Chapter 1

Chapter 1

Chapter 1

"Ana, gising na" ramdam ko ang marahang pagyuyog sa balikat ko ng kong sino.

"Let her be, isa pa magcheck-in muna tayo sa hotel bago natin siya gisingin pagkatapos" I heard someone said.

"Gago ka ba Terrence? Gusto mo bang masuffocate ang bestfriend ko dito sa kotse mo?" I slowly open my eye just to see Ellie and Terrence intently looking at me.

"Now all settled" sabi ni Terrence at lumabas ng kotse. Para itong nakahinga ng maluwag dahil nagising ako.

"Ana nandito na tayo, grabe ka ha, nakatulog ka sa buong byahe" sabi niya at dahan dahan akong hinila palabas at inalalayan ako sa paglalakad. Nasa loob kami pala ng parking area at sa labas ay kahit malayo, ramdam ko at rinig ang ingay ng tubig at alon.

Iginaya ako ni Ellie papuntang counter at nagcheck in kami for two rooms, syempre kasama ko si Ellie at si Terrence ay sa kabilang kwarto.

Si Terrence na ang nagpresinta na magbitbit sa mga bagahe namin, naglakad na kami papasok sa elevator, magsasara na sana ito ng may kamay na ipinasok para hindi matuloy sa pagsara ang elevator.

I saw a man enter wearing a tuxedo and has a blonde hair, but not totally blonde kasi I saw a black strand of hair too.

I didn't utter a word hanggang sa umandar at makalabas kami ng elevator, hindi ito lumabas but then suddenly he call out my name, napahinto ako ganon din sina Ellie at Terrence. How the hell he know my name?

"Your handkerchief" doon lang nagsink-in sa akin lahat ang sinabi niya. Lumapit ako sa kanya at inabot ang panyo ko. "Salamat" binigyan ko siya ng isang matamis na ngiti bago ako tumalikod at nagsimula ng maglakad. Tinignan ko ang panyo ko at nagpakawala ng isang buntong hininga, kaya pala nalaman niya ang pangalan ko dahil nakalagay doon sa panya ang burda nito.

Muntik ko ng mawala, si mama ang nagtahi at nagburda nito at regalo niya sa akin noong 18th birthday ko pa noon kaya pinakaiingatan ko talaga. Minsan ng nawala ito at hindi na pwedeng mangyari iyon ngayon, gayong malayo pa naman sina mama sa akin at ito lang nakikita kong meron sa akin kapag naiisip ko sila.

Nasa probinsiya kasi sila at minsan lang din ako makabisita dahil busy talaga ako sa trabaho nitong nagdaang araw. Ang sekretraya ko naman ay nasa bakasyon sa pamilya niya sa cavite at next week pa ang uwi nito. Kaya hindi ako makahanap ng pagkakataon para bisitahin sila. May bahay naman ako sa isang subdivision pero malayo iyon sa kompanya ko kaya napagdesisyonan ko na lang na mang-upahan.

Minsan din kinumbinsi ko sina mama, na kong gusto nilang bumisita at manirahan sa akin na kahit isang linggo lang sila subdivision, dalawa sila ni papa pero tinanggihan nila ito dahil walang magbabantay daw sa bunso kong kapatid na nag-aaral pa. Naintindihan ko naman sila.

Pagpasok ko sa loob ng kwarto namin ni Ellie ay namangha ako sa nakita, kahit na ganito kasimple lang ang room ay makikita mong engrande at pangmayaman ang interior nito. May balkonahe rin sila na kong saan ay tanaw na tanaw ang dagat sa di kalayuan. This room is also huge for two, at kontento ka talaga sa design.

"Ang ganda dito Ellie" masayang ani ko at naupo sa kama habang inililibot ko ang aking paningin sa buong kwarto.

"I told yah, you never regret coming with us" tumango ako at lumabas papuntang balkonahe. Hindi sinasadyang mapunta ang tingin ko sa isang venue na puno ng mga upuan at bulaklak. Ang mga surrounding nito ay isang glass wall na see through sa loob kaya kitang kita ko kong paano magdecorate ang mga tao sa loob nito. Ano kayang magaganap dito bukas bukas?

"The wedding bride must be lucky! Omg!" nakita ko ang pagkislap sa mata ng katabi kong si Ellie habang nakatanaw din dito. Hindi ko man lang namalayan ito. So this is a Wedding Venue? Yeah the wedding bride must be lucky enough for tomorrow.

"Well makikita ko rin natin siya tomorrow, punta tayo ha"

Hindi ako nakapokus sa sinasabi ni ellie pero tumango ako.

"Ganon din ang gusto kapag dumating ang araw na maikakasal na kami ni Terrence" ramdam ko ang saya sa kanyang boses, tinapik ko ang balikat niya, ngumiti rito.

"For me, mas magandang sa simbahan gaganapin ang kasal" seryosong saad ko, yeah I dream about wedding too but not this kind of wedding, I always prefer until now na maikasal sa simbahan.

"Oo mas maganda rin sa simbahan, I dream about it too. Isa pa ganon ang gusto ng mga families ko" pagsang-ayon nito sa akin. Napangiti ako, ang totoo niyan maganda rin naman maikasal sa mga beaches, taas ng bundok if ever na meron. Pero sa akin kasi a church is a traditional sa ating mga Filipino ang I prefer it the most.

Now stop about that conflict.

Bumalik na ako sa loob at iniwan si Ellie na hanggang ngayon ay hindi makaget-over doon sa tinitignan.

I just slowly realized what she said "Did she just say na ang wedding na iyon malapit sa baybay siya aattend?" it took me a second realizing all. Teka, she never told me na wedding pala ang sadya niya rito.

Umiling ako, hindi ko na iyon binigyan ng pansin at nagpatuloy sa paglalakad.

***

Hindi na ako nag-aksaya ng panahon at lumabas, kinuha ko rin ang Canon EOS 800 DSLR na bigay ni tita Eleor nuon sa birthday ko last year, ginawa ko pa itong ibalik dahil sa presyo nito na sobrang mahal. I know this kind of camera and I'm sure na this will cost 30, 000 php. Sinubukan ko itong isauli pero nakatanggap lang ako ng batok galing kay tita, Ellie burst in laugh nang malaman niya ang nangyari.

Kaya ngayon isa rin ito sa sobrang pinakaiingatan ko. Nangtungo ako sa Elevator habang busy sa pagkulikot dito. Hindi ko inaasahan na may makasalubong pala ako at aksidenteng ko itong nabangga papasok sa elevator.

"Miss Hannah" napantig ang tenga ko sa narinig at walang anu-ano ay tinignan ito. Nang marealize kong siya pala iyong nakapulot ng panyo ko kanina. "Pasensiya na" paghingi ko ng paumahin at pumasok sa loob.

"It's okay" tumango ako, siya naman ay naglakad na paalis.

"That's unfair, alam niya ang pangalan ko tapos ako hindi ko alam ang pangalan niya" bulong ko and pressed the number of the elevator.

Pagkalabas ko ng building ay nagtungo ako sa dalampasigan at kumuha ng mga litrato. Hindi ko na naisipang magpalit ng damit dahil hindi naman ako maliligo. Papalubog na rin ang araw kaya naexcite akong kuhanan din ito ng litrato, inilapit ko ang isang mata ko lenses at siniguradong hindi blurry ang pagkakakuha ko dito. Then I pressed the little bottom and capture it perfectly. What a nice shot.

Napangiti ako, beside of busy on working ay naglalaan din ako ng oras sa pagkuha ng mga picture. It give me chill and at nakakawala ng stress.

Naupo ako sa buhangin at inilabas ang cellphone ko, now ako naman ang magpipicture sa sarili ko, I smile facing the camera of my phone, inayos ko ang hibla ng buhok kong nakatabig sa mukha ko after that I click the bottom and start capturing my face.

Hindi pa ako nakuntento at hinarap ko ang papalubog na araw at kinuhanan din ito ng litrato kasama ko.

So refreshing. Ang ganda lang ng paligid. I saw people gathering and making a bonfire for tonight, nakita ko rin ang paghakot nila ng mga sanga at inilagay ito sa iisang lugar. Napangiti ako.

"So nandito ka lang pala?"

"Yeah" maikling sagot ko kay Ellie na ngayon ay nakapamewang na nakaharap sa akin.

Naupo ito sa tabi ko at isinandal ang kamay sa tuhod nito "So boring" reklamo niya, natawa ako, siya itong may kagustuhang magbakasyon kami rito at ngayon hindi pa kami nagtatagal ay sinasabi na niya boring?

"Bukas isuot mo ang white na dress na binili ko para sa iyo" ibinaling ko paningin ko sa kanya at kunot noong tinignan siya.

"Aanhin ko iyon?" nakataas na kilay kong kong tanong dito.

"Bukas may photoshoot tayo sa White Sand sa hapon iyon at kailangang white din ang dress natin" umiling ako, ang white sand na tinutukoy niya ay isang isla din dito kaso kaso mas maputi ang buhangin doon at kailangan mo pang sumakay ng bangka para makarating doon.

"Magsusuot na lang ako ng puting damit" suhesyon ko pero nakatanggap lang ako ng pagtapik niya sa balikat ko dahilan para mapa-aray ako sa sakit.

"Magsusuot ka o Magsusuot ka?" seryosong saad niya

"Alam mo ikaw ang demanding mo--" she cut me

"That was called sense of fashion, photoshoot nga diba, sayang naman ang mga ni-hire kong kukuha sa atin ng picture kong lowkey ka lang na haharap sa camera" ito na nga ba ang sinasabi ko, talagang naggastos pa ang babaeng ito para lang sa photoshoot, pwede naman na ako na ang magpipicture sa kanya kong gustuhin niya.

"How much"

"1k to 5k only? Tss don't mind the cost, where here to enjoy Ana, anyway let's go back, I want to take a nap" napahawak ako sa noo ko dahil sa sinabi ni Ellie, mariin akong napabuntong hininga, ano bang gagawin ko sa babaeng iyan, 5k only? My goodness. For only a Photoshoot? That spoiled brat.

Tumayo na ako at pinagpagan ang sarili, muli akong napatingin doon sa Wedding Venue, wala nang tao at tanging ang mga bulaklak lang na naiwan at mga upuan ang nandoon.

Kailan kaya rin ako maikakasal?

Napailing ako sa sariling pag-iisip at natawa. Hindi pa nga ako nagkakaboyfriend, kasal na agad? Umiling ako at nagsimula ng maglakad papasok sa hotel.

Pagpasok ko sa kwarto ay nadatnan kong nag-aayos si Ellie. Saan naman kaya to pupunta, akala ko ba matutulog?

"Magpalit ka na, kakain tayo sa labas" sabi niya habang naglalagay ng lipstick sa bibig.

"What do you think, is my looks okay?"

"It is" maikling sabi ko at naupo sa kama.

"Don't tell me hindi ka sasama?" she said while her eyebrows on raise. Tumango ako, ito naman ay padabog na lumapit sa akin at pinilit akong tumayo.

"You didn't take breakfast, Ana seriously? Pati ba naman dinner?" aniya

"Who said that I'll skip dinner? I'll just call the staff downstairs to bring me a food" paliwanag ko. Natigilan ito at seryosong tumingin sa akin "You're such a kill joy!" sabi niya at padabog na lumabas ng kwarto.

I was about to stood up when the door suddenly open "No excuses for tomorrow, Hannah" she called me by my full name. Natawa ako dahil sa itsura niya pero tumango na lang ako. "Okay" I answered.

"That's a deal" aniya. Akala ko umalis na ito pero biglang bumukas ang pinto "Also iyong wedding bukas, maaga tayo ha?"

"Saan ba iyon?" tanong ko.

"Ang slow mo, the wedding venue we're talking awhile ago, tss" inirapan ko ito "Hindi ako slow, now get out. Punta ka na sa date mo!" singhal ko.

Naisipan kong lumabas muna dahil alam kong matatagalan din si Ellie kasama si Terrence. Kilala ko si Ellie, she's a kind of woman that never spend a day with a second. I'm sure maglilibot pa iyon until she get satisfied.

Naupo ako sa buhangin at pinakiramdaman ang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko, so cold and refreshing. Tama nga siguro na sumama ako, para kahit minsan ay makalimutan ko ang mga problema.

The sea was calm, the wave is making a noise just right.

Kinuha ko ang cellphone ko sa aking bulsa, naisipan kong i-message si mama sa probinsiya. Tatlong araw na rin ang nakaraan mula no'ng kinamusta ko sila ni papa. Bilang isang panganay na anak ay mahirap ang obligasyon ko dahil may naiwan pa akong dalawang kapatid at pareho na sila ngayon na nasa kolehiyo. One year gap lang kahit na gustong kumayod ni papa ay hindi na muli ako pumayag. Gusto kong ako na ang magtrabaho para sa kanila. Ano pang silbi ko at ang mga pera na nailalagay sa aking bank account araw-araw at mga businesses ko kong hahayaan ko rin na magtrabaho si papa.

Ayaw ko na silang bigyan ng mga pasanin. Muli akong nagpakawala ng malalim na hininga. Hindi inaasahang mapunta sa kalangitan ang aking pansin, napangiti ako dahil sa dami ng mga bituwin, at lakas ng sinag ng buwan na nagbibigay buhay sa kapaligiran. Nakakagaan lang ng loob.

I smile when I see a shooting star fastly showed up. Sabi nila kong may nakita ka raw na shooting star, you should make a wish cause it also symbolize it as a wishing star sa karamihan. Nagtutupad ng mga kahilingan, then what should I wish then?

I close my eyes for a moment

My only wish was to keep my families and friends safe and healthy. Then suddenly another wishing star showed up, napaisip ako sa sarili ko. Now I'm about to leave the calendar soon. Wala sa isip ko magkaboyfriend pero ayaw ko naman tumandang dalaga. Well, wishing star, I'll leave to you this situation of mine.

Hope you give me the right person in the future.