Bakit kailangan may mawala sa atin bago tayo magbago. Tamang nasa huli talaga ang pagsisi at wala ka na magagawa dun. Nandito ako sa labas naghihintay kay doc. "Mister, dadalhin na namin ang asawa mo sa room niya hindi pa siya nagigising pero natanggal na namin yung bala sa kanya hintayin natin na magising siya"-Sabi ni doc. Thank you Lord! "Sige doc salamat."-Sabi ko sa kanya. Sana magising ka na Marissa miss na kita yung pagaalaga mo sa akin at pagaasikaso mo miss ko na lahat sana gumising kana. "Wife gumising ka na maging matapang ka naman para sa amin lahat gagawin ko para sa inyo ayoko mawala kayo sa buhay ko Wife please maawa ka sa akin magbabago na ako tatalikurin ko na lahat gumising ka lang mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita ng sobra pa sa sobra nasasaktan ako nakikita kitang nakahiga at walang malay maging matatag ka naman wag ka madaya yung anak natin aalagaan pa natin sobrang sakit na nararamdaman ko dapat ako nakahiga dito hindi ikaw bakit mo sinalo yun
"A-austin..."-Rinig kong tawag sa akin. Bumangon ako sa pagkakayuko sa hospital bed at tumingin kay marissa na nanghihina."Ausstin..huubby..kkoo ..hinddi ..kko..na..kaaya...pppleaasee...aalaagaan..moo..aaannakkk...nna.."-Hindi natuloy ni Marissa dahil nagsalita ako."Wiife Lumaban ka para sa amin maawa ka sa akin, Marissa! Hindi ko rin kaya ayoko kayo mawala kahit hindi pa siya buo minahal ko na siya ng sobra pa sa buhay ko please lumaban ka para sa akin."-Pakiusap ko kay Marissa at hinawakan yung kamay niya. Ngumiti siya sa akin at pinilit niya hawakan yung mukha ko."Ka-ailangan..na-atin..magsacrifice Austin..may...mahahanap...a...pa..na..babae..pag..nawala..ako..sa..mundo....wag...kang...mag-alala...okay...lang...ako..basta..sa ikakasaya..mo.."-Nahihirapang sabi ni Marissa. Umiiyak na ako dahil sa pinipilit niya magsalita."See you to our dreams my husband.."-Huling sabi ni marissa."Sorry Mr.Takahashi sa mag-ina mo hindi niya kinaya yung tama niya sa bandang dibdib niya at ang
Nagsimula ng mabuo ang galit at poot sa puso ko matapos mawala ang mag-ina ko.Hindi na ako katulad ng dati na ngumingiti ng totoo.Masakit pa rin sa dibdib ko na tanggapin lahat.Nakaupo ako sa swivel chair at malalim ang iniisip.Nang may yumapos sa akin at nagsalita."Malalim na naman ang iniisip mo..."-Sabi ni Sandra sa akinSiya ang dahilan kung bakit nandito pa ako sa mundo."I'm alright don't worry.."-Pagsisinungaling ko sa kanyaTumingin siya sa mata ko at nagsalita."Sa nakikita ko sa mapungay mong mata halata na may mabigat na dinaramdam."-Seryosong sabi ni SandraNaging magkaibigan kami at tinulungan niya ako makabangon sa sakit na nararamdaman ko.Umalis na si Sandra pero may sinabi siya bago umalis sa loob ng silid."Alam kong palagi mo sila iniisip pero nandito naman ako para maibsan ang pagdurusa na hindi mo pa kaya pakawalan."-Sabi niya bago tuluyan umalis.Siya si Lessandra Rodriguez - ang babaeng nagligtas sa akin."Run now!"- Sigaw ko ng malakas.Nakikita ko sa taksi
Bumagsak ako sa sahig at pinikit ko ang mga mata ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.Wala na akong silbi pa sa mundo magtatapos na lang ba sa bakit ang lahat ng paghihirap ko.Bakit sila pa?Bakit hindi na lang ako?"Hubby pakiramdam ko lalaki magiging anak natin ,sobrang saya ko kasi ikaw ang tatay, I love you hubby ko mua!"-Sabi ni Marissa sa alaala koIsa na lang sila alaala sa isipan ko.Bakit ko pa namumulat ang mga mata ko at nakikita ang liwanag sa siwang ng bintana.Bago sa paningin ko ang paligid at hindi pamilyar sa akin ang lugar kung saan ako ngayon.Nang may biglang nagsalita."Mabuti, gising ka na?"-Sabi nung babae sa akin.Bigla akong bumangon at kumirot bigla ang bewang ko na may puting tela."Kagagamot ko lang ng sugat mo mali pala! Katatanggal ko lang ng bala kaya wag ka muna bumangon."-Paalala sa akin nang babae.Tiningnan ko siya maigi nakasuot siya ng pang-nurse.At nakalagay dito ang full name niya napansin niyang nakatitig ako sa suot niya kaya nagsalita siya."
Nagulat ako sa ingay na nangaling sa loob ng silid.Tinawag ako ni doc france."Sandra, pumasok ka doon sa room 35 tingnan mo kung ano nangyayari?Bilisan mo!"-Sabi niya sa akin.Nagmadali ako papunta sa nasabing room at nadatnan ko ang nakahandusay na lalaki na may tama ng bala sa bewang niya at umaagos ang maraming dugo.Nilapitan ko ang gwapong lalaki."Ano gagawin ko? Isip Sandra! Isa kang nurse."-Sabi ko sa sarili ko.Hanggang sa nakaisip ako ng paraan lumabas ako at hinanap ko si Gerald magpapatulong ako sa kanya iuuwi ko ang lalaki sa bahay namin."Gerald tulungan mo ako buhatin yung lalaki may tama sa bewang dalhin natin sa bahay."-Sabi ko agad kay gerald ng makalapit."Sige ."-Sabi ni Gerald sa akin.Pumunta agad kami at inalalayan ako ni Gerald na ilabas yung lalaki."Sandra kilala mo ba to? Kaano-ano mo siya?"-Tanong ni Gerald sa akin.Oo nga kahit na masama ba tumulong nurse ako alam ko naman na hindi siya gagamutin ng mga doctor sa hospital.Marami rin siyang pasa at sugat
Austin Xavier Takahashi ang pangalan niya bagay na bagay sa kanya ang pangalan niya.Nakaupo siya ng maayos ngayon at nakatingin sa akin.Bigla siyang nagsalita."Nasaan ako?"-Tanong niya sa akin.Tiningnan ko yung tama niya sa bewang medyo gumagaling na ng konti."Nandito ka sa bahay ko kadadating ko lang galing hospital kumain ka na ba?"-Sabi ko sa kanya.Tahimik niya lang ako pinagmasdan okay siguro naninibago siya at hindi pa kami ganun magkakilala."Okay ka na ba? May masakit pa ba sayo?"-Tanong ko sa kanya.Naging seryoso ang itsura niya akala ko hindi niya na ako kakausapin pero nagsalita siya."Ayos na ako."-Sabi niya sa akin.Ngumiti ako dahil sa sinabi niya."Ija kumain muna kayo pinaghanda ko kayo ng makakain."-Sabi ni Yaya Mercedes sa amin.Pilit siyang tumayo kaya tinulungan ko siya at nagsalita."Kaya mo na ba? Yaya Mercedes pwede po bang dito na kami kumain."-Sabi ko kay yaya.Pumunta si yaya sa kusina para kunin yung pagkain namin."Kumain na kayo kung may kailangan kay
Nanatili pa rin sa puso ko ang mga nangyari parang kailan lang nung masaya pa kami. Lagi kong iniisip kung bakit ganito kalupit ang mundo?Nang may nagsalita at natigil ang aking malalim na iniisip."Share mo naman kung ano nasa isip mo? May problema ka ba sa buhay? Pwede ka magkwento sa akin."-Sabi ni Sandra sa akin.Napatingin ako sa kanya kung sa bagay mabait naman siya dahil tinulungan niya ako."Tulad ng sinabi ko may asawa ako at buntis siya basta sila ang lagi kong iniisip. Sinisi ko ang sarili ko sa nangyari sa asawa ko kaya binaril ko ang sarili ko dahil hindi ko kaya."-Kwento ko kay Sandra.Nalungkot si Sandra dahil sa sinabi ko bigla siyang nagsalita.Nandito kami sa balcony ng bahay nila"Sorry kung nagtanong ako sayo friendly lang talaga ako Austin. By the way ayos ka na ba? Babalik ka na sa inyo?"-Tanong sa akin ni Sandra.Nagisip ako sandali at tumingin kay Sandra ng seryoso."Oo may kailangan pa akong gawin!"-Sabi ko sa kanya.Ngumiti siya sa akin at nagsalita."Approve
Nandito ako ngayon sa hide out namin ng Yakuza Takahashi group dahil may binalita sa akin ang isa sa mga tauhan ko na buhay si Lester Tanaka."Boss totoo ang mga sinabi ko dahil kitang kita ng dalawa kong mata buhay si lester."-Sabi nang tauhan ko.Lalo akong nagalit sa nalaman ko na buhay si lester.Tumayo ako at sinenyasan ko silang umupo sa kanilang upuan."Makinig kayo panigurado akong alam na ni lester itong pinagtataguan natin gumawa ako ng paraan para hindi sila makasugod dito sa kuta natin."-Sabi ko sa kanilang lahat.Nagbulungan sila sa sinabi at babalik ako sa office room para magpahinga.Nung dumating ako dito kanina lang agad nila akong tinulungan dahil nasabi ko sa kanila yung pagbaril ko sa sarili ko."Kayo lahat pwede na kayo umuwi sa inyo yung rules ko wag kakalimutan hindi kayo pwedeng umuwi na ganyan ang suot niyo Maliwanag ba?"-Seryoso kong sabi sa kanila"Masusunod boss!"-Sagot nila sa akin.Kailangan ko ng matinding pahinga hindi ko sinabi kay lessandra na masakit