Chapter Twenty-Five
Zoe's Perspective
Naalimpungatan ako nang makarinig ako ng nagkakagulo sa ibaba at agad naman akong bumaba dahil akala ko isa sina Ate Rowena sa sumisigaw, pero pagkababa ko ay tahimik naman sila hanggang sa nakita ko si Daxton at ang isang babaeng halatang lasing na nakaupo sa couch.
Tumingin naman sa akin ang babae at saka ngumisi, parang gigil na gigil pa siyang tumitig sa akin, at hindi ko alam kung pinagtatawanan niya ba ako o naiirita siya sa akin?
"So, is she the woman you're talking about earlier? She's your wife?" rinig kong tanong niya kay Daxton at sa likuran nila ay si Leon na mukhang nagtataka rin kung ano bang nangyayari dito at kung sino ba ang babaeng inuwi ni Daxton.
"Yes, she is," seryosong sagot naman sa kanya ni Daxton. Akala ko hindi niya iyon sasabihin.
"So, it's really true, hah?" sabi niya.
&
Chapter Twenty-six Daxton's Perspective Nangangatog ang tuhod ko, masyado na akong nanghihina sa dami ng stress na dala-dala ko, at ngayon dinagdagan pa ng babaeng ito ang problema ko. Masyadong madami na siyang binibigay na sakit sa ulo sa akin. 'I really can't believe this woman!' I glared at her, who was smirking devilishly at me. Alam kong siya ang nagtip kay dad ng tungkol kay Estella. Just looking at those crazy, annoying smile, alam kong kalokohan na naman niya ito. 'Ano ba ang balak niyang gawin? Bakit kinailangan niya pang sabihin sa dad ko?' "Answer me, Daxton. I know the girl is here, where is she?" tanong sa akin ni dad. "She's downstairs, in front of Leon's room," sagot ko sa kaniya at agad namang bumaba si dad kaya sinundan ko sila ni mom. "What the heck have you done?!" bulong sa akin ni mom. "I swear to you, mom, it's all a
Dear beloved readers, I just want to leave this message to say how happy I am to see you here, scrolling each chapter. Thank you to all of you, I will always be grateful for giving my story a chance to read. This book will have a daily update. Hoping to see you until the very end. Happy Reading. Thank you and God bless. Sincerely, Belle Cassy ❤ Proverbs 3:5-6Trust in the Lord with all your heart; do not depend on your own understanding. Seek his will in all you do, and he will show you which path to take.
Chapter Twenty-Seven Zoe's Perspective Hinang-hina ako nang malaman kong magpapatuloy pa rin ako bilang si Zoe Shaw. Buong akala ko matatapos na ang kalbaryo ko pero naging malala pa pala. Nandito ako sa labas, nagpapahangin, ayaw kong marinig pa ang mga gusto nilang pag-usapan. Nag-uusap kase ngayon sa loob ang pamilya ni Estella at ni Daxton. Narinig ko kanina na pananagutan lang ni Daxton ang bata pero hinding-hindi siya papayag sa annulment at pakasalan ng babaeng iyon. Ayaw niya ba ng isang buong pamilya? Alam kong drinoga lang siya ng babaeng iyon, but he better choose her over me, pareho lang din naman eh, hindi niya rin naman ako mahal gayundin ang babaeng iyon, mas lamang pa iyon dahil may anak sila, kesa naman sa akin. Sobrang pinanghihinaan na ako, lahat ng saya ko kagabi ay nawala na lang na parang bula. 'Napakabilis mo namang tanggalin sa akin ang kaligayah
Chapter Twenty-Eight Daxton's Perspective "Ayos na po yan, ate Edna at Ate Cora, ako na po bahalang magligpit ng mg ayan dito sa kwarto," bilin ko sa dalawa matapos naming ilipat ang mga gamit ko dito sa kwarto sa ikatlont palapag. I want to occupy the other room upstairs pero ayaw kong masyadong malapit kay Zoe. Nagkikita na nga lang kami araw-araw lalapit pa ako sa kanya, it's too much for me. Nagpasya akong lumipat dito dahil tutal alam na din naman ng lahat, matapos kong bitawan lahat ng katotohanan kanina. I didn't mean to do that, I didn't say those words in purpose, sadyang hindi ko lang talaga kinaya at nasabi ko lahat ng iyon, but I guess, it's better this way. We don't have to pretend and be with one room. Pareho kaming malayo sa isa't-isa I just hope na makahanap na ako ng way to make my dad agree with me to leave my wife and sign an annulment paper. Ang tagal makahanap ang inu
Chapter Twenty-Nine... Zoe's Perspective Naalimpungatan ako nang may maramdaman akong ingay kaso paggising ko ay wala namang tao sa paligid, pero nagtataka ako dahil bukas ang ilaw, dahil sigurado naman akong hindi ko iyon binuksan dahil wala akong ganang umalis dito sa kama simula pa kaninang umaga. Nagmumukmok lamang ako magdamag at umiyak, namimiss ko na ang lahat na meron ako noon, mahirap man ako pero tahimik ang buhay ko, kasama si Kurt. Umupo ako at nang akmang tatayo na ako para lapitan sana ang switch ng ilaw ay bigla naman akong nagulat nang bumukas bigla ang pinto. Napatitig ako dito at iniluwa nga ng pintuan ang aking asawa. Mas lalo akong nawalan ng lakas na makita si Daxton, akala ko wala siya dito... Tahimik lamang ako at siya tila hindi pa ata alam kung anong sasabihin niya pero bigla na lamang niya akong niapi
Chapter Thirty Zoe's Perspective Marahan akong bumaba ng napakaaga para tumulong sana sa mga gawaing bahay, inaantok at humihikab-hikab pa ako dahil hindi ako nakatulog nang dahil sa nangyari sa nangyari. Pinipilit kong kalimutan iyon, dahil alam kong lasing lang si Leon at hindi niya iyon sinasadya, pero lagi namang sumusulpot ang eksenang iyon sa isipan ko. Nakakaloka, kaya sino ba namang makakatulog? Huminga na lang ako ng malalim at nag-isip ng pwedeng gawin para malibang ang isipan ko pero bigla na lamang akong napaisip. Nakatayo lamang ako sa sala at napatuliro. 'Did I just cheat on my husband?' Napatawa naman ako dahil nagawa ko pang isipin iyon, hindi naman iyon considered cheating dahil hindi ko naman ginusto ang bagay na iyon, besides, ginusto ko man o hindi, Daxton doesn't care at all, pareho lamang kaming walang pakialam sa ginagawa ng bawa isa, ako nga parang wala lang sa
Chapter Thirty-One Leon's Perspective Stretching my arms up the sky, I felt a pain in my head. Sobrang dami ng nainom ko kagabi. Hindi sana ako lalabas pero I have to meet someone, at bigla namang nagkatuwaan at uminom kami ng barkada ko, with Daxton's ex. "How is Daxton?" tanong ng ex niya sa akin, at malungkot naman akong tumingin sa kanya. Ngumiti ako para naman hindi niya dama ang lungkot, "Still the same," I responded and although she was smiling in front of me, I could see her agony. Pareho lang naman kami ng nararamdaman. Pero kahit naman pagsisihan ko ang nangyari, it's too late now. "He still can't forgive us, right?" she softly asked and I nodded my head as a response to her question. "I'm sorry for dragging you into this mess," malungkot niyang sinabi pero hinila ko siya sa balikat, I embraced her to comfort her. "It's alright, it's not your fault, but both of us," sabi ko. I sighed remembering ho
Chapter Thirty-Two Zoe's Perspective "Ma'am, Zoe, ma'am Zoe." Nagising ako nang biglang may narinig akong nagsasalita. Pagkabangon ko ay nakita ko si ate Cora kaya agad naman akong bumangon. "Ate Cora? Bakit po?" mahina kong tugon at naupo sa kama.Pero bigla akong napatingin sa kawalan, takang-taka akong nag-iisip nang maalala kong hindi ako umakyat dito kanina para matulog kay hindi ko alam kung paano ba ako napadpad dito sa loob ng kwarto. "Ate Cora sino pong..." hindi ko na natuloy ang itatanong ko dahil biglang nagsalita si ate Cora. "Ma'am Zoe, pasensya na po kung pinag-isipan po namin kayo ng masama. Hindi pa po namin kayo nakikitang bumababa kaya unakyat na po kami," nahihiyang sabi nito. Hindi ko inaasahang sasabihin iyon ni ate Cora, ngumiti naman ako sa kanya
Chapter 67: The End Of Us!DAXTON'S PERSPECTIVE I went straight to Zoe's house, napakaganda ng ngiti ko dahil susunduin ko na ang asawa ko. But my heart shuttered into pieces when I saw her with his ex boyfriend. Palabas sila ng bahay nila at agad naman ako nagtago sa gilid ng bahay nila. I must be crazy for hiding abruptly but I don't know."Thank you, Kurt, sa pagtulong sa akin ngayon," rinig kong pasasalamat ni Zoe kay Kurt."Okay lang, basta ikaw. Sorry sa nangyari kay tito, sorry din if nahuli akong hanapin ka at alamin ang katotohanan, Zoe. I hated myself, sobra, dapat sinabi mo sa akin..." ramdam ko ang sakit sa mahinang boses ni Kurt."Kurt, tapos na, wala ka namang kasalanan... I'm sorry I left you wondering kung ano bang mali sa'yo... I regret everything pero..." Hindi ko na narinig na itinuloy ni Zoe ang sinasabi niya kaya naman sumilip ako at parang gumuho ang mundo ko nang makita kong makadikit ang nga labi nilang dalawa. I want to punch that guy, but I have no right k
CHAPTER 66:Daxton's Perspective I woke up just to find out that my wife was no longer by my side. Instead of worrying about where she went, I constantly beamed. She must be embarrassed about what happened, she's cute. Napasapak naman ako sa noo ko, habang inaalala ang mga nangyari pero di ko pa rin maiwasan ang mapangiti, hindi din ako makapaniwala na ang kinamumuhian kong asawa ay mahal ko na ngayon. Nagshower muna ako sandali at nang bumaba ako aya agad kong hinanap si Zoe, tulog pa daw si mama at si papa. Tangibg mga katulong ang gising pa dahil napakaaga pa naman. Hindi ko mahagilap ang asawa ko, hndi ko alam kung tinataguan ba niya ako dahil sa hiya o ano. "Sir, hinahanap niyo po ba si Zoe?" tanong ni ate Edna at tumango naman agad ako sa Kanya."Yes, where is she?" agad kong tanong."Nasa may entrance gate po sir, sabi po ay may naghahanap daw po sa kanya na lalaki..." sagot niya na ikanakunot ng aking noo. *Sino naman kaya ang lalaking iyon? Paano niya natunton si Zoe?*
CHAPTER 65: Zoe's FatherZoe's Perspective Nagising na lang ako na katabi ang asawa ko. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon, lahat-lahat ay di ko inaasahan pero isa lang ang alam ko. What happened last night, was the best night of my life. Tumitig ako sa mukha ni Daxton, napakagwapo niya kahit tulog siya, hindi ko alam kung bakit labis ang ngiti ko, I think I really love him already. Nagpaside view ako ng higa, lumapit ako ng kaunti sa kanya at dahan-dahan kong hinawi ang buhok niya at napangiti naman to kahit tulog pa, pero nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. Namula agad ako kase akala ko gising na siya pero nang ibulong ko ang pangalan niya ay napagtanto kong hindi pa pala. Hinayaan ko munang yakapin niya ako ng ilang minuto, it was awkward cause we were still naked under this sheet and I just couldn't believe that we really made love.Mahimbing pa din ang tulog ni Daxton, kaya naman dahan-dahan kong inalis ang kamay niya sa katawan ko. Ayaw ko siyang gisingin
CHAPTER 64 Zoe's Perspective Nang makatulog na si sir Herbert ay lumabas na ako ng kwarto and I was surprised to see Leon. Leaning his back at the wall near the door. he looked into my eyes with teary eyes. Hindi ko man tanungin sa kanya kung bakit sya naluluha, alam kong narinig niya ang sinabi ni sir Herbert sa akin.Dahan-dahan kong sinara ang pinto ni sir Herbert at huminga ng malalim."Narinig mo lahat, tama ba ako?" pilit kong ngiti. Umayos ng tayo si Leon at saka hinawakan ang kamay ko."I'm sorry for what my uncle did, the wedding, sa lahat," sabi niya. Mukha siyang guilty kahit alam niya naman na ang tungkol sa force marriage na naganap... Pero mas masakit naman marinig iyon mula sa bibig ni sir Herbert, kaya naiintindihan ko kung bakit nagsosorry siya."Huwag kang mag-alala, okay lang ako. Wala ka namang kasalanan, Leon," sabi ko nang biglang may parang umubo sa likod ni Leon and there I saw my husband staring at our hands. Kaya naman agad kong hinila ang kamay ko mula sa
Chapter 63Zoe's Perspective"Ayos ka lang ba, Zoe?" tanong nina ate Edna sa akin habang nakatambay ako dito sa labas para magpahangin. Parang ang hirap kaseng huminga sa loob. Tapos idagdag mo pa na ang dami kong iniisip sa daming bagay na nangyari at nalaman ko. Si ma'am Diana, hayun panay ang iyak sa may living room. Si Daxton naman hindi ko alam pero, I didn't expect to find out na may desperate ex girlfriend siya at ex na niloko siya, maybe because of his unpredictable attitude, minsan kase pabago-bago si Daxton, ang hirap niyang basahin.Matapos akong i-comfort nina ate Edna, ay ipinagtimpla pa nila ako ng kape kahit wala naman akong sinasabi, alam kase nila na mahilig akong magkape. Iniwan muna nila akong tatlo para asikasuhin si ma'am Diana."Mukhang malalim ang iniisip natin diyan ah?" biglang upo ni Leon sa may harapan ko, nakangiti siya sa akin at nakatingin sa mukha ko."Leon, salamat nga pala kani...""You don't have to thank me..." pagputol niya sa sinasabi ko."Anyway,
Chapter 62Leons's Perspective"Ihahatid na kita," sabi ko kay Claire knowing that tita Diana and tito Herbert didn't like her after what happened in the past. Tumango naman siya at habang papalabas kami ng ranch house ay napatingin naman siya kay Daxton at hindi ko maipinta ang ekspresyon ng kanyang mukha, tila ba napakalalim ng iniisip at mukhang napakalungkot niya, alam ko namang gusto niya pa din na magkaayos sila ni Daxton as friends, pero looking at her right now, kakaiba ang mga titig niya, same with Daxton kanina when he was looking at Zoe habang ginagamot siya ni Zoe. There were something that hard to pinpoint kung ano bang meron. Pinagmamasdan ko lang ang mukha ni Claire at napapaisip tuloy ako minsan kung ano na ba ang nararamdaman niya ngayon kay Daxton after what she had done to him and after meeting him these days ng ilang beses na? Is she suddenly changed her heart, does she felt regretful and realized she loved Daxton? Hindi ko alam, but I'm afraid to know the truth,
Chapter 61Daxton's Perspective"What? You can't cure my father?" tanong ko sa Doctor ni dad nang makarating kaming lahat sa bahay at ihiga sa kama si dad. Hindi ko kase nagawang kausapin si Doctor Fajardo kanina dahil sa pag-aalala ko kay dad, and know that we were talking about how to cure my dad, it's a sad information that dad can not be cured. My mom, who is with me, talking to Doctor Fajardo, is still in shock to learn about my father's illness, the same with my wife. Alam ko namang it was a sad news, but as far as I know, she hated my dad for forcing her to marry me, but then, she looked devastated after what she heard about my father's condition.She was speechless and I am worried because she clearly has a brain fog, kanina pa siya walang imik at mukhang napakalalim ng iniisip niya simula nang umalis kami kina Akie hanggang sa pagbalik namin dito a Ranch house. Kasama din namin sina Claire at Leon na umuwi pero hindi kami nag-uusap. "Sorry, Daxton, your father's illness ha
Chapter Sixty Third Person's Perspective The Shaw family were all surprised to see Mr Herbert punch his son, Daxton. "Honey! What are you doing?" sigaw naman ng asawa ni Mr. Herbert habang nilalapitan ang kanyang anak at hinawakan ito sa mukha, scanning her son's face, making sure he's alright. "Isa ka pa? What the hell do you think are you doing here? Dapat nasa Manila ka but you went here and ask Leon to take good care of the company? Are you going insane? Hindi mo man lang sinabi sa akin, and I found out you treated your daughter in law horrible while I'm away,is this all your plan, hah, Diana!" sigaw niya at gigil na gigil na tinignan sila ng masama. Nanginginig at nangangatog siya sa galit kanin pa bago pa man siya dumating sa lugar na iyon, dahil napag-alaman niya ang ginawa nila kay Zoe. Mr. Herbert didn't want her to be hurt especially that he knew that she is already damaged inside her dahil sa ginawa niya. "Honey, let me explain," pagyakap nito sa kay Mr. Herbert
Chapter Fifty- FourDaxton's PerspectiveLahat ay nanahimik at wala pa din akong magawa. Hindi ko din mahanap si Leon pero alam kong makikita niya si Zoe and that would be great.Habang nakatingin sa dalawang babaeng nasa stage, which are Akie and Zoe, biglang pumasok si Claire and she was surprised to see me being held by these men. I looked at her feet at medyo okay naman na siya ng kaunti. "Anong ginagawa niyo sa kanya!" sigaw niya agad but I eyed her, telling her not to do something stupid cause it's clear that we can't do anything right now."Just go find Leon!" I said."Pero..." bigla niyang hinawakan ang isa sa mga lalaki trying to help me but it's useless. I felt hopeless but I had to make sure Zoe is alright dahil alam kong may hindi magandang plano si Akie know ing that he hired these men to stop me. "Claire, get your self together! Just go find Leon!" I shouted and she looked at me with a curious face but then she blinked, and I know she realized what I'm trying to say Le