LOGINShare
Chapter 6
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Kulang na lang maglaro kami dito ng Pinoy Henyo."I repeat. Who are you?" mariin n'yang tanong at ramdam mo ang pagkaseryoso niya. May inilabas din siyang isang iPad pero nagulat ako nang makita kong may nakalutang na kulay green at mga kung ano anong words.It's a hologram.Para akong nasa isang shooting at ako ang bida sa palabas na isang secret agent na may mission pero na-kidnap ako ng isang gwapong lalaki at tinatanong tungkol kung sino ako at ang pakay ko dito sa lugar na ito. Napailing iling na lang ako sa mga kalokohan na naisip ko kaya napatingin sya sa 'kin at nangunot ang noo. "I'm Francheska Romero. Do I have to tell you what my life is?" Tinaasan ko siya ng kilay.Nagtipa siya sa kanyang iPad at nakita ko ang pangalan ko sa hologram at may nakalagay pa sa tabi neto na parang code. Ayoko na nga um-acting baka nasa deadnote na n'ya ang pangalan ko. "Bakit nakalagay pangalan ko dyan?" takhang tanong ko pero patuloy pa din siya sa pagtipa na hindi ko naman maintindihan."Ang alam ko wala naman akong ginagawang masama, ah? and I'm not trespassing. Ikaw ang nagpapasok sa 'kin sa bahay mo, remember?" "Sapilitan nga lang," mahina ko pang sabi para hindi niya marinig."What are you doing here?" seryoso niyang tanong na parang hindi niya narinig ang mga sinabi at tanong ko sa kanya.
Kaya siguro nando'n ang pangalan ko ay listahan niya 'yon ng mga taong bumibisita sa kanya o pumapasok sa bahay n'ya.
Mukha kasi siyang walang pamilya, magulang at kaibigan."Bakit muna nasa iPad mo ang pangalan ko?" "It's prohibited and you don't want to know." Nakakatakot talaga siya magsalita idagdag mo pa ang mga malalamig n'yang titig."Prohibited my foot," I rolled my eyes."Now answer me," aniya at nakatingin pa din siya sa 'kin ng seryoso.Kung kanina para akong nasa shooting, ngayon ay feeling ko nasa isang police station na ako at iniinterview ng isang pulis."Honestly speaking," Bumuntong hininga muna ako bago magpatuloy. "I don't know kung paano ako nakakapunta dito. Ang natatandaan ko lang ay kapag pumapasok ako sa kwarto na puno ng mga haystack na parang storage room at kapag lumabas ako sa bintana is nagugulat na lang ako na nasa isa na kong gubat." "Hindi ko alam na may magic pala ang bintanang 'yon," Natawa ako pero nang makita ko sya na seryoso ay nagseryoso din ako. "Nga pala, kapag nakakalabas ako dito ay wala akong naaalala tapos kapag nandito na ko I mean sa gubat ay naalala ko na ang lahat," nahihiya ko pang sabi. Hindi na ko makatingin sa kanya ng deretso."Ikaw naman ang magpakilala," Dumekwatro ako ng upo at sumandal sa sofa.Feel at home.Bago pa siya makasagot ay nakarinig ako ng pag doorbell.May bisita siya ng ganitong oras? It's 1:00 midnight. Unbelievable.May pinindot siyang remote at bigla na lang may narinig akong boses na nagsalita."Mr. Ferrer, pinapatawag ho kayo ng mahal na prinsesa." Nangunot ang noo ko.Prinsesa?"Sino daw?" Lumingon ako sa kanya pero nakita ko siya na tumayo na kaya't tumayo na din ako."Don't tell me pupuntahan mo 'yon ng ganitong oras?" Naguguluhan kong tanong pero nakatanggap lang ako ng mga matatalim na tingin mula sa kanya. I smell something fishy. "Don't you ever leave this house, understood?" Bumalik na naman siya sa pagkaseryoso kaya sumang-ayon na lang ako.Tumango ako bago sumagot, "Understood." Bumalik ako sa pagkakaupo sa sofa at wala siyang paalam na umalis.Napaka bastos talaga. Tsk tsk.Sinundan ko siya ng tingin at nakita kong lumabas na siya ng gate at may kasamang robot.What the---Uso ba sa lugar na 'to ang robot? Pero kanina nung nagsalita 'yon ay para syang tao. Nakita ko siya na sumakay sa isang motor at nang paandarin n'ya ay bigla siyang nawala sa paningin ko.Napakabilis naman ng motor na 'yon. Nawala na din ang robot. Lumabas ako ng gate at sinundan kung saang daan sila pumunta.Ilang minuto akong naglakad at narating ko ang isang bayan. Hindi ito isang ordinaryong bayan. Eto yata ang pinaka sentro.
Kahit ala una na ng madaling araw ay madami pa ring mga tao or should I say robots na tao ang naglalakad at pagala gala sa gitna ng daan.Tumingala ako. Madami akong nakikita na stars sa langit, mga nagliliparan na eroplano kaya nangunot ang noo ko.Hindi talaga normal ang lugar na 'to. Una, may mga robots, pangalawa may mga kakaibang bagay, pangatlo bakit madaming eroplano dito? At mangilan ngilan lang ang makikita mong kauri mong tao. Hindi ka pa sigurado kung tao nga ba sila talaga o isa ring robot.Tinagilid ko ang ulo ko pero pumunta ako sa gilid kung saan nandoon ang mga taong robots na nagtitinda. Sa totoo lang ay sa malayuan kung titignan mo sila ay mukha silang ordinaryong tao pero sa malapitan masasabi mong hindi sila tao dahil ang ulo nila ay may tahi at ang nasa likod ng ulo nila ay may metal na nakakonekta sa kanilang leeg.Masaya kong hinahawakan ang mga kakaibang bagay na makita ko pero hindi naman nila ako sinisita. Feeling ko nasa palabas talaga ako at nasa Star Wars.Inabutan ako ng isang ale este isang matandang babae na robot ng isang lantern. Kunot noong tumingin ako sa kanya."Ano hong gagawin ko rito?" Bakas sa mukha ko ang nasisiyahan na animo'y isang batang binigyan ng ale ng candy.May itinuro siyang ilog kaya napatingin ako roon. Madaming mga lanterns ang nandoon siguro doon ko dadalhin 'to.I'm so excited!Pumunta ako sa ilog at inilapag ko ang hawak kong lantern at hinayaan kong tangayin ito ng agos. Abot langit ang ngiti ko nang makita ko ang lantern ko na nasa malayo na.Umaatras pa ko para makita ko kung nasaan na ang lantern na 'yon pero nagulat ako nang may humawak sa kamay ko at hinila patabi at siya namang may mabilis na humarurot na motor.Kulang na lang ay lumabas ang mga mata ko nang makita ko kung sino ang humawak sa kamay ko.Hindi ko alam na sa kalaki laki netong lugar na 'to ay makikita niya ako dito at wala sa bahay niya.Napalunok na lang ako habang sinasalo ang mga nakakamatay nyang titig."What are you doing here? Didn't I tell you that you should not leave that house?" Napapikit ako dahil sa pagtaas ng tono ng boses nya. Hawak n'ya pa rin ang kamay ko."S-sorry." "Hindi mo ba alam na muntik ka na masagasaan?" Napatingin ako sa kanya at ilang segundong nakatitig sa kanya.First time ko siyang marinig na magsalita ng tagalog. Akala ko isa syang foreigner at marunong lang umintindi ng salitang tagalog."Seryoso?" wala sa sariling tanong ko.Nakita ko na lang ang aking sarili na nakasakay sa isang motor. Eto ang motor niyang napakabilis. Bababa na sana ako pero biglang umandar at nawalan ako ng balanse pero buti na lang at iniharang n'ya ang kamay niya para hindi ako matuluyan na mahulog. Nakalagay na ang kamay n'ya sa gilid ng beywang ko. Nang mapagtanto ko kung ano ang itsura namin lalo na ako ay mabilis akong umayos ng upo at kumapit sa balikat n'ya para hindi ako mahulog.Related chapters
A Man In My Dreams Chapter 7
Explanation"Didn't I tell you that you shouldn't be going outside?" Matalim n'ya akong tinignan at kulang na lang ay mag apoy siya sa galit habang papasok sa mansion niya.We're here at his house at para akong bata na pinauwi ng aking tatay dahil umalis ako ng walang paalam.Pumasok ako na nakatungo.Kung hindi ba naman ako baliw, eh. I know he told me na h'wag akong lumabas dito sa bahay na 'to pero hindi ako nakinig and infact nagsaya pa ako at muntik ng mamatay."You don't know how dangerous that place is," Tinagilid n'ya ang ulo n'ya at niluwagan ang necktie ng kanyang suot na puting polo."That's the reason kung bakit ako lumabas at sinundan ka.""For what?" Tumaas ang isang kilay nya at mabilis din na bumaba."I think I will be going crazy to this place," mahina
A Man In My Dreams Chapter 8
Why?I woke up na may ngiti sa mga labi and guess what my dream is?Napaginipan ko na naman siya!Pinagpagan ko ang short ko at tumayo na. Ano na naman kayang ginagawa ko dito sa kwartong 'to? Pero thanks to this room dahil parang araw araw ko nang napapaginipan si Seb.Nahagip ng mata ko ang nakasarang bintana at konti na lang ang mga nakalagay na haystack na nandito.Dati madami yon, ah.Binuksan ko na ang pinto at lumabas. Narinig ko ang mga kalansing ng mga kutsara't tinidor kaya't sumilip ako mula dito sa itaas.Inaayos na nila ang mga plato na pinagkainan namin at nakita ko si Tita Audrey na naghuhugas na ng mga plato kaya bumalik na lang ako sa kwarto ko pansamantala kasi wala na naman akong maitutulong.Muntik na kong
A Man In My Dreams Chapter 9
Fiesta"Suki! Halika na rito!" Napatingin ako sa aleng nasa gilid at tinatawag n'ya si lola Adelaida.Inayos ko ang hawak kong bayong at naglakad na kami ni lola papunta sa kanya."Kumusta?" ani ng aleng nagtitinda habang papalapit kami sa kanya."Eto payat at sexy pa din!" Nagpameywang pa si Lola Adelaida na parang kasali siya sa isang pageant at nagtawanan sila.Lola Adelaida is a tall woman, has a tanned skin, at payat. Hindi naman siya ganoong sobrang payat kumbaga sakto lang at malayong malayo siya sa kanyang edad. Kapag makikita mo siya ay aakalain mong nasa 50's pa lang siya pero ang totoo ay nasa 60+ na siya.Mukha din siyang hindi tumatanda.Walang pinagbago sa mukha at katawan n'ya."Ano handa natin, Mare?" Lumipat naman kami sa kabilang tindahan."Gusto ng apo ko ang malalaking
A Man In My Dreams Chapter 10
Food trip"Tagal magbihis," He even make face. Pagkalabas ko sa kwarto ay si Jacob agad ang bumungad."Eto na po," I rolled my eyes at him at inakbayan n'ya lang ako at sabay kaming bumaba sa hagdan.I wore a black jumper na pinatungan ko ng white turtle neck long sleeve at gladiators naman ang suot kong sapin sa paa."Mom, we're just going to bayan," ani Sydney. Lumingon siya sa 'kin ng makita n'ya akong tumawa.Napaka conyo niya."What?" I just raised both of my hands and shrug my shoulder."Let's go?" Napatingin ako kay Jacob nang hawakan n'ya ang kamay ko at patakbo kaming lumabas sa bahay na para bang first time namin na gumala sa labas at makawala sa hawla.We're going to fiesta na dinaraos sa bayan. Kami ang mauuna dahil nagluluto pa lamang sila lola at tita ng kakainin namin mamaya pagdating
A Man In My Dreams Chapter 11
Marriage"Mayor! Salamat sa letchon. Nakakain din ako sa wakas ng letchon sa buong buhay ko," Napatingin ako sa lalaking nasa unahan netong mahabang lamesa.Ngumiti lang naman ang Mayor na nasa entablado at nakaupo sa gilid habang tinitignan ang mga taong kumakain dito sa mahabang mesa.I smile at him nang makita ko ang Mayor na nakatingin sa direksyon namin.Hinila ako nina Jacob at Sydney rito sa boodle fight kasi hindi pa raw nila nararanasan ang mag boodle fight kaya wala na 'kong nagawa kundi magpahila na lamang.Letchon dito letchon din pag uwi sa bahay. I'm so excited!!"Hala sige kumain ka lang na kumain dyan," ani ng isang Ale na katabi ng lalaking nagsalita."What are they talking about?" Nginuso ni Sydney ang mga taong nasa unahan na nagtatawanan."Probably it's about how delicious these foods are," Itinuro ko ang mga nakahandang putahe na kaharap namin."Yes." Napatingin ako kay Jacob
A Man In My Dreams Chapter 12
Mad Hindi ko maramdaman na may masakit sa katawan ko at hindi nagtagal ay iminulat ko na ang mga mata ko. I thought deretso langit na ko. Mukhang nagkakamali ako. Dahan dahan akong tumayo at pinagpagan ko ang suot kong itim na jumper na pinatungan ko ng puting long sleeve. Pinasadahan ko ng tingin ang paligid. Puro mga puno ang makikita mo kahit sa'n ka man tumingin at mga huni ng ibon ang iyong maririnig. Napangiti ako nang maalala ko kung ano ang lugar na 'to. Buti na lang at nag attempt ako na mag suicide sa bintanang 'yon knowing na makikita nila ako bukas na nakabulagta na sa bakuran. Ang ayoko pa naman sa lahat ay pinapangunahan ako kung ano ang dapat kong gawin sa buhay ko. May isip na ko at hindi ako isang batang kailangan pa isipan ng mga Lola n'ya kung ano ang dapat kong gawin. Napalingon ako sa kanan ko nang makarinig ako ng magandang musika. Nagdadalawang isip pa ako kung susundan ko ba a
A Man In My Dreams Chapter 13
StarsTinatangay ng malamig na hangin ang buhok ko. Hindi ko malaman kung saan kami pupunta at nakakapit lang ako sa kanyang balikat.I guess it's 9:30 evening right now at heto ako nakasakay sa motor at hindi tiyak kung saan pupunta. Nadaanan na namin kanina ang bahay n'ya pero mukhang hindi kami pupunta do'n. Saan kaya ako neto dadalhin?Puno ng mga makabagong teknolohiya ang makikita mo dito sa sentro ng bayan.May mga robot na taong nagtitinda which is I found out na may nagmamanipulate sa mga iyon at kapag tumingin ka sa kaliwang bahagi ay makakakita ka ng mga elevator na nakalutang at kapag papasok ka roon ay bigla na lang mawawala sa paningin mo ang elevator na 'yon. May isang malaking tower din akong natatanaw at sa tingin ko ay kahit saan ka magpunta ay makikita at makikita mo ang toreng 'yon.Itinigil n'ya ang motor sa harap ng isang mala cave ang bubong ng gusali. Malaki ito at nababalutan ng itim na mga kurtina.
A Man In My Dreams Chapter 14
What's your dream?Pakiramdam ko sasabog ang puso ko sa hindi ko malamang kadahilanan. Siya ang unang pumutol sa halik kaya habol ko pa din ang aking hininga.Kung nandito ako sa lugar na 'to ay puro kalokohan ang nangyayari pwes ngayon ay kabaliktaran. Napaka awkward ng ambiance dito at hindi ako makatingin sa kanya.Tumikhim siya kaya napatingin ako sa gawi n'ya. Nakita kong namumula ang tenga n'ya. Sa pagkakatanda ko ay hindi ko naman nasampal tenga n'ya, ah?"What's your dream?" Halatang halata na gusto niyang maiba ang topic kaya't sinagot ko ang tanong n'ya."My dream?" Tumingala pa ko sa kalangitan, "sometimes I wish I could just fall asleep and never wake up," wala sa sariling sagot ko."That's true." dagdag ko pa nang humarap ako sa kanya."Why?" Kumunot ang noo n'ya."Kasi kapag natutulog lang ako nakakaramdam ng security. I feel like I'm safe whenever you're in my
Latest chapter
A Man In My Dreams EPILOGUE
"This Al human-like robots that not only have human appearances but also characteristics like eye contact, facial recognition, speech and the ability to hold natural conversations will serves you like your buddies." I jot down all the informations as I listened to his speech."And you know what more is interesting?" The director asked."This Al robot is not battery operated. You can actually charge this for just a maximum of 6 hours or overnight if you want." The reporters were clapping their hands and smiling like an idiot."Hey, isn't that amazing?" Napabaling ako sa katabi kong isa ring journalist na halos makinig na lang sa sinasabi ng director at hindi na nagsulat."Yes, indeed." I smiled at her.Not at all.I don't know why but I have this feeling that I don't want to see any human-like robots were indeed it was amazing and helpful at some point.I once dreamed about robots and it turns out it's a nightma
A Man In My Dreams Chapter 34
Bayan"Bakit ba natin 'to ginagawa? Puwede naman ang mga katulong ang mamili ng mga gulay," Giit ko habang namimili siya ng maayos na mga gulay."Ginagawa mo ba 'to dahil nagkikita kayo ni kuya?" saad ko at hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa wakas bumaling na din sya sa akin."Tama ba ako?" tanong ko pa nang hindi siya sumagot."Heh! ewan ko sa'yo, Aida. Napaka rami mong tanong at hindi ka na lamang tumulong sa akin," Dire-diretso niyang sabi na muntikan pang magkautal utal. Napahalakhak ako at siya namang pagkurot nya sa aking tagiliran.Kukutyahin ko pa sana siya ng biglang may bumunggo sa akin at mabuti na lamang at katabi ko lang si Felicia kung hindi nakahandusay na ako sa lupa at pinagtitinginan na ng mga tao ngayon."Tingan mo nga naman at umagang umaga puro bulok ang aking makikita," Arogante nitong sabi at kahit si Felicia na abala sa pamimili ng mga gulay ay napatingin na din sa kanya.
A Man In My Dreams Chapter 33
CryingHabol ko ang aking hininga nang magising ako. Sweat is all over my face and I feel like my heart is going to explode. As I stare into my hands, full of thoughts and questions kept playing in my head. My tears keep falling into my chin down to my hands.It was a long nightmare and I feel like ako ang babae na nandoon sa panaginip ko. I don't know what's going on between them but I honestly feels what that girl was feeling.Bakit nga ba ako umiiyak nang dahil lang sa panaginip? I must be crazy.Ipinilig ko ang ulo ko nang maalala ko na naman ang nangyari. A guy cheated on his partner and you know what's more is painful? It was already planned in the first place and she lost her baby. I can't imagine how heartbroken that girl is. My heart is aching hindi dahil sa hiniwalayan at niloko siya ng boyfriend niya kundi dahil she lost her baby at wala manlang nagawa. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang mawalan n
A Man In My Dreams Chapter 32
I wish I was sorryLove. One word and four letters that can change a people. It can be excited, tragic, a happy relationship or a perfect ones but it is really true that there's a perfect relationship? Yes, maybe. But that 'perfect relationship' is only existed in the fairy tale.Some people maybe sees love in a wonderful relationship and the example for that is the teenager's but here's the truth let just say yes, love is a wonderful thing but you can't escape the fact that it just for a meantime kumbaga sa una lang ang lahat. Sa una lang ang kilig, saya at ang excitement na pakiramdam.For me sa una palang ay alam ko na ang lahat ng iyan. Wala man akong past relationships but I can tell by just observing some of my friends love life. Some of them is happy and wonderful pero sa huli ay napupunta sa tragic na relasyon.Why? Bakit kailangan na mauwi palagi sa salitang tragic ang bawat relasyon? Simple, we have
A Man In My Dreams Chapter 31
FlashbackTuloy tuloy akong tumatakbo pauwi sa bahay dahil naabutan ako ng malakas na ulan.Pagkapasok ko sa loob ay mabilis na nabasa ang sahig. Mukha na akong basang sisiw ngayon.Mabilis kong tinakbo ang kwarto ko para maligo pero nasa kalagitnaan palang ako ng pagpunta sa banyo ay nakarinig na ako ng mga pagkabasag ng mga pinggan. Sumilip ako sa siwang ng pinto at nakita kong kalalabas pa lang ni mama sa kanilang kwarto at hinahabol si papa.Palagi na lang ganito ang ganap sa bahay. Tuwing umiinom si papa palagi na lang siyang nagwawala at nauuwi sa pag-aaway nila ni mama.At alam ko kung bakit nagkakagano'n si papa. Sila lola ang nagpapa-aral sa akin mula nang tumungtong ako sa college. Kahit hindi man sabihin sa akin nila mama at papa na nahihirapan na sila ay ramdam ko 'yon dahil maging ako ay nahihirapan na din sa sitwasyon ko.Wala akong karapatang tumigil sa pag-aaral dahil una sa lahat m
A Man In My Dreams Chapter 30
Music room"Hey, good morning." Napabaling ako kay Jacob na nakasilip sa pinto."Breakfast is ready," he smiled and I nod.Nang makababa ako ay nadatnan ko ang lahat na nasa harap na ng lamesa kaya naupo na ako para kumain. Tahimik ang lahat ibang iba nang mga nakaraang araw. Ultimo sila Sydney at Jacob ay tuloy tuloy lang ding kumakain ng tahimik.Napatingin ako kay Lola Adelaida na katapat ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay sinalubong agad ako ng mga matang nagliliyab sa galit. Bago ko pa makita ang may ari ng mga matang iyon ay isang malakas na sampal na ang natamo ko."Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag ka nang pumunta rito sa kwartong 'to?!" Wala sa sariling napahawak ako sa pisngi ko."Why? Bakit lola? Tell me wala naman akong ginagawang masama, hindi ba? Bakit mo 'ko iniipit palagi sa mga sitwasyong alam mong wala akong takas? Hindi pa ba sapat na kinuha ko ang kursong gusto at pangarap mo sa s
A Man In My Dreams Chapter 29
I'm sorryHindi ko alam kung ilang minuto na ako palakad lakad dito sa loob ng kwarto ko. I keep thinking kung pupuntahan ko ba ulit sya sa hospital or mabuti nang hindi? But he has a girlfriend waiting for him to wake up from that long sleep.What should I do? Ni hindi nga niya ako kilala sa totoong buhay at worst sa panaginip lang kami nagkikita.Hindi ko mapigilan na mapailing. How's absurd.It is even possible na maaalala niya ako? Or... Maaalala niya pa ba ang pamilya at girlfriend niya?No one knows.Lumabas ako ng kwarto ko at pumunta sa nag-iisang kwarto na palagi kong pinupuntahan para mapaginipan siya.Nang buksan ko ang pinto ay sumalubong sa akin ang simoy ng hangin. Mula rito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko ang matinding sikat ng araw at ang mga naggagandahang bulaklak mula sa ibaba.Mabilis na lumapit ako sa bintana at hindi nga ako nagkakamali, tila may mahik
A Man In My Dreams Chapter 28
He's in the hospitalDala dala ko ang notebook ko na naglalaman ng mga panaginip ko sa kanya at saka patagong lumabas ng bahay.Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng walang nakakakita sa akin. Nang may dumaan na tricycle ay pinara ko ito at nagpahatid sa pinakang malapit na hospital.Ilang minuto lang ang lumipas at pinagmasdan ko ng mabuti ang labas ng hospital.I sigh and took a steps. I already cleared up my mind na pupuntahan ko ang hospital para malaman kung totoo ba ang panaginip ko.I know it's too risky because it just a freaking dream and here I am following that kind of dream. I just want to know if Seb would be here just like what he told me.Isang gabi pa lang ang nakakalipas pero hindi ko malaman kung bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko may hindi tama... May kulang.Papunta na sana ako ng receptionist nang may nakita akong isang men in b
A Man In My Dreams Chapter 27
BackHindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at pagmulat na pagmulat ng mga mata ko ay nakita ko si Jacob na nakatayo sa gilid ko at nakatingin sa akin na akala mo'y binabantayan ako kanina pa."What the heck was just happened to you?" Napatingin ako kay Sydney na katabi lang din ng kuya niya. Matalim ang mga tingin nya sa 'kin at may halong pag-aalala.Umupo ako at tinignan sya ng deretso. "What?" Tinignan ko ito na naguguluhan.Magtatanong ulit sana ako nang bigla akong hinila ni Jacob ng marahas at nauntog ako sa kanyang dibdib. He tightly hugged me like he was afraid."You've almost died! For Pete's sake!" Rinig kong sabi ni Sydney at patuloy pa din niya akong sinesermonan na hindi ko alam kung bakit.Natahimik siya nang biglang isinubsob ng kuya nya ang kanyang mukha sa leeg ko."You scared me to death," mahina niyang sambit sapat na para marinig ko."Huh?
