Mag-log inShare
Chapter 128. 💙
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
SEENMOREThank you for GEMS
Kaugnay na kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 129. 💙
(Karla pov)Tarantang bumangon ako sa kama ng magising ako. Nakahinga ako ng naluwag ng wala akong naramdaman na kakaiba sa katawan ko. Nang ilibot ko ang tingin sa paligid ay tumambad sa akin ang magandang interior design ng kwarto. ‘Nasaan ako?’Naalala ko ang misyon na kailangan kong gawin kagabi. Ano ba ang nangyari? Paano ako napunta rito sa kwartong 'to? Nailagay ko naman ang gamot na pampatulog sa inumin ni Timothy Montemayor. Dapat ay ito ang nasa ibabaw ng kama ngayon at hindi ako. Hindi ko rin naman ininom ang mga alak na binigay ng binata kaya imposible na malasing ako. Hindi bale, may susunod pa naman. Sa susunod ay sisiguraduhin ko na hindi na ako papalpak. Handa na akong lumabas ng kwarto ng mayro’ng nagsalita sa likuran ko."Saan ka pupunta, Karla?" Tanong ni Timothy na kalalabas lang ng bathroom. Natigil ako sa pagpihit ng doorknob at nagtatakang nilingon ang binata. Paano nito nalaman ang tunay kong pangalan?! Nasagot ang tanong ko sa isip ng makita ang laman ng b
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 130. 💙
(Karla pov)Dahil sa agreement namin ni Timothy ay kinailangan kong magresign sa trabaho. Kailangan kong pagtuunan ng pansin ang plano ko. Sa pagkakataong ito ay kailangan ko ng magtagumpay. Wawasakin ko ang puso niya at sisirain ko ang reputasyon niya.Tuwang-tuwa sina nanay at Jelay ng sabihin ko sa kanila na nakahanap na ako ng trabahong mas malaki ang sahod. Ayaw ko sanang maglihim sa kanila pero kailangan ko ‘yong gawin. Alam ko na magagalit si nanay sa gagawin ko at pipigilin ako. Ayoko naman na husgahan din ako ng kaibigan ko. Siya lang kasi ang kaibigan na mayro’n ako kaya ayokong maging masama ang tingin niya sa akin. Saka napag-isip-isip din ko na mabuti na nangyari ito. Mas mapapadali ang misyon ko dahil ito na mismo ang lumapit sa akin. Aaminin ko na may pangamba ako na baka hindi na niya ako lapitan dahil sa ginawa ko pero mali ako. Nagandahan ba talaga si Timothy sa akin?"Totoo ba, Karla, nakakita ka daw ng matandang mayaman kaya nagresign ka na dito?" Tanong ni Pia,
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 131. 💙
(Karla pov)"Teka, saan ka pupunta?" Pigil ko sa binata ng sumunod ito sa akin. "In your house. Why?" Natampal ko ang noo ko. At nagawa pa talaga nitong magtanong. "Anong ‘why? Hindi ka pwedeng pumunta ng bahay namin. Ano na lang ang iisipin ni nanay kapag nakita ka." Sigurado na uulanin ako ng tanong ni nanay. Nagsinungaling na ako sa nanay ko nang sabihin ko rito na nakahanap ako ng trabahong mas malaki ang pasahod. Kung maaari lang ay ayaw ko ng dagdagan ang mga kasinungalingang sinabi ko. "Hoy, Timothy, hindi kita tunay na nobyo at hindi rin kita kaibigan, kaya wag kang umasta na parang malapit tayo." Tinulak ko ito pabalik sa sasakyan nito pero nahirapan ako dahil malaki itong lalaki. "Karla?" 'Patay!' Isip-isip ko ng marinig ang boses ni nanay sa likuran ko. Kapag minamalas ka nga naman, oh! "N-Nay," Kabadong napatayo ako ng tuwid. May pagdududang tiningnan ni nanay si Timothy. "Mali ang iniisip mo, nay. Napadaan lang ang lalaking 'yan." Agad kong paliwanag kay nanay. Lihi
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 132.💙
(Karla pov) Laking gulat ko dahil magkahiwalay pala kami ng kwarto na tutulugan, pero aaminin ko na nakahinga ako ng maluwag dahil ibig sabihin ay hindi ako mabibigla sa set up naming dalawa. Nakakapanibago ang lahat ng ito sa akin. Daig ko pa kasi ang nag asawa.Lumipas ang isang linggo at naging maganda naman ang sitwasyon ko rito sa condo ni Timothy. Medyo nasasanay na rin ako na kasama siya at hindi na rin ako naiilang hindi katulad no’ng una.Lumapit sa akin si Timothy at may nilapag na malaking kahon sa harapan ko. “Suotin mo ‘yan bukas. Isasama kita sa anniversary celebration ng kuya ko at hipag ko.” Wika nito habang inaayos na ang necktie. Lumapit ako sa kanya at tinulungan siyang ayusin ito. Pareho kaming natigilan ng magkatinginan kaming dalawa.“S-Sorry.” Nahihiyang lumayo ako sa kanya. Kulang na lang ay tampalin ko ang noo ko. Nakakahiya dahil kung umasta ako ay parang close kaming dalawa.“Ituloy mo lang.” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. “Ha?” Naguguluhan kong tanong
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 133.💙
(Timothy pov)Kanina pa ako nakatayo malayo sa kinatatayuan ngayon ni Karla. Oo, alam kong naiiyak na siya kanina kaya iniwan ko siya para hindi siya magpigil pa ng nararamdaman.Palaban ang una kong pagkakakilala sa kanya. Pero sa nakikita ko ngayon ay hindi gano’n ang puso nito. Nang ipakilala ko siya sa pamilya ko ay nakitaan ko siya ng pangamba. Mukhang natatakot ito kung matatanggap ba ito ng pamilya ko o hindi. Nakita ko rin ang inggit sa mukha nito habang nakatingin sa masayang pamilya namin.That’s why I want to know more about her. I knew that there is something that made her sad. At ang bagay na iyon ang nais kong malaman.Napangiti ako kanina. Sa kauna-unahang pagkakataon kasi ay nakita kong ngumiti si Karla ng tunay at hindi napipilitan lang. kasundo rin ni Karla si mommy at Sheya. Maging si Marshall ay walang nasabi sa dalaga. Siraul0 kasi itong si Marshall. Wala itong ginawa kundi ang pintasan ang mga ka-fling ko. Wala itong pinipiling bully-hin. Sabagay, bully din naman
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 134.💙
(Timothy pov)“Sir, nagkakagulo po dito ngayon kaya dapat ay hindi na kayo pumunta.” Babala ng kanyang secretary ng pumunta ako sa lupang binili ko. Saka ko lamang napansin na tama ito, nagkakagulo nga sa lugar at nagrarally ang mga tao.“Damn! Ano ba ang pinaglalaban ng mga ‘yan!” Galit kong turan. Mayamaya ay dumating ang demolition team at mga pulis para tumulong sa mga tauhan ko na mapaalis ang mga mamamayang matitigas ang ulo.“Hindi ninyo kami mapapaalis sa lugar na ito! Sino kayo para biglaan kaming paalisin rito na parang aso! Hindi ninyo kami aso, at mas lalong hindi ninyo kami masusuhulan! Mamatay man kami ay hindi namin lilisanin ang lugar na ito!” Sigaw ng isang matanda na naninirahan sa lupang binili ko.Mas lalo lamang nanggalaiti ang loob ko sa narinig. “Okay, fine! If that’s what you want, then die!” Galit kong saad. Nakarinig ako ng hiyawan, putukan, at pagmamakaawa, pero nagbingi-bingihan ako. I used to it, and I don’t care. They are just a bunch of people na walang
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 135. 💙
(Karla pov)Isang linggo na simula ng lumabas ako ng hospital. Nagagalit ako sa pag uugali ni Timothy kaya hindi ko siya magawang kausapin. Hindi ko akalain na gano’n siya kasama. Wala itong awa sa mga taong nasa ilalim nito dahil para sa kanya ay mahirap lamang kami at walang kapangyarihan katulad niya. Mapagmataas si Timothy at wala siyang puso. Kung hindi ko lang kailangan ng pera ay baka tinapos ko na ang agreement naming dalawa.Tumayo ako at lumabas ng kwarto. Balak ko sanang magluto ng kakainin ko dahil tanghali na at hindi pa ako nag aalmusal. Nabigla ako ng makita ko si Timothy sa kusina. Naka-topless ito habang nakasuot ng apron at nagluluto. Nang makita niya ako ay nginitian niya ako. Iniwas ko ang tingin sa kanya, hanggang ngayon kasi ay masama pa rin ang loob ko. Nang sabihan niya akong maupo ay naupo ako. Habang naghahanda siya ng pagkain namin ay hindi nabubura ang ngiti sa labi niya. Nagtataka tuloy ako dahil parang ang saya niya ngayon. May nangyari sigurong maganda s
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 136. 💙
(Karla pov) Ngayong araw gaganapin ang reunion. Ang totoo ay wala akong balak pumunta. Napakabigat ng dibdib ko at natatakot ako. Alam kong may plano sila na hindi maganda sa akin. Tiyak na bubully-hin lang nila ako at kukutyain. Pero wala akong magawa dahil ayaw kong pumunta sila sa bahay. Di bale ito na ang huli na makikita ko sila. Titiyakin kong lilipat kami ng bahay ni nanay sa malayo sa oras na makuha ko na ang perang ibabayad sa akin ng ama ko.Nagsuot lang ako ng simpleng bestida na halos umabot sa talampakan ko. Ayaw ko maging sentro ng atensyon, lalo na ng bast0s na si Marlo. Bago umalis ay napansin kong mainit ang ulo ni Timothy pero pinayagan naman niya ako ng magpaalam ako. Nang may dumaan na taxi ay agad na nagpahatid ako sa dating eskwelahan na pinapasukan ko. Dito daw kasi gaganapin ang reunion.Sa loob pa lang ng taxi ay nanginginig na ako sa takot. Ayaw ko sanang bumalik sa eskwelahan na ‘yon. Wala akong maganda at masayang alaala ro’n. Kahit ang mga teacher do’n ay
Pinakabagong kabanata
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 154.💙
(Karla pov) Kitang-kita ko kung paano bugbugin ni Timothy at nang kakambal nitong si Marshall si Bane. Dumating din si Jelay, umiiyak itong nakayakap sa'kin. "Karla, thanks god you're safe. Sobra kaming nag alala sayo ni nanay." Nag aalalang sabi ni Jelay sa'kin. Maraming dumating na mga pulis, hinuli si Bane at ang mga tauhan nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil naligtas din si Atty. bago pa ito tuluyang mapatay ng mga tauhan ni Bane. Naramdaman ko nalang ang pag angat nang katawan ko sa ere, si Timothy buhat niya ako. Sa bisig niya ay umiyak ako ng umiyak... halo-halo ang nararamdaman ko... Pasasalamat at pangungulila sa kanya. Hindi malubha ang lagay ko pero ang daming bumisita sa'kin. Hiyang-hiya ako sa magulang ni Timothy at hindi ko magawang tumingin sa kanila dahil sa labis na hiya sa nagawa ko sa anak nila. "Karla, iha... hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Biktima ka lang ng sarili mong ama." Wika nang mommy ni Timothy. "Sa katunayan ay natutuwa kami sa
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 153. 💙
(Karla pov) Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang iwan ko si Timothy. Walang araw na hindi ako tahimik na umiiyak at alam ni nanay ang lahat... Pinagtapat ko sa kanya ang lahat. Wala akong narinig na masakit na salita sa kanya, ito pa ang humingi ng tawad sa akin dahil kasalanan daw niya kung bakit ako nagkaro'n nang masamang ama. Tumawag sa akin si Sheya, binalita niya ang lahat sa'kin. Tahimik daw na inasikaso ang kaso. Nahuli na rin si Richard at nakakulong na. Ang magulang ni Richard na nagpalabas na patay na si Richard ay haharap din sa kaso. Malungkot at nasasaktan man ako ay masaya parin ako sa balitang nalaman ko. Kampante na ako dahil hindi na sila mapapahamak sa kamay ng ama at kapatid ko. Natigilan ako nang makita ang isang babae na naghihintay sa akin sa labas ng bago naming tinutuluyan ni nanay. Teka, ito 'yong atty. na nakita kong kasama ni Timothy sa elevator. Ano kaya ang kailangan ng babaeng 'to sa'kin? Nang makita niya ako ay agad siyang lumapit sa'kin. Nag
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 152. 💙
(Karla pov)Wala akong ginawa kundi ang umiyak. Gustuhin ko man isuplong at sabihin sa mga Montemayor ang tungkol kay Richard ay pinangunahan ako ng takot. Oo, naduduwag ako. Binantaan kasi ako ng ama ko na isiswalat din niya kasabwat ako, sisiguraduhin daw nito na malalaman ni Timothy na kasama ako sa mga planong ginawa nito. Hindi ko na kaya… kinakain na ako ng konsensya ko. Narinig ko ang usapan ni Timothy at Sheya, natatakot ako dahil mukhang may balak na naman na masama si Richard kay Sheya. Nakakatakot si Richard, imbis na magbago ito at magpasalamat sa ikalawang buhay na binigay ng diyos ay nagagawa pa rin nito na gumawa ng masama.Tumingala ako sa harapan ng mansion nang mag asawang Trevor at Sheya.Hindi na kasi kaya ng konsensya ko. Hindi na ako makakain at makatulog ng maayos. Bahala na…“Karla!” Nakangiting yumakap sa akin si Sheya ng makita ako. Niyaya niya akong umupo, pinaghandaan pa ako nito ng pagkain. Napansin ko na nanlalalim ang mata ni Sheya, mukhang hindi ito nak
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 151. 💙
(Timothy pov) "Oh, Timothy, napadalaw ka." Nakangiting bungad ng ina ni Karla sa akin, agad ako nitong pinapasok sa loob. Mas masigla na ito kumpara no'ng una ko itong makita, siguro dahil na rin sa regular check up nito at patuloy na pag inom ng gamot. "Naku, iho, nag abala ka pa." Tila nahihiyang turan nito ng makita ang marami kong dalang groceries at lutong pagkain. "Hindi ito isang abala, nay." Ako na nagsalansan ng mga pinamili ko dahil ayaw ko itong mapagod. Pagkatapos ay agad kong tinanong ang ina ni Karla. "May problema ka ba, nay? Kayo ni Karla?" Oo, isa ito sa dahilan kung bakit ako nagpunta rito. Gusto kong malaman kung ano ang problema nilang mag ina. I know it was wrong because it's a family matter, but for me, when it comes to Karla, it's matter. Mahalaga sa akin ang nobya ko. Kung sakaling malaman ng nobya ko ang ginawa at magalit ito ay maiintindihan ko. I'm really worried. Hindi na ako mapakali dahil pakiramdam ko ay naglalagay ng pader sa pagitan naming dalawa si
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 150. 💙
(Timothy pov) Hindi ko mapigilan ang mag alala dahil hindi sinasagot ni Karla ang mga tawag ko. I called may secretary to cancel all my appointments at nagmamadaling umuwi sa condo. Then I saw her, crying while holding her cellphone, mukhang hindi maganda ang pinag uusapan ng mga ito dahil mas lalong humaguhol ng iyak ang nobya ko. Rumehistro ang gulat sa mukha niya ng makita ako. "T-Timothy..." "What's wrong? May nangyari ba kay nanay?" Nag aalala akong yumakap sa kanya. Kilala ko si Karla hindi ito basta iiyak lang kaya alam kong may mabigat siyang dinadala. Pero imbis sagutin ako ay tumalikod ito sa akin at umiling. Bumuntong hininga ako. Kahit nanaig sa akin na alamin ang problema ay iginagalang ko kung ayaw man niyang sabihin sa akin ang problema niya. "N-Nagluto ako, hon. S-Sandali lang at maghahain ako ng pagkain." Nagpaalam si Karla na maghahain, tumango ako bago pumasok sa kwarto para magbihis. Ilang beses pa akong bumuntong hininga. Hindi ko talaga gustong makita na umii
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 149. 💙
(Karla pov)Masaya kaming nagkukwentuhan ni Jelay habang kumakain sa isang fast food chain. Nagkita kaming dalawa at syempre nagkamustahan. Sinabi ko sa kanya na uuwi na ako sa bahay namin sa susunod na buwan. “Teka, saan ka ba nagtatrabaho?” Tanong sa akin ni Jelay. “Para madalaw ka namin ni nanay. Boss mo ba si Timothy?” Muntik na akong masamid sa tanong niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kasi sinasabi sa kanila ang totoo. Alam ko kasi na magagalit si nanay kapag nalaman niya na nakatira ako sa isang bahay kasama ang isang lalaki. Sino bang ina ang matutuwa na ang anak niyang dalaga ay mayro’ng kasamang lalaki sa bahay. Hindi ko na nasagot ang tanong niya ng tumunog ang cellphone ko. Tumatawag ang ama ko. "Hindi mo ba sasagutin? Baka importante 'yan." Umiling ako kay Jelay. "Wrong number lang." Nang maghiwalay kaming dalawa ay saka ko binasa ang text messages na pinadala ng ama ko. Gusto nitong malaman kung may improvement na ba sa plano ko. Bumuga ako ng hangin. Mahal ko
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 148. 💙
(Karla pov)Iyak ako ng iyak dahil walang balita kay Jelay. Hindi ito matagpuan at kahit ang mga kapulisan ay hindi ito natagpuan. Maging si nanay ay sobra ng nag aalala rito.“Ma’am, sigurado ka ba na dito nakatira ang kaibigan mo?” Intriga sa akin ng pulis na may pagdududa. “Opo, mamang pulis. Tandang-tanda ko na iyan ang nakalagay sa ID ng kaibigan ko noong nagtatrabaho kami.” Dagdag ko pa.Kumunot ang noo ni Timothy, ang pulis ay kunot din ang noo, nagtataka tuloy ako kung bakit parang nagtataka silang dalawa.“Ma’am, ang lugar kasi na iyan ay isang exclusive subdivision, puro mayayaman ang nakatira sa lugar na ‘yan at iisang angkan lang… ang angkan ng mga Herendes. Kaya imposible na ri’yan nakatira ang kaibigan mo.” “Hon, hinawakan ni Timothy ang kamay ko. Alalahanin mong mabuti, sigurado ka ba na dito siya nakatira?” Agad na tumango ako. “Oo, hon, sigurado ako. Kung gusto ninyo ay alamin ninyo sa dati naming pinapasukang pabrika, sigurado ako na mayro’ng record si Jelay doon.
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 147. 💙
(Timothy pov) Kumunot ang noo ko pagdating sa tapat ng pintuan ng condo ko. May nakita akong bulaklak at ilang regalo na para kay Karla. Naka-indicate ang pangalan ng nobya ko rito kaya takang-taka ako. Hindi kasi ako bumili ng bulaklak ngayon kay Karla dahil dumaan ako ngayon sa isang jewelry store para bilhan ito ng kwintas na mayro’ng picture naming dalawa.Tiningnan ko ng masama ang katapat ng pad ko, ang condo unit ni Bane. Lumapit ako rito at malakas na kumatok. Pero imbis si Bane ay isang babae ang nagbukas rito.“Clare!?” Gulat na gulat na bulalas ko. “Hi, Timothy!” Agad na bati ng dalaga na nakangiti. “Pasa sa akin ba ang mga bulaklak na ‘yan?”“Bakit ikaw ang nasa unit ni Bane? Nasaan siya?” Iniinis ako ng gag0ng ‘yon ah. Alam ko siya nagpadala nito kay Karla.“Sinong Bane?” Tanong ni Clare. “Ah, siya ba ‘yong dating nakatira dito? Well, sa akin na ang unit na ‘to dahil ibinenta na ito sa akin.” Ngumiti ito ng pilya. “Si Bane ba talaga ang hinahanap mo, oh baka naman ako t
ARAW-ARAW KANG MAMAHALIN Chapter 146. 💙
(Karla pov) Sobrang saya ko dahil hindi na peke ang relasyon namin ngayon ni Timothy. Araw-araw ay dama ko ang pagmamahal niya sa akin. Wala siyang ginawa kundi ang suyuin ako, sabi nga nito ay 'liligawan niya ako ng pormal kahit kami na. "Salamat, Timothy," Pasalamat ko sa kanya ng abutan niya ako ng bulaklak. "Sabi ko naman sayo ay tama na e. Tingnan mo ang condo mo, malapit ng mapuno ng mga bulaklak." Dalawang buwan na matulin ang lumipas, tapos na ang agreement namin dalawa pero heto at masaya kaming nagpatuloy sa relasyon namin. "Kasalanan mo 'yan, hon. Hindi mo kasi tinatapon ang luma kong binibigay." Iiling-iling na sabi nito sa akin na ikinairap ko sa kanya. "Bakit ko itatapon, eh binigay mo sa akin lahat ng 'to." Sa totoo lang ay sinubukan kong sundin ang sinabi niya sa akin pero hindi ko talaga kaya. Bukod sa nanghihinayang ako ay gustong-gusto ko ang mga bulaklak na nakikita sa umaga. Hindi ako magsasawang titigan ang mga ito dahil galing ang lahat ng ito sa kanya. Kumu
