Chapter three

Mga boses na nag uusap ang una niyang narinig habang unti-unting bumabalik ang kanyang diwa. Nang imulat niya ang mga mata nasa kanyang kwarto na siya.

Una niyang nakita ang tiimbagang na mukha ng kanyang papa.

Napakunot-noo siya ng makita ang madilim nitong anyo habang nakatingin sa kanya. Naroon din ang kanyang madrasta, taas kilay at tila nang-uuyam ang mga matang nakatuon sa kanya. Ang kuya Darwin niya ay nakasandig sa may pinto at nakasalikop ang mga braso at nasa kanya rin ang tingin.

Masyadong tahimik at ewan niya kung bakit ang katahimikang iyon ay nag-iiwan ng matinding kaba sa kanyang dib-dib.

"A..ano po ang nangyari?" Basag niya.

"Sino'ng Ama?" Her Father cold voice thunder the whole room.

Napatingin siya rito. "Huh..?"

"Tinatanong kita Jedea, Sino ang ama niyang pinagbubuntis mo?"

Halos mapatalon siya sa gulat ng bigla itong tumayo at sinipa ang upuan na inuupuan nito kanina-kanina lang.

"Damn it! I trusted you Jade! We trusted you!" Nanginginig ang boses nito. "paano mo nagawa  sa amin ito?"

She stay there blankly, nanatili ang tingin sa ama na ngayo'y inihihilamos na ang mga palad sa mukha, hindi pa rin maproseso sa utak ang mga narinig.

"May balak ka bang panagutan ng nobyo mo? O iniwan ka na matapos malamang buntis ka?" Ang kuya Darwin niya na madilim rin ang tingin sa kanya.

Napataas ang tingin niya rito, napaawang ang bibig. Noon lang nasinc-in sa isip ang mga nangyayari.  buntis? Siya? Ibig sabihin.. nagbunga ang kahayupan ng lalakeng yon sa kanya? Hinde! Hindi maari 'yon!

Sunod-sunod siyang umiling. Nagsimulang mamuo ang mga luha. "H..hindi po totoo yan!" She said histerically.

"Oh yes.. " her stepmother gave her a mocking smile "bakit parang gulat na gulat ka? Wag mong sabihin na hindi mo alam ang posibilidad na ito matapos mong makipaglandian at makipagsex sa nobyo mo!"

"W.. wala po akong nobyo"giit niya.

"Hahh! Don't give us  that bullshit Jade! Paanong nabuntis ka kung wala-"

"I..i was raped!" Putol niya saka tuluyan ng napaiyak, "I was raped..!" Sa nanginginig na boses ulit niya.

Napatingin sa kanya ang ama. Ang kuya Darwin niya naman ay napadiretso ng tayo.

Tuluyan na siyang napahagulgol. Pinilit niyang kalimutan ang bangungot na iyon. Iniyakan niya ng lihim at pinilit niyang itago, sinarili niya ang masaklap na parteng yon ng kanyang buhay at ngayon, sa isang iglap lang bumalik sa kanya ang mapait na ala-alang iyon at ang masakit pa ay ang katotohanang dinadala niya ngayon ang bunga ng gabing iyon.. Buntis siya!

"Sinong gumawa Jade?" Sa matigas na boses tanong ng kanyang Papa. In her blurry vission she saw him gritting his teeth hardly " I will kill that bastard!"

Muli, umiling siya.. "H..hindi ko po kilala, t..they drugged me"

"They?" gimbal ang kuya niya.

"God.!" napatutop ng bibig ang kanyang madrasta.

Ang kanyang Papa ay kuyom na kuyom ang kamao, na kung naroon lang ang taong gumawa non sa kanya siguradong hindi na iyon aabot pa sa hospital sa tindi ng nakikita niyang galit sa mga mata nito. Ang kuya Darwin niya ay nanatiling tahimik nakatingin pa rin sa kanya at tiim rin ang mga bagang.

Gusto sana niyang itama ang sinabing iyon ng kuya niya pero hindi na niya mahanap ang kanyang boses. Windang na windang ang kanyang isip. Pakiramdam niya naalis yata ang kaluluwa niya sa kanyang katawan matapos malaman ang katotohanang iyon.

Hindi na niya alam kung gaano siya katagal sa posisyon iyon, nakasalikop ang mga braso sa tuhod at nakatalunko habang nakaupo sa kanyang kama. Ni hindi na niya namalayan ang pag alis ng kanyang mga magulang at kapatid.

Ang alam niya lang galit ang mga ito, kung para sa kanya hindi na niya alam.

DOON pa mas lalong lumala ang kalbaryo niya. Matapos ang pangyayaring iyon, mas lalo niyang nakitaan ng pakadigusto ang kanyang madrasta sa kanya.

"Hindi mo pwedeng panatilihin ang anak mong iyon dito Roman! Maeeskandalo tayo! mae-eskandalo ka!"

Narinig na naman niya ang pagtatalo ng mga ito sa kabilang silid. Mula ng malaman ng mga ito na buntis siya, kinumbinsi na ng ina-inahan niya ang kanyang papa na dalhin siya sa lugar kung saan walang nakakakilala sa kanilang pamilya.

"Nakakahiya sa mga kapitbahay natin pati na sa mga kliyente mo! Oras na mabulgar ito mawawalan ka ng kredibilidad! at ano nalang ang sasabihin ng mga kaibigan natin? alam mong hindi natin matatago ang bagay na yon pag lumaki na ang tiyan niyang anak mo!"

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo hah, Felisa!  gusto mong ilayo ko dito ang anak ko gayong alam mong kailangan na kailangan niya tayo ngayon!"

"Hahh.. sa tingin mo naniniwala ako sa sinasabi ng anak mong iyon? hindi Roman! Biktima ng raped.. Hahh! Ang sabihin mo sadyang malandi yang anak mo at ngayong iniwan ng lalake ay gagawa ng kwento para kaawaan!"

"Stop it Felisa!" Dumagundong ang tinig ng kanyang ama.

Napapikit siya. Itinakip niya ang dalawang kamay sa magkabila niyang teynga, walang humpay ang pag agos ng kanyang mga luha pero hindi pa rin sapat iyon para hindi niya marinig ang mga masasakit na salitang iyon na tumatarak sa kanyang kaibuturan.

"Kakampihan mo naman ang anak mo? Bakit? dahil ba anak siya ng babaeng pinakamamahal mo? Hanggang ngayon ba Roman hindi mo pa rin ba makalimutan ang babaeng yon?" Ramdam niya ang pait sa boses ng ina-inahan.

"I said stop it! Tigilan mo na ang kakalkal sa nakaraan dahil hindi ito tungkol doon, tungkol ito sa anak natin na nangangailangan ng tulong ngayon!"

"Anak natin? Hindi ko siya anak Roman! Anak mo siya sa walanghiyang babeng iyon! Ng haliparot na iyon! Ngayon alam ko na kung bakit nabuntis yang anak mo, may pinagmanahan di ba? At sa lahat ng pwede ay yung kalandian pa ng ina niya ang minana!"

Ilang sandaling katahimikan ang naghari pagkunwa'y hagulgol ng madrasta ang sunod niyang narinig. Hindi niya alam kung anong ginawa ng kanyang papa pero sa klase ng hinagpis ng kanyang madrasta alam niyang hindi iyon maganda.

Sunod niyang narinig ang tila kalampag at pagbagsak. At ganoon nalang ang gulat at pagkataranta niya ng marinig ang nakabibinging sigaw ng kanyang madrasta.

Napatakbo siya sa kwarto ng mga ito at halos mawalan siya ng lakas ng makita ang kanyang ama na nakahandusay sa sahig at nanginginig.

"Ano pa ang itinutunganga mo diyan! humingi ka ng tulong!" Natataranta ring sigaw ng kanyang madrasta.

Hindi na niya maramdaman ang kanyang mga paa habang tumatakbo papunta sa labas ng kanilang bahay. Natataranta at umiiyak siya ng tawagin niya ang mga kalapit nilang kapitbahay na nooy dali-dali namang pumunta sa kanila. Binuhat ng mga ito ang kanyang ama at isinikay sa kotse. Ni hindi na niya alam kung sino sa mga ito ang nagmaneho ng kanilang SUV. Ang kanyang madrasta ay iyak ng iyak rin habang hawak ang kamay ng kanyang papa.

Agad itong isinugod sa ICU pagdating nila sa hospital at dahil kilala sa Buenavista ang kanyang ama ay maraming Doctor at mga nurse ang nag asikaso rito.

Hindi na niya alam kung ilang minuto o oras ang nakalipas, nanatili sila doon sa labas ng ICU habang hinihintay ang balita ng Doctor. Parehas umiiyak at nanginginig sa takot.

"Anong nangyari?" Hangos at humihingal na sabi ng kanyang kuya Darwin. Kung sino ang tumawag at nagbalita rito, hindi na niya alam. Marahil isa sa kanilang mga kapitbahay.

"Ang Papa mo.." palahaw ng kanyang ina-inahan at agad na niyakap ang kanyang kuya Darwin.

"Calm down ma." Sabi nito saka inalo ang ina bago nalipat ang tingin sa kanya. Nagtatanong ang mga mata.

Umiling siya, tigmak sa luha ang mga mata.. Ano ba ang isasagot niya? Na nag a-away ang mga ito nan dahil sa kanya kaya nangyari ang pag atakeng iyon sa kanilang papa.

Napadiretso siya ng tayo ng makita ang isang Doctor na lumabas sa pintuan ng ICU, nagtatanggal pa ito ng surgical mask habang papalapit sa kanila. Nagagahol naman na lumapit rito ang kanyang madrasta at ang kanyang kapatid, samantalang siya parang itinulos lang doon sa kanyang kinatatayuan. Takot siya. Takot na takot siya.

"Kumusta po ang lagay ng asawa ko doc?" Agad na tanong ng kanyang ina-inahan.

Malalim na napabuntong hininga ang doctor bago nagsalita.

"Unang pagkakataon po ba ito na inatake siya?"

Tumango ang kanyang kuya Darwin. "Oo doc, ngayon lang ito nangyari sa kanya, kmusta po ang lagay niya?"

"His heart is not in a stable condition as of now. Your Father suffer from some heart failure base sa iilang test na ginawa namin. Na trigger ang puso niya dahil tumaas  ang blood pressure niya, mabuti nga at nadala ninyo siya agad sa ospital at nabigyan  ng oxygen. As of now, all we can say is.. he's still not in good condition Mr. Sandoval." Sabi nito bago tumingin sa kuya niya. Mas lalo naman napaiyak ang madrasta niya sa narinig habang siya ay napapikit nalang at hinang-hina na napaupo sa naroroong upuan.

"But don't worry. We are doing our best to help your Father survive this crisis, gagawin po namin ang lahat para kay Engineer Sandoval, Mrs. Sandoval."

"Thank you doc." Ang kuya niya.

Tumango ito bago muling pumasok sa loob ng ICU.

"Ang Papa mo Darwin! Ang papa mo!" Palahaw ng kanyang ina-inahan. Nanlilisik ang mga mata nito ng tumingin sa kanya at bago pa man siya nakahuma nakalapit na ito sa kanya at ubod lakas na sinampal.

"Walanghiya ka! kasalanan mo itong lahat! kasalanan mo!" Histerikal nitong sigaw  "Ikaw ang malas sa buhay namin! Umalis ka rito, umalis ka!"

"Mama ano ba! tama na yan!" awat ng kuya Darwin niya pero hindi nito mapigilan ang ina.

"Pag may nangyaring masama kay Roman, hinding-hindi kita mapapatawad!" galit na galit ang titig nito bago siya tuluyang tinalikuran.

Napasabunot naman ng buhok ang kuya niya at sandaling napapikit bago siya binalingan.

"S..sorry kuya." Umiiyak niyang sambit.

"Ano ba ang nangyari? "

"kasalanan ko ang lahat, kasalanan ko!" Napahagulgol siya.

Narinig niya ang malalim nitong buntong hininga.

"Umuwi ka muna Jade."

Napatanga siya rito bago sunod-sunod na umiling.

"Ayoko kuya! hihintayin kong magising si papa!"

"Mas makakabuti kung umuwi ka muna, hindi makakabuti para sayo at Kay mama kung naririto ka" Sandali itong napapikit bago muling tumingin sa kanya "look Jade, I am not blaming you for what happen because I know its not your fault pero sa ngayon please.. mas makakabuting umuwi ka muna. Magpahinga ka. Look at yourself, makakasama yan sa magiging--" muli itong napapikit, hindi matuloy-tuloy ang nais sabihin.

Mapait siyang ngumiti, alam niya.. tulad ng madrasta niya, tulad ng Papa niya, hindi rin nito matanggap ang nangyari sa kanya, hindi matanggap ang batang dinadala niya.

Paanong mangyayari iyon? E siya nga mismo hindi niya matanggap ang nangyaring iyon sa kanya, hindi niya matanggap na dinadala niya ngayon ang bunga ng kahayupan ng lalakeng iyon.

"Naiintindihan ko kuya," sabi niya saka dahan-dahan na tumayo at nagsimulang maglakad papunta sa exit ng ospital.

"Jade..!" Napapikit siya sa tawag na iyon ng kuya niya pero hindi siya lumingon at bago pa man niya naituloy ang paghakbang naroon na ito sa kanyang harapan. Nakadukwang sa bandang paanan niya.

"Isuot mo ito.." Sabi nito at saka isinuot sa kanya ang tsinelas nito.

Doon niya lang napansin na nakapaa lang pala siya. Ni hindi na niya pala nagawang magsuot ng tsinelas kanina sa sobrang taranta at pagkatakot.

"P..paano ka?" tiningnan niya ang paa nito.

"Don't worry, I have a spare slipper in my car, kukunin ko lang at isusuot mamaya.."

"Salamat kuya.."

Tumango ito. "Umuwi kana at magpahinga, wag kang mag alala tatawagan kita mamaya para balitaan tungkol sa kalagayan ni Papa."

WALA sa sariling naglakad siya. Gulong-gulo ang kanyang isip, ni hindi na ma absorb ng utak niya ang lahat ng nangyari. Iisa lang ang alam niya.

Tama ang madrasta niya, kasalanan niya ang lahat! siya lang ang dapat sisihin kung bakit nangyayari ang lahat ng iyon at kapag may nangyaring masama sa kanyang Papa, hinding-hindi niya rin mapapatawad ang kanyang sarili!

Hinamig niya ang kanyang sarili.

Naglalakad siya ng hindi alam kung saan siya patutungo, hindi siya uuwi, wala siyang puwang sa bahay na iyon. Sa simula pa lang hindi na siya nagkaroon ng puwang sa lugar na iyon.

Hindi na niya alintana ng magsimulang umambon.

Ah, pati ang panahon nakikiramay sa sinapit niya. Lumuluha rin pati ang langit na tanging saksi sa kamiserablehang  dinadaranas niya.

At doon sa gitna ng ulan muling umagos ang luha niyang hindi na yata niya magawa pang kontrolin kahit na kailan.

Hindi na niya alam kung gaano na siya katagal na naglalakad. Nahihilo na siya at nanginginig sa lamig ang buong katawan, unti-unti na ring dumidilim ang kanyang paningin pakiramdam niya ilang sandali nalang bibigay na rin ang kanyang katawan.

Mapait siyang napatingala.

Kapag nangyari iyon, sana hindi hindi na siya magising pa.

'Lola, mama, kung naririnig ninyo ako, please kunin ninyo na po ako, isama ninyo na ako sa inyo, ayoko na dito.. pagod na pagod na po ako, kunin ninyo na ako!