Nagpaskil siya ng mabining ngiti sa kanyang mga labi. "Maupo muna kayo Sir." Aniya nakatingin sa mukha ng lalaki. Malakas ang kutob niya na ang lalaking ito ay ang ama ni Manuel. Magkahawig ang dalawa. "You're Yzabelle Marie Calvajar, right?" Tanong nito nakatitig din sa kay Yza. Tumango si Yza, "opo.""I'm Manuel's father. Hector Sandoval," pakilala nito sa sarili, sabay lahad ng isang kamay.Malugod na tinanggap ni Yza ang pakipagkamay nito."Ikinagagalak kong makilala kayo, Sir. Pero kung si Manuel ang hinahanap mo, wala po si Manuel dito.""Alam ko. Hindi si Manuel ang sadya ko kung di ikaw, hija."Bigla siya kinabahan. Sabihin na kaya ng tatay ni Manuel na layuan niya na ang anak nito. May pagkasuplado at strikto rin ang itsura ng tatay ni Manuel. "Ako po?"sabay turo niya sa kanyang sarili. Pakiramdam niya ay pinagpawisan siya ng malapot nang mga sandaling iyon. Ito rin ang unang pagkakataon na nakilala niya ang ama ni Manuel, nagkataon naman na wala si Manuel dito. "Relax,
HINDI ni Manuel pinansin ang kantiyawan ng mga kaibigan niya. Tuloy-tuloy ng dalaga na pumasok sa loob ng kanyang opisina. "Mag-uwian na kayo," sabi niya atsaka tinulak ang wheelchairs ni Yza na walang lingon likod sa mga kaibigan niyang loko-loko. "Manuel, okay lang ba na iniwan natin ang mga kaibigan mo doon?" Tanong ni Yza.He giggles. "Hayaan mo na ang mga tarantado 'yung, distorbo lang ang mga 'yun. Atsaka sweetheart gusto kita masulo."Hindi na rin muli nagsalita ang dalaga. Nasa loob na sila ng opisina niya ay agad niya sinara ang dahon ng pinto sabay locked ng seradura. Mahirap na. Gusto niyang masulo ang dalaga. Amoy pa lang nito ay nag-init na siya. Tila katulad ito sa droga na nakakaadik. Iniwan niya muna saglit si Yza. Para itago roon sa safety box ang folder na hawak niya. Napaka imortanting dokumentong nilalaman niyon. Pagkatapos ay hinubad niya ang suot na coat atsaka isinampay sa likod ng swivel hairs niya. Iginala ni Yza ang kanyang paningin sa loob ng office ni
NADATNAN niya na mahimbing natutulog si Yza na nakahiga sa may mahabang sofa. Iniwan niya ang dalaga kanina ng tawagan siya ni Neza sa intercom at sinabi nito na may urgent meeting siya. Kaya naman ay napilitan siya na iwan muna si Yza dito sa loob ng opisina niya. Hindi nito naramdaman na nakabalik na siya. Pinagod niya ito kanina. May sumupil na ngiti sa sulok ng kanyang mga labi habang tinititigan niya ang dalaga na naging dahilan na naging magulo ang kanyang buhay. Tanging babaeng hindi siya magsasawa na angkinin ng paulit-ulit . Hinakbang niya ang kanyang mga paa palapit sa may lamesa niya. Ipinatong niya roon ang hawak na folder. Atsaka kinuha ang coat niya na nakasampay sa likod ng swivel chairs niya. Pagkatapos ay lumapit siya sa dalaga na tulog pa rin. Ipinatong niya ang coat sa katawan ni Yza upang sa ganoon ay hindi ito lamigin. Pinahinaan niya na rin ang temperature ng aircon dito sa loob ng office niya.Naupo siya sa may bandang paanan ng dalaga. Pinagmamasdan niya p
KASALUKUYANG nagpalit ng damit si Yza. Kakatapos niya lang mag quick shower. Si Manuel naman ay nakatayo sa may bukana ng pinto. Nakasandal ang likod nito sa may hamba ng pintuan, nakahalukipkip ito habang naka ekis naman ang dalawang mahahabang mga binti nito.Nakatitig lamang sa kanya si Manuel. Ilang beses niya rin ito nahuli na kakaiba ang mga titig nito sa kanya. Napapansin niya rin nitong mga nakaraan mga araw ay naging balisa ito. Tila ba may gusto itong sasabihin sa kanya. Ngunit madalas ay nauuwi sa paglalambing nito at napunta sa pag-iisa ng kanilang mga katawan. Tinaasan niya ito ng isang kilayat nagkunwari na nakasimangot. Simula ng nabuntis siya ay nagiging hobbit niya na at naging trade mark na rin niyang gawin."Huwag mo akong titigan ng ganyan," angil niya.Tumawa ng mahina si Manuel. "Napakaganda mo kasi sweetheart," anito hinakbang ang mga paa nito palapit sa kanya."Diyan ka na naman. Don't start Manuel. Alam ko na ang style mo na iyan.""Style, what?" painosen
PAGKATAPOS niya uminom ay bumalik na rin siya ng kwarto. Nasa may pintuan pa lamang siya ay narinig niya na umiiyak yata si Yza. Nadatnan niya si Yza na humihikbi. Ngunit nanatiling nakapikit pa rin ang mga mata ng dalaga. Inisang hakbang niya ang distansiya nasa pagitan nila ni Yza para makalapit siya rito. "Sweetheart," aniya sabay yugyog sa balikat nito. Ngunit patuloy itong humihikbi at may ilang butil ng luha na umalpas mula sa sulok ng mga mata ng dalaga.Muli sinubukan niyang gisingin si Yza. "Sweetheart,"niya na tinapik tapik ng mahina ang pisngi ng dalaga. "Manuel," sabi ni Yza ng magising ito. Sabay yakap nito sa kanya."Huwag mo akong iwan please," humihikbi pa nitong sabi.Gumanti ng yakap si Manuel sa dalaga. Bahagya a hinimas ang likod nito para iparamdam dito nanandito lang siya at hindi niya iwan ito. "Promise, nandito lang ako palagi sa tabi mo."Ilang sandali pa ang nakalipas sa gan'on posisyon. Bahagyang lumayo si Yza sa kanya."Amoy alak ka, uminom ka ba?" tanong
NAPASARAP ang tulog ni Yza at tinanghali na siya ng gising. Kapag nasa tabi niya si Manuel ay pakiramdam niya ay palaging ligtas siya.Nagising siya na wala si Manuel sa tabi niya. Malamang pumasok na ng opisina at hindi na lang siya ginising nito bago umalis. Nag-unat siya ng kanyang mga braso. Pagkatapos ay bumangon na rin siya. Ang gaan ng pakiramdam niya. Dumiritso na siya roon sa loob ng banyo. Gamit ang saklay niya kahit paano ay nakakalakad na siya gamit ang kanyang saklay. Pagkatapos niya gawin ang morning ritwal niya ay lumabas na rin siya ng banyo at tumuloy ng lumabas mula sa silid tulugan. Nasa labas na siya ay agad sumalubong sa kanyang pang-amoy ang mabangong amoy ng ginisang spanish sardines. Bigla siya natakam at nakaramdam ng gutom. Lumipad ang tingin niya roon sa wall clock na nakasabit sa may dingding. Alas nuebe na ng umaga at hindi pa rin siya nakakain ng almusal. Nasa bungad na pintuan si Yza ay nakikita niya ang bulto ng lalaki na nakatalikod mula sa kinaror
Tumayo si Manuel, tinanggal nito ang pagka botones ng polo na suot nito.Maang naman si Yza na nakatingin sa ginagawa ni Manuel. “Ano ang ginagawa mo?” “Hindi muna ako papasok ng opisina. I guess kailangan mo ng makakasama dito at hindi kita pwede iwan na mag-isa lang.” “Okay lang naman ako atsaka pabalik na rin si Manang Salod, mamayang hapon.” Nagpaalam kasi si Manang Salod na umuwi muna sa kanila at mamayang hapon pa ang balik nito. “Sweetheart…” nabitin ang sasabihin sana ni Manuel ng muling nagsalita si Yza.“Pumasok ka na. Di ba may importanteng meeting ka today?” “Mas mahalaga ka kaysa meeting ko, sweetheart,” sabi ni Manuel na may pagsuyo sa boses nito.Aw! Gusto niya kiligin. Kung kani-kanina lang ay nagsisinti siya. Ngayon naman gustong lumundag ng puso niya. “Don't worry, okay na ako. Sorry kung naging self pity na naman ako,” kagat labi sabi niya.“It's okay, mas mapanatag ang loob ko na kasama kita,” May pilyong ngiti sa mga labi ni Manuel. “Sumama ka na lang kaya s
“Good morning,Sir,” sabi ni Neza naka all smile. “Thank you pala sa free food yesterday,” anito na kasalukuyang inaayos ang mga folders nasa ibabaw ng lamesa nito. “Good morning,” aniya na huminto sa paghakbang ng kanyang mga paa. “Dumating na ba sila?” tanong niya nakatingin doon sa naka saradong pinto ng conference room.“Ikaw na lang ang hinihintay nila,Sir,” tiningnan ni Neza ang suot nitong relong pambisig. “You're late almost ten minutes,Sir,” palatak sabi ni Neza. “Akala ko nga hindi ka na darating.”“Tell them, susunod na ako. May kukunin lang ako sa loob ng office ko,” aniya tinalikuran ang secretary niya. Tumuloy na siya roon sa loob ng kanyang opisina. Kinuha niya ang cellphone nakalagay sa bulsa ng suot niyang pantalon. Para tawagan muna si Yza bago pumasok doon sa conference room. Dahil alam niya na matatagalan ang meeting niya. Ngunit nakailang dial na siya sa telephone ay hindi pa rin sinasagot ni Yza ang tawag niya. Medyo kinakabahan na rin siya pero alam niya naman