Nang matapos ang araw ng leave ng lahat ay balik trabaho narin kami. Gumising ako ng maaga dahil gusto kong pumasok on time sa kompanya. Naka-uwi na sina daddy kahapon pa kaya siguradong magkikita parin kami sa opisina.
Hindi ko rin alam kung alam ni daddy ang relasyon namin ni Zadiel, pero base naman sa nangyari noong nasa Baler pa kami ay wala parin siyang alam. Kaya naman maluwag parin ang pakiramdam ko tungkol doon.
I texted Zadiel that i need to go to the company early. Hindi pa ako nakakatanggap ng mensahe mula sa kanya simula kanina. Siguro ay tulog pa rin hanggang ngayon dahil alas-syete pa lang naman ng umaga. At alam ko rin naman na pupunta siya sa kompanya nila.
Mainit naman akong binati ng mga empleyado namin sa kompanya. Ilang buwan din akong nawala kaya ganoon nalang siguro nila ako ka-miss.
Paglabas na paglabas ko palang ng elevator ay si Anet
Minsan sa sobrang mahal natin sa isang tao, okay lang kahit masaktan tayo. Basta masaya siya kahit hindi dahil sa iyo. Kasi pwedeng masaya siya ngayon dahil sa iyo. Pero paano bukas? next week? next month? sa mga susunod na taon? Sa tingin mo tulad parin kayo ng dati? Yung' masaya kayo, iyong parang kayo lang dalawa ang tao sa mundong to'. Yung' wala kayong paki-alam sa ibang tao, basta masaya kayong magkasama.Kailangan natin tanggapin na lahat ng bagay ay nag-babago. Time flies and things change. Or we say, expect the worst. Para wala narin disappointment, kahit hindi naman talaga maiiwasan iyon.Pero paano kung sobrang sakit na? Lalaban ka parin ba o tama na?Hindi na natigil ang utak ko sa kaiisip sa kung ano-anong bagay. Hindi ko akalain na kayang magsinungaling sa akin ni Zadiel. Kahit hindi ko pa nakukumpirma ang totoo, naging malinaw na sa akin ang lahat. Sa hindi pa lang niya pag-sagot sa tawag ko, alam kong totoo ang sinabi ni T
Tinupad ko ang naging plano kong pag-kuha ng ilang gamit sa condo ko. Tulad ng inaasahan ay naabutan ko si Zadiel doon. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na magpaliwanag dahil malinaw na para sa akin ang lahat. At kung ano man ang naging usapan namin noong una, hindi na magbabago iyon. Buo na rin ang desisyon ko."I want to settle abroad." I said infront of my family."W-what!?" gulat na tanong sa akin ni Mommy. "Seferene are you out of your mind?!""Nakapag-desisyon na ako Mommy. Nandoon naman sina lola sa London. I must stay there for good too. Since Sevi is near to finish his studying, pwede na ako mag-decide ng sa akin.""I know that anak but, bakit biglaaan naman itong desisyon mo?" si dad."Wala lang.""Hindi dahilan iyang wala-wala lang Seferene. Bakit nga naiisipan mong pumunta sa ibang bansa?""Beca
Dumating ang araw ng pag-alis ko at handa na ang lahat ng gamit na dadalhin ko patungong London. Zadiel doesn't know my plan. Hindi narin naman niya kailangang malaman pa. Dahil kapag nalaman niya pang aalis nga akong Pilipinas ay baka sundan niya lang ako."You take care always anak." si mommy.Hindi na nila ako sasamahan sa airport. But Sevi want to come with me there. Para daw kahit doon man lang ay makita niya ako for the last time.Feeling talaga siguro ng kapatid ko hindi na ako babalik!"I will Mom. Kayo rin, mag-iingat po kayo palagi dito. Sevi huh kapag nakapag-tapos na, intindihin agad ang kompanya. Tulungan mo si daddy!""Syempre nga ate! Baka kung ano pang gawin mo kung hindi ko nagawa ng tama ang trabaho ko eh." busangot niyang sambit."I'm just making sure! Ayaw ko lang na pabayaan mo ang kompanya.""I know ate, ako na ang bahala doon."&nbs
Nagmulat ako ng mga mata na nasa hindi pamilyar na lugar. Wala akong ibang nakitang kulay kundi puti. Na sa pagkaka-alam ko ay nasa ospital ako. Hindi pa man lang ako nakakakilos ay boses agad ni lola ang narinig ko."Apo oh god! You're finally awake!"Nang akma akong uupo ay agad naman niya akong pinigilan."No apo! Just stay and don't move. Baka kung mapaano ka pa." nalilito akong tumingin sa kanya at tiningnan si lolo na papalapit sa akin."Makinig ka nalang sa lola mo apo, para rin sa'yo yan.""Bakit po lo? Ano po bang nangyari.""We don't know apo, hintayin nalang natin ang doctor upang malaman natin kung anong kalagayan mo."Wala naman akong ideya kung bakit bigla nalang ako nawalan ng malay. Sa pagkaka-alam ko talaga ay wala akong nakain na hindi maganda at hindi rin ako nakakaramdam ng kung ano. Ngayon lang ito nangyari.
Isang linggong makalipas ay dumating sina mommy dito sa London. Inanyayahan din ni daddy sina Tita Malou para pag-usapan ang kalagayan ko. Aaminin ko sa sarili ko na nahihiya ako dahil pakiramdam ko huhusgahan nila ang pagkatao ko. Baka kung anong sabihin at isipin nila lalo na kung wala naman akong napapa-kilalang nobyo ko. Tapos ganito lang din pala ang kahihitnan ko.Pinagsa-walang bahala ko nalang ang mga isipin upang hindi na ako ma-stress. Kung ano nalang ang maging reaksyon ng pamilya ko sa akin ay tatanggapin ko. Ang mahalaga ay malaman nila ang totoo. Wala narin naman akong balak magsinungaling pa.Hindi narin naman muna ako pinagtrabaho gaya ng sabi ng doctor. Dahil nga sa maselan ang pag-bubuntis ko bawal akong mag-pagod dahil madali akong mahilo. Sa ngayon wala pa naman akong mga kinahihiligan. Tanging mabilis lang mapagod ang nararamdaman ko at madalas na pagsusuka lalo na sa umaga.I kissed Tita Malou
Habang lumilipas ang mga buwan ay nagiging halata na ang umbok ng aking tiyan. Pitong buwan na ang nakakalipas at malapit narin lumabas ang batang nasa sinapupunan ko. Wala pa akong naiisip na ipapangalan sa kanya, siguro makakapag-isip ako kapag nasilayan ko na siya. I can't wait to see my child. I am very excited and a bit nervous. Mahirap din kasing mag-anak sabi nina Mommy.Pinapanatili ko naman na malusog ang pangangatawan ko para maging healthy rin ang bata sa kanyang paglabas.Paminsan-minsan naman akong dinadalaw ng mga tita ko at mga pamangkin dito sa bahay. Ganoon ang naging routine ko sa mga nagdaang araw.Me and Sabrina always on touched. Hindi kami nawalan ng komunikasyon. Ilang buwan narin ang kanyang anak na lalaki at sobrang bibo nito."Hi baby Renzielle. How are you baby? This is Ninang Sef." bati ko sa kanya minsang mag vedio call kami ni Sabrina. Hindi pa nagsasalita ang anak niya.
Huling pagtatagpo na ulit namin ni Zadiel iyong nakalipas na buwan. Hindi na nasundan pa. Siguro ay nagkataon lamang iyon at may mahalaga silang dapat daluhan dito sa London kaya sila naparito.Ayaw ko narin naman na magkaroon pa ng pagkakataon na magkita kami. Hindi ngayon.Nang dumating ang kabuwanan ko ay mas lalo akong pinaglakad-lakad nina Lola Ellen at lolo. Palaging tumatawag sa akin sina Mommy. Sinabi nila uuwi sila dito ni daddy upang masilayan nila ang una nilang apo. Lumundag naman ang puso ko sa naging plano. Kahit hindi makakasama ang kapatid ko ay naging maayos naman sa akin iyon dahil alam kong siya na ang nagiintindi sa kompanya.Naglalakad-lakad ako sa may hardin dito na laging pinagkaka-abalahan ni lola. Hinihimas-himas ko ang malaki kong tiyan. Anytime soon ay posible na siyang lumabas. Minsan narin akong nakakaramdam ng paghihilab ng tiyan, ngunit kaunting pahinga ko lang naman ay nawawala narin agad. Sa tuwing
7 Years later.......Nagising lang ako ng may maramdaman akong nakadagan sa aking katawan. Sa pagkaka-alam ko ay wala akong katabing matulog.Nag-ungot ako dahil kilala ko na kung sino!"Mommy wake up! You said you have an important schedule today! Tito Dave is here to fetch you! C'mon get up!"Napaka-bossy talaga ng batang ito kahit kailan! Hindi naman ganito ang ugali ko! "Just wait baby. Mommy is so tired pa." sambit ko na nakasubsob parin ang mukha sa kama."But Mommy Tito Dave is downstairs. He's waiting for you already. And it's already 7 in the morning!" pagmamaktol niya pa.Kung hindi ko lang talaga siya anak nabatukan ko na siya! Minsan kasi namamana nalang ang ugali sa magaling niyang ninang! Kung anu-ano nalang yata ang itinuturo sa anak ko! "Okay baby just tell your Tito Dave that wait for me." "Yes
I was busy looking at my daughter while hard trying to tie her hair. Nandito kami ngayon sa kwarto habang hinihintay namin ang mag-aayos sa amin para sa gaganaping kasal namin ni Zadiel. This is the day that me and Zadiel will become as one. Hindi parin kami nagkikita simula kahapon dahil kasabihan na hindi raw maaari ang ganoon. Baka daw hindi pa matuloy ang kasal! As if naman marami pang naniniwala don'. Nasa tao narin naman iyon kung hindi nila itutuloy ang kasal. Basta kami ni Zadiel, mahal namin ang isa't-isa.Napatingin ako sa pinto nang biglang bumukas iyon. Masayang mukha ng babae ang pumasok dito sa aking silid."Hi Ma'am Seferene, ako po iyong make up artist na mag-aayos sa inyo ng anak niyo. Ako po ang pinadala dito ng mommy niyo." magalang niyang sabi sa akin habang inihahanda ang mga gagamitin para maayusan kami."Uhh right. Kanina ka parin namin hinihintay eh."
This will be the last chapter of this story. To all readers who reads the story of Zadiel and Seferene, I am very thankful to you all. Maraming salamat sa mga sumuporta at susuporta pa sa storyang ito. It might be this not your ideal story, but all along I am sincerely thankful to all of you. Sana basahin niyo parin ang kwentong ito hanggang sa katapusan!I love you Aleeeeys! ♥️ZADIEL JEREZON MERCADO REMEJOI want to fucking go home! I'm so tired being here! Being with her! Hindi ko alam kung bakit aabot kami sa ganito ni Sheena. Ni minsan hindi ko naramdaman na mararamdaman ko ito sa kanya. Wala na iyong saya, wala na iyong sigla, wala narin pati pagmamahal ko sa kanya. Alam kong isang kagaguhan ang lahat p
Maayos kaming nagpaalam sa mga magulang ko ganoon din kayna Lola Aurora at Lolo Mario. Hindi nila mapigilang mapaiyak dahil hindi manlang daw nila makakasama ng matagal ang kanilang apo. Pero nangako naman akong dadalawin sila sa probinsya para mabisita sila doon, dahil matagal narin na pahanon na hindi ako nakakapunta sa probinsya nila.Tahimik lang ako sa kotse at tanging pag-uusap lang ng mag-ama ang naririnig ko. Hinayaan ko nalang silang dalawang mag-usap, at ng mas makilala din naman ni Zadiel ang anak niya. Pero sa palagay ko naman ay madali silang magkakasundo."You're a model daddy?!" hindi makapaniwalang tanong ni Lea sa ama niya, kahit si Zadiel hindi makayanan ang kakulitan at kadaldalan ng anak niya!Humaklahak muna siya bago sumagot. "Yes baby.""Wow! Mommy is also a model daddy! She'd always wear a different clothes everytime she has a fashion show!"Hindi ko alam kung alam ni Zadiel na pumasok ako
Maaga akong gumising upang tulungan sina Ate Ana at manang sa pagluluto. Sa loob ng pitong taon na pananatili ko sa London ay nakasanayan ko narin magluto dahil narin kay Lola Ellen at lolo na tinuturuan ako. Hindi man ako masasabing magaling talaga pagdating sa pagluluto ay pinag-bubutihan ko naman.Kahit sina Lola Aurora ay hindi ako pinapayagan na magluto kesyo kinakailangan daw ay ako ang pagsilbihan nila. Pero hindi ako pumayag na ganoon nga ang maging sistema. Hindi naman kami iba sa isa't-isa para magturingan kami ng ganoon.Alas-singko palang ng umaga ng madatnan ko sila Ate Ana na nag-aasikaso sa kusina kaya hindi na ako nag-abala pang mag-ayos ng sarili. Tulog pa silang lahat at alam kong maya-maya lang ay gigising narin. Mamaya ko nalang pupuntahan ang anak ko sa kanyang silid."Naku naman Sefe sinabi na nga namin na kaya na namin tong' pagluluto, mabuti pa'y umakyat ka nalang muna sa taas at magpahinga pa." natawa naman ako sa inast
Hindi alam ni Zadiel kung makakaalis pa ba siya dahil pilit siyang hinahapit ng kanyang anak. Kung hindi ko pa sinabi na may kailangang ayusin ang daddy niya, hindi niya talaga paaalisin."It's your decision anak, malaki ka na. Wala na rin naman kaming magagawa kung ano ang magiging plano mo. Basta palagi kaming susuporta sa kung anong desisyon mo." si daddy habang nag-uusap usap kami tungkol sa sinabi ni Zadiel. Pinaliwanag ko sa kanila ang desisyon ni Zadiel at ito ang tanging sagot nila sa akin."Sef, matagal na namin alam ng daddy mo na walang pamilya si Zadiel, hindi na namin sinabi iyon sa'yo dahil wala kami sa lugar. Because in the first place, it's your problem. Kung ano man ang hindi niyo pagkakaunawaan ni Zadiel labas na kami doon, kahit minsan ay nagalit kami kay Zediel. At ngayon naman na maayos na ang lahat para sa inyong dalawa, hahayaan ka na namin ng daddy mo na magdesisyon. You deserve happiness anak, at piliin mo kung ano a
Mabilis din akong umuwi matapos ang interaksyon namin ni Zadiel. Hindi siguro madali sa kanya na malaman na may anak kami, pero sana naman huwag niyang maisipan na itanggi ang anak niya. Alam ko naman na nagulat din siya sa mga nangyari kaya ganoon nalang ang naging reaksyon niya. Hahayaan ko nalang munang makapag isip-isip siya at saka ko nalang ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Ang dapat ko ngayong makausap ay ang aking anak."Mommy!" patakbo at pasigaw na salubong sa akin ng anak ko."Kanina ka pa talaga hinihintay ng bata na yan, hindi na mapakali. Nag-tanghalian ka na ba Seferene? At ipaghahanda kita.""Sige po La."Umibis narin naman si lola upang talikuran ako. Humarap ako sa aking anak na nakapulupot parin ang mga braso sa aking binti."Di'ba sabi ni mommy na mabilis lang ako? Dapat hindi ka umiiyak dahil kasama mo naman sina Lola at babalik din ako.""I'm sorry Mommy, I can't stop thi
Gulong-gulo ang isipan ko dahil sa mga nalaman at narinig mula kay Zadiel. Paano nangyari yun? Umalis ako dito na ang alam ko ay anak niya ang dinadala ni Sheena."W-what? I can't believe you Zadiel, kung ginagawa mo lang ito para magkabalikan tay----""Totoo lahat ang sinasabi ko! Sheenly is not my daughter. Kaya kong ipaliwanag sa'yo lahat basta bigyan mo lang ako ng pagkakataon na pakinggan mo."Kitang-kita ang pagmamaka-awa sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko siya tungkol dito. O baka ginagawa niya lang ito dahil gusto niyang magkabalikan pa kami! Pero wala naman masama kung pakikinggan ko siya. Baka ngayon, kaya ko na siyang pakinggan sa mga eksplenasyon niya."Okay, I'll listen."Nakita kong gumaan ang paghinga niya at nagningning ang mga mata.Umupo ako sa mahabang sofa upang doon siya pakinggan sa kanyang pagpapaliwanag. Humarap ako sa kanya upang
Hinayaan ko lang na magpahinga si Zadiel sa aking condo. Hindi ko alam kung alam niya ang mga sinasabi at ginagawa niya kanina. At kung alam niyang nandirito siya sa condo ko. Mag-tatanghali palang at bakit naisipan niyang maglasing? Isa lang talaga ang naiisip ko, siguro nag-away sila ni Sheena. Hindi ako basta-basta maniniwala sa sinabi niya sa akin kanina. Kahit pakiramdam ko ay may kakaiba akong naramdaman sa sinabi niyang iyon."Hello lola? Ano pong ginagawa ni Zellea diyan?" tinawagan ko muna sina lola dahil hindi pa ako nakakauwi ng bahay."Okay lang naman siya dito apo, heto at naglalaro sila ng lolo mo dito. Anong oras ka ba uuwi? Ang mommy at daddy mo ay wala parin baka daw mahuli sila sa pag-uwi.""Ahm hindi ko pa po alam kung anong oras ako uuwi lola eh, pwede po bang pakibantayan nalang si Zellea hanggat wala pa po ako? At kung sakaling mauna sa akin sina Mommy at ang kapatid ko, paki-sabi po na nasa condo a
Nang kinaumagahan ay nagbalak akong bumisita sa kompanya. Matagal na panahon na hindi ko na napupuntahan iyon. Sa palagay ko naman ay karamihan sa mga empleyado noon ay nandoon parin."Mommy can I come with you please?" pamimilit sa akin ng anak ko.Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi siya pwedeng sumama sa akin. Maraming makiki-intriga kung sakaling makita siya ng maraming tao. Paniguradong maraming haka-haka na naman ang lalabas kapag nakita nila ang anak ko."Ahm baby, I take you some time. Babalik din naman agad ako. Sina Lola Aurora muna ang magbabantay sa'yo dito okay? Just wait for me here. I'll be quick.""But I want to see Papa's company Mommy!""Zellea huwag nang makulit okay?""But Mom---""I'll be back promise. I love you baby! Huwag masyado magpapa saway kayna Lola ah?" hinalikan ko nalang siya sa pisngi at dali-daling lumabas ng bahay. Mas la