HINDI NAMAN SA hindi ni Welvin naisip na ibalik ang anak sa kanyang ina para matahimik na sila ng pamilya niya, ngunit mas malupit pa pala sa kanya ang babaeng iyon at determinadong itapon ang kanilang anak sa kung saan kung kaya naman mas minabuti niyang kunin na lang ito at kahit paano ay suportahan, buhayin at pag-aralin. Napaka-abnormal ng ganong relasyon ng mag-ama. Sa loob ng maraming taon, wala siyang naging pakialam kay Rohi basta maibigay ang kailangan nito hanggang sa makaya na nitong tumayo sa sariling paa, kaya nakakagulat bigla na lang siyang magtatanong ngayon.“Don't get me wrong o isipin na pinapangunahan kita, curious lang ako. Gusto ko lang malaman.”Isang bakas ng pagkagulat ang sumilay sa mga mata ni Rohi na hindi inaasahan ang tanong na iyon. Hindi niya alam kung ano ang intensyon ng kanyang ama sa mga pagtatanong nito, para sa kanya ay hindi normal na bigla itong macu-curious o magtatanong about sa ganung bagay ngunit sigurado siyang hindi ito nag-aalala sa kanya
NATAMEME SI ROHI alam niya kung ano ang ibig sabihin doon ng dalaga. Sa pagkakataong iyon ay gusto niyang suwayin ang mga magulang niya. Parang biglang sasabog na lang ang utak ng binata. Hindi siya makapag-desisyon dahil natatakot siya na baka mas mapahamak si Daviana. Gayunpaman ay di rin naman niya pwedeng balewalain ito at magkunwaring hindi niya gets kung ano ang nais nitong mangyari.“Rohi…” “W-Wait lang, Daviana…tatawagan kita mamaya.” Pinatay niya ang tawag at makailang beses siyang nagpalakad-lakad sa loob ng opisina. Gusto niya itong tulungan pero hindi kaya mas magpapalala iyon sa kanilang problema? Napahilamos na siya ng mukha. Maya-maya pa ay tinawagan niya ito uli wala ng video. Ayaw niyang makita nito ang pag-aalinlangan niya. “Kaya mo, Daviana…” wika niya upang dugtungan ang naputol nilang usapan.Humapdi ang mga mata ng dalaga nang marinig iyon. Lumakas pang lalo ang kanyang loob.“Pwede mo ba akong tulungan? Pwede mo ba akong saluhing muli? Pwede ba, Rohi?” wala n
EKSAKTONG ALAS-DOSE ng hatinggabi nang marating ni Rohi ang labas ng village kung saan ang tagpo na napag-usapan nila ni Daviana. Dahil kung anong oras na iyon kung kaya naman halos ay wala ng pakalat-kalat na mga tao sa lugar. Ang karamihan sa kanila ay nasa kanila ng mga bahay. Malinis ang kalsada at panaka-naka na lang din ang daan ng mga sasakyan sa tahimik na neighborhood. Ilang beses na pinaglaruan ng binata ang hawak na sitick ng sigarilyong walang sindi sa kanyang mga daliri upang kalmahin ang sarili at itaboy ang mga negatibong mga bagay na kanyang mga naiisip. Hindi pa rin talaga mawala ang kaba niya habang iniisip ang gagawing pagtakas ngayon umano sa bahay nila ni Daviana.“Makakatakas kaya siya? Sana sinabi ko na lang talaga na huwag na at baka mapahamak lang siya. Kaso, mukha naman siyang desidido na pumunta sa akin at piliin ako. Bakit ko ba siya pagbabawalan?” Ilang beses niyang sinipat ang daan patungo sa kanilang tahanan. Gusto niya itong tawagan pero baka mamaya ay
SA HALIP NA tumigil ay mas lumakas pa ang iyak doon ni Daviana na ginawang pamunas ng luha ang laylayan ng manggas ng suot na damit ni Rohi. Marahang humagod na ang kamay ng binata sa kanyang likod. Dinig na dinig ng dalaga ang mabilis at malakas na kabog ng dibdib ni Rohi na gaya ng tibok ng puso niya na mabilis ang pintig. Sa katauhan nito ay nakahanap siya ng kakampi na hindi siya bibitawan.“Pumunta tayo ng hospital. Hindi pwedeng hindi matingnan ng doctor ang paa mo. Baka lumala pa 'yan.” sambit nito nang ilang minuto ay tumigil na sa pag-iyak ang dalaga, kalmado na rin ito ngayon doon. Nahihiya sa ginawa niyang pag-iyak ay hindi makatingin nang diretso si Daviana kay Rohi.“Ayos lang naman ako. Kaunting sprain lang ito siguro. Mukha namang hindi malala, Rohi. Umalis na tayo.”Ganun na lang ang iling ni Rohi. Hindi siya mapapalagay kung hindi iyon matitingnan ng doctor at hindi siya papayag na maging matigas ang ulo nito pagdating sa kanyang katawan. Hindi iyon pwede sa kanya.“
NATIGILAN NA DOON ang nurse na halatang napapahiya na sa maling iniisip niya, ibinalik na ang tingin sa lalaking nagre-rehistro sa hindi kalayuan ng pangalan ng pasyente. Binawi niya na ang kanyang paningin.“Naku sorry, hindi ko lang naintindihan ang sitwasyon na mayroon kayo. Oo nga naman, wala sa mukha ng nobyo mo na mananakit ng babae. Saka, mukhang ang bait niya at sobra ka rin niyang mahal at alaga pa.” Nag-init ang mukha ni Daviana, sasabihin na sana niya na hindi pa niya ito boyfriend, pero nagkataong lumabas na ang doktor ng mga oras na iyon. Nagmadali ang nurse para kausapin ang doktor. Ang doktor na naka-duty sa gabi ay walang kasing daming procedure sa kumpara sa araw na maraming arte. Lumapit ito sa kanya upang tingnan ang kanyang paa. Yumuko ito at tinignan na ang paa ng dalaga. Namamaga na iyon at mukhang may naipit lang na ugat. Pinindot at sinubukan ito ng doctor. Mahinang napadaing ang dalaga doon nang dahil sa sakit. Ilang beses siyang tinanong na nasagot din naman
NANG HINDI NA nakatingin ang binata ay pahapyaw na mataman na siyang tinitigan ni Daviana kahit na bahayang nakayuko ito. Pakiramdam ng dalaga ay muli siyang nahuhulog at nalulunod sa madilim na mga mata ng binata nang biglang mag-angat na ito ng tingin sa kanya. Bigla siyang napaiwas ng tingin, dahil sa agarang hindi pagiging komportable. Oo at pakiramdam niya ay safe siya dito pero sa pagkakataong iyon ang pakiramdam niya ay hindi. Ganunpaman ay handa siyang mahulog at maniwala na minsan ay may isang tao sa mundong ito na magmamahal sa kanya ng totoo at natagpuan niya iyon sa katauhan ni Rohi.“I'll give you the time you want, but how about what what I want?”Napaawang ang labi ni Daviana dahil naguguluhan siya sa sinabi ng binata. Sa sobrang dami ng kanyang iniisip, hindi niya na tuloy matukoy kung ano ang ibig na ipahiwatig sa kanya nito ngayon. Ano ba ang gusto ng binata? Hindi niya maintindihan. Wala naman kasi itong sinasabi sa kanya kung ano iyon kung kaya naman hindi niya mah
NAPADILAT NA ANG namumungay na mga mata ng dalaga sa narinig ngunit dahil halos mabaliw na siya sa kakaibang sensasyong ibinibigay noon sa kanyang katawan, hindi na niya nagawa pang makapag-react dito ng tama at muli niya iyong ipinikit na para kay Rohi ay napaka-sexy na tingnan na lalo pang nagpagana sa kanyang ituloy at pagbuhtihin ang kanyang ginagawa. Hindi na maalis sa ilusyon ni Daviana ang kakaibang pakiramdam na naging dahilan upang mas mahina na siyang mapaungol ng pagprotesta. Hindi ito masyadong malakas kung kaya naman mas lalo pang ginanahan sa ginagawang paghalik niya si Rohi dahil ang buong akala niya ay gustong-guto ng dalaga ang kanyang ginagawa. Kagaya ni Daviana na ang mga matang namungay kanina ng binata ay tuluyan nang sumara at kung saang ibayo na ng mundo iyon dinala ng nararamdaman niya.“Ow, s-shit…”Hindi intensyon o hinihiling ni Daviana na huminto ang binata sa kanyang ginagawa bagkus ay nais pa nitong magpatuloy ang binata hanggang sa maabot niya ang sukdul
NAMILOG ANG MGA mata ni Daviana nang maramdaman niya na wala na ang kamay ni Rohi sa kanyang isang dibdib, bagkus ay nasa pagitan na iyon ng kanyang mga hita. Marahang minamasahe ang pisngi ng kanyang pagkababae. Panaka-nakang pinaglalaruan nito ang kanyang lagusan na hindi niya alam kung gusto niya ba o gustong-gusto niya dahil sa ibang reaction na kanyang katawan? Ilang beses pa niyang ini-arko ang katawan niya na hindi man niya tahasang aminin ay sarap na sarap sa ipinaparanas nito sa kanya. Pinaghiwalay niya pa ang mga hita, ibinuka iyon upang magkaroon ng malayang access si Rohi habang nakapikit nang mariin ang kanyang mga nata. Nakakahiya na isiping hindi niya namalayan na nagawa ng ibaba ni Rohi ang kanyang pang-ibabang suot at maging ang kanyang underwear ay nahila na rin. Ang tanging alam niya lang ng mga sandaling iyon ay baliw na baliw na siya sa mga ginagawa ng binata.“What are you—” Muling inangkin ng binata ang kanyang labi na nagawa ng mahiga sa kama at ngayon ay naka
NATAGPUAN NA NAMAN ni Daviana ang sarili na nahubaran na naman ng nobyo, ngunit ang pagkakataong iyon ay iba ang tumatakbo sa isipan niya. Desidido na siya. Hindi niya ito pipigilan kung ano ang gagawin sa kanya. Kung, makukuha siya ng ama dahil tumawag ito ng pulis sisiguraduhin niya na naibigay niya ang sarili sa lalaking mahal niya. Maruming babae? Wala na siyang pakialam sa salitang iyon. At least napagbigyan niya rin ang kanyang sarili. Suwail siyang anak? Lulubus-lubusin na niya iyon ngayon.Napaliyad pa si Daviana nang marahang humaplos ang mainit na palad ni Rohi sa kanyang gitna na para bang dinadama niya iyon. Nasundan iyon ng mahabang ungol ng dalaga nang walang anu-ano ay maramdaman niya na hinahalikan ng nobyo ang puson niya pababa at dama na niya ang mainit nitong hininga. Walang anu-ano ay marahas niyang hinawakan ang buhok nito pero sa halip na isubsob ang mukha doon ng nobyo, hinila ito ni Daviana patungo ng kanyang mukha upang halikan siya. “Ayokong halikan mo ‘yun
SUNOD-SUNOD NG NAPALUNOK ng laway si Daviana. Mula sa sparkling abs ni Rohi ay inilipat niya ang paningin sa mukha ng binata. Uminit na ang kanyang mukha. Dama niya iyon. Hindi mapigilan ng dalaga na magtaka kung bakit mukhang patpatin ang nobyo kapag may suot na damit, ngunit kapag wala naghuhumiyaw ang mga muscles na inaanyayahan siyang salatin at hawakan. Hindi naman kasing exaggerated ang muscles niya gaya ng ibang mga lalaki na nakakaasiwang tingnan. Ilang beses ng naghubad ito sa harapan niya pero ngayon niya lang napagmasdan itong mabuti at hindi iyon nakakatuwa para sa nag-iinit na katawan ng dalaga. Napabaling na sa kanya si Rohi. Tuluyang humarap nang hindi niya sagutin ang katanungan.“Viana—”“M-Magdamit ka muna bago tayo mag-usap.”Humalay ang kakaibang tunog ng halakhak ng binata sa bawat sulok ng silid. Nanunukso na ang naka-angat na gilid ng labi nito. Hindi niya maintindihan kung bakit ganun ang reaction ng nobya eh ilang beses ng kamuntikan may mangyari sa kanila at
IPINILIG NG BINATA ang ulo. Imposible iyon. Dama naman niya na mahalaga siya, kaya lang pinapangunahan pa rin siya noon na baka wala lang itong choice at mapupuntahan kung kaya sa kanya ito pumunta. Ganunpaman, wala siyang pakialam. Mahal niya ito. Gusto niya ang dalaga. Ano pa bang iisipin niya? At least kahit sandali at kahit paano naramdaman niya mula sa dalaga kung paano rin nito pahalagahan.“Pasensya na. Alam kong masungit ako kanina kaya nanibago ka. Bad mood lang talaga ako kaya hindi kita nagawang samahang kumain. Hindi ko na uulitin.” aniyang parang kawawang tuta na namamalimos ng atensyon kay Daviana, “Pwede bang pag-isipan mo pa ulit ang pag-alis mo dito?”Ang makitang ganito si Rohi ay panibago na naman sa paningin ni Daviana. Mukhang na-miunderstood niya. Ang akala siguro ng nobyo ay galit siya dahil masungit ito kanina kaya siya aalis na sa puder nito. Sa totoo lang, hindi siya pamilyar sa ganitong uri ng hindi pagkakaunawaan. Bilang isang personalidad na kasiya-siya sa
ANG ISA NAMANG kamay ay hinapit niya sa katawan ni Daviana upang mapalapit ito sa kanya. Bahagya niyang ibinaba ang mukha upang halikan lang ang noo ni Daviana pababa sa kanyang ilong. Sa ginawang iyon ng binata, hindi mapigilan ni Daviana na mag-angat ng mukha. Tumingala siya upang magtama ang kanilang mga matang dalawa. Ipinatong ni Rohi ang kanyang kamay sa likod ng kanyang ulo at natural na ibinaba pa ang kanyang ulo para halikan na ang mga labi ng kanyang nobya. Sandali niya lang itong tinikman. Hindi nagtagal ang halik na banayad dahil baka saan pa mapunta.“Sapat na ba iyan para gumaan ang pakiramdam mo?” tanong niya sa nobya na namula na ang mukha matapos niyang palisin ng hinalalaki ang ilang bahid ng laway niya sa labi ng kanyang nobya.Hindi pa rin makatingin ay tumango si Daviana. Binitawan na siya ni Rohi upang magtungo na sa kusina. Tahimik na sinundan si Rohi ng nobya kaya naman ay tiningnan niya na ito nang may pagtataka.“Sasamahan kitang mag-dinner.”Wala namang nagi
NAGKULITAN PA SINA Anelie at Keefer samantalang nahulog naman sa malalim na pag-iisip si Daviana, hanggang dumating ang kanilang order na pagkain.“Siya nga pala, Keefer alam mo ba kung ano ang favorite niyang pagkain? I mean ni Rohi.”Tiningnan siya ng lalaki na puno ng pagtataka ang mata. Tahasang nagtatanong na iyon kung bakit o literal na nagsasabing bakit hindi niya iyon alam eh siya ang boyfriend? Hindi lang nito isinatig pa iyon.“Paano ka naging boyfriend kung hindi mo alam?” hindi nakatiis ay tanong ni Keefer sa kanya.Nakaani agad ng batok si Keefer mula kay Anelie. “Siraulo ka ba? Bago pa lang silang dalawa! Kaya nga nagtatanong para makilala pa siya ni Daviana.”Sinamaan ni Keefer ng tingin si Anelie. Kumakamot na sa kanyang ulo na binatukan nito nang mahina.“Hindi ko rin naman alam kung ano ang gusto niyang pagkain. Walang partikular na pagkain ‘yun. Hindi naman siya mapili. Kahit ano kinakain niya.”How can someone have no preference for food? Hindi naniniwala doon s
TULUYAN NA NGANG magkasamang bumaba si Anelie at Daviana. Tinawagan ni Anelie si Keefer para may kasama sila. Imbitasyon na hindi tinanggihan ng lalaki. Hindi naman pinansin ni Daviana ang galaw ni Rohi kahit napansin niya na parang hindi akma iyon. Medyo nanlumo si Daviana nang maisip ang tungkol sa ina ni Rohi. Tinanong siya ni Anelie kung ano ang mali at nakasimangot.“Anong nangyari sa’yo? Hindi ba at okay ka lang kanina? Bakit nakabusangot ka na naman diyan?”Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Matapos makilala ang ina ni Rohi noong umaga, masama na ang pakiramdam niya. Ito ay kay Rohi na family affair. Bukod dito, malamang wala siyang gustong malaman ng iba na mayroon siyang psychotic na ina. Hindi niya masabi kay Anelie ang tungkol dito para igalang iyon, kaya napailing na lang siya. “Wala. Kain na lang tayo.”Nang dumating si Keefer ay agad niyang pinuna ang pananamlay at kawalan ng gana doon ni Daviana. Walang sumagot sa dalawang babae sa tanong nito. “Sabihin niyo sa a
NABABAKAS NI DAVIANA ang ligaya sa message ng kaibigan dahil sa umaapaw nitong mga emoji ng puso. Napailing na lang si Daviana. Bigla siyang natigilan. Pamilyar ang feeling na iyon sa kanya. Nag-send lang siya ng thumbs up at hindi na ito inistorbo pa para mabilis na matapos sa ginagawa. Gaya ng inaasahan ni Daviana, dumating nga si Anelie sa suite pagsapit ng gabi. Dahil sa takot na baka maistorbo si Rohi sa trabaho ng tunog ng usapan nila, dinala ni Daviana si Anelie sa kanyang kwarto at maingat na isinara niya na ang pinto nito.“Bakit?”“Busy si Rohi sa kabilang silid, baka maistorbo…”Tumango-tango si Anelie na pabagsak ng naupo sa kama. Hindi alintana kung nasaan sila. Maingay si Anelie at ang una niyang nais pag-usapan ay ang tungkol sa kanila ni Darrell na magkasamang nag-overtime. Tinawanan lang siya ni Daviana dito. “Kung alam mo lang Daviana, parang gusto kong araw-araw na lang hilingin na may overtime kami!”“Huwag kang masyadong assuming hangga’t wala siyang sinasabi. Si
ANG MENSAHENG IPINADALA ni Warren kay Daviana ay walang anumang naging tugon. Hindi pa rin niya lubusang maintindihan at mapaniwalaan na kayang gawin ng dalaga ang tumalon sa bintana para lang takasan ang nakatakdang kasal nila. “Gusto niya ba talagang hindi na umuwi sa kanila?”Kahit gaano kasama si Danilo ay ama pa rin niya ito. Tsaka naandon ang kanyang ina. Hindi naniniwala si Warren na tuluyan na niyang kakalimutan ang pamilya niya nang dahil lang sa bagay na iyon. Lumipas na lang ang kalahati ng araw na wala siyang ibang ginawa kundi ang madalas na tinitingnan ang cellphone. Umaasa na baka maaaring nag-reply na si Daviana sa message niya. Bigo siya. Wala. Sa sobrang galit niya ay marahas na tinapon niya ang cellphone phone na bumagsak sa gilid ng sofa. Para ma-divert din ang atensyon niya ay kinuha niya ang remote controller upang maglaro. Hindi siya maka-concentrate doon sa labis na iritasyon. Muli niyang kinuha ang cellphone at nang may nakitang notification, agad nabuhayan
ILANG SEGUNDONG TINGIN at sumunod naman si Rohi, ngunit muli siyang bumalik sa pwesto ng nobya. Ayaw niyang maramdaman nitong binabalewala niya. Hinawakan niya ito sa isang kamay at marahang igininiya papasok sa loob ng pintuan. Hindi na nakaangal pa ang dalaga. Agad kinausap ni Rohi ang naghihintay na doctor pagkapasok nila sa loob.“Ayaw ng ina mong makipagtulungan para mabilis siyang gumaling. Flinushed niya ang gamot sa banyo tapos binunot niya ang tube sa kamay during infusion.” sumbong agad ng doctor sa ginagawa ng ina, “And during the conversation intervention treatment, palagi niyang sinasabi na wala siyang sakit. Na-miunderstood mo lang daw siya at gusto mong gantihan dahil ipinamigay ka ng bata ka pa.”Walang reaction si Rohi kung hindi ang makinig. “Binibitangan niya pa kami na ang mga gamot na pinapainom namin sa kanya ay para baliwin namin siya. To be honest, hijo, your mother has certain symptoms of paranoia. Last night she even wanted to jump from the ninth floor. If t