The next day, I confronted Engineer Preclaro about the caption from what he uploaded yesterday. I want to know what he mean by that. Para mapanatag na rin ang loob ko at malinaw kay Zadiel na wala lang iyon. Hanggang ngayon hindi pa rin niya ako kinakausap. I already send him a lot of text and chats, wala pa rin talagang reply! Nakaka ilang missed call na rin ako, hindi pa rin magawang masagot! Ganoon ba siya magselos? Parang wala naman siyang tiwala sa akin?
"Can we talk engineer?" sabi ko nang magkasalubong kami. "Sure, about what it? Project?" "No. About you posted yesterday in your instagram account." "Hmm? Which one?" patay malisya niyang tanong! I know he knew what i'm talking about! "Iyong picture nating tatlo nina architect. I've notice your caption. I just want to know what's the meaning of it?"
Zadiel visit me in the morning in my room. Kung tatanggihan ko siya ngayon na huwag muna magsama ay alam kong magagalit lang siya. Kaya naman, kahit may pag-aalinlangan ay pinag-bigyan ko siya sa kagustuhan niya. Alam ko naman na walang hindi kami makikita ng mga tauhan dito, lalo na ang buong team gayon din kay Engineer Preclaro at Architect Pelaez. Sana kung malaman man nina Daddy ang relasyon namin ay, hayaan niya muna sana akong makapag paliwanag sa kanila. Kung ganoon nga ang magiging sistema ay wala naman na akong magagawa pa."Saan mo gustong mag-umagahan? Hindi ka na ba nagsasawa dito?" aniya"Hindi naman, noong mga panahon kasi na nandirito kami, wala na kaming oras para pumunta pa sa iba't-ibang lugar, kaya nasanay na lang kami na dito nag-uumagahan hanggang sa maghapunan.""Kagabi ka lang pala nakalaya" kumunot naman ang noo ko sa kanya."What do you mean nakalaya?"
Mas mabilis pa sa alas kwatro ang naging kilos ko upang ituon ang buong atensyon sa sinabi sa akin ni Sabrina! Paano nangyaring...."Sabrina you're kidding me! Paano mangyayari iyon? Oh my God! I don't know what to say!" Ako na ngayon ang hindi mapakali sa sekretong sinabi niya!"I'm so sorry Sef.""Hindi iyan ang kailangan kong marinig! Ang gusto kong malaman kung paano nangyari iyan? Sab....."Hindi ko na kayang ituloy ang sasabihin sa sobrang frustrated! Hindi ako nagagalit sa kanya, pero nalilito ako sa mga nangyayari!"Did you even know the father?""Yeah."Hindi ko na alam ang susunod kong sasabihin sa kanya. Napakahirap ng sitwasyon niya ngayon! Ano na lang ang sasabihin sa kanya nina Tito? Siguradong magiging gulo ito' sa pamilya niya!
Everything went fine. Lumipas ang mga araw at buwan na maayos ang naging relasyon naming lahat. Kahit sila architect ay maayos na rin ang naging trato sa kung anong meron kaming dalawa ni Zadiel. As far, wala naman nagiging problema, kaya naging maayos din ang daloy ng buhay ko rito.The project is almost done. Finishing na lang ang kailangan. And i'm never disappointed on this. Sobrang galing at maganda ang plano. I'm sure Dad and all board members will be impress when they see this.Sa loob ng halos na anim na buwan na pagsasama namin dito ng buong team ay halos kilala na namin ang isa't-isa. Good thing is, we're all open about us. Hindi na kami nahihiyang magbukas o magsabi ng problema sa bawat isa sa amin. And that's good, parang magkakaibigan lang kami dito at hindi magkakatrabaho.Zadiel's project is almost done too! Halos magkasabayan lang kami kung tutuusin nang simulan ang proyekto, nauna lang kami ng ilan
Nang matapos ang kasiyahan ay nagpaalam na kami sa mga kasama namin. Buti nalang at hindi na naungkat ang kung anong nangyari kanina. Hindi na tuloy makatingin sa akin si engineer sa inasta kanina ni Zadiel. Ngunit wala na rin naman sa akin iyon. Nagpasalamat nalang talaga ako na wala ng nangyaring gulo.Hinatid muna ako ni Zadiel sa fourth floor dahil nandoroon ang room ko. Pwede na rin naman niyang hindi ako samahan dahil mapapagod lang siya, ngunit hindi parin naman nagpa-awat sa kagustuhan niyang iyon."We're here. I'll see you tomorrow morning.""Goodnight.""Goodnight too." paalam ko sa kanya bago tumalikod.Agad niya naman akong nahawakan sa braso na agad ko ring' kinaharap sa kanya."May sasabihin ka pa ba?""Wala naman but...... I have something want to do...""W-what?"
Nang matapos ang araw ng leave ng lahat ay balik trabaho narin kami. Gumising ako ng maaga dahil gusto kong pumasok on time sa kompanya. Naka-uwi na sina daddy kahapon pa kaya siguradong magkikita parin kami sa opisina.Hindi ko rin alam kung alam ni daddy ang relasyon namin ni Zadiel, pero base naman sa nangyari noong nasa Baler pa kami ay wala parin siyang alam. Kaya naman maluwag parin ang pakiramdam ko tungkol doon.I texted Zadiel that i need to go to the company early. Hindi pa ako nakakatanggap ng mensahe mula sa kanya simula kanina. Siguro ay tulog pa rin hanggang ngayon dahil alas-syete pa lang naman ng umaga. At alam ko rin naman na pupunta siya sa kompanya nila.Mainit naman akong binati ng mga empleyado namin sa kompanya. Ilang buwan din akong nawala kaya ganoon nalang siguro nila ako ka-miss. Paglabas na paglabas ko palang ng elevator ay si Anet
Minsan sa sobrang mahal natin sa isang tao, okay lang kahit masaktan tayo. Basta masaya siya kahit hindi dahil sa iyo. Kasi pwedeng masaya siya ngayon dahil sa iyo. Pero paano bukas? next week? next month? sa mga susunod na taon? Sa tingin mo tulad parin kayo ng dati? Yung' masaya kayo, iyong parang kayo lang dalawa ang tao sa mundong to'. Yung' wala kayong paki-alam sa ibang tao, basta masaya kayong magkasama.Kailangan natin tanggapin na lahat ng bagay ay nag-babago. Time flies and things change. Or we say, expect the worst. Para wala narin disappointment, kahit hindi naman talaga maiiwasan iyon.Pero paano kung sobrang sakit na? Lalaban ka parin ba o tama na?Hindi na natigil ang utak ko sa kaiisip sa kung ano-anong bagay. Hindi ko akalain na kayang magsinungaling sa akin ni Zadiel. Kahit hindi ko pa nakukumpirma ang totoo, naging malinaw na sa akin ang lahat. Sa hindi pa lang niya pag-sagot sa tawag ko, alam kong totoo ang sinabi ni T
Tinupad ko ang naging plano kong pag-kuha ng ilang gamit sa condo ko. Tulad ng inaasahan ay naabutan ko si Zadiel doon. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag dahil malinaw na para sa akin ang lahat. At kung ano man ang naging usapan namin noong una, hindi na magbabago iyon. Buo na rin ang desisyon ko."I want to settle abroad." I said infront of my family."W-what!?" gulat na tanong sa akin ni Mommy. "Seferene are you out of your mind?!""Nakapag-desisyon na ako Mommy. Nandoon naman sina lola sa London. I must stay there for good too. Since Sevi is near to finish his studying, pwede na ako mag-decide ng sa akin.""I know that anak but, bakit biglaaan naman itong desisyon mo?" si dad."Wala lang.""Hindi dahilan iyang wala-wala lang Seferene. Bakit nga naiisipan mong pumunta sa ibang bansa?""Beca
Dumating ang araw ng pag-alis ko at handa na ang lahat ng gamit na dadalhin ko patungong London. Zadiel doesn't know my plan. Hindi narin naman niya kailangang malaman pa. Dahil kapag nalaman niya pang aalis nga akong Pilipinas ay baka sundan niya lang ako."You take care always anak." si mommy.Hindi na nila ako sasamahan sa airport. But Sevi want to come with me there. Para daw kahit doon man lang ay makita niya ako for the last time.Feeling talaga siguro ng kapatid ko hindi na ako babalik!"I will Mom. Kayo rin, mag-iingat po kayo palagi dito. Sevi huh kapag nakapag-tapos na, intindihin agad ang kompanya. Tulungan mo si daddy!""Syempre nga ate! Baka kung ano pang gawin mo kung hindi ko nagawa ng tama ang trabaho ko eh." busangot niyang sambit."I'm just making sure! Ayaw ko lang na pabayaan mo ang kompanya.""I know ate, ako na ang bahala doon."&nbs
I was busy looking at my daughter while hard trying to tie her hair. Nandito kami ngayon sa kwarto habang hinihintay namin ang mag-aayos sa amin para sa gaganaping kasal namin ni Zadiel. This is the day that me and Zadiel will become as one. Hindi parin kami nagkikita simula kahapon dahil kasabihan na hindi raw maaari ang ganoon. Baka daw hindi pa matuloy ang kasal! As if naman marami pang naniniwala don'. Nasa tao narin naman iyon kung hindi nila itutuloy ang kasal. Basta kami ni Zadiel, mahal namin ang isa't-isa.Napatingin ako sa pinto nang biglang bumukas iyon. Masayang mukha ng babae ang pumasok dito sa aking silid."Hi Ma'am Seferene, ako po iyong make up artist na mag-aayos sa inyo ng anak niyo. Ako po ang pinadala dito ng mommy niyo." magalang niyang sabi sa akin habang inihahanda ang mga gagamitin para maayusan kami."Uhh right. Kanina ka parin namin hinihintay eh."
This will be the last chapter of this story. To all readers who reads the story of Zadiel and Seferene, I am very thankful to you all. Maraming salamat sa mga sumuporta at susuporta pa sa storyang ito. It might be this not your ideal story, but all along I am sincerely thankful to all of you. Sana basahin niyo parin ang kwentong ito hanggang sa katapusan!I love you Aleeeeys! ♥️ZADIEL JEREZON MERCADO REMEJOI want to fucking go home! I'm so tired being here! Being with her! Hindi ko alam kung bakit aabot kami sa ganito ni Sheena. Ni minsan hindi ko naramdaman na mararamdaman ko ito sa kanya. Wala na iyong saya, wala na iyong sigla, wala narin pati pagmamahal ko sa kanya. Alam kong isang kagaguhan ang lahat p
Maayos kaming nagpaalam sa mga magulang ko ganoon din kayna Lola Aurora at Lolo Mario. Hindi nila mapigilang mapaiyak dahil hindi manlang daw nila makakasama ng matagal ang kanilang apo. Pero nangako naman akong dadalawin sila sa probinsya para mabisita sila doon, dahil matagal narin na pahanon na hindi ako nakakapunta sa probinsya nila.Tahimik lang ako sa kotse at tanging pag-uusap lang ng mag-ama ang naririnig ko. Hinayaan ko nalang silang dalawang mag-usap, at ng mas makilala din naman ni Zadiel ang anak niya. Pero sa palagay ko naman ay madali silang magkakasundo."You're a model daddy?!" hindi makapaniwalang tanong ni Lea sa ama niya, kahit si Zadiel hindi makayanan ang kakulitan at kadaldalan ng anak niya!Humaklahak muna siya bago sumagot. "Yes baby.""Wow! Mommy is also a model daddy! She'd always wear a different clothes everytime she has a fashion show!"Hindi ko alam kung alam ni Zadiel na pumasok ako
Maaga akong gumising upang tulungan sina Ate Ana at manang sa pagluluto. Sa loob ng pitong taon na pananatili ko sa London ay nakasanayan ko narin magluto dahil narin kay Lola Ellen at lolo na tinuturuan ako. Hindi man ako masasabing magaling talaga pagdating sa pagluluto ay pinag-bubutihan ko naman.Kahit sina Lola Aurora ay hindi ako pinapayagan na magluto kesyo kinakailangan daw ay ako ang pagsilbihan nila. Pero hindi ako pumayag na ganoon nga ang maging sistema. Hindi naman kami iba sa isa't-isa para magturingan kami ng ganoon.Alas-singko palang ng umaga ng madatnan ko sila Ate Ana na nag-aasikaso sa kusina kaya hindi na ako nag-abala pang mag-ayos ng sarili. Tulog pa silang lahat at alam kong maya-maya lang ay gigising narin. Mamaya ko nalang pupuntahan ang anak ko sa kanyang silid."Naku naman Sefe sinabi na nga namin na kaya na namin tong' pagluluto, mabuti pa'y umakyat ka nalang muna sa taas at magpahinga pa." natawa naman ako sa inast
Hindi alam ni Zadiel kung makakaalis pa ba siya dahil pilit siyang hinahapit ng kanyang anak. Kung hindi ko pa sinabi na may kailangang ayusin ang daddy niya, hindi niya talaga paaalisin."It's your decision anak, malaki ka na. Wala na rin naman kaming magagawa kung ano ang magiging plano mo. Basta palagi kaming susuporta sa kung anong desisyon mo." si daddy habang nag-uusap usap kami tungkol sa sinabi ni Zadiel. Pinaliwanag ko sa kanila ang desisyon ni Zadiel at ito ang tanging sagot nila sa akin."Sef, matagal na namin alam ng daddy mo na walang pamilya si Zadiel, hindi na namin sinabi iyon sa'yo dahil wala kami sa lugar. Because in the first place, it's your problem. Kung ano man ang hindi niyo pagkakaunawaan ni Zadiel labas na kami doon, kahit minsan ay nagalit kami kay Zediel. At ngayon naman na maayos na ang lahat para sa inyong dalawa, hahayaan ka na namin ng daddy mo na magdesisyon. You deserve happiness anak, at piliin mo kung ano a
Mabilis din akong umuwi matapos ang interaksyon namin ni Zadiel. Hindi siguro madali sa kanya na malaman na may anak kami, pero sana naman huwag niyang maisipan na itanggi ang anak niya. Alam ko naman na nagulat din siya sa mga nangyari kaya ganoon nalang ang naging reaksyon niya. Hahayaan ko nalang munang makapag isip-isip siya at saka ko nalang ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Ang dapat ko ngayong makausap ay ang aking anak."Mommy!" patakbo at pasigaw na salubong sa akin ng anak ko."Kanina ka pa talaga hinihintay ng bata na yan, hindi na mapakali. Nag-tanghalian ka na ba Seferene? At ipaghahanda kita.""Sige po La."Umibis narin naman si lola upang talikuran ako. Humarap ako sa aking anak na nakapulupot parin ang mga braso sa aking binti."Di'ba sabi ni mommy na mabilis lang ako? Dapat hindi ka umiiyak dahil kasama mo naman sina Lola at babalik din ako.""I'm sorry Mommy, I can't stop thi
Gulong-gulo ang isipan ko dahil sa mga nalaman at narinig mula kay Zadiel. Paano nangyari yun? Umalis ako dito na ang alam ko ay anak niya ang dinadala ni Sheena."W-what? I can't believe you Zadiel, kung ginagawa mo lang ito para magkabalikan tay----""Totoo lahat ang sinasabi ko! Sheenly is not my daughter. Kaya kong ipaliwanag sa'yo lahat basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon na pakinggan mo."Kitang-kita ang pagmamaka-awa sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya tungkol dito. O baka ginagawa niya lang ito dahil gusto niyang magkabalikan pa kami! Pero wala naman masama kung pakikinggan ko siya. Baka ngayon, kaya ko na siyang pakinggan sa mga eksplenasyon niya."Okay, I'll listen."Nakita kong gumaan ang paghinga niya at nagningning ang mga mata.Umupo ako sa mahabang sofa upang doon siya pakinggan sa kanyang pagpapaliwanag. Humarap ako sa kanya upang
Hinayaan ko lang na magpahinga si Zadiel sa aking condo. Hindi ko alam kung alam niya ang mga sinasabi at ginagawa niya kanina. At kung alam niyang nandirito siya sa condo ko. Mag-tatanghali palang at bakit naisipan niyang maglasing? Isa lang talaga ang naiisip ko, siguro nag-away sila ni Sheena. Hindi ako basta-basta maniniwala sa sinabi niya sa akin kanina. Kahit pakiramdam ko ay may kakaiba akong naramdaman sa sinabi niyang iyon."Hello lola? Ano pong ginagawa ni Zellea diyan?" tinawagan ko muna sina lola dahil hindi pa ako nakakauwi ng bahay."Okay lang naman siya dito apo, heto at naglalaro sila ng lolo mo dito. Anong oras ka ba uuwi? Ang mommy at daddy mo ay wala parin baka daw mahuli sila sa pag-uwi.""Ahm hindi ko pa po alam kung anong oras ako uuwi lola eh, pwede po bang pakibantayan nalang si Zellea hanggat wala pa po ako? At kung sakaling mauna sa akin sina Mommy at ang kapatid ko, paki-sabi po na nasa condo a
Nang kinaumagahan ay nagbalak akong bumisita sa kompanya. Matagal na panahon na hindi ko na napupuntahan iyon. Sa palagay ko naman ay karamihan sa mga empleyado noon ay nandoon parin."Mommy can I come with you please?" pamimilit sa akin ng anak ko.Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi siya pwedeng sumama sa akin. Maraming makiki-intriga kung sakaling makita siya ng maraming tao. Paniguradong maraming haka-haka na naman ang lalabas kapag nakita nila ang anak ko."Ahm baby, I take you some time. Babalik din naman agad ako. Sina Lola Aurora muna ang magbabantay sa'yo dito okay? Just wait for me here. I'll be quick.""But I want to see Papa's company Mommy!""Zellea huwag nang makulit okay?""But Mom---""I'll be back promise. I love you baby! Huwag masyado magpapa saway kayna Lola ah?" hinalikan ko nalang siya sa pisngi at dali-daling lumabas ng bahay. Mas la