Mahinahon siyang tiningnan ni Annie at malamig na ngumiti rito. "Pero Lucas, napagdesiyunan ko na na makikipaghiwalay na ako sayo." sabi niya rito."Kung wala akong consent at pirma sa divorce paper ay hindi iyon magkakabisa Annie, tandaan mo iyon." malamig din na sagot ni Lucas sa kaniya."Kung ganun ay hihintayin ko na lang na pumayag ka." sagot naman ni Annie sa kaniya."Annie, uulitin ko sayo ang sinabi ko. Hindi ako pumapayag na maipaghiwalay sayo. Mahirap bang intindihin iyon?" inis na sambit ni Lucas ay halos salubong na ang kilay.Ngumiti naman si Annie. "Lucas, alam kong magbabago rin ang isip mo at papayag ka rin pagdating ng araw at kapag nakapag-isip ka na ay pwede ka ulit na pumunta sa akin para maayos yan. Hindi naman siguro laging ayaw mo." sabi niya rito. “Hihintayin na lang kita kahit anong oras.” dagdag niyang sabi rito."Anong ibig mong sabihin? Dito ka titira?" tanong nito sa kaniya pagkatapos niyang magsalita."Oo." Tumango si Annie nang may pagsang ayon. "Mula n
Nagbingi-bingihan na lang si Lucas at tila walang narinig. Dumiretso siya sacabinet at nanguha ng ilang pirasong damit at pagkatapos ay nilingon siya. "Alam kong ayaw mo akong makita nitong nakalipas na dalawang araw kaya matutulog ako sa kabilang silid para maging kalmado ka dito kapag mag-isa mo." sabi nito sa kaniya."Anong ibig mong sabihin? Maging kalmado saan?" naguguluhang tanong naman niya rito kaagad ng nakataas ang kilay at hindi alam kung ano ang ibig sabihin nito."Hanggang sa kumalma ka at mawala sa isip mo ang tungkol sa pakikipaghiwalay sa akin." agad naman nitong sagot sa kaniya.Biglang napangisi si Annie at nagtanong rito. "Paano kung hindi ko isuko ang ideyang ito? Lucas anong gagawin mo? Ikukulong mo ba ako rito habang buhay?” tanong niya rito ngunit wala siyang nakuhang sagot mula kay Lucas. Hindi siya nito sinagot at kahit na isang salita man lang ay walang lumabas mula sa bibig nito.Ilang sandali pa ay nagmartsa palabas ng silid habang hawak-hawak nito ang mga
Hindi lang isang beses niya itong tinawagan kundi mga nasa sampu ngunit hindi nito sinagot ang tawag niya. Alam na niya kaagad na sinadya nitong hindi iyon sagutin.Nang mag-alas singko ng hapon ay dumungaw siya sa kanyang bintana at bigla niyang nakita na papalubog na ang araw. Kumalat ang isang malaking ulap sa kalangitan at parang nag-aapoy na pula, orange-red, napakaganda ng kulay."Ang ganda" Hindi maiwasan ni Annie na bulalas.Ilang sandali pa nga ay umupo siya doon at tumanaw lamang doon. Hindi niya maalala kung gaano siya katagal na umupo doon hanggang sa unti-unti nang dumidilim ang kalangitan pero nanatili pa rin si Annie sa kanyang kinatatayuan at nakatanaw pa rin sa kalangitan.Dumating ang gabi at unti-unti nang lumamig ang simoy ng hangin. Ang damit ni Annie ay tinangay ng hangin at naramdaman niya rin na ang kanyang mga na maliliit na paa ay malamig na malamig na. Bigla tuloy siyang napayakap sa kanyang sarili ng wala sa oras at pilit na pinaiinit ang kanyang sarili. Pe
Agad na inangat ni Lucas ang kurtina at nang mai-angat niya iyon ay agad niyang nakita si Annie. Nang masiguro niya ngang si Annie iyon ay doon pa lamang siya nakahinga ng maluwag. Sa totoo lang ay takot na takot talaga siya at tumutulo pa ang malamig na pawis sa noo niya dahil ang akala niya talaga ay wala talaga ito doon."Kumusta ka? Bakit ka nakaupo diyan?" mahinang tanong niya rito pagkalapit niya.Nakaupo pa rin si Annie sa bintana. Tahimik siyang nakatanaw sa labas at hindi nagsasalita. Sumandal siya sa pader sa tabi ng bintana at pagkatapos ay ang maitim niyang mga mata ay napatingin sa bilog na buwan sa kalangitan. Ayaw niyang kausapin ito. Habang nakatingin si Lucas kay Annie ay doon niya biglang napansin na ang suot nitong damit ay napakanipis at kapag humahangin ay bumabakat ito sa katawan nito at halos maitaas pa dahil sa lakas ng hangin. Natitiyak niya na giniginaw na ito. Nang abutin niya ang kamay nito para hawakan ay bigla siyang nagulat dahil napakalamig nito na hal
Nang masabi niya ang mga iyon ay agad na binalot ni Lucas ng kanyang mga braso si Annie at marahang hinaplos ang likod nito. Dahil sa ginawa nito ay mabilis namang uminit nga ang pakiramdam ni Annie dahil sa init ng yakap ni Lucas. Maging ang kanyang mukha ay unti-unti nang bumalik sa kulay hindi katulad kanina na sobrang putla.Gayunpaman ay nanatiling malamig pa rin ang kanyang mga paa. Nang hawakan ni Lucas ang mga paa nito ay bigla na lamang siyang napasimangot dahil nasisiguro niya na wala man lang itong sapin sa paa nang umakyat ito sa bintana.Dahil sa pag-iisip niya tungkol sa paa nito ay doon niya naalala na mayroon nga palang sugat si Annie sa paa kaya dali-dali niyang tinanong ito ng may pag-aalala. "Masakit pa rin ba ang mga paa mo?" tanong niya rito.Mabilis naman na umiling si Annie. "Okay na. Hindi na masakit." sagot niya ngunit kasinungalingan lamang iyon. Syempre ay masakit pa rin ang kanyang paa. Nang matapakan niya ang piraso ng bubog na iyon ay talagang bumaon sa p
Ano? Ipapadala siya nito sa ibang bansa? Hindi makapaniwala si Trisha sa kanyang narinig.Bigla siyang napasigaw dahil sa sobrang sakit ng puso niya. "Lucas no! Hindi ako aalis. Ayaw kong iwan ka!" giit niya rito. "Lucas please. Ayaw kong umalis, pakinggan mo naman sana ako…" pagmamakaawa niya rito.Nagsunod-sunod ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata. Magkahalong lungkot at sakit ang nararamdaman niya. Samantalang si Lucas ay napakalamig ng puso at halos wala man lang maramdamang awa pa rito. "Ito na ang desisyon ko Trisha at wala ng silbi pa ang pakiusap mo dahil buo na ang desisyon ko. Hindi na iyon mababago pa. Kailangan mo ng umalis." malamig na sabi niya rito."Hindi! Hindi ako aalis kahit na anong sabihin mo! Hindi mo ako mapipilit, Lucas!" sigaw ni Trisha sa kaniya at dahil doon ay hindi niya napigilan ang sarili na umahon ang galit sa dibdib niya. "Huwag mo ng hintayin pa na mainis ako sayo TRisha." banta niya rito at medyo mataas na rin ang boses dahil sa galit. “Ang g
Pagkatapos niyang mapainit ang pakiramdam ni Annie ay kaagad niyang iniutos sa mga kasambahay na iakyat na sa silid nito ang mga pagkain na niluto para sa kaniya. Samantala nang maipasok naman doon ang mga pagkain ay kaagad na nagsalita si Annie. "Ayokong kumain." sabi nito kaagad.Hindi maiwasan ni Lucas na magalit nang maisip niya ang lamig ng buong katawan nito nang hawakan niya ito kanina lang. Hindi niya napigilan at biglang tumaas ang boses niya. "Annie pwede ba. Huwag mo ngang pabayaan ang sarili mo." galit na sabi niya rito.Hindi maipinta ang mukha ni Annie na lumingon sa kaniya. Mukhang galit din ito ng mga oras na iyon."Ang bawat tao ay maya kaniya-kanyang pag-iisip. Pwede mong pilitin ako na manatili rito at pwede ko ring piliin na huwag kumain. Kung iniisip mo na baka mamatay ako sa gutom habang nakakulong dito sa silid na ito ay iba naman sa akin dahil mas gugustuhin ko na lang na mamatay sa gutom kaysa ang makulong rito habang buhay. Hindi ba? Wala akong ibang gusto ku
Samantala ay pinunasan naman ni Lucas ang mga sulok ng kanyang bibig pagkatapos siya nitong masubuan at tiningnan siya nito sa mga mata. "Hindi ka kumain ng isang araw at walang nutrisyon ang pumasok sa iyong katawan.dahil nga ayaw mong kumain ay wala akong choice kundi ang gawin ito para lang makakakain ka Annie. Ngayon ay ikaw ang pumili para sa sarili mo kung kakain ka ba ng sarili mo o ako ang magpapakain sayo." sabi nito sa kaniya na halos magningning pa ang mga mata habang sinasabi ang mga bagay na iyon."Baliw. Baliw ka talaga." Galit na sambit ni Annie. "Hindi ako pipili. Bakit sana ako pipili? Lumabas ka na." sabi niya at pagkatapos ay itinulak si Lucas paalis sa kama.Samantala binigyan na siya ni Lucas ng pagpipilian ngunit hindi ito nakinig kaya sa sobrang inis ni Lucas ay mabilis niyang ibinuka ang bibig nito at pinahigop rito ang buong mangkok ng sopas na hindi ito makakapanlaban sa kaniya. Sinubukan nitong isara ang bibig nito ngunit wala iyong silbi.Naramdaman ni An
Isang taon ang mabilis na lumipas, nang araw na iyon ay unang kaarawan na nang triplets. Sina Kian at Liliane ay magkakaanak na rin.“Happy birthday!” bati ni Kenna sa kanyang mga anak at pagkatapos ay isa-isa nitong hinalikan ang mga ito. Napakabilis ng araw, parang kahapon lang ay kapapanganak niya lang pagkatapos ngayon ay isang taon na kaagad ang mga anak niya.May lungkot at saya siyang nararamdaman ng mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagdaan ng mga araw, baka mamaya hindi niya namamalayan ay malalaki na ang mga baby niya kaagad samantalang hindi pa niya nasusulit ang pag-aalaga sa mga ito lalo na at bumalik na siya ulit sa ospital. Sa katunayan, napagplanuhan nila ni Lucas na magtayo na siyang sarili niyang ospital which is inuumpisahan na ngang itayo ngunit hanggang hindi pa ito natatapos ay doon na muna siya sa ospital na pinapasukan niya dati pa.Marami siyang bisita ng mga oras na iyon, ang mga kasamahan niya sa trabaho at ang ilang kakilala ni Lucas. Ilang sandali pa ay lu
Mabilis nga na lumipas ang isang buwan kung saan ay mas naging tahimik na ang buhay ni Annie at Lucas. Nang araw na iyon ay maagang nagsigising ang lahat at ang ilan ay halos hindi pa nakakatulog. Dumating na kasi ang pinakahihintay ng lahat, ang kasal nina Annie at Lucas. Sa labas ng simbahan ay tumutunog na ang napakalakas na tugtog. Nang mga oras na iyon ay nakasakay siya sa kanyang bridal car. Masaya siya dahil ikakasal na siya sa wakas sa taong mahal niya kung saan ay mahal na mahal din siya nito, kaya nga lamang ay hindi niya maiwasang hindi malungkot dahil ni wala man lang siyang isang magulang na naroon para saksihan ang isa sa pinakamahalagang araw sa buong buhay niya.Napangiti siya ng mapait habang nakatanaw sa labas ng bintana. Sayang Nay, wala ka rito ngayon… bulong niya sa kanyang isip. Agad siyang tumingala at pagkatapos ay agad na pinunasan ang kanyang luha upang hindi ito bumagsak mula sa kanyang mga mata dahil baka masira ang make up niya. Kailangan niyang maging mag
Kinabukasan, dumating ang box na ipinakuha ni Liliane mula sa kanyang mga tauhan at agad itong binuksan ni Beth. ang box ay naglalaman ng mga sulat, papeles at ilang mga titulo ng mga pag-aari nito. Hindi niya alam kung bakit nito ibinigay ang mga iyon sa kaniya. Habang naghahalungkat siya ay may isang sobre siyang nakita. Iyon lang ang sobre sa loob dahil ang iba ay puro ng mga papel.Nang buksan niya iyon ay tumambad sa kaniya ang isang sulat na naka-address talaga sa kaniya. “Beth, kung nababasa mo man ito ay tiyak na wala na ako. Pasensiya na kung nawala ako ng hindi man lang nakikipag-usap sa inyo o ni kumontak man lang sa inyo. Masyado akong maraming iniisip at maraming akong ginustong gawin sa buhay ko at naabot ko naman ang mga iyon kaya nga lang ay may isang bagay ang pinagsisihan, ang abanduhin ang babaeng minahal ko. Buntis siya noon at alam kong anak ko ang dinadala niya ngunit pinili ko pa rin ang talikuran siya at iyon ang labis kong pinagsisisihan sa buong buhay ko. Sin
“Anong ibig mong sabihin Liliane?” tanong ni Beth sa kanyang panganay na anak.Napabuntung-hininga ito at pagkatapos ay umupo sa tabi niya. Hinawakan nito ang kanyang kamay. “Si Tito Vic Ma, wala na siya.” sabi nito sa kaniya.Nang marinig niya naman ito ay bigla na lamang siyang nalungkot bigla. Sa mga taong nakalipas ay halos nawalan siya ng komunikasyon sa kanyang bayaw. Ito ang kapatid ng yumao niyang asawa. Sinubukan nila itong hanapin noon ngunit ni hindi man lang ito nagpakita sa kanila.“Kung kailan wala na siya ay tyaka siya nagpakita. Bakit hindi pa siya noon nagpakita? Ano raw ang ikinamatay niya?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Dahil daw sa malalang sakit Ma.” sagot naman nito sa kaniya. Dahil doon ay napabuntung-hininga siya. Mabuti na lamang siya at kahit papano ay gumaling sa sakit niya dahil na rin sa tulong ni Annie. Ilang buwan na rin ang nakalipas noong huli niyang nakita ito at ang balita niya mula ay buntis na daw di umano ito at mukhang malapit na ring ikasal
Kinabukasan ay pormal nang nagpaalam si Reid sa ospital na aalis na nga ito at sa ibang bansa na maninirahan. Madaming mga tanong ang nabuo sa mga isip ng kanyang kasamahan ngunit pinili na lamang niya na huwag nang makisawsaw pa, isa pa ay ayaw niya nang madawit pa sa tsismis tungkol nga sa mga ito. Sa sumunod na araw ay tuluyan na ngang nakaalis ng bansa ang mga ito at doon ay tuluyan na siyang nakahinga ng maluwag dahil rito.~~~“Sir may report ako tungkol kay Trisha.” sabi ni Kian na humahangos papasok ng opisina ni Lucas. Dahil doon ay bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa. Sa mga oras na iyon ay ito pa ang bumabagabag sa kaniya. Kahit na wala na si Reid kung naroon pa rin ito ay tiyak na maaari pa rin silang magkaproblema, lalo na at hindi niya alam ang likaw ng bituka nito. Mamaya ay may maisip na naman ito at saktan na naman si Annie, lalo pa ngayon at buntis ito. Hindi niya ito papayagang madaplisan ng kamay nito si Annie.Nilingon niya si Kian. “anong tungkol sa kaniya
“Anong kailangan mo?” malamig na tanong ni Lucas kay Reid. tinawagan siya nito at pinakiusapan siya na kung pwede ay magkita sila dahil may importante daw itong sasabihin sa kaniya. Dahil doon ay umuoo na lamang siya at nagpunta sa sinabi nitong lugar kung saan sila magkikita.Tiningnan siya nito. “Hanggang ngayon ba naman ay napakalamig pa rin ng pakikitungo mo sa akin?” tanong nito sa kaniya.Agad naman na tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa sinabi nito. E anong gusto nito? Maging close sila sa kabila ng lahat na ginawa nito kay Annie? Isa pa ay noon pa man ay mainit na talaga ang dugo niya rito dahil kung hindi sa kaniya at sa nanay nito ay hindi nasira ang pamilya nila, bagamat pinili pa rin sila ng kanyang ama ay nagkalamat na ang relasyon nito at ng kanyang ina na hindi na naibalik pa sa dati kahit na ilang taon na ang lumipas.“Talaga? May gana ka pang sabihin sa akin yan pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? You know what? Wala akong oras para makipagtalo sayo dahil madami akon
Sa kabilang banda, pag uwi ni Reid sa bahay nila ay naabutan niyang umiiyak ang kanyang ina. “Anak, ano nakagawa ka ba ng paraan? Sinabi ko na sa tatay mo pero wala lang siyang pakialam.” sabi nito sa kaniya. Malamig ang mukha ni Reid na sinulyapan niya ito at pagkatapos ay seryosong nagsalita. “Ma may tinatago ka ba sa akin? Sabihin mo sa akin ang totoo, ano ang sinasabi ni Annie na kinidnap mo siya at binantaan? Wala akong alam doon.” sabi ni Reid rito.Dahil sa wala na ngang choice si Veron ay sinabi na niya nag totoo rito. “Anak, ang totoo ay hindi sinasadya ni Mommy at hindi naman grabeng kidnapping iyon at isa pa ay inimbitahan ko lang siya na magkape at hiniling ko sa kaniya na huwag niyang pakasalan si Lucas at ikaw ang pakasalan niya.” sabi niya rito.Nang mga oras na iyon ay hindi naman makapagsalita si Reid. hindi siya makapaniwalang napatingin sa kanyang ina at hindi nagsalita ng ilang sandali. Pagkaraan ng mahabang pananahimik ay huminga siya ng malalim at walang magawa
“Mangarap ka hanggang gusto mo.” malamig na sabi ni Lian bago tuluyang umalis doon.Samantala, si Veron naman ay itinali ng mga tauhan ni Lian bago sila umalis at hinayaan lang sa sahig. Nasa palabas na sila nang bahay nang makasalubong ni Lian si Reid, ang bastardo ni Alejandro.Nang makita sila nito ay nanlalaki ang mga mata nito na tumingin sa kanila. “Anong ginawa mo sa Mommy ko?” tanong nito sa kaniya.Malamig naman siyang sinulyapan ni Lian. “kung ayaw mong mamatay ang nanay mo ay payo ko sayo na huwag na huwag mo na siyang hayaan pang gumawa ng ikasisira ng pamilya namin. Lubayan niyo kami at siguruhin mo na hinding-hindi ko na kayo makikita pa dahil kung hindi, baka kung ano pa ang magawa ko sa inyong dalawa lalo na sa ina mo.” malamig na sabi ni Lian at pagkatapos ay tuluyan nang umalis.Napasunod si Reid sa likod nito at habang nakakuyom ang kanyang mga kamao at kanyang mga ngipin ay nagkikiskisan. Nang maalala niya ang tungkol sa kanyang ina ay nagmamadali siyang pumasok sa
Nang dumating si Lian sa villa ay wala ni isa sa mga tauhan ni Lucas ang umalis at nanatili silang lahat doon at hinihintay siya. Pagdating niya sa loob ay agad niyang nakita si Veron. Ito ay nakatali sa makapal na lubid at nakahiga ito sa may sahig na punong-puno ng kahihiyan.Nang makita niya si Lian na pumasok ay aaminin niya na natakot siya bigla.Walang balak na makipag-usap si Lian rito kaya direkta niya itong tiningnan ata pagkatapos ay nilapitan. “Veron hindi mo alam kung paano ako magalit. Hindi ako mahilig makipag-usap, isa pa ay nasaan ang original na kopya ng video.” tanong niya rito.“Wala na, sinira ng anak mo ang laptop kung nasaan ang original na video.” sabi nito ngunit ang mukha nitong nakakaawa habang sinasabi iyon ay hindi pwedeng linlangin si Lian.Dahil sa sinabi nito ay tinapakan niya ang kamay nito na nasa sahig. “Ako na ang nagsasabi sayo na huwag kang magsinungaling sa akin kung ayaw mo na mas malala pa ang gawin ko sayo.” sabi ni Lian rito at diniinan ang ka