Chapter 4

Wala sa isipan ni Savannah na mayroon pala siyang bodyguard dahil wala rin naman nabanggit ang lolo niya. And right now, she wanted to ask more about her personal bodyguard! kasi naman, sino ba ang iisipin na iyon ang trabaho ng matipunong lalake kung mukha itong isang sikat na modelo?

"His eyes are so sharp, his jaw is so firm that it makes me want to touch it. He's like the male lead described in famous novels."

Ipinag-drive siya  nito ngayon pauwi sa kanilang mansion at nakatawag na rin ito sa lolo niya. Hindi na rin ito nagsalita pa at nakatuon lang ang atensyon sa daan. Pero ramdam ni Savannah na alam ng lalake na pinagmamasdan niya  ito simula nang lisanin nila ang kumpanya.

Iyon pa nga! nalimutan na niya ang nangyari sa company niya at kung sino ang maaaring may kagagawan non dahil nakuha na ang buong atensyon niya ng kaniyang gwapong bodyguard.

"If you are guarding me since I arrived here in the Philippines, how come I didn't know about you and your team? hindi ba at dapat lang na malaman ko na may security team pala na naka-assign sa akin?"

Hindi na niya napigilan at tinanong na niya ito. Tumingin sa salamin ang lalake at nagtama ang mga mata nila.

Ace, huh? 

But that was only his codename and not his real name. Nais niyang malaman ang totoong pangalan nito.

"About that, it's better Ma'am if you will talk to the president. We are just following his orders."

Humalukipkip siya at inilayo ang tingin kay Ace. Tama naman rin si Savannah sa pag-iisip na talagang hindi nga papayag ang lolo niya  na walang magbabantay sa kaniya pero ang akala niya ay malaya rin siyang makakakilos dito sa Pilipinas. Nagtaka pa siya noong una na iilang lamang ang mga sumusunod sa kaniya na tauhan ng Williamson's security force. 

But little did I know, I have this...

Bumalik ulit ang tingin niya sa bodyguard  na kalamadong nagmamaneho. 

Napailing na lang si Savannah at hinintay na makauwi siya ng mansion. She is lucky that  she was safe from that fire in the company. Napahinga siya ng malalim. It's really dangerous to be Williamson's new CEO. Alam na niyang hindi magiging madali na maaaring malagay sa  panganib ang buhay niya.

Pero ano ba ang bago? ever since my parents got killed, palagi na ring may nakatutok na baril sa ulo ko.

That's why she's not afraid for herself anymore. Mas takot siya sa kalagayan ng lolo niya dahil ito ang pinakamahalaga para sa kaniya  ngayon.

"I wanted to meet the other members of your team," sabi niya kay Ace habang ang mga mata niya ay nasa labas pa rin ng bintana. In her peripheral vision, the man looked at him. Hindi ito agad sumagot at para bang pinag-iisipan pa ang mga sasabihin.

"O hindi pwede?" tanong ulit niya.

Sa totoo lang kung ibang tao itong kaharap niya ay talagang malilintikan sa kaniya. But she will spare the man, he is handsome afterall and he saved her from dying earlier. Exaggerated man pero, alam niyang maaari niyang ikamatay ang nangyari sa kaniya kanina.

"If the president will allow it, Ma'am."

Tumango siya. Matagal rin ang tatlong buwan, at magagaling ang mga ito kung ganon dahil talagang wala siyang napansin o naramdaman na sumusunod sa kaniya. 

Sabagay, hindi rin naman ako madalas umalis ng mansion. Kung pupunta man ako sa mall ay by schedule pa.

Iyon kasi ang sistema na simula nang makabalik siya. Williamsons' owned a lot of businesses. Marami rin pagmamay-ari na mga malls at themed parks, and there were times when she wanted to go and shopping, sinasabi niya 'yon sa secretary niya at ito ang magsschedule  para kapag pumunta siya ay walang kahit na sino ang tao.

Simula kasi nang mamatay ang mga magulang niya ay hindi na nawala ang takot niya sa maraming tao. She was so scared, and everytime that she's seeing a lot of people, they're faceless. Nasa isipan niya rin na sa mga taong 'yon ay naroon ang pumatay sa mga magulang niya at isusunod na siya. Iyon ang tumatak sa isipan niya kaya't kapag nasa marami siyang tao ay sinusumpong siya.

She's sweating so hard, nahihilo rin siya at naninikip ang dibdib niya. Nahihirapan siya sa paghinga at nakakaramdam ng pagsusuka. At kapag malala na ay nawawalan rin siya  ng malay.

Savannah tried to go out when she was in Hawaii dahil akala niya ay kaya na niyang makihalubilo sa mga tao, but it was a wrong move because in the middle of everyone, she panicked. She lost consciousness and found herself in the hospital.

When will I be free from this disorder? 

Marami siyang bagay na hindi ma-enjoy and she always felt she's different from everybody else.

Savannah licked her lips and caressed her shoulders. She closed her eyes but suddenly, a bloody image of her parents appeared. She gasped and shouted horribly. 

"N-No! ahh!"

Napayuko siya at tinakpan niya ang mga tainga niya at nagsumiksik siya sa gilid ng sasakyan. She was trembling because of fear. Malinaw niyang nakita ang pagkalat ng dugo na dumadaloy papunta sa kaniya.

"Ma'am Savannah."

"Ma'am..."

And then a calm voice calling her name. Hindi malakas ang boses at hindi rin pasigaw. Pagkatapos non ay sumunod niyang naramdaman ang mga kamay ng lalake sa kaniyang braso. Slowly, Savannah looked at the owner, Ace, who was looking at her with worry in his eyes. Ang isang kamay nito ay dumako na sa kaniyang ulo. He started to caress her hair slowly as if calming her.

"Breathe... start to breathe slowly."

Absentmindedly, she did what he told her. And when she calmed down, doon lang niya narealize na nasa loob na ng mansion ang sasakyan at nasa parking area na sila. Mariin siyang napapikit. Umayos siya ng pagkakaupo at ito naman na nasa driver's seat ay tumalima at lumabas na. Pinagbuksan siya nito ng pinto pero hindi siya kaagad lumabas. 

"Can you walk, Ma'am?" tanong nito. 

She nodded in response. Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Savannah nang kumapit 'yon sa gilid ng pinto ng kotse. But when her feet was on the ground and she stood, doon na siya muntik na matumba dahil sa kawalan ng lakas. Luckily, Ace was there to support her. Nahawakan kaagad siya nito sa  baywang.

"You can't," sabi pa nito at bago pa siya makasagot ay napasinghap siya nang buhatin siya nito.

"I-I can walk! malapit na lang naman rin ang loob! you don't need to carry me!"

Hiyang-hiya  siya! lalo pa at ang ibang mga bodyguard ay nakatingin sa kanila. Siguradong nagtataka ang mga ito dahil talaga ang ugali niya ay hinid siya basta-basta nagpapahawak sa kung sino.

"P-Put me down right now!" matigas niyang sabi sa bodyguard. Amoy na amoy niya ang manly scent nito!

Damn. He smell so good. Ano kaya ang pabango niya?

"Ibababa lang kita kapag nakapasok na tayo sa loob, Ma'am."

"But I can walk now! hindi na nanghihina ang mga binti ko!"

Savannah can feel the bodyguard's broad chest. Umangat ang tingin niya rito at kitang-kita na niya ngayon ng malapitan ang gwapong mukha ng lalake.

Where did lolo find this man? He was fckng hot. Even his voice, and the way his lips move when he talks. Everything about him is attractive.

And right now, her heart beats erratically fast. At nang tumigil ito sa paglalakad ay akala niya ibababa na siya nito pero bumaba ang tingin nito sa kaniya bigla.

And because Savannah was still looking at him, the man's lips almost brushed against hers when he turned to glance at her!