CHAPTER 87:_"Dito na lang po ako Kuya sa tabi na lang po!" Handa na sana siyang bumaba matapos iabot ang bayad sa taxi driver ng bigla niyang maalala na wala siyang masasakyan pabalik."Ah' Kuya p'wede bang pahintay na ako sandali magtatanong lang po ako sa loob. Magdadagdag na lang po ako ng bayad.""Sige po ma'am kayo po ang bahala, nandito lang po ako!""Okay sandali lang..." Agad na siyang tumalikod at lumapit sa may gate...Wala kasi siyang nakikitang dumaraan na pampasaherong sasakyan maliban sa taxi cab at private vehicles. P'wede naman sana siyang tumawag ng service cab o kaya ay sa Grab. Ang problema wala siyang cellphone. Kanina pa niya napansin sa Bus pa lang na wala ito sa kanyang bag. Siguro kung saan niya ito naibaba, habang kausap niya ang nurse kanina. Dahil sa pagmamadali hindi na niya ito nagawang damputin. Hindi na nga niya maalala kung saan ba niya ito nailagay. Pero hawak niya ito kanina, sayang iyon pa naman ang cellphone na bigay ni Joaquin sa kanya noong
CHAPTER 88:_Halos mag-aalas dose na ng gabi pero hindi pa rin dalawin ng antok si Amanda. Hindi pa rin siya makatulog at walang tigil sa pag-iyak mula pa kanina.Narito siya ngayon sa isang transient house. Dito muna siya mananatili ng pansamantala. Habang naghihintay siya ng lead kung paano niya makikita si Amara. Medyo may kamahalan ang upa para sa isang Linggo pananatili niya dito. Pero okay lang, hindi naman iisipin ng mga Alquiza na dito siya pupunta. Mahal din naman kung sa Hotel siya tutuloy. Puro loaded naman ang mga apartment, may nakita siyang isang bed space compound pero hindi naman niya nagustuhan.Saka ang mahalaga ito ang pinaka malapit sa Village. Para madali siyang makakapunta doon ano mang oras. Malaki rin ang nagastos niya bumili rin kasi siya ng mga gamit at ilang piraso ng damit at iba pang mga kailangan niya.Mabuti na lang pala at nabitbit niya ang kanyang bag kanina. Kung hindi daig pa niya ang sumugod sa giyera na wala man lang dalang armas. Hindi naman
CHAPTER 89:_JOSEPHNarito sila ngayon sa bahay ng mga Ramirez na narito rin sa Alabang. Dito na sila namalagi sa nagdaang magdamag. Kasama niya si Joaquin at ang mga pinsang si Joshua at Arvin. Habang si Liandro at Dr. Darren ay bumalik na ng Batangas. Dahil kahapon pa sila narito at patuloy na naghahanap kay Angela.Kahapon kasi nalaman nila na narito sa Maynila si Angela. Dahil nalaman rin nilang ibinenta nito ang bag nitong dala. Madali lang naman nilang natunton ang pinagbentahan nito ng bag sa online. Alam nila na walang dalang pera si Angela at mangangailangan ito ng panggastos. Ngunit kung nasa maayos na isip pa rin ito tiyak na alam nito kung ano ang dapat gawin. Ayon sa salaysay ng nurse na huling nakausap ni Angela noong manggaling ito sa Ospital. Maayos itong makipag-usap at nasa tamang pag-iisip at normal mag-isip.Kaya't naisip ni Joaquin na kung hindi ito gagamit ng pera sa sarili nitong account. Maaaring wala itong pagpipilian kun'di ang magbenta ng gamit niton
CHAPTER 90: _ Ilang araw na ang lumipas ngunit wala pa rin silang nakukuhang malinaw na paraan kung saan nila makikita si Angela o Amanda? Ngunit kahit paano unti-unti na rin niyang natatanggap sa sarili, na ito na mismo ang nagdesisyon na lumayo. Lalo na nitong huli na nalaman nila na nagwithdraw pala ito ng malaking halaga sa bangko sa sarili nitong account. Ngunit hindi na nila nagawa pang alamin kung saan dinala o ginamit nito ang pera. Dahil na rin sa confidential protocol na pinangangalagaan ng Bangko. Bukod pa sa wala naman silang karapatan na panghimasukan ito. Dahil sarili talaga nitong pera ang ginalaw nito mula sa sarili nitong kita. Hindi naman nito pinakialaman ang account o pera ng pamilya o kahit ang kinikita nito mula sa negosyo nito sa Bake shop man o sa Resort na ito mismo ang may hawak ng control. Tanging ang personal nitong ipon ang kinuha nito. Being fair is enough and a good behavior. But sometimes it is also a good way to be careful and avoid someth
CHAPTER 91:_Matagal na panahon na rin ng huli siyang makatuntong ng Santa Barbara, ganu'n din dito sa Barrio. Marami na rin siyang nakalimutang mga bagay. Ngunit ngayong narito na siya ulit, unti-unti nang bumabalik ang mga alaala. "Tatay Kanor!" Wala na itong nagawa ng bigla na lang niya itong yakapin. Habang patuloy pa rin siya sa pag-iyak."Sandali ineng huminahon ka, sino ka ba bakit mo ako kilala?"Nalilitong wika nito..."Tatay Kanor hindi n'yo na ba ako nakikilala? Ako po ito!" Inayos niya ang pagkaalis ng pandong sa ulo at hinayaan itong nakababa sa kanyang batok at balikat. Matamang pinagmasdan naman siya ni Nicanor. Napamulagat ito ng unti-unti siya nitong makilala."Mahabaging Diyos! Ikaw ba 'yan Amanda, anak?!" Naging alerto ang kilos nito makalipas lang ang ilang segundo matapos s'yang makilala. Agad nitong hinawakan ang kanyang pandong at walang paalam na itinaas nitong muli sa kanyang ulo. Saglit na lumingon pa ito sa paligid at saka siya inakbayan matapos
CHAPTER 92:_ALQUIZA RESIDENTAlmost 3 months na ang nakalipas magmula ng umalis si Angela. Pero ipinatigil na niya ang paghahanap dito. Magmula ng malaman niya ang totoong dahilan kung bakit ito umalis. Kung bakit sila iniwan nito ng walang paalam.Bakit pa niya ito hahanapin kung magmumukha lang naman siyang tanga? Kusa itong umalis at sinadya sila nitong iwan. Kaya bakit pa niya ito pag-aaksayahan ng panahon?Kalokohan na isipin pa niya ang kalagayan nito. Baka nga masaya na ito kasama ang lalaking iyon."Put***ina nila magpakasaya sila hangga't gusto nila! I don't care, I don't really care. Magsama sila wala akong pakialam!"Sigaw ng isip niya sabay bato ng malakas sa boteng hawak niya. Tuloy tuloy itong tumama sa ding ding at nabasag. Ilang gamit na rin ang nasira at nabasag niya. Dahil sa ilang araw na rin siyang nagwawala. Walang sino man ang makapigil sa kanya kahit ang kanyang Papa. Kaya hinayaan na lang siya ng mga itong magmukmok sa kanyang kwarto. Naging ilag tuloy a
CHAPTER 93:_Kanina pa namimitig ang mga binti niya sa pagkakatayo. Hindi rin siya mapakali, habang tumatagal kasi napupuno rin siya ng tensyon. Ngunit handa niyang tiisin ang lahat, maisakatuparan lang niya ang binabalak. Narito na siya ngayon kaya't wala nang urungan ito! Hindi dapat na masira ang kanyang plano. Hindi p'wede, kahit pa sa kabila ng presensya ng lalaking estranghero. Hindi naman siguro siya makikilala ng hinayupak na ito. Bulong pa niya sa sarili.Dahil bukod sa pandong na gamit niya suot din niya ang isang malaking sobrero na yari sa buli. Kagaya rin nang suot ng iba pang naroon.Kung bakit kailangan pa niyang magkunwaring nakikinig upang mas maging kapani-paniwala na isa s'ya sa trabahador. Napansin din niyang nakatingin sa kanya ang Gavin na iyon. Kaya't hindi siya maaaring magpahalata. Dahil masisira talaga ang plano niya. Alam rin niyang hindi siya sasantuhin ng mga tauhan ni Anselmo.Baka mauna pa siyang ilabas ng bangkay dito. Yun ang hindi niya hahayaang
CHAPTER 94:__Nanginig at natulala na lang bigla si Amanda ng pasubsob na bumagsak sa kanyang harapan ang duguan at wala ng buhay na katawan ng tauhan ni Anselmo.Parang kanina lang halos masuka siya at pilit tiniis ang nakakadiri at walang habas na paghalik nito sa kanya habang tinangka nitong siya ay halayin. Hindi rin naiwasan ang pagtalsik ng dugo nito sa kanyang mukha, kaya muli malakas siyang napatili sa sobrang gulat at takot.Awtomatikong nasundan rin niya ng tingin ang bumaril sa lalaki...."G-Gavin?" Bahagya na lang narinig ang tunog ng kanyang boses.Due in mixed of fears and shocked, she become fainted and lost of consciousness."Oh' shit! Ang hina naman pala ng loob ng babaing ito. Ang lakas ng loob na pumarito at magbalak na maghiganti, eh' himatayin naman pala... Hindi na naisip na, ano ba ang magagawa ng kuting sa isang Leon?" Bubulong bulong na wika ni Gavin. Habang maingat na binubuhat palayo si Amanda sa kasamang lalaki. Gamit ang panyo mabilis niyang pinunasan
A DREAM WEDDING PART 2 (THE FINALE) _ "Kuya!" Napayakap si Amanda kay Dustin ng mahigpit upang ipadama dito na hindi niya ito hahayaang mawala pa sa buhay niya. Kasabay nang pag-uunahan ng mga luha sa kanyang mga mata. "Hey!" Nagulat na tugon ni Dustin sa ginawa niyang iyon. "Dustin, sabihin mo, hindi mo naman ako iiwan hindi ba, hindi ka naman mawawala, hindi ba Kuya?" Tanong niya kay Dustin habang patuloy lang sa pagpatak ang mga luha. Gusto niyang makatiyak tungkol sa bagay na iyon at sa layunin nito, nitong mga huling araw kasi napansin niyang kakaiba ang mga kilos nito. "S'yempre naman hindi, ano ka ba bakit naman kita iiwan at saka bakit ka ba umiiyak? Ayan nasira na tuloy ang make up mo. Ang ganda ganda mo pa naman ngayon!" Tugon ni Dustin habang pinapahiran ang mga luha niya sa mga mata gamit ang panyo nito. "Ikaw kasi pakiramdam ko iiwan mo rin ako? Promise me na hindi mo ako iiwan Kuya ha'..." "Promise, hindi kita iiwan kahit ano pa ang mangyari ha' dahil magkapatid
CHAPTER 139: Before Finale _ San Luis, Batangas Alas nuwebe pa lang ng umaga subalit marami na ang mga tao sa loob at labas ng bahay ng mga Alquiza sa loob ng Hacienda Margarita. Abala na ang lahat ng mga kawaksi, kasambahay at maging ang mga trabahador ng Farm. Nagtulungan ang lahat at mabilis na kumikilos ang bawat isa na tila ba may hinahabol. Mula pa kahapon salit salitan ang mga trabahador upang tumulong sa pag-aayos at pag-aasikaso ng mga pagkain at s'yempre sa pamumuno ito ni Nanay Soledad. Isang Engrandeng outdoor wedding kasi ang gaganapin mamayang alas tres ng hapon. Mahaba-haba pa ang oras subalit tulad rin ng ibang normal na okasyon. Hindi mawawala ang kaba ng lahat hangga't hindi pa tapos ang okasyon. Kung tutuusin halos preparado naman na ang lahat. Maganda ang pagkakaayos sa buong kapaligiran sa loob man o maging sa labas ng bahay. Tamang tama ang maluwang na espasyo sa bakuran ng pamilya kung kaya't hindi na kinailangan pang maghanap ng ibang venue para sa natu
CHAPTER 138:_Mag-aalas syete na nang gabi ngunit nanatiling abala pa rin sila sa kusina. Kaya hindi na nila namalayan ang pagdating ng mga bisita.Magkakasunod na sasakyan ang tuloy tuloy na pumasok sa main gate ng kanilang bahay at nang makilala ang mga ito ng guard agad ring pinagbuksan ng gate.Mabuti na lang kahit paano patapos na rin silang magluto. Inaasahan na nila na dito kakain ng dinner sila Dustin at Gelli kasama ng mga ito si Lyn.Dahil sa tulong ni Nanay Sol tulad pa rin ng dati napapadali ang kanyang pagluluto. Talagang nagkakasundo sila nito pagdating sa kusina para kasing hindi siya napapagod kapag ito ang nag-aassist sa kanya sa kusina. Kabisado na rin kasi nito ang mga kilos niya at galaw. Bukod pa sa masarap itong kausap at kakwentuhan kaya naman halos pareho silang nalilibang.Nang mga oras na iyon mag-isa na lang siya sa kusina. Iniwan na siya ni Nanay Sol upang ayusin naman ang mesa sa dining room.Kaya naman nagulat pa siya ng may biglang humalik sa kanyang
CHAPTER 137_ALQUIZA RESIDENT at ALABANG _Pagdating nila ng bahay naabutan pa nila si Liandro na palakad lakad at may kausap sa cellphone nito habang nasa salas ito ng bahay. Ngunit agad na rin itong nagpaalam sa kausap ng matanawan na sila na parating.Saglit na nakaramdam si Angela ng curiosity subalit agad rin niya itong pinalis sa kanyang isip.Nakangiti at maaliwalas ang awra ngayon ng kanilang Papa. Tila ang ibig sabihin ba nito ay maganda ang balita na natanggap nito sa kausap?Dahil dito isang magandang conclusion ang sumasagi sa kanyang isip. Sana nga para naman may magandang mangyari sa araw na ito.Kahit paano rin tila nabawasan ang bigat sa kanyang dibdib at gumaan ang pakiramdam niya. Dahil sa nakikita niyang saya sa mukha ni Liandro.Halos mag-iisang Linggo na rin mula ng dumating ang kanilang Papa mula sa France at sa bahay na rin nila ito tumuloy. Kasalukuyang nasa biyahe na kasi ito ng may mangyari kay Amara. Mabuti na lang at naiwan pa si Dr. Darren sa France.D
CHAPTER 136:__"Sigurado ka ba talagang gusto mo siyang makita? Huwag na lang kaya?!""Gusto ko siyang makita kahit sa huling pagkakataon.""Hon, sigurado ka ba talaga?""Ano ba kayo, huwag n'yo akong alalahanin kaya ko. Gusto ko lang makasiguro na talagang narito siya sa loob at nakakulong.'Dahil gusto kong pagbayaran niya ang lahat ng ginawa niya sa pamilya natin Kuya!" Mariin at puno ng hinanakit na saad ni Amanda.Habang tuloy lang sa pagpasok sa presinto kasunod nito si Joaquin at Dustin."Hey, wait! Just relax okay? Huwag kang magmadali..." Saad ni Joaquin na umagapay na sa kanya at ginagap pa ang kanyang kamay. Isang buntong hininga ang pinakawalan niya. Kagaya ng sabi nito kailangan nga niyang ma-relax. Saglit na huminga siya ng malalim at kinalma ang sarili.Ilang segundo pa ang lumipas panatag na siyang sumasabay sa paghakbang ng dalawa. Habang magkahawak kamay pa rin sila ni Joaquin."Gan'yan nga sis, kalma lang... Ako kasi ang kinakabahan sa'yo! Okay ka na ba?" Tanong
CHAPTER 135: _ _FRANCE Nahulog sa malalim na pag-iisip si Brad habang kausap nito si Anselmo. Hindi na tuloy nito napansin ang biglang pagkislap ng mga mata ng huli ng dahil sa sinabi niya. Habang naglalakbay ang isip ni Bradley sa mga tanong na hindi masagot. Naisip niya tila ba maraming itinatagong lihim sa kanya ang kanyang Ama. Pero bakit ayaw nitong maging malapit siya sa kanyang kapatid. Kahit half sister lang niya ito magkadugo pa rin naman sila. Hindi ba dapat pa nga mapalapit siya dito para matulungan niya ang ama O baka naman ayaw talaga ng Anak nito na makilala siya? Lalo pa ngang gumulo sa isip niya ng malaman na Apo ito ni Dr. Ramirez. Marahil Anak ni Dr. Ramirez ang ina nito. Naguguluhan tuloy siya ngayon kung dapat ba niyang sabihin sa Ama ang mga nalaman niya? Pero paano kung pagbawalan naman siya nito na lumapit pa sa Doctor? Ah' hindi p'wede, ayaw niyang mangyari iyon. Lalo na ngayon na napalapit na siya ng husto sa matandang Doctor. Hindi niya alam kung
CHAPTER 134:__ALABANG, PHILIPPINESAfter a week past, their lives still smooth and happy. Naka-apply na rin sila ng marriage license.Nagawa na rin nilang mag-ayos ng mga kailangan sa kasal sa tulong ni Lyn, Gelli at s'yempre ng Best friend niyang si Dorina. Kinabukasan matapos niyang makausap si Amara. Nagulat na lang siya sa biglang pagsulpot nito. Nasabi rin kasi niya kay Amara ang nangyari sa pagitan nila ni Dorin. Noong araw na aksidenteng masabi nito sa kanya ang totoo sa likod ng kanyang pagkatao.Hindi kasi natuloy na makuha niya ang number nito nang araw na iyon. Kaya hindi niya alam kung paano ito makokontak?Marahil si Amara ang tumawag dito at nagsabi na okay na siya. Kaya agad itong pumunta sa bahay nila dito sa Alabang.Naghihintay lang din pala ito ng pagkakataon at nahihiya lang ito sa kanila. Dahil nagiguilty ito sa nagawang pagkakamali na hindi naman talaga nito sinadya. Batid rin naman niyang hindi nito gugustuhin na masaktan siya. Alam rin niya na sobra itong
CHAPTER 133: _ "Papa, magpapakasal na po ako!" Mga kataga na matagal na sana niyang gustong sabihin noon pa man. Ngunit ngayon lang niya nagawa. Kasalukuyang kausap niya ang kanyang Ama sa telepono. Nasa France ito kaya naglong-distance call na siya kay Liandro upang sabihin na dito ang kanilang mga plano. Tutal naman malalaman rin nito iyon. Dapat na rin nitong malaman na nagkabalikan na sila ni Angela. Lalo na ang tungkol sa mga bata sa kanilang kambal. "Ha' paanong? What do you mean hijo, magpapakasal ka na sa babaing may Anak na rin?!" Halata ang pagkadisgusto sa tono ng kanyang Ama. Ngunit batid naman niya na maiintindihan rin nito ang kasalukuyan nilang sitwasyon. Kapag sinabi na niya ang totoo. "Yes, Dad... Because I love her so much and I will marry her even it, over and over again!" Sinadya niyang huwag munang sabihin ang totoo. Gusto niyang malaman ang magiging reaksyon nito. "Joaquin! Ano ba ang sinasabi mo linawin mo nga?! 'Hindi naman ako tumututol na mag-asawa
CHAPTER 132:_FRANCE, EUROPEPAUL BRADLEY DOMINGUEZIlang buwan na rin mula ng lumipat siya dito sa France. Umalis siya sa Spain sa kanyang Tita Elvira na kapatid ng Mommy niya at nagpalipat-lipat siya kung saan saang lugar.Mula kasi ng mamatay ang kanyang Ina nagbago na rin ang pakitungo sa kanya ng tiyahin at nang pamilya nito.Tinatawag pa siya ng mga pinsan niya na ampon at madalas na siyang binubully ng mga ito. Ngunit hinahayaan lang ito ng kanyang tiyahin. Hindi rin niya maintindihan kung bakit naging ganu'n. Parang nagbago na ang lahat sa buhay niya mula ng mamatay ang Mommy niya. Bigla nawalan siya ng kakampi at parang nawala na rin ang lahat sa kanya. Pero hindi siya sumuko at nagpatalo, sinikap niyang mamuhay ng mag-isa. Pero nalaman niya na hindi pala ganu'n kadali ang maging independent. Ang pangarap na makapag-aral ng Medisina ay tila unti-unti nawawalan na rin ng pag-asa. Nakakadalawang taon pa lang siya sa kolehiyo nahirapan na siya at nahinto. Lalo na nang mag