“Hello, wife." Nakangiting bati ni Alexander. "Hindi ka ba marunong kumatok man lang?" Angil niya agad sa lalaki. Pinamulahan sya ng mukha. Humigpit ang hawak niya sa buhol ng tuwalyang gamit. Na para bang naroon lahat ng lakas niya. Subalit ay hindi niya magawang humakbang. Tila sya napako sa kinatatayuan. "Why should I? We both know that it's my room," naka-ngising sagot ni Alexander. Naumid siya nang maalala na silid nga pala ito ng lalaki. "Kahit na..." Pagtatakip niya sa pagkapahiya. Bakit ba kasi napadpad siya sa kuwarto nito? Pinagsisihan niya tuloy kung bakit napainom-inom pa sya. Napansin niya ang dalawang pamilyar na maleta na nasa paanan ng kama. Umangat ang mga kilay niya. "T...those are my belongings." Aniyang gustong mag reklamo. "You're moving in here." kaswal na tugon ng lalaki. Sa nanlalaking mata ay mabilis na lumipad ang tingin niya rito. "A-anong sinabi mo?" Aniya na pinukol ito ng nagtatakang sulyap. Sumandal sa dingding si Alexander at nam
Mula sa simbahan ay tumuloy si Rose sa hotel kung saan ang wedding reception. Katatapos lang ng magarbong kasal ng tanyag na siruhano na si Clark Zantillan at ng pamosong modelo na si Anya Collins. Dinaluhan ito ng mga kilalang personalidad at malalapit na kaibigan ng pamilya. Sa seremonya ay hindi niya maiwasang humanga sa ikinakasal. Isa sana sa major sponsor ng mga ito si Don Manolo kung nagkataong nabubuhay pa. Sa isiping iyon ay hindi niya maiwasan ang muling malungkot. Naging napakabait ni Manolo sa kanya. Kung hindi dahil sa matanda ay hindi niya mararating ang kinalalagyan nya ngayon. Kaya naman ay tinatanaw niyang isang malaking utang na loob ang kabutihan ng Don sa kanilang mag-tiya. Pinagmasdan niya ang magkapareha. Hindi maitatanggi na bagay na bagay ang mga ito sa isa't-isa. At last the bonafide playboy finally met his match. Nag-plaster ang ngiti sa kanyang mga labi. Minsan nang naging laman ng article niya si Anya Collins. At labis siyang pinahanga
Rose didn't know how to react. Para siyang dinagukan sa dibdib. Mabilis siyang nagbawi ng tingin. Kumuhang muli ng champagne sa dumaang waiter, diretso sa bibig at halos sairin ang laman niyon. Gustong mag-init ng mga mata niya. But no, hindi niya kailangang magpakita ng kahinaan. She smiled at Lance na tahimik lang din sa kinauupuan. Pansin niya ang pagkunot-noo nito. She fumed. But didn't say a word. Lance stood up. Binulungan ang waiter na napadaan. Maya-maya'y naglakad ang lalaki sa gitna ng bulwagan. Nagtatakang sinundan niya ito ng tingin. Tumayo ang abogado sa gitna mismo at malakas na pumalakpak. Nakuha nito ang atensyon ng mga bisitang naroon. Napapantastikuhan ang iba. May nag-angat ng kilay at mayroong tila naaliw. The music for a dance started up. Kung hindi siya nagkakamali ay awitin iyon ni David Bowie na may pamagat na Golden Years. Lance bowed his head and then presented his hand to her. Oh my God! Her eyes rounded.
It's Monday morning. Sinadya niya talagang magising ng maaga para siya ang personal na mag-asikaso at tuloy maghatid kay Alexa sa iskwelahan. At katulad ng palagiang routine ay hindi na nya nagisnan si Alexander. Sabagay hindi na rin naman sya sigurado kung regular na umuuwi pa ang asawa sa gabi. Nito kasing mga nakaraang araw ay naglalagi na ito sa kinuhang condo and who knows kung sino ang madalas nitong kasama. Sino pa nga ba e di si Avira. Umasim ang mukha niya sa naisip. Eksaktong alas-otso ay nasa St. Joseph Learning School na silang mag-ina. Tamang-tama lamang para sa oras ng klase nito. May humiwalay na ilang hibla ng buhok sa noo ng bata kaya Inayos niya muna sa pagkaka-tirintas ang buhok ng anak. Dinagdagan niya iyon ng ilang maliliit na ipit pa, sa request na rin ni Raven. "Okay, you're ready." Aniyang ubod tamis na nakangiti sa bata. "Do I look like a princess mommy?" Malambing na tanong nito. "Of course, a very beautiful princess," sagot ni Rose sa anak.
Walang abi-abiso ay pinasok ni Claire ang conference room sa kabila ng nasa kalagitnaan na ito ng pagpupulong. Natuon ang buong pansin ng mga taong nasa loob sa namumutlang babae. Tumingin ito ng diretso kay Alexander habang nangangatal. Si Alexander naman ay kumunot ang noo sa pagtataka sa anyong nakikita sa sekretarya. "S. Sir may nagaganap na hostage taking sa St. Joseph Learning Center sa ngayon," umpisa nito. "Hawak ng isang grupo ang buong iskwelahan, estudyante at mga guro, kasama na ho s...si Alex.” tarantang imporma ni Claire. Pagsinghap ang namutawi sa loob. Si Lance ay mabilis na inabot ang remote control at binuksan ang TV. Eksakto namang naka-ere na ang nangyayaring kaguluhan sa naturang iskwelahan. Alexander's face went red. His lips go thin and tight looking. Walang imik itong tumayo. He headed outside the conference room, kasunod si Lance. May pagmamadali sa kilos ng dalawa. Rose was sobbing in desperation. Hilam na siya sa luha.
“Do we need to hurry her to the hospital?" Alexander asked with a worried look on his face. "Not necessary." doctor Clark Zantillan replied. Mabilis na sumugod ang doktor sa mansion ng mga Zaavedra nang mapag-alaman ang nangyari. Tsi-nek nitong maige ang kalagayan ng bata. Wala naman naging sugat o galos sa katawan si Alexa. At ayon na rin mismo sa bata ay hindi naman daw ito nasaktan kundi natakot lamang ng kaonti pagka't dumating naman raw agad ang kanyang daddy Alexander. "Nakakabilib ang angking katapangan ni Alex. Nagawa nitong kontrolin ang takot at emosyon. Naging kalmado ang bata. The way she talked ay hindi ko siya kinakitaan ng pagkasindak o malalim na takot sa nangyaring karahasan. Oh well, kung ibang bata lamang siya ay malamang hindi na niya nagagawang magdetalye pa or maybe hindi na natin nakakausap pa ng maayos ngayon." Ang mahabang obserbasyon ng doktor. Inayos ni Clark ang stethoscope nito at isinilid sa bag. Tumingin kila Rose at Alexander. Larawan ng ka
“I love it here Mommy!!!" Hindi maitago ang kasiyahan sa mukha ni Alexa. Nagtatalon at nagtitili pa ito sa tuwa. WAlang pag-aatubili na tumakbo ito sa dalampasigan patungo sa dagat. Pinaglaro nito ang mga paa sa maputing buhangin at sa mumunting alon. Tama si Clark, Alex loves the place. Huminga si Rose ng ubod lalim. Pinuno ng sariwang hangin ang nagsisikip na dibdib. Sa dami ng mga nangyari na tila unos, hindi na niya maalala kung paano ang mag-relax. Mula ng dumating si Alexander sa buhay nilang mag-ina ay lagi na lamang siyang tensiyonado at nag-aalala. Baka katulad rin ng kanyang anak ay kailangan niya rin ang ganitong ka-peaceful na tanawin. Kaysarap pakinggan ang ingay na nagmumula sa karagatan tunay na nagpapakalma ito at nagpapagaan ng bumibigat na kalooban. Higit sa lahat ay nagbibigay ito ng positibong pananaw. Bawat hampas ng alon sa dagat ay may hatid nang 'di matawarang kapayapaan, kaluwalhatian sa kanyang pakiramdam. Iginala niya a
Ang buong maghapon ay ginugol nila Alexander sa paglilibot sa bayan ng San Isidro. Hangang-hanga si Rose sa kagandahan ng paligid. Indeed a place like a hidden paradise. Sa kanilang mini-exploration ay kasama na ang pagbisita sa Villa ng mga Zantillan. Nauna na kasi silang naimbitahan ng mga magulang ni Clark. Akalain mo iyon sa itinagal-tagal ng panahon na magkakilala sila ng doktor ni Manolo ay ngayon lamang siya nakadalaw sa lugar nito. Naging napakainit nang pagtanggap sa kanila nila Donya Isabel at Don Franco. Tuwang-tuwa ang mag-asawa sa ka-bibohan ng kanyang anak. Noon lang din niya nalaman na magkababata pala ang asawa at si Clark at malapit na magkaibigan ang kani-kanilang mga pamilya. Hindi niya maiwasang mamangha sa kabuuan ng Villa Zantillan. Sa bungad pa lamang ay hangang-hanga na siya. Katulad ng ancestral house ng mga Zaavedra ay takaw-pansin ang Villa na napapalilibutan ng mga ibat-ibang halamang namumulaklak. Ayon na rin kay Donya Isabel, ang mama ni Clark ay