Medyo tuliro ang pagkakatulog ni Rhian. Nang magising siya, sandali niyang nakalimutan kung nasaan siya. Ang tanging naramdaman niya ay ang bahagyang init.Nagpumilit siyang umupo nang tuwid at tumingin sa paligid, hanggang sa maalala niyang nasa loob siya ng sasakyan ni Zack.At ang lugar kung saan siya nakahilig habang natutulog...Agad na tumingin si Rhian sa lalaki sa tabi niya.Naialis na ni Zack ang kanyang kamay. Sa ayos nito sa pagkakaupo, parang walang nangyari kanina.Pero maliban sa mga braso niya, wala siyang maisip na iba pang lugar kung saan siya nakahilig kanina."Pasensya na," sabi ni Rhian na may halong pag-aalala. "Hindi ko sinasadyang nakatulog ako kanina."Pagkasabi niya nito, naramdaman niya ang tingin ng lalaking nasa tabi niya, at ang malalim na tingin ay tila dumidikit sa kanya.Naiilang, bahagyang gumalaw si Rhian upang lumayo sa lalaki.Napansin ni Zack ang balak niya, kaya't dumilim ang tingin nito. "Mukhang mahimbing ang tulog ni Miss Rhiab kanina. Mukhang
Tahimik muli ang loob ng sasakyan.Biglang lumiwanag ang telepono ni Rhian.Isang mensahe mula kay Mike ang natanggap niya, nagtatanong kung nakauwi na siya.Sa harap ng pag-aalala ng kanyang senior, kahit hindi harapan, ngumiti pa rin siya nang magalang at nag-reply: "Paparating pa lang."Mabilis namang sumagot ang kabilang linya, "Sabihan mo ako kapag nakarating ka na."Tumango si Rhian at ngumiti habang sumasagot.Sa tabi niya, napansin ni Zack ang liwanag ng kanyang telepono. Paglingon niya, nakita niya ang banayad na ngiti sa mukha ni Rhian. Nang tingnan niya ang screen ng telepono, nakita niya ang nakasulat na Senior Mike.Malinaw na nakikipag-usap si Rhian kay Mike.Dahil dito, ang bahagyang gumaan na damdamin ni Zack ay muling bumigat.Ano ang nagawa niya para magkamali? Ang babaeng ito, nakangiti nang masaya habang nagrereply kay Mike pero kapag siya ang kaharap, laging parang may kinatatakutan!Sa isiping iyon, unti-unting bumaba ang air pressure sa paligid ni Zack.Nang mat
Pagkatapos magsalita ni Rhian, napagtanto rin niyang may mali sa kanyang mga sinabi.Inaasahan niyang sasalungatin siya ni Zack nang malamig, ngunit matagal nang hindi nagsalita ang lalaki.Ang tanging naramdaman niya ay ang unti-unting pagbigat ng atmospera sa loob ng sasakyan.Habang nagdadalawang-isip kung magdadagdag ng paliwanag, narinig niya ang bahagyang walang magawang boses ng lalaki sa kanyang tainga."Kung ganoon, pakiusap, Miss Rhian ituring mo ako na katulad ng iba mong tagahanga at huwag akong tratuhin nang iba."Walang magawa si Zack sa kanya. Matapos mag-isip ng matagal, nagdesisyon siyang magpakumbaba.Sa hindi inaasahang pahayag na iyon, biglang sumikip ang dibdib ni Rhian at napagdudahan pa niya ang narinig.Paano masasabi ng isang taong kasing taas ng pride ni Zack ang ganoong bagay?"Kung ang tinutukoy ni Miss Rhian na iba pang tagahanga ay si Ginoong Mike. Pakiusap ituring mo ako nang pareho kay Ginoong Mike Tutal, hindi naman tayo mas kaunting magkakilala kumpar
Pagkapasok na pagkapasok ni Rhian sa bahay, narinig niya ang ingay mula sa itaas."Mommy!"Lumabas ang dalawang munting bata mula sa kwarto, nagmamadaling bumaba, at tumayo sa harap niya. Tinitigan siya ng sabik at may kakaibang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Nasa mabigat na kalagayan pa rin ang damdamin ni Rhian. Nang makita ang tingin ng mga bata, pinilit niyang itago ang kanyang iniisip. "Anong meron?"Pagkasabi niya nito, napansin niyang nakatingin ang mga bata sa may pintuan, tila may hinahanap.Ilang sandali pa, ibinaling nila ang kanilang tingin pabalik, may halong pagkadismaya sa kanilang mga mukha."Ano ang tinitingnan niyo?" tanong ni Rhian, litong-lito.Tumingala ang mga bata at tumingin sa kanya, may bahid ng pagkadismaya sa kanilang maliliit na mukha. "Mommy, wala po ba si little sister?"Sa narinig, nagtataka si Rhian kung bakit biglang nabanggit ng mga bata si Rain."Gabing-gabi na, malamang natutulog na si little Raib," sagot niya.Ngunit tumagilid ang ulo ng mga ba
Ilang segundo munang kumalma si Rhian bago tumugon, "Ang concert ay ipinangako ko na sa bata. Ano ang ibig sabihin ni Mr. Saavedra tungkol dito?"Mabilis na sumagot ang kabilang linya, "Iniisip ko lang na maaaring abala si Miss Rhian sa pakikipagtulungan sa pamilya Dantes sa panahong ito at walang oras. Kaya, kung talagang wala siyang oras, hindi ko pipilitin si Miss Rhian."Sa pagbasa ng huling pangungusap, may lumitaw na hinala si Rhian sa kanyang isipan.Biglaang binanggit ni Zack ang bagay na ito dahil sa sinabi niya sa sasakyan na huwag siyang pilitin.Sa pananaw nito, ang pagpayag sa concert ay dahil sa paulit-ulit na hiling ni Rain, na tila sapilitang tinanggap din.Kung ganoon, ginagawa ba niya ito upang itama ang maling nagawa?Sa pag-iisip na ang lalaking ito ay magbabago dahil sa kanyang sinabi, nagdulot ito ng kakaibang pakiramdam kay Rhian. Nais pa nga niyang maniwala sa sinasabing paghahangad ni Zack sa kanya.Napagtanto niya ang kanyang iniisip, kaya't bigla siyang nata
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy
Ilang segundo munang kumalma si Rhian bago tumugon, "Ang concert ay ipinangako ko na sa bata. Ano ang ibig sabihin ni Mr. Saavedra tungkol dito?"Mabilis na sumagot ang kabilang linya, "Iniisip ko lang na maaaring abala si Miss Rhian sa pakikipagtulungan sa pamilya Dantes sa panahong ito at walang oras. Kaya, kung talagang wala siyang oras, hindi ko pipilitin si Miss Rhian."Sa pagbasa ng huling pangungusap, may lumitaw na hinala si Rhian sa kanyang isipan.Biglaang binanggit ni Zack ang bagay na ito dahil sa sinabi niya sa sasakyan na huwag siyang pilitin.Sa pananaw nito, ang pagpayag sa concert ay dahil sa paulit-ulit na hiling ni Rain, na tila sapilitang tinanggap din.Kung ganoon, ginagawa ba niya ito upang itama ang maling nagawa?Sa pag-iisip na ang lalaking ito ay magbabago dahil sa kanyang sinabi, nagdulot ito ng kakaibang pakiramdam kay Rhian. Nais pa nga niyang maniwala sa sinasabing paghahangad ni Zack sa kanya.Napagtanto niya ang kanyang iniisip, kaya't bigla siyang nata
Pagkapasok na pagkapasok ni Rhian sa bahay, narinig niya ang ingay mula sa itaas."Mommy!"Lumabas ang dalawang munting bata mula sa kwarto, nagmamadaling bumaba, at tumayo sa harap niya. Tinitigan siya ng sabik at may kakaibang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Nasa mabigat na kalagayan pa rin ang damdamin ni Rhian. Nang makita ang tingin ng mga bata, pinilit niyang itago ang kanyang iniisip. "Anong meron?"Pagkasabi niya nito, napansin niyang nakatingin ang mga bata sa may pintuan, tila may hinahanap.Ilang sandali pa, ibinaling nila ang kanilang tingin pabalik, may halong pagkadismaya sa kanilang mga mukha."Ano ang tinitingnan niyo?" tanong ni Rhian, litong-lito.Tumingala ang mga bata at tumingin sa kanya, may bahid ng pagkadismaya sa kanilang maliliit na mukha. "Mommy, wala po ba si little sister?"Sa narinig, nagtataka si Rhian kung bakit biglang nabanggit ng mga bata si Rain."Gabing-gabi na, malamang natutulog na si little Raib," sagot niya.Ngunit tumagilid ang ulo ng mga ba
Pagkatapos magsalita ni Rhian, napagtanto rin niyang may mali sa kanyang mga sinabi.Inaasahan niyang sasalungatin siya ni Zack nang malamig, ngunit matagal nang hindi nagsalita ang lalaki.Ang tanging naramdaman niya ay ang unti-unting pagbigat ng atmospera sa loob ng sasakyan.Habang nagdadalawang-isip kung magdadagdag ng paliwanag, narinig niya ang bahagyang walang magawang boses ng lalaki sa kanyang tainga."Kung ganoon, pakiusap, Miss Rhian ituring mo ako na katulad ng iba mong tagahanga at huwag akong tratuhin nang iba."Walang magawa si Zack sa kanya. Matapos mag-isip ng matagal, nagdesisyon siyang magpakumbaba.Sa hindi inaasahang pahayag na iyon, biglang sumikip ang dibdib ni Rhian at napagdudahan pa niya ang narinig.Paano masasabi ng isang taong kasing taas ng pride ni Zack ang ganoong bagay?"Kung ang tinutukoy ni Miss Rhian na iba pang tagahanga ay si Ginoong Mike. Pakiusap ituring mo ako nang pareho kay Ginoong Mike Tutal, hindi naman tayo mas kaunting magkakilala kumpar
Tahimik muli ang loob ng sasakyan.Biglang lumiwanag ang telepono ni Rhian.Isang mensahe mula kay Mike ang natanggap niya, nagtatanong kung nakauwi na siya.Sa harap ng pag-aalala ng kanyang senior, kahit hindi harapan, ngumiti pa rin siya nang magalang at nag-reply: "Paparating pa lang."Mabilis namang sumagot ang kabilang linya, "Sabihan mo ako kapag nakarating ka na."Tumango si Rhian at ngumiti habang sumasagot.Sa tabi niya, napansin ni Zack ang liwanag ng kanyang telepono. Paglingon niya, nakita niya ang banayad na ngiti sa mukha ni Rhian. Nang tingnan niya ang screen ng telepono, nakita niya ang nakasulat na Senior Mike.Malinaw na nakikipag-usap si Rhian kay Mike.Dahil dito, ang bahagyang gumaan na damdamin ni Zack ay muling bumigat.Ano ang nagawa niya para magkamali? Ang babaeng ito, nakangiti nang masaya habang nagrereply kay Mike pero kapag siya ang kaharap, laging parang may kinatatakutan!Sa isiping iyon, unti-unting bumaba ang air pressure sa paligid ni Zack.Nang mat
Medyo tuliro ang pagkakatulog ni Rhian. Nang magising siya, sandali niyang nakalimutan kung nasaan siya. Ang tanging naramdaman niya ay ang bahagyang init.Nagpumilit siyang umupo nang tuwid at tumingin sa paligid, hanggang sa maalala niyang nasa loob siya ng sasakyan ni Zack.At ang lugar kung saan siya nakahilig habang natutulog...Agad na tumingin si Rhian sa lalaki sa tabi niya.Naialis na ni Zack ang kanyang kamay. Sa ayos nito sa pagkakaupo, parang walang nangyari kanina.Pero maliban sa mga braso niya, wala siyang maisip na iba pang lugar kung saan siya nakahilig kanina."Pasensya na," sabi ni Rhian na may halong pag-aalala. "Hindi ko sinasadyang nakatulog ako kanina."Pagkasabi niya nito, naramdaman niya ang tingin ng lalaking nasa tabi niya, at ang malalim na tingin ay tila dumidikit sa kanya.Naiilang, bahagyang gumalaw si Rhian upang lumayo sa lalaki.Napansin ni Zack ang balak niya, kaya't dumilim ang tingin nito. "Mukhang mahimbing ang tulog ni Miss Rhiab kanina. Mukhang
Habang pinagmamasdan ang dalawang taong papalayo, unti-unting dumilim ang mga mata ni Luke.Ang kasalukuyang relasyon ng dalawang ito ay mahirap talagang unawain.Kitang-kita niya na pilit sinusubukan ni Zack na ayusin ang kanilang relasyon, ngunit ang saloobin ni Rhian ay hindi tiyak.Naalala ni Luke ang anyo ng babaeng nakatayo sa malambot na liwanag kanina, at naramdaman niyang magulo ang kanyang damdamin.Samantala, walang kamalay-malay si Rhian sa kanyang iniisip.Sa buong biyahe, hawak ng lalaki ang kanyang pulso.Hindi alam ni Zack kung gaano kalakas ang paghawak niya, pero bahagyang masakit ang pulso ni Rhian."Bitawan mo ako!" sigaw niya.Pilit siyang nagpupumiglas, pero lalo pang humigpit ang hawak nito.Matapos niyang pakawalan kanina, muntik nang tumakbo ang babae papunta sa ibang lalaki, kaya't ayaw nang bitawan muli ni Zack ang kamay niya.Hindi makawala si Rhian, at tila hindi siya pinakikinggan ng lalaki.Matapos ang ilang beses na pagtangka, sumuko na siya at hinayaan
Tinutok ni Rhian ang kanyang mata kay Zack, parang tinatanong siya, bakit siya duda sa kanya tulad ng mga ibang tao. Nabigla si Zack ng kaunti. Naisip niya ang mga hindi maingat na salita niya kanina, at isang di-kitang pagkabigo ang dumaan sa kanyang mga mata. Nang magsalita siya muli, medyo humina ang tono, "Hindi ko ibig sabihin iyon." Ayaw lang niyang makita ang maliit na babaeng ito na umalis kasama ang ibang lalaki. Ang mukha ni Rhian ay naging malamig, at ang tono niya ay puno ng pangungutya, "Ano ba ang ibig sabihin ni Mr. Zack?" Nagkibit ng balikat si Zack, tiningnan si Luke sa kabila, at binago ang mga salita, "Napakalaki ng nangyaring iyon, kung may makakita na si Young Master Luke ang naghatid sa'yo pauwi, magiging walang silbi ang mga ginawa ko." Dahan-dahang ibinaba ng lalaki ang kanyang mga mata mula kay Luke at tiningnan ang mukha ni Rhian, at nagsalita ng malalim na boses, "Bagamat hindi gaanong nagpapasalamat si Miss Rhian sa aking pagtulong, ayokong mabi
Pagkasabi ng mga salita, malinaw na naramdaman ni Rhian na bumaba ang presyon ng hangin sa paligid niya.Hindi na kailangang tumingin, alam niyang ang pinagmulan ng mababang presyon ay ang lalaking nasa tabi niya.Hinawakan ni Rhian ang kanyang mga palad at pinilit na huwag tumingin, nagkunwaring hindi siya naroroon.Ang tanong ni Zack kanina ay nag patibok ng kanyang puso. Nang maisip ang hindi maipaliwanag na pagtatapat kanina, natakot siyang magbigay ito ng ilang sobrang mga kahilingan.Sa kabilang banda, napansin ni Luke na medyo mabagal nga ang driver.“Gagawa ako ng tawag para magtanong.” Habang nagsasalita, inilabas ni Luke ang kanyang cellphone at gustong tumawag.Hindi nagtagal, narinig ni Rhian ang boses ni Zack, “Dahil medyo matagal pa ang driver ni Luke kung hindi po kayo mag-aalala, maaari ko po kayong isabay pauwi.”Pagkatapos niyang magsalita, muling tumingala si Rhian at agad na tinanggihan nang walang pag-aalinlangan, “Hindi, sinabi ko na po kay Mr. Luke na sasabay ak
Makalipas ang ilang sandali, dinala ni Manny ang mga tao upang samahan si Meranda palabas. Hindi niya na-realize ang nangyari hanggang lumabas na sila sa karamihan. Patuloy siyang lumaban, ngunit wala ring silbi.Matapos umalis ni Meranda, tiningnan ni Zack ang mga tao sa paligid ng malamig. Nang magtama ang mga mata nila, nanikip ang mga puso ng mga tao at hindi na nila tinangkang magtagal pa, kaya’t mabilis silang umalis.Maya-maya, tanging si Rhian at ang iba pang mga tao na lang ang natira sa harap ng hotel."Maraming salamat, Mr. Saavedra sa pagtulong sa akin," sabi ni Rhian, na nakayuko at nagpapanggap na kalmado, habang nagpapasalamat kay Zack. Nang mga oras na iyon, nais niyang bumalik kay Mike at magbigay ng distansya kay Zack.Ngunit hindi niya inaasahan na pagkapasok na pagkapasok ng isang hakbang, hinawakan siya sa pulso ng lalaki.Tumigil saglit si Rhian at nais niyang pahintuin siya, ngunit takot siyang lumingon kaya’t nanatili na lang siyang stiff."Ang pasasalamat ni M