KAYE
THE RESTRAINING ORDER was released and I believe at this moment ay na-received na ni Dylan iyon since my phone keeps on ringing at siya lang naman ang solong unknown number ang panay tawag at text sa akin.
He deserves it and I could care less!
Hindi ko pa masyadong kinakausap si Allaine, for now di na ako galit pero nagtatampo pa rin ako sa ginawa niya regardless pa ng rason niya I still can’t accept it. Allaine said na palaging pumupunnta si Dylan sa school to check the twins isa pa schoolmate raw ng kambal ang pamangkin ni Dylan na si Lindsay at naisip ko if that’s the case si Jonas ang ama ng batang babaeng iyon?
Napailing ako habang naiisip nga ang possibility na iyon. Mabuti pa itong si Jonas mukhang naka move on na pero ako heto, hinahabol ng multo ng aking nakaraan. I took a leave of absence ng dalawang linggo but before I did it ay minabuti ko muna na
KAYEAS THEY SAY when too much desire overpowers you then you'll be lost everything, everything of you, including yourself and principle most especially if your whole system is craving on it's like a wildfire that would consume the whole of you.I guessed I'm doomed...“Hmmn..Dy-Dylan please let me–,” I moaned his name when keeps cupping both of my mounds and then pressed them together and sucked both of my nipples.“Yes?” he ask at napatingin sa akin. Our gaze met but this time hindi dahil sa galit o inis kung hindi dahil sa sobrang pagnanasa namin sa isa’t-isa.I pushed him at bumangon ako, which surprised Dylan.Siguro nga ay nababaliw na ako o baka na hypnotized ako ni Dylan ng hindi ko alam but the fact that I love the
KAYE IT’S BEEN A WEEK na naging tahimik ang buhay namin ng mga bata, walang Dylan Mijares na nanggugulo. I totally disconnected my connection sa nangyayari sa syudad para magkaroon naman ako ng peace of mind, after all may tiwala naman ako kay Allaine pagdating sa business ko at same rin sa mga tauhan kong pinagbilinan ng naiwan kong responsibilidad, isa pa temporary lang naman ito. Pero, okay ka lang ba sa temporary lang Kaye? Napa-isip akong muli, lately I’d been thinking a lot, as in a lot. I am also considering na mangibang bansa kasama ang mga bata, marahil ay tatantanan na kami ni Dylan, besides hindi pa ako ready na malaman ni Jonas ang about sa kambal at wala rin akong balak na ipaalam sa kanya, para anu pa? L
KAYE ILANG ARAW ang nakalipas after that encounter with Dylan ay hindi ko na siya naramdaman. Walang tawag at walang text at wala ring pasulpot-sulpot na parang kabute. I should be thankful right? Pero bakit parang hinahanap ko pa? Seriously Kae? Okay ka lang? Napailing na lang ako sa mga pumapasok sa isipan ko. Minsan hindi ko na maintindihan ang sarili ko the worst thing is that palaging sumasagi sa isipan ko ang Dylan Mijares na iyan kahit naman hindi ko siya iniisip, plus the fact na madalas ko rin siyang napapaginipan. Nakakasira talaga siguro ng bait ang sinumang may kinalaman sa lalaking i
KAYE NANG makarating sa emergency ay nakita kong nanginginig ang dalawa. The twins are having seizure, nakita ko si Mamita na inaalo ni Papito habang umiiyak. And even me I can't helped it but to cry sa sobrang pag-aalala sa mga anak ko. Automatically napahagulhol ako sa sitwasyon lalapit sana ako ng pinigilan ako ng isang nurse. Sapilitan kaming pinalayo ng isang nurse para ma clear ang area sa paligid nina Nicolo at Nicolai at siya ring pagdating ng attending physician nila. The Doctor is trying to loosen anything around Nicolo’s neck and a nurse sa kay Nicolai din they are unbuttoning the top of the twins pajamas then they remove the pillows, raise the side rails, and put the bed in a flat position. Kung anu-ano na ang pumapasok sa isipan ko but I am trying my best to stay positive, na magiging okay rin ang lahat. Umiiyak ako habang nakayap kina Mamita at Papito. I never imagined something
AFTER talking with Allaine I decided na lumuwas ng probinsiya para makarating kaagad sa syudad para sa isang importanteng pagkikita with Dylan. I know for a fact na ito ang isa sa mga bagay na ayaw kong mangyari but the situation did not give me any choices, again—- ang pagkakataon na naman ang naglagay sa akin sa ganitong position and this time I am helpless. “Mama will you come back po naman di po ba?” tanong sa akin ni Nicolo habang inaayos ko ang hospital bed niya.“Yes naman baby.” maagap kong sagot sabay abot sa pisngi nito.“Mama balik ka po kaagad ha, please po.” biglang ingos naman ni Nicolai, hinalikan ko sa ulo si Nicolo at binaling ang atensyon sa kay Nicolai na nakahiga sa sarili niya ring kama.“Sure baby, I will.” sagot ko sa kanya sabay halik sa noo nito.Nagpaalam ako sa mga bata at ganoon na rin sa kay Mamita at Papito to settle things with Dylan dahil sa pagkakataong ito kailangan ko siya para sa mga bata whether I like it or not. Tama si Allaine what if si Dylan a
KUNG nakakamatay ang tingin marahil ay kanina pa ako patay sa harapan nina Dylan at ng babaeng kasama niya dahil sa matatalim nitong tingin na ipinukol sa akin nasa ngayon ay parang tuko kung makakapit sa braso ni Dylan. Samantalang si Dylan naman ay puno ng pagtataka sa kanyang mukha, saglit na nagtama ang aming mga mata at hindi nakaligtas sa akin na puno ito ng pagtataka at parang nangungusap at nagtatanong sa kung ano ang ginagawa ko sa opisina niya. Marahil ay iniisip niya ano ang nakain ko at naligaw ako dito sa opisina niya since the last thing I want ay ang umalis siya at mawala sa buhay ng aking mga anak kaya nga ako nag file ng TRO. Hindi rin naman ako nakatagal sa pagtama ng mga mata namin ni Dylan at umiwas ako ng tingin. “Dylan naman, why are you asking the janitress if she’s here in your office?!” biglang sambit ng maarteng babae na mas lalong pinagtaka ni Dylan kaya nabaling ang tingin nito sa katabi niya. “Excuse me but what janitress are you talking about Rac
KAYE I WAS SPEECHLESS… no, speechless is understatement! I was fucking dumbfounded and yet stunned on the condition that Dylan was asking as an exchange of his help sa kambal! “You are fucking insane!” mariin kong tugon sa sinabi niya. He was about to touched my lips ng pigilan ko ang kamay niya at winaksi ito. How dare he humiliate me this way! Ramdam ko ang matinding inis, galit at pagkamuhi sa lalaking kaharap ko, nanggagalaiti ako sa galit… alam ko iyon at matalim na mga tingin ang ipinukol ko sa kanya. Kasabay nito ay ang mabilis na tibok ng aking puso hindi dahil sa may maganda siyang epekto sa akin kung hindi dahil sa pagpipigil kung masampal si Dylan… galit ako, sobra! How I wanted to strangle him with my hands para lang matauhan siya sa mga pinag-iisip at pinagsasabi niya! Napaka demonyo niya talaga! How come he could play this game despite of the situation ng kambal na akala ko ay itinuturing niya ring mga anak niya? I was even in the point of giving him a benefit
“MAMA tingnan mo po naka shoot po ako ng 3 points!” masiglang sigaw ni Nicolo sa akin habang hinahanda ko ang magiging meryenda nila.“Yehey, ako din!” malakas na sambit ni NIcolai habang patalon-talon pa ito sa tuwa. I wave my hand to them na kasalukuyang kasama si Dylan.I can’t stop myself from smiling at the beautiful sight na nasa harapan ko. I am genuinely happy na okay na ang kambal at the same I can sense and see na comfortable sila kay Dylan at masaya silang kasama ito at hindi ko iyon mapagkakaila.Nagpapasalamat rin ako na maganda ang sikat ng araw ngayon, nakikisabay ang panahon… buti na lang at kahit papaano I am so happy dahil nalagpasan ko at ng mga kambal ang hindi magandang nangyari noong nakaraan. It was last 2 weeks ago, akala ko mawawalan na ako ng pag-asa pero hindi, kahit papaano I am thankful and will be forever grateful sa ginawa ni Dylan para sa mga kambal. The blood transfusion was successful and it helps a lot para mapabilis ang pagtaas ng count ng plat
1 week later...NAGISING ako sa kalagitnaan ng gabi ng maramdaman kong kailangan kong magbanyo at umihi. Kaya agad rin akong bumangon at bago pa ako tuluyang pumunta sa banyo ay napatingin ako sa kay Dylan na mahimbing na natutulog. I smile with the thought na nakakatulog na kami ng maayos kahit papaano. After a while ng matapos na ako sa restroom ay dumiretso ako sa labas ng kwarto. Kasalukuyang nasa penthouse kami ngayon nag sta-stay ni Dylan, sa penthouse ko habang umuusad pa ang kaso. Ang mga bata naman ay panay lang ang video call ko sa kanila araw-araw. Nang araw na nahuli na ng mga police si Jonas at ang mga tauhan nito ay agad naman akong nakiusap kina Allaine, Mamita at Papito na kung pupwede ay dalhin na muna nila ang mga bata sa Amerika para iwas na rin sa issue at sa news patungkol sa nangyari sa amin. Ganun rin ang ginawa ni Dylan sa kay Lindsay. Nakumpirma rin kasi na si Rachelle ay isa rin sa naging accomplice nina Jonas at Alex. Kahit na wala siya na pinangyarihan b
"SIR, kailangan na nating tumakas, possibleng napapalibutan na tayo ng mga pulis sa labas!" Naririnig ko ang boses ni Alex habang pinipilit kong magmulat ng mga mata at bumalik sa aking huwestiyo. Malakas ang pagkahampas ni Kaye ng lampshade sa aking ulo ang huli kong naaalala. Pagkatapos nun ay wala na. Pilit na niyuyogyug ni Alex ang aking balikat at pilit akong pinapatayo. "Ikaw tulungan mo ako dito, diyan ka sa kabila!" dinig kong utos niya marahil sa isa sa mga tauhan namin. "Opo Boss!" "At ikaw tingnan mo sa labas ang sitwasyon at sabihan mo kami kaagad kung okay ang lumabas o hindi." dinig ko na utos rin ni Alex sa isa pa naming tauhan. " May chopper na naghiintay sa atin sa helepad sa roofdeck Sir." Gusto ko mang magsalita pero tanging ungol sa sakit ng aking ulo ang aking naririnig sa aking bibig buhat ng aking nararamdaman. Kasabay ng commotion sa loob ng silid na iyon ay naririnig ko rin ang boses ng sa labas na naka megaphone telling us na sumuko na. 'Fuck paanong n
MASAKIT pa rin ang ulo ko but at least it's bearable. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Alex na nakatayo sa gilid ng aking kama. Naipalibot ko ang aking paningin to identify kung nasaan ako at doon ko rin na realize na nasa hospital ako at nasa ward. "Kumusta ang pakiramdam mo?" bungad na tanong ni Alex sa akin. Hindi ako nagsalita, nakaramdam ako ng hiya dahil sa tama siya at mali ako. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakahiga pa rin sa kama. "Just so you know, wala akong pinagsabihan sa nangyari sa iyo kagabi but don't worry at nabayaran ko na ang damages at pati na rin ang bill dito sa hospital. Sabi ng doctor pag okay naman lahat ng laboratory results mo ay pwede ka ng ma discharge." "Sa-Salamat." tanging naisagot ko at hindi pa rin tumitingin sa kay Alex. "Baka mamaya nandito na ang doctor para ibigay ang lahat ng laboratory exams results mo, pero habang hinihintay natin iyon ay bumili ako dito ng gusto mong pagkain." sabi ni Alex at naramdaman ko ang bawat galaw
Napahilamos ako ng mukha at nagbola na naman ang aking mga kamao. Lumabas ako sa driver seat at agad na hinawakan sa magkabilang braso at tinutulak si Dylan, sa bawat tulak ko ay napapaatras ito. Sobra akong galit na galit sa kanya. Nakakahiya mang aminin ay paulit-ulit na nag re-replay ang mga katagang sinabi sa akin ni Alex. Pinamukha lang nito sa akin na tama siya sa kanyang speculation at nanggagalaiti ako sa galit ngayon. The next thing that happened was unexpected, I did not expect it to come. Mabilis na sumampa ang aking kamao sa mukha ni Dylan. Sinuntok ko siya.Nakita kong tumagilid ang ulo ni Dylan sa ginawa ko. Pinilig-pilig pa nito ang kanyang ulo at nakita ko ang dugo sa bibig nito. He spit out a saliva with a blood dahil sa ginawa ko at pinahiran ang bibig nito.Napatingin ito sa akin habang hinihimas ang kanyang panga kung saan ko ito naisuntok. That moment wala akong maramdaman kundi poot at galit. Akala ko ay okay na. Akala ko ay tama ako. Akala ko ay magiging prou
SA mga nagdaang araw ay mas marami pa akong nalaman tungkol sa kay Alex. Nakakagulat sa umpisa pero sa kalaunan ay naiintindihan ko ang pinanggagalingan nito. We almost have the same situation. Matagal rin si Alex nagtiis para hintayin ang nakatakdang panahon. Gaya ko ilang taon akong naghintay para lamang maisakatuparan ang mga plano ko. Ang plano kong makapaghigante. To get what I deserve and to be completely happy and satisfied. Nagdaan ang mga araw, buwan at taon. Hanggang sa tumuntong akong college. Walang nagbago sa treatment ni Dad sa akin. Nasanay na rin ako but somehow dahil sa naging encouragement ni Mom ay kahit papaano may parti sa aking puso na umaasa na sana maging proud rin si Dad sa akin gaya ng pagiging proud niya sa kakamabal kong si Dylan. Nang umalis sina Dad and Mom patungong abroad alam ko sa aking sarili na may nagbago. Kahit papaano ay naging close kami ni Dylan. So far di na siya nagiging balakid sa mga gimik ko at nagiging karamay ko siya. Somehow nakikita
SIGURO nga ay totoo na hindi 'in born' ang pagiging masama ng tao, most likely produkto ito ng masamang karanasan at pagiging unfair ng mundo sa sitwasyon nila. Pag namuo na ang galit sa puso at nawala na ang kahit katiting na liwanag at ligaya dito ay wala na. Napadilat ako ng dahan-dahan ng aking mga mata. Medyo mabigat pa ang bawat talukap nito pero pilit kong binuksan, gaya nga ng sabi ko sa aking sarili na kailangan kung lumaban dahil maniningil pa ako. Tanging bagay na pinanghahawakan ko upang magpatuloy sa buhay, para may rason na mabuhay. Tapos bigla kong narining ang parehong boses bago ako nawalan ng malay ng araw na tinorture ako ni Dad. "Thank God at gumising ka na Jonas!" sabi nito at agad akong napatingin sa direksyon ng nagsasalita. Nakita ko itong umiiyak at nakatingin ito sa akin na may pag-aalala sa kanyang mga mata. She carressed my forehead tapos hinaplos ang aking mukha habang ang kaliwang kamay ko ay hinahawakan rin ng kaliwa niyang kamay. "Inutusan ko na si
NAGPATULOY ang ganoong scenario hanggang sa mag senior highschool kami. I did not even attend the graduation day bakit pa? Mapapahiya lang ako at kahihiyan lang naman akong maituturing sa pamilya. Araw-araw na naging mantra ni Dad iyon sa akin, kahit na kino console ako ni Mommy hindi na mapawi ang galit na namumuo sa puso ko. Kaya mas pinili kong umiwas kay Dylan. Pero si Dylan siya lang naman itong siksik na siksik ang sarili niya sa akin. Kaya ang ending mas napagbubuntungan ko siya ng galit ko sa kay Dad at the same time I blamed everything to him dahil siya naman talaga ang may kasalanan. Masyado siyang pabida sa mga parents namin. I hate it. Di ko naman aksalanan kung hindi ako kasing talino ni Dylan. I have my own talent and skills pero sabi ni Dad walang silbi daw iyon kasi di ko naman magagamit sa negosyo ng pamilya. He expects me to be more like him gaya ng ginagawa ni Dylan. I was currently drinking with Alfred and Francis sa bar na kung saan kami tambay palagi. Kahit p
NANLAKI ang aking mga mata ng makita ko sa aking mga palad ang sarili kong dugo. Nagtatangis ako sa galit at inis dahil nakatakas si Kaye at ang lakas pa talaga ng loob nitong manglaban sa akin. Tapos napangisi ako ng pagak, at humalakhak habang nakasandal ako sa gilid ng kama at nakaupo sa sahig. Ramdam ko ang patuloy na pagdaloy ng dugo mula sa aking ulo kung saan ako natamaan ng pinokpok ni Kaye sa akin. Kasabay ng halakhak ko ay ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko. Siguro nga baliw na talaga ako gaya ng sabi ng kapatid ko, pero masisi ba ako?Kahit si Kaye demonyo ang tawag niya sa akin. Wala naman akong paki sa bagay na iyon, Isipin nila ang tungkol nilang isipin. Wala na akong maramdaman. Punong-puno ng galit ang aking puso. Naramdaman kong unti-unting bumibigat ang talukap ng aking mga mata. Katapusan ko na ba? Magkikita na ba kami ni kamatayan?Kung magkataon man, magkikita na ba kami ng magaling kung ama?Bakit ko pa ba iniisip ang bagay na iyon? Siguro kahit sa ka
SAKTONG malapit na kami sa labasan ng secret passage ng mansion ng marinig namin ni Dylan ang commotion sa labas. We both look at each other pagkatapos niya akong ibaba mula sa kanyang likod. Pero bigla rin kaming napayuko at hinatak ako ni Dylan sa gild ng pader at pino protektahan ng marinig namin ang sunod-sunod na putok ng baril. "Oh my god Dylan, putok ng baril iyon!" biglang kong sambit. "I know, kaya medyo delikado lumabas," sabi nito habang yakap-yakap ako, " it's a relief to know na rumespundi kaagad sina Officer Hechanova." Napahilamos ako ng mukha sabay gulo ng aking buhok, "Yeah, I am glad that they came for our rescue." tapos nagtaka rin paano natunugan nina Officer Hechanova ang mga nangyayari dito sa mansion." But I, am curious paano nalaman nina Officer ang ganap dito sa mansion?"Tiningnan ko si Dylan na may question sa aking mga mata. Then he looked down to me para sagutin ang tanong ko, " I called Allaine bago ako na lowbat." sabi nito at ngumiti. "I see, mabut