CHAPTER 4 - COMING BACK

5 YEARS LATER

"Ladies and gentlemen, welcome on board Flight 5B7, which is going from San Francisco to the Philippines. We are currently third in line for take-off and should be in the air in about seven minutes. Please fasten your seatbelts and secure any luggage underneath your seat or in the overhead compartments at this time. We also request that your seats and table trays be upright for take-off. Turn off all personal electronic devices, including laptop computers and cell phones. Smoking is not permitted during the flight. Thank you for your interest in TopWorld Airlines. Have a safe and enjoyable flight."

Relax na isinandal ni Ciara ang likod sa bahagyang nakahiga na upuan niya. Gusto niyang umidlip muna sandali dahil wala pa siyang pahinga. Bagama't pag-aari niya ang Top World Airlines, meron siyang pribadong cabin sa loob ng eroplano kung saan relax silang makapag pahinga ng anak niya.

"Mommy, will I ever see my Dad in the Philippines?"

Nakaidlip na siya ng muling mapadilat, matapos marinig ang tanong ng anak niya. Akala niya nagkakaintindihan na sila nito.

"Zariah, I thought we talked about this already? Am I not good enough as your mommy and daddy?" malambing niyang sagot rito at kinudlitan ng kanyang daliri ang tungki ng ilong ng anak niya.

"Of course I understand you mommy. I don't need daddy, only you are enough for me," nakangiti nitong sagot at iniunat ang maliit na kamay upang maabot ang pisngi niya. Sobrang lambing nito bagay na hindi niya magawang magalit rito kapag sinusuway siya. Alam na alam talaga nito kung paano siya lambingin.

"Sit back and relax. Close your eyes, when you open them we're already in the Philippines."

Sinunod naman ni Zariah ang sinabi niya. Hinaplos niya ang pisngi ng anak. Kung may nangyari man sa nakaraan na hindi niya pinagsisihan, iyon ang pagdating ng anak niya. Kahit bunga ito ng maling desisyon na ginawa niya noon, pinasasalamatan pa rin niya ang panginoon dahil binigay pa rin nito sa kanya. Hindi nito hinayaan na mawala ang anak niya noong araw na akala niya, mamamatay na siya sa loob ng kulungan. Minsan kapag naalala niya ang kanyang malagim na nakaraan, sumisikip pa rin ang dibdib niya. Agad niyang pinigilan ang nagbabadyang luha, at binaling ang tingin sa labas ng bintana ng kanyang cabin. Napapalibutan sila ng makapal na ulap, ulap na kasing labo ng lihim ng kanyang nakaraan. Hindi pa sana siya handa na bumalik, ngunit sadyang tadhana na rin ang gumawa ng paraan upang kanyang balikan at muling buksan ang kaso ng kanyang nakaraan. Pagbabayarin niya ang mga taong nag set-up sa kanya. God knows kung ano ang hirap na pinagdaanan niya sa loob ng kulungan, hindi siya titigil hanggat hindi niya nalalaman ang katotohanan. Five years ago, nanganak siya ng wala sa oras dahil sinunog ang kanyang selda, tanging narinig lamang niya na ang may-ari ng DelCas Group of companies ang nag-utos upang patayin siya. Hinding-hindi niya makakalimutan ang araw na iyon, dahil iyon ang araw kung kailan siya namatay. At ngayong araw na ito ang anibersaryo ng pagkamatay niya, ito rin ang araw na kanyang gugulantangin ang lahat sa muling pagkabuhay niya.

"Ladies and gentlemen, Top World Airlines, welcomes you to Manila Ninoy Aquino International Airport. Local time is 07:25 a.m. For your safety and that of those around you, please remain seated with your seatbelt on and keep the aisle clear until we have parked at the gate. Thank you."

"Mommy, have we arrived in the philippines?"

Nagising siya, ng maramdaman ang pagkalabit ng anak niya. Hindi niya namalayan nakatulog na pala siya habang nagbabalik tanaw sa nakaraan niya kanina. Tiningnan niya ang oras sa wrist watch, 7:30 na ng umaga. Tamang-tama dahil ito rin ang oras na sinabi niya sa matalik niyang kaibigan na sunduin sila. Tanging kaibigan lang niya ang nakakaalam ng lahat sa buhay niya, at ito rin ang nagkukwento sa kanya ng mga nangyayari sa pilipinas.

Suot ng kanyang itim na sunglasses, itim na above the knee spaghetti dress at pinatungan na rin ng itim na blazer, bumaba siya ng eroplano habang kapit-kamay ang anak niya. At katulad niya, naka-all black na rin ito na katulad sa suot niya. At kahit hindi niya sabihin, alam niyang sa kanilang mag-ina na katingin ang lahat ng mga passengers na kanilang madadaanan sa loob ng airport. Paano sila hindi titingnan gayong mother and daughter pair sila sa kanilang all black na kasuotan at pares na high heels.

Isang luggage lang ang dala niya habang ang kanyang anak, parang dalagang maliit na rin kung titingnan dahil naka half inch na rin ang heels ng black shoes na suot nito. Minsan nag-aaway pa sila, dahil 5 years old pa lang ito ngunit puro na may mga heels ang hilig isuot. Noong una nagagalit siya,dahil sa mag sinusuot nitong high heels shoes, ngunit unti-unti na rin siyang nasanay rito.

"Ciara Elah!" Napalingon siya sa gawi ng babaeng sinisigaw ang pangalan niya.

"Mylah!" ganting sigaw rin niya at excited na sinalubong ng yakap ang kaibigan sa waiting area.

"Wow, ito na ba ang inaanak ko?" Nakangiting wika ni Mylah, at hindi makapaniwala ang mga mata habang tinititigan si Zariah mula ulo hanggang paa.

"Godmother, I know I'm pretty but will you keep looking at me? Won't you at least hug me like you and mommy did?" Nakapamewang na wika ni Zariah habang nakatingala sa ninang Mylah niya.

Tila nahimasmasan naman si Mylah at nakangiting niyakap ang inaanak.

"Hmmm, bakit ba ang daldal mo na ngayon, bata ka?" usal nito na halata ang panggigigil sa inaanak. Dati, noong pumunta siya sa San Francisco isang taon pa lang ito. Ngayon ubod na ng talino at kakulitan.

"Godmother, are there many handsome men here?" bulong ni Zariah sa tenga ni Mylah dahilan upang magsitayuan ang balahibo nito. Nanlaki ang mga mata nito na binalingan si Ciara.

"Juice colored, Ciara, ano itong mga pinagsasabi ng anak mo?"

Napatawa na lang si Ciara dahil sa reaksyon ng kaibigan. Karga pa rin nito si Zariah hanggang makarating sila sa sasakyan. Sanay na siya sa anak niya. Palagi kasi itong nanonood ng mga action movie basta gwapong lalaki ang bida, hindi ito kumukurap, kaya siguro nito na tanong kung marami ring gwapong lalaki sa pilipinas. Hindi na lang niya pinansin ang dalawa na ngayon nag-babangayan na.

"Don't be easily attracted to handsome men, they are not worthy." saad ni Mylah bagay na ikinasimangot ni Zariah.

"Life is boring when there are no handsome men to be seen," sagot nito, halatang hindi gusto ang sinabi ng ninang niya.

"Handsome men are unfaithful," sagot ulit ni Mylah. Wala na rin kasing tiwala sa mga lalaki, matapos malaman ang nakakakilabot na nangyari sa bestfriend niya. Hanggang ngayon, nakokonsensya pa rin siya sa tuwing naiisip na wala siya sa tabi ng bestfriend niya noong mga panahon na kailangan siya nito. Nasa states kasi siya at isang taon na nagbakasyon doon sa lola niya.

"And that is why you remained an old maid," sagot rin nito na nagpagising ng diwa niya.

"Aba’t..Hay naku Ciara, meron bang batas na pwedeng bawiin ang pagiging ninang sa inaanak? Ayoko na nitong anak mo masyadong matabil ang dila." Kunyaring naiinis na wika ni Mylah. Ngunit walang pakialam si Ciara, sa halip masarap na ang tulog nito habang siya nakikipag bangayan pa rin sa inaanak niya na hindi niya alam kung kanino nagmana.

Hindi nagtagal nakarating na rin sila sa mansyon na pinabili ni Ciara sa kanya.

"Best, sabihin mo lang kung hindi mo nagustuhan ang villa na ito at papalitan ko."

"No, its okay," agaw niya sa sinabi ng kaibigan. Mataman niyang pinagmasdan ang buong villa. Nagustuhan niya ito, golden green ang bermuda grass na nakapalibot sa mansyon, ang hardin ay puno ng iba't-ibang klase ng orchids na halatang nanggaling pa sa ibang bansa. Mayroong mga nagliliparan na ibat-ibang kulay na mga paru-paro na mula sa maliit, malaki at katamtaman lang ang laki na kung titingnan parang isang pamilya. Mayroong magkatabi na swimming pool na para sa pambata at sa mga katulad niya.

"Maganda, super kong nagustuhan ito, mayroong peace of mind dahil malayo sa ciudad," natutuwang saad niya.

Pumasok na sila sa loob ng mansyon. Sumisigaw sa tuwa ang anak niya ng makita ang iba't-ibang laruan sa playroom nito na katabi lang sa kanyang kwarto. Maraming barbie dolls mula maliit hanggang sa pareho nito kalaki na sumasagot sa anak niya kapag nagsasalita. Malapad siyang ngumiti habang nakatingin sa anak niya. Wala siyang ibang gusto kundi ang ibigay ang lahat ng nakakapagpasaya rito.

"Ano ngayon ang plano mo?"

Nakabalik siya sa kanyang sistema ng marinig ang tanong ni Mylah.

"Sisimulan ko na ang trabaho ko sa DelCas Group of Companies bukas," buong pasya niyang sagot.

"Sigurado ka na ba riyan? Paano ang kumpanya mo sa San Francisco? Hindi ka ba nahihirapan kapag.."

"No, nakahanda na akong gawin 'to. Bago ko tanggapin ang alok ng DelCas na maging Business Consultant nila, sinigurado ko muna ang lahat sa sarili ko kung kaya ko na. Ngayon nakahanda na ako. Isa itong oportunidad para sa akin, upang malaman ko kung sino ang nag set-up sa akin five years ago.

Kinabukasan, maaga pa siyang naghanda para sa magiging unang araw niya sa DelCas Group. Dahil wala pa siyang pwedeng pag-iwanan ng kanyang anak, minabuti na lang niyang isama ito. May trabaho na rin kasi si Mylah kaya nahihiya na rin siyang abalahin pa ang kaibigan.

"Zariah, kapag nagtatrabaho na si mommy, make sure na behave ka roon okay?" Saad niya sa anak. Nag squat siya at inayos ang suot nitong cocktail dress na talagang halata na anak-mayaman. As usual nakasuot na naman ito ng half inch nitong sandals.

"Yes mom, I promised," nagtaas pa ito ng kamay bago siya halikan ng smack sa labi.

Nakangiti siyang tumayo at hinawakan ang kamay ng anak. Isang simpleng knee length short sleeve dress lang ang suot niya. Ayaw niyang ipahalata ang totoong background niya at baka masira ang pinaplano niyang pagtuklas kung sino ang nagpapatay sa kanya. Nag Taxi lamang siya. Mamaya na lang siya bibili ng mumurahing kotse para maging madali at safe ang transportasyon nila ng kanyang anak.

DELCAS GROUP OF COMPANIES

Pareho silang nakatingala ng kanyang anak, habang nakatingin sa nag-susumigaw na pangalan ng DelCas Group na nakadikit sa pinakatuktok ng Company Building. Abot hanggang 50th floor ang taas nito na kapag tumingala ka, parang langit na rin ang tinitingala mo.

"Wow, He's so handsome," bulalas ni Zariah na nagpalingon din sa kanya. Tiningnan niya rin ang direksyon kung saan nakatingin ang mga mata nito. Isang gwapong mukha ng lalaki na kayang paluhurin ang sinumang babae sa isang tingin lang. Daig pa nito ang mga hollywood actor ng america, at kapag ihanay ang lalaking ito sa mga artista, siguradong ito ang nangunguna. "Clarence Adler Del Castrillo," naka kuyom ang kanyang kamao habang binabasa ang pangalan ng gwapong mukha ng lalaki na nakabalandra sa malaking Billboard sa gilid ng highway sa harap lang mismo ng kumpanya nito. "Kung may kinalaman ka man sa mga nangyari sa akin noon, sisiguraduhin kong babagsak ka kasama ang kumpanya mo." Usal niya sa sarili. Malinaw sa ala-ala niya ang sinabi ng mga lalaki bago siya patayin sa loob ng kulungan. Kasabwat ang DelCas sa pagpatay sa kanya.

Muli niyang hinawakan ang kamay ng anak upang pumasok na sa loob ng DelCas Building.

“Wait, why do I look like him?” tanong ng kanyang anak, habang titig pa rin sa Billboard ni Clarence Adler. Hindi naman niya maintindihan kung bakit bigla siyang kinabahan.

"Anak, halika na, may trabaho pa si mommy." Hindi na niya pinansin ang sinasabi ng kanyang anak.

Nagpatuloy sila sa paglalakad. Ngunit hindi pa man sila nakarating sa entrance ng Delcas Group, bigla na silang napahinto ng marinig ang taong tumawag sa pangalan niya mula sa kanyang likuran.

"Ciara?"

Bakas ang pagkagulat at pamumutla, ng dalawa ng lumingon siya. Mapang-uyam siyang ngumiti, sa mga ito. Hindi niya inaasahan na makita niya si Lorenz at Monica ng ganito kaaga.

"P..paanong buhay ka?" Namumutlang tanong ni Monica. Bakas ang hindi makapaniwala sa kanyang anyo.

"Bakit Monica, sino ang nagsabi na patay na ako?" puno ng laman ang tanong niya.