pasensiya po sa walang update kahapon, gumala po ang inyong otor at napagod. kakauwi ko nga lang po pero pinilit kong makapagsulat pa para sa inyo. salamat sa suporta lovelots po..ingat po kayo palagi
DAHAN-DAHAN minulat ni Naomi ang mga mata niya at agad niyang nasapo ang kaniyang sentido nang kumirot iyon at para siyang nahihilo. Napapikit ulit siya ng mariin at napangiwi. "Dad, she's awake," narinig niyang sabi ng batang babae. "N-Naomi." Mabilis na lumapit sa kaniya si Martin at naramdaman niyang hinawakan siya nito sa balikat. "Kumusta ang pakiramdam mo?" n,ababahalang sabi nito. Dahan-dahan siyang nagmulat at nakita niya si Martin na bakas ang pag-aalala sa mukha nito habang hawak siya nito. "M-Martin?" banggit niya sa pangalan nito. Nagtaka siya nang hindi si Grayson ang bumungad sa kaniya. Napaisip siya at sa hindi niya malamang dahilan biglang nakaramdam siya ng kirot at pagkadismaya nang maalala ang huling nangyari. "W-wala pa ba si Grayson?" malungkot niyang tanong. Umiwas sa kaniya ng tingin si Martin at bahagyang lumayo. "H-he's not here yet, Naomi," sabi nito na tila ba may kung ano sa boses nito. "Hindi pa siya dumarating." "Hindi ba siya tumawag sa akin?" Gust
"HEY! YOU ok?" Napalingon si Naomi nang marinig niya ang boses ni Martin. Sumalubong agad sa kaniya ang nakangiti nitong mukha. Sa totoo nga lang, gwapo ito at kapag nakangiti, 'tila ba endorser ito ng isang brand ng toothpaste or toothbrush dahil sa ganda ng mga ngipin at ng mga ngiti nito. Marahil nga maraming babae ang nahuhulog sa kumbaga killer smile na mayroon ito. Lumapit ito sa kaniya habang nakatayo siya sa terrace ng Hospital kung saan siya naka-confine. Lalabas na rin naman siya kinabukasan. Nagpasiya lang siyang magpahangin at tumingin sa paligid kahit puro building ang nakikita niya. "Ok na ako, Martin," nakangiting sabi niya at muling bumaling sa paligid. "Salamat nga pala sa pagdala mo sa akin sa hospital." Bumuntong-hininga siya dahil may lungkot pa rin sa kaniyang kalooban. "For some reason, nalulungkot ako dahil hindi si Grayson ang nagdala sa akin dito at iniwan niya ako sa ibang tao." Bahagya siyang yumuko. Kahit alam na niya ang totoo kung bakit sila nagpakas
ISANG KALSADA, sa may pedestrian, nakikita ni Naomi ang sarili niyang naglalakad doon. Tahimik ang paligid, walang sasakyang dumadaan at mula roon, kita niya si Nonoy na nakangiti sa kaniya at nag-aabang sa kabilang bahagi ng kalsada. Kumakaway pa ito sa kaniya. Ngumiti siya at patuloy sa paglalakad ngunit nang nasa gitna na siya, napahinto siya nang may sasakyang padating. Napapikit siya sa nakakasilaw na ilaw mula rito. Hindi siya nakagalaw at kita niya ang papalapit na kotse na para bang sa kaniya talaga ang punta niyon. Nanlaki ang mga mata niya, nakita niya si Nonoy na nakatingin lang sa kaniya at umiiyak na ito hanggang sa malakas na bosena at tila may matigas na bagay ang sumalpok sa kaniya at ramdam niya ang pagtilapon niya dulot ng malakas na impact ng pagbangga sa kaniya ng sasakyan. Kita niya ang sarili na nakahandusay sa kalsada, duguan pero may malay pa rin siya at tila pilit inaabot ang isang batang nakahandusay din sa daan, duguan at patuloy na umiiyak. Walang sap
HINDI MAALIS sa isip ni Naomi ang mga sinabi ni Divine tungkol sa aksidenteng nangyari sa kaniya noon. Wala siyang maalalang kahit ano at kung hindi nga lang niya narinig ang tungkol doon, hindi niya malalaman iyon. Kanina pa niyang hinihintay si Grayson para tanungin ito tungkol sa bagay na iyon dahil hindi siya mapakali. Alam niyang maaring totoo iyon pero sa loob niya hindi niya kayang paniwalaang kayang gawin ni Grayson ang bagay na iyon. Pakiramdam nga niya'y matagal na niyang kilala ang lalaki at hindi nito magagawa ang paratang na iyon o baka iyon lang ang gusto niyang paniwalaan. "Ma'm Naomi." Napapitlag siya nang marinig niya ang boses ni Joan. Nilingon niya ito mula sa terrace kung saan siya nakatayo at nag-iisip. Lumapit ito sa kaniya kasama si Merry. "May kailangan ba kayo?" seryosong tanong niya. Nagkatinginan ang dalawa na para bang may gustong sabihin sa kaniya at tila ba nagdadalawang-isip pa ang mga ito. Nagtaka siya. "A-ano po kasi...k-kasi—Joan, ikaw na
HABANG nasa terrace si Naomi kasama si Grayson na abala sa binabasang newspaper, nakatingin lang siya rito at hindi niya maiwasang hindi humanga sa gwapo nitong mukha kahit seryoso at walang expression ang mukha. Simula nang magising siya mula sa aksidente, ang daming nangyari pero sa isang iglap, pakiramdam niya'y si Grayson ang matagal na niyang nakasama at lahat ng mga narinig niyang kwento patungkol dito, ngayon ay hindi na niya kayang paniwalaan dahil sa kabutihan nito at sa lahat pinararamdam nito sa kaniya. Na mabuting tao pala ito hindi lang sa kaniya, pati kay Nonoy. Hanggang ngayon nga ay nagpapasalamat pa rin siya dahil kung hindi dahil kay Grayson, hindi niya alam kung kasama pa niya hanggang ngayon si Nonoy. Ngayon, mas naiintindihan na niya ang ginawa nito sa kaniya at ang kabutihan nito."Hey! You're staring at me, I'm not used to it," pukaw ni Grayson na nakatingin na sa kaniya at nakangiti. Mas lalo lang lumabas ang taglay nitong gandang lalaki dahil doon na parang r
NAPAPITLAG si Naomi nang maramdaman niyang may yumakap mula sa likod niya. Alam niyang hindi si Grayson iyon dahil umalis na ito ng bahay kanina pa. Nasa kusina siya at nagluluto ng pagkain para kay Nonoy."O-Owen," aniya. Kahit hindi niya ito kita, alam niyang si Owen ito dahil bukod sa amoy nito, alam niya ang presensiya ng binata.Aalis na sana siya sa pagkakayakap nito nang mas lalo siya nitong hapitin. Ramdam niya ang mahigpit na yakap nito, ang matigas nitong katawan."Let me hug you like this, Naomi," marahan nitong sabi at pinatong ang baba sa kaniyang balikat."P-pero baka may makakita sa atin," aniya at sinubukang alisin ang braso nito sa kaniyang baywang."I don't care if somebody sees us, Naomi.""P-pero hindi tama na makita tayo ng iba na yakap mo ako dahil alam ng lahat na si Grayson ang asawa ko. Hindi ito tama, Owen," dahilan niya. Ayaw din niyang magkaroon ng issue sa bahay, higit lalo sa pamilya ni Grayson.Naalis niya ang braso nito at agad siyang dumistansiya sa bi
"WHERE WE going, Grayson?" tanong ni Naomi habang seryoso itong nagmamaneho at hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin. "Somewhere where you can find your soul, Naomi," makahulugan nitong sabi. Kumunot ang noo niya. "What do you mean?" "Malalaman mo rin kung saan tayo pupunta. It's a big part of you, of your past at alam kong matagal mo ng tinatanong ang bagay na iyon and now it's the time, Naomi." Tiningnan lang niya si Grayson. Gusto pa niyang magtanong pero mukhang hindi naman siya nito sasagutin ng diretso kaya nanahimik na lang siya. Saan kaya siya nito dadalhin na malaking parte ng nakaraan niya? Hindi niya alam kung ma-e-excite siya o kakabahan, halo-halo ang emosyong nararamdaman niya. Habang tahimik at seryosong nagmamaneho si Grayson, mataman niya itong tinitigan at habang tumatagal she's enjoying the view ng hindi niya namamalayan. Napakagwapo nito at tila ba anghel na bumaba mula sa langit. Bahagyang may pagka-fierce pero hindi ito ang tipong katatakutan, in fact,
"ARE YOU ok?" tanong ni Grayson kay Naomi nang huminto ang sasakyan nito sa garahe ng mansyon. Kadarating lang nila mula sa libingan ng kaniyang anak Tiningnan niya ito pero walang ngiting gumuhit mula sa labi niya. "Nandito pa rin 'yong bigat at paghihinagpis, Grayson pero I'm feeling better now dahil kahit papaano, nadalaw ko ang anak ko at nakita ko siya kahit sa picture man lang." Bahagya siyang yumuko at nakagat ang pang-ibabang labi dahil pakiramdam niya'y tutulo na naman ang luha sa kaniyang mga mata. "Everything will be ok, Naomi. I'm just here," pag-alo nito sa kaniya at inangat ang kaniyang mukha. Kita niya sa gwapo nitong mukha ang pag-aalala sa kaniya at ramdam niya iyon mula rito. "You can cry, you can rant on me, pwede kang lumapit sa akin whenever you feel like you're not ok or you need someone to lean on." Marahan nitong pinahid ang luha na kumawala sa kaniyang mga mata. Napatitig siya sa mga mata nito. Bakit? Bakit napakabuti ni Grayson sa kaniya at kahit alam nila
"ARE YOU ok?" tanong ni Grayson kay Naomi nang huminto ang sasakyan nito sa garahe ng mansyon. Kadarating lang nila mula sa libingan ng kaniyang anak Tiningnan niya ito pero walang ngiting gumuhit mula sa labi niya. "Nandito pa rin 'yong bigat at paghihinagpis, Grayson pero I'm feeling better now dahil kahit papaano, nadalaw ko ang anak ko at nakita ko siya kahit sa picture man lang." Bahagya siyang yumuko at nakagat ang pang-ibabang labi dahil pakiramdam niya'y tutulo na naman ang luha sa kaniyang mga mata. "Everything will be ok, Naomi. I'm just here," pag-alo nito sa kaniya at inangat ang kaniyang mukha. Kita niya sa gwapo nitong mukha ang pag-aalala sa kaniya at ramdam niya iyon mula rito. "You can cry, you can rant on me, pwede kang lumapit sa akin whenever you feel like you're not ok or you need someone to lean on." Marahan nitong pinahid ang luha na kumawala sa kaniyang mga mata. Napatitig siya sa mga mata nito. Bakit? Bakit napakabuti ni Grayson sa kaniya at kahit alam nila
"WHERE WE going, Grayson?" tanong ni Naomi habang seryoso itong nagmamaneho at hindi niya alam kung saan siya nito dadalhin. "Somewhere where you can find your soul, Naomi," makahulugan nitong sabi. Kumunot ang noo niya. "What do you mean?" "Malalaman mo rin kung saan tayo pupunta. It's a big part of you, of your past at alam kong matagal mo ng tinatanong ang bagay na iyon and now it's the time, Naomi." Tiningnan lang niya si Grayson. Gusto pa niyang magtanong pero mukhang hindi naman siya nito sasagutin ng diretso kaya nanahimik na lang siya. Saan kaya siya nito dadalhin na malaking parte ng nakaraan niya? Hindi niya alam kung ma-e-excite siya o kakabahan, halo-halo ang emosyong nararamdaman niya. Habang tahimik at seryosong nagmamaneho si Grayson, mataman niya itong tinitigan at habang tumatagal she's enjoying the view ng hindi niya namamalayan. Napakagwapo nito at tila ba anghel na bumaba mula sa langit. Bahagyang may pagka-fierce pero hindi ito ang tipong katatakutan, in fact,
NAPAPITLAG si Naomi nang maramdaman niyang may yumakap mula sa likod niya. Alam niyang hindi si Grayson iyon dahil umalis na ito ng bahay kanina pa. Nasa kusina siya at nagluluto ng pagkain para kay Nonoy."O-Owen," aniya. Kahit hindi niya ito kita, alam niyang si Owen ito dahil bukod sa amoy nito, alam niya ang presensiya ng binata.Aalis na sana siya sa pagkakayakap nito nang mas lalo siya nitong hapitin. Ramdam niya ang mahigpit na yakap nito, ang matigas nitong katawan."Let me hug you like this, Naomi," marahan nitong sabi at pinatong ang baba sa kaniyang balikat."P-pero baka may makakita sa atin," aniya at sinubukang alisin ang braso nito sa kaniyang baywang."I don't care if somebody sees us, Naomi.""P-pero hindi tama na makita tayo ng iba na yakap mo ako dahil alam ng lahat na si Grayson ang asawa ko. Hindi ito tama, Owen," dahilan niya. Ayaw din niyang magkaroon ng issue sa bahay, higit lalo sa pamilya ni Grayson.Naalis niya ang braso nito at agad siyang dumistansiya sa bi
HABANG nasa terrace si Naomi kasama si Grayson na abala sa binabasang newspaper, nakatingin lang siya rito at hindi niya maiwasang hindi humanga sa gwapo nitong mukha kahit seryoso at walang expression ang mukha. Simula nang magising siya mula sa aksidente, ang daming nangyari pero sa isang iglap, pakiramdam niya'y si Grayson ang matagal na niyang nakasama at lahat ng mga narinig niyang kwento patungkol dito, ngayon ay hindi na niya kayang paniwalaan dahil sa kabutihan nito at sa lahat pinararamdam nito sa kaniya. Na mabuting tao pala ito hindi lang sa kaniya, pati kay Nonoy. Hanggang ngayon nga ay nagpapasalamat pa rin siya dahil kung hindi dahil kay Grayson, hindi niya alam kung kasama pa niya hanggang ngayon si Nonoy. Ngayon, mas naiintindihan na niya ang ginawa nito sa kaniya at ang kabutihan nito."Hey! You're staring at me, I'm not used to it," pukaw ni Grayson na nakatingin na sa kaniya at nakangiti. Mas lalo lang lumabas ang taglay nitong gandang lalaki dahil doon na parang r
HINDI MAALIS sa isip ni Naomi ang mga sinabi ni Divine tungkol sa aksidenteng nangyari sa kaniya noon. Wala siyang maalalang kahit ano at kung hindi nga lang niya narinig ang tungkol doon, hindi niya malalaman iyon. Kanina pa niyang hinihintay si Grayson para tanungin ito tungkol sa bagay na iyon dahil hindi siya mapakali. Alam niyang maaring totoo iyon pero sa loob niya hindi niya kayang paniwalaang kayang gawin ni Grayson ang bagay na iyon. Pakiramdam nga niya'y matagal na niyang kilala ang lalaki at hindi nito magagawa ang paratang na iyon o baka iyon lang ang gusto niyang paniwalaan. "Ma'm Naomi." Napapitlag siya nang marinig niya ang boses ni Joan. Nilingon niya ito mula sa terrace kung saan siya nakatayo at nag-iisip. Lumapit ito sa kaniya kasama si Merry. "May kailangan ba kayo?" seryosong tanong niya. Nagkatinginan ang dalawa na para bang may gustong sabihin sa kaniya at tila ba nagdadalawang-isip pa ang mga ito. Nagtaka siya. "A-ano po kasi...k-kasi—Joan, ikaw na
ISANG KALSADA, sa may pedestrian, nakikita ni Naomi ang sarili niyang naglalakad doon. Tahimik ang paligid, walang sasakyang dumadaan at mula roon, kita niya si Nonoy na nakangiti sa kaniya at nag-aabang sa kabilang bahagi ng kalsada. Kumakaway pa ito sa kaniya. Ngumiti siya at patuloy sa paglalakad ngunit nang nasa gitna na siya, napahinto siya nang may sasakyang padating. Napapikit siya sa nakakasilaw na ilaw mula rito. Hindi siya nakagalaw at kita niya ang papalapit na kotse na para bang sa kaniya talaga ang punta niyon. Nanlaki ang mga mata niya, nakita niya si Nonoy na nakatingin lang sa kaniya at umiiyak na ito hanggang sa malakas na bosena at tila may matigas na bagay ang sumalpok sa kaniya at ramdam niya ang pagtilapon niya dulot ng malakas na impact ng pagbangga sa kaniya ng sasakyan. Kita niya ang sarili na nakahandusay sa kalsada, duguan pero may malay pa rin siya at tila pilit inaabot ang isang batang nakahandusay din sa daan, duguan at patuloy na umiiyak. Walang sap
"HEY! YOU ok?" Napalingon si Naomi nang marinig niya ang boses ni Martin. Sumalubong agad sa kaniya ang nakangiti nitong mukha. Sa totoo nga lang, gwapo ito at kapag nakangiti, 'tila ba endorser ito ng isang brand ng toothpaste or toothbrush dahil sa ganda ng mga ngipin at ng mga ngiti nito. Marahil nga maraming babae ang nahuhulog sa kumbaga killer smile na mayroon ito. Lumapit ito sa kaniya habang nakatayo siya sa terrace ng Hospital kung saan siya naka-confine. Lalabas na rin naman siya kinabukasan. Nagpasiya lang siyang magpahangin at tumingin sa paligid kahit puro building ang nakikita niya. "Ok na ako, Martin," nakangiting sabi niya at muling bumaling sa paligid. "Salamat nga pala sa pagdala mo sa akin sa hospital." Bumuntong-hininga siya dahil may lungkot pa rin sa kaniyang kalooban. "For some reason, nalulungkot ako dahil hindi si Grayson ang nagdala sa akin dito at iniwan niya ako sa ibang tao." Bahagya siyang yumuko. Kahit alam na niya ang totoo kung bakit sila nagpakas
DAHAN-DAHAN minulat ni Naomi ang mga mata niya at agad niyang nasapo ang kaniyang sentido nang kumirot iyon at para siyang nahihilo. Napapikit ulit siya ng mariin at napangiwi. "Dad, she's awake," narinig niyang sabi ng batang babae. "N-Naomi." Mabilis na lumapit sa kaniya si Martin at naramdaman niyang hinawakan siya nito sa balikat. "Kumusta ang pakiramdam mo?" n,ababahalang sabi nito. Dahan-dahan siyang nagmulat at nakita niya si Martin na bakas ang pag-aalala sa mukha nito habang hawak siya nito. "M-Martin?" banggit niya sa pangalan nito. Nagtaka siya nang hindi si Grayson ang bumungad sa kaniya. Napaisip siya at sa hindi niya malamang dahilan biglang nakaramdam siya ng kirot at pagkadismaya nang maalala ang huling nangyari. "W-wala pa ba si Grayson?" malungkot niyang tanong. Umiwas sa kaniya ng tingin si Martin at bahagyang lumayo. "H-he's not here yet, Naomi," sabi nito na tila ba may kung ano sa boses nito. "Hindi pa siya dumarating." "Hindi ba siya tumawag sa akin?" Gust
"SA NGAYON, maaaring hindi pa bumabalik ang alaala niya dahil sa maraming dahilan and we can't tell when she will remember everything from her past," sabi ng doctor kay Naomi at Grayson. Nagkatinginan sila habang hawak nito ang balikat niya. Kita niya ang lungkot sa mukha ni Grayson pero ngumiti pa rin ito sa kaniya. Bahagya nitong pinisil ang balikat niya. Dahil sa mga sinabi nito sa kaniya, pakiramdam niya'y nakukuha na nito ang loob niya. Sa hindi niya malamang dahilan, tila ba nagbabago na ang pagkakakilala niya rito. "Doc, may magagawa ba tayo para mas mabilis siyang makaalala?" Grayson asked the doctor. Regular siyang dinadala roon ni Grayson para sa check up at treatment niya. "Well, based on her case maaring mahihirapan siyang makaalala because of the accident pero we're trying to help her to get her back her memories by doing medical treatment that will help her to remember her past. But again, walang kasiguraduhan kung kailan babalik ang alaala niya." Lumungkot ang doct