NAPASARAP ang tulog ni Yza at tinanghali na siya ng gising. Kapag nasa tabi niya si Manuel ay pakiramdam niya ay palaging ligtas siya.Nagising siya na wala si Manuel sa tabi niya. Malamang pumasok na ng opisina at hindi na lang siya ginising nito bago umalis. Nag-unat siya ng kanyang mga braso. Pagkatapos ay bumangon na rin siya. Ang gaan ng pakiramdam niya. Dumiritso na siya roon sa loob ng banyo. Gamit ang saklay niya kahit paano ay nakakalakad na siya gamit ang kanyang saklay. Pagkatapos niya gawin ang morning ritwal niya ay lumabas na rin siya ng banyo at tumuloy ng lumabas mula sa silid tulugan. Nasa labas na siya ay agad sumalubong sa kanyang pang-amoy ang mabangong amoy ng ginisang spanish sardines. Bigla siya natakam at nakaramdam ng gutom. Lumipad ang tingin niya roon sa wall clock na nakasabit sa may dingding. Alas nuebe na ng umaga at hindi pa rin siya nakakain ng almusal. Nasa bungad na pintuan si Yza ay nakikita niya ang bulto ng lalaki na nakatalikod mula sa kinaror
Tumayo si Manuel, tinanggal nito ang pagka botones ng polo na suot nito.Maang naman si Yza na nakatingin sa ginagawa ni Manuel. “Ano ang ginagawa mo?” “Hindi muna ako papasok ng opisina. I guess kailangan mo ng makakasama dito at hindi kita pwede iwan na mag-isa lang.” “Okay lang naman ako atsaka pabalik na rin si Manang Salod, mamayang hapon.” Nagpaalam kasi si Manang Salod na umuwi muna sa kanila at mamayang hapon pa ang balik nito. “Sweetheart…” nabitin ang sasabihin sana ni Manuel ng muling nagsalita si Yza.“Pumasok ka na. Di ba may importanteng meeting ka today?” “Mas mahalaga ka kaysa meeting ko, sweetheart,” sabi ni Manuel na may pagsuyo sa boses nito.Aw! Gusto niya kiligin. Kung kani-kanina lang ay nagsisinti siya. Ngayon naman gustong lumundag ng puso niya. “Don't worry, okay na ako. Sorry kung naging self pity na naman ako,” kagat labi sabi niya.“It's okay, mas mapanatag ang loob ko na kasama kita,” May pilyong ngiti sa mga labi ni Manuel. “Sumama ka na lang kaya s
“Good morning,Sir,” sabi ni Neza naka all smile. “Thank you pala sa free food yesterday,” anito na kasalukuyang inaayos ang mga folders nasa ibabaw ng lamesa nito. “Good morning,” aniya na huminto sa paghakbang ng kanyang mga paa. “Dumating na ba sila?” tanong niya nakatingin doon sa naka saradong pinto ng conference room.“Ikaw na lang ang hinihintay nila,Sir,” tiningnan ni Neza ang suot nitong relong pambisig. “You're late almost ten minutes,Sir,” palatak sabi ni Neza. “Akala ko nga hindi ka na darating.”“Tell them, susunod na ako. May kukunin lang ako sa loob ng office ko,” aniya tinalikuran ang secretary niya. Tumuloy na siya roon sa loob ng kanyang opisina. Kinuha niya ang cellphone nakalagay sa bulsa ng suot niyang pantalon. Para tawagan muna si Yza bago pumasok doon sa conference room. Dahil alam niya na matatagalan ang meeting niya. Ngunit nakailang dial na siya sa telephone ay hindi pa rin sinasagot ni Yza ang tawag niya. Medyo kinakabahan na rin siya pero alam niya naman
“Miss Yza, huwag mo ng ipilit na makawala sa pagkatali sa’yo. Tiyak masasaktan ka lang,” nakangisi saad ng lalaking dumukot sa kanya.Pinukol niya ito ng matalim na tingin. Ngunit nagkibit balikat lamang ito sa kanya na tinitingnan siya.“Mabuti naman gising ka na,” sabi ng lalaking may edad na, pandak at Malaki ang tiyan nito. Gusto niya magsalita ngunit nakabusal pa rin ang kanyang mga bibig. Nahihirapan na rin siya sa kanyang paghinga.“Lucas, tanggalin mo ang takip sa bibig niya,” sabi ng lalaking malaki ang tiyan. Mukhang instik ang lalaki pero tantiya niya ay nasa fifty percent na lang pagiging Chinese nationality nito dahil hindi naman kasing singkit ang mga mata nito.“Ariglado boss Wong,” sabi ng lalaking tinawag na Lucas, sa punto ng dialect nito.“Miss, tanggalin ko lang ang busal mo,” sabi ni Lucas ng binalingan nito si Yza atsaka umikot sa bandang likuran ng dalaga para sa gan'on tanggalin nito ang busal ni Yza.Nang natanggal na ang busal niya ay sunod-sunod na paghugot
NANG natapos ang meeting ni Manuel ay hindi na niya nagawa makipag-usap at nagpaalam sa mga ka meeting niya. Hindi ba siya nag- aksaya ng sandali para bumalik doon sa loob ng opisina niya Sa pagmamadali niya ay hindi niya napansin na sinusundan siya ni Celine.Nang na nasa loob na siya ng kanyang opisina ay nilapag niya sa ibabaw ng lamesa ang folders at laptop na bitbit niya. Hinubad niya na rin ang suot niya coat, atsaka isinampay sa may likod ng swivel chairs niya. Awtomatikong napatingin siya roon sa may pintuan nitong opisina niya ng magsalita ang babae. Nakikita niya si Celine na naglalakad palapit dito sa lamesa niya.Nakatingin lang siya sa babae. Ano naman ang pakay nito sa kanya. Hanggang ngayon hindi pa rin niya lubos maisip na representative ito ng company ni Senior Hercules.“What are you doing here?” Tanong niya na hindi na nakatiis. Hindi na siya dapat makipag-usap sa babaeng ito dahil alam niya na gulo lang ang hatid nito sa kanya at sakit ng ulo.“We need to talk,Man
AWTOMATIKONG napatingin siya sa cellphone niya ng umalingawngaw iyon na nakapatong sa ibabaw rin ng lamesa niya.Number ng house telephone niya ang naka registered sa caller ID ng cellphone niya. Bigla siya nabuhayan ng loob ng inaakala niya ay si Yza ang tumatawag. Ngunit ng sagutin niya ay dismaya na lamang siya ng nagsalita si Manang Salod nasa kabilang linya ng tawagan. Biglang napatayo siManuel sa swivel chairs na inuupuan niya. “Ano ang sabi mo Manang Salod? Nawawala si Yza?” Tanong niya na pilit pinoproseso sa kanyang isip ang sinabi ni Manang Salod nasa kabilang linya ng tawagan. “Sigurado ka bang nawawala siya?” Binagsak niya sa lamesa ang nakakuyom niyang kamao.“Pagdating ko dito,Sir. Nakabukas na ang maindoor at wala na si Yza dito sa bahay,” saad ni Manang Salod.Hinilot niya ang kumikirot niyang sentido. “Sigurado ka bang nawawala siya? Hinanap mo ba siya sa buong bahay, baka nandiyan lang siya at natutulog na hindi mo napansin,” aniya pilit pinapakalma ang kanyang sar
LIHIM nagtatangis si Yza, dahil sa pagkamatay ng kanyang Daddy Franco niya. Bakit nagawa ni Manuel na ilihim sa kanya. Pakiramdam niya nang mga sandaling iyon ay katulad siya sa kandila na paunti-unting nauupos. Wala na rin siyang sapat na lakas dahil sa nagpupumiglas na ginawa niya para lang makawala sa pagkakatali sa ksnya. Ngunit sa halip ay nagkakasugat lang ang balat niya at naging kulay violet na rin. Pilit niya pinoproseso ang mga nangyayari sa kanyang isip. Ngunit kahit ang isip niya ay gusto na rin sumuko. Pakiramdam niya ay pagod na pagod na siya at hopeless para sa kanyang sarili.Nanlalabo ang mga mata niya na napatingin doon sa pinto na pabalya binuksan. Pumasok si Mr Wong na nanlilisik ang mga mata nito sa galit na nakatingin sa kanya. Nagulantang na lamang siya ng binunot nito ang baril mula sa bewang nito atsaka tinututukan siya ng baril sa ulo. Pakiramdam niya ay mas lalong tinakasan siya ng lakas. Nanginginig ang buong katawan niya sa sobrang takot nang mga sandali
Natawag niya na yata ang lahat ng santo nang mga sandaling iyon. Para sa kaligtasan ni Yza at ng baby nasa sinapupunan ng dalaga. Sakaling may masamang mangyari sa kay Yza at sa pinagbubuntis nito. Siya ang dapat sisihin. Hinding-hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili. Kasalanan niya ang nangyari kay Yza. Kung hindi niya na lang sana iniwan na mag-isa ang dalaga. Sana hindi ito nangyari kay Yza, sana nagawa niya itong protektahan. Marahas siya napabuntong-hininga ng malalim, inipon niyon sa kanyang dibdin pagkatapos ay pinakawakan niya rin ang hangin. Pakiramdam niya sobrang bigat ng nararamdaman niya nang mga sandaling iyon.“Drive faster, Raider. Wala tayo sa prosesyon,” angil niya pakiramdam niya kasi sobrang bagal ng pagpapatakbo ni Cm sa kotse minamaneho nito at ang tagal nila makarating ng ospital.“Hindi tayo p'wedeng over speed,” palatak sabi ni Cm. “Relax, sandoval malapit na tayo sa ospital.” “Paano ako mag-relax, Raider?” nagpapagot ang ngipin sabi ni Manuel. “Nasa p