Tinatangay ng malamig na hangin ang buhok ko. Hindi ko malaman kung saan kami pupunta at nakakapit lang ako sa kanyang balikat.
I guess it's 9:30 evening right now at heto ako nakasakay sa motor at hindi tiyak kung saan pupunta. Nadaanan na namin kanina ang bahay n'ya pero mukhang hindi kami pupunta do'n. Saan kaya ako neto dadalhin?
Puno ng mga makabagong teknolohiya ang makikita mo dito sa sentro ng bayan.
May mga robot na taong nagtitinda which is I found out na may nagmamanipulate sa mga iyon at kapag tumingin ka sa kaliwang bahagi ay makakakita ka ng mga elevator na nakalutang at kapag papasok ka roon ay bigla na lang mawawala sa paningin mo ang elevator na 'yon. May isang malaking tower din akong natatanaw at sa tingin ko ay kahit saan ka magpunta ay makikita at makikita mo ang toreng 'yon.
Itinigil n'ya ang motor sa harap ng isang mala cave ang bubong ng gusali. Malaki ito at nababalutan ng itim na mga kurtina.
What's your dream?Pakiramdam ko sasabog ang puso ko sa hindi ko malamang kadahilanan. Siya ang unang pumutol sa halik kaya habol ko pa din ang aking hininga.Kung nandito ako sa lugar na 'to ay puro kalokohan ang nangyayari pwes ngayon ay kabaliktaran. Napaka awkward ng ambiance dito at hindi ako makatingin sa kanya.Tumikhim siya kaya napatingin ako sa gawi n'ya. Nakita kong namumula ang tenga n'ya. Sa pagkakatanda ko ay hindi ko naman nasampal tenga n'ya, ah?"What's your dream?" Halatang halata na gusto niyang maiba ang topic kaya't sinagot ko ang tanong n'ya."My dream?" Tumingala pa ko sa kalangitan, "sometimes I wish I could just fall asleep and never wake up," wala sa sariling sagot ko."That's true." dagdag ko pa nang humarap ako sa kanya."Why?" Kumunot ang noo n'ya."Kasi kapag natutulog lang ako nakakaramdam ng security. I feel like I'm safe whenever you're in my
ConfessNakatingin lang ako sa likod niya habang nakapangalumbaba at siya naman ay nagluluto dahil hindi pa daw siya kumakain ng hapunan. I guess malapit ng mag 11:00 ng hating gabi at ngayon lang siya kakain.Hindi ko na napigilan na tumayo at makiusisa sa niluluto niya."Marunong ka palang magluto," Tinignan ko kung paano siya maghiwa ng carrots para sa Chicken Curry na ginagawa niya."Of course," Kinuha ko sa kanya ang isa pang carrots at kumuha ako ng kutsilyo at hiniwa ito.Pagkatapos namin hiwain ang carrots ay sinunod naman namin ang potatoes.Ilang minuto pa at nakasalang na ang mga ito sa kawali na nakalagay sa stove.Napansin ko din na kahit ang stove ay high-tech. Naramdaman kong may nakatitig sa 'kin kaya lumingon ako sa kanya at hindi nga ako nagkakamali dahil nakatingin nga siya."What?" kunot noong tanong ko.Umiling siya at binuksan ang kawali at hinalo ang mga nakalagay do
What happened?Nakatitig lang ako sa mukha niya at tama nga ang sabi ng iba na kapag natutulog ka mukha kang anghel na bumaba dito sa lupa but when you are awake iba na ang tingin sayo.Hinawakan ko ang pisngi niya at pinagmasdan pa lalo ang perpekto nyang mukha. Makapal na kilay na laging nakakunot kapag gising siya, matangos na ilong at ang manipis n'yang labi na hindi ngumingiti at makasalanan, mala gatas ang kulay ng balat at ang mga kulay brown nyang mga mata na aakalain mong yelo dahil sa malalamig n'yang tingin.Hindi mo aakalain na kaya n'yang pumatay at tahimik na sinusunod ang gusto ng isang Prinsesa.I pity him. Really.Ilang minuto pa kong nakatitig sa kanya at hindi pa siya nagigising kaya napagpasyahan ko na tumayo na at magluto ng agahan. Naalala ko na hindi siya nakakain kagabi at nasayang lang ang niluto namin na Chicken Curry.Pumunta ako sa isang walk in closet niya at naghanap ng masusuot. Ki
SelfishPagkatapos naming kumain ay dumeretso ako sa kwarto niya para maligo. Tulad kanina ay humiram muna ako ng damit dahil kakaalis niya pa lang para bumili ng damit ko.Hindi niya ko pinapayagan na lumabas.Kumuha ako ng libro sa bookshelf niya at dumapa sa kama para basahin 'yon.Hindi pa ko nakakaabot sa chapter 4 dahil sa haba ng chapter 3 ay narinig ko na ang pagbukas ng pinto rito sa kwarto niya. Inilagay niya sa tabi ng computers niya ang isang malaking paper bag na hula ko ay 'yon na ang mga damit na binili niya para sa 'kin.Naramdaman kong naupo siya sa gilid ng kama at maya maya pa ay lumapat ang mga kamay niya sa beywang ko at dumapa din."I saw your bookshelf, you like books," salita ko habang nagbabasa."Of course. That was my way to escape this cruel world," Napatingin ako sa kanya at isinara ko ang libro."Why do you want to escape this world?" tanong ko at hindi ko maisip kung saan ga
TribeHinila niya ko patayo mula sa kama at tinulak niya ko sa walk in closet niya pero hindi naman kalakasan saka inabot ang malaking paper bag."Anong gagawin ko dito?" Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanya at sa hawak kong paper bag."Change your clothes," maikli niyang sagot at lumabas.Mabilis akong kumuha ng damit sa takot na bigla siyang pumasok dito. Isang simpleng pinkish long sleeve blouse at tinernohan ko ito ng kulay itim na short pero hindi naman sobrang iksi. Kinuha ko ang isang box ng sapatos na nakasama din sa paper bag na white rubber shoes at saka na ako lumabas.Napahawak ako sa dibdib ko nang makita ko siya na nakatayo sa gilid ng walk in closet at naghihintay."Let's go," He held my hand at saka hinila palabas."Where are we going?" tanong ko habang hinihila niya ko palabas pero hindi siya sumagot.Eto na naman po kami.BUMABA kami sa motor nya at man
ConfuseHow many days had passed and I'm still here. Dreamland. I wonder what happened to my body in the real world.Every mid night Sebastian doesn't allow me to sleep in that time. He just allowed me to sleep every six in the morning. Para akong isang kwago na sa gabi gising at sa umaga ay tulog."Good morning," He kissed my bare shoulder up to my cheeks. "Wakey wakey my love. Please open your eyes lunch is ready," marahan niya pang sabi.Pag mulat ng mga mata ko ay kumaripas na ko sa toilet. Lahat ng kinain ko kagabi ay isinuka ko. Ilang araw na ba kong ganito? I guess simula nang nagkausap kami tungkol sa relationship namin at sa pagtulog ko ng umaga ganito na ang nangyayari sa 'kin kapag bumabangon ako.Nagmumog ako at naghilamos kinuha ko rin ang nakasabit na bathrobe at isinuot."Are you sure na hindi mo gustong magpacheck up?" nag aalala n'yang tanong at nakatayo sa pinto netong CR.Tumango ako bi
Movie marathon Nakadapa ako sa kama at nag so-sound trip sa T.V nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Dali dali akong tumayo at tumakbo papunta sa kanya. He plastered a smile on his face when he saw me. "Anong nangyari d'yan?" Hinawakan ko ang kilay n'yang may sugat. "Hey," Hindi ko inaalis ang kamay ko sa noo niya para hindi bumagsak ang buhok niya at para makita ko ng maayos ang kilay niyang may sugat. "It just nothing. Nanlaban lang ang lalaking pumasok sa mundong ito at kailangan ko syang saktan dahil nasa harapan kami ng Prinsesa," He embrace me and he put his head on my shoulder. "Totoo?" He chuckled softly at ramdam kong gumalaw ang ulo niya at hinawakan niya ang isa kong kamay at itinaas na para bang sumasayaw kami. "Anong ginagawa mo?" naguguluhan kong tanong at umalis siya sa balikat ko. Hindi siya sumagot at kinuha lang ang isa ko pang kamay at inilagay sa kaliwa n'yang balikat. H
Scars"Hey, gotta go." He kissed my forehead bago magtungo sa pintuan."Ingat." He gave me a simple smile before he start the engine.Pumunta na ko sa kwarto at kumuha ng mop at naglinis."This is nice. Walang problema, wala akong iisipin na kasal, walang stress dahil sa mga school works at hindi ako mamomoblema magtrabaho," Napailing ako."Am I being selfish na pinili kong huwag munang lumabas sa mundong ito?" A bitter laugh escaped on my lips."I wonder kung ano na kayang nangyari sa buhay ko in real world. Buhay pa kaya ang isang Francheska Romero doon na walang ibang gusto kundi ang maging proud sa kanya ang pamilya niya?" Napatigil ako sa paglilinis nang maisip ko 'yon."Oh well. Sana ayos lang sila Mama at Papa." I heaved a deep sigh.Nababaliw na yata ako.Ilang minuto pa kong naglinis at nalinisan ko na din ang kusina. Nandito ako ngayon sa salas at inaayo
"This Al human-like robots that not only have human appearances but also characteristics like eye contact, facial recognition, speech and the ability to hold natural conversations will serves you like your buddies." I jot down all the informations as I listened to his speech."And you know what more is interesting?" The director asked."This Al robot is not battery operated. You can actually charge this for just a maximum of 6 hours or overnight if you want." The reporters were clapping their hands and smiling like an idiot."Hey, isn't that amazing?" Napabaling ako sa katabi kong isa ring journalist na halos makinig na lang sa sinasabi ng director at hindi na nagsulat."Yes, indeed." I smiled at her.Not at all.I don't know why but I have this feeling that I don't want to see any human-like robots were indeed it was amazing and helpful at some point.I once dreamed about robots and it turns out it's a nightma
Bayan"Bakit ba natin 'to ginagawa? Puwede naman ang mga katulong ang mamili ng mga gulay," Giit ko habang namimili siya ng maayos na mga gulay."Ginagawa mo ba 'to dahil nagkikita kayo ni kuya?" saad ko at hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa wakas bumaling na din sya sa akin."Tama ba ako?" tanong ko pa nang hindi siya sumagot."Heh! ewan ko sa'yo, Aida. Napaka rami mong tanong at hindi ka na lamang tumulong sa akin," Dire-diretso niyang sabi na muntikan pang magkautal utal. Napahalakhak ako at siya namang pagkurot nya sa aking tagiliran.Kukutyahin ko pa sana siya ng biglang may bumunggo sa akin at mabuti na lamang at katabi ko lang si Felicia kung hindi nakahandusay na ako sa lupa at pinagtitinginan na ng mga tao ngayon."Tingan mo nga naman at umagang umaga puro bulok ang aking makikita," Arogante nitong sabi at kahit si Felicia na abala sa pamimili ng mga gulay ay napatingin na din sa kanya.
CryingHabol ko ang aking hininga nang magising ako. Sweat is all over my face and I feel like my heart is going to explode. As I stare into my hands, full of thoughts and questions kept playing in my head. My tears keep falling into my chin down to my hands.It was a long nightmare and I feel like ako ang babae na nandoon sa panaginip ko. I don't know what's going on between them but I honestly feels what that girl was feeling.Bakit nga ba ako umiiyak nang dahil lang sa panaginip? I must be crazy.Ipinilig ko ang ulo ko nang maalala ko na naman ang nangyari. A guy cheated on his partner and you know what's more is painful? It was already planned in the first place and she lost her baby. I can't imagine how heartbroken that girl is. My heart is aching hindi dahil sa hiniwalayan at niloko siya ng boyfriend niya kundi dahil she lost her baby at wala manlang nagawa. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang mawalan n
I wish I was sorryLove. One word and four letters that can change a people. It can be excited, tragic, a happy relationship or a perfect ones but it is really true that there's a perfect relationship? Yes, maybe. But that 'perfect relationship' is only existed in the fairy tale.Some people maybe sees love in a wonderful relationship and the example for that is the teenager's but here's the truth let just say yes, love is a wonderful thing but you can't escape the fact that it just for a meantime kumbaga sa una lang ang lahat. Sa una lang ang kilig, saya at ang excitement na pakiramdam.For me sa una palang ay alam ko na ang lahat ng iyan. Wala man akong past relationships but I can tell by just observing some of my friends love life. Some of them is happy and wonderful pero sa huli ay napupunta sa tragic na relasyon.Why? Bakit kailangan na mauwi palagi sa salitang tragic ang bawat relasyon? Simple, we have
FlashbackTuloy tuloy akong tumatakbo pauwi sa bahay dahil naabutan ako ng malakas na ulan.Pagkapasok ko sa loob ay mabilis na nabasa ang sahig. Mukha na akong basang sisiw ngayon.Mabilis kong tinakbo ang kwarto ko para maligo pero nasa kalagitnaan palang ako ng pagpunta sa banyo ay nakarinig na ako ng mga pagkabasag ng mga pinggan. Sumilip ako sa siwang ng pinto at nakita kong kalalabas pa lang ni mama sa kanilang kwarto at hinahabol si papa.Palagi na lang ganito ang ganap sa bahay. Tuwing umiinom si papa palagi na lang siyang nagwawala at nauuwi sa pag-aaway nila ni mama.At alam ko kung bakit nagkakagano'n si papa. Sila lola ang nagpapa-aral sa akin mula nang tumungtong ako sa college. Kahit hindi man sabihin sa akin nila mama at papa na nahihirapan na sila ay ramdam ko 'yon dahil maging ako ay nahihirapan na din sa sitwasyon ko.Wala akong karapatang tumigil sa pag-aaral dahil una sa lahat m
Music room"Hey, good morning." Napabaling ako kay Jacob na nakasilip sa pinto."Breakfast is ready," he smiled and I nod.Nang makababa ako ay nadatnan ko ang lahat na nasa harap na ng lamesa kaya naupo na ako para kumain. Tahimik ang lahat ibang iba nang mga nakaraang araw. Ultimo sila Sydney at Jacob ay tuloy tuloy lang ding kumakain ng tahimik.Napatingin ako kay Lola Adelaida na katapat ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay sinalubong agad ako ng mga matang nagliliyab sa galit. Bago ko pa makita ang may ari ng mga matang iyon ay isang malakas na sampal na ang natamo ko."Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag ka nang pumunta rito sa kwartong 'to?!" Wala sa sariling napahawak ako sa pisngi ko."Why? Bakit lola? Tell me wala naman akong ginagawang masama, hindi ba? Bakit mo 'ko iniipit palagi sa mga sitwasyong alam mong wala akong takas? Hindi pa ba sapat na kinuha ko ang kursong gusto at pangarap mo sa s
I'm sorryHindi ko alam kung ilang minuto na ako palakad lakad dito sa loob ng kwarto ko. I keep thinking kung pupuntahan ko ba ulit sya sa hospital or mabuti nang hindi? But he has a girlfriend waiting for him to wake up from that long sleep.What should I do? Ni hindi nga niya ako kilala sa totoong buhay at worst sa panaginip lang kami nagkikita.Hindi ko mapigilan na mapailing. How's absurd.It is even possible na maaalala niya ako? Or... Maaalala niya pa ba ang pamilya at girlfriend niya?No one knows.Lumabas ako ng kwarto ko at pumunta sa nag-iisang kwarto na palagi kong pinupuntahan para mapaginipan siya.Nang buksan ko ang pinto ay sumalubong sa akin ang simoy ng hangin. Mula rito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko ang matinding sikat ng araw at ang mga naggagandahang bulaklak mula sa ibaba.Mabilis na lumapit ako sa bintana at hindi nga ako nagkakamali, tila may mahik
He's in the hospitalDala dala ko ang notebook ko na naglalaman ng mga panaginip ko sa kanya at saka patagong lumabas ng bahay.Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng walang nakakakita sa akin. Nang may dumaan na tricycle ay pinara ko ito at nagpahatid sa pinakang malapit na hospital.Ilang minuto lang ang lumipas at pinagmasdan ko ng mabuti ang labas ng hospital.I sigh and took a steps. I already cleared up my mind na pupuntahan ko ang hospital para malaman kung totoo ba ang panaginip ko.I know it's too risky because it just a freaking dream and here I am following that kind of dream. I just want to know if Seb would be here just like what he told me.Isang gabi pa lang ang nakakalipas pero hindi ko malaman kung bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko may hindi tama... May kulang.Papunta na sana ako ng receptionist nang may nakita akong isang men in b
BackHindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at pagmulat na pagmulat ng mga mata ko ay nakita ko si Jacob na nakatayo sa gilid ko at nakatingin sa akin na akala mo'y binabantayan ako kanina pa."What the heck was just happened to you?" Napatingin ako kay Sydney na katabi lang din ng kuya niya. Matalim ang mga tingin nya sa 'kin at may halong pag-aalala.Umupo ako at tinignan sya ng deretso. "What?" Tinignan ko ito na naguguluhan.Magtatanong ulit sana ako nang bigla akong hinila ni Jacob ng marahas at nauntog ako sa kanyang dibdib. He tightly hugged me like he was afraid."You've almost died! For Pete's sake!" Rinig kong sabi ni Sydney at patuloy pa din niya akong sinesermonan na hindi ko alam kung bakit.Natahimik siya nang biglang isinubsob ng kuya nya ang kanyang mukha sa leeg ko."You scared me to death," mahina niyang sambit sapat na para marinig ko."Huh?