CHAPTER TWO

CHAPTER TWO

Dahil bumuhos ang malakas na ulan ay hindi na nakauwi si Luna. Minabuti na lang niyang mag stay na muna hanggang sa tumila ang ulan. Nanatili siyang nasa boarding house ni Kyro. Kahit naiilang na ay ‘di na lang pinapahalata ng isa't isa.

Malapit nang matapos ni Kyro sa nilulutong sabaw na isdang bangus. Mabuti na lang at meron pa itong stuck na isda sa freezer niya. Mahilig din kasi siya sa sabaw na bangus kaya natuwa siya nung bangus ang agad na sinambit ni Luna.

" Halika na at tayo ay kakain na, “ yaya ni Kyro.

Napatitig lang sa kanya si Luna. Kaswal na kasi itong nakipag-usap sa kanya kaya nawala ang pagkailang niya.

“ Lakas ng ulan ‘no? Ganda ng buwan kanina, eh. Akala ko hindi uulan, ” wika ni Kyro habang hinahanda ang sabaw at kanin sa mesa.

Napangiti ang dalaga. Parang may kung anong saya siyang nararamdaman sa loob loob niya na ‘di niya naman mawari kung ano talaga ang dahilan. Basta pakiramdam niya ay safe siya sa piling ng binata.

" Salamat sa pagluto ha. Hindi ko na kasi maalala kung kailan ako huling kumain ng sabaw na bangus. Na mi-miss ko rin yung dating yaya ko na laging nag-luluto para sa akin noon, " wika ni Luna, sabay higop ng sabaw.

Nagulat si Kyro dahil parang komportable nang makipag-usap ang dalaga sa kanya. Hindi rin ito nag-inarte sa niluto niya.

" Kain ka lang, " ani Kyro na bigla pang napangiti. Nahuli naman agad ‘yon ni Luna.

" Salamat, ah, " malumanay na wika ng dalaga.

May pagkamahinhin talaga si Luna. Hindi ito mahilig sa sports pero academic achiever naman. At nag-mo-model si Luna noon sa isang fashion show sa Singapore, using and wearing her mom's design. Sikat na designer kasi di Mrs. Natividad, and she has a bunch of branches inside and outside the country.

" Yup, kain na at baka nagugutom na rin si baby, " biglang saad nito kaya nasamid si Luna at muntik pang mabilaukan.

Nagulat si Kyro at dali-daling kumuha ng tubig para agad na ibigay sa dalaga. Nataranta siya at kinabahan. " Okay ka lang? " tanong nito sabay hagud niya sa likod ng dalaga.

" S-salamat, o-okay lang ako, Kyro, salamat, " nauutal na wika ni Luna.

Napahinga nang malalim ang binata. " That's a relief. Kinakabahan ako run, " anito.

Natawa si Luna at bumuhakhak pa kaya nagtaka si Kyro sa kanya. " Oy, anong nakakatawa? " tanong ng binata. At nakabusangot pa.

Parang namula ang pisngi ni Kyro dahil ito palang ang unang beses na nakita niyang tumatawa ang dalaga. Napaka-ganda nito, at parang humihinto ang bawat segundo nang titigan niya ito.

Minsan kasi kapag nakita niya si Luna sa school ay seryoso ito at mukhang mahiyain kaya ang lahat ng nakapaligid sa kanya ay yung mga kilala lang niya na nabibilang lang din. Mabait ito, ‘di katulad ng ibang anak mayaman. Hindi din spoiled brat si Luna, she's simple but elegant.

Huminto ng tawa si Luna nang mapansin na tahimik lang si Kyro. Nagtama ang paningin nila ng binata kaya agad na iniwas ni Luna ang mga mata niya. " Sorry, ” aniya.

" Nako, okay lang. Kay ganda mo ring pagmasdan. " Wala sa sariling wika ni Kyro. Napatigil tuloy sa pag-subo si Luna at nahihiyang tinignan muli ang lalaki.

" Ikaw rin, gwapo ka na, academic achiever pa, sporty pa, hardworking, and most of all independent. Swerte ng babaeng magugustuhan mo, “ puri ni Luna sa binata.

Agad na naramdaman ni Kyro ang pag-iinit ng kanyang pisngi. " Excuse me, lang ha. " Bigla itong tumayo sa hapag-kainan at pumasok sa isang kwarto.

Nung makapasok na siya run at pagkasara niya ng pinto at nagpakawala siya ng isang malalim na hininga at kinakalma ang sarili niya. Ang lakas ng kabog ng kanyang dibdib na kailanman ay hindi pa niya naranasan o naramdaman sa tanang buhay niya. Ibang iba ito noon. Nanginginig din ang kanyang mga kamay at may kiliti rin sa loob ng kanyang tiyan.

Napapikit ang binata na parang pakalma na pero agad siyang nataranta nang makarinig siya na parang may mabasag. Dali-daling lumabas ng kwarto si Kyro at tinungo ang mesa. Nakita niya si Luna na pinupulot ang mga basag na baso.

" No, ako na, " agad na hinila ni Kyro si Luna para di ito masugatan.

" Sorry, di ko sinasadya. Bigla kasi akong nahilo eh, " ani Luna na parang bata na natatakot mapagalitan.

" No, its okay, ang mahalaga ay ‘di ka nasugatan, " ani Kyro at dahan dahan na pinulot ang mga piraso ng basag na baso.

" Sorry talaga, " pag-uulit ni Luna.

Nang matapos si Kyro sa paglilinis ng mga basag na baso ay tinignan niya si Luna sa kanyang tabi na nakayuko lang.

" Hey. Okay lang Luna, hindi ako galit, okay, " mahinahon na sabi ni Kyro at inalalayan pang umupo ang dalaga. " Di ka ba nasugatan? " tanong niya rito.

" Hindi naman, " mahinang sagot ni Luna.

" Tapos ka na kumain? Marami pang sabaw, masarap ‘to. " Nilagyan ni Kyro ng isang piraso ng isda ang plato ni Luna at nilagyan din ng sabaw ang maliit na bowl nito upang kanyang higupin.

" Salamat, pero kasi busog na ako e, " ani Luna, at sabay na hinagod hagod ang tiyan niya.

" Parang hindi ka nga kumain eh, " ani Kyro.

" Di, busog na talaga ako, Kyro. Hindi talaga ako masyadong kumakain e, " aniya.

" Hihingi ka niyan tas ayaw mong kainin, so sino kakain niyan? Masasayang lang ang pagkain, maraming mga bata at matatanda d’yan sa labas na walang pagkain at nagugutom, tas ito tayo ‘di natin kakainin ang pagkain kasi busog na kahit ‘di naman, " nakakunot noong salita ng binata.

Napakagat labi si Luna at nahihiya rito kaya kinuha niya na lang ang kanin at sabaw na hinanda ni Kyro. Hindi na ito nag salita pa hanggang sa ubusin nito ang pagkain. Parang maiiyak na si Luna dahil parang pinagalitan kasi siya ni Kyro, ngunit ayaw niyang ipahalata rito.

" A-Ako na ang maghuhugas, " ani Luna at agad na tumayo nang makitang tapos na rin na kumain ang binata.

Hindi na nagalaw sa inupuan si Kyro at takang tinignan si Luna na ngayon ay tapos na sa paglinis ng mesa. Parang nagsisi naman siya sa inasta niya kanina.

“ Sumobra ba ako? Di kaya nagtampo ito? Nainis sa akin dahil sa sinabi ko? Sinabi ko lang naman yun kasi ano, gusto kong kainin niya yung pagkain at para naman mabusog siya, ” pabulong ni Kyro sa sarili niya.

Wala naman kasi itong intensyon na sabihin iyon. Pakiramdam niya tuloy ay nasaktan niya ito. " Umupo ka na riyan or kung gusto mo sa kwarto ka matulog, magpahinga ka, " saad ni Kyro at pilit na pinipigilan ang dalaga sa ginagawa nitong paglilinis.

" Ako na lang, marunong naman ako e, " ani Luna at hindi talaga nagpadala sa binata.

" No. You should rest. You should sleep early. Bawal sa buntis ang matulog nang matagal, ” mahinahon na wika ni Kyro.

Iba naman ang naramdaman ng dalaga sa pagiging mahinahon nito. Napatitig nalang ang dalaga kay Kyro habang inaayos ang mga pinggan at wala sa sarili na napangiti. Napansin naman ito ng binata at nakaramdam s’ya ng hiya. Uminit na naman ang kanyang pisngi at dali-daling tinapos ang mga gawain.

‘ Ang ganda. Ang ganda ng kanyang mga ngiti. Ito na naman ang lakas ng kabog ng aking dibdib, ‘ sa isip na sabi ni Kyro.

" Bakit ka mag-isa? Nasaan ang parents mo? " biglang tanong ni Luna sa kanya.

" I grew up without them, " sagot ng binata. " I don’t know them, and for me they are just trash, " dagdag pa nito.

Nakaramdam naman agad ng awa ang dalaga sa binata pero bilib siya sa kasipagan nito at determination .

" Oh, sorry for asking, " aniya. " Iniwan ka nila? Ginawa nila yun? " tanong ulit ni Luna kay Kyro dahil sa kuryosidad.

" Nagawa na nga eh, " sagot agad ng binata.

Parang wala na ito sa mood kaya tumigil na kakatanong si Luna. " Sorry, sige pasok na ako sa kwarto. Good night, Kyro, " aniya at iniwan ang binata sa kusina.

“ Maayos na yang kwarto ko kaya higa ka na riyan at magpahinga, ” malakas na sabi ni Kyro mula sa kusina.

“ The room is fine thanks. “ sagot naman ni Luna pabalik.

Napangiti nang patago si Kyro dahil dun ngunit agad na napawi ang ngiti niya nang maalala ang parents niya.

" I'm all alone. They left me behind. "

___