Ang reception ng kasal ay inayos sa likod ng simbahan, sa isang open field. May isang malaking puting kubol upang protektahan ang mga tao at ang pagkain mula sa araw.Nakarating sina Helen at James sa venue at nakita nilang may mga kumakain na. Hinanap niya sa lugar si Charles at nakita niyang nakikipag-chat siya kay Freddie. Mukhang masaya sila."Kakausapin ko ang tatay mo. Hanapin ang iyong asawa. Kakausapin kita kapag tapos na ako."Tinapik niya ang balikat nito at lumapit kay Charles. Nakita ni James si Amelia na nakaupo sa isa sa mga upuan, gutom na gutom itong nakatingin sa pagkain sa harap niya.Ngumisi si James at lumapit sa kanya."Kung gusto mong kainin, kumain ka na lang." Bulong niya at umupo sa harap niya.Ngumiti siya ng mahina at tumingala.“Hinihintay kita. Sinabihan ako na hindi ako makakain hangga't hindi ka nandito."Tumaas ang kilay ni James at tumawa. "So you decided na hintayin ako? Bakit?"“Errmm... Para sabay na tayong kumain.”"At kung hindi ko hinintay ang re
Kinuha ni Amelia ang kanyang telepono at tumakbo palabas ng silid matapos niyang makitang nakatungo si James na hubaran ang kalapating mababa ang lipad sa harapan niya.Iyak siya ng iyak habang tumatakbo sa kung saan-saan. Pakiramdam niya ay nadudurog ang puso niya sa loob niya.‘Bakit ko ba naisip na may nararamdaman siya para sa akin?! Bakit ba ako naniwala na may gusto siyang gawin sa akin! He has always made it so clear but I keep giving myself stupid hopes! Ang tanga mo Amelia.'Tumakbo siya paakyat sa ikatlong palapag at pumasok sa isa sa mga silid. Binuksan niya ang ilaw at mabilis na tumingin sa paligid.Naglakad siya patungo sa maayos na nalatag na kama at umupo doon. Napayuko siya at nagpatuloy sa pag-iyak. Sa puntong iyon, kailangan niya ng isang kaibigan, ngunit alam niya."Hindi ba dapat ay ginawa niya ito sa ibang araw? Mas gugustuhin ko pang hindi niya ako pinansin at pinalabas ako ng kwarto mag-isa. Hindi sa ibang babae!" Naiiyak na bulong niya.Biglang tumunog ang pho
Tapos na si Amelia sa paghahanda ng almusal, at inihain niya ito sa isang puting ceramic plate.Inilagay niya ang ilan sa mga durog na itlog sa isang gilid ng plato at ang giniling na pabo sa kabilang panig.Inilagay niya ito sa isang puting tray at ngumiti ng malawak habang nakatitig sa pagkain. Natikman na niya ito, at naniniwala siyang magugustuhan niya ito.Nilagyan niya ng tubig ang basong pitsel at naglagay din ng takip ng baso sa tray. Lumabas siya ng kusina at pumunta sa dining table.Maingat niyang itinaas ang kanyang mga paa para wala siyang matapon. Lumapit siya sa dining table at tumingala at nakitang nakaupo na si James.Katabi niya ang babaeng kasama niya kagabi. Natigilan siya sa gulat at napatingin sa kanilang dalawa.‘Wag mong sabihing gusto mo rin akong pakainin.’ Napaisip siya."Ano pa ang hinihintay mo? Serve the meal,” sabi ni James, at dahan-dahang ni-bounce ang ulo niya.Inilapag nito ang tray sa harapan niya at muling tumingin sa babae. Siya ay tumingin tunay m
Si Amelia na mismo ang nagmaneho papunta sa kumpanya. Masaya siyang naaalala pa rin niya ang lahat ng itinuro sa kanya sa paaralan tungkol sa pagmamaneho.Umalis si James sa bahay kasabay ng pag-alis niya. Hindi ito umimik sa kanya ngunit nauna itong bumati sa kanya. Hindi siya nag-abala na hindi siya nito sinagot. Gusto niyang mag-focus sa mga positibong bagay.Pumunta siya sa desk niya sa opisina at inayos ito. Sobrang na-miss niya ang mesa. Kung hindi dahil kay Helen, hindi na siya magkakaroon ng pagkakataong magtrabaho sa kumpanya nito.Ilang sandali pa ay nagsimula na siyang magtrabaho sa kanyang laptop, nang may narinig siyang papalapit. Inangat niya ang ulo niya at nakita niya si Tina na nakatayo sa harapan niya.“Hi, Tina. Magandang umaga." Isang matingkad na ngiti ang pinakawalan niya."Hm," sagot ni Tina at pinaningkitan siya ng tingin.Napakunot ang noo ni Amelia at tinitigan siya. Hindi niya alam kung bakit 'Hm' ang naging sagot niya.“Mukhang masaya ka. I wasn’t expecting
Tapos na si Amelia sa kumpanya kung saan ginanap ang meeting at tumungo sa kanyang sasakyan.Hindi pa niya nakakausap si James simula nang dumating sila sa Florida. Hindi siya sigurado kung makakabalik siya sa Alabama nang wala siya.Umupo siya sa kotse niya at tinawagan si Elena. Hindi niya mapigilang mag-isip kung paano makakarating sa kanyang apartment nang hindi nalalaman ni James."Hello, Elena.""Hi, Amelia. kamusta ka?"“Magaling ako. At kamusta ka?""I guess magaling din ako.""I'm very sorry about kagabi. Hindi ko sinasadyang paiyakin ka.""Tara na, Elena. Hindi mo kasalanan. Kasalanan ito ni James. Siya ang nagpaiyak sa akin. Makakadalaw ka ba ngayon?""Hindi ako sigurado, Elena. Nasa Florida ako habang nag-uusap kami. Katatapos ko lang ng meeting."“Florida? Wow. So, pumunta ka mag-isa?""Hindi. Si Mr. James ay nasa Florida din, ngunit hindi niya ako kasama sa ngayon. Siya ay nasa kanyang Casino. Hindi ko alam kung makakabalik ako sa Alabama nang wala siya. Kahit babalik ak
Tumingala si James at nakita niya si Amelia at ang isa pang lalaki mula sa kinatatayuan niya. Tiningnan niyang mabuti at napansin niyang mas malapit sila kaysa dati.'Naghahalikan ba sila?'Sumugod siya sa kinaroroonan nila, ang kanyang puso ay parang tren, lumakas ang kanyang paghinga, at siya ay pawis na pawis.‘Bakit naman sasamantalahin ng ibang lalaki ang asawa ko sa ganitong lugar? Sa aking Casino!'Nakarating siya sa kinaroroonan nila, hinawakan niya ang kamay ng binata at hinila palayo dito."Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Tanong niya, at hindi na siya hinintay na sumagot bago niya binato ng suntok ang mukha niya."Ginoo. James!” Takang-takang tawag ni Amelia."Wag kang maglakas loob na tawagin ang pangalan ko! Ano sa palagay mo ang iyong ginagawa? Ipinulupot mo ang iyong mga kamay sa kanya, na para bang nag-e-enjoy ka sa anumang ginagawa niya sa iyo?!""Wala siyang ginawang masama, okay? Sino ka pa rin?!" Sagot ng binata, nilinis ang dugong lumabas sa gilid ng labi niya.
Si Amelia at James ay lumipad pabalik sa Alabama sa parehong eroplano, ngunit lubos nilang hindi pinansin ang isa't isa. Sinubukan ni Amelia na maghanap ng mga paraan para makausap siya, ngunit hindi pa handa si James na tingnan siya.Bagama't nalungkot si Amelia na tuluyan na siyang hindi pinapansin sa pagkakataong ito, abala si Fred sa pagte-text sa kanya sa telepono. May mga sinabi siyang nakakatawang bagay na nagpapangiti sa kanya at minsan ay humagikgik ng malakas.Madalas ay nakaagaw ng sulyap sa kanya si James at nakita siyang nakangiti habang sinusuri ang kanyang telepono. Iniisip niya kung ano o sino ang makakapagpasaya sa kanya sa telepono.Wala pang dalawang oras nakarating sila sa Alabama at dumiretso sila sa kumpanya. Marami silang trabahong dapat gawin.Mahigit tatlong oras na nakadikit si Amelia sa kanyang upuan, nag-aayos ng mga file, naghahanda ng mga dokumento, nag-aayos at namamahagi ng mga mensahe mula sa iba't ibang departamento.Si James naman ay umalis para sa i
"Anong ibig mong sabihin na kasama mo siya? Nandito ang asawa mo, dapat ikaw ang kasama, hindi siya!” Wika ni Helen.Ngumisi si James at tumingin kay Amelia na may namumuong luha sa mga mata niya.Bago pa man siya makapagsalita ay tumalikod na si Amelia at tumakbo palabas ng bahay."Amelia, wait!" Tawag ni Helen sa likod niya at nagsimulang tumakbo din. Nagmamadaling bumaba ng hagdan si Charles matapos marinig ang malakas na boses ng asawa.Nakarating siya sa sala at nakita niya si James sa sala, may hawak na estranghero. Hindi niya mahanap si Helen kahit saan."Hoy, kailan ka pa nakarating dito? Bakit hindi mo ako tinawagan? At nasaan ang iyong ina? Ngayon ko lang narinig boses niya.""Hindi ko alam kung anong nangyari, Dad. Tumakbo lang siya palabas kasama si Amelia. Babalik din siya kaagad, huwag kang mag-alala."Binitawan niya ang kamay ng babae at bumalik sa sofa."Bakit nandito si Madison?" Tanong ni Charles, nakatingin sa babae na mukhang naguguluhan sa reaksyon ng lahat, pati
~Pagkalipas ng Limang Taon~“Amelia!” Tawag ni Elena habang hinihila ang nakasisilaw na puting wedding gown na suot niya."Papunta na ako! Can't you stop making it so obvious na kinakabahan ka?! Araw ng kasal mo, hindi horror show night."Nagmamadaling lumabas ng silid si Amelia patungo sa sala kung saan naghihintay sa kanya si Elena at ilang kaibigan na mga bridal train."I'm sorry kung pinaghintay kita. Kailangan kong tiyakin na nakuha ko ang aking makeup nang tama dahil pinilit kong gawin ito sa aking sarili. Mahigit tatlong taon na akong nagsasanay para sa araw na ito. Para mag-makeup ako!" Proud niyang sabi."At hindi mo ako binigo! Napakaganda mo talaga, ate.""Salamat! Napakaganda mo rin! I bet mas magiging maganda ka kapag naglalakad ka sa aisle kasama ang tatay natin ngayon." Sagot niya na puno ng pananabik."Sa tingin mo ba makakarating siya? Sa tingin mo ba ay bibigyan siya ng hukom ng pansamantalang paglaya para lamang makadalo sa isang kasal?”"Huwag kang masyadong mag-al
~Makalipas ang Isang Taon~“Bababa!” Tawag ni Alice kay James, na abala sa pagkain ni Amelia sa labas ng kusina.“James... James... Ilang minuto na kayong tinatawagan ni Alice. Hindi ka ba pupunta at makita siya?" Halos hindi narinig ni James ang boses ni Amelia.Itinaas niya ang kanyang ulo mula sa pagitan ng mga binti ni Amelia at tiningnan ang mukha nito. Unti-unting sumimangot ang labi niya at tumayo.Hinalikan niya ang labi nito para matikman niya ang sarili sa bibig nito."Hindi ba pwedeng ihatid mo na lang siya sa school? Hindi niya ako hinahayaang maging freaky sa paraang gusto ko." Bulong niya ilang pulgada ang layo sa labi niya.Humalakhak si Amelia at hinila siya palapit gamit ang kanyang mga binti. “Sinabi ko na sa iyo na ginagawa ko iyon. Ayokong mag-aral siya sa Alabama. Punta tayo sa malayong lugar dito."“Para saan ba talaga? Ilang buwan mo na itong sinasabi at tinatanong kita kung saan tayo pupunta. Naiisip mo pa ba?"“Sinabi ko sa iyo na ipaalam sa akin kapag maaari
Sa halip na dumiretso sa bahay, bumaba si Penelope sa istasyon upang makita sina Hopper at Freddie. Hindi niya maitago sa sarili niya ang balitang buhay pa si Clara.Nakarating siya sa istasyon at naghintay hanggang sa oras na para sa conjugal visit.Nang oras na, hiniling niya na makita muna si Hopper. Dinala siya sa isang private room para makapag-usap sila.Masaya siyang hindi na niya kailangang manatili sa likod ng mesa para makausap siya sa pagkakataong ito. Sa wakas ay hahawakan na niya ito pagkatapos ng mahabang panahon.Makalipas ang ilang minuto, dumating na si Hopper. Agad siyang pumasok sa kwarto, sumilay ang ngiti sa kanyang mukha.Binuksan niya ang kanyang mga braso at niyakap siya. Handa na rin siyang yakapin siya."Kamusta ka, na-miss kita ng sobra." Sabi ni Hopper habang kumalas sa yakap."Na-miss din kita ng sobra, Hopper." Sagot niya at umupo na silang dalawa. Napabuntong-hininga si Penelope at napalunok habang nakaupo.Kumunot ang noo ni Hopper at tinignan siyang ma
“Oh please, sa tingin mo matatakot mo ako sa mga salitang yan? Ano ang maaari mong gawin sa akin, hun? Ang magagawa mo lang ay ipakulong ako tulad ng ginawa mo sa asawa ko, at sa wakas ay makakasama ko na rin siya. Hindi ako natatakot sa iyo, James."“Tama na, Inay! Hindi ko alam na maaari siyang maging insensitive tungkol sa bagay na ito. Ikaw ay malinaw na may kasalanan at ikaw ay kumikilos nang napakalakas. Mawawala sa iyo ang lahat ng gusto mo noon pa man at ang mga dati mong mayroon." sambit ni Elena.Napahawak si Penelope sa kanyang mga panga at umiwas ng tingin kay Elena. Sa kaibuturan niya, hindi niya ginustong maglalaro ito nang ganito kalala, ngunit ngayon ay dapat na ganoon, hindi siya kailanman magiging mahina sa harap nila.“Noon pa man ay alam ko na na miss na miss mo na ang asawa mo. Pero hindi ko akalain na aabot ka sa kulungan para lang makasama siya. Buweno, binabati kita, ang iyong hiling ay matutupad nang buo." dagdag ni James."Hindi." Wika ni Amelia pagkatapos ng
~Ang Susunod na Araw~Pagkaraang pakalmahin si Susan para hindi na siya mag-overthink sa sinabi ni Amelia sa kanya, gumaling siya at bago pa niya namalayan ay na-discharge na siya.Si Amelia lang ang kasama niya sa buong pananatili niya sa ospital. Hindi rin makakauwi si James dahil hindi niya ito kayang hayaang mag-isa.Hindi na niya hahayaang may mangyari muli sa kanya. ‘I have lost her once, and that would never respect himself anymore.’ Sabi niya sa sarili.Dinala si Susan sa bahay ni James pagkatapos niyang ma-discharge. Hinatid siya pauwi sakay ng kotse niya.Hiniling niya na hayaan ni Amelia na tawagan niya si Tonia at ipaliwanag kung ano ang nangyayari upang hindi siya mag-alala tungkol sa kanya.Sinabi sa kanya ni Tonia na hahanap siya ng oras para bisitahin siya bago matapos ang linggo. Sabik din siyang malaman ang higit pa tungkol kay Susan, dahil hindi niya nakita ang nakaraan niyang buhay noong kasama pa niya ito.Pagdating sa mansyon, bago pa man sila pumasok sa bahay, n
Sa buong impromptu ride papunta sa ospital, tahimik at gulat na gulat si Penelope.Paulit-ulit na tinatanong ni Elena kung bakit niya tinawag ang kakaibang babaeng iyon na Clara, pero parang natigilan siya para magsalita.Nakarating sila sa pinakamalapit na ospital, at si Susan ay isinugod sa emergency ward. Hiniling silang lahat na maghintay sa labas para gawin ng doktor at mga nars ang kanilang trabaho.Tila mas nag-alala si Amelia kaysa sa iba dahil natakot siya na baka may mangyaring masama sa kanya."Magiging maayos din siya, Amelia." Sinubukan siya ni James na aliwin. Umiling si Amelia at bumuntong hininga. “I asked her to come with me, and now this happens? Paano kung may mangyaring masama sa kanya? May guardian siya. Ano ang dapat kong sabihin sa kanya kapag nalaman niya ito?" Nag-aalalang sagot niya.Hindi alam ni James kung ano ang gagawin maliban sa pag-aliw sa kanya hanggang sa marinig nila sa doktor kung ano talaga ang nangyari. Wala pa siyang alam tungkol sa kanya."Hal
“James?!” Tumawag siya, nahuli ang lahat ng hindi alam.Ang mga pulis ay nagmamadaling lumabas sa kanilang mga pinagtataguan, at bago pa napagtanto ni Fred kung ano ang nangyayari, siya ay napapaligiran ng mga pulis na nakatutok sa kanya ng kanilang mga baril."Ang iyong mga kamay sa hangin!" Nagpahayag sila, at itinaas niya ang kanyang mga kamay.Lumabas din si James sa kanyang pinagtataguan at tumakbo papunta kay Amelia, na masaya ring tumatakbo papunta sa kanya habang nakaakbay si Alice.“Alice!” Masayang tawag niya at ibinuka ang kanyang mga braso. Tumakbo si Amelia sa kanyang mga bisig, kahit na medyo conscious siya tungkol kay Alice na dinala niya sa kanyang mga bisig.Ang unang ginawa ni James ay binuhat muna si Alice mula sa kanyang mga braso at saka niyakap si Amelia sa kanyang tagiliran. Si Alice ay tumabi, si Amelia naman ang tumabi."Na-miss kita ng sobra, James." Bulong ni Amelia at nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Ipinikit ni James ang kanyang nag-iin
"Uuwi siya sa atin, Fred." sambit ni Amelia at binigyan ng panatag na tango si Susan."Ano? Baliw ka ba? Hindi ko maaaring hayaan ang isang estranghero na sumama sa amin sa bahay. Alam mo kung bakit hindi ko kaya." Galit na tugon niya.“Susan, pwede bang bantayan mo si Alice ng ilang minuto? Kailangan kong makausap ang lalaking ito."Matapos ibigay ang Walker kay Susan, lumapit siya kay Fred at huminga ng mahina habang nagsimula siyang magsalita.“Inagaw mo ako, hindi ba? Hindi lang ako, kundi ang anak ko.""Bakit mo ito sinsabi?" Halos agad niyang sinagot.“At simula nang mangyari ito, pagkatapos kong piliin na makasama ka, nabunggo na ba kita o sinubukang tumakas? Natutulog tayo sa iisang kama, alam ko kung saan mo itinatago ang mga susi ng pinto, kaya kung gusto kong tumakbo ay gagawin ko." Huminto siya saglit at naghintay ng iba pang sasabihin nito, ngunit hindi niya ginawa.“Kung hindi mo ako mapagkakatiwalaan, wala akong nakikitang dahilan kung bakit gusto mong makasama kami ng
Nakarating sina Amelia, Fred at Alice sa shopping mall pagkaraang ibinaba sila ng taxi."Nandito na tayo. Saan tayo magsisimula?" tanong ni Fred.“Kami o ako? Fred, hindi mo na kailangang lumibot para hanapin ang babaeng ito para sa akin. Ni hindi mo alam kung ano ang hitsura niya. Kapit ka lang kay Alice. Kapag tapos na ako, pupunta ako sa iyo. Mangyaring panatilihing ligtas ang Buhay. May tiwala ako sayo kaya hinahayaan kitang makasama siya."Ngumiti ng malawak si Fred at tumango. “Alam mo kung gaano kita kamahal ni Alice. Hinding-hindi ko hahayaang saktan ka ng sinuman. Iikot kami sa mall, siguro sa Game Center. Ngunit mangyaring huwag magtagal. Kung may nakita o napapansin kang kakaiba, tawagan mo ako. Tatakbo ako."Isang matamis na ngiti ang isinalaysay ni Amelia at tumango rin. Lumapit ito sa kanya at ginawaran siya ng malambot na halik sa pisngi."Salamat."Bahagyang napahawak si Amelia sa kanyang mga panga at lumingon. Luminga-linga siya sa mall at inalala kung saan siya unang