"Hon, hindi ka ba nag-aalala kay Atasha?" Kasalukuyan akong pababa ng hagdan nang marinig ko ang pag-uusap ni mommy at Daddy. Huminto ako nang hindi nila napansin ang pagbaba ko."I think our daughter is suffering from Postpartum psychosis.she gave birth to our Jacob and you know this condition affects a person's sense of reality, sometimes hallucinations, delusions and change of behavior." Nananatili akong nakatayo sa hagdan at nakikinig sa usapan nila."She's fine-""Hon, hindi ka naman ganyan dati kay Atasha! What's wrong with you? Bakit parang malayo na ang loob mo sa anak natin? What happened?" Sunod-sunod na tanong ni Mommy. Tumayo si Daddy at saktong napatingin sa kinatatayuan ko. Pilit akong ngumiti at mabagal na bumaba sa hagdan."Abala sa trabaho si Brent, ikaw ang sumama sa kaniya para magpatingin." Utos nito bago humakbang palabas nv bahay. Malungkot na tumingin sa akin si Mommy."Pasensya kana, anak, hmm? Nag-aalala lang talaga ako dahil ilang linggo kanang ganyan, lagi m
"Salamat nga pala, Ethan!" Nakangiti kong sabi kay Ethan nang nasa tapat na kami ng bahay. Ngumiti siya at marahan na sinilip ang mukha ng anak ko, buhat-buhat ko kasi ito."You don't have to thank me, Atasha, hmm? Puwede mo kong takbuhan kahit na anong oras." Nakangiti akong tumango rito dahil kahit na abala siya sa trabaho ay may oras pa rin siyang samahan ako sa hospital."I still want to thank you, Ethan. . . Pasensya kana at ikaw pa tuloy ang gumagawa ng mga bagay na dapat ay si Brent ang gumagawa." Malungkot kong sabi. Muli akong napatingin sa kaniya nang guluhin niya ang buhok ko."Like what I've said, I'm always here for you and Jacob, ano? Pasok kana at baka nilalamig na si Baby." Matamis akong ngumiti rito at tumango sa kaniya."Salamat," ani ko rito. Tunango lang siya at tulayan akong nagpaalam sa kaniya at humakbang papasok sa loob ng bahay namin. Natigilan ako nang maabutan ko si Brent, seryosong nakasandal sa pintuan habang nakatitig sa akin. "Dumating kana pala," ani ko
"Tama na 'yan," saway sa akin ni Ethan, at muling kinuha ang isang basong alak na hawak ko. Kanina pa ako nandito sa bar, at hindi ko alam kung bakit nandito ang isang 'to, "Atasha," muli niyang tawag sa pangalan ko."Hayaan mo muna ako, puwede ba?" nagsimula na namang bumuhos ang luha sa mata ko. Simula nang mag-usap kami ni Brent ay hindi na maalis sa isip ko ang mga sinabi niya, "ang sama ko ba? Bakit hindi ko man lang alam ang mga pinagdadaanan niyan?" tanong ko na nagpatigil kay Ethan."What's wrong? Nag-away na naman ba kayo?""Hiindi ba dapat ay maging pahinga namin ang isa't isa? Gano'n naman pag mag-asawa, hindi ba? But, why do I feel like we're making ourselves even more miserable?" humagulgol ako nang kunin ni Ethan ang iniinom kong alak, "dahil sa akin ay unti-unting nawawala sa kaniya ang lahat. . . hindi ko alam bakit napapayag siya ni Daddy, bakit? Bakit kailangan naming pahirapan ang isa't isa para lang protektahan ang kasal namin?" natawa ako habang nagpapahid ng luha
"Ayen, puwede bang pakibantayan muna si Jacob?" utos ko sa nag-aalalaga sa anak ko. Buong akala ko no'n ay magiging maayos na ang relasyon namin ni Brent pero, mas lalomg naging malabong mangyari iyon.Napabuntong-hininga ako habang nililigpit ang mga handa ng anak ko. He's one year old now, pero hindi niya man lang naramdaman ang pagmamahal ng kaniyang ama.Hindi ko rin alam kung paano ako tumagal sa relasyon namin ni Brent, mas madalas ang wala siya, kahit umuuwe naman siya ay hindi rin nagtatagal. I wonder what's on his mind. Pakiramdam ko tuloy ay umuwe lang siya sa tuwing gusto niyang may mangyar sa amin. Parang iyon nalang ang silbi ko bilang asawa niya."Ma'am, nandito na po si Sir," ani ni Ayen ilapag sa crib si Jacob. Tumango ako nagtungo sa labas ng kuwarto namin ni Brent. Iritado niyang inalis ang necktie niya at nilapag iyon sofa. Kasalukuyan kaming nasa may sala."Did you cheat on me?" nagsimulang mamuo ang luha sa mata ko. Ilang beses ko rin naririnig ang tungkol sa kan
"I think I've seen her before. I just can't remember where and when," I said to Ethan as we headed home."She looks familiar, right?" Tumango ako bilang pagsang-ayon. She's adorable I mean, the shocked on her face when she saw us a while ago. Galing kami sa bahay nina Shan."Sino ba iyang pinag-uusapan niyo? Iyong kapatid ba ni Shan? Maganda iyon, balita ko nga ay galing iyon sa break-up," Marvin said. Halos sabay kaming napalingon ni Ethan sa kaniya."How did you know that?" ngumisi lang siya sa amin ni Ethan. Well, what do we expect from him. He's always that as*hole in our group.And just then, days had gone by like it's nothing. Medyo mabilis ang oras kapag nasa bahay ka pero, mas mabagal ang oras pag nasa trabaho."Hindi ba at nagtapos ang kapatid mo, Shan?" Kasalukuyan kaming nasa opisina nang biglang magsalita si Mavin. I don't what he's thinking."Yes. Why?" He answered,"Well, our head legal counsel is still searching for secretary," I frowned at what he said. Ako na naman an
"Serenity, ano ang ginagawa mo rito sa bayan? Hindi mo ba kasama ang asawa mong si Levi?" nakangiti akong umiling kay Ate Emilia, at tahimik na tumingin sa mga bagong paninda niyang libro, "masyado talagang abala iyang si Levi, ngayon nga lang iyan namalagi rito, madalas kasi ay nasa Manila iyon," sabi nito. Muli akong ngumiti at tumingin sa kaniya, "sabi niya ay namalagi siya rito simula ng ikasal kaming dalawa, kaya lang nagkaroon ng aksidente kaya wala akong maalala," tumango si Ate Emelia at binigay sa akin ang mga librong napili ko."Mag-ingat ka, Hija sa pag-uwe mo, ha? Sa susunod ay isama niyo na rito si Gavin, may mga bagong laruan akong binili," nakangiting sabi nito. Muli akong tumango bilang pagsang-ayon."Sa susunod na linggo na po ang birthday ni Gavin, sabi ni Levi ay anim na taon na siya nun," mas lumawak ang ngiti ni ate Emilia sa akin. Madami pa siyang sinabi bago ako tuluyang makapag-paalam sa kaniya.Habang papauwe ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Ilang taon
"Mommy! Mommy! Hindi po ba uuwe si daddy ngayon?" tanong ng anak kong si Gavin. Umupo ako para mapantayan ang tangkad niya."Uuwe ang daddy mo dahil birthday muna sa isang araw," nakangiti kong hinaplos ang pisngi ng anak ko. Ngumiti naman siya at hinawakan ang kamay ko."Mommy, pupunta po ba ang mga kaibigan ni Daddy?" natigilan ako sa naging tanong niya. Pilit akong ngumiti at umiling. Hindi ko alam ang dahilan ni Levi, pero may tiwala naman ako sa kaniya.Ilang araw na rin akong ginugulo ng mga ala-alang hindi ko alam kung saan nanggagaling o parte ba ng nakaraan ko. Simula nang makita ko ang kaibigan ni Levi, ay madalas ko na siyang mapanaginipan. "Hayaan mo at pupunta naman sina ate Emilia at ang mga anak niya," matamis na ngumiti ang anak ko at inosenteng tunango sa akin."Sige po, Mommy! Magbabasa nalang po ako para po matuwa si Daddy," mahina akong natawa sa sinabi niya. Tumango na na lamang ako at hinayaan siyang umakyat sa kuwarto namin. Hindi ko alam pero nakokonsensya ak
Ilang araw na ang nakalipas mag mula nang malaman ko ang tungkol sa pagkatao ko. I can't remember anything about my past, but Levi kept on telling me that it's my decision to run away from my family. Ang sabi niya ay hiniling ko iyon sa kaniya."I'm leaving. Are you sure you don't want to come with me?" muling tanong ni Levi nang lalabas na siya ng kuwarto. Hindi na rin kami masyadong nag-uusap, hindi ko kasi alam kung dapat ko ba talaga siyang pagkatiwalaan lalo na at wala akong maalala sa nakaraan ko."Y-eah. . . mag-iingat ka," paalala ko rito. Marahan siyang tumango bago tuluyang lumabas ng kuwarto. Hinintay ko munang marinig ang pag-alis ng kotse niya bago tuluyang lumabas ng kuwarto."Mommy, bakit ngayon lang ka po lumabas? Daddy is waiting for you po kanina pa, but he left already," inosenteng sabi ng anak kong si Gavin. Marahan kong hinaplos ang buhok niya habang nakangiti rito."Napahaba ang tulog ni Mommy, e, pero hayaan mo at nag-usap naman kami ng daddy mo," I lied. I don'
Ilang araw na ang nakalipas mag mula nang malaman ko ang tungkol sa pagkatao ko. I can't remember anything about my past, but Levi kept on telling me that it's my decision to run away from my family. Ang sabi niya ay hiniling ko iyon sa kaniya."I'm leaving. Are you sure you don't want to come with me?" muling tanong ni Levi nang lalabas na siya ng kuwarto. Hindi na rin kami masyadong nag-uusap, hindi ko kasi alam kung dapat ko ba talaga siyang pagkatiwalaan lalo na at wala akong maalala sa nakaraan ko."Y-eah. . . mag-iingat ka," paalala ko rito. Marahan siyang tumango bago tuluyang lumabas ng kuwarto. Hinintay ko munang marinig ang pag-alis ng kotse niya bago tuluyang lumabas ng kuwarto."Mommy, bakit ngayon lang ka po lumabas? Daddy is waiting for you po kanina pa, but he left already," inosenteng sabi ng anak kong si Gavin. Marahan kong hinaplos ang buhok niya habang nakangiti rito."Napahaba ang tulog ni Mommy, e, pero hayaan mo at nag-usap naman kami ng daddy mo," I lied. I don'
"Mommy! Mommy! Hindi po ba uuwe si daddy ngayon?" tanong ng anak kong si Gavin. Umupo ako para mapantayan ang tangkad niya."Uuwe ang daddy mo dahil birthday muna sa isang araw," nakangiti kong hinaplos ang pisngi ng anak ko. Ngumiti naman siya at hinawakan ang kamay ko."Mommy, pupunta po ba ang mga kaibigan ni Daddy?" natigilan ako sa naging tanong niya. Pilit akong ngumiti at umiling. Hindi ko alam ang dahilan ni Levi, pero may tiwala naman ako sa kaniya.Ilang araw na rin akong ginugulo ng mga ala-alang hindi ko alam kung saan nanggagaling o parte ba ng nakaraan ko. Simula nang makita ko ang kaibigan ni Levi, ay madalas ko na siyang mapanaginipan. "Hayaan mo at pupunta naman sina ate Emilia at ang mga anak niya," matamis na ngumiti ang anak ko at inosenteng tunango sa akin."Sige po, Mommy! Magbabasa nalang po ako para po matuwa si Daddy," mahina akong natawa sa sinabi niya. Tumango na na lamang ako at hinayaan siyang umakyat sa kuwarto namin. Hindi ko alam pero nakokonsensya ak
"Serenity, ano ang ginagawa mo rito sa bayan? Hindi mo ba kasama ang asawa mong si Levi?" nakangiti akong umiling kay Ate Emilia, at tahimik na tumingin sa mga bagong paninda niyang libro, "masyado talagang abala iyang si Levi, ngayon nga lang iyan namalagi rito, madalas kasi ay nasa Manila iyon," sabi nito. Muli akong ngumiti at tumingin sa kaniya, "sabi niya ay namalagi siya rito simula ng ikasal kaming dalawa, kaya lang nagkaroon ng aksidente kaya wala akong maalala," tumango si Ate Emelia at binigay sa akin ang mga librong napili ko."Mag-ingat ka, Hija sa pag-uwe mo, ha? Sa susunod ay isama niyo na rito si Gavin, may mga bagong laruan akong binili," nakangiting sabi nito. Muli akong tumango bilang pagsang-ayon."Sa susunod na linggo na po ang birthday ni Gavin, sabi ni Levi ay anim na taon na siya nun," mas lumawak ang ngiti ni ate Emilia sa akin. Madami pa siyang sinabi bago ako tuluyang makapag-paalam sa kaniya.Habang papauwe ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Ilang taon
"I think I've seen her before. I just can't remember where and when," I said to Ethan as we headed home."She looks familiar, right?" Tumango ako bilang pagsang-ayon. She's adorable I mean, the shocked on her face when she saw us a while ago. Galing kami sa bahay nina Shan."Sino ba iyang pinag-uusapan niyo? Iyong kapatid ba ni Shan? Maganda iyon, balita ko nga ay galing iyon sa break-up," Marvin said. Halos sabay kaming napalingon ni Ethan sa kaniya."How did you know that?" ngumisi lang siya sa amin ni Ethan. Well, what do we expect from him. He's always that as*hole in our group.And just then, days had gone by like it's nothing. Medyo mabilis ang oras kapag nasa bahay ka pero, mas mabagal ang oras pag nasa trabaho."Hindi ba at nagtapos ang kapatid mo, Shan?" Kasalukuyan kaming nasa opisina nang biglang magsalita si Mavin. I don't what he's thinking."Yes. Why?" He answered,"Well, our head legal counsel is still searching for secretary," I frowned at what he said. Ako na naman an
"Ayen, puwede bang pakibantayan muna si Jacob?" utos ko sa nag-aalalaga sa anak ko. Buong akala ko no'n ay magiging maayos na ang relasyon namin ni Brent pero, mas lalomg naging malabong mangyari iyon.Napabuntong-hininga ako habang nililigpit ang mga handa ng anak ko. He's one year old now, pero hindi niya man lang naramdaman ang pagmamahal ng kaniyang ama.Hindi ko rin alam kung paano ako tumagal sa relasyon namin ni Brent, mas madalas ang wala siya, kahit umuuwe naman siya ay hindi rin nagtatagal. I wonder what's on his mind. Pakiramdam ko tuloy ay umuwe lang siya sa tuwing gusto niyang may mangyar sa amin. Parang iyon nalang ang silbi ko bilang asawa niya."Ma'am, nandito na po si Sir," ani ni Ayen ilapag sa crib si Jacob. Tumango ako nagtungo sa labas ng kuwarto namin ni Brent. Iritado niyang inalis ang necktie niya at nilapag iyon sofa. Kasalukuyan kaming nasa may sala."Did you cheat on me?" nagsimulang mamuo ang luha sa mata ko. Ilang beses ko rin naririnig ang tungkol sa kan
"Tama na 'yan," saway sa akin ni Ethan, at muling kinuha ang isang basong alak na hawak ko. Kanina pa ako nandito sa bar, at hindi ko alam kung bakit nandito ang isang 'to, "Atasha," muli niyang tawag sa pangalan ko."Hayaan mo muna ako, puwede ba?" nagsimula na namang bumuhos ang luha sa mata ko. Simula nang mag-usap kami ni Brent ay hindi na maalis sa isip ko ang mga sinabi niya, "ang sama ko ba? Bakit hindi ko man lang alam ang mga pinagdadaanan niyan?" tanong ko na nagpatigil kay Ethan."What's wrong? Nag-away na naman ba kayo?""Hiindi ba dapat ay maging pahinga namin ang isa't isa? Gano'n naman pag mag-asawa, hindi ba? But, why do I feel like we're making ourselves even more miserable?" humagulgol ako nang kunin ni Ethan ang iniinom kong alak, "dahil sa akin ay unti-unting nawawala sa kaniya ang lahat. . . hindi ko alam bakit napapayag siya ni Daddy, bakit? Bakit kailangan naming pahirapan ang isa't isa para lang protektahan ang kasal namin?" natawa ako habang nagpapahid ng luha
"Salamat nga pala, Ethan!" Nakangiti kong sabi kay Ethan nang nasa tapat na kami ng bahay. Ngumiti siya at marahan na sinilip ang mukha ng anak ko, buhat-buhat ko kasi ito."You don't have to thank me, Atasha, hmm? Puwede mo kong takbuhan kahit na anong oras." Nakangiti akong tumango rito dahil kahit na abala siya sa trabaho ay may oras pa rin siyang samahan ako sa hospital."I still want to thank you, Ethan. . . Pasensya kana at ikaw pa tuloy ang gumagawa ng mga bagay na dapat ay si Brent ang gumagawa." Malungkot kong sabi. Muli akong napatingin sa kaniya nang guluhin niya ang buhok ko."Like what I've said, I'm always here for you and Jacob, ano? Pasok kana at baka nilalamig na si Baby." Matamis akong ngumiti rito at tumango sa kaniya."Salamat," ani ko rito. Tunango lang siya at tulayan akong nagpaalam sa kaniya at humakbang papasok sa loob ng bahay namin. Natigilan ako nang maabutan ko si Brent, seryosong nakasandal sa pintuan habang nakatitig sa akin. "Dumating kana pala," ani ko
"Hon, hindi ka ba nag-aalala kay Atasha?" Kasalukuyan akong pababa ng hagdan nang marinig ko ang pag-uusap ni mommy at Daddy. Huminto ako nang hindi nila napansin ang pagbaba ko."I think our daughter is suffering from Postpartum psychosis.she gave birth to our Jacob and you know this condition affects a person's sense of reality, sometimes hallucinations, delusions and change of behavior." Nananatili akong nakatayo sa hagdan at nakikinig sa usapan nila."She's fine-""Hon, hindi ka naman ganyan dati kay Atasha! What's wrong with you? Bakit parang malayo na ang loob mo sa anak natin? What happened?" Sunod-sunod na tanong ni Mommy. Tumayo si Daddy at saktong napatingin sa kinatatayuan ko. Pilit akong ngumiti at mabagal na bumaba sa hagdan."Abala sa trabaho si Brent, ikaw ang sumama sa kaniya para magpatingin." Utos nito bago humakbang palabas nv bahay. Malungkot na tumingin sa akin si Mommy."Pasensya kana, anak, hmm? Nag-aalala lang talaga ako dahil ilang linggo kanang ganyan, lagi m
Nagising na lamang ako nang marinig ang ingay na nanggagaling sa lugar na kinaroroonan ko. Marahan kong dinilat ang mga mata ko at nanghihinang napatingin kay Mommy na may dala-dala ng sanggol."Anak, gising kana pala!" Hindi ko makuhang gumalaw ng maayos. Pakiramdam ko ay ang hina ng buonh katawan ko. Ramdam ko ang pagbagsak ng luha sa mga mata ko habang nakatitig sa sanggol na dala nito."Can I see him, Mom?" Ngumiti si mommy at maingat na pinasilip sa akin ang anak ko. Hindi ko maiwasang hindi maging emosyonal dahil sa isang tingin palang ay alamong anak siya ni Brent. Halos lahat ay namana niya sa kaniyang ama."Kamukhang-kamukha mo siya, hija!" Tuwang-tuwa na sabi ni mommy. Marahan kong pinahid ang luha sa mata ko. Gusto kong itanong kung paano ako napunta rito at kung dumating ba si Brent, pero wala akong lakas na loob."Gusto sanang umuwe ni Brent at ng daddy mo pero, mahalaga kasi ang meeting nila." Mas mahalaga pa sa amin ng mag-ina niya? Mabagal akong tumango kahit sobrang b