Biglang naging seryoso ang mukha ni Karylle, at sa dami ng sinabi ni Adeliya, halata namang hindi niya sinimulan ang pagre-record.Pero kahit pa nga gawin iyon ni Adeliya para mapagsalita siya, hindi natatakot si Karylle na ibunyag ito. Kahit malaman ng lahat at pag-usapan sa social media, ano naman kung laitin siya ng buong mundo? Nabubuhay siya para sa sarili niya, at wala namang ibang tao na makakapigil sa kanya para kumain at mamuhay ng maayos.Tiningnan niya si Adeliya at sinabing may halong ngisi, "Bakit ba nangyari sa’min iyon nung gabing iyon, alam mo naman!"Nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, ngunit agad siyang nagpigil at nagsalita, "Siya ang pinaka-importante sa akin, paano ko kayang pagsabihan na ikaw at siya!""Tama, hindi mo sinadyang ako ang mapunta sa plano mo, pero aksidente lang iyon, ‘di ba?”Nakita ni Karylle ang galit sa mukha ni Adeliya, kaya lalo siyang nakumpirma sa kanyang hinala.Ang gusto talaga ni Adeliya ay may mangyari sa kanya at sa ibang lalaki para wal
Sa totoo lang, malakas pa rin talaga ang ugali ni Adeliya. Kung hindi lang nangyari ang insidente kagabi na sumira sa kanyang magandang imahe, hindi siya magiging ganito ka-iritable ngayon.Ngumiti lang si Karylle, "Hindi ko naman inisip na makipagbalikan kay Harold, pero ikaw, cousin, tingin ko wala naman sa’yo ang isip ni Harold. Kahit pa matagal ka nang nakahilata sa tabi niya, kaunti lang ang malasakit niya sa’yo. Sa tingin mo, may pagkakaiba ba ang kasal na nakatali lang sa utang na loob sa naging relasyon ko dati?”"Syempre, may pagkakaiba!" agad na sagot ni Adeliya, na may halong pang-aasar, "Hindi mo ako katulad, at hindi ko gagamitin ang utang na loob para ikulong siya sa akin. Hindi ka niya gusto, pero hindi ibig sabihin na hindi niya ako gusto. Karylle, hintayin mo lang at makikita mo.”Ngumiti si Karylle at tumango, "Sige, wish ko ang success mo, at sana mabasag mo ang kasalukuyang sitwasyon. ‘Wag mong hayaang isipin ng iba na ikaw ay parang clown, kasi baka naman ako, bil
Bahagyang ngumiti si Adeliya, "At ang tatay mo, ang aga niyang namatay. Hindi mo ba naiisip na malas ka kaya nangyari iyon?""Nung una, malusog naman siya. Bakit bigla siyang nagkasakit nang malala? Paano siya biglang inatake sa puso? Hindi naman siya nagkaroon ng atake dati, di ba? Karylle, hindi mo ba naiisip na ikaw ang malas?"Nanlamig ang buong katawan ni Karylle, at maputla na rin ang kanyang mukha.Hindi niya pinaniwalaan ang mga sinasabi ni Adeliya na siya ang dahilan ng pagkamatay ng kanyang ama, pero…Hindi niya alam na ganito pala ang tunay na ugali ng pamilya ng kanyang tiyo noon, lagi siyang nagtitiwala sa kanila.Pero ngayon, habang iniisip niya, malusog naman ang kanyang ama noon, paano siya biglang nagkasakit? Hindi man lang siya nakauwi para makita siya sa huling pagkakataon, tapos wala na siya…Ngumiti lang si Adeliya at hinaplos ang balikat ni Karylle, "Karylle, wala kang makakapitan sa buhay na ito, iniwan ka ng mga kamag-anak mo, itinapon ka ng asawa mo. Isa kang
Noon, ang gusto lang ni Karylle ay tahakin ang sariling landas, bawiin ang pamilya Granle, at hindi hayaang masayang ang pinaghirapan ng kanyang ama.Pero ngayon, napagtanto niyang hindi nga dahil sa sakit kaya namatay ang kanyang ama!Kung si Lucio at ang iba pa ang may kagagawan nito, siguradong ipapakulong niya sila nang personal! Wala siyang palalampasin!Huminga nang malalim si Karylle. Mukhang kailangan pa rin niyang bumalik sa pamilya Granle, pero hindi ngayon.Nag-drive siya diretso papunta sa law firm. Nang makita ng mga abogadong naroon ang seryoso niyang itsura, walang naglakas-loob na bumati sa kanya. Pati si Dominic, tahimik lang ngayon.Nakita siya ni Layrin at tinanong, "Anong nangyari sa’yo? May problema ba sa J Temple?"Alam ni Layrin kung bakit niya dinala kaninang umaga ang matandang babae sa J Temple.Umiling si Karylle, "Wala naman.""E bakit ang bigat ng itsura mo?" Tumayo si Layrin, kumuha ng baso ng tubig at iniabot kay Karylle.Kinuha iyon ni Karylle, pero hin
Natauhan si Karylle at tumingin sa pinto, "Pasok."Mabilis na bumukas ang pinto, at nakatayo roon si Dominic, nakangiti kay Karylle, "Boss Iris, may ilang tanong lang ako."Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle, "Umupo ka."Ngumiti si Dominic at lumapit. Kapag siya’y nakangiti, para siyang simoy ng hangin sa tagsibol, nagbibigay ng mainit at maliwanag na pakiramdam, na nagpapadama sa mga tao na madali siyang lapitan.Inabot ni Dominic ang lahat ng mga notes at materyales sa kamay niya kay Karylle, "May kinuha akong kaso kamakailan, at akala ko madali ko itong mapapanalo. Pero ngayon, biglang may inilabas ang kalaban na mas mahirap na ebidensya, kaya hindi ako makahanap ng butas para makalusot. Paki-check naman."Hindi na siya nagdagdag pa ng salita. Kitang-kita naman kasi ang galing ni Karylle sa lahat.Tiningnan ni Karylle ang mga impormasyon sa kamay niya. Sa mga sandaling ito, kontrolado na niya ang kanyang emosyon at kalmado na ulit.Sinamantala ni Dominic ang pagkakataon na t
Tiningnan ni Karylle ang kanyang telepono at sa numero na naka-display, biglang tumindi ang lamig sa kanyang mga mata. Pero sa sumunod na sandali, sinagot na niya ito."Uncle Lucio."Sa dalawang salitang iyon, ang boses niya ay kalmado, halos walang emosyon.Noong una niyang tinatawag ang dalawang salitang ito, ramdam niya ang pagiging malapit nila ni Lucio, na para bang siya ang tunay niyang ama.Pero ngayon...Isa na lang itong karaniwang pangalan, na para bang may dalang kabigatan ang mga salitang iyon!Hindi niya pa nakita ang ganitong klaseng tiyuhin.Ang nasa kabilang linya ay agad na ngumiti at nagsabing, "Karylle, nasa trabaho ka pa ba? Baka naistorbo kita?"Si Lucio ay kasing-plastik pa rin tulad ng dati, na para bang wala pa ring nagbago.Siguro ganito siya upang magmukhang malapit pa rin sila? Sa tuwing nangyayari ito, nararamdaman ni Karylle na parang duguan ang puso niya. Mula nang lumipat si Lucio sa kanila, nagsimula na siyang magplano laban sa kanya at sa kanyang ama.
Lahat ay nagulat at tumingin sa kanya, "Totoo ba? Ano ang sinabi ni Iris?"Ang lalaking abogado sa tabi niya ang unang nagtanong.Ngumiti si Dominic, "Sabi niya, tamaan daw ang ahas sa pitong pulgada, hindi ko natumbok ang pinakapunto.""Ano ang pinakapunto?" tanong agad ni Michaela.Ngumiti lang si Dominic at binuklat ang kanyang sulat-kamay, itinuro ang ikapitong punto, at malalim na huminga, "Dito ko na nga isinulat ang puntong ito, pero hindi ko pa rin ito nakita nang buo, lalo na ang mas malalim na detalye. Ang kalaban ay handang-handa, pero kahit gaano pa sila kahanda, lumabag pa rin sila sa mga patakaran. Parang nagpasikot-sikot lang ako sa sarili kong problema."Nakatingin na rin ang mga tao sa paligid niya sa ikapitong punto, at nag-iba ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, "Talagang iba ka, Iris."Sa totoo lang, lahat ng abogadong nagtatrabaho dito ay pawang mga super elite lawyers, at hindi na kumuha pa ng maraming abogado si Layrin. Anim lang silang lahat, pawang kilalang
Bagaman hindi natuwa si Lucio, wala siyang sinabi. Umupo siya sa harap ni Karylle at ngumiti nang magiliw, "Karylle, bakit ka naging direkta noong nag-divorce ka? Bakit hindi mo naisipang sabihan si Uncle mo? Kung may hindi ka gusto, puwede kang suportahan ni Uncle."“Suporta?”Noong gusto niyang mag-divorce, ginawa niya ito nang lantaran, halos gusto niyang malaman ng buong bansa, kahit buong mundo. Nandoon siya sa kasiyahan noon. Kailangan pa ba talaga niyang iparating iyon?Ngayon, halatang ayaw ni Lucio na lumala ang sitwasyon sa kanilang dalawa, kung hindi, hindi siya magsasalita nang maayos at yayain siyang bumalik.Naisip niyang may dalawang dahilan ito.Una, baka natatakot siya na suportahan siya palagi ng lola niya at hindi mabigyan ng pagkakataon si Adeliya. Napakalakas ng lola niya.Pangalawa, dahil Iris pa rin siya. Kung galitin talaga niya ito, puwede siyang makipag-cooperate sa mga kalaban ng pamilya Granle at magsampa ng kaso, at sa kakayahan niya, hindi niya alam kung
Tahimik na tiningnan ni Karylle si Harold, hindi nagsalita, at dahan-dahang lumapit sa lugar kung saan nakalagay ang mga halaman at bulaklak. Maingat niyang sinuri ang mga ito—walang duda, ito nga ang mga itinanim at inalagaan niya noon.Maliit na mga marka, pati na rin ang hugis ng mga dahon at sanga, ay tumutugma sa mga naaalala niya.Bukod pa rito, wala namang CCTV rito at wala ring mga katulong. Imposibleng palitan ni Harold ang mga halaman ng eksaktong kapareho para lang lokohin siya.Kung may balak si Harold ngayon, bakit niya pinangasiwaang alagaan ang mga halaman kahit noon pa?Ano nga ba talaga ang gusto niyang mangyari?Sa pagkakataong ito, hinarap ni Karylle si Harold nang diretso, wala na ang galit sa kanyang mga mata, pinalitan ito ng kalmado at matatag na tingin."Ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Alam mong kahit kailan, hindi na tayo magkakabalikan. Alam ko ring wala kang nararamdaman para sa akin, at ayokong makulong dito habang buhay. Harold, pagod na ako. Hindi
Binuksan ni Harold ang pinto ng kotse at mababang tinig na nagsabi, "Bumaba ka."Bahagyang nanginig ang pilikmata ni Karylle. Ayaw niyang gumalaw, at ramdam niya ang matinding pagtutol sa loob niya.Sa totoo lang, mas gusto pa niyang manatili sa loob ng sasakyan, kahit na pagmamay-ari ito ni Harold.Nang makita niyang hindi siya gumagalaw, lumabas muna si Harold ng kotse. Ilang saglit lang, umikot siya sa kabilang gilid at binuksan ang pinto ng pasahero.Nakita niyang nananatiling nakaupo si Karylle at walang balak bumaba. Muli siyang nagsalita, "Bumaba ka."Kumunot ang noo ni Karylle at tiningnan ang lalaking nasa harapan niya nang may pagtataka. "Bakit mo ako dinala rito?""’Di mo ba gustong makita? Matagal ka nang hindi nakakabalik."May kakaibang bigat ang tono ni Harold nang sabihin niya iyon.Lalong kumunot ang noo ni Karylle at naramdaman niyang ayaw niyang manatili rito. "Hindi ko na kailangang bumalik. Hindi ko na lugar ito.""Bumaba ka."Mas mabigat ang tono ni Harold kaysa
Kakaiba at hindi maintindihan ang lalaking ito, at ngayon, sa tuwing makakaharap niya ito, napapailing na lang siya sa inis.Ipinadlock ni Harold ang kotse gamit ang kamay niya, saka idiniretso ang tingin kay Karylle.Nakatingin din si Karylle sa kanya, malinaw na hinihintay itong magsalita. Gusto niyang makita kung ano na namang palabas ang gagawin ng lalaking ito at kung anong nakakatawang bagay ang sasabihin niya!Matapos ang ilang segundong katahimikan, sa malalim na boses ay sinabi ni Harold, “Ano ang relasyon niyo ni Christian?”Napatigil si Karylle at napatingin dito na may halong pagtataka. “At anong kinalaman mo ro’n?”Biglang nanlamig ang mukha ni Harold, saka siya napangisi nang may halong galit. “Anong kinalaman ko?!”Kumunot ang noo ni Karylle. May mali ba siyang nasabi?Nanggigigil na nagngitngit ang mga ngipin ni Harold at bigla niyang hinawakan ang pulso ni Karylle, saka ito hinila. Sa madiin na tono, sinabi niya, “Karylle, may puso ka ba talaga?!”Ano ba ang ginawa ni
"May kinalaman ito sa akin.""Harold, maniwala ka sa akin, wala akong kasalanan!"Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. "Sa tingin mo ba, maniniwala ako?""Kailangan mong maniwala sa akin, Harold! Wala talaga akong kinalaman dito!" Napasigaw na si Adeliya, halatang emosyonal.Sa sumunod na sandali, narinig niya ang boses ni Andrea—halatang may halong pagkadismaya."Harold, simula nung nangyaring insidente, parang nawawala na sa sarili si Adeliya. Minsan, hindi na lang siya nagsasalita buong araw, tapos bigla na lang siyang magpipilit na kausapin ka, gusto niyang magpaliwanag sa'yo. Harold, mabuting tao si Adeliya, hindi niya magagawa ang bagay na 'yon, sana maintindihan mo..."Bago pa niya matapos ang sinasabi, nawalan na ng pasensya si Harold."Huwag niyo na akong guluhin. Hanggang dito na lang ang pasensya ko."Pagkasabi noon, ibinaba na niya ang telepono.Ubos na talaga ang pasensya niya sa mag-inang ito. Ayaw na niyang makitang nagpapanggap pa sila.Habang inilalapag niya ang telep
Karylle ay lumabas na, suot ang isang simpleng light yellow na pambahay. Ang kanyang maluwag na buhok ay nagbigay sa kanya ng itsurang parang inosenteng dalagang estudyante sa kolehiyo, kaya't hindi maiwasang mapansin siya ng mga tao.Nang makita siya ni Christian, hindi na nito naalis ang tingin sa kanya."Karylle."Nicole: "......" Bigla niyang naisip na kailangan niyang magsipilyo.Roxanne: "......" Matagal na siyang nakaupo sa sofa sa sala, pero ni minsan ay hindi siya napansin ni Christian.Ngumiti si Karylle at tumango kay Christian. "Nandito ka na pala, maupo ka."Pagkasabi nito, dumiretso na siya sa sofa.Si Roxanne ay nakaupo sa pangalawang puwesto sa sofa, at si Karylle naman ay dumiretso sa unang puwesto at umupo doon—wala nang espasyo para makaupo si Christian sa tabi niya.Ngunit hindi ito ininda ni Christian. Umupo siya sa pinakamalapit na puwesto kay Karylle sa gilid."Kumusta na ang pakiramdam mo?"Ito na naman…Parang ito na ang paboritong tanong ni Christian sa kanya
Napabuntong-hininga si Nicole, medyo may halong panghihinayang. "Bukas, siguradong iniisip ni Christian na makikita ka niya nang mag-isa. Hindi niya alam na nandito kaming dalawa. Bakit hindi ko na lang ipost sa social media?"Napailing si Roxanne. "Ngayon, medyo mas maayos na ang lagay ni Christian, pero hindi pa rin kaya ng utak niya ang matinding stress. Lalo na kung may alak pa. Ang inaalala ko, baka hindi niya makontrol ang sarili niya at bumalik sa bisyo, o kahit hindi siya uminom, baka maapektuhan pa rin siya nang husto. Ano na lang ang gagawin natin kung mangyari ‘yon?"Natahimik ang dalawa pang kasama niya.Alam nilang pareho ang pinangangambahan ni Roxanne. Kung hindi, hindi na sana nagpatumpik-tumpik si Karylle sa ganitong sitwasyon.Napakagat-labi si Karylle, hindi alam kung ano ang sasabihin o kung paano haharapin ang lahat ng ito.Napabuntong-hininga muli si Nicole. "Wag na muna nating isipin ‘yan. Ang mahalaga, ipaalam muna natin kay Christian na nandito tayong dalawa k
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang