"Hindi mo pa ako binabati ng good morning," sabi ni Sebastian sa naaaliw na tinig, waring nababasa nito ang kasalukuyan niyang iniisip at nadarama.
Pasimpleng humugot ng malalim na hininga si Gilliane. Hindi 'yon nakatulong upang makalma o
maibalik sa ayos ang kanyang nagkakagulong sistema."You're not very talkative this morning, sweetheart. What's wrong? What's bothering you? Maybe I can help?" pamumuna nito ng hindi pa rin siya umiimik sa sinabi nito.
Isinara ni Gilliane ang laptop at dahan-dahang
ipinatong sa coffee table. Pagkatapos ay inalis niya sa kamay nito ang mug at inilapag sa tabi ng laptop. Pinagmasdan niya ang mukha ni Sebastian.Nakangisi pa rin ang lalaki ngunit hindi na gaanong nangingislap ang mga mata. Nababasa niya sa magagandang matang 'yon ang talagang nais nitong gawin. Hindi niya malaman kung paano napipigilan ang sarili. He wanted her to do it. Walang gagawin si Sebastia
"T-thank you," ani Gilliane bago pa man lubusang makalabas ng pintuan ang binata at iwasang tingnan ang kanina pa humihila sa mga mata niya."Para saan?"Ngumiti siya. "For liking me too much? For being a gentleman?" Hindi sigurado ang kanyang nararamdaman ngunit nasisiguro niya sa kung ano ang kanyang pinagpapasalamat.Nagpapasalamat siya sa pagdating nito sa kanyang buhay. Hindi pa ganap na naghihilom ang mga sugat ngunit nakakatulong si Sebastian upang kahit na paano ay hindi niya maramdaman ang hapdi. This guy is willing to wait, hindi tipikal na tulad ng ibang lalaki."You can thank me properly by preparing me some breakfast and by joining me. Bigla akong nakaramdam nang gutom." Kinindatan muna siya ni Sebastian bago tuluyang lumabas.Kalahating oras lang ay nagbalik na ulit sa unit ni Gilliane si Sebastian. Katatapos lang niyang gumawang vegetable omelet. Nang makita 'yon ng binata ay kaagad nitong inagaw ang plato mula sa kanya a
Gilliane had to give Sebastian some credit. Totoong nanahimik lang lalaki hanggang sa matapos ang unang pelikula. Labinlimang minuto pa lang nakasalang ang Love & Other Drugs nang umimik ito."Can we just watch something else? I don't like movies like this, It's..."Umiling siya, pinipigilan ang pagsilay ng ngiti sa mga labi. "May TV ka naman siguro sa unit mo. Doon ka na lang manood ng gusto mo. This is my TV, I will watch whatever I wanted to.""Here you go again, pushing me to go away. But, okay. Pagkatapos niyan, ako naman ang mamimiling pelikulang panonoorin natin sa susunod. It won't be a dick flick movie like this one, I promise." Talagang hindi niya ata ito mapapaalis nang basta."This is the movie I set to watch today, I like this movie. Kung hindi mo gustong manood, okay lang. Wala naman kasing pumipilit sa 'yo. Umuwi ka na lang at doon manood sa unit mo. May sarili ka naman kasing TV d
Ngumisi si Sebastian. "Impressed? I can be deep andsensitive, you know. Ikaw lang eh, mabilis mo kaagad akong hinuhusgahan base sa tsismis sa ospital."Napangiti na si Gilliane. "Hmm... a bit. So, what do you think?""Na mayroong babae na nakalaan para baguhin angbuong buhay ng isang lalaki. Babaguhin niya angpananaw nito sa buhay, ang paraan ng pagtingin nitosa mundo.""Parang hindi ikaw ya'n. May masamang elemento ba ang sumasapi sayo, Sebastian?" Pagbibiro niya na natatawa. Umiling naman ang binata bilang sagot."So medyo naniniwala kang mayroon talagang nakalaan para sa 'yo? Naniniwala ka sa fate and destiny lalo na sa true loave sayings?"Iginalaw-galaw ni Sebastian ang ulo. Hindi mapagpasyahan ni Gilliane kung tumatango ba o umiiling ang binata. "Ladies first. Naniniwala ka bang may nakalaan para sa 'yo? Na may tamang tao na darating para pasayahin ka at hindi
"You're a very good cook, Gilliane. This tastes so good."Kaagad nabali ni Gilliane ang pangako sa sarili na hindi na pagsisilbihan ang sino mang lalaki. Hindi naman niya pinagsilbihan si Sebastian, iyon ang sabi ng isang bahagi ng kanyang isipan. Isinama lang niya ito sa luto. He even helped.Ayaw umalis ni Sebastian sa unit niya at sa totoo lang, ayaw din naman niyang itaboy ang binata. Ayaw niyang magmukhang mataray dito. Hindi niya maikakaila ang katotohanan na gusto niya rin naman itong kasama, na masaya siyang kausap ito. Halos alas-dos na nang magutom sila. Magiging bastos naman siya kung magluluto siya at hindi niya isasama sa luto si Sebastian at itataboy ito.Simpleng carbonara na maraming bacon at cheese ang kanyang iniluto, ngunit waring nananaba ang kanyang puso sa mga papuri ni Sebastian at sa magana nitong pagkain. Nakakailang serve na rin kasi ito ng platito. Napagpasyahan ni Gilliane na
"Goodnight, Sebastian." ani Gilliane sa munting tinig, hindi pa gaanong nagmumulat ng mga mata. Tila may hinihintay."Dream of me, sweetheart," tugon ni Sebastian bago tuluyang umalis.Dahan dahan niyang iminulat ang mga mata at ngumiti habang nakatingin sa likuran ni Sebastian. Pagkapasok nito sa sariling unit ay isinara na niya ang pinto at sumandal doon.She sighed dreamily.What was happening to her? Bakit ganoon na lamang ang epekto si Sebastian sa kanya? Kahit anong klaseng pagpipigil ang gawin ay tila hindi nakikinig sa kanya ang sariling katawan.Tila may sariling utak ang kanyang katawan at hindi ito nakikinig sa nais ng isip niya.This surgeons charisma is too powerful that her body is starting to give in.No. This can't be happening. Hindi siya puwedeng magpadala sa lalaking ito. Hindi siya puwedeng magpadala sa init ng katawan.
"Sigurado ka ba na kaya mong maalis lahat nang 'yan?"Tinanguan ni Sebastian si Dylan habang hindi inaalis ang tingin sa ilang scans na nasa kanilang harap. Hindi siya na-offend sa pag-aalinlangan sa tinig ng kanyang kapatid. Alam niyang ganap ang tiwala nito sa kanyang kakayahan. Hindi lang mapigilan ni Dylan ang sarili dahil na rin sa sobrang pag-aalala nito sa scan ng pasyente.Sa opinyon ni Sebastian, masyadong emotionally involved ang kanyang kapatid pagdating sa mga pasyente nito. Dylan formed a special bond with his pediatric patients. Hindi ito kagaya ng ibang doctor na kapag pasyente ay nananatiling hanggang pasyente lang at walang emotional attachment.Dylan is different. He treats his every pediatric patients as his own child. He's too attached to his pediatric patients. Hindi na rin siya nagtataka pa nang balita sa buong ospital kung gaano ito kagusto at kamahal nang ilang pasyente dito. Ang iba ay talagang lumilipat pa nang doktor
It Gilliane's first oficial day inside the operatingroom. Noong mga nakaraang araw ay orientationlang niya. Pinag-observe lang siya sa ilang operasyon,kinabisa niya ang mga protocol at surgical floors at kinilala ang mga doktor at kasamahang nurses. Madali namang naging pamilyar sa kanya ang ilang procedures at protocols. Madali rin niyang nakasundo ang mga makakasama sa loob ng OR.Pinakamalapit siya sa head nurse ng operatingroom, si Sally. Hindi ito nagpapatawag ng Ma'am.Ito ang nag-orient sa kanya. She had a pleasant faceand sweet smile. Isang dekada na daw itong nagtatrabaho sa Dr. Amadeo Dizon Memorial Hospital. Pinlano nitong magtrabaho sa bang bansa noon katulad ng iba ngunit hindi raw nito kayang iwanan ang mga anak. Gumanda ang trabaho ng asawa nito kaya nakontento na lang ang pamilya sa Pilipinas.Namangha ang ilan sa mga kasamahan niya nangmalaman na nurse siya sa Hamburg at sa ibang bansa siya nakapagtapos ng koleh
"Gi...""I'ts okay. This is not about me, it's about you and Jerome. And I'm happy for the both of you. Finally, Phoebe...""Paano nga pala si Megan, is everything okay with her? Does she knows about the wedding?""Actually, nagkakausap na kami. Hindi pa rin nagbabalik sa dati ang relasyon namin at sa palagay ko ay habang-buhay na iyong nabago. Pero mas friendly na siya ngayon hindi kagaya noon na pakiramdam ko ay laging hahabulin niya ako ng saksak. She told me it's okay to get married. Mas magagalit daw siya kung hindi kami ang magkakatuluyan sa bandang huli.""And she finally said that she's moved on and happy with me and Jerome.""That's great, then. Sa wakas ay wala na kayong misunderstanding ni Megan. So, you're moving in with Jerome at masosolo ko na ang unit na ito?" Ngumiti siya."Mukhang masyado kang masaya. Ayaw mo na baakong kasama, ha?" Kunway pagsusungi