MARA
"Omygosh! It's so mainit here!" Napairap ako ng wala sa oras dahil sa kaartehan ng babaeng nasa likuran ng upuan ko. Kanina pa umaalingawngaw ang boses niya, 'kala mo siya lang ang tao rito. Idagdag mo pa yung katabi kong kanina pa tulog kaya at the end, sa balikat ko nakasandal ang ulo. Hindi sana siya bangungutin. Mas lalo pa akong naiirita dahil sa ginawa niya sa akin kagabi. Sino ba namang makakalimot do'n?
"Zhiah, can you please shut your fucking mouth?" Maging si Kal ay naiirita na rin sa kaniya. Pa'no ba naman kasi? Kanina pa siya putak nang putak kahit na sobrang init. E mas lalo nga lang umiinit dahil sa hininga niya. Ba't kasi ang layo ng Bugnaw Cave na tinutukoy ni Callip. Ilang metro ang layo niyon sa rest house nila kaya ilang oras na rin nagiinit ang puwetan namin dito.
"Geezz!"
Kinuha ko ang librong kabibigay lang ni
MARA"Are you okay?""H-Huh...oo! Hindi ka ba maliligo, Callip?" Half-naked na siya pero hanggang ngayo'y hindi pa lumulusong sa cave. Kanina pa nakaligo mga kasama namin maliban sa aming dalawa. Ewan ko ba, nawalan ako ng gana maligo."Hindi na lang siguro ako maliligo. I want to accompany you here since hindi ka rin naman maliligo." Kinuha niya ang tee-shirt na hinubad niya kanina at muli itong sinuot. Kami lang dalawa sa cottage kaya malaya kaming pag-usapan kung anong gusto naming pag-usapan. "You're not okay, Mara. It's obvious, may I know the reason?" Napaisip ako kung sasabihin ko ba. Humugot ako ng malalim na paghinga bago ko siya hinarap at kinausap ng tuluyan."Sa tingin mo, Callip, may deal pa bang nagaganap sa pagitan namin ni Saint?" Kumunot ang noo niya at saglit na n
MARA"Are you hungry?" Napaangat ako ng tingin sa batang babaeng nakatayo sa harapan ko habang nakapamaywang. She looks more gorgeous because of her braided hair and curve eyelash. "I'm not hungry, I'm Mara." Napairap siya dahil sa birong binato ko sa kaniya. Napakasuplada talaga ng batang 'to, manang-mana sa tatay. Parang laging menopausal e."Ow, it sounds mais." Tumalilis na lang siya at agad na dumiretso sa kusina. Hindi ko man lang naintindihan kung ano 'yong sinagot niya sa akin. Sounds mais? Ano kaya 'yon. Ang korni mo, Ley!Gabi na pero hindi pa rin ako makatulog. Nakauwi na rin kami no'ng nakaraang linggo pa at ilang linggo na rin akong hirap makatulog tuwing gabi. Pinipilit nga nila ako na magpakonsulta pero tinanggihan ko sila. Silang apat lang, hindi kasama si Saint, demonyo 'yon. Minsan napapatanong ako sa s
MARANaiinis ako dahil sa nasabi ko kagabi. Pinagsisisihan ko na sinabi ko 'yon, natatakot ako na baka sabihin niya sa demonyong 'yon ang sinabi ko. Sinadya ko talaga gumising ng maaga para lang maabutan si Yoshi. Gusto ko siyang makausap.Patayo-upo na ang ginagawa ko dahil hindi ako mapakali. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko bakit ko nasabi 'yon. Umupo ako saglit para humigop ng mainit na kape. Maya-maya lang ay napag-isipan ko na tumayo na lang. Hindi ako mapakali. Natatakot ako na baka sabihin niya 'yon sa manyak slash demonyo na lalaking 'yon!"Mara?" Napalingon ako kung saan nanggaling ang boses na iyon. He's wearing a blue polo and black pants, donned by his luminous black shoes. Pormal na pormal siya kung titignan kahit saang anggulo."Good morning, Kal. Kape?" anyaya ko sa kaniya. Sinuklian niya ako ng pagkatamis-tamis na n
MARANaglalakad-lakad ako mag-isa sa mall habang bitbit ang shopping bag na may produktong nabili ko kanina. Komportable ako nag-ikot-ikot dahil sa suot ko. I'm wearing a peach one-shoulder tops and high-waist pants, donned by the cut-out heels.Hindi na ako masyadong nagmumukhang lola dahil tinuruan na rin naman ako ng designer nila Saint. That's why I'm very thankful with Saint's mom, her designer taught me how to dressed properly."Ang daming magaganda pero hindi ko alam kung anong bibilhin ko." Nagpalinga-linga ako habang nag-iisip kung ano talaga ang bibilhin ko. Hindi ko rin alam kung saan ako mag-uumpisang bumili. Balak ko rin kasi mag-grocery kasi wala ng stocks ang refrigerator nila Hezu. Wala rin naman akong gagawin kaya ako na lang ang nagkusa."Good morning, Ma'am. Ano pong sa'tin?" magalang na bati ng babaeng nakatayo sa gilid ko.
MARA"What happened to you and Yezhiah?" Iyan agad ang salubong ni Kal sa akin. Nakaupo silang apat sa mahabang sofa habang prenteng nakacrossed-arm. Mas lalo pa akong nairita nang maalala ang nangyari sa mall.Kompleto pa ang paper bags na dala ko bago umuwi, tapos ngayon paper bag na lang talaga ang naiuwi ko. Hindi ko na alam kung saan napunta ang mga laman nito. Kung hindi ba naman dahil sa Yezhiah na 'yan! E 'di sana nakauwi ako ng maayos at naiuwi ko ng kompleto ang mga binili ko!"Pwede bang 'wag muna ngayon? Mamaya na lang please," iritadong sabi ko. Ayaw ko naman na pati sila ay mapagbuntungan ko ng galit. Kanina pa talaga ako naiirita pero ayokong mag-alburuto sa taxi."At ano 'yang dala mo? Nagkandungis-dungis pa ang itsura mo, para kang batang gusgusin." Napairap na lang ako dahil sa pang-aasar ni Hezu. Talagang nagawa n
MARANaiiyak kong pinagmasdan ang CCTV footage ng mall no'ng isang araw. Gusto ko lang makita kung sino ang kumuha ng mga pinamili ko. Nakakapanlumo lang dahil hindi pamilyar sa akin ang mga mukha nila. Ni hindi ko pa nga nakita ang mga ito. "Kuya wala po bang ibang paraan para makuha ko pa 'yong mga item na nawala sa akin? Hindi po ba pwedeng ma-refund 'yon?" Sunod-sunod na pag-uusisa ko. Nanghihinayang ako sa pera at sa item na ninakaw."Ma'am, wala naman po kayo sa mga tiyangge-tiyangge, saka hindi po namin kasalanan na nawalan kayo." Humugot ako ng malalim na paghinga at kibit-balikat na umalis sa silid na iyon. Kahit anong gawin ko, hindi ko na maibabalik lahat ng nawala sa akin. Nakakapanghinayang kaya pilit ko itong isinasantabi.Hindi ko alam kung ilan na lang ang laman ng card na bigay ni Ma'am Salvacheera. Binigyan niya ako ng card na iyo
MARAIlang linggo na ang nakalipas matapos ang hindi magandang nangyari sa pagitan namin ni Hyacinth at Saint. Ilang linggo na rin akong hindi makatulog ng maayos. Mabuti na lang ay hindi na ako inaabutan ng ilang buwan bago magising. Nakakapagtaka lang. Wala akong ibang kasama ngayon dahil may mga trial silang apat. Kakahatid ko lang rin kay Ley sa school niya kani-kanina lang. Wala rin naman silang katulong sa bahay na'to kaya wala akong makausap. Ako lang mag-isa.Minsan sumasagi sa isip ko ang mga pag-amin ni Yoshi at Hezu sa akin. Ilang beses kong pilit na kinakalimutan ang mga 'yon kaya nililibang ko ang sarili na ituon ang atensyon sa iba. Pero madalas pa rin itong magpabalik-balik sa aking isipan. Minsan napapaisip rin ako kung totoo ba ang lahat? Totoo kaya na may gusto sila sa akin? Seryoso kaya sila? "Isang tao lang ang hinihintay ko na umamin sa totoo niyang na
MARA"May pasok kayo ngayon?" untag ko sa kanilang apat habang abala sa pagnguya ng pagkain. Nag-angat silang apat ng tingin sa akin at patanong na tumitig. Hindi ko rin sila masisisi kung ganiyan sila makatingin. Ngayon lang din naman kasi ako nagtanong ng gan'to."It's new. Why did you ask?" seryosong tanong ni Kal. Nakatingin siya sa akin at naghihintay na sasagutin ko ang tanong niya. Kapag talaga nakikita ko si Kal, pumapasok sa isip ko 'yong hipokrita at impakta niyang girl best friend kuno."Birthday ko bukas. Magluluto ako ng kaunti, 'yong tama lang para sa atin." Rumehistro ang gulat sa kanilang mukha, maging si Ley na kanina pa tahimik.Ano bang nakakagulat sa sinabi ko? Ang arte ng mga reaksyon nila."T-Tomorrow is your b-birthday?" nauutal na tanong ni Yoshi. Nabitawan niya pa nga ang ku
MARA"Hey, baby! I made a chocolate cake for you!" Bitbit ang chocolate cake na gawa ko, lumapit ako sa kaniya. Walang bakas na tuwa sa mukha niya kaya kumunot ang noo ko."Saint? Is there something wrong?" He’s just staring at me while crying? What’s wrong with him? Hindi siya sumasagot kahit anong gawin ko. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero iniwas niya agad ito."What’s wrong? Are you mad at me? Nagalit ka ba dahil sa sinabi ko kagabi? Hey! That was just a joke!" Tumawa ako na animo’y may nakakatawa sa sinabi ko pero wala pa rin siyang sagot. Nakatingin lang siya sa akin habang umiiyak. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil lumalayo siya sa tuwing lalapit ako."Saint, ano ba! Magsalita ka nga!" Inilapag ko muna ang cake na hawak at taas-kilay na hinarap siya."Hindi ka ba talaga magsasalita? Ano bang problema mo?" Pinilit ko
WARNING! MAY MGA EKSENANG HINDI ANGKOP SA MGA BATA. READ AT YOUR OWN RISK! SAINTFLASHBACK"Don't you dare hurt her again, Hyacinth! I won't hesitate to hurt you," I threatened her. I found out what she did to Mara before she was rushed to the hospital."Bakit, Saint? Dahil gusto mo na siya, huh? Kaya mas makakayanan mo na saktan ako para sa kaniya? Gano'n ba?" I closed my eyes tightly and clenched my fist. Earlier I insisted to not lay my hands on her."None of your business.""Hindi ako tanga, Saint. Oo, noong una pinili ko na huwag na lang pansinin ku
MARA"Cómos estás, Margarette?" Ibinaba ko ang cellphone na hawak at hinarap ang taong nasa harapan ko. As usual, she's wearing a thick make-up. Isama mo pa ang lipstick na sobrang kapal, tinalo pa ang color ng floorwax."Estoy bien, Hermana. Why are you here? Do you need something to say?" May inilabas siyang brown na envelope sa harap ko kaya agad ko itong kinuha para tignan kung ano ang nasa loob niyon. Halos mapanganga ako nang makita kung ano ang laman nito.It was the model ranking and I'm second to the highest! God, thanks! It's been a years when I entered modeling industry."Woah! Thank you for informing
HYACINTH"Hanggang kailan ka pa magmumukmok diyan, Hyaz? Ano? Ganiyan ka na lang araw-araw, 'te? Happy birthday pero naiinis pa rin ako sa'yo. Bumangon ka na riyan!" Tumagilid ako at tumalikod sa kaniya. Hanggang kailan din naman kaya siya titigil sa kakasermon sa akin? Tinalo niya pa sina Mama. Tsk!"Bes Hyaz, maawa ka sa sarili mo. Ang laki ng pinagbago mo, jusko! Tignan mo ang sarili mo sa salamin. Para ka ng ina na nag-aruga ng isang dosenang bata!" dugtong na sermon niya. Araw-araw siyang ganiyan. Kung hindi ko lang talaga siya kaibigan, malamang matagal ko na 'tong pinalayas sa apartment ko."I'm tired. Leave me alone and ignore my existence for a while," malamig na wika ko. Ilang taon na rin ang nakalipas simala nang naghiwalay kami ni Saint. Ilang taon na rin no'ng huli naming pag-uusap. Paniguradong masaya na sila ngayon. Wala na rin naman akong b
MARA"Iha, maayos na ang lahat. Pagkatapos ng therapy na ito, pupunta na kayo ng Spain," halos pabulong na sabi ni Mrs. Salvacheera. Hininaan niya lang ang boses niya dahil nandito si Saint."Kailangan po ba na sa Spain ako magpagamot? Sorry po kung demanding pakinggan, pero kasi si Saint e..." Hinaplos niya ang ilan pang natitirang hibla ng buhok ko at hinawakan ang kamay ko habang nakangiti. Siya nga pala, pinakalbo na ang buhok ko. Noong una nag-aalangan ako kasi nasasayangan ako sa mga buhok ko. Pero napagpasiyahan ko sa huli na pumayag na lang na ipakalbo."Are you afraid that my son will replace you?" Nag-aalangan akong tumango. "Don't worry. Hindi ganiyan ang ugali ni Saint. Trust me, okay?" "Salamat po sa lahat, Mrs. Salvacheera. Kapag po nakaluwag ako, babawi po ako sa inyo," walang pag-aal
MARAIsang linggo na rin ang nakalipas nang sumailalim ako sa first chemotherapy. Sa lahat ng therapy na binanggit ni Doktora Rainee, chemo pa lang ang nararanasan ko. Iisipin ko pa lang na sasailalim nanaman ako sa chemo ay kinakabahan na ako.Malalim na pagbuntong-hininga ang nagawa ko nang mapadapo ang tingin sa salamin. Kitang-kita rito kung paano unti-unting naglalagasan ang mga buhok ko. Marami na ang nabawas pero hindi naman ako masyadong napanot dahil may kakapalan ang buhok ko. Napag-usapan na rin naman namin nila Doktora na ipapaputol na lang ang buhok ko gayong mauubos din naman ito.Sobrang putla ko na rin. Dry na ang balat ko dahil sa sakit ko. No'ng sinukat nila ang timbang ko doon lang nakumpirma na malaki ang nabawas sa dito. Ang daming nawala sa akin dahil sa sakit na natamo ko. Nakakapanghinayang at nakakawalang-gana. Sina Hezu, Kal, Callip, at Yoshi naman daw ang
MARAKinakabahan ako dahil ngayon ang chemotherapy na sinasabi ni doktora. Kanina pa nila sinusubukang tanggalin ang kaba ko pero kahit anong gawin nila ay wala pa rin itong talab.Si Sachi, Yezhiah, Mr and Mrs. Salvacheera at ang pinsan ko lang ang kasama ko. Wala sina Saint. Kanina dumaan daw si Yoshi dito at may ibinigay na pagkain. Hindi ko siya naabutan dahil halatang may pasok din siya.Halos mag-iisang linggo na ako dito sa hospital. Mabuti na nga lang ay hindi na ako oras-oras naduduwal hindi katulad no'ng nakaraang araw."Charity, iha, samahan mo nga ang pinsan mo at kausapin. She's obviously nervous," rinig kong utos ni Mrs. Salvacheera. Oo, alam na nila na pinsan ko si Ana Mae. Nagtaka pa nga ako no'ng una dahil ang tawag nila kay Ana Mae ay Charity, iyon pala ay ipinangalan lang 'yon ni Mrs. Salvacheera sa kaniya.Ilang araw na silang na
MARA"Are you gonna sleep here, Mom? Dad?" Napalingon ako kay Sachi na mukhang naiirita na nandito ang mga magulang niya.Ilang araw na kasi silang nandito, maging si Yezhiah na dati lang ay galit na galit sa akin. Hindi ko alam kung anong nakain niyan bakit hindi na ako tinatarayan. Ang sarap nilang tignan. Ang sarap tignan na may mga taong handang magbantay sa akin kahit hindi ko sila kadugo. Napabuntong-hininga ako nang muling nanumbalik sa isipan ko ang offer ni doktora. "Dalawang beses ka lang magpapa-therapy dito sa Pilipinas, Margarette."Pagkatapos ng pangalawang therapy ay hindi ko na sila makikita. Hindi ko na siya makikita. Paano ko sasabihin kay Saint 'to? Paniguradong hindi siya papayag. "Dito kami matutulog ng Daddy mo, Sachi," tugon nito.
MARAWala akong ganang makipag-usap. Wala akong ganang kumain. Wala akong ganang magsalita. Wala akong gana sa lahat. Paano ko na lang sila haharapin kung unti-unti na akong nawawalan ng gana? Sa lahat ng tao, bakit ako pa ang nakasalo ng mga ganitong sakit? Bakit ako pa na hirap din sa buhay? Bakit ako pa na walang ibang hinangad kundi ang mamuhay ng masaya at tahimik?Alam ko na may mga taong mas malala pa ang napagdadaanan, pero hindi ko maiwasan na hindi kuwestyunin ang Diyos kung bakit ako? Bakit sa'kin Niya binigay ang ganitong pagsubok? Nagiging pabigat na ako sa mga taong kumupkop sa akin. Nagiging pabigat na ako sa lahat."Mom, aren't you gonna talk to us?" Walang buhay kong nilingon si Ley. Dati lang ay ganado akong makausap ang batang 'to pero ngayon ay tila nawala na iyon. Nawawalan na ako ng gana na harapin sila."L-Ley...."