Chapter 6

Chapter 6

Mabilis na lumipas ang mga araw. Madalas na tumatawag, text at video call kaming dalawa ni Carlew. Tulad ngayon, kausap ko sya sa phone. Buti nalang at hindi kami nagkakasawaang dalawa kahit na puro ganto lang muna kaming dalawa.

"Sinong kasama mo mag shopping?" umiling lang ako sa kanya. Sinabi ko sa kanya mamimili ako ng damit para sa mga susuotin ko sa pag-uumpisa ko sa trabaho. Kahit na sa isang linggo pa iyon.

Wala akong kasama para mamili ng office attire. Madami naman ako noon sa bahay, pero wala akong nadala kahit isa.

Duh! Kung magdadala ako ng ganoon ay pagdududahan pa ako, dahil honeymoon lang naman ang pupuntahan ko SANA kung natuloy ang kasal, ehh hindi natuloy dahil sa ginawa kong kagaguhan. Kaya kaonti lang ang nadala ko. At mga literal na puro panggala lang ang mga iyon.

"Wag ka na kaya munang magtrabaho? Tsaka nalang." Agad akong napailing sa sinabi niya.

"Ganyan ka ba talaga sa mga nagiging girlfriend mo? Ayaw mong pagtrabahuhin?" napairap ako sa sarili kong tanong.

"Nope, sayo lang." agad akong napasimangot sa sinabi niya.

"Bakit? Madami kana sigurong naging girlfriend no?" narinig ko ang paghalakhak niya sa tanong ko.

"Wala pa kong naging girlfriend bukod sayo." agad akong namula sa sinabi niya.

"Edi bakit ka ba ganyan sa akin?" malungkot kong tanong sa kanya pero deep inside natutuwa at kinikilig.

"Ewan ko. Tinamaan yata talaga ako sayo. Kaya ako nagkakaganto." Napanguso ako para pigilan ang aking ngiti.

Ewan ko, pero aminado ako na kinikilig ako sa mga banat niya. Wala namang masama, boyfriend ko na naman sya kahit na ang bilis lang kasi kakakilala lang namin sa isa't isa. Kahit na hindi pa ulit kaming dalawa nagkikita, dahil masyado pa syang busy sa Manila kaya kahit gusto na nya akong puntahan dito sa Bohol ay ako ang pumipigil sa kanya na wag muna.

Mag-isa akong nag-iikot sa mall, naghahanap ng mga damit na maaari kong gamitin sa office. Nakita ko ang paborito kong boutique na agad kong pinasok. Hindi ko akalain na may mga branch na pala iyon sa iba't ibang lugar. May tuwa akong naramdaman ng makita ko ang magagandang damit doon. Pangarap kong maging isang fashion designing pero dahil business management ang gusto nila Mommy ay wala akong nagawa. Marunong naman akong manahi ng damit sa makina pero hindi pa din sapat iyon. Wala pa iyo sa kalingkingan ng course na fashion designing. Yes, parte nga ng fashion designing ang pananahi, pero part lang. Iba pa din ang designing.

Pinili ko ang tatlo iba't ibang kulay ng spaghetti strap na sando, black, red, at yello, madami naman akong nadalang sando kaya tatlo lang, some different blouse. At apat na mga pencil skirt na may iba't ibang kulay. Bumili din ako ng ibat ibang kulay ng coat na kakulay ng mga skirts na binili ko para maging partner. Bumili din ako ng polo para kung sakaling hindi ako makapag sando ay iyon ang susuotin ko. Matapos kong makapili ng mga damit ay bumili din ako ng dalawang blackshoes at isang flats. Nang sa tingin ko ay okay na lahat ng napamili ko ay pinili kong mag-ikotikot sa Mall.

Napatigil ako tigil ako sa isang fastfood, eto ang fastfood na madalas naming puntahan ni Kyle noon sa Manila, agad akong napailing sa naalala ng bigla akong makaramdam ng gutom. Agad akong pumasok doon para makakain.

Tahimik akong nakain ng mag flash sa screen phone ko ang tawag galing kay Mommy. Agad ko iyong pinatay at binlock ang number ni Mommy. Hindi ako pwedeng magpalit ng number, madami akong contacts dito.

"Bes!" agad akong napalingon ng may marinig na nagtatawan sa kabilang lamesa. It reminds me of Kyle. Nakakamiss din pala talaga ang isang iyon. Simula nung kasal ay hindi ko na siya nakausap. Kamusta na kaya iyon? Agad kong kinuha muli ang phone ko. I dial my bestfriend's number. Sa pangatlong ring ay doon niya lang ito sinagot.

"Bes! Shocks! Asan ka ba? Ang tagal mong nawala!" nahimigan ko ang tuwa sa kanyang boses. Hindi ko na napigilan pang mapangiti.

"I miss you too, huh?" sarcastic kong sabi. Ni hindi niya manlang ako sinabihan ng na miss niya ako. Akala ko pa naman namiss niya ako. Tsk. Haha. Lol.

"Tss. Asan ka nga?" napairap nalang ako sa kanya. Hindi ko sinabi ang plano ko sa kanya, ang alam niya lang ay gusto kong magpakalayo sayo muna.

"Secret muna. Baka malaman pa nila Mommy." narinig ko ang pagbuntong hininga niya.

"Miss na kita. I just want to see you." Napangiti ako sa sinabi niya. Bestfriend ko sya at sigurado naman akong wala syang ibang pagsasabihan.

"Sige, sasabihin ko na. I'm in Tagbilaran, Bohol." nakangiting sabi ko sa kanya. Nahimigan ko ang saya niya sa kabilang linya.

"Sus! Akala ko naman kung saang lupalop ka napunta. Kailan ka ba babalik ng Manila?" napakibitbalikat nalang ako sa tanong niya.

"I don't know."

"Hay nako. Sige, kung yan ang gusto mo. By the way, ang laki ng sinayang mo bes!" naguluhan ako sa sinabi niya, kaya napatigil ako sa pagkain.

"Sinayang?"

"Yes! Yung wedding, Bes! Hindi ko alam na isa palang Del Prena ang dapat na papakasalan mo!" hindi ko na masyadong naintindihan ang sinasabi niya ng may isang hindi inaasahang lalaki ang nagpakita sa harapan ko.

"Carlew!" agad kong binitawan ang phone ko para yakapin sya. Yes! Ganoon ako ka excited na makita sya.

Kahit na dalawang beses palang kaming nakikita ay ganito na agad ako ka attached sa kanya. There's something about him. It's like, I'm into him. Kahit una palang kaming nagkita.