Kabanata 14

I groaned as I opened my eyes. Ilang beses pa ba dapat akong gumising nang kagagaling lamang sa isang nakakabaliw na bangungot?

Nakamulat ang mga mata ko ngunit hindi ko balak ikilos ang katawan ko. Tila hindi nabago ng pagtulog ko ang sakit at panghihina na naramdaman ko. It feels so permanent. A kind of infinite punishing pain.

Walang hangan, walang katapusan, at tanging mawawala lamang ito ay nakapag nawala narin ako.

It's funny to think that I was given a chance to live again. But I still ended up suffering and the fvcking consequences made me struggle to breathe. I feel like I'm dying, but I'm not. Am I cursed? natawa nalang ako sa naisip kong iyon.

"I hope, your pain won't make you a psycho?" Umalingawngaw ang mapangasar na boses na iyon na alam ko kung kanino.

"Selene, you again..."

"Zeus saw everything, bago pa man siya makalapit ay nawalan ka na ng malay." Naging seryoso ang tingin niya sa akin at mas humakbang pa papalapit.

"My brother is hurting you."

"What do you mean?"

"I