang ihip ng hangin sa loob ng bahay.Bumuntong hininga ako at pinatong ang kamay sa ulo ko. I am currently in my bed, thinking about all had happened this month. It was really tough for us to deal with he