Nang magsimula ang klase ni Maria sa unibersidad sa Australia, hindi niya mapigilang maramdaman ang matinding emosyon. Ito na ang simula ng kanyang panibagong paglalakbay—isang paglalakbay na puno ng pag-asa at pangarap, hindi lang para sa kanyang sarili kundi para rin sa kanyang anak na si Harry.Habang naglalakad siya sa loob ng kampus, dama niya ang lungkot ng pangungulila sa nakaraang buhay, ngunit mas malakas ang kanyang determinasyon. Sa bawat hakbang, naiisip niya si Harry, ang kanyang inspirasyon. Alam niya na ang bawat oras na ilalaan niya sa kanyang pag-aaral ay para sa mas maliwanag na kinabukasan ng kanyang anak.Sa bawat yapak ni Maria sa makulay at malawak na kampus ng unibersidad, dama niya ang matinding emosyon. Para sa kanya, ang bawat pader, bawat silid-aralan, at bawat paghinga sa bagong lugar na iyon ay simbolo ng kanyang muling pagbangon. Hindi naging madali ang buhay para sa kanila ni Harry, ngunit ngayon, narito siya, handang suungin ang anumang pagsubok para sa
Nang magsimula ang klase sa unibersidad sa Australia, ramdam ang kasiyahan sa hangin. Ang mga bagong mukha ay pumuno sa lecture hall, bawat estudyante ay may kani-kanyang kwento, pangarap, at ambisyon. Para kay Maria, ito ang isang pagkakataon na matagal na niyang pinapangarap—isang bagong simula. Mula sa mga pagsubok na hinarap, ngayon ay handa na siyang humarap sa bagong hamon: Business Management.Habang ipinapakilala ng guro ang kurso at ang mga paksa, tinanong niya ang bawat estudyante na magpakilala. Nakaramdam si Maria ng halo-halong kaba at pananabik habang siya ay tumayo. Naging tahimik ang buong kwarto at lahat ng mata ay nakatutok sa kanya.“Hi, everyone! My name is Maria Esperanza,” nagsimula siya, ang boses ay medyo nanginginig pero determinado. “I’m from the Philippines, and I’ve always wanted to pursue a career in business management. I’m here because I believe this course will help me build a better future, not just for me, but for my son as well. I’m excited to learn
Habang nakaupo si Maria sa kanyang upuan, dumating ang kanilang propesor, at nagsimula ang klase. Tahimik siyang nakikinig, ngunit ang bawat salita ng guro ay nagiging pahiwatig ng kanyang mga pangarap. Alam niyang bawat aral na kanyang matutunan ay magiging susi sa tagumpay na matagal na niyang inaasam.Sa kalagitnaan ng talakayan, biglang nagtanong ang propesor tungkol sa mga layunin ng bawat estudyante. Isa-isa silang nagbahagi ng kanilang mga plano—mga ideya sa pagpapalago ng negosyo, pagpapabuti ng mga pamamahala, at pagbibigay inspirasyon sa iba.Nang tumawag ang propesor sa kanya, bahagya siyang nag-atubili, ngunit sa kalooban niya ay nakaramdam siya ng lakas."I’m here," sabi ni Maria, "not just for myself, but for my son, my family. Gusto kong makamit ang tagumpay na hindi ko nagawa noon. Alam kong hindi magiging madali, pero hindi ako susuko. I want to build something meaningful, not just for me but for the people I love."May katahimikan sa silid matapos ang kanyang sinabi,
Habang patuloy na nagmamahalan sina Mirasol at Kean, dumating ang isang matinding pagsubok sa kanilang buhay na mag-asawa. Gusto nilang bumuo ng sarili nilang pamilya, ngunit sa bawat pagtatangkang magkaanak, lagi silang nabibigo. Hanggang isang araw, sinabi ng doktor ang mabigat na balita—hindi na kakayanin ng matris ni Mirasol ang pagbubuntis. Hindi nakapagsalita si Mirasol, nanlamig ang kanyang buong katawan habang iniisip ang lahat ng pangarap nilang pamilya na tila biglang naglaho. Si Kean naman ay tahimik na nakaupo sa kanyang tabi, pero halatang nasasaktan din siya.“Kean…” bulong ni Mirasol, pilit na itinatago ang mga luha. “Paano na tayo? Paano na ang pangarap nating pamilya?”Hinawakan ni Kean ang kanyang kamay, mahigpit at puno ng pagmamahal. “Mirasol, mahal ko… pamilya pa rin tayo, kahit ano pang mangyari. Kung hindi tayo magkakaroon ng anak sa paraan na inaasahan natin, hahanap tayo ng ibang paraan. Ang mahalaga, magkasama tayo.”Doon na bumuhos ang luha ni Mirasol, pero
Habang nakatayo si Kean sa harap ni Donya Loida, damang-dama niya ang bigat ng bawat salitang binitiwan ng matanda. Ang kawalan ng balita tungkol kay Maria at Harry ay parang mabigat na pasanin na hindi matanggal-tanggal sa kanyang dibdib. Alam niyang malaking bahagi sila Maria at Harry sa kanyang nakaraan, sa kanyang buhay at pamilya, ngunit ang pagkawala nila ay isang kabiguan na hindi pa niya lubos na matanggap.Muling tumingin si Kean kay Donya Loida, ang mga mata niya ay puno ng determinasyon. "Lola," sabi niya, ang tinig ay matigas ngunit may malalim na pagnanasa, "hindi ako titigil. Hahanap ako. Kahit gaano katagal, gagawin ko ang lahat para makita ang anak ko si Harry, La. Maiintindihan naman siguro ni Maria na ako ang mag-aalaga sa anak namin. Kaming dalawa ni Mirasol ang tatayong magulang," sabi niya.Nagulat si Donya Loida sa sinabi ni Kean. "Apo, ibig mong sabihin kukunin mo kay Maria si Harry? Nababaliw ka na ba?" galit na tanong nito. "La, ang gusto ko lang naman ay maku
Habang patuloy na lumalayo si Kean mula kay Donya Loida, ramdam niya ang pagkalito at bigat ng bawat hakbang. Hindi maalis sa isip niya ang posibilidad na ang pagpupursige niya na makuha si Harry ay hindi lang tungkol sa pagiging ama kundi sa pagbubuo ng pamilya kasama si Mirasol. Siya ang kinikilala niyang mundo ngayon—ang taong nasa tabi niya sa kabila ng lahat ng pagkabigo at sakit na dinaanan niya.Subalit kahit na pinipilit niyang isipin na buo ang kanyang plano, may bahagi sa kanyang puso na patuloy na tumututol. Si Maria at si Harry ay bahagi ng isang nakaraan na hindi basta-basta mabubura. Ngunit para kay Kean, si Mirasol ang nakikita niyang katuwang sa kasalukuyan at hinaharap.Muli siyang huminga nang malalim, pilit na pinapakalma ang sarili. "Tama na," bulong niya sa kanyang sarili. "Ang dapat ko lang gawin ay protektahan ang kinabukasan ni Harry. Alam kong magagawa namin ni Mirasol ang lahat para sa kanya."Sa kabila ng kanyang determinasyon, ramdam pa rin ni Kean ang biga
Pitong taon ang lumipas mula nang maghiwalay ang kanilang landas, at sa kabila ng lahat ng paghahanap ni Donya Loida at Kean, nanatiling misteryo kung saan naroroon sina Maria at Harry. Habang ang sakit ng pagkawala ay patuloy na bumabalot sa kanilang mga puso, ang buhay ni Maria ay nagpatuloy sa Australia, sa kabila ng mga sugat at alaala ng nakaraan.Limang taon na pala ang lumipas mula nang lumipat sila upang manirahan sa Australia. Sa panahong ito, si Harry ay 10 taong gulang na—isang masiglang bata na puno ng buhay at saya, na kahawig na kahawig ng kanyang ama, si Kean. Habang ang buong pamilya ay nag-aayos ng mga detalye para sa graduation ceremony ni Maria, isang malalim na kalungkutan ang sumasakop sa kanyang puso. Bawat hakbang na ginagawa niya, bawat ngiti na ibinibigay sa kanya ng kanyang ina at mga kapatid, ay parang may malupit na paalala sa kanyang isipan—ang hindi makatagpo ng closure, ang pagkakaroon ng isang pamilya na nawawala.Habang nag-aayos ng mga damit at nagpa
Sa kabila ng lahat ng naganap, si Kean at Mirasol ay hindi binayayaan ng anak. Bagamat tanggap ni Kean ang katotohanan at tinanggap nila ni Mirasol ang kalagayan nila, may isang bahagi pa rin ng kanyang puso na walang kapantay na lungkot. Hindi niya matanggap ang pagkawala ni Harry, ang kanyang anak na siyang dahilan kung bakit patuloy na umiikot ang kanyang mundo. Bagamat may mga taong nagmamahal sa kanya, ang puwang na iniwan ni Harry sa kanyang buhay ay hindi matitinag.Habang binabaybay nila ni Mirasol ang kanilang buhay na magkasama, hindi na rin mapigilan ni Kean ang mga tanong na sumasakit sa kanyang isipan. Nasaan si Harry? Ang kanyang isipan ay palaging nagtatanong kung nasaan na ang anak na hindi na niya nakita simula noong sila'y nagkahiwalay ni Maria."Kean, we tried everything. Maybe it's time to let go of the past," sabi ni Mirasol isang araw, habang sila'y nag-uusap sa kanilang tahanan. "Hindi ba't mabuti na rin na ipagpatuloy natin ang ating buhay, kahit na may mga bag