Confuse
How many days had passed and I'm still here. Dreamland. I wonder what happened to my body in the real world.
Every mid night Sebastian doesn't allow me to sleep in that time. He just allowed me to sleep every six in the morning. Para akong isang kwago na sa gabi gising at sa umaga ay tulog.
"Good morning," He kissed my bare shoulder up to my cheeks. "Wakey wakey my love. Please open your eyes lunch is ready," marahan niya pang sabi.
Pag mulat ng mga mata ko ay kumaripas na ko sa toilet. Lahat ng kinain ko kagabi ay isinuka ko. Ilang araw na ba kong ganito? I guess simula nang nagkausap kami tungkol sa relationship namin at sa pagtulog ko ng umaga ganito na ang nangyayari sa 'kin kapag bumabangon ako.
Nagmumog ako at naghilamos kinuha ko rin ang nakasabit na bathrobe at isinuot.
"Are you sure na hindi mo gustong magpacheck up?" nag aalala n'yang tanong at nakatayo sa pinto netong CR.
Tumango ako bi
Movie marathon Nakadapa ako sa kama at nag so-sound trip sa T.V nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Dali dali akong tumayo at tumakbo papunta sa kanya. He plastered a smile on his face when he saw me. "Anong nangyari d'yan?" Hinawakan ko ang kilay n'yang may sugat. "Hey," Hindi ko inaalis ang kamay ko sa noo niya para hindi bumagsak ang buhok niya at para makita ko ng maayos ang kilay niyang may sugat. "It just nothing. Nanlaban lang ang lalaking pumasok sa mundong ito at kailangan ko syang saktan dahil nasa harapan kami ng Prinsesa," He embrace me and he put his head on my shoulder. "Totoo?" He chuckled softly at ramdam kong gumalaw ang ulo niya at hinawakan niya ang isa kong kamay at itinaas na para bang sumasayaw kami. "Anong ginagawa mo?" naguguluhan kong tanong at umalis siya sa balikat ko. Hindi siya sumagot at kinuha lang ang isa ko pang kamay at inilagay sa kaliwa n'yang balikat. H
Scars"Hey, gotta go." He kissed my forehead bago magtungo sa pintuan."Ingat." He gave me a simple smile before he start the engine.Pumunta na ko sa kwarto at kumuha ng mop at naglinis."This is nice. Walang problema, wala akong iisipin na kasal, walang stress dahil sa mga school works at hindi ako mamomoblema magtrabaho," Napailing ako."Am I being selfish na pinili kong huwag munang lumabas sa mundong ito?" A bitter laugh escaped on my lips."I wonder kung ano na kayang nangyari sa buhay ko in real world. Buhay pa kaya ang isang Francheska Romero doon na walang ibang gusto kundi ang maging proud sa kanya ang pamilya niya?" Napatigil ako sa paglilinis nang maisip ko 'yon."Oh well. Sana ayos lang sila Mama at Papa." I heaved a deep sigh.Nababaliw na yata ako.Ilang minuto pa kong naglinis at nalinisan ko na din ang kusina. Nandito ako ngayon sa salas at inaayo
Screams"Take this," Napalingon ako sa kanya at tinignan ang hawak hawak niya. It's a cellphone."Ano 'yan?""Cellphone," maikli niyang sagot. I rolled my eyes at him. Obviously."I mean ano gagawin ko dyan?""Just take it okay? If ever na may gusto kang ipabili or if you are craving for something," He shrugged his shoulder.Tumayo ako sa pagkakaupo ko sa sofa at kinuha ang cellphone."Craving for something huh?" Tumaas ang sulok ng labi ko. "I'm not pregnant.""You're not sure." He smirk at lumapit sa akin."I will be late. Just eat already, hmm?" He peck on my lips and bid his good bye.Nang makita ko na siyang nakasakay sa motor niya at handa nang umalis ay lumapit ako sa pinto at nang tuluyan na siyang nakaalis ay lumabas na ko ng bahay. I'm planning to follow him nang malaman ko ang totoo.Naglakad ako hanggang makarating ako sa Baya
It's trueMaingat akong naglalakad at pinaparinggan ang paligid. Mga iyakan at daing ang maririnig mo kahit saang selda ka mapadaan. Mga bata mapamatanda man ay umiiyak.Mariin kong ipinikit ang mga mata ko nang makakita ako ng isang Lolo na nakahandusay sa isang selda at naliligo na sa kanyang dugo."T-tulong." Muntikan na kong mapatalon sa gulat nang may humawak sa binti ko. Namamaos ang kanyang boses at ang mukha niya ay puro sugat. Putok din ang labi niya."A-ano pong ginagawa n'yo rito?" Lumuhod ako para magpantay ang mukha namin."Please save my d-daughter," Naglandas ang mga luha sa pisngi niya.She's just a weak woman para tratuhin ng ganito. Damn!"P-please," Gamit ang mga nanginginig niyang kamay ay hinawakan niya ang kamay ko na nakakapit sa bakal nitong selda at puno ng pagmamakaawa ang kanyang mga mata."I will po," mahina kong sambit na ikinangiti niya ng marahan.
PlanWala sa sariling napatingin ako sa paligid. Paligid na napapalibutan ng mga makakapal na itim na usok at mga kubong tinutupok na ng apoy.Dinala ako ng mga paa ko rito sa tribong tinitirahan ng mga nagtatago na totoong tao pero ni isa sa mga taong iyon ay wala na akong makita maliban sa mga kabahayan na nasusunog na at unti unting bumabagsak sa lupa.Ilang minuto pa kong nakatitig sa kawalan at pinapanood ang mga kubong bumabagsak sa lupa gawa ng sunog nang may nakita akong isang babae na nakatingin sa 'kin ng masama. Lumapit sya sa 'kin ng iika ika at nang nasa harapan ko na siya ay doon ko lang napagtanto kung bakit gano'n siya kung lumakad.Nakapulupot ng tela ang kaliwang hita n'ya at puno ng sugat ang kanyang braso pati ang kanyang mukha. Ramdam na ramdam ko ang masama niyang aura dahil sa matalim n'yang tingin sa akin na para bang may ginawa akong mali sa kanya.Siya ang babaeng t
Save him"Are you ready?" seryoso kong tanong sa babaeng kasama ko.Hindi ko pa pala alam ang pangalan niya pero kung makapag plano ako na kasama siya ay wagas."Always ready," She smirk devilish and I just smile at her.I want to praise her bravery. She's unique and I'm telling you she's a woman that you don't want to mess up with.I want to be friend at her. Maybe we can get along. A good woman and a bad ones. Sounds great.Sabay kaming pumunta sa gilid ng templo at pumasok ng tahimik sa loob neto. Nang makapasok ay sinimulan na namin ang plano. Pumunta siya sa kanang banda ng gusali at ako naman ay sa kaliwang bahagi na kung saan ko nakita si Sebastian na nakagapos sa loob.Gamit ang isang baril na hindi ko alam kung ano ang tawag dito ay ibinaril ko ito sa ulo ng isang robot at pinatamaan ko iyon sa metal na nakadikit sa likod ng ulo niya at basta na lamang siya bumagsak sa s
Why are you doing those?Nakatulala lang ako habang nakatingin sa babaeng naglalakad sa harapan ko at rinig narinig mo ang kanyang stilleto na tumatama sa marble na sahig."Why?" wala sa sariling tanong ko at napalingon naman siya sa 'kin."Why are you doing those? Why do you keep killing those innocent people?" Sinalubong ko ang mga mata niyang masaya.Biglang sumagi sa isipan ko kung paano pinatay sa harapan ko ang babaeng walang sinabi sa akin kundi ang sundin at tulungan ako kahit na alam kong malabo kaming magkasundo.Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanang ang naramdaman ko nung bigla siyang ngumiti sa akin for the first time at bumagsak sa sahig. For the ninth time wala na naman akong ginawa kundi ang tumulala sa katawan niyang wala ng malay.Ilang beses ko na bang naranasan ang bagay na 'yon? Mga taong umiiyak at humihingi ng tulong pero wala manlang akong ginawa kundi ang magta
BackHindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at pagmulat na pagmulat ng mga mata ko ay nakita ko si Jacob na nakatayo sa gilid ko at nakatingin sa akin na akala mo'y binabantayan ako kanina pa."What the heck was just happened to you?" Napatingin ako kay Sydney na katabi lang din ng kuya niya. Matalim ang mga tingin nya sa 'kin at may halong pag-aalala.Umupo ako at tinignan sya ng deretso. "What?" Tinignan ko ito na naguguluhan.Magtatanong ulit sana ako nang bigla akong hinila ni Jacob ng marahas at nauntog ako sa kanyang dibdib. He tightly hugged me like he was afraid."You've almost died! For Pete's sake!" Rinig kong sabi ni Sydney at patuloy pa din niya akong sinesermonan na hindi ko alam kung bakit.Natahimik siya nang biglang isinubsob ng kuya nya ang kanyang mukha sa leeg ko."You scared me to death," mahina niyang sambit sapat na para marinig ko."Huh?
"This Al human-like robots that not only have human appearances but also characteristics like eye contact, facial recognition, speech and the ability to hold natural conversations will serves you like your buddies." I jot down all the informations as I listened to his speech."And you know what more is interesting?" The director asked."This Al robot is not battery operated. You can actually charge this for just a maximum of 6 hours or overnight if you want." The reporters were clapping their hands and smiling like an idiot."Hey, isn't that amazing?" Napabaling ako sa katabi kong isa ring journalist na halos makinig na lang sa sinasabi ng director at hindi na nagsulat."Yes, indeed." I smiled at her.Not at all.I don't know why but I have this feeling that I don't want to see any human-like robots were indeed it was amazing and helpful at some point.I once dreamed about robots and it turns out it's a nightma
Bayan"Bakit ba natin 'to ginagawa? Puwede naman ang mga katulong ang mamili ng mga gulay," Giit ko habang namimili siya ng maayos na mga gulay."Ginagawa mo ba 'to dahil nagkikita kayo ni kuya?" saad ko at hindi ko mapigilan na mapangiti dahil sa wakas bumaling na din sya sa akin."Tama ba ako?" tanong ko pa nang hindi siya sumagot."Heh! ewan ko sa'yo, Aida. Napaka rami mong tanong at hindi ka na lamang tumulong sa akin," Dire-diretso niyang sabi na muntikan pang magkautal utal. Napahalakhak ako at siya namang pagkurot nya sa aking tagiliran.Kukutyahin ko pa sana siya ng biglang may bumunggo sa akin at mabuti na lamang at katabi ko lang si Felicia kung hindi nakahandusay na ako sa lupa at pinagtitinginan na ng mga tao ngayon."Tingan mo nga naman at umagang umaga puro bulok ang aking makikita," Arogante nitong sabi at kahit si Felicia na abala sa pamimili ng mga gulay ay napatingin na din sa kanya.
CryingHabol ko ang aking hininga nang magising ako. Sweat is all over my face and I feel like my heart is going to explode. As I stare into my hands, full of thoughts and questions kept playing in my head. My tears keep falling into my chin down to my hands.It was a long nightmare and I feel like ako ang babae na nandoon sa panaginip ko. I don't know what's going on between them but I honestly feels what that girl was feeling.Bakit nga ba ako umiiyak nang dahil lang sa panaginip? I must be crazy.Ipinilig ko ang ulo ko nang maalala ko na naman ang nangyari. A guy cheated on his partner and you know what's more is painful? It was already planned in the first place and she lost her baby. I can't imagine how heartbroken that girl is. My heart is aching hindi dahil sa hiniwalayan at niloko siya ng boyfriend niya kundi dahil she lost her baby at wala manlang nagawa. Hindi ko alam kung gaano kasakit ang mawalan n
I wish I was sorryLove. One word and four letters that can change a people. It can be excited, tragic, a happy relationship or a perfect ones but it is really true that there's a perfect relationship? Yes, maybe. But that 'perfect relationship' is only existed in the fairy tale.Some people maybe sees love in a wonderful relationship and the example for that is the teenager's but here's the truth let just say yes, love is a wonderful thing but you can't escape the fact that it just for a meantime kumbaga sa una lang ang lahat. Sa una lang ang kilig, saya at ang excitement na pakiramdam.For me sa una palang ay alam ko na ang lahat ng iyan. Wala man akong past relationships but I can tell by just observing some of my friends love life. Some of them is happy and wonderful pero sa huli ay napupunta sa tragic na relasyon.Why? Bakit kailangan na mauwi palagi sa salitang tragic ang bawat relasyon? Simple, we have
FlashbackTuloy tuloy akong tumatakbo pauwi sa bahay dahil naabutan ako ng malakas na ulan.Pagkapasok ko sa loob ay mabilis na nabasa ang sahig. Mukha na akong basang sisiw ngayon.Mabilis kong tinakbo ang kwarto ko para maligo pero nasa kalagitnaan palang ako ng pagpunta sa banyo ay nakarinig na ako ng mga pagkabasag ng mga pinggan. Sumilip ako sa siwang ng pinto at nakita kong kalalabas pa lang ni mama sa kanilang kwarto at hinahabol si papa.Palagi na lang ganito ang ganap sa bahay. Tuwing umiinom si papa palagi na lang siyang nagwawala at nauuwi sa pag-aaway nila ni mama.At alam ko kung bakit nagkakagano'n si papa. Sila lola ang nagpapa-aral sa akin mula nang tumungtong ako sa college. Kahit hindi man sabihin sa akin nila mama at papa na nahihirapan na sila ay ramdam ko 'yon dahil maging ako ay nahihirapan na din sa sitwasyon ko.Wala akong karapatang tumigil sa pag-aaral dahil una sa lahat m
Music room"Hey, good morning." Napabaling ako kay Jacob na nakasilip sa pinto."Breakfast is ready," he smiled and I nod.Nang makababa ako ay nadatnan ko ang lahat na nasa harap na ng lamesa kaya naupo na ako para kumain. Tahimik ang lahat ibang iba nang mga nakaraang araw. Ultimo sila Sydney at Jacob ay tuloy tuloy lang ding kumakain ng tahimik.Napatingin ako kay Lola Adelaida na katapat ko.Nang imulat ko ang mga mata ko ay sinalubong agad ako ng mga matang nagliliyab sa galit. Bago ko pa makita ang may ari ng mga matang iyon ay isang malakas na sampal na ang natamo ko."Hindi ba't sinabi ko sa'yo na huwag ka nang pumunta rito sa kwartong 'to?!" Wala sa sariling napahawak ako sa pisngi ko."Why? Bakit lola? Tell me wala naman akong ginagawang masama, hindi ba? Bakit mo 'ko iniipit palagi sa mga sitwasyong alam mong wala akong takas? Hindi pa ba sapat na kinuha ko ang kursong gusto at pangarap mo sa s
I'm sorryHindi ko alam kung ilang minuto na ako palakad lakad dito sa loob ng kwarto ko. I keep thinking kung pupuntahan ko ba ulit sya sa hospital or mabuti nang hindi? But he has a girlfriend waiting for him to wake up from that long sleep.What should I do? Ni hindi nga niya ako kilala sa totoong buhay at worst sa panaginip lang kami nagkikita.Hindi ko mapigilan na mapailing. How's absurd.It is even possible na maaalala niya ako? Or... Maaalala niya pa ba ang pamilya at girlfriend niya?No one knows.Lumabas ako ng kwarto ko at pumunta sa nag-iisang kwarto na palagi kong pinupuntahan para mapaginipan siya.Nang buksan ko ang pinto ay sumalubong sa akin ang simoy ng hangin. Mula rito sa kinatatayuan ko ay kitang kita ko ang matinding sikat ng araw at ang mga naggagandahang bulaklak mula sa ibaba.Mabilis na lumapit ako sa bintana at hindi nga ako nagkakamali, tila may mahik
He's in the hospitalDala dala ko ang notebook ko na naglalaman ng mga panaginip ko sa kanya at saka patagong lumabas ng bahay.Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng walang nakakakita sa akin. Nang may dumaan na tricycle ay pinara ko ito at nagpahatid sa pinakang malapit na hospital.Ilang minuto lang ang lumipas at pinagmasdan ko ng mabuti ang labas ng hospital.I sigh and took a steps. I already cleared up my mind na pupuntahan ko ang hospital para malaman kung totoo ba ang panaginip ko.I know it's too risky because it just a freaking dream and here I am following that kind of dream. I just want to know if Seb would be here just like what he told me.Isang gabi pa lang ang nakakalipas pero hindi ko malaman kung bakit ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko may hindi tama... May kulang.Papunta na sana ako ng receptionist nang may nakita akong isang men in b
BackHindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at pagmulat na pagmulat ng mga mata ko ay nakita ko si Jacob na nakatayo sa gilid ko at nakatingin sa akin na akala mo'y binabantayan ako kanina pa."What the heck was just happened to you?" Napatingin ako kay Sydney na katabi lang din ng kuya niya. Matalim ang mga tingin nya sa 'kin at may halong pag-aalala.Umupo ako at tinignan sya ng deretso. "What?" Tinignan ko ito na naguguluhan.Magtatanong ulit sana ako nang bigla akong hinila ni Jacob ng marahas at nauntog ako sa kanyang dibdib. He tightly hugged me like he was afraid."You've almost died! For Pete's sake!" Rinig kong sabi ni Sydney at patuloy pa din niya akong sinesermonan na hindi ko alam kung bakit.Natahimik siya nang biglang isinubsob ng kuya nya ang kanyang mukha sa leeg ko."You scared me to death," mahina niyang sambit sapat na para marinig ko."Huh?