Hininto niya ang sasakyan sa tapat ng skwelahan nang mapagtanto kong nakarating na kami. Hinatid ako ni Wayne dahil hindi naman talaga ako umuwi sa condo ko at magkasama lamang kami buong gabi.
"I'll fetch you later? Lunch?" I gradually smiled.
"Okay, see you." I kissed him on his cheek.
"I love you," he whispered as he kissed me on the forehead. "Take care."
Siniguro ko munang walang studyante sa labas bago ako lumabas dito sa loob ng sasakyan. Mahirap na, baka may makakita sa akin o mga kasamahan ni Vench na may kasama akong ibang lalaki.
Dali-dali kong isinara ang pinto at lumayo ng kaunti sa sasakyan nang sa gano'y hindi mahahalata ng mga tao. Hihintayin ko sanang umalis si Wayne bago ako pumasok sa campus pero sumenyas na siya na ako ang mauuna kaya kumaway na lamang ako sa kanya at nagsimulang maglakad papasok.
"Erizzabeth." I stopped when someone calls my attentio
The elevator rang and the door slowly opened for me to get out. I'm not in the mood to walk here on the way to my unit. I don't know if I can keep up with my life now that my situation is getting worse. I'm so tired for being selfish!When I arrived at my unit, I did not know that Wayne was waiting outside as he leaned against the door. Parang kanina pa talaga siya sa akin naghihintay at alam ko ang sadya niya kung bakit siya narito ngayon dahil hindi ako sumipot sa usapan namin na sabay kaming maglunch.Whether I want to hide or avoid him now, it's too late because he has already seen me. I thought the expression on his face would be angry but why does he just seem calm and just smile at me?"What are you doing here?" I asked with a coldly voice. Ngumuso lamang ito."It seems like you're not in the mood to see me." Humakbang siya papalapit sa akin. "What's wrong, baby girl?" Hinaplos niya ang pisngi ko pero agad ko
It was midnight but I was still standing by the large window in my room. Hindi pa kasi ako makatulog dahil malalim pa rin ang iniisip ko tungkol kay Wayne. Halos mag-iisang buwan nang hindi kami nagkita pero may komunikasyon pa rin naman kami dahil madalas siyang nagpapadala ng email sa akin at sinekreto ko pa rin ito kay Vench. Binabasa ko lang naman ang sulat niya kahit hindi ko ito sinusuklian.Inaamin ko na isang kataksilan ang ginagawa ko sa fiance ko pero... mapipilit ko ba kung ito talaga ang magpapasaya sa sarili ko? So selfish to hear that I will marry the man I do not love. I will just take advantage of the times I was with Wayne. Titigil na rin naman ako kapag tuluyan na akong naikasal kay Vench.I heard the doorbell rang and I saw the mailer outside. So my smile widened as I went out of my room to go and pick up Wayne's letter.Paglabas ko, wala na ang mailer ngunit napawi ang ngiti ko nang makitang si Vench ang tumangga
I can't imagine myself being seen in the mirror while staring at the bruises on my body that still do not heal. Bruises that are still visible to look at. The black bruise around my right eye still does not heal because of Vench's mistreatment of me. He hurt me so much!I did not expect the day to continue, the day Vench had been waiting for the most when he would see me walking to church to where he was standing. Ngunit bago pa man ito mangyari ay may iniwan na siyang mga pasa sa buong katawan ko."Ma'am, let's start?" the make-up artist approached me. Itinagilid ko lamang ang tingin ko ng kaunti para masilayan siya."Can you thicken the make-up so as not to notice my bruises?" Pinagmasdan niya ako sa harap ng salamin at inilibot ito ang paningin sa mga pasa ko sa katawan."Yes, Ma'am," she said softly.As I stared at her face, she seemed to feel sorry for me because I was probably the ugliest brid
I have achieved the place I dreamed of then. Twenty years have passed and I thought then that I would be able to go with Wayne and finally migrate here to Los Angeles, California but he will still be left there to answer his case for the murder of Vench."ART. 248. Murder. Any person who, not falling within the provisions of Article 246, shall kill another, shall be guilty of murder and shall be punished by reclusion perpetual, to death if committed with any of the following attendant circumstances.""Twenty years, Wayne! I'll wait twenty years before I go there!" He shrugged.I visited him today in jail because his lawyer gave me a letter from a famous band in the states that allegedly hired me to be the band's vocalist."Pagkakataon mo na iyon para tuparin ang mga pangarap mo, Erizz." Bumuntong-hininga ako."Sabi ko naman sa'yo na hindi ko na kailangan na tuparin pa 'yun kung hindi man lang kita m
Wayne Ozan's POVI smiled broadly as I walked here on the bright street as I holding a bouquet of sunflowers. Now is the day we will meet, new beginning meeting for a long time!"I'm close there, wait for me," sagot ko sa kabilang linya. "Dalian mo na, Kuya! Magsisimula na ang concert nila Erizz!" nasasabik na sambit ni Gael sa akin kaya mas lalo akong bumungisngis."Bakit ba mas nasasabik pa kayo kaysa sa akin? Dapat hindi niyo ako malalamangan ngayon, no!" Tumawa siya."Sino ba naman ang hindi masasabik kung ito ang pinaka-masayang araw sa buong buhay mo, ha!" Tumawa ako. "Ay teka, dala mo ba 'yung diamond ring?" "Yup! I will never forget that." Too loud to hear where they were Gael. Probably a lot of people at the John Anson Ford Amphitheater where Erizzabeth's concert venue is."Good luck to your proposal, Kuya-"
No one would believe that I'm a secretly daughter of hacker and drug dealer. Papa is in charge of selling shabu and marijuana. My Mama, is one of the best hackers. She also learned this from her parents so she carried it until she was older, at pagnanakaw sa bangko ang palagi niyang ginagawa.Sa mura kong edad, kahit saang lupalop na ako ng mundo pumupunta. I really love traveling around the world alone. Nasanay akong mag-isa nang hindi nakakasama ang pamilya ko kahit isang beses dahil limitadong lugar lang ang pwede nilang puntahan.Suddenly the car stopped causing me to bump into the back of the front seat. I caressed my forehead and turned my gaze to the driver."Manong, whats happening?" I asked."Ma'am, nasiraan tayo ng gulong." I stunned."W-wala ba tayong extra na dinala?" Umiling siya."Wala, Ma'am eh. Sa sobrang pagmamadali natin kanina,
Erizzabeth's POV"Tuloy ka, hija. Dito ka muna sa bahay ko magpalipas ng gabi." Inilibot ko ang paningin ko sa bahay niya. Hindi ito ordinaryong bahay na nakasanayan kong nakikita sa lugar namin.Amazing and very spacious, It is no longer a house to be called but a mansion or a palace. I thought this old man was just an ordinance and just lived in the forest but he was also hiding something.Sinalubong kami ng mga babaeng naka-uniporme. Mahigit isang dosena silang nakapila sa magkabilang gilid ng daan kasabay ng pagtitig nila sa amin."Maligayang pagbabalik, Mayor Zandro," mahinhin na bati nilang lahat. Malapad na ngiti at tango lang ang isinukli ni Lolo Zandro."Thank you, Ladies. I'd like you to meet our special guest!" They'd smile at me genuinely. "Magpakilala ka sa kanila," bulong niya."Hi, I'm Erizzabeth Vhanjian." They just stared
After I closed the zipper of my pants there's also someone knocking on the door."Come in!" I respond. Agad namang iniluwal si Ms. Canlee."Pinapatawag kayo ni Mayor Zandro para sabayan siya sa almusal ngayong umaga," ngiti niyang sabi."Okay, salamat." Tumango siya at lumabas ulit.I turned to the large mirror and stared at myself. Honestly, I still did not want to leave here, not because of what happened to me last night with Wayne that we kissed on the playground. Gusto ko pang manatili dahil sa lugar nila, nakakagaan ng kalooban kapag na nasisilayan ko ang napaka-ganda nilang lugar buong araw.Pagdating ko sa silid ng Mayor, nadatnan ko siya na nakaupo sa swivel chair habang seryosong nagbabasa ng diyaryo. Kahit nakabukas na ang pintuan ay kumatok pa rin ako para ibaling niya ang kanyang atensyon sa akin."Good morning, Lolo," bati ko."Magandang araw rin sa iyo