AVERY POV“Pinapangako ko sayo lang ako habang buhay. Ikaw parati ang pipiliin ko at kinararangal ko na ako ang pinili mo bigla magiging kabiyak. Pangako mamahalin at pahalagahan ka bilang kabiyak ngayon at araw araw.” nanginginig ko bulalas habang nakikita ko ang mga luha sa mga mata niya marahan na pumapatak."I promise..." simula pa lang pumiyok na siya na kinatawa namin dalawa pati ang witness namin sila Mark at Karen. "Pinapangako ko surpresahin ka, pahangain ka, latawanin ka at tulungan ka sa pagsusumikap. I love you my Avery please let me help you for everything." hindi ko na napigilan ang nag-uunahan luha sa mga mata ko gusto ko na siya yakapin sa labis na emosyon ko nararamdaman.Marahan niya inabot ang pisngi ko na basang basa ng luha. "Please! Don't cry." natawa na lang ako habang tinutulungan na siya magpunas ng luha ko.Labis labis ang emosyon ko habang ginaganap ang traditional sa kasal."Do you take this man to be your husband, to live together in holy spirit, to love h
AVERY POVNatatawa na lang ako sa bilis magpatakbo ni Atticus napapasigaw na lang si Mark nakatabi nito.Tinotoo niya talaga na hindi siya makapag-antay. Tila problemado ito ng sumulyap sa akin. Kinindatan ko lang ito kaya mas lalo nito binilisan ang patakbo ng sasakyan niya.Mamatay na kakadasal si Mark sa unahan habang ako tumatawa sa likod. Ginawa niya isang oras lang ang byahe namin mula sa tarlac hanggang makarating kaming pangasinan.Nang makalabas ay hilong hilo ako buti na lang nakaalalay ito sa akin. Hinagis lang nito ang susi kay Mark na nakatulala na lang habang nakaupo doon.Madaling araw na kaya kokonti na lang ang staff sa resort na pinuntahan namin last month.Taas noo ako tumingin sa parehang babae na nagpapansin kay Atticus noon, nang mamukaan niya ako bigla bumaling sa katabi ko na nanlalaki ang mga mata."Good morning po ma'am and sir." magalang nito bati sa amin na pilit hindi binabalingan ang asawa ko.Nagyayabang ako ngumiti dito.Nang mapabaling ako kay Atticus
AVERY POV"This is are last day here in paradise. What do you want to do?" napaismid na lang ako sa sinabi nito.Sa limang araw namin dito madalas lang kami nasa kwarto may activity man hindi nagtatagal dahil hindi siya nakakatiis."Stay in our room." panunudya ko dito. "That sound better but my love hindi ka makakapahinga pag nandoon tayo hmmm..." malambing nito bulong sa may tenga ko habang humigpit ang yakap sa likuran ko.Nandito kami muli sa harapan ng dagat payapang nakaupo sa sun lounge habang kumakain ng umagahan.Favorite kong gawin dito."Let's rides jetski." mabilis ito bumaling sa akin mukha natuwa sa sinabi. "Okey for my wife."Natatawa na lang ako dito pabor din naman sa kanya iyon kahit nangingibabaw ang una ko suhestiyon.Pag payapa ang puso nagiging mabilis ang takbo ng araw. Bawat araw na kasama ko siya kontento na ako kahit magkayakap lang kami. At pinapakinggan ang bawat tibok ng puso ng bawat isa.Dinungaw niya ako habang nakadikit ang mga ngiti nitong matatamis.
AVERY POVPinaiwan na ako ni Atticus sa mansion gustuhin ko man tumulong sa mga deliveries ngayon kaso mahigpit ang paalala sa akin ng doctor na umiwas sa stress.Mahina ang kapit ng bata.Labis namin kinabahala kaya naman kahit inip na inip ako dito sa mansion sinunod ko na lang ang bilin ng asawa ko.Nangiti na lang ako sa excitement nito nang papunta kami sa OB ko seryoso din ito nakikinig at paminsan minsan ay may mga tinatanong.Hapon nang magising ako sa sunod sunod na tawag."Ma'am naaksidente po ang tatlong truck na inarkila natin na maghahatid ng mga cocoa sa manila." gulanta ako sa binalita sa akin ni Ismael. "Yung tatlo po natin tauhan na pinasama na sawi po." hindi na ako nakasagot dito.Nag-aalala ako humagos sa engrandeng hagdanan para makarating sa sasakyan. Pilit ako nanlalaban kay Mark."Ma'am hindi po pwede. Mahigpit po ang bilin ni mayor." pakikiusap nito sa akin. "Hindi!" pagmamatigas ko."Kailangan ko ayusin ang problema ng sakahan." matigas ko bulalas.This is th
AVERY POVTatlong araw lang ako sa ospital lumabas din ako kaagad. Pinipilit kong iwasan si Atticus kahit mahirap.Kahit kita ko ang pighati at kalungkutan sa mata nito, hindi ko kayang kausapin siya iniisip ko na galit siya sa pagwala ng anak namin hindi niya lang pinapakita dahil sa sitwasyon ko."Ma'am kumain na muna kayo bago matulog." paalala sa akin ng dalagita namin kasambahay. "Okey kaya ko na lumabas ka na." malamig ko sagot dito."Avery magpahinga ka muna. Kakalabas mo lang na ospital." nag-aalalang bungad sa akin ni Tito Bert nang maabutan nila ako ni Atticus dito sa opisina."I just reviewing some finance report Tito. Saka hindi naman ako napapagod nakaupo lang ho ako." hindi ko na inabalang lingunin sila muli, isang sulyap ko lang kay Atticus tila konti kalabit na lang sasabog na siya sa galit."You need to rest. Ako na bahala sa mga yan." nagulat ako sa paglapit ni Atticus ang pinangamba ko kami lang dalawa sa kwartong ito.Ayako!Ayako siya makasama sa iisang kwarto. N
AVERY POV Isang puting papel ang natanggap ko mula sa abogado ko. Pinaayos ko dito ang divorce paper namin ni Atticus without his consent. "What is it?" "Maghiwalay na tayo." bumaling ito sa gilid niya punong puno ng galit ang mukha. "Really?" "Two weeks is not enough for you?" sarkastiko ito tumawa. "Fine let's finish this." mabilis niyang pinirmahan iyon sa gulat ko sa paghagis nito sa harapan ko hindi na ako makaalis sa kinatatayuan ko. Isang malakas na kalabog ng pinto ng opisina ang umalingaw-ngaw sa buong mansion. Ito yung gusto ko hindi ba? Unti unti ko nararamdaman ang hapdi sa dibdib ko. Napaluhod ako sa gitna ng opisina. This is what I want, para makamove on kami parehas. Hindi naging maganda ang pagmamadali namin. Kung minsan hindi sapat na masaya kayo. Hindi dapat tayo nagdedesisyon pag masaya tayo o malungkot man tayo. "Bakit ka umiiyak?" napatayo ako sa pagkakaluhod ng maabutan ako ni Atticus na nakahandusay sa opisina. Magsasalita na sana ako ng pal
AVERY POV Umalis siya ng bansa pero na gawa niya oa ang trabaho niya bilang mayor at sa sakahan. Wala ni isang nagsasabi sa akin kung saan siya pumunta kahit si Tita Cora ng bumalik pagkatapos ng ilang buwan pag-alis. Ilang buwan din ako ng kulong sa kubo ni isa walang na ngahas lumaput sa akin. Peri hindi kinaya ni manang ang sitwasyon ko. Halos hindi na ako kumain isang beses na abutan nila ako sa loob ng maliit kong kwarto sa kubo na walang malay. At doon na bago ang pananaw ko biglang lumiwanag ang buhay ko. "Congrats misis Gonzales your three months pregnant." hindi ako makapagsalita. Nag-uumapaw ang kasiyahan nararamdaman ko ng malaman kong buntis muli ako. Pwede ko matama ang dating pagkakamali. Pero hanggang umabot ng taon wala ang asawa ko. Mali dating asawa. Bago masilang ang anak namin doon dumagsa ang problema. Ang sakahan ang pag-ungkat ng mga pamilyang namatayan kahit nagbayad kami ng danyos. Ang sumunod ay pagtakas sa kulungan ni Senior Debora. Nangan
Avery POV Nabigla ako ng humarap ang kausap ni Mark. "Atticus?" wala sa sarili kong bulalas, nanigas ako sa kinatatayuan. Wala ako makapa ng galit dito tila tampo at pananabik ang tanging nararamdaman ko. "Nanay!" hindi pa ako nakakahupa sa nakikita ko sa harapan ko nang lumapit ang anak ko. "Nanay!" doon ako natauhan ng hilahin ng anak ko ang dress ko. "Bakit po?" nakangiti ako lumuhod sa anak ko nagtataka sa mukha ko kanina. "I want ice cream Nanay but Stacy said I need you're permission first.." maligalig nitong paliwanag. Ginulo ko na lang ang buhok nito sa pagkaaliw sa kainosentehan ng anak ko. "Yes Rowen. Stacy right but you can eat ice cream for today." matamis ako ngumiti at agad naman ito kumawala sa hawak ko tumakbo na palapit sa kinaroroonan ng mga nagseserve ng ice cream. Patayo pa lang ako ng marinig ko na ang talak ni Karen sa kaharap. "Avery ayusin mo huwag kang bibigay dito." duro pa nito kay Atticus na ngayon ay namamangha habang nakatingin sa akin. "S
ATTICUS POV Masakit sa akin iwan siya pero tuwing nagkakausap kami na humahantong sa pagtatalo tila nawawalan na ako ng pag-asa ayusin ang relasyon namin. Nasasaktan din ako sa pagkawala ng anak namin pero never ko siya sinisi. I love her so much at mas lalo ko siya minahal ng malaman nagdadalang tao siya sa anak namin. Kung sana nasa tabi niya ako ng panahon na yun na pigilan ko sana siya at ako ang rumesponde agad sa problema ng sakahan. Nakatikim kami ng pagsubok nagkasakitan pero nang magsama muli tumatag. Gusto ko lang magpahinga pakiramdam ko habang magkasama kami ni Avery unti unti akong na uubos. Mahal ko siya pero hindi na nakakabuti ang pagsasama namin. Ayaw ko man pirmahan ang divorce paper namin. Nang makita ko ang kalungkutan ng mata nito nilunok ko ang sakit para sa kalayaan niya. Baka nga tama siya mas makakabuti sa amin maghiwalay pansamantala. Maghihiwalay man kami ngayon pero sisiguraduhin ko maayos na kami sa pagbabalik ko. Hinding hindi ko na siya p
AVERY POV Nagsimula muli kami. Mas magiging matatag. Pinagmamasdan ko ang kalawakan ng sakahan it's been a month since we married again. Hindi ko akalain na aabot kami sa ganito. Akala ko nung magdivorce kami hindi ko na siya magiging pag-aari muli. "Nanay!" masayang tumakbo sa akin si Rowen samantalang marahan na naglalakad si Atticus sa kinaroroonan ko. May mga dala itong supot. "Lunch!" nilapit pa nito ang mga dala niya supot sa harapan ko. "Mauna na kayo sa kubo susunod ako. Tatapusin lang yung huli kakargahan na truck." bago ito pumayag ay humalik muna sa ulo ko bago niya saka tinawag ang anak namin. Kahit ganito ako kabusy hindi hinahayaan ni Atticus na hindi kami nagkakasabay sa lunch. Last month nasa ibang bansa siya dahil sa business niya ngayon ay nakabakasyon siya the next month babalik muli siya doon. Ganon ang naging set up namin hindi ko maiwan ang sakahan para samahan namin siya sa ibang bansa at hindi rin naman niya pwede pabayaan ang negosyo niya
AVERY POV Nang araw na iyon masaya kami kumain ng hapunan sa mansion kahit mukhang kating kati sila Tita Cora at manang sa totoo estado namin ni Atticus nung umuwi kami ng hapon. Halos hindi na ako pinakawalan ni Atticus kahit pagtulog sa kwarto namin ulit siya nakitulog. At ngayon nga pinamamasdan silang mag-ama na payapang natutulog hindi mawala ang ngiti ko ng makita ko magkayakap sila. Ang isang braso ni Atticus ay nakayakap sa bewang ko. Ang payapang pagmasdan ng mag-ama kaya naman marahan ako tumayo para ipaghanda ko sila ng almusal kahit malapit na magtanghali. Paniguradong may pineprepare na sila manang. Hindi pa kami nakakapag-usap ni Atticus sa mga nangyari sa amin sa nagdaan taon sa amin dalawa ng magkahiwalay. Ayako magmadali mahaba pa ang panahon para sa amin para mapag-usapan ang bagay na yun. "Tutulong ako sa paghahanda sa hapag." bulong ko dito nag-iingat na hindi magising ang anak namin na himala na magtatanghali na ay tulog pa. "Hindi na kailangan."
AVERY POV At dahil magaling maglambing ang anak ko. Nandito kami apat sa ilog. Kasama si Mila ang psychiatrist ni Atticus na girlfriend niya panigurado. Mas close pa sila kesa amin. At ang Mila naka bikini din. Pero bakit ayos lang kay Atticus na revealing yung suot niya samantalang noon parang ang laki ng kasalanan ko. Nakasimangot ako naglalagay ng sunblock sa may batuhan habang pinagmamasdan silang tatlo masayang nagtatampisaw. Papayag ba ako masaya silang dalawa. Para ginawa na nilang anak na dalawa si Rowen ko. Excuse me ako umire dyan at nag-aruga habang hindi pa kaya ni Atticus. Marahan ako lumubog sa tubig na hindi nila namamalayan. Hindi ko alam kung tahimik lang ako kumilos o masyado lang sila maharot... I mean maingay dahil sa kalandian damay pa anak ko. Bitter Avery. Pag-ahon ko hindi ko namalayan napalapit ako sa banda nila ang bumungad sa akin si Atticus. Kahit ito nagulanta sa lapit namin sa isa't isa. Kita ko ang mangha sa titig niya sa akin bumaba pa
AVERY POV "I forgive you hush! Shhh!" tahan niya sa akin habang mahigpit ko siya yakap. Napangiti ako ng mapait ng maalala ang huli namin pinag-usapan sa ospital. At rumehistro ang huli namin pagkikita sa condo unit niya kasama ang kasintahan niya. Simula nun hindi ko na binalak sumama kay Tita Cora kahit halos kaladkarin na ako nito masamahan ko lang siya. "Hindi ka talaga sasama? Nakahanda na si Rowen." kita ko ang mapaglarong ngisi sa mga labi nito. "Baka mamaya itakbo na naman nun si Rowen." biro nito nang haba lalo ang nguso ko. "Ayaw mo talaga iha?" this time malungkot na ito. Umiling na lang ako. Pinagmasdan ko sila lumabas ng bulwagan ng mansyon. Isang maingay na busina ang nagpalundag sa puso ko. It's his jeep wrangler. Nanghahaba ang leeg ko sumilip sa labas. Nakita ko siya lumabas at agad siya sinalubong ng anak namin pero na dako ang mata ko sa babae nito kasama. His girlfriend or wife. Mabilis ako umiwas ng tingin saka tumungo sa opisina. Magtatrabah
AVERY POV "Paano ko sasabihin iniwan mo ako ng hindi ko alam kung saan ka napadpad. Sinukuan mo na ako." napapikit ito nang marinig ang sarili ko. "Pasensya na kung naging mahina ako para sa atin my love." namamaos nitong bulong pilit ako inaabot. "I was diagnose depression. Kailangan ko magsession as my psychiatrist advice." "I'm sorry!" agad ako lumapit dito para pigilan sa pagtayo. "It's all my fault I cost you pain. Na dapat ako lang." "Kasalanan ko na nawala ang una natin anak. Kasalanan ko na nagkahiwalay tayo. I deserve this pain." halos yakapin ko na siya sa hinanakit sa mga nagdaan taon. Akala ko na baon ko na sa limot pero masakit pa rin. Nakalimutan ko lang saglit dahil dumating ang anak ko na palitan ng saya dahil kay Rowen pero ng babalik ang ama nito. Agad ko naramdaman ang pagsisi at sakit na dulot ng mga mali kong desisyon. After makalabas ng ospital ni Atticus nung gabing iyon sa condo na namin siya hinatid. Tito's still furious, mas lalo siya na gali
AVERY POV Nang weekend umuwi sila Tito Bert ng bahay. "Nagfile ka na ba nagreklamo sa mga pulis?" nag-aalalang lapit sa akin ni Tita Shaila. "O nagkausap na ba kayo ano set up para kay Rowen? Sana lumapit ka muna sa lawyer natin." sunod sunod na tanong ng tiyahin ko. "Shaila stop it. Magpahinga muna tayo." agad sumunod si Tita Shaila. May nakita akong lungkot sa mata ni Tito. "Magpahinga ka na Avery pasensya na ginabi na kami pag-uwi. Bukas asikasuhin natin ito hahanapin natin ang mag-ama mo." "Si Rowen lang ho." tumango lang ito. Nanaginap yata ako naririnig ko ang hagikhik ng anak ko habang may mainit na maliit na katawan na nakadantay sa akin. Pagmulat ko bumungad sa akin ang ngiting ngiti si Rowen. "Nanay!" masayang bati nito. Napakurapkurap pa ako ng olang beses hindi makapaniwala nasa harapan ko ang anak ko pagkatapos ng isang linggo. "Rowen?" hindi pa na kontento tiningnan ko pa ang buong katawan niya kung totoo nga anak ko ang kaharap. "Nanay!" natatawan
AVERY POV Nagising ako ng madaling araw kinabukasan na wala ang anak ko sa tabi ko. Nang hanapin ko sa buong bahay wala rin pati na rin ang bakuran sinuyod ko. Nakakahiya man ay kinatok ko sila manang para matulungan ako. Nagkukusot ng mata ang matandang ng bumungad sa akin. "Ah.. si Rowen ba iha. Ang sabi ni Cora sa kwarto ng papa niya natulog." na bigla ako sa nalaman. Nagpapalaboy laboy dito si Atticus pero simula ng umuwi siya hindi siya dito na tulog. Baka sa condo niya o kung saan man. Unang araw niya ulit matulog dito at kasama pa ang anak namin. Kinabahan ako sa paglalapit nila. Hindi ko ipagdadamot si Rowen huwag niya lang sa akin kukunin. Buhay ko na ang anak ko hindi ko akam kung ano mangyayari sa akin kung mawala ito sa akin. Saktan na niya ako. Huwag niya lang ilalayo ang anak namin sa akin. Madilim sa dulo ng pasilyo papunta sa kwarto ni Atticus. Dito pa rin naman siya sa kwarto na ito hindi ba? Marahan ako kumatok natatakot na magising ang anak ko. A
AVERY POV Nang wala na ako narinig na ingay ng pagbiyak niya sa buko ay nilingon ko ulit siya this time nakatitig sa gawi ko. Malalim ang iniisip. Napalunok ako sa kaba. "So dalawang taon na anak natin?" nagulat ako ng bigla niyang bulalas. Nagbukas sara ang bibig ko hindi makahanap ng sasabihin. Oh God! Avery ngayon ka pa talaga na tameme. Wait paano niya nalaman? Is it obvious Avery kahit hindi mo suriin maigi tila iisang mukha lang ang mag-ama Kailangan ko ipaliwanag sa kanya ng maayos always remember sabik sa ama ang anak mo. Galingan mo magpaliwanag sa ama nitong kay raming nakapaloob na emosyon sa mgz mata nito na hindi ko mabasa. Dalawa lang ang malinaw sa akin. Ang galit at hinanakit. I'm too guilty noon pa man. Is this the right time to confess to him. Tell him that his the father of Rowen. Wala naman iba pa. Dumaan man ang taon tanging siya lang ang lalaking dumaan sa buhay ko may nagpaphayag man pero wala ni isa sa mga yun ang nagpapukaw ng interes ko