"Mang Renato si Clark po?" She asked, trying to hide the excitement in her voice.Natigilan ang matanda ng lumingon. The surprised in his face was so obvious as he look at her. Hindi siguro nito inaasahan ang pagpunta niya doon sa garahe ng kanilang mga sasakyan. Not in his five years of being their driver. And she can't blame him for being dumbfounded.Kailan ba ang huling beses na napadpad siya doon? Ah, hindi niya alam.Wala siyang matandaan. Kahit pa nasa loob lang iyon ng kanilang bakuran ay ni minsan hindi siya nag aaksaya ng oras para magawi man lang sa bahaging iyon ng kanilang mansyon. Bakit pa? Kung pwede naman niyang iutos sa mga katulong na tawagin si mang Renato kapag kailangan niya o kung may pupuntahan siya. She don't need to put an effort to go there, isang utos lang sa mga kasambahay nila nagkukumahog na ang mga iyon na sundin siya. "Si Clark po?" Ulit niya ng hindi ito sumagot at nanatili lang ang nagtatakang mga mata sa kanya."Huh? ah.. nasa hardin señorita." S
Gaya ng inaasahan na niya, mas lalong naging malamig ang pakikitungo ni Simon sa kanya. He didn't even muttered any word when he drive her off to her school that monday morning. Kung suplado na ito dati mas lalo na ngayon. Lalo iyon nadagdagan sa nangyari kahapon. Mula sa backseat ng kanilang SUV ay kitang kita niya ang ilang beses nitong pag tiim ng mga bagang. But she don't mind at all. Kung galit ito sa di sinasadyang insulto niya, ganoon din siya.. He started it first. Kaya patas lang sila.Naghalukipkip siya at itinuon ang paningin sa labas ng bintana. Hindi na niya hinintay na pagbuksan siya nito ng pinto ng makarating sila sa eskwelahan. She immediately open her side door at agad na lumabas. She's really not in the mood too, mula pa kahapon, she didn't have a proper sleep last night.. buong gabi yatang inokupa ni Simon ang kanyang isip. And the very question that occupy her mind was.. Why does he hate her so much? Hindi man nito iyon harapang sabihin sa kanya, hayagan naman
Pinilit niyang humarap kay Simon kahit na ipinirmi siya nito sa kanyang kinatatayuan. Sunod-sunod siyang huminga. It was the first time she's been this close to him. And feeling the heat of his body behind her back is making her breathless. Hindi na niya alintana ang talim sa boses nito o ang dilim sa mga mata nito. The only thing she has in her mind is the nearness of him and.. Tama ba ang narinig niya? Kinausap siya nito!Unti-unting sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi. Marahan siyang humarap at sa mapupungay na mata ay minasdan niya ito. "Umuwi na tayo!" Matigas nitong ulit. "You're talking to me now.. hindi ka na ba galit?" Instead she asked.Walang ekspresyon ang mga mata nitong tumitig sa kanya, but she saw how his jaw clenched at her remarks. At nang tangkain siya nitong bitawan ay agad niyang hinawakan ang braso nito. Marahas itong bumaling pagkunwa'y itinuon ang paningin sa kamay niyang nakahawak rito."Let's dance.." She gently whisper. She tilted her head so she could
"Ella.. Can we talk?" Napalingon siya. Randall is walking towards her. He is in his long stride as if he is scared that she will walk away like what she always do everytime he tried to talked to her.She sigh, she was not in the mood. But if talking to Randall will make her delay the time in going to the parking lot, he will be a great help. Ayaw niya pang pumunta doon. Knowing that Simon is there waiting for her.Agad siya nitong hinawakan sa siko ng makalapit. Siniguro na hindi na siya makakaiwas pa. Alam niyang alam nito ang rules niya sa pakikipag-boyfriend. She make it clear even from the start. Pag nakipagbreak na siya.. wala ng pakialamanan, wala ng habulan. Thats why right now he is looking at her with his pleaded eyes. Ilang beses din siya nitong tinangkang kausapin mula ng makipag break siya dito. But she never give him any chance to talked to her. Hindi siya nagsinungaling sa rason kung bakit siya nakipaghiwalay dito. She just end up not loving him anymore, gaya ng mga na
She look in her full length mirror again at napangisi siya sa sariling repleksyon. She move sideward and look at her back. A proud smile crept in her lips as she continue to survey her body. Sa salamin, kitang-kita niya ang malasutlang kutis ng kanyang likod. Ang kutis na kinaiinggitan ng kapwa niyang mga babae at katawan na pinapantasyahan ng mga lalaki. Hindi sa pagmamayabang, pero sa edad niyang disi-otso, dalagang-dalaga na ang kurba ng kanyang katawan. The combination of her height and the sexiness of her body make her look more seductively gorgeous na lalong lumitaw sa kanyang suot na skintone t-back bikini ngayon.Sinadya niyang iyon ang isuot. Her ultimate goal is to pissed Simon kung magkakaroon ito ng pagkakataong makita siya mamaya at sisiguraduhin niya makikita siya nito!Alam niya kung gaano ito ka disgustado sa mga babaeng nagsusuot ng mga ganoon na halos ilabas na ang buong kaluluwa. Kung tutuusin wala namang masama sa suot niya. They are not in the eighteenth century
She groggily sat in the sun lounger and stared at the pool. Kani-kanina lang ay puno iyon ng mga ingay at tawanan. Mga mahaharot na tawanan ng kanyang mga kaibigan kasama ang kani-kanilang boyfriend. Pero ngayon para siyang nasa isang isolated na lugar kung saan masyadong tahimik ang paligid. She can't even hear the sound of those cricket in their nearest garden. O masyado lang siyang lasing kaya hindi na niya mabigyan ng pansin ang kaunting ingay na mayroon doon.Both Maggie and Jessa are soundly sleeping in the guestroom. Si Joselle naman ay inihatid na nina Aries at Bench since daanan naman ang subdivision ng bahay ng mga ito. While Luke and Troy bid their farewell too or mas tamang sabihin na pinauwi niya rin ng magpaalam na sina Bench. They never insisted to stay. Alam niyang alam ng mga ito na hindi niya gustong may natutulog na lalake doon sa kanila. Kaibigan niya man o boyfriend or her friends boyfriends, kahit gaano pa iyon ka lasing. She want to keep that part morally clean
Hindi niya na alam kung gaano sila katagal sa ganoong posisyon. The only thing in her mind is that Simon hugged her until the moment her body stop from shivering. At dahil din sa nangyari ay nawala bigla ang spiritu ng alak sa kanyang sistema. Napapitlag pa siya ng maramdaman na unti-unti siya nitong binitiwan. She hold unto the hem of his shirt as if she was scared of him leaving her."I'll just get your bathrobe." mahina nitong sabi. "Its cold at nagsisimula ng umambon."Unti-unti siyang bumitaw. She watch him walk to the nearest chair kung saan nakasabit ang kanyang bathrobe, hinila nito iyon at agad din naglakad pabalik sa kinaroroonan niya. He immediately put it on her and without a word he lifted her, jailed her in his arms and slowly he begin to walk her inside.Napatingala siya rito. His face was unreadable, diretso ang tingin nito sa nilalakaran. At namamangha siya sa lahat. Sa mga ginagawa nito ng sandaling iyon. She can't believe that he is doing all of that in one insta
They almost made love last night. Hindi man sa tunay na kahulugan pero lumalabas pa rin na siya ang nagbigay ng motibo kay Simon kaya nangyari iyon. At kung hindi lang malakas ang self control nito sa sarili malamang nga may nangyari na talaga sa kanila.Was it self control? O talaga lang mahal na mahal nito ang fiancée nito kaya hindi nito nagawang pumatol sa kanya sa kabila ng matinding pagnanasang naramdaman nito. Did he remember his fiancée that's why he suddenly stop in the midst of their lovemaking?Marahil ganoon nga. And it really hurts her to the core. Halos hindi siya nakatulog ng maayos kagabi. Ang muntikan ng may nangyari sa kanila ni Simon at ang masakit nitong pagtanggi ang gumulo sa isip niya sa buong magdamag.She was badly hurt and yet, she still want to see him first thing in this gloomy morning.Ah, she's already out of her mind!'Pero anong magagawa niya? Ito pa rin ang gusto niya sa kabila ng lahat.HINDI niya nakita si Simon sa buong maghapong iyon. If his busy
TRUE to his words, wala ngang araw na hindi nito sinasabi at ipinapararamdam sa kanya kung gaano siya nito kamahal. They are married for more than seven months now at masasabi niyang ang mga araw na kasama ito sa loob ng pitong buwan na iyon ang pinakamasayang araw ng buhay niya."Patapos na itong meeting ko kay Mr. Sakamura sweetheart so wait for me there para sabay na tayong pupunta sa-- ""Just take your time Clark.." Putol niya habang sinesenyasan si Mildred sa labas ng opisina. Pagkatapos ay Inipit niya ang cellphone niya sa kanyang taynga at ipinagpatuloy ang pinipirmahang papeles. "Maaga pa naman at saka pagkatapos kong pag-aralan itong mga papeles maglilibot pa naman ako sa Sofia. Magkita nalang tayo sa baba..""Sweetheart just leave that to those personnel o kaya sa managers. Hindi na kailangan na personal mo pang libutin ang Sofia's. Masama sayong mapagod, you know that.."Natawa siya sa kabilang linya. "Walking is an exercise Clark at dito lang naman sa main And beside hindi
MARAHAN siyang umupo sa kama habang namumungay ang mga matang minamasdan si Simon na ngayo'y palapit sa kanya at may dalang isang baso ng gatas. Namumungay rin ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya."Here.." Sabi nito."Thank you." She whisper. Inabot niya ang baso saka marahan dinala sa kanyang bibig. Nangahalati niya ang laman niyon bago inilapag sa side table. "It's late, matulog ka na." Sabi nito habang inaayos ang comforter sa bandang hinihigaan niya. Bahagyang kumunot ang kanyang noo ng makitang tumayo ito at naglakad palayo sa kama. "Y..You won't sleep here?" She asked with panic in her voice. Bigla siyang kinabahan sa isiping aalis pa rin ito.Lumapit ito sa banda niya. Yumuko at marahan na hinalikan ang kanyang noo."Iga-garahe ko lang ang sasakyan, iniwan ko kasing nakaharang sa may gate. Babalik din ako agad."Marahan siyang tumango. "I..I'll wait for you. Sabay na tayong matulog." Sa maliit na boses ay sabi niya. Sandali siya nitong minasdan pagkunwa'y marahan
Napadilat siya saka napa-angat ang tingin. She swallow hard and cried even more as she saw him standing on the front door. Unti-unti siyang tumayo, napahawak pa siya sa barandilya ng hagdan dahil sa panghihina. She step down slowly without taking her gaze of him. Natatakot siya na kapag kumurap siya ay bigla itong maglaho sa kanyang paningin. Hindi na rin niya alintana ang sunod-sunod na pag agos ng kanyang mga luha. She just let her tears fall freely down her cheeks while watching him closely. "I'm sorry baby, I didn't mean to leave. I was just mad and hurt and.. God.." Napapikit ito. "I'm such an idiot!"Mas lalo lang siyang napahagulgol. Ang kani-kaninang mahina niyang paghakbang ay unti-unting bumilis hanggang sa tinakbo na niya ang pagitan nilang dalawa. She run their distance and as she reach him, she hug him desperately. "Y..You don't understand. I.. I didn't mean it that--""Shh, Its alright.." He whisper and hug her too.. much tightly. "I'm sorry, I promise, No matter how
For a moment she was stunned. Sa dinami-dami ng tanong na pwede nitong itanong, bakit iyon pa ang naisip nito?"W..When did you arrived? Akala ko ba bukas ka pa makakauwi?"Hindi niya gustong ma- intimidate sa presensiya nito pero dahil sa nakikita niyang dilim ng mukha at pagtagis ng mga bagang nito ay hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba lalo na at magkasama sila ni Erick sa buong maghapong iyon. Wala naman silang ginawang labag sa kagandahang asal, pero noon pa man ay alam niyang selos na selos na ito kay Erick lalo na at nakita nito na naghahalikan silang dalawa noon. He maybe even think that she and Erick was a thing. At base sa dilim ng mukha nito alam niyang hindi maganda ang mga nasa isip nito ngayon patungkol sa kanilang dalawa.Hindi niya alam kung anong nangyari sa mga ito matapos ang insidenteng iyon four years ago, pero sa sinabi ni Erick kani-kanina lang ay napagtanto niyang hindi naging maganda ang kinalabasan ng kapangahasan niya noon. "Is that why you had a date
"Hello beautiful.." Agad na bungad ni Erick sa kanya.Tumayo siya and with a wide smile she walk towards him.Isang mabining yakap ang ibinigay nito sa kanya.. "How are you?""I'm fine Rick.." Sabi niya ng kumalas. "Ikaw kumusta? Its been a long time since we last see each other. Ano? may bumihag na ba sa lagalag mong puso?" Natatawa niyang sabi saka iminuwestra rito ang sofa.Tumawa rin ito bago umiling. "Wala eh, walang nakapantay sayo."Mahina niya itong tinampal sa balikat "Baliw!" Natatawa niyang sabi bago lumihis sa kabilang bahagi ng sofa paharap dito."Totoo kaya iyon. Magmula noong halikan mo ako hindi na kita nakalimutan." He chuckled.Umiling-iling nalang siya. Alam niyang nagbibiro lang ito. Naipaliwanag na niya kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon noon. Higit sa lahat alam niyang alam nito kung hanggang saan lang ang kaya niyang ibigay, kaya hindi na ito nagtangkang lumagpas pa doon.They became friends even after she went to states. They used to call each other some
Marahan siyang napasandig sa swivel chair saka unti-unting ipinikit ang mga mata matapos na maibaba ang kanyang cellphone. It was another usual call from him, checking her and reminding her again about eating her lunch on time. It was as if it became his routine on always calling her in that certain time. Alas onse y medya. Hindi na rin siya magtataka kung maya-maya lang ay tatawag si Mildred at sasabihing naroroon na ang padalang pagkain ni Simon, o kaya naman ay magugulat nalang siya at susulpot ito doon sa opisina niya na may dalang pagkain para sabay silang mag tanghalian.Mahigit isang linggo na mula ng mag take over siya sa Sofia grand, and because of the busy schedule ay halos nawalan na siya ng oras pati sa pagkain, but Simon never let her skip a single meal. Their schedule are both hectic. Magdadalawang buwan ding halos na hindi sila pumasok sa Sofia's dahil sa nangyaring kasal at sa pagkamatay ng kanyang Papa. Ipinagkatiwala niya rito ang pamamahala sa iba pa nilang branch
NAPAPITLAG siya ng maramdaman ang unti-unting paghubad ni Simon sa kanyang suot. Napatingin siya rito. She met his eyes. All she saw there was worries and concern. Gusto sana niyang tutulan ang ginagawa nito pero hindi niya mahanap ang sariling boses. She was weak to muttered even a single word. Her knees were trembling. She was so drained that she can't almost stand beneath the shower kaya wala siyang magawa kundi hayaan na lang ito na magpaligo sa kanya. Iniwas nito ang mata sa kanya partikular sa kanyang katawan saka kinuha ang container ng liquid soap. He open it and pour some on the bath sponge saka marahan na ini-apply sa kanyang katawan, from her arms, her neck, down to her stomach, sa mga hita niya pababa sa binti. Sinundan niya ito ng tingin. Basa na rin ito, nakabakat ang likod sa puting long sleeve na suot but he didn't mind it. Naka-focus ang buong atensyon nito sa ginagawa. Her eyes became gentle as she watch him. Nakaramdam siya ng pinong kirot sa kanyang puso. He neve
Puno ng simpatiya at pag aalala niyang minasdan ang asawa habang tahimik na nakatunghay sa libingan ng ama. Katatapos lang ng libing at sila na lamang dalawa ang naiwan doon sa pribadong museleo ng mga Santana. He take a step much closer to her and hold her hand gently. Bahagya niya pa iyon pinisil, wanting to assure her that he was just at her side. That he will always be at her side no matter what. He wanted to share her pain. Pero gaya ng mga nauna na niyang pagtangka, wala pa ring reaksyon siyang nakikita mula rito. She was silent, calm and expressionless the whole time of Don Armando's wake. Ni hindi niya ito nakitang umiyak. She talk less, maliban sa iilang mga pagbati at pasasalamat sa mga kakilala at taong dumalo sa libing ay wala na itong iba pang mga sinabi. Kahit nga sa kanya ay hindi ito nag-oopen up, and seeing her so calm worries him so much. He rather see her scream or cry hard gaya noon sa ospital kaysa ang makita itong tahimik gaya ngayon. Umakto man ito ng ganoon
PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan