KAYE
“UNCLE DYLAN!”
A voiced of an excited child is heard at dahil doon ay napalingon ako sa direksyon kung saan nanggaling ang sigaw na iyon. That also caught the attention of Jonas. Nakita ko ang batang babaeng kalaro kanina ni Nicolo na mabilis na tumatakbo at nakasunod ang aking mga mata sa kanya at nakita ko na papunta siya sa direksyon ng lalaking naka office suit.
When I saw the figure of the man ay napahawak ako sa aking dibdib, I recognized him!
Inabot niya ang batang babae at binuhat ito habang ang bata naman ay sobrang nakangiti. Naguguluhan man pero ang unang pumasok sa isip ko ay ang mga kambal, they could not be seen either ni Jonas or that man!DYLAN “SINO BA KASI ANG HINAHANAP MO?” I asked Jonas, which is my twin brother habang panay ang palinga-linga nito sa paligid namin, halatang may hinahanap siya at alam ko naman iyon. Kasalukuyang sumusunod kami ni Jonas kay Lindsay na bumalik sa loob ng playground na pinaglalaruan nito kanina. Sabi nito kasi di pa siya tapos maglaro at may mga bagong friends siyang gusto niyang ma meet ko at ng Dada niya. Lindsay said that her friends are also twins kaya ganoon siya ka excited. When I was on my way kanina papunta dito sa mall, nasa isip ko na talaga na ang babaeng kausap ng kakambal ko ay ang babaeng naka one night stand ko which technically his ex. Di ko masyadong naaninag ang mukha ng babae noong papalapit ako kasi bigla namang tinawag ako ni Lindsay ang natatanging babae sa buhay ko fo
KAYE HOW I WISH that this is only a bad dream. After all the effort that I did para lang umiwas sa nakaraan ay napunta lamang sa balewala. Takbo ako ng takbo, iwas ako ng iwas pero wala pa ring nangyari. Maybe it’s true that what is bound to happen shall come to pass and I hate the fact that my life circumstances are part of it. Destiny ba itong matatawag? I don’t know but it’s blasting the hell out of me. I closed my eyes and I hefted a silent groan bago ko hinarap ang lalaking nasa likod ko. “You?” gulat na gulat niyang turan sa akin. I pressed my lips together and trying my best to compose myself, with chin lifted high, I am silently praying with all the saints na sana
KAYE“MALAKI BA ANG NAGING KASALANAN KO SA UNIVERSE BEKS?! Myghad! Sobrang nakakainis at nakakagigil siya!” naloloka kong sigaw sa harap ni Allaine, “ Sarap niyang tirisin at ilampaso, kasi sobrang yabang talaga at antipatiko ng lalaking iyon, napaka feeling gwapo niya at mapagmataas talaga!!”Hindi ako mapakali at para na akong mawawalan ng tamang pag-iisip.“Pwede ba beks, pumirmi ka naman sa kakabalik-balik sa harapan ko, “ tamad na reklamo ni Allaine sa akin,” kanina pa ako nahihilo sa iyo e’.”Napairap na lang ako at nag crossed arms habang kaharap siya. Seryoso ba ito parang wala lang yata sa kanya na kanina pa ako di mapakali sa nangyari sa akin th
KAYE SABI NGA NG KASABIHAN na tayo ang kapitan ng barko ng ating buhay. Wala o sino man ang may hawak ng ating decision sa buhay, ang lahat ng mga bagay na mangyayari ay nagsisimula at nauuwi sa choices na pinipili natin. At sa bawat choices at sa klase ng decision na ginagawa natin ay siyang mag de-determine ng ating kinabukasan. Hindi ko alam kong saang parti ba ako nagkamali sa aking buhay at kailangang kong magdanas ng paghihirap at kahihiyan. Hindi pa ba sapat ang lahat-lahat ng pagdurusa na aking nakamtan simula’t sapol na naisilang ako sa mapanakit na mundong ito? Hindi pa ba sapa’t ang sakit at pagkadurog ng aking puso ng iwanan ako ng taong akala ko ay mahal na mahal ako ng totoo? &
KAYEPAGKATAPOS kong umalis sa opisina ng arroganteng lalaking iyon ay tinawagan ko kaagad si Allaine since siya lang naman ang pwede kong labasan ng aking sama ng loob at hinanaing sa buhay. Agad naman itong pumunta sa opisina ko at timing lang rin sa pagdating ko, halos magkasama kami sa elevator. Pagpasok ko sa office ay gusto kong magwala sa sobrang galit at inis ko sa Dylan Mijares na iyon. Sinusumpa ko talaga ang lalaking iyon. Peo pinigilan lang ako ni Allaine kaya nakakalma pa ako sa ngayon. Gusto kung umiyak pero wala na yatang luha ang gustong kumawala mula sa aking mga mata. Gusto ko na lang sumigaw at magwala pero too bad ni hindi ko magawa dito sa opisina ko. Sa sobrang panginginig ng buong systema ko ni hindi ko na alam kung paano nga ako nakalabas sa opisina at company building ng lalaking iyon. After ng sinabi niya sa akin ay di ko mapigilang di siya sampalin, yes, sinampal ko siya at nababagay lang iyon sa kanya pero ngumisi lang siya
KAYE “WHAT ARE YOU DOING HERE?” buti na lang at naabutan ko siya when he attempted para lumapit sa mga kambal. Lakad takbo din ako then I blocked his way para di siya makalapit sa mga ito. “Anu ba sa akala mo?” Painosente niyang sagot. Naka rash guard short lang siya at sumisigaw ng ulam ang abs at matipunong katawan nito. Myghad Kaye, mag concentrate ka nga ‘wag mong hahayaan ang antipatikong mokong na itong sirain ang araw mo at e’ distract ka ng mala Adonis niyang katawan! Kaya napaiwas ako ng tingin when I realized what I am doing then binalik ulit sa kanya ng mahismasan na ako sa aking mga iniisip kanina, tinignan ko siya ulit sa mga mata ng diretso “ Umalis ka na dito, utang na loob!” He just
KAYENAGPATULOY na ganoon ang sitwasyon biglang sumusulpot na parang kabute itong si Dylan sa kung nasaan ako at ang mga bata. So I asked Attorney Sanchez if I could ask a restraining order para di na makalapit ang Dylan na iyon sa amin,“Bukas na bukas Attorney will send the restraining order that we filed para sa Dylan Mijares na iyan,” masaya kong sambit sa kay Allaine.Finally I could get rid of that arrogant jerk sa amin ng mga anak ko. I am not comfortable with him lurking all around. Feeling ko na-ha-harass ako sa mga ginagawa niya. Ayaw niyang makinig sa ilang beses na pakiusap ko sa kanya. Kaya nararapat lang ito.“Are you sure na ba rito?” tanong sa akin ni Allaine pagkatapos kong sab
KAYE THE RESTRAINING ORDER was released and I believe at this moment ay na-received na ni Dylan iyon since my phone keeps on ringing at siya lang naman ang solong unknown number ang panay tawag at text sa akin. He deserves it and I could care less! Hindi ko pa masyadong kinakausap si Allaine, for now di na ako galit pero nagtatampo pa rin ako sa ginawa niya regardless pa ng rason niya I still can’t accept it. Allaine said na palaging pumupunnta si Dylan sa school to check the twins isa pa schoolmate raw ng kambal ang pamangkin ni Dylan na si Lindsay at naisip ko if that’s the case si Jonas ang ama ng batang babaeng iyon? Napailing ako habang naiisip nga ang possibility na iyon. Mabuti pa itong si Jonas mukhang naka move on na pero ako heto, hinahabol ng multo ng aking nakaraan. I took a leave of absence ng dalawang linggo but before I did it ay minabuti ko muna na
1 week later...NAGISING ako sa kalagitnaan ng gabi ng maramdaman kong kailangan kong magbanyo at umihi. Kaya agad rin akong bumangon at bago pa ako tuluyang pumunta sa banyo ay napatingin ako sa kay Dylan na mahimbing na natutulog. I smile with the thought na nakakatulog na kami ng maayos kahit papaano. After a while ng matapos na ako sa restroom ay dumiretso ako sa labas ng kwarto. Kasalukuyang nasa penthouse kami ngayon nag sta-stay ni Dylan, sa penthouse ko habang umuusad pa ang kaso. Ang mga bata naman ay panay lang ang video call ko sa kanila araw-araw. Nang araw na nahuli na ng mga police si Jonas at ang mga tauhan nito ay agad naman akong nakiusap kina Allaine, Mamita at Papito na kung pupwede ay dalhin na muna nila ang mga bata sa Amerika para iwas na rin sa issue at sa news patungkol sa nangyari sa amin. Ganun rin ang ginawa ni Dylan sa kay Lindsay. Nakumpirma rin kasi na si Rachelle ay isa rin sa naging accomplice nina Jonas at Alex. Kahit na wala siya na pinangyarihan b
"SIR, kailangan na nating tumakas, possibleng napapalibutan na tayo ng mga pulis sa labas!" Naririnig ko ang boses ni Alex habang pinipilit kong magmulat ng mga mata at bumalik sa aking huwestiyo. Malakas ang pagkahampas ni Kaye ng lampshade sa aking ulo ang huli kong naaalala. Pagkatapos nun ay wala na. Pilit na niyuyogyug ni Alex ang aking balikat at pilit akong pinapatayo. "Ikaw tulungan mo ako dito, diyan ka sa kabila!" dinig kong utos niya marahil sa isa sa mga tauhan namin. "Opo Boss!" "At ikaw tingnan mo sa labas ang sitwasyon at sabihan mo kami kaagad kung okay ang lumabas o hindi." dinig ko na utos rin ni Alex sa isa pa naming tauhan. " May chopper na naghiintay sa atin sa helepad sa roofdeck Sir." Gusto ko mang magsalita pero tanging ungol sa sakit ng aking ulo ang aking naririnig sa aking bibig buhat ng aking nararamdaman. Kasabay ng commotion sa loob ng silid na iyon ay naririnig ko rin ang boses ng sa labas na naka megaphone telling us na sumuko na. 'Fuck paanong n
MASAKIT pa rin ang ulo ko but at least it's bearable. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Alex na nakatayo sa gilid ng aking kama. Naipalibot ko ang aking paningin to identify kung nasaan ako at doon ko rin na realize na nasa hospital ako at nasa ward. "Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad na tanong ni Alex sa akin. Hindi ako nagsalita, nakaramdam ako ng hiya dahil sa tama siya at mali ako. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakahiga pa rin sa kama. "Just so you know, wala akong pinagsabihan sa nangyari sa iyo kagabi but don't worry at nabayaran ko na ang damages at pati na rin ang bill dito sa hospital. Sabi ng doctor pag okay naman lahat ng laboratory results mo ay pwede ka ng ma discharge." "Sa-Salamat." tanging naisagot ko at hindi pa rin tumitingin sa kay Alex. "Baka mamaya nandito na ang doctor para ibigay ang lahat ng laboratory exams results mo, pero habang hinihintay natin iyon ay bumili ako dito ng gusto mong pagkain." sabi ni Alex at naramdaman ko ang bawat galaw
Napahilamos ako ng mukha at nagbola na naman ang aking mga kamao. Lumabas ako sa driver seat at agad na hinawakan sa magkabilang braso at tinutulak si Dylan, sa bawat tulak ko ay napapaatras ito. Sobra akong galit na galit sa kanya. Nakakahiya mang aminin ay paulit-ulit na nag re-replay ang mga katagang sinabi sa akin ni Alex. Pinamukha lang nito sa akin na tama siya sa kanyang speculation at nanggagalaiti ako sa galit ngayon. The next thing that happened was unexpected, I did not expect it to come. Mabilis na sumampa ang aking kamao sa mukha ni Dylan. Sinuntok ko siya.Nakita kong tumagilid ang ulo ni Dylan sa ginawa ko. Pinilig-pilig pa nito ang kanyang ulo at nakita ko ang dugo sa bibig nito. He spit out a saliva with a blood dahil sa ginawa ko at pinahiran ang bibig nito.Napatingin ito sa akin habang hinihimas ang kanyang panga kung saan ko ito naisuntok. That moment wala akong maramdaman kundi poot at galit. Akala ko ay okay na. Akala ko ay tama ako. Akala ko ay magiging prou
SA mga nagdaang araw ay mas marami pa akong nalaman tungkol sa kay Alex. Nakakagulat sa umpisa pero sa kalaunan ay naiintindihan ko ang pinanggagalingan nito. We almost have the same situation. Matagal rin si Alex nagtiis para hintayin ang nakatakdang panahon. Gaya ko ilang taon akong naghintay para lamang maisakatuparan ang mga plano ko. Ang plano kong makapaghigante. To get what I deserve and to be completely happy and satisfied. Nagdaan ang mga araw, buwan at taon. Hanggang sa tumuntong akong college. Walang nagbago sa treatment ni Dad sa akin. Nasanay na rin ako but somehow dahil sa naging encouragement ni Mom ay kahit papaano may parti sa aking puso na umaasa na sana maging proud rin si Dad sa akin gaya ng pagiging proud niya sa kakamabal kong si Dylan. Nang umalis sina Dad and Mom patungong abroad alam ko sa aking sarili na may nagbago. Kahit papaano ay naging close kami ni Dylan. So far di na siya nagiging balakid sa mga gimik ko at nagiging karamay ko siya. Somehow nakikita
SIGURO nga ay totoo na hindi 'in born' ang pagiging masama ng tao, most likely produkto ito ng masamang karanasan at pagiging unfair ng mundo sa sitwasyon nila. Pag namuo na ang galit sa puso at nawala na ang kahit katiting na liwanag at ligaya dito ay wala na. Napadilat ako ng dahan-dahan ng aking mga mata. Medyo mabigat pa ang bawat talukap nito pero pilit kong binuksan, gaya nga ng sabi ko sa aking sarili na kailangan kung lumaban dahil maniningil pa ako. Tanging bagay na pinanghahawakan ko upang magpatuloy sa buhay, para may rason na mabuhay. Tapos bigla kong narining ang parehong boses bago ako nawalan ng malay ng araw na tinorture ako ni Dad. "Thank God at gumising ka na Jonas!" sabi nito at agad akong napatingin sa direksyon ng nagsasalita. Nakita ko itong umiiyak at nakatingin ito sa akin na may pag-aalala sa kanyang mga mata. She carressed my forehead tapos hinaplos ang aking mukha habang ang kaliwang kamay ko ay hinahawakan rin ng kaliwa niyang kamay. "Inutusan ko na si
NAGPATULOY ang ganoong scenario hanggang sa mag senior highschool kami. I did not even attend the graduation day bakit pa? Mapapahiya lang ako at kahihiyan lang naman akong maituturing sa pamilya. Araw-araw na naging mantra ni Dad iyon sa akin, kahit na kino console ako ni Mommy hindi na mapawi ang galit na namumuo sa puso ko. Kaya mas pinili kong umiwas kay Dylan. Pero si Dylan siya lang naman itong siksik na siksik ang sarili niya sa akin. Kaya ang ending mas napagbubuntungan ko siya ng galit ko sa kay Dad at the same time I blamed everything to him dahil siya naman talaga ang may kasalanan. Masyado siyang pabida sa mga parents namin. I hate it. Di ko naman aksalanan kung hindi ako kasing talino ni Dylan. I have my own talent and skills pero sabi ni Dad walang silbi daw iyon kasi di ko naman magagamit sa negosyo ng pamilya. He expects me to be more like him gaya ng ginagawa ni Dylan. I was currently drinking with Alfred and Francis sa bar na kung saan kami tambay palagi. Kahit p
NANLAKI ang aking mga mata ng makita ko sa aking mga palad ang sarili kong dugo. Nagtatangis ako sa galit at inis dahil nakatakas si Kaye at ang lakas pa talaga ng loob nitong manglaban sa akin. Tapos napangisi ako ng pagak, at humalakhak habang nakasandal ako sa gilid ng kama at nakaupo sa sahig. Ramdam ko ang patuloy na pagdaloy ng dugo mula sa aking ulo kung saan ako natamaan ng pinokpok ni Kaye sa akin. Kasabay ng halakhak ko ay ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko. Siguro nga baliw na talaga ako gaya ng sabi ng kapatid ko, pero masisi ba ako?Kahit si Kaye demonyo ang tawag niya sa akin. Wala naman akong paki sa bagay na iyon, Isipin nila ang tungkol nilang isipin. Wala na akong maramdaman. Punong-puno ng galit ang aking puso. Naramdaman kong unti-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata. Katapusan ko na ba? Magkikita na ba kami ni kamatayan?Kung magkataon man, magkikita na ba kami ng magaling kung ama?Bakit ko pa ba iniisip ang bagay na iyon? Siguro kahit sa ka
SAKTONG malapit na kami sa labasan ng secret passage ng mansion ng marinig namin ni Dylan ang commotion sa labas. We both look at each other pagkatapos niya akong ibaba mula sa kanyang likod. Pero bigla rin kaming napayuko at hinatak ako ni Dylan sa gild ng pader at pino protektahan ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril. "Oh my god Dylan, putok ng baril iyon!" biglang kong sambit. "I know, kaya medyo delikado lumabas," sabi nito habang yakap-yakap ako, " it's a relief to know na rumespundi kaagad sina Officer Hechanova." Napahilamos ako ng mukha sabay gulo ng aking buhok, "Yeah, I am glad that they came for our rescue." tapos nagtaka rin paano natunugan nina Officer Hechanova ang mga nangyayari dito sa mansion." But I, am curious paano nalaman nina Officer ang ganap dito sa mansion?"Tiningnan ko si Dylan na may question sa aking mga mata. Then he looked down to me para sagutin ang tanong ko, " I called Allaine bago ako na lowbat." sabi nito at ngumiti. "I see, mabut