CAUGHTIsang gabi, at pagkatapos ay isang buong buhay na puno ng pag-aalala kung anong magiging epekto nito sa buhay ko. Paano ko magpapatuloy kung ang alaala ng isang gabing puno ng tukso at lihim ay ang nagiging gabay ko sa bawat hakbang?“Wala akong alam sa kanya,” sabi ko, ngunit may nagbabalik na pagnanasa at tanong na hindi ko kayang itago.Ang isang sandali ay nagbigay ng napakaraming tanong—at wala ni isa sa kanila ang may sagot.Ang bawat hakbang ko pauwi ay mabigat, parang ang mundo ko ay isang malaking tanong na walang sagot. Nang makarating ako sa bahay, agad kong naramdaman ang kakaibang tensyon sa loob. Walang mga tunog mula sa mga pangkaraniwang ingay sa bahay, ngunit may isang presensya na tila nagmamasid sa akin.Pumasok ako sa loob at nakita ang aking madastra na si Miranda nakatayo sa harap ng sala, ang mukha niyang puno ng galit. Hindi ko pa siya nakitang ganito kalakas magalit, at sa tuwing mangyayari ito, alam kong may malalang dahilan. I know I fuck up. I sneak
MAIDEN“May sarili akong mga pangarap, Miranda, at hindi ko na hahayaan na manatili akong nakatali sa mga utos ninyo."Para akong nasusunog sa loob, ngunit ang apoy na iyon ay nagbigay ng lakas sa akin. Ang mga salitang binitiwan ko ay parang agos ng tubig na bumubura sa mga bakas ng takot na matagal nang namayani sa puso ko.She laughed so loudly, her voice filled with mockery and venom. “Whatever you do, you will always be my prey. You will always come crawling back to me for help, and the price of that help is your servitude in this house. Don’t even think about dreaming! You will never achieve anything! You should be thankful I even allowed you to study! If you refuse to obey me, I swear I’ll do everything to make sure you fail. I will take everything from you—yes, even your precious degree!” she hissed, her anger seething through every word.I clamped my mouth shut and froze. Fear gripped me because I knew she could make good on her threats. I couldn’t risk defying her because my
MEMORIES LAST NIGHTPilit kong inalis sa isip ko ang mga alaala ng gabing iyon. Hindi ito ang tamang oras para magpaka-dala sa damdamin. Kailangan kong harapin ang araw na ito, kahit gaano kahirap. Sinimulan kong magbihis at mag-ayos, pilit nilalabanan ang hapdi sa bawat galaw. Sa kabila ng sakit na nararamdaman ko sa pagitan ng aking mga hita, kailangan kong magpatuloy. Hindi puwedeng malaman ni Miranda ang nangyari; tiyak, gagamitin niya iyon laban sa akin.Habang naglalakad ako papunta sa kusina, ramdam ko ang bigat sa bawat hakbang. Binuksan ko ang gripo at sinimulan kong hugasan ang mga naiwang plato at baso. Ngunit kahit gaano ko pilit na iniiba ang iniisip ko, paulit-ulit pa rin bumabalik sa akin ang mga alaala ng nakaraang gabi. Ang kanyang mga mata, ang init ng kanyang balat, ang bawat haplos na nagbigay sa akin ng kilabot na ngayon ay nagbibigay ng bigat sa aking dibdib.Bakit? Bakit ko hinayaan? tanong ko sa sarili habang ang tubig mula sa gripo ay patuloy na dumadaloy.Hin
COJUANGCONapa-iling ako at muling umupo ng mas malapit sa kanya. "I slept with the man, Claire," sabi ko, na may matigas na tinig, para maintindihan niyang seryoso ako sa sinasabi ko.Nagulat si Claire. Lumaki ang kanyang mga mata, at pati ang bibig niya ay hindi nakalabas ng salitang maayos. "Oh my! Oh my! Tell me what happened!" she asked excitedly, parang hindi pa rin makapaniwala sa sinabi ko.Napa-iling ako muli, hindi makapaniwala sa reaksyon ni Claire. "Masaya ka pa?" tanong ko, hindi ko na kayang itago ang dismaya sa aking tono. "Hindi ko alam kung anong nangyari, Claire. Lasing ako, hindi ko na kaya mag-isip ng maayos. Parang naging sunud-sunuran na lang ako sa isang bagay na hindi ko naman naisip ng buo."Claire froze for a moment, at nagbago ang tono ng boses niya. "Amalia, I didn’t mean to sound excited... but you need to tell me everything. I’m here for you, okay? I won’t judge you. But somehow I fel happy that you slept with that man! Like, Amalia he’s hot!" Ang mga sal
THE DAYSi Alexander Cojuangco, isang kilalang pangalan sa negosyo at sa philanthropic circles, na tumulong sa mga proyekto at organisasyon ng mga kabataan. Ang kanyang reputasyon bilang isang matagumpay na negosyante at isang tao na may malasakit sa edukasyon ay malawak na kilala. Sa mga panahong tulad nito, parang isang panaginip na ang isang tao kagaya niya ay bibisita sa aming paaralan.I was in awe at the thought of meeting someone of his caliber. Sa totoo lang, hindi ko pa siya nakikilala ng personal, pero ang mga kwento ng mga tagumpay niya, pati na rin ang mga proyektong pinondohan niya, ay matagal ko nang naririnig kila Miranda at Vanessa. It felt surreal to know that someone as prominent as him would be in the same room as me. I couldn’t help but feel a mix of excitement and nervousness as I wondered if I would be able to live up to the expectations that came with my role as a guest speaker.As I prepared myself mentally for the event, I tried to keep my nerves in check. I c
THE DAYSi Alexander Cojuangco, isang kilalang pangalan sa negosyo at sa philanthropic circles, na tumulong sa mga proyekto at organisasyon ng mga kabataan. Ang kanyang reputasyon bilang isang matagumpay na negosyante at isang tao na may malasakit sa edukasyon ay malawak na kilala. Sa mga panahong tulad nito, parang isang panaginip na ang isang tao kagaya niya ay bibisita sa aming paaralan.I was in awe at the thought of meeting someone of his caliber. Sa totoo lang, hindi ko pa siya nakikilala ng personal, pero ang mga kwento ng mga tagumpay niya, pati na rin ang mga proyektong pinondohan niya, ay matagal ko nang naririnig kila Miranda at Vanessa. It felt surreal to know that someone as prominent as him would be in the same room as me. I couldn’t help but feel a mix of excitement and nervousness as I wondered if I would be able to live up to the expectations that came with my role as a guest speaker.As I prepared myself mentally for the event, I tried to keep my nerves in check. I c
THE HOUSEAng liwanag ng araw ay dumaan sa malalaking bintana ng mansyon namin. Kung tutuusin, dating tahanan ko 'to—pero ngayon, para na lang akong tagapaglinis sa sariling bahay. Nakaluhod ako sa malamig na marmol na sahig, hawak ang basahan, sinisikap na mawala ang bawat mantsa. Sabi nga nila, ang bahay daw ay parang memorya. Kaya nitong alalahanin ang mga tawanan, ang pagmamahalan, kahit matagal na silang wala. Pero alam ko rin na kaya rin nitong iukit ang sakit. Ang malamig na boses, ang mapanakit na salita. Nararamdaman ko 'yun sa bawat sulok ng bahay na ‘to.May narinig akong mahinang tunog sa hagdan. Napalingon ako, at naroon si Vanessa, pababa, suot ang silk pajamas niya na parang galing pa sa fashion show. Nakadikit ang mata niya sa phone, nakangisi habang nagba-browse. Paglapit niya sa akin, ngumiti siya—hindi mabait na ngiti, kundi may halong panunuya."Missed a spot, Cinderella," sabi niya, habang nakapamewang.Huminga ako nang malalim, pigil ang inis. Hindi ko siya tinin
THE BARHabang nag-aayos ako ng mga pinggan, ramdam ko ang tingin ni Vanessa. Nakangisi siya, at parang sinasadya niyang gawing nakakainsulto ang tono ng boses niya.“Don’t get any ideas, Amalia,” sabi niya, kunwari mabait pero halatang nanlalait. “Men like Cojuangco don’t hire girls who scrub floors.”Hindi ko siya sinagot. Pero habang tumalikod ako, mahigpit ang hawak ko sa plato. May sumiklab na maliit na determinasyon sa puso ko.Tahimik na ang mansyon nang gabing iyon, ang mga malalawak nitong halls puno ng anino habang sinisinagan ng malamlam na liwanag ng buwan. Ito ang paborito kong oras—ang tanging oras na nakakaramdam ako ng konting kalayaan.Sa attic room ko, malayo sa pamilya, naupo ako sa makeshift desk ko. Ang desk na iyon? Isang luma at sirang vanity table na kinuha ko mula sa basement. Pero para sa akin, ito ang lugar kung saan buhay ang mga pangarap ko. Sa mesa na iyon, nagbabasa ako ng mga libro, nag-aaral, at patuloy na nangangarap ng mas magandang kinabukasan.Ang
THE DAYSi Alexander Cojuangco, isang kilalang pangalan sa negosyo at sa philanthropic circles, na tumulong sa mga proyekto at organisasyon ng mga kabataan. Ang kanyang reputasyon bilang isang matagumpay na negosyante at isang tao na may malasakit sa edukasyon ay malawak na kilala. Sa mga panahong tulad nito, parang isang panaginip na ang isang tao kagaya niya ay bibisita sa aming paaralan.I was in awe at the thought of meeting someone of his caliber. Sa totoo lang, hindi ko pa siya nakikilala ng personal, pero ang mga kwento ng mga tagumpay niya, pati na rin ang mga proyektong pinondohan niya, ay matagal ko nang naririnig kila Miranda at Vanessa. It felt surreal to know that someone as prominent as him would be in the same room as me. I couldn’t help but feel a mix of excitement and nervousness as I wondered if I would be able to live up to the expectations that came with my role as a guest speaker.As I prepared myself mentally for the event, I tried to keep my nerves in check. I c
THE DAYSi Alexander Cojuangco, isang kilalang pangalan sa negosyo at sa philanthropic circles, na tumulong sa mga proyekto at organisasyon ng mga kabataan. Ang kanyang reputasyon bilang isang matagumpay na negosyante at isang tao na may malasakit sa edukasyon ay malawak na kilala. Sa mga panahong tulad nito, parang isang panaginip na ang isang tao kagaya niya ay bibisita sa aming paaralan.I was in awe at the thought of meeting someone of his caliber. Sa totoo lang, hindi ko pa siya nakikilala ng personal, pero ang mga kwento ng mga tagumpay niya, pati na rin ang mga proyektong pinondohan niya, ay matagal ko nang naririnig kila Miranda at Vanessa. It felt surreal to know that someone as prominent as him would be in the same room as me. I couldn’t help but feel a mix of excitement and nervousness as I wondered if I would be able to live up to the expectations that came with my role as a guest speaker.As I prepared myself mentally for the event, I tried to keep my nerves in check. I c
COJUANGCONapa-iling ako at muling umupo ng mas malapit sa kanya. "I slept with the man, Claire," sabi ko, na may matigas na tinig, para maintindihan niyang seryoso ako sa sinasabi ko.Nagulat si Claire. Lumaki ang kanyang mga mata, at pati ang bibig niya ay hindi nakalabas ng salitang maayos. "Oh my! Oh my! Tell me what happened!" she asked excitedly, parang hindi pa rin makapaniwala sa sinabi ko.Napa-iling ako muli, hindi makapaniwala sa reaksyon ni Claire. "Masaya ka pa?" tanong ko, hindi ko na kayang itago ang dismaya sa aking tono. "Hindi ko alam kung anong nangyari, Claire. Lasing ako, hindi ko na kaya mag-isip ng maayos. Parang naging sunud-sunuran na lang ako sa isang bagay na hindi ko naman naisip ng buo."Claire froze for a moment, at nagbago ang tono ng boses niya. "Amalia, I didn’t mean to sound excited... but you need to tell me everything. I’m here for you, okay? I won’t judge you. But somehow I fel happy that you slept with that man! Like, Amalia he’s hot!" Ang mga sal
MEMORIES LAST NIGHTPilit kong inalis sa isip ko ang mga alaala ng gabing iyon. Hindi ito ang tamang oras para magpaka-dala sa damdamin. Kailangan kong harapin ang araw na ito, kahit gaano kahirap. Sinimulan kong magbihis at mag-ayos, pilit nilalabanan ang hapdi sa bawat galaw. Sa kabila ng sakit na nararamdaman ko sa pagitan ng aking mga hita, kailangan kong magpatuloy. Hindi puwedeng malaman ni Miranda ang nangyari; tiyak, gagamitin niya iyon laban sa akin.Habang naglalakad ako papunta sa kusina, ramdam ko ang bigat sa bawat hakbang. Binuksan ko ang gripo at sinimulan kong hugasan ang mga naiwang plato at baso. Ngunit kahit gaano ko pilit na iniiba ang iniisip ko, paulit-ulit pa rin bumabalik sa akin ang mga alaala ng nakaraang gabi. Ang kanyang mga mata, ang init ng kanyang balat, ang bawat haplos na nagbigay sa akin ng kilabot na ngayon ay nagbibigay ng bigat sa aking dibdib.Bakit? Bakit ko hinayaan? tanong ko sa sarili habang ang tubig mula sa gripo ay patuloy na dumadaloy.Hin
MAIDEN“May sarili akong mga pangarap, Miranda, at hindi ko na hahayaan na manatili akong nakatali sa mga utos ninyo."Para akong nasusunog sa loob, ngunit ang apoy na iyon ay nagbigay ng lakas sa akin. Ang mga salitang binitiwan ko ay parang agos ng tubig na bumubura sa mga bakas ng takot na matagal nang namayani sa puso ko.She laughed so loudly, her voice filled with mockery and venom. “Whatever you do, you will always be my prey. You will always come crawling back to me for help, and the price of that help is your servitude in this house. Don’t even think about dreaming! You will never achieve anything! You should be thankful I even allowed you to study! If you refuse to obey me, I swear I’ll do everything to make sure you fail. I will take everything from you—yes, even your precious degree!” she hissed, her anger seething through every word.I clamped my mouth shut and froze. Fear gripped me because I knew she could make good on her threats. I couldn’t risk defying her because my
CAUGHTIsang gabi, at pagkatapos ay isang buong buhay na puno ng pag-aalala kung anong magiging epekto nito sa buhay ko. Paano ko magpapatuloy kung ang alaala ng isang gabing puno ng tukso at lihim ay ang nagiging gabay ko sa bawat hakbang?“Wala akong alam sa kanya,” sabi ko, ngunit may nagbabalik na pagnanasa at tanong na hindi ko kayang itago.Ang isang sandali ay nagbigay ng napakaraming tanong—at wala ni isa sa kanila ang may sagot.Ang bawat hakbang ko pauwi ay mabigat, parang ang mundo ko ay isang malaking tanong na walang sagot. Nang makarating ako sa bahay, agad kong naramdaman ang kakaibang tensyon sa loob. Walang mga tunog mula sa mga pangkaraniwang ingay sa bahay, ngunit may isang presensya na tila nagmamasid sa akin.Pumasok ako sa loob at nakita ang aking madastra na si Miranda nakatayo sa harap ng sala, ang mukha niyang puno ng galit. Hindi ko pa siya nakitang ganito kalakas magalit, at sa tuwing mangyayari ito, alam kong may malalang dahilan. I know I fuck up. I sneak
Morning RegretDahan-dahan akong nagising, mabigat ang talukap ng mga mata ko, at ang unang bagay na naramdaman ko ay ang matinding sakit ng ulo—isang matalim na pagtibok na sumasabay sa tibok ng puso ko. Parang disconnected ang katawan ko sa isip ko. May sinag ng araw na pumapasok sa maliit na siwang ng kurtina, matalim at nakakasilaw. Napapikit ako, umiwas sa liwanag.May mali.Masyadong malambot ang mga bedsheet sa ilalim ko, masyadong pino. Hindi ito kama ko. Napapikit-bukas ako, sinusubukang makita nang maayos, sinusubukang mag-isip. At bigla, parang may bombang sumabog sa utak ko—hindi ito ang kwarto ko. Mabilis na bumilis ang tibok ng puso ko, hindi pantay ang ritmo. Dahan-dahan akong tumingin sa kaliwa.At natigilan.May lalaking natutulog sa tabi ko.Nakaharap siya sa kabilang direksyon, gusot ang maitim niyang buhok sa unan. Kita ko ang hubad niyang matipunong balikat, paunti-unting umaangat sa bawat malalim niyang paghinga. Nanigas ang sikmura ko na parang may batong bumags
TOGETHERThe kiss grows more urgent, but even then, there’s a tenderness to it—a care that I haven’t felt in so long. It’s as if we’re both seeking something, a moment of escape, and in this quiet space, we find it.Napaliyad ako ng bumaba ang halik niya sa aking leeg, pababa ng pababa hanggang sa umabot ito sa aking dibdib.“Ah,” I moan.Sinubukan ko siyang tignan to only see him enjoying my twin peeks. Eyes close while his other hand cupping my breast while the other one sucking his mouth. Hindi ko na alam kung saan ko ilalagay ang aking emosiyon. I feel like all my emotions are active right now at hindi ko alam kung sino ang uunahin sa kanila. Basta ang alam ko ay masaya ako ngayon.Ilang sandali ay bumalik sa akin ang kaniyang halik. “You’re damn sexy, do you know that?” I heard him whispered.I closed my eyes as he continuingly kissing me. I felt one of his other hand goes in my sensitive part. Napaliyag ako muli.“Ah..” I moaned.“Hm,” he groaned.In a swift mode he removes my p
ALONEAng mahalaga lang ay ito. Kami. Sa sandaling ito.Hindi ko alam kung gaano katagal ang lumipas, pero nang maghiwalay ang aming mga labi, magkalapit pa rin ang aming mga noo, parehong hingal, parehong dama ang bigat ng emosyon.“Let’s get out of here,” bulong niya, ang boses niya’y mababa, puno ng damdamin.Natigilan ako sandali. Ang ideya na lisanin ang lugar na ito—ang maliit na mundo na tila itinayo namin para sa isa’t isa—parang maaaring makasira sa mahika ng gabing ito. Pero naalala ko rin ang bigat ng pang-araw-araw kong buhay—ang mga patakaran, ang mga inaasahan, ang mga pader na palaging nakapalibot sa akin. Ito ang pagkakataon kong huminga, kumawala, at maramdaman ang tunay na kalayaan.Tumango ako, dama ang kilabot ng excitement na dumaloy sa akin. Hindi ko na iniisip kung ano ang susunod. Ang alam ko lang, sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, ginagawa ko ito para sa sarili ko. Para sa kaligayahan ko.“Sige,” sagot ko, ang boses ko’y puno ng tapang at pag-asa. “Uma