Sa bawat hakbang ni Ashley papasok sa bahay ng mga Echavez, ramdam niya ang bigat ng tingin ng bawat isa sa kanya. Tahimik na sumunod si Artus, hindi bumibitaw sa tabi niya. Nang marating nila ang sala, agad siyang pinaupo ni Rafael sa sofa."Upo kayo," malamig ngunit may halong pag-aalalang wika ng kanyang ama.Tahimik na umupo si Ashley, pero ramdam niya ang tensyon sa paligid. Napatingin siya kay Jacob, na nanatili lang nakatayo sa tabi ni Stefanie. Ang kapatid niya ay hindi na itinago ang inis at galit sa kanyang mga mata."Bakit ka bumalik, Ashley?" mabigat ang tanong ni Cynthia.Huminga nang malalim si Ashley at hinawakan ang kanyang tiyan, pinapalakas ang sarili. "Papa, Tita, may kailangan akong sabihin sa inyo." Sandaling nagbuntong-hininga siya bago nagpatuloy. "Ang tungkol sa pagbubuntis ko….si Artus ang ama."Parang bumagsak ang mundo sa tahimik na sala. Tanging marahang tunog ng wall clock ang naririnig nila.Alam na nila ang totoo, inaantay na lang na si Ashley ang magsas
Napalunok si Jacob sa sagot ng kapatid. Alam niyang hindi ito totoo. Alam niyang pinipilit lang ni Ashley ang sarili na tanggapin ang sitwasyong hindi niya naman ginusto. Nakita niya ang lungkot sa mga mata nito, ang takot na pilit nitong ikinukubli.“Ashley…” bulong niya, tila may pag-aalinlangan pa rin.Ngumiti nang bahagya si Ashley, pero bakas ang pighati sa kanyang mukha. “Ito ang tama, Kuya.”Bago pa man makapagsalita muli si Jacob, bumalik na si Artus at Rafael sa sala. Napansin agad ni Artus ang pamumula ng mga mata ni Ashley, pero hindi siya nagsalita tungkol doon.“Ashley, anak,” mahinahong tawag ni Rafael. “Nakapag-usap na kami ni Artus.”Tumingin si Ashley sa kanya, naghihintay. Hindi niya alam kung anong mararamdaman—takot, kaba, o pag-asang may natitira pang kabutihan sa puso ng kanyang ama.Nagpatuloy si Rafael, “Pinagkasunduan namin na kailangan nang ipahayag ang inyong kasal sa lalong madaling panahon. Ayoko nang palakihin pa ang gulo sa pagitan ng pamilya natin at ng
Naroon pa rin si Ashley sa sofa, yakap-yakap ang envelope na kanina’y nagpapakaba sa kanya. Hindi niya alam kung bakit, pero nararamdaman niyang may malaking pagbabago ang hatid ng USB na ito—isang bagay na hindi na basta-basta maibabalik.Tumunog ulit ang cellphone niya—notification ng text mula sa unknown number. Hindi pa rin niya binubuksan ang message thread, pero ramdam niyang may mabigat na hatid ang huling linyang natanggap niya.Sana ikaw lang mag-isa habang pinapanood mo ito…Napalingon siya sa USB na nakapatong pa rin sa mesa, katabi ng telang kulay pula.Lumunok siya ng laway at tumayo. Mabilis ang tibok ng puso niya, parang may bara sa lalamunan. Kinuha niya ang USB, dinala ito sa study room niya sa sariling bahay kung saan naroon ang isang desktop computer. Tahimik ang buong bahay—masyadong tahimik. Wala ang mga kasambahay sa loob, nasa quarters nila. Panatag ang paligid pero may bigat sa bawat hakbang niya, tila bawat segundo ay hinahabol ng aninong hindi niya makita.Pa
Pagpasok ni Artus sa silid, agad siyang kinabahan. Tahimik. Malamig ang hangin, pero mas malamig ang pakiramdam niya—parang may mali. Nilapitan niya ang kama. Maayos ang pagkakagawa ng kumot, walang bakas na may natulog doon. Napalingon siya sa gilid ng kwarto—sa upuan, sa aparador, sa kurtina—pero wala si Ashley.“Ashley?” mahinang tawag niya, ngunit walang tugon.Lumapit siya sa banyo. Dahan-dahan niyang pinihit ang seradura. Pagkabukas ng pinto, bumungad sa kanya ang tanawin na nagpahinto ng tibok ng puso niya sa isang iglap.“ASHLEY!”Nandoon si Ashley, nakalubog sa malamig na tubig sa loob ng bathtub. Hindi gumagalaw. Maputla ang mukha, nakapikit, at tila wala nang malay. Agad siyang lumuhod, binuhat si Ashley mula sa tubig, basang-basa ang damit nito, malamig ang katawan.“Diyos ko… Ashley…” nanginginig ang boses niya habang pinipisil ang pisngi nito. “Baby, please… wake up… Please…”Walang sagot. Agad siyang tumayo, buhat-buhat si Ashley. Mabilis ang hakbang niya palabas ng sil
Ilang oras pang nakaantabay si Artus sa tabi ni Ashley hanggang sa gumalaw ang isang daliri nito, kaagad iyong naramdaman ni Artus kaya naman napatayo siya sa kinaupuan niya. “Ash? Hey…” mahina niyang sabi, hinawakan ang pisngi ni Ashley. Mayamaya pa ay dahan-dahang binuka ni Ashley ang mga mata niya at dahil sa nangyari, kaagad na tinawag ni Artus ang doctor.“Thank God, you’re awake. Tatawagin ko muna ang doctor.”Mabilis nakarating ang doctor sa kwarto ni Ashley, kaagad niya itong chineck. “Doc, how is she?” aligagang tanong ni Artus. Ngumiti naman ang doctor. “Maayos siya. Mabuti na lang ay hindi na inabot ng isa o ilang araw. Kailangan niya pang magpalakas, pero pwede na rin siyang umuwi kung gugustohin ninyo,” paliwanag ng doctor. Nagpasalamat naman si Artus sa doctor, at pagka-alis ng doctor lumapit siya kay Ashley. “Hi, how are you? May kailangan ka ba? May masakit ba sa’yo?” sunod-sunod na tanong ni Artus ngunit tinignan lang siya saglit ni Ashley at pagkatapos no’n ay
Pagkatapos ng usapan nilang lima, agad na bumalik si Artus sa bahay at muling hinanap ang USB. Hindi siya mapakali. May mabigat sa dibdib niya—isang hinalang unti-unti nang nabubuo sa isip niya, pero ayaw pa niyang paniwalaan. Tumungo siya sa master’s bedroom, binaliktad ang mga drawer, binuksan ang lahat ng kahon. Maging ang study room ni Ashley ay hindi rin niya pinalampas. Ngunit kahit gaano siya kapursigido, wala siyang nakita.May isa pang lugar na bigla niyang naisip. Tumakbo siya pababa, patungo sa basement ng bahay. Doon, may tatlong kwarto: dalawang storage rooms—isa para kay Ashley at isa para sa kanya. Ang ikatlong storage naman ay para sa mga gamit na walang tiyak na kategorya, halu-halo.Pagkarating niya sa storage room ni Ashley, agad niya itong binuksan. Wala pa kasi itong lock kaya’t madali lamang niyang napasok. Hindi pa iyon masyadong gamit, mapapansing wala pang masyadong gamit sa loob, maliban sa isang lumang lamesa at ilang kahon sa gilid. Iniisa-isa niya ang bawa
Pumasok na si Artus sa loob ng bahay matapos sabihan ng bodyguard. Mabigat ang bawat hakbang niya habang sinusundan ang kasambahay papunta sa nursery room. Naisip ni Ashley na dito na lang sila mag-uusap ni Artus kaysa sa likod ng bahay kaya dito niya na pina-deritso si Artus. Tahimik ang buong paligid—walang ingay kundi ang marahang paglakad niya at mahinang hampas ng hangin sa kurtina ng bukas na bintana. Hanggang sa tumigil ang kasambahay sa harap ng isang pinto.“Nasa loob lang po si Ma’am Ashley,” sabi nito bago siya iniwan.Dahan-dahang binuksan ni Artus ang pinto. Amoy niya agad ang halimuyak ng air freshener. May mga laruan sa sahig, crib sa isang sulok, at mga stuffed toys sa tabi ng kama. Doon niya nakita si Ashley—nakaupo sa maliit na sofa, hawak ang isang baby blanket. Hindi siya agad lumingon, pero alam niyang naroon na si Artus.“Pumasok ka,” malamig ang boses ni Ashley, hindi tumingin. “Isara mo ang pinto.”Sumunod si Artus, saka lumapit nang dahan-dahan. Hindi pa rin n
Umuwi sila sa bahay nila, pero kahit na kasama na ni Artus si Ashley at sinasabi nito na ayos lang siya, pakiramdam ni Artus ay hindi. Ngunit ayaw niya na rin pa isipin pa o sabihin kay Ashley ang nararamdaman niya, dahil para sa kanya ang mahalaga kasama niya na muli si Ashley. ***Makalpas ang isang buwan, marami nang nangyari katulad na lang na naipadala na lahat ng wedding invitation na nasa listahan nila, nakabili na ng mga regalo para sa mga bisita, mga wedding sponsors at iba pa. Tapos na rin lahat ng preparation, kasal na lang talaga ang kulang para maging perpekto na ang lahat. Apat na buwan na buntis na rin si Ashley, at sa susunod na buwan na ang kasal nila. Tungkol naman sa nalaman ni Ashley kay Artus, pilit niyang inaalis iyon sa isipan niya sa tuwing nakikita niya si Artus dahil ayaw niyang maramdaman ni Artus na natatakot siya kaya ginagawa niya ang lahat para ipakita kay Artus na ayos siyang kasama nito.“Kumusta ka?” tanong ni Danica. Bumisita siya kay Ashley at nas
Ilang minuto na hindi nagsalita si Ashley, tahimik ang buong loob ng kotse dahil inaantay rin ni Artus ang sasabihin ni Ashley ngunit nakatingin lang ito sa kanya. Nang mapagtanto ang reaction ni Ashley na naiilang ito, tumawa siya. “I’m just joking, Ash. Masyado ka namang seryoso.” Bumalik ang tingin niya sa daan, sakto ay nag green light na kaya naka-focus siya sa pagmamaneho. Napalunok naman ng laway si Ashley na tila ba nabunutan siya ng tinik sa lalamunan niya. Pinagdasal niya kanina habang nanahimik siya na sana nga nagbibiro lang si Artus. Kaya nang sabihin nito na biro lang, guminhawa siya. “Stop talking nonsense again, Artus.” Natatawa niyang sabi pero ramdam sa garagal niyang boses na naiilang pa rin siya. “Yes, I know. I’m sorry…” Humina ang boses ni Artus na para bang kahit siya ay biglang nailang. Pakiramdam niya kahit anong gawin niya wala siyang pag-asa kay Ashley. Hindi niya malaman kung bakit niya iyon iniisip pero isa lang ang gusto niyang mangyari, ang maging c
Umuwi sila sa bahay nila, pero kahit na kasama na ni Artus si Ashley at sinasabi nito na ayos lang siya, pakiramdam ni Artus ay hindi. Ngunit ayaw niya na rin pa isipin pa o sabihin kay Ashley ang nararamdaman niya, dahil para sa kanya ang mahalaga kasama niya na muli si Ashley. ***Makalpas ang isang buwan, marami nang nangyari katulad na lang na naipadala na lahat ng wedding invitation na nasa listahan nila, nakabili na ng mga regalo para sa mga bisita, mga wedding sponsors at iba pa. Tapos na rin lahat ng preparation, kasal na lang talaga ang kulang para maging perpekto na ang lahat. Apat na buwan na buntis na rin si Ashley, at sa susunod na buwan na ang kasal nila. Tungkol naman sa nalaman ni Ashley kay Artus, pilit niyang inaalis iyon sa isipan niya sa tuwing nakikita niya si Artus dahil ayaw niyang maramdaman ni Artus na natatakot siya kaya ginagawa niya ang lahat para ipakita kay Artus na ayos siyang kasama nito.“Kumusta ka?” tanong ni Danica. Bumisita siya kay Ashley at nas
Ang lahat ay nasa simbahan na, si Ashley na lang ang inaantay. Nasa bridal car na ito, kasama si Danica. “Hey, ayos ka lang ba? Masyado bang malamig ang aircon? Nilalamig ka ba?” sunod-sunod na tanong ni Danica sa kaibigan. Mabilis namang umiling si Ashley. “Ayos lang ako. Medyo kinakabahan lang ako,” saad niya sabay ngiti. Tumango naman si Danica, ginawa niya ang lahat para mawala ang kaba ni Ashley. At makalipas ang ilang oras sa byahe, nakarating na sila sa simbahan. Sabay silang lumabas ng kotse, inayos muna ni Danica ang gown ni Ashley bago siya pumasok sa loob ng simbahan.Maya-maya, nagsimula na ang wedding ceremony.Tumugtog ang unang nota ng kanta — isang mabagal at malamyos na himig na pumuno sa buong simbahan. Tumayo ang lahat ng bisita, sabik na naghihintay sa pagdating ng bride.Nakatayo si Artus sa unahan, sa harap ng altar. Suot niya ang itim na tuxedo, maayos ang buhok, ngunit hindi maitago sa mata niya ang tensyon at kaba. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa kanyang
Napatingin si Rafael sa paligid, at napagtanto niya na tama nga si Jacob, dumami ang bodyguards. Bumaling ulit siya kay Jacob. “Bukas na ang kasal, kailangan talaga paghandaan kaya sila nariyan,” paniniwala niya. May parte na iyon ang dahilan ni Artus, pero ang lahat ng inakala nilang bodyguard ay mga miyembro ng Agentum Order na si Artus mismo ang nag-demand para sa kasal nila bukas. Kailangan nga niyang paghandaan dahil hindi niya alam kung aatake si Axel bukas. ***Dumating ang gabi bago ang kasal. Tahimik na ang buong bahay. Sa master's bedroom, nakaupo si Ashley sa kama, marahang hinihimas ang kwintas sa leeg niya — regalo ni Artus ilang linggo bago sila ikasal. Wala ang wedding gown niya roon; ipinagkatiwala na niya ito sa mga kamay ng coordinators para bukas.Pumasok si Artus, dala ang isang tasa ng gatas. Nilapag niya ito sa side table bago naupo sa tabi ni Ashley, sinandal ang katawan sa headboard."Ang lalim ng iniisip mo," puna niya, nakangiti.Ngumiti si Ashley pabalik,
Sa isang tahimik na coffee shop sa Quezon City, nagkita sina Sofia, Lyka, at Loraine para sa isang simpleng catch-up. Tanghali pa lang pero halos puno na ang café, kaya pumuwesto sila sa sulok na may kaunting katahimikan.“Grabe, ang tagal din bago tayo nagkita ng tatlo lang ulit,” ani Sofia habang hinahalo ang kanyang cappuccino.“True,” sabay tango ni Loraine. “Ang dami na ring nangyari sa buhay natin. Pero ang pinaka-hindi ko in-expect…”Napatingin siya sa dalawa at inilabas ang cellphone mula sa bag.“…ay ‘tong message ni Danica kaninang umaga.”“Ano ‘yon?” tanong ni Lyka habang abala sa pag-check ng order nila.Binuksan ni Loraine ang message at binasa aloud:Danica: Hi girls! I hope you're doing well. Just wanted to invite you to Ashley’s wedding and baby shower! Gaganapin ito next month and we’re hoping you can come. It would mean a lot to her. 🥹💌Saglit na natahimik ang mesa. Tanging ingay lang ng espresso machine ang maririnig.“Wait, what?” napataas ang kilay ni Sofia. “As
Ang lahat ay nasa simbahan na, si Ashley na lang ang inaantay. Nasa bridal car na ito, kasama si Danica.“Hey, ayos ka lang ba? Masyado bang malamig ang aircon? Nilalamig ka ba?” sunod-sunod na tanong ni Danica sa kaibigan.Mabilis namang umiling si Ashley. “Ayos lang ako. Medyo kinakabahan lang ako,” saad niya sabay ngiti.Tumango naman si Danica, ginawa niya ang lahat para mawala ang kaba ni Ashley. At makalipas ang ilang oras sa byahe, nakarating na sila sa simbahan. Sabay silang lumabas ng kotse, inayos muna ni Danica ang gown ni Ashley bago siya pumasok sa loob ng simbahan.Maya-maya, nagsimula na ang wedding ceremony.Tumugtog ang unang nota ng ka
Napatingin si Rafael sa paligid, at napagtanto niya na tama nga si Jacob, dumami ang bodyguards. Bumaling ulit siya kay Jacob. “Bukas na ang kasal, kailangan talaga paghandaan kaya sila nariyan,” paniniwala niya.May parte na iyon ang dahilan ni Artus, pero ang lahat ng inakala nilang bodyguard ay mga miyembro ng Agentum Order na si Artus mismo ang nag-demand para sa kasal nila bukas. Kailangan nga niyang paghandaan dahil hindi niya alam kung aatake si Axel bukas.***Dumating ang gabi bago ang kasal. Tahimik na ang buong bahay. Sa master's bedroom, nakaupo si Ashley sa kama, marahang hinihimas ang kwintas sa leeg niya — regalo ni Artus ilang linggo bago sila ikasal. Wala ang wedding gown niya roon; ipinagkatiwala na niya ito sa mga kamay ng coordinators para bukas.
Sa isang tahimik na coffee shop sa Quezon City, nagkita sina Sofia, Lyka, at Loraine para sa isang simpleng catch-up. Tanghali pa lang pero halos puno na ang café, kaya pumuwesto sila sa sulok na may kaunting katahimikan.“Grabe, ang tagal din bago tayo nagkita ng tatlo lang ulit,” ani Sofia habang hinahalo ang kanyang cappuccino.“True,” sabay tango ni Loraine. “Ang dami na ring nangyari sa buhay natin. Pero ang pinaka-hindi ko in-expect…”Napatingin siya sa dalawa at inilabas ang cellphone mula sa bag.“…ay ‘tong message ni Danica kaninang umaga.”“Ano ‘yon?” tanong ni Lyka habang abala sa pag-check ng order nila.
Umuwi sila sa bahay nila, pero kahit na kasama na ni Artus si Ashley at sinasabi nito na ayos lang siya, pakiramdam ni Artus ay hindi. Ngunit ayaw niya na rin pa isipin pa o sabihin kay Ashley ang nararamdaman niya, dahil para sa kanya ang mahalaga kasama niya na muli si Ashley. ***Makalpas ang isang buwan, marami nang nangyari katulad na lang na naipadala na lahat ng wedding invitation na nasa listahan nila, nakabili na ng mga regalo para sa mga bisita, mga wedding sponsors at iba pa. Tapos na rin lahat ng preparation, kasal na lang talaga ang kulang para maging perpekto na ang lahat. Apat na buwan na buntis na rin si Ashley, at sa susunod na buwan na ang kasal nila. Tungkol naman sa nalaman ni Ashley kay Artus, pilit niyang inaalis iyon sa isipan niya sa tuwing nakikita niya si Artus dahil ayaw niyang maramdaman ni Artus na natatakot siya kaya ginagawa niya ang lahat para ipakita kay Artus na ayos siyang kasama nito.“Kumusta ka?” tanong ni Danica. Bumisita siya kay Ashley at nas