MARA
Naiiyak kong pinagmasdan ang CCTV footage ng mall no'ng isang araw. Gusto ko lang makita kung sino ang kumuha ng mga pinamili ko. Nakakapanlumo lang dahil hindi pamilyar sa akin ang mga mukha nila. Ni hindi ko pa nga nakita ang mga ito.
"Kuya wala po bang ibang paraan para makuha ko pa 'yong mga item na nawala sa akin? Hindi po ba pwedeng ma-refund 'yon?" Sunod-sunod na pag-uusisa ko. Nanghihinayang ako sa pera at sa item na ninakaw.
"Ma'am, wala naman po kayo sa mga tiyangge-tiyangge, saka hindi po namin kasalanan na nawalan kayo." Humugot ako ng malalim na paghinga at kibit-balikat na umalis sa silid na iyon. Kahit anong gawin ko, hindi ko na maibabalik lahat ng nawala sa akin. Nakakapanghinayang kaya pilit ko itong isinasantabi.
Hindi ko alam kung ilan na lang ang laman ng card na bigay ni Ma'am Salvacheera. Binigyan niya ako ng card na iyo
MARAIlang linggo na ang nakalipas matapos ang hindi magandang nangyari sa pagitan namin ni Hyacinth at Saint. Ilang linggo na rin akong hindi makatulog ng maayos. Mabuti na lang ay hindi na ako inaabutan ng ilang buwan bago magising. Nakakapagtaka lang. Wala akong ibang kasama ngayon dahil may mga trial silang apat. Kakahatid ko lang rin kay Ley sa school niya kani-kanina lang. Wala rin naman silang katulong sa bahay na'to kaya wala akong makausap. Ako lang mag-isa.Minsan sumasagi sa isip ko ang mga pag-amin ni Yoshi at Hezu sa akin. Ilang beses kong pilit na kinakalimutan ang mga 'yon kaya nililibang ko ang sarili na ituon ang atensyon sa iba. Pero madalas pa rin itong magpabalik-balik sa aking isipan. Minsan napapaisip rin ako kung totoo ba ang lahat? Totoo kaya na may gusto sila sa akin? Seryoso kaya sila? "Isang tao lang ang hinihintay ko na umamin sa totoo niyang na
MARA"May pasok kayo ngayon?" untag ko sa kanilang apat habang abala sa pagnguya ng pagkain. Nag-angat silang apat ng tingin sa akin at patanong na tumitig. Hindi ko rin sila masisisi kung ganiyan sila makatingin. Ngayon lang din naman kasi ako nagtanong ng gan'to."It's new. Why did you ask?" seryosong tanong ni Kal. Nakatingin siya sa akin at naghihintay na sasagutin ko ang tanong niya. Kapag talaga nakikita ko si Kal, pumapasok sa isip ko 'yong hipokrita at impakta niyang girl best friend kuno."Birthday ko bukas. Magluluto ako ng kaunti, 'yong tama lang para sa atin." Rumehistro ang gulat sa kanilang mukha, maging si Ley na kanina pa tahimik.Ano bang nakakagulat sa sinabi ko? Ang arte ng mga reaksyon nila."T-Tomorrow is your b-birthday?" nauutal na tanong ni Yoshi. Nabitawan niya pa nga ang ku
MARA"Kailan mo kaya ako mapagtutuunan ng pansin? Darating kaya ang araw na 'yan? When will you feel my love?" Nakapikit ang mga mata ko at nasa maayos na kalagayan ang sarili ko. Hindi pa ako agad na nakabangon dahil mga salita niya ang agad na sumalubong sa akin! Gustong-gusto ko na bumangon pero dinidiktahan ako ng isip ko na makinig na lang muna sa sasabihin ng lalaking nagsasalita. Sinusubukan ko rin na huwag mapaghahalataang gising dahil gusto ko marinig lahat ng sasabihin niya.Suminghap ito. "I don't have any intention to confess my feelings. But how? Ayokong itago 'to kung ang tanging intensyon ko lang ay ang kalimutan ka. Kung kakalimutan man kita, it could be I want to or I have to. How funny is it right, Mara? My friends like—love you and so do I. How did you do that? Paano mo nagawang paibigin ang mga kaibigan ko na dati lang ay kinain na ng bitterness?"
MARAMatalim na titig ang tinatapon ko sa lalaking kaharap ko ngayon sa lamesa. Sa katunayan nga ay kanina pa ako nagtitimpi na hindi umalis sa kinauupuan ko. Pangiti-ngiti lang ako sa kasama namin pero ang totoo ay kanina pa ako nagtitimpi lalo na kapag dumadapo ang tingin ko sa harap.Nandito kami sa mamahaling restaurant na ngayon ko lang din napuntahan. Hindi naman ako mahilig magpunta sa mga ganitong klaseng lugar."M-Mom..." Nilingon ko si Ley na ngayon ay katabi ni Hezu na nasa gilid ko."Bakit?" Napalunok ito ng paulit-ulit pero wala sa akin ang tingin niya kundi nasa pagkain ko.Nagtaka ako kaya agad kong tinignan iyon. Nagulat ako dahil sa nasaksihan ko. Hindi ko inaasahan na halos nadurog na ang pritong kanina lang ay nahihirapan akong kainin.Napangiwi ako pagkatapos ay nahihiyang nginitian sila. Bahagya
YOSHI"Help me to get out of here, Satoshami. I will pay you whenever you want," malamig na sabi ng lalaking kaharap ko. Napailing na lang ako dahil sa ugaling hindi ko kailanman nagustuhan dito."When will you change that shitty attitudes, Blade Del Moral? I already told you before that you can't tame me. What happened by the way? Why are you here?" He crossed his broad arms and give me a tedious look."Someone wants to steal my girl," he whined. I felt his anger while saying those words coming from his mouth. It's my first time to see how the first born Del Moral f.ell in love, huh."So?" I want to tease him."So? So I beat him until he couldn't be able to walk. He's just her ex but he act like a protective boyfriend. Damn!" He slammed the table kaya halos lahat ng mata ay nasa sa
MARA"Where are you going?" Nilingon ko ang may-ari ng malamig na boses na 'yon. Nakasuot siya ng maroon na polo shirt na pinarisan ng itim na pants. Bumagay pa sa suot niya ang style sa kaniyang messy hair. Mukha siyang amerikano sa totoo lang."Sa grocery, may bibilhin lang ako," ani ko. Mukhang hindi siya kumbensido at halata 'yon sa mga mata niya."Why? We have a lot of stocks in refrigerator." Laglag ang balikat ko nang maalalang marami pa pala talagang stock sa refrigerator. Hindi naman kasi para dito ang bibilhin ko, para 'yon sa orphanage kung saan naroon sila Ayesa at Arjay."May bibilhin nga lang ako, Kal. Para namang lalayasan ko kayo," nakanguso kong giit sa kaniya. Napakaseryoso ng mata niya na animo'y may nasabi akong masama."I asked you, anong bibilhin mo?"
CALLIP "What’s wrong with you, dude? Ngayon lang kita nakitang uminom ng ganiyan. Problem?" Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagtungga ng alak. Binuksan ko pa ang isang bote ng alak saka iyon agad na ininom. Kanina pa siya tanong nang tanong pero ni isa ay wala akong sinagot dahil wala ako sa mood na magsalita. Kanina pa rin kumikirot ang ulo ko dahil sa pagkalasing, idagdag mo pa ang kumakalam kong sikmura. Damn it! "Callipeigh Han Salvaro! What’s going on?!" Nilingon ko siya saglit pero hindi nag-atubili na sagutin siya. I kept on ignoring him. Kami lang namang dalawa ang nasa bahay dahil wala sila Kal, Yoshi, at Mara, habang si Hezian Ley ay may pasok pa. Yes, I’m with Kuya Hez. "Kuya Hez, can’t you just shut your mouth for at least once? I’m not in the mood right now, so please." Nakita ko kung paano
SACHIHalatang hindi masyadong komportable sa amin si Mara. Kinaladkad ko lang naman siya sa sasakyan at planong dalhin sa bahay. Kanina ko pa nga napapansin na tingin siya nang tingin kay Yezhiah.Yes, I know her. Kuya told me about his feelings towards Mara. I'm 20 yrs. old, same with Mara. Kilala ko na siya noon pa dahil sa pinapakita ni Kuya na nakaw na mga pictures. It is my first time to meet her in personal."Hey, are you okay?" I muttered. Kanina pa kasi siyang mukhang balisa at papalit-palit ang tingin sa aming dalawa ni Yezhiah. Saglit kong tinignan sa salamin si Yezhiah na bahagyang natawa dahil sa sinabi ko."A-Ah oo, hehe." Napakamot siya sa uluhan at yumuko. Nahihiya ba talaga siya? Hindi halata sa mukha niya."Are you takot to us ba?" Napairap na lang ako nang marinig ang maarteng boses ni Yezhi
MARA"Hey, baby! I made a chocolate cake for you!" Bitbit ang chocolate cake na gawa ko, lumapit ako sa kaniya. Walang bakas na tuwa sa mukha niya kaya kumunot ang noo ko."Saint? Is there something wrong?" He’s just staring at me while crying? What’s wrong with him? Hindi siya sumasagot kahit anong gawin ko. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero iniwas niya agad ito."What’s wrong? Are you mad at me? Nagalit ka ba dahil sa sinabi ko kagabi? Hey! That was just a joke!" Tumawa ako na animo’y may nakakatawa sa sinabi ko pero wala pa rin siyang sagot. Nakatingin lang siya sa akin habang umiiyak. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko magawa dahil lumalayo siya sa tuwing lalapit ako."Saint, ano ba! Magsalita ka nga!" Inilapag ko muna ang cake na hawak at taas-kilay na hinarap siya."Hindi ka ba talaga magsasalita? Ano bang problema mo?" Pinilit ko
WARNING! MAY MGA EKSENANG HINDI ANGKOP SA MGA BATA. READ AT YOUR OWN RISK! SAINTFLASHBACK"Don't you dare hurt her again, Hyacinth! I won't hesitate to hurt you," I threatened her. I found out what she did to Mara before she was rushed to the hospital."Bakit, Saint? Dahil gusto mo na siya, huh? Kaya mas makakayanan mo na saktan ako para sa kaniya? Gano'n ba?" I closed my eyes tightly and clenched my fist. Earlier I insisted to not lay my hands on her."None of your business.""Hindi ako tanga, Saint. Oo, noong una pinili ko na huwag na lang pansinin ku
MARA"Cómos estás, Margarette?" Ibinaba ko ang cellphone na hawak at hinarap ang taong nasa harapan ko. As usual, she's wearing a thick make-up. Isama mo pa ang lipstick na sobrang kapal, tinalo pa ang color ng floorwax."Estoy bien, Hermana. Why are you here? Do you need something to say?" May inilabas siyang brown na envelope sa harap ko kaya agad ko itong kinuha para tignan kung ano ang nasa loob niyon. Halos mapanganga ako nang makita kung ano ang laman nito.It was the model ranking and I'm second to the highest! God, thanks! It's been a years when I entered modeling industry."Woah! Thank you for informing
HYACINTH"Hanggang kailan ka pa magmumukmok diyan, Hyaz? Ano? Ganiyan ka na lang araw-araw, 'te? Happy birthday pero naiinis pa rin ako sa'yo. Bumangon ka na riyan!" Tumagilid ako at tumalikod sa kaniya. Hanggang kailan din naman kaya siya titigil sa kakasermon sa akin? Tinalo niya pa sina Mama. Tsk!"Bes Hyaz, maawa ka sa sarili mo. Ang laki ng pinagbago mo, jusko! Tignan mo ang sarili mo sa salamin. Para ka ng ina na nag-aruga ng isang dosenang bata!" dugtong na sermon niya. Araw-araw siyang ganiyan. Kung hindi ko lang talaga siya kaibigan, malamang matagal ko na 'tong pinalayas sa apartment ko."I'm tired. Leave me alone and ignore my existence for a while," malamig na wika ko. Ilang taon na rin ang nakalipas simala nang naghiwalay kami ni Saint. Ilang taon na rin no'ng huli naming pag-uusap. Paniguradong masaya na sila ngayon. Wala na rin naman akong b
MARA"Iha, maayos na ang lahat. Pagkatapos ng therapy na ito, pupunta na kayo ng Spain," halos pabulong na sabi ni Mrs. Salvacheera. Hininaan niya lang ang boses niya dahil nandito si Saint."Kailangan po ba na sa Spain ako magpagamot? Sorry po kung demanding pakinggan, pero kasi si Saint e..." Hinaplos niya ang ilan pang natitirang hibla ng buhok ko at hinawakan ang kamay ko habang nakangiti. Siya nga pala, pinakalbo na ang buhok ko. Noong una nag-aalangan ako kasi nasasayangan ako sa mga buhok ko. Pero napagpasiyahan ko sa huli na pumayag na lang na ipakalbo."Are you afraid that my son will replace you?" Nag-aalangan akong tumango. "Don't worry. Hindi ganiyan ang ugali ni Saint. Trust me, okay?" "Salamat po sa lahat, Mrs. Salvacheera. Kapag po nakaluwag ako, babawi po ako sa inyo," walang pag-aal
MARAIsang linggo na rin ang nakalipas nang sumailalim ako sa first chemotherapy. Sa lahat ng therapy na binanggit ni Doktora Rainee, chemo pa lang ang nararanasan ko. Iisipin ko pa lang na sasailalim nanaman ako sa chemo ay kinakabahan na ako.Malalim na pagbuntong-hininga ang nagawa ko nang mapadapo ang tingin sa salamin. Kitang-kita rito kung paano unti-unting naglalagasan ang mga buhok ko. Marami na ang nabawas pero hindi naman ako masyadong napanot dahil may kakapalan ang buhok ko. Napag-usapan na rin naman namin nila Doktora na ipapaputol na lang ang buhok ko gayong mauubos din naman ito.Sobrang putla ko na rin. Dry na ang balat ko dahil sa sakit ko. No'ng sinukat nila ang timbang ko doon lang nakumpirma na malaki ang nabawas sa dito. Ang daming nawala sa akin dahil sa sakit na natamo ko. Nakakapanghinayang at nakakawalang-gana. Sina Hezu, Kal, Callip, at Yoshi naman daw ang
MARAKinakabahan ako dahil ngayon ang chemotherapy na sinasabi ni doktora. Kanina pa nila sinusubukang tanggalin ang kaba ko pero kahit anong gawin nila ay wala pa rin itong talab.Si Sachi, Yezhiah, Mr and Mrs. Salvacheera at ang pinsan ko lang ang kasama ko. Wala sina Saint. Kanina dumaan daw si Yoshi dito at may ibinigay na pagkain. Hindi ko siya naabutan dahil halatang may pasok din siya.Halos mag-iisang linggo na ako dito sa hospital. Mabuti na nga lang ay hindi na ako oras-oras naduduwal hindi katulad no'ng nakaraang araw."Charity, iha, samahan mo nga ang pinsan mo at kausapin. She's obviously nervous," rinig kong utos ni Mrs. Salvacheera. Oo, alam na nila na pinsan ko si Ana Mae. Nagtaka pa nga ako no'ng una dahil ang tawag nila kay Ana Mae ay Charity, iyon pala ay ipinangalan lang 'yon ni Mrs. Salvacheera sa kaniya.Ilang araw na silang na
MARA"Are you gonna sleep here, Mom? Dad?" Napalingon ako kay Sachi na mukhang naiirita na nandito ang mga magulang niya.Ilang araw na kasi silang nandito, maging si Yezhiah na dati lang ay galit na galit sa akin. Hindi ko alam kung anong nakain niyan bakit hindi na ako tinatarayan. Ang sarap nilang tignan. Ang sarap tignan na may mga taong handang magbantay sa akin kahit hindi ko sila kadugo. Napabuntong-hininga ako nang muling nanumbalik sa isipan ko ang offer ni doktora. "Dalawang beses ka lang magpapa-therapy dito sa Pilipinas, Margarette."Pagkatapos ng pangalawang therapy ay hindi ko na sila makikita. Hindi ko na siya makikita. Paano ko sasabihin kay Saint 'to? Paniguradong hindi siya papayag. "Dito kami matutulog ng Daddy mo, Sachi," tugon nito.
MARAWala akong ganang makipag-usap. Wala akong ganang kumain. Wala akong ganang magsalita. Wala akong gana sa lahat. Paano ko na lang sila haharapin kung unti-unti na akong nawawalan ng gana? Sa lahat ng tao, bakit ako pa ang nakasalo ng mga ganitong sakit? Bakit ako pa na hirap din sa buhay? Bakit ako pa na walang ibang hinangad kundi ang mamuhay ng masaya at tahimik?Alam ko na may mga taong mas malala pa ang napagdadaanan, pero hindi ko maiwasan na hindi kuwestyunin ang Diyos kung bakit ako? Bakit sa'kin Niya binigay ang ganitong pagsubok? Nagiging pabigat na ako sa mga taong kumupkop sa akin. Nagiging pabigat na ako sa lahat."Mom, aren't you gonna talk to us?" Walang buhay kong nilingon si Ley. Dati lang ay ganado akong makausap ang batang 'to pero ngayon ay tila nawala na iyon. Nawawalan na ako ng gana na harapin sila."L-Ley...."