ERIN'S POV
Ilang araw ang lumipas mula ng i-uwi namin si Syd. Masaya ako kasi naka-uwi na siya. Pero mas malaki ang part na nalulungkot ako.
Mula kasi nung araw na inuwi namin siya, para bang ibang tao na ang kasama ko. Parang hindi na siya si Syd.
Ang laki nang nagbago sa relasyon at pagsasama namin. Hindi na siya yung tulad ng dati na sweet at palagi akong nilalambing. Ngayon parang ibang tao na siya. Malayong-malayo sa Syd na asawa ko.
"Manang wala pa po ba si Syd?" tanong ko kay Manang.
"Wala pa po Ma'am," sagot niya bago siya tumungo sa kusina.
Kararating ko lang mula sa Starry. Matao daw kaya naman minabuti kong tulungan sila. Since wala pang exact date kami aalis.
Naghintay ako sa kwarto namin, alas onse na wala pa rin siya. Napapadalas na ang pag-uwi niya ng gabi. Kaya naman kinakabahan ako.
Ilang oras ang nakalipas. Hindi ko namalayan na nakatulog ako. Napabalikwas ako ng bangon at tumingin sa paligid. Wala pa rin si Syd. Napatingin ako sa orasan. Alas kwatro na nang madaling araw.
Muli kong kinontact si Syd pero nagulat ako nang patayin niya. Bigla akong kinabahan, ewan ko kung bakit. Kinukutuban ako ng hindi maganda.
"Asan ka na ba mahal ko?" sambit ko sa kawalan. Nakatulala lang ako habang hinihintay siyang umuwi.
Narinig ko ang pagbukas ng pinto, at inuluwa noon si Syd na gume-gewang maglakad.
"Hun!" Napabalikwas ako ng tayo at inalalayan siya. Dumiretso siya sa kama.
Hindi na siya nag-abalang tumingin sa akin. Nakatulog na lang siya sa kama. Inasikaso ko naman siya at binihisan.
Matapos ko siyang punasan ay tumabi na ako sa kaniya at tinitigan ang mukha niya.
Hindi ko pa napipikit ang mata ko nang may mag-text sa kaniya. Napataas ang kilay ko at tinignan iyon.
"Nag-enjoy ako babe, see you tomorrow." Yan ang nakasulat sa text. Sumikip bigla ang dibdib ko. Hindi ako tanga para hindi maintindihan yon.
Sinubukan kong huminga ng malalim bago kumalma. Gusto ko siyang komprontahin, pero wala akong magawa. Kailangan kong malaman kung sino ang babae niya!
Agad na pumasok sa isip ko si Nadia.Kaya naman nabuhay ang galit ko sa babaeng yon, siya lang naman ang kilala kong baliw na baliw sa asawa ko at desperada na makuha su Syd.
Hindi ko magawang matulog, kahit nakapikit na ako. Gusto kong malaman ang lahat.
Lumipas ang oras, pero mula noong umuwi si Sud ay hindi ko na nagawang makatulog. Iniisip ko pa rin yung babae niya. Iniisip ko kung sino at paano nangyari ang bagay na to.
"Hoy girl! Ang lalim ng iniisip mo ah?" sabi niya sa akin habang nakatigtig.
"Umuwi si Syd kaninang alas-kwatro," sabi ko.
Nakita ko naman ang pagtaray niya.
"Eh ano bang bago?" tanong niya sa akin.
"May babae si Syd." Nasamid siya nang sabihin ko iyon.
"ANO?!" galit na sigaw niya.
"Nahuli ko siya kagabi, may text yung babae. And I think na galing siya doon," sabi ko pa habang pinipigilang umiyak.
"Eh gago pala yang asawa mo-" patayo na siya pero agad ko siyang pinigilan.
"Sab, please. Hayaan mong ako an umayos nito." Nakatingin ako sa kaniya ng seryoso bago siya muling umupo.
"Im here, kung kailangan mo ng backup," sabi niya pa.
"Thank you," nakangiting sagot ko
Sa ngayon, kailangan kobsiyang imbestigahan. Kailangan kong mahuli ang babae niya. Kanina pa siya pumasok. Konti lang ang tulog niya pero pumasok pa rin siya.
Naisipan kong pumunta sa Fournier Company. Baka may maabutan ako doon.
"Ma'am Erin!" nakangiting bati ng guard sa akin.
"Kuya, huwag mo nang sabihin kay Syd na andito ako. I want to surprise him," pagsisinungaling ko.
"Eh, Ma'am, wala po si Sir dito," sabi niya at kumamot ng ulo.
"What?" ulit na tanong ko.
"Hindi po siya pumasok ngayon."
For sure andon siya sa babae niya, agad akong nag-drive papuntang condo ni Nadia.
Mabilis kong pinagpipipindotang doorbell, medyo nagtago ako para hindi niya makitakung sino ang tao.
Maya-maya pa ay biglang bumukas ang pinto. Sinalubong ko naman siya.
"Asan ang asawa ko?" tanong ko sa kaniya habang naka-cross arm.
Nakitako ang bahagya niyang pag-ngisi.
"Bakit mo sa akin hinahanap ang asawa mo? Hindi ba mahal ka niya?" nakangising sagot niya habang nang-aasar na nakatingin sa akin.
"Lubayan mo kami ng asawa ko, Nadia. Kung ayaw mo magkagulo tayo," sabi ko sa kaniya.
Mukha namang wala dito si Syd, kaya naman hindi na ko nag-abalang pumasok pa at haluglugin ang unit niya.
Mahuhuli ko rin naman sila, wag lang silang papahuli sa akin. Kasi baka kung ano ang magawa ko. May amnesia siya, kaya alam kong hindi niya alam ang ginagawa niya. Naguguluhan lang siya sa nararamdaman niya for me.
Kaya gagawin ko ang lahat para mapabilis ang pag-alis namin papuntang Spain. Ayokong mag-stay pa siya dito sa magulong mundo namin.
Gusto ko nang tahimik kaming namumuhay sa malayo. Yung walang Nadia o sino mang gusto kaming paghiwalayin.
Bukas na bukas aasikasuhin ko agad ang mga papeles namin para maka-alis kami sa lalog madaling panahon.
Gusto ko, pagbalik ng ala-ala niya. Ako ang una niyang makikita. Gusto ko na pagbalik non ay malayo na kami sa lahat ng gulo.
Hindi ko naman gugustuhing mawalay sa kaniya ng ganon-ganon lang. Hanggat kaya ko, magtitiis ako.
Pag-uwi ko sa bahay, gaya ng nakasanayan. Wala si Syd doon. Bumalik na naman ang lungkot ng puso ko nang pagmasdan ang kwarto namin.
Noon, siya pa ang nasundo sa akin sa starry Pagdating ko andito na siya hinihintay ako.Tapos magagalit kapag late akong nakauwi. Susuyuin ko lang at okay na kami.
Napangiti ako ng mapait. Ngayon, heto ako na ang naghihintay sa kaniya. Hinihintay siya kung uuwi p hindi. Nagpupuyat kakahintay sa pag-uwi niya. Tapos aasikasuhin siya dahil lasing na lasing.
Busy ako sa pag emot ng sumigaw si Manang.
"Ma'am Erin! Si sir Syd po, andito na!" sigaw niya sa labas na ikinataranta ko.
Lumabas ako at napatigil ak ng makita na may kasama siyang babae. Nakalingkis sa kaniya yung babae. Napataas ang kilay ko. So hindi si Nadia ang kabit ng asawa ko? Kundi ang pokpok na to na taga starry?
"Babe mauna na ako, andito na pala ang asawa mo," sabi niya at nahihiyang tumingin sa akin.
Nakataas lang ang kilay kong tinitigan siya. Bago pa man siya umalis akmang hahalikan niya ang asawa ko kaya mabilis ko siyang kinaladkad palabas.
Naiinis ako! Ito pa ang babae niya? Isang mababa? Sabagay, kahit sino namang kabit ay mababa sa paningin ko.
Inlalayan ko si Syd na pumasok sa loob ng kwarto. Gusto kong magalit. Pero wala akog magawa. Dahil alam kongmay amnesia lang siya kaya niya nagagawa to..
ERIN'S POV"Syd, nakausap ko na ang secretary mo. At sabi niya tuloy ang pag-alis natin to Spain," panimula ko habang nanonood sa nagbibihis na si Syd. Huminto siya at tumingin sa akin."Aalis? We leave?" takang tanong niya."Yes for good, bago ka ma-aksidente napag-usapan-""Then forget about it. I forgot about that. Im not leaving, I stay," sabi niya at nagpatuloy sa pag-aayos ng necktie."Pero, Syd, napag-usapan na natin to. We leave and stay on Spain-""Go if you want. I stay here, and that's final."Magsasalita pa sana ako pero lumakad siya sa pinto. Kaya pinigilan ko siya."Syd!" sabi ko. Tumingin naman siya sa akin na para bang hinihintay ang sagot ko."What?""Please..."Pero tinignan lang niya ako at tuluyang lumabas ng kwarto. Naiwan na nam
ERIN'S POV"Syd, nakausap ko na ang secretary mo. At sabi niya tuloy ang pag-alis natin to Spain," panimula ko habang nanonood sa nagbibihis na si Syd. Huminto siya at tumingin sa akin."Aalis? We leave?" takang tanong niya."Yes for good, bago ka ma-aksidente napag-usapan-""Then forget about it. I forgot about that. Im not leaving, I stay," sabi niya at nagpatuloy sa pag-aayos ng necktie."Pero, Syd, napag-usapan na natin to. We leave and stay on Spain-""Go if you want. I stay here, and that's final."Magsasalita pa sana ako pero lumakad siya sa pinto. Kaya pinigilan ko siya."Syd!" sabi ko. Tumingin naman siya sa akin na para bang hinihintay ang sagot ko."What?""Please..."Pero tinignan lang niya ako at tuluyang lumabas ng kwarto. Naiwan na nam
ERIN'S POVNanginginig akong lumakad papasok. Habang papalapit ako, mas lalo kong naririnig ang mga ungol mula sa loob. Hindi ko na napigilan pa ang luha kong tumulo. Sobrang bigat ng dibdib ko ngayon.Pero mas lalo pa iyong sumikip nang makita ko sila. Lahat ng nararamdaman ko kanina parang nag-triple. Hindi ako makahinga, para bang pinipigilan akong huminga."Ohh! Fuck babe! Uhmm! Shit!"Hindi ko magawang tumakbo papalabas o para sugurin man lang si Nadia. Wala akong lakas. Parang hinigop ang buong lakas ko ng makita ko kung paano bumayo si Nadia sa ibabaw ni Syd."Ohh fuck! Nadia! Ugh!"Nakita ko rin kung paano masarapan si Syd sa ginagawa nila. Kung kanina, may luha sa mga mata ko. Ngayon para bang natuyo na lang sila bigla. Gusto kong umiyak pero walang nalabas ni isang patak ng luha sa akin."Ohh! Ahh! Syd ba
ERIN'S POVDays Passed.Palabas na ko ng kwarto para sana lumabas at magpahangin sa club house ng makasalubong ko si Syd. Kasama si Nadia. Dapat masanay na ako eh, pero hindi pa rin. Nasasaktan pa rin ako. Sobra.Iiwasan ko sana sila ng hilahin ako ni Nadia kaya napabalik ako sa kinaroroonan ko."May sasabihin sayo si Baby Syd," sabi niya at lumingkis pa sa braso ni Syd. Hindi lang yon, pinakita niya mismo kung paano niya halikan ang asawa ko sa mismong harap ko.Pilit ko naman iyong iniiwasan eh. Sinusubukan ko ngang huwag na lang sila pansinin. Dahil alam kong hindi rin magtatagal iyon. Pero kahit ano palang iwas ang gawin ko, hindi magbabago na nasasaktan talaga ako. Sa simpleng lingkis pa lang ni Nadia. Sa tuwing wala si Syd dito at iniisip kong nag-sex na naman sila para na kong pinatay eh."Ano yon?" tanong ko sa seryosong si Syd na ngayon ay nakatitig sa akin. May dala siyang bro
ERIN'S POVBalak ko sanang maglakad-lakad sa club house. Natengga na rin kasi ako rito sa bahay. Hindi rin ako nag-shopping. Kaya naman minabuti ko na lang na doon pumunta. Nang malibang naman ako kahit papaano.Pababa na ko ng hagdan ng makita ko si Nadia na nakangiti sa akin sa sala. Yung ngiting demonyita!Hindi ko sana siya papansinin pero nagulat ako nang magsalita siya."Hindi mo man lang ba ako i-welcome, Erin?" sabi niya pa sa akin. Lumingon naman ako para tignan siya."Why would I?" sagot ko sa kaniya.Tumawa naman siya, ewan ko kung anong sense ng pag-uusap namin."Well, bitter ka nga pala," sabibniya at tumawa pa.Nagulat ako nang pumasok ang ilang guard dala ang malalaking maleta. Kaya agad akong nagtaka."Ano yan?" tanong ko sa kanila."Aww, sorry I forgot to tell you. I live here," nakangiting sabi n
ERIN'S POVWeeks Passed.Nagdidilig ako ng mga halaman dito sa garden. Since mula nang magday-off sila ay hindi na sila bumalik pa. Tangin ang isang katulong at si manang na lang ang andito.Pinili ko na rin magdilig para malibang ako. Medyo okay na rin ako. Tinanggap ko na pakonti-konti ang lahat.Mula nang dito tumira si Nadia, mas lalong naging miserable ang buhay ko. Madalas ko silang nakikitang naglalampungan na para bang hindi sila nagsasawa. Habang natagal, nasasanay na lang din ako. Wala naman akong choice eh, hanggat hindi mismo ang totoong Syd ang nakikipaghiwalay sa akin, hindi ako bibitaw. Kakapit pa rin ako hanggang sa maalala niya ang lahat.Sandali kong hinubad ang singsing namin ni Syd.At ipintong iyon sa mesa kasama ang mga relo at bracelet ko. Bago nagpatuloy sa pagdidilig."Ang ganda naman ng singsing niyo," sabi ni Nadia na hin
ERIN'S POVIlang araw lang ang lumipas, buti na lang at gumaling na ko. Papunta ako ngayong superkamarket. Nabuburyo na rin kasi ako sa bahay. Kaya ako na ang nagdesisyon na mamili.Umalis sila kahapon pa, hindi nga sila umuwi eh. Hindi ko nga alam bakit ako pumayag sa ganitong setup. Kung bakit hinayaan kong mangyari to. Wala naman akong magagawa eh. Si Syd yon.Ayoko lang talagang pakawalan siya ngayon, kahit gusto ko siyanh sisihin sa lahat. Pero dahil may amnesia siya, kaya hahayaan ko muna. Sa NGAYON.Nakapasok na ko sa market nang may makasalubong ako."Erin?" tiningnan ko siyang muli. Hindi ko siya kilala. O dahil naka sunglasses lang siya? Maski boses niya hindi ko kilala."It's me! Kyre!" napataas ako ng kilay. Seriously? Muli kong tinignan ang suot niya."HAHAHAHA! Don't mind my clothes," nakangiting sambit niya.
ERIN'S POVWEEKS PASSED.Naunang umalis si Syd kesa kay Nadia. Naiwan pa si Nadia dito nang ilang oras bago siya umalis ulit. Hindi na ko nag-abalang alamin pa. Sanay na ako sa ganitong setup."Hija, hindi sa nakiki-alam ako. Pero sobra na, hindi ka ba napapagod?" tanong ni Manang sa akin.Napatigil ako sa pagdidilig ng halaman. Bago ngumiti sa kaniya."I know my husband, Manang. May amnesia lang siya. Babalik at babalik rin ang alaala niya.""Pero kailan? Hindi ka ba nababahala? Na hanggang ngayon ay wala pa ring maalala ang asawa mo?" sabi niya na sobrang ikinakaba ko. She's right. Ilang buwan na kaming ganito. Ilang buwan na siyang walang maalala."Ang akin lang hija, huwag mo sagarin ang sarili mo. Dahil mahirap lalo na pag sarili mo ang kalaban mo," sabi niya pa.Naiwan akong tulala sa sinabi niya._______________________
FIVE YEARS LATER..."MOMMY! DADDY!"Hinahanap ko si Kyre dito sa Mall, andito lang siya kanina. Palibhasa ayaw pumasok sa watson. Kaya naman iniwan ko siya dito. Pero saan naman siya pumunta?"M-mommy!! D-Daddy!!" Napahinto ako ng madaanan ko ang isang batang babae na naiyak sa gilid ng watson."Hey? What happened?" tanong kosa bata at umupo para magkapantay kami."Hindi ko po makita si Daddy." Nagulat ako dahil nakakaintindi pala siya ng tagalog. Well, nasa Pilipinas pala ako.Mukha naman kasi siyang mayaman. Kaya for sure englishera siya."What's your name?" tanong ko sa kaniya.Tumingin pa siya na para bang natatakot."Don't be scared. I will help you to find your mommy," nakangiting sabi ko."I'm Jariah, ate..." sabi niya pa."I'm Erin..."N
ERIN'S POV"Giiirrll! Syet! Nagpakita ka rin!" sigaw ni Sab sa akin.Ngumiti lang ako sa kaniya."Kamusta? Hindi ka nagparamdam! Nakakainis ka!Halos mabaliw na ko kakaisip kung asan kang lupalop ng universe nagtago!" sabi niya pa."Sira ka!" natatawang sabi ko. Tumigil naman siya at tumingin sa akin. Tinaasan ko siya ng kilay."May sakit ka ba? At tumatawa ka?" sabi niya."Ewan ko sayo!" sabi ko bago siya tinarayan."Seryoso ka talaga? Natawa ka na?" Para pa rin siyang may sayad na chi-ne-check ako."Gusto mo magkasakit, Sab?" tanong ko sa kaniya."Nagtatanong lang naman eh, kasi isang himala na natawa ka ngayon," sabi niya sa akin.Sabagay, hindi ko siya masisisi kung makikita niya akong nakangiti ngayon. Samantalang panay iyak at sumbong ko sa kaniya noong huli naming pag-uu
ERON'S POVMaaga akong gumising at nagluto for my sister. Last night, hindi ko siya nakausap. I decided to cooked for her breakfast."Ate?" I shout and knock on the door. I wait for almost a minute and shout again."Ate? It's me, Eron." But after a few minutes, walang Erin ang lumabas."ATE!" I shout again. And called Manang."Manang Yolly! Where's the key?! C'mon!" sigaw ko. Nakita ko si Manang na papaakyat papunta sa akin."Sir? Ano pong ginagawa niyo diyan?" she asked."Where's the key? Hindi ako binubuksan ng pinto ni ate, baka kung napano na siya!" sabi ko at pilit na binubuksan iyon."Sir, wala hong tao diyan." Napatingin ako sa kaniya."Kanina pa pong madaling araw umalis si Ma'am Erin. Kaya maaga konring nilinis at nilock yan," sabi niya."WHAT?! Where is s
ERIN'S POVNanlalabo ang mata ko habang naglalakad sa madilim na daan. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Wala akong gana sa lahat. Parang kulang na lang ay tamarin na akong huminga.Sobrang bigat. Feel ko dala ko na ang buong universe sa bigat. Huminto ang paa ko at tumingin sa harap ko."Madame, Erin?!" sabi ni Manang sa akin.Inalalayan naman niya akong pumasok, humungad naman sa akin sa sala si Eron."Ate? Buti napari- Are you crying?" tanong niya nang mapansin ang mata ko."Can I stay here, tonight?" tanong ko. Hindi ko siya pinansin sa tanong niya."S-sure. But what happened?!" tanong niya ulit."Im fine... I just want to rest... Thank you," sabi ko at umakyat na sa taas. Wala akong gana.Gusto kong magpahinga ngayon. Masyadong masakit. Gusto ko lang ipagpahinga ang lahat. Napatingin ako sa hawak ko. Yung
ERIN'S POV"HELLO?"Nagbalik ako sa reyalidad, nakita ko namang nakataas ang kilay ni Sab habang nakatingin sa akin."H-huh?" tanong ko sa kaniya."Aish! Yung totoo? Ano na namang ginawang kabalastugan ng mga yon sayo?!" sigaw niya habang galit na nakatingin sa akin.Wala akong balak sabihin kahit kanino. Dahil hindi pa naman ako sigurado kung totoo ba ang sinasabi ni Nadia."W-wala naman," nakangiting sabi ko. Yung ngiting pilit. Alam ko namang alam niya na nagpapanggap lang ako."Hayst! Ewan ko ba sayo, Erin! Bakit ka pa nagtitiis? Hindi ko talaga maisip na aabot ka sa ganiyan. Na magtitiis ka sa isang lalaki!" sabi niya."Because I love him. Sab, maiintindihan mo rin ako. Pagdating ng araw na magmahal ka ng totoo. "Actually, kanina pa talaga ako wala sa sarili. Iniisip ko yung sina
ERIN'S POVPalabas na ko ng bahay nang makasalubong ko si Nadia kasama si Trina."Oh! Hi, Erin!" masayang bungad n Trina sa akin with matching malawak na ngiti pa.Nilagpasan ko sitlya at dumiretso sa pool. Magdidilig na lang ako ng halaman kaysa makausap sila. Mas nakaka-aliw pa ito.Nagdidilig ako nang lumapit sila sa pool habang may hawak pang snacks. Tigas talaga ng mukha di ba? Pasalamat siya at pauwi na si Syd."OMG!" hindi ko maiwasang hindi pakinggan ang usapan nila."For real? OMG Nadia!" sigaw pa ni Trina na animo'y namamangha."Yes, I'm three weeks pregnant."Para akong tinanggalan ng kaluluwa sa sinabi niya. Nagsitayuan lahat ng balahibo ko."For sure matutuwa si Syd nito. Magkaka-anak na kami!" sigaw pa niya.Pero hindi ko naririnig ang ibang usa
ERIN'S POVWEEKS PASSED.Naunang umalis si Syd kesa kay Nadia. Naiwan pa si Nadia dito nang ilang oras bago siya umalis ulit. Hindi na ko nag-abalang alamin pa. Sanay na ako sa ganitong setup."Hija, hindi sa nakiki-alam ako. Pero sobra na, hindi ka ba napapagod?" tanong ni Manang sa akin.Napatigil ako sa pagdidilig ng halaman. Bago ngumiti sa kaniya."I know my husband, Manang. May amnesia lang siya. Babalik at babalik rin ang alaala niya.""Pero kailan? Hindi ka ba nababahala? Na hanggang ngayon ay wala pa ring maalala ang asawa mo?" sabi niya na sobrang ikinakaba ko. She's right. Ilang buwan na kaming ganito. Ilang buwan na siyang walang maalala."Ang akin lang hija, huwag mo sagarin ang sarili mo. Dahil mahirap lalo na pag sarili mo ang kalaban mo," sabi niya pa.Naiwan akong tulala sa sinabi niya._______________________
ERIN'S POVIlang araw lang ang lumipas, buti na lang at gumaling na ko. Papunta ako ngayong superkamarket. Nabuburyo na rin kasi ako sa bahay. Kaya ako na ang nagdesisyon na mamili.Umalis sila kahapon pa, hindi nga sila umuwi eh. Hindi ko nga alam bakit ako pumayag sa ganitong setup. Kung bakit hinayaan kong mangyari to. Wala naman akong magagawa eh. Si Syd yon.Ayoko lang talagang pakawalan siya ngayon, kahit gusto ko siyanh sisihin sa lahat. Pero dahil may amnesia siya, kaya hahayaan ko muna. Sa NGAYON.Nakapasok na ko sa market nang may makasalubong ako."Erin?" tiningnan ko siyang muli. Hindi ko siya kilala. O dahil naka sunglasses lang siya? Maski boses niya hindi ko kilala."It's me! Kyre!" napataas ako ng kilay. Seriously? Muli kong tinignan ang suot niya."HAHAHAHA! Don't mind my clothes," nakangiting sambit niya.
ERIN'S POVWeeks Passed.Nagdidilig ako ng mga halaman dito sa garden. Since mula nang magday-off sila ay hindi na sila bumalik pa. Tangin ang isang katulong at si manang na lang ang andito.Pinili ko na rin magdilig para malibang ako. Medyo okay na rin ako. Tinanggap ko na pakonti-konti ang lahat.Mula nang dito tumira si Nadia, mas lalong naging miserable ang buhay ko. Madalas ko silang nakikitang naglalampungan na para bang hindi sila nagsasawa. Habang natagal, nasasanay na lang din ako. Wala naman akong choice eh, hanggat hindi mismo ang totoong Syd ang nakikipaghiwalay sa akin, hindi ako bibitaw. Kakapit pa rin ako hanggang sa maalala niya ang lahat.Sandali kong hinubad ang singsing namin ni Syd.At ipintong iyon sa mesa kasama ang mga relo at bracelet ko. Bago nagpatuloy sa pagdidilig."Ang ganda naman ng singsing niyo," sabi ni Nadia na hin