SIGURO nga ay totoo na hindi 'in born' ang pagiging masama ng tao, most likely produkto ito ng masamang karanasan at pagiging unfair ng mundo sa sitwasyon nila. Pag namuo na ang galit sa puso at nawala na ang kahit katiting na liwanag at ligaya dito ay wala na. Napadilat ako ng dahan-dahan ng aking mga mata. Medyo mabigat pa ang bawat talukap nito pero pilit kong binuksan, gaya nga ng sabi ko sa aking sarili na kailangan kung lumaban dahil maniningil pa ako. Tanging bagay na pinanghahawakan ko upang magpatuloy sa buhay, para may rason na mabuhay. Tapos bigla kong narining ang parehong boses bago ako nawalan ng malay ng araw na tinorture ako ni Dad. "Thank God at gumising ka na Jonas!" sabi nito at agad akong napatingin sa direksyon ng nagsasalita. Nakita ko itong umiiyak at nakatingin ito sa akin na may pag-aalala sa kanyang mga mata. She carressed my forehead tapos hinaplos ang aking mukha habang ang kaliwang kamay ko ay hinahawakan rin ng kaliwa niyang kamay. "Inutusan ko na si
SA mga nagdaang araw ay mas marami pa akong nalaman tungkol sa kay Alex. Nakakagulat sa umpisa pero sa kalaunan ay naiintindihan ko ang pinanggagalingan nito. We almost have the same situation. Matagal rin si Alex nagtiis para hintayin ang nakatakdang panahon. Gaya ko ilang taon akong naghintay para lamang maisakatuparan ang mga plano ko. Ang plano kong makapaghigante. To get what I deserve and to be completely happy and satisfied. Nagdaan ang mga araw, buwan at taon. Hanggang sa tumuntong akong college. Walang nagbago sa treatment ni Dad sa akin. Nasanay na rin ako but somehow dahil sa naging encouragement ni Mom ay kahit papaano may parti sa aking puso na umaasa na sana maging proud rin si Dad sa akin gaya ng pagiging proud niya sa kakamabal kong si Dylan. Nang umalis sina Dad and Mom patungong abroad alam ko sa aking sarili na may nagbago. Kahit papaano ay naging close kami ni Dylan. So far di na siya nagiging balakid sa mga gimik ko at nagiging karamay ko siya. Somehow nakikita
Napahilamos ako ng mukha at nagbola na naman ang aking mga kamao. Lumabas ako sa driver seat at agad na hinawakan sa magkabilang braso at tinutulak si Dylan, sa bawat tulak ko ay napapaatras ito. Sobra akong galit na galit sa kanya. Nakakahiya mang aminin ay paulit-ulit na nag re-replay ang mga katagang sinabi sa akin ni Alex. Pinamukha lang nito sa akin na tama siya sa kanyang speculation at nanggagalaiti ako sa galit ngayon. The next thing that happened was unexpected, I did not expect it to come. Mabilis na sumampa ang aking kamao sa mukha ni Dylan. Sinuntok ko siya.Nakita kong tumagilid ang ulo ni Dylan sa ginawa ko. Pinilig-pilig pa nito ang kanyang ulo at nakita ko ang dugo sa bibig nito. He spit out a saliva with a blood dahil sa ginawa ko at pinahiran ang bibig nito.Napatingin ito sa akin habang hinihimas ang kanyang panga kung saan ko ito naisuntok. That moment wala akong maramdaman kundi poot at galit. Akala ko ay okay na. Akala ko ay tama ako. Akala ko ay magiging prou
MASAKIT pa rin ang ulo ko but at least it's bearable. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Alex na nakatayo sa gilid ng aking kama. Naipalibot ko ang aking paningin to identify kung nasaan ako at doon ko rin na realize na nasa hospital ako at nasa ward. "Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad na tanong ni Alex sa akin. Hindi ako nagsalita, nakaramdam ako ng hiya dahil sa tama siya at mali ako. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakahiga pa rin sa kama. "Just so you know, wala akong pinagsabihan sa nangyari sa iyo kagabi but don't worry at nabayaran ko na ang damages at pati na rin ang bill dito sa hospital. Sabi ng doctor pag okay naman lahat ng laboratory results mo ay pwede ka ng ma discharge." "Sa-Salamat." tanging naisagot ko at hindi pa rin tumitingin sa kay Alex. "Baka mamaya nandito na ang doctor para ibigay ang lahat ng laboratory exams results mo, pero habang hinihintay natin iyon ay bumili ako dito ng gusto mong pagkain." sabi ni Alex at naramdaman ko ang bawat galaw
"SIR, kailangan na nating tumakas, possibleng napapalibutan na tayo ng mga pulis sa labas!" Naririnig ko ang boses ni Alex habang pinipilit kong magmulat ng mga mata at bumalik sa aking huwestiyo. Malakas ang pagkahampas ni Kaye ng lampshade sa aking ulo ang huli kong naaalala. Pagkatapos nun ay wala na. Pilit na niyuyogyug ni Alex ang aking balikat at pilit akong pinapatayo. "Ikaw tulungan mo ako dito, diyan ka sa kabila!" dinig kong utos niya marahil sa isa sa mga tauhan namin. "Opo Boss!" "At ikaw tingnan mo sa labas ang sitwasyon at sabihan mo kami kaagad kung okay ang lumabas o hindi." dinig ko na utos rin ni Alex sa isa pa naming tauhan. " May chopper na naghiintay sa atin sa helepad sa roofdeck Sir." Gusto ko mang magsalita pero tanging ungol sa sakit ng aking ulo ang aking naririnig sa aking bibig buhat ng aking nararamdaman. Kasabay ng commotion sa loob ng silid na iyon ay naririnig ko rin ang boses ng sa labas na naka megaphone telling us na sumuko na. 'Fuck paanong n
1 week later...NAGISING ako sa kalagitnaan ng gabi ng maramdaman kong kailangan kong magbanyo at umihi. Kaya agad rin akong bumangon at bago pa ako tuluyang pumunta sa banyo ay napatingin ako sa kay Dylan na mahimbing na natutulog. I smile with the thought na nakakatulog na kami ng maayos kahit papaano. After a while ng matapos na ako sa restroom ay dumiretso ako sa labas ng kwarto. Kasalukuyang nasa penthouse kami ngayon nag sta-stay ni Dylan, sa penthouse ko habang umuusad pa ang kaso. Ang mga bata naman ay panay lang ang video call ko sa kanila araw-araw. Nang araw na nahuli na ng mga police si Jonas at ang mga tauhan nito ay agad naman akong nakiusap kina Allaine, Mamita at Papito na kung pupwede ay dalhin na muna nila ang mga bata sa Amerika para iwas na rin sa issue at sa news patungkol sa nangyari sa amin. Ganun rin ang ginawa ni Dylan sa kay Lindsay. Nakumpirma rin kasi na si Rachelle ay isa rin sa naging accomplice nina Jonas at Alex. Kahit na wala siya na pinangyarihan b
KAYE “HMMM...I like your lips, get that dress off. I want your boobs out!” Jonas said with authority and he was a little bit tipsy when he grabbed my waist and pulled me over him. Kung kanina ay sobra akong kabado dahil sa naging desisyon ko na gawin ang bagay na ito sa dahilang nakikita ko at nararamdaman na siya na ang karapat-dapat na lalaki para sa akin pero ngayon wala na ang kaba na iyon. I heard my heartbeat and it’s beating so fast like the beat of the drums. My mouth parted and a little moan came out from it. I don’t know kung saan nanggagaling ang lakas ng aking loob pero nagiging aggressive na rin ang bawat paghinga ko. I feel so hot and out of breath at the same time because of the tension of lust na bumabalot sa amin ni Jonas. “Ba-Babe...” ungol ko sa pangalan niya sa ilalim ng maiinit niyang mga halik sa aking tenga, leeg, at labi. Ramdam na ramdam ko ang pananabik niya sa akin at sobrang pagnanasa. Nasa ibabaw niya ako habang siya ay nakahiga sa malaking kama. Hapit
KAYE NAGISING ako sa sinag ng araw na nanggagaling mula sa bintana ng kwartong ito. I smile widely when I remembered what happened last night. It was surreal and wonderful. Walang pag-aalinlangan akong nararamdaman sa nangyari, I still feel sore but it’s alright. Medyo nahihiya I heaved a sigh before shifting position para salubungin ang nag-iisang lalaking nilalaman ng aking puso. The only man that I truly loved, my first and definitely my last. Nakadapa siya habang natutulog. I run my fingers onto his hair, at lumapit ng kaunti sa kanya, inamoy-amoy ko pa si Jonas at hindi ko maiwasang di kiligin. It’s been 2 years since we started dating and be official pero kahit na kailan hindi humupa ang aking nararamdaman sa kanya. Sa bawat oras at araw kaming magkasama ay mas lalong lumalalim ang aking pagmamahal para sa kanya.
1 week later...NAGISING ako sa kalagitnaan ng gabi ng maramdaman kong kailangan kong magbanyo at umihi. Kaya agad rin akong bumangon at bago pa ako tuluyang pumunta sa banyo ay napatingin ako sa kay Dylan na mahimbing na natutulog. I smile with the thought na nakakatulog na kami ng maayos kahit papaano. After a while ng matapos na ako sa restroom ay dumiretso ako sa labas ng kwarto. Kasalukuyang nasa penthouse kami ngayon nag sta-stay ni Dylan, sa penthouse ko habang umuusad pa ang kaso. Ang mga bata naman ay panay lang ang video call ko sa kanila araw-araw. Nang araw na nahuli na ng mga police si Jonas at ang mga tauhan nito ay agad naman akong nakiusap kina Allaine, Mamita at Papito na kung pupwede ay dalhin na muna nila ang mga bata sa Amerika para iwas na rin sa issue at sa news patungkol sa nangyari sa amin. Ganun rin ang ginawa ni Dylan sa kay Lindsay. Nakumpirma rin kasi na si Rachelle ay isa rin sa naging accomplice nina Jonas at Alex. Kahit na wala siya na pinangyarihan b
"SIR, kailangan na nating tumakas, possibleng napapalibutan na tayo ng mga pulis sa labas!" Naririnig ko ang boses ni Alex habang pinipilit kong magmulat ng mga mata at bumalik sa aking huwestiyo. Malakas ang pagkahampas ni Kaye ng lampshade sa aking ulo ang huli kong naaalala. Pagkatapos nun ay wala na. Pilit na niyuyogyug ni Alex ang aking balikat at pilit akong pinapatayo. "Ikaw tulungan mo ako dito, diyan ka sa kabila!" dinig kong utos niya marahil sa isa sa mga tauhan namin. "Opo Boss!" "At ikaw tingnan mo sa labas ang sitwasyon at sabihan mo kami kaagad kung okay ang lumabas o hindi." dinig ko na utos rin ni Alex sa isa pa naming tauhan. " May chopper na naghiintay sa atin sa helepad sa roofdeck Sir." Gusto ko mang magsalita pero tanging ungol sa sakit ng aking ulo ang aking naririnig sa aking bibig buhat ng aking nararamdaman. Kasabay ng commotion sa loob ng silid na iyon ay naririnig ko rin ang boses ng sa labas na naka megaphone telling us na sumuko na. 'Fuck paanong n
MASAKIT pa rin ang ulo ko but at least it's bearable. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Alex na nakatayo sa gilid ng aking kama. Naipalibot ko ang aking paningin to identify kung nasaan ako at doon ko rin na realize na nasa hospital ako at nasa ward. "Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad na tanong ni Alex sa akin. Hindi ako nagsalita, nakaramdam ako ng hiya dahil sa tama siya at mali ako. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakahiga pa rin sa kama. "Just so you know, wala akong pinagsabihan sa nangyari sa iyo kagabi but don't worry at nabayaran ko na ang damages at pati na rin ang bill dito sa hospital. Sabi ng doctor pag okay naman lahat ng laboratory results mo ay pwede ka ng ma discharge." "Sa-Salamat." tanging naisagot ko at hindi pa rin tumitingin sa kay Alex. "Baka mamaya nandito na ang doctor para ibigay ang lahat ng laboratory exams results mo, pero habang hinihintay natin iyon ay bumili ako dito ng gusto mong pagkain." sabi ni Alex at naramdaman ko ang bawat galaw
Napahilamos ako ng mukha at nagbola na naman ang aking mga kamao. Lumabas ako sa driver seat at agad na hinawakan sa magkabilang braso at tinutulak si Dylan, sa bawat tulak ko ay napapaatras ito. Sobra akong galit na galit sa kanya. Nakakahiya mang aminin ay paulit-ulit na nag re-replay ang mga katagang sinabi sa akin ni Alex. Pinamukha lang nito sa akin na tama siya sa kanyang speculation at nanggagalaiti ako sa galit ngayon. The next thing that happened was unexpected, I did not expect it to come. Mabilis na sumampa ang aking kamao sa mukha ni Dylan. Sinuntok ko siya.Nakita kong tumagilid ang ulo ni Dylan sa ginawa ko. Pinilig-pilig pa nito ang kanyang ulo at nakita ko ang dugo sa bibig nito. He spit out a saliva with a blood dahil sa ginawa ko at pinahiran ang bibig nito.Napatingin ito sa akin habang hinihimas ang kanyang panga kung saan ko ito naisuntok. That moment wala akong maramdaman kundi poot at galit. Akala ko ay okay na. Akala ko ay tama ako. Akala ko ay magiging prou
SA mga nagdaang araw ay mas marami pa akong nalaman tungkol sa kay Alex. Nakakagulat sa umpisa pero sa kalaunan ay naiintindihan ko ang pinanggagalingan nito. We almost have the same situation. Matagal rin si Alex nagtiis para hintayin ang nakatakdang panahon. Gaya ko ilang taon akong naghintay para lamang maisakatuparan ang mga plano ko. Ang plano kong makapaghigante. To get what I deserve and to be completely happy and satisfied. Nagdaan ang mga araw, buwan at taon. Hanggang sa tumuntong akong college. Walang nagbago sa treatment ni Dad sa akin. Nasanay na rin ako but somehow dahil sa naging encouragement ni Mom ay kahit papaano may parti sa aking puso na umaasa na sana maging proud rin si Dad sa akin gaya ng pagiging proud niya sa kakamabal kong si Dylan. Nang umalis sina Dad and Mom patungong abroad alam ko sa aking sarili na may nagbago. Kahit papaano ay naging close kami ni Dylan. So far di na siya nagiging balakid sa mga gimik ko at nagiging karamay ko siya. Somehow nakikita
SIGURO nga ay totoo na hindi 'in born' ang pagiging masama ng tao, most likely produkto ito ng masamang karanasan at pagiging unfair ng mundo sa sitwasyon nila. Pag namuo na ang galit sa puso at nawala na ang kahit katiting na liwanag at ligaya dito ay wala na. Napadilat ako ng dahan-dahan ng aking mga mata. Medyo mabigat pa ang bawat talukap nito pero pilit kong binuksan, gaya nga ng sabi ko sa aking sarili na kailangan kung lumaban dahil maniningil pa ako. Tanging bagay na pinanghahawakan ko upang magpatuloy sa buhay, para may rason na mabuhay. Tapos bigla kong narining ang parehong boses bago ako nawalan ng malay ng araw na tinorture ako ni Dad. "Thank God at gumising ka na Jonas!" sabi nito at agad akong napatingin sa direksyon ng nagsasalita. Nakita ko itong umiiyak at nakatingin ito sa akin na may pag-aalala sa kanyang mga mata. She carressed my forehead tapos hinaplos ang aking mukha habang ang kaliwang kamay ko ay hinahawakan rin ng kaliwa niyang kamay. "Inutusan ko na si
NAGPATULOY ang ganoong scenario hanggang sa mag senior highschool kami. I did not even attend the graduation day bakit pa? Mapapahiya lang ako at kahihiyan lang naman akong maituturing sa pamilya. Araw-araw na naging mantra ni Dad iyon sa akin, kahit na kino console ako ni Mommy hindi na mapawi ang galit na namumuo sa puso ko. Kaya mas pinili kong umiwas kay Dylan. Pero si Dylan siya lang naman itong siksik na siksik ang sarili niya sa akin. Kaya ang ending mas napagbubuntungan ko siya ng galit ko sa kay Dad at the same time I blamed everything to him dahil siya naman talaga ang may kasalanan. Masyado siyang pabida sa mga parents namin. I hate it. Di ko naman aksalanan kung hindi ako kasing talino ni Dylan. I have my own talent and skills pero sabi ni Dad walang silbi daw iyon kasi di ko naman magagamit sa negosyo ng pamilya. He expects me to be more like him gaya ng ginagawa ni Dylan. I was currently drinking with Alfred and Francis sa bar na kung saan kami tambay palagi. Kahit p
NANLAKI ang aking mga mata ng makita ko sa aking mga palad ang sarili kong dugo. Nagtatangis ako sa galit at inis dahil nakatakas si Kaye at ang lakas pa talaga ng loob nitong manglaban sa akin. Tapos napangisi ako ng pagak, at humalakhak habang nakasandal ako sa gilid ng kama at nakaupo sa sahig. Ramdam ko ang patuloy na pagdaloy ng dugo mula sa aking ulo kung saan ako natamaan ng pinokpok ni Kaye sa akin. Kasabay ng halakhak ko ay ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko. Siguro nga baliw na talaga ako gaya ng sabi ng kapatid ko, pero masisi ba ako?Kahit si Kaye demonyo ang tawag niya sa akin. Wala naman akong paki sa bagay na iyon, Isipin nila ang tungkol nilang isipin. Wala na akong maramdaman. Punong-puno ng galit ang aking puso. Naramdaman kong unti-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata. Katapusan ko na ba? Magkikita na ba kami ni kamatayan?Kung magkataon man, magkikita na ba kami ng magaling kung ama?Bakit ko pa ba iniisip ang bagay na iyon? Siguro kahit sa ka
SAKTONG malapit na kami sa labasan ng secret passage ng mansion ng marinig namin ni Dylan ang commotion sa labas. We both look at each other pagkatapos niya akong ibaba mula sa kanyang likod. Pero bigla rin kaming napayuko at hinatak ako ni Dylan sa gild ng pader at pino protektahan ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril. "Oh my god Dylan, putok ng baril iyon!" biglang kong sambit. "I know, kaya medyo delikado lumabas," sabi nito habang yakap-yakap ako, " it's a relief to know na rumespundi kaagad sina Officer Hechanova." Napahilamos ako ng mukha sabay gulo ng aking buhok, "Yeah, I am glad that they came for our rescue." tapos nagtaka rin paano natunugan nina Officer Hechanova ang mga nangyayari dito sa mansion." But I, am curious paano nalaman nina Officer ang ganap dito sa mansion?"Tiningnan ko si Dylan na may question sa aking mga mata. Then he looked down to me para sagutin ang tanong ko, " I called Allaine bago ako na lowbat." sabi nito at ngumiti. "I see, mabut