LIKE 👍
Sa parehong oras, sa Center Sky Resto. Si Mike ay kanina pa nag-iinom kasama ang mga seniorl, nang mapansin na hindi pa rin bumabalik si Rhian. Hindi maiwasang mag-alala si Mike. Nagdahilan siya na pupunta sa banyo, ngunit lumabas lang siya upang tawagan si Rhian. Agad na humiga ng kama si Rhian. Halos makatulog siya sa pagkalasing nang bigla siyang magising sa tunog ng kanyang cellphone. Binuksan niya ang kanyang mga mata at natigilan ng matagal bago siya naka-react. Hindi man lang tiningnan ang caller ID, sinagot niya agad ang tawag, "Hello, sino ito?" Halos paos niyang sagot. Sa kabilang linya, si Mike ay natigilan dahil hindi siya nakilala ni Rhian, "Ako ito, si Mike." Nawala ang antok ni Rhian, napatingin sa screen ng kanyang cellphone, sa nanlalabong mga mata ay nakita niya ang pangalan ng kanyang senior. "Nasaan ka? Bakit hindi ka pa bumabalik?" tanong ni Mike na may pag-aalala. Biglang naalala ni Rhian na kailangan pa niyang bumalik sa dinner pagkatapos magpahangin.
Kinabukasan, nagising si Mike na may sakit sa ulo, ngunit nag-aalala pa rin siya tungkol sa kalagayan ni Rhian. Pagkatapos maghilamos, lumabas siya patungo sa kwarto sa katabing silid. Pagbukas ng pinto, nakita niyang halos sabay na nagbukas ang pinto ng kwarto sa kaliwa ni Rhian, at isang pamilyar na anyo ang lumabas. Si Zack ay nag-aalala din sa kalusugan ni Rhian at nais niyang alamin ang kanyang kalagayan, kaya lumabas siya upang silipin ito. Ngunit hindi inaasahan, nagtagpo sila ni Mike. Nang magkasalubong ang mga mata nila, kumunot ang noo ni Zack. Polite na bumati si Mike sa kanya. “Mr. Saavedra?” Nakilala niya ang tao sa harap niya, ngunit hindi siya makapaniwala na makikita dito si Zack kaya may pag-aatubili siya. Sa lahat ng mga hotel dito da sentro, ang hotel na ito ay hindi sikat o kilala sa sentro. Kung tutuusin, walang dahilan upang mag-stay si Zack sa isang hotel na tulad nito batay sa kanyang estado. Tumango si Zack sa kanya. “Mr. Gazinin, hindi ko inaasaha
Nang makita niyang tumango si Zack, puno ng pagkalito ang mga mata ni Rhian. "Malapit na ang oras ng agahan. Kung hindi mo alintana, maaari tayong mag-agahan nang sabay," kalmadong wika ni Zack, hindi alintana ang presensya ni Mike. Nang marinig ito, sandaling natigilan si Rhian, si Mike din ay halatang nagulat. Matapos ang ilang sandali, saka lamang natauhan si Rhian at nakapagsalita. “Alam kong abala ka, Mr. Saavedra. Nakakahiya naman kung aabalahin pa kita. Saka matagal akong mag-ayos. Baka mapaghintay lang kita ng matagal dito. Ayokong maabala kayo katulad kagabi, kaya mauna ka nang kumain ng mag-isa. Mamaya na ako kakain.” Pagdadahilan niya. Isa itong malinaw na pagtanggi. Ngunit ngumiti si Zack, "Wala akong plano ngayon, walang trabaho, kaya may oras akong maghintay." Pinigilan ni Rhian ang mapasimangot. Malinaw na pagtanggi ang sinabi niya. Dahil sa sagot ni Zack, parang sasakit pa ang ulo niya. Pilit na ngumiti siya at muling nagdahilan. “Sa simpleng restaurant l
Isang biglaang tunog ng cellphone ang nagputol sa matigas na atmosferang bumabalot sa mesa. Habang iniisip ni Zack ang relasyon ng maliit na babae sa harap niya at ni Mike, kinuha niya ang cellphone nang hindi tinitingnan ang caller ID. Pagkabukas ng tawag, narinig ang isang alalang boses ng babae mula sa kabilang linya. "Zack, narinig ko mula kay tita na nagpunta ka sa sentro. Kumusta? Naayos na ba ang mga bagay?" Nagpunta si Marga sa kumpanya upang hanapin si Zack kahapon, ngunit wala siya roon. Matapos tanungin si Dawn, nalaman niyang nagpunta si Zack sa sentro, kaya’t tinawagan siya ni Marga ng maaga ngayong umaga upang magpakita ng pag-aalala. Akala ni Marga, papatayan siya ng tawag ni Zack tulad ng dati, o kaya naman ay mabilis na matatapos ang tawag, ngunit hindi niya inasahan na mabilis itong sasagot. Naisip ni Marga na baka nagbago na ang pagtingin sa kanya ni Zack, kaya’t puno ng saya ang kanyang boses. Nang marinig ni Zack ang boses ni Marga, kumunot ang kanyan
"Ano'ng nangyari? Bakit ka galit na galit?" Narinig ni Belinda ang ingay mula sa itaas. Pagpasok niya sa kwarto, nakita niya ang mukha ni Marga na puno ng galit. Nilapitan niya ito ng may malasakit at pinaupo ito sa kama. Pag-upo niya, agad na galit na nagsalita si Marga at nagsumbong sa kanyang ina, "Kasama na naman ni Zack ang babaeng iyon!" Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Belinda at agad na naging alerto, "Ha? Paano nangyari iyon?Hindi ba't sinabi ni Dawn na nakipag-usap na siya kay Zack? Baka naman nagkakamali ka lang?" Habang iniisip ang boses ni Rhian sa telepono kanina at ang malamig na ugali ni Zack sa kanya, mas lalo pang nagalit si Marga, "Narinig ko mismo ang boses ng babaeng iyon, mommy! Hindi ako pwedeng magkamali, sigurado ako na siya iyon! At saka, base sa boses ni Zack kanina, malinaw na parang siya pa ang istorbo sa kanila! Kung hindi, bakit niya tinapos ang tawag agad pagkatapos niyang sagutin? Yung babaeng iyon, na umalis na walang paalam, anong klas
Dumating si Marga sa sentro bandang tanghali. Sa daan, tinawagan niya si Dawn at tinanong tungkol sa lokasyon ng hotel ni Zack. Pagkatapos magbaba ng eroplano, sumakay agad siya ng taxi at dumiretso siya sa hotel.Pagdating sa harap ng hotel at nakita ang lugar, kumunot ang noo ni Marga at lalong tumindi ang kanyang hinala.Sa status ni Zack, dapat ay magsta-stay siya sa isang five-star na hotel kapag nagbi-business trip, pero ang hotel na ito, kahit na mukhang high-end, ay hindi sapat para sa status ni Zack.Maliban na lang kung... talagang pumunta siya para makita ang babaeng si Rhian.Nang maisip ito, muling sumama ang pakiramdam ni Marga at mabilis na naglakad patungo sa front desk, "Hello, naghahanap ako ng tao, paki-tulungan na lang po ako na mahanap ang room number ni Zack."Tumingin ang front desk sa kanya at malapit nang tanungin kung anong relasyon niya kay Zack. Agad na sinabi ni Marga, "Ako ang fiancée niya. Tinawagan ko siya kanina at sinabi niya sa akin ang room number, p
Nang magtagpo ang kanilang mga mata, naramdaman ni Marga ang malamig na pakiramdam sa kanyang puso. Tulad ng inaasahan, nandito rin ang babaeng iyon! Agad na sumulak ang kanyang dugo. Wala nang magawa si Rhian kundi maglakad patungo sa elevator nang kalmado, kunwari hindi nakita si Marga.Nakita ni Marga ang plano ni Rhian at ngumiti siya, sumunod siya rito at naglakad nang mabilis, "Doktor Fuentes, Mr. Gazini, ang swerte naman! Nandito rin kayo?"Hindi kumibo si Rhian, hindi na niya nais makipag-usap.Dahil dito, si Mike, na nakakita ang iniisip ni Rhian, ay naglakad sa pagitan nila at pumagitan sa kanila. Tumango ito kay Marga, "Miss Suarez, ikaw pala---"Bago pa siya matapos magsalita, ini-interrupt siya ni Marga nang may ngiti, "Tingnan mo ang pagkakataon, narito din kayong dalawa! Si Zack ay nandito rin sa hotel, plano ko pa sanang magbigay ng sorpresa sa kanya! Kakatanggap ko lang ng room card niya."Habang nagsasalita siya, ipinakita ni Marga ang room card at pinagyabang ito sa
Pagbalik sa kwarto, hindi maipinta ang mukha ni Rhian. Umupo sa kama upang linisin ang kanyang utak. Noong una, hindi niya inasahan na makikita siya ni Zack dito, at hindi rin niya inasahan na susundan ito ni Marga. Kung magkikita silang tatlo... hindi niya kayang imaginin kung ano ang posibleng mangyayari. Habang iniisip ito, nagpakawala siya ng mabigat na buntong-hininga bago tumayo upang mag-impake. Kung hindi kayang harapin, mas mabuti nang umiwas na lang. Kilala niya si Marga. Sigurado na gagawa ito ng paraan para i-provoke siya. Tutal naman, wala naman siyang kailangang gawin sa sentro, kaya’t hindi naman mahalaga kung aalis na siya. Habang nag-iimpake, may kumatok sa pinto. Tumayo si Rhian at nagdalawang-isip sa pagbukas ng pinto, kaya't nagtanong siya nang malakas, "Sino 'yan?" Ang boses ni Mike ay narinig mula sa labas ng pinto, "Ako ito, malapit na ang oras ng tanghalian, gusto mo bang kumain tayo ng magkasama?" Pagkarinig nito, binuksan ni Rhian ang pinto at pinapasok
Tahimik na pinanood nina Rio at Zian mula sa likod, na may kaunting inggit sa kanilang mga mata.Gusto rin nilang magsuot ng parent-child outfits kasama ang kanilang daddy at mommy, ngunit hindi sila kasing tapat ng batang babae. Alam nila na si Zack Saavedra ang kanilang daddy, kaya’t palaging may pagkamahinhin sila sa harap nito.Tiningnan ni Rhian ang masayang mukha ni Rain, at nawala na ang mga alalahanin sa kanyang puso. Hinaplos niya ang ulo ng bata at sinabi, "Bagay na bagay sa'yo ang damit, Rain. Hubarin natin ito at ipapa-pack na lang ni Tita okay?"Agad na ikinilos ng bata ang kanyang ulo at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Rhian.Sa wakas, nasuot na niya ang parehong damit tulad sa Tita Rhian niya kaya’t ayaw niya pa itong hubarin ng mabilis.Na-guess ni Rhian ang naiisip ng bata, at pagkatapos mag-isip ng saglit, napagpasyahan niyang dahil nakasuot na sila ng parent-child outfits, mas mabuti nang suotin nila ito ng kaunti pang oras. Sumunod siya sa kagustuhan ng bata at
Medyo nagkunot ang noo ni Rhian, nais sanang ipaliwanag sa bata na ang mga parent-child outfits ay para sa magulang at anak."Magandang panlasa ng batang babae, ang dress na ito ay bagay na bagay sa'yo at kay mommy!"Sinabi ng clerk bago pa man makapagsalita si Rhian.Nang marinig ito, nagulat si Rhian at tumingin nang mabilis sa bata, saka lumingon sa clerk na tila nais tanggihan ito.Hindi inaasahan, bago pa siya makapagsalita, niyakap na ng bata ang kanyang braso at tinawag siya ng malambing, "Mommy!"Nagulat si Rhian nang marinig ang tawag ng bata, at hindi niya alam kung paano tutugon sa sandaling iyon.Punong-puno ng pag-asa ang bata.Wala namang masama, sabi naman kasi ni Daddy na hayaan si Tita Rhian na maging mommy niya, kaya tama lang kung tawagin niya itong mommy ngayon!Nagmumuni si Rhian ng ilang sandali, pagkatapos ay tumingin kay Zack, nagtataka kung paano siya tutugon.Mahal na mahal ni Zack ang bata, at mukhang may malaking puwang din sa puso niya ang tunay na mommy n
Sa kabilang banda, hindi pa nakakabili ng mga damit si Rhian para sa mga bata mula nang bumalik siya sa Pilipinas. Karaniwan, ang mga damit ay ipinapadala ni Jenny.Wala nang karanasan si Zack sa pagbili ng mga damit para sa mga bata.Nang tingnan ang iba't ibang mga tindahan sa children's area, medyo nalito siya at hindi alam kung anong pipiliin. Kaya't hinayaan na lang niya ang mga bata na pumili ng mga damit na gusto nila."Tita Rhian Biglang hinila ni Rain ang manggas ni Rhian.Lingon si Rhian at nakita ang tinitingnan ng bata—isang simpleng terno ng damit. Karamihan sa mga damit sa tindahan ay may set ng damit para sa magulang at anak na magkasama.Kitang-kita na nagbebenta sila ng mga damit para sa magulang at anak.Dahil nasa isang mataas na klase na shopping mall, karamihan sa mga damit ay mga dresses.Ito ang unang pagkakataon na nakita ng bata ang mga damit ng magulang at anak na halos magkapareho, at gusto niyang magsuot ng parehong maliit na palda gaya ng kay Rhian. Ang mu
"Ana, kilala mo ba sila?" Hindi napigilan ni john Dela cruz na magtanong. Nang marinig ito, unti-unting nagbalik sa katinuan si Ana, nagkunot ang noo at tumingin sa kanya, na para bang naglaho agad ang pang-aalipusta sa kanyang mga mata, "May konting hindi pagkakaintindihan ako sa babaeng iyon." Naguguluhan, nagtanong si John "Anong ginawa niya sa iyo?" Nagpout si Ana at kunwaring nagalit, "Kinuha niya ang lalaking kapatid ko, hindi ko iyon matanggap." Nakita ni John na nagalit ang kanyang "goddess," at napaatras siya sandali, ngunit agad siyang tumayo at kunwaring maghihiganti, "Pupuntahan ko siya at aawayin ko siya!" Hindi maiwasan ni Ana na mag-rolling eyes at agad na inayos ang mukha, at tinadyakan siya ng magaan sa ilalim ng mesa, "Umupo ka na, huwag kang magpadalos-dalos, nakakahiya kung magtatalo tayo!" Ang tadyak na iyon ay sobrang gaan lang, akala ni John na ang goddess niya ay nang-aakit sa kanya, kaya't agad siyang umupo nang maayos at tinanong, "Anong gagawin natin?
Ang boses ng maliit na batang babae ay nagbalik kay Rhian sa kanyang mga isipan. Isang mabilis na sulyap kay Zack na nakatayo pa rin sa tabi niya, nakaramdam si Rhian ng hindi maipaliwanag na pagkakahulog. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-aalangan, mahinahon niyang inalok, "Siguro hindi pa kumain si Mr. Zack halika't magsalo tayo." Nagkunot ang noo ni Zack, ngunit hindi na siya nag-atubili, at naupo sa tabi ng mga bata. Nakaplanong maayos ang itinerary para sa araw na ito, ngunit hindi inaasahan ni Zack na agad pumasok sa kusina si Rhian pagpasok nila sa bahay, kaya wala siyang pagkakataon upang sabihin ito. Ang atmosferang ng almusal ay tulad ng dati. Si Rhian at ang mga bata ay masaya, samantalang si Zack ay tahimik na nakaupo sa gilid, na para bang wala siya sa lugar. Matapos ang almusal, maaga pa para magsimula ang konsyerto, kaya't naglaro si Rhian kasama ang mga bata sa bahay buong umaga. Pagdating ng tanghali, iminungkahi ni Zack na lumabas sila para kumain. Naisip ni R
Ngumiti si Rhian sa maliit na bata, pagkatapos ay itinaas ang kanyang mata upang tumingin kay Zack.Naka-suot ang lalaki ng itim na mataas na klase na suit na maayos ang pagkakatahi, at ang buhok niya ay nakasalang gamit ang hairspray, na nagpapakita ng matalim at guwapong mga katangian.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang matalim na aura ng lalaki ay tila napigilan, "Magandang umaga."Pinisil ni Rhian ang kanyang labi at tumango sa lalaki, "Magandang umaga, anong ginagawa mo..."Bago siya makapagtapos, masayang sumagot si Rain, "Daddy at ako ay nandito para sunduin si Tita Rhian at ang mga kuya!"Habang sinasabi ito, tumingin ang maliit na bata sa loob ng bahay nang may pag-usisa, "Nasaan ang mga kuya? Natutulog pa ba sila?"Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata at hinaplos ang ulo ng maliit na bata, bago muling itinaas ang kanyang mata at tumingin kay Zack. Nag-aalangan, kumilos siya at binuksan ang pinto, "Nagising na ang mga kuya at nag-hihilamus sa itaas. Bababa na sila. rai
Pagkatapos ng mahabang pangungumbinsi, biglang napagtanto ni Jenny, "Ibig sabihin, tama ang hula ko? Babalik nga si Zack sa dati niyang kasintahan?"Nabigla si Rhian sa reaksyon ng kaibigan. Natigilan siya ng ilang segundo bago natauhan at ngumiti nang payapa, "Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Baka naman dahil lang mas gusto ako ni Rain kaya gusto niyang lumapit sa akin."Pakiramdam ni Jenny na tama ang hula niya at seryosong tumingin sa kaibigan, "Seryoso ako, bigyan mo siya ng pagkakataon, bilang paraan na rin para maitama ang pagkukulang anim na taon na ang nakalipas."Narinig ito ni Rhian at ibinaba ang tingin. Matagal siyang nag-isip bago bahagyang ngumiti, "Alam ko, salamat."Tumayo si Jenny at niyakap siya, "Kung may problema ka, sabihin mo sa akin anumang oras. Huwag mong kimkimin."Ngumiti si Rhian at tumango bilang pagsang-ayon.Alam ni Jenny na kailangan pa niyang pag-isipan ang lahat, kaya hindi na siya nagsalita pa. Tumahimik na lang siyang naupo habang hinihintay
Sa panahong ito, hindi talaga alam ni Jenny kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawa.Pero sa ekspresyon ni Rhian, alam niyang iniisip ng kanyang kaibigan ang tungkol sa relasyon nila.Tahimik si Jenny ng ilang segundo bago nagsalita nang seryoso: "Kung ganun, bakit hindi mo... subukang bigyan siya ng pagkakataon at makasama siya?"Hindi naman kasi siya ang direktang apektado, kaya mas madali para kay Jenny na tanggapin ang ideya na may gusto si Zack kay Rhian kaysa kay Rhian mismo.Simula nang bumalik si Rhian sa Pilipinas nakita rin niya ang ilang beses na pakikitungo ng dalawa. Kailangan niyang aminin na tila may kakaibang koneksyon ang dalawa na hindi mapasok ng iba.Kung talagang nagbago na si Zack at nais niyang itama ang kanyang pagkukulang anim na taon na ang nakaraan, hindi tututol si Jenny kung tatanggapin siya ng kanyang kaibigan at subukan ulit.Bukod dito, kitang-kita naman niya na dahil sa koneksyon nila sa mga bata, hindi kayang tuluyang iwasan ni Rhian si Zack.Kung
Nang marinig ang reklamo ni Jenny, tiningnan siya ni Rhian nang natatawa.Inakap ni Jenny ang dalawang bata, isa sa bawat braso, at nagsabi nang may damdamin: "Ang tagal kong naging abala, pero nang makita ko ang dalawang maliliit na baby, bigla akong sumigla!"Habang sinasabi ito, hinalikan niya ang mga bata sa kanilang pisngi.Itinulak naman siya ng mga bata nang may pagkasuya."Maglaro tayo bukas!" Masiglang imbitasyon ni Jenny. "Mula nang bumalik ka sa Pilipinas hindi pa tayo masyadong nakakapag-bonding. Bukas ang day off, maglaro tayo nang maayos buong araw!"Nang marinig ng mga bata na makakapaglaro sila sa labas, biglang nagliwanag ang kanilang mga mata, at tumingin sila sa kanilang ina nang may pag-asam.Sa harap ng mga inaasahang tingin ng tatlo, nagmukhang nahihiya si Rhian. "Bukas... mukhang hindi pwede."Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay namang nalungkot ang mga mukha ng tatlo.Tumingin si Jenny sa kanya nang may eksaheradong ekspresyon. "Huwag mong sabihing magtatr