“ANAK, NGAYON na ba talaga kayo babalik ng Maynila?” Tanong ng ina’y ni Mia habang palabas sila ni Jondray ng bahay. “Hindi ba pwedeng bukas na lang kayo umalis?” Bakas ang lungkot sa mukha ng kanyang ina’y kaya naman niyakap niya ito nang mahigpit. “Nay, baka hindi na kami makaalis niyan kakapigil mo.” Sabi niya sa gitna ng pagyayakapan nila. Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap at hinaplos ang buhok niya pababa sa kanyang pisngi. “Dumalaw kayo sa susunod na buwan. Mamimiss kita.” Ngumiti siya. “Opo ina’y. Pangako, babalik kami sa susunod na buwan.” “At ikaw naman Kiffer. Salamat sa pagmamahal mo sa anak ko. Ikaw na ang bahala sa kanya. Alagaan mo siya.” Nangingiting sumagot si Jondray. “Ako po ang bahala kay Mia. Aalagaan ko po siya.” Mabilis na napabaling si Mia kay Jondray nang marinig ang boses nito sa tabi niya. Kakaiba ang kislap ng ngiti sa labi nito na para bang tunay ang mga sinabi nito. Pagbalik nila sa Maynila, babalik na ulit ang lahat sa dati, babalik na ulit ang
“Nasaan si Mia?” Nakayukom ang kamao na tanong niya sa lalaking may malaking ngisi sa labi. Motherfucker, malalaman ko rin ang pagkatao at intensyon mo, fucker! Namulsa pa ang gago. “Anong ginagawa mo dito?” Mayabang na tanong ng lalaki. “Hindi ka welcome sa bahay ko. Ano ba kasi ang ginagawa mo dito, huh?” Hindi niya pinansin ang tanong ng lalaki. Dere-deretso siyang naglakad papasok sa loob ng kabahayan at halos halughugin niya ang kabuuan ng bahay para lang makita ang dalaga. Nang hindi niya makita si Mia, handa na siyang pumasok sa silid na nakita niyang nakasarado ng bumukas iyon at lumabas doon ang dalaga. May bitbit itong maleta at sa kabila naman ay bag. Kaya pala wala na ang mga gamit nito sa guest room sapagkat dinala na nito ang mga gamit nito. Hindi niya alam kung bakit biglaan itong umalis sa puder niya na walang paalam. Pero isa lang ang alam niya, meron itong matinding dahilan at iyon ang kailangan niyang alamin. “Mia…” Napatil ito sa paghakbang at saka napatingin
Hinalungkat niya ang malaking cabinet na nasa kuwarto ni Jondray na may mga dami na panlalaki hanggang sa makakita siya ng puwede niya magamit na pangbabae. Napapaisip tuloy siya kung sino ang nakakasama ng binata sa bahay bakasyunan na ito dahil may mga pambabae na gamit. She, then took a bath to clean herself. The cold water on her face, trying to wash away her worries. Nang matapos siyang maligo at magbihis ay inayos niya muna ang buong kuwarto na medyo magulo. Sigurado siyang palaging nandito si Jondray at ang kasintahan nito dahil magulo ang kuwarto na mukhang palaging ginagamit. Kaya pala madalas wala siya sa bahay. Pagkatapos masiguro na malinis at maayos na ang kuwarto ay lumabas na siya ng silid upang magtungo sa kusina kung saan pinapapunta siya ni Jondray. Malawak ang kabuuan ng bahay-bakasyunan pero iisang silid lang, maliit na living room at may kusina na makikita kaagad dahil wall lang ang pagitan ‘nun sa living room. Napatigil si Mia sa paghakbang at bahagyang umawan
NAGISING SI Mia kasabay nang paghikab niya. Ininat niya ang katawan at saka parang may sariling isip na kusang ngumiti ang mga labi niya. Bakit ba ang gaan ng pakiramdam niya? Maging siya hindi niya alam kung bakit sa kabila ng mga nalaman niya tungkol kay Jondray, malaki pa rin ang tiwala niya sa binata. Lingid sa mga kaalaman niya, isa itong mapanganib na tao. Gayunpaman, hindi siya takot, wala siyang maramdaman na rason upang matakot siya. Inaantok pa siya pero dahil gusto niyang bumawi kay Jondray, gumising siya nang maaga. Lumingon siya sa natutulog na binata sa may gilid niya. Buti na lang may harang na malaking unan sa pagitan nila ng binata kaya kahit malikot siya matulog ay hindi niya ito naistorbo. Sana nga hindi ko naistorbo si Jondray. Pero sa pagsusuri niya, mukhang hindi naman, kasi maayos pa ang unan sa pagitanan nila. Mahimbing ang pagkakatulog nito at mukhang anghel na bumaba sa langit ang mukha nito. Bumangon na siya, kinusot niya ang mga mata at tumingin sa kapali
TWO weeks later… PANAY ang sulyap ni Mia kay Jondray habang pinapanood nila ang pelikula na paborito ng binata. Voltes Five. Ang childish, ‘di ba? Ngayon lang niya nakikita ang tunay na ugali ng binata kaya natutuwa siyang naging open ito sa kanya. Ibig sabihin lang ‘nun, pinagkakatiwalaan na siya ni Jondray. Dalawang linggo ang lumipas simula nang may magtangkang pumatay sa kanila at napuruhan si Jondray ng araw na iyon. Si Mia ang araw-araw na naglilinis ng sugat ni Jondray at siya rin ang nag-ooras nang inom ng gamot nito para sa paghilom. Kanina pa siya walang maintindihan sa pinapanood nila, siguro dahil nadi-distract siya sa presensya ni Jondray na nasa tabi niya. Panay ang hinga niya nang malalim para mabawasan ang kakaibang nararamdaman niya pero ayaw mawala at mas lalo lang siyang nakakaramdam ng kakaiba. Gusto sana niyang bumalik na sa inuukupa niyang kuwarto kaya lamang pinipigilan siya ng binata. Sa tuwing babalakin niyang tumayo, kaagad na hinahawakan ni Jondray ang ka
Three dead bodies lay in front of Jondray, Mirko, Alvan, and Cooper. All the victims had fatal gunshot wounds to their chests. The five of them had just arrived at the scene, and they were all in shock at the sight in front of them. The scene was riddled with bullet casings, and the smell of gunpowder was still hanging in the air. It was clear that an intense gunfight had just taken place. They were all stunned and silent as they looked at the bodies. They didn't know what to say or how to process what they had just seen.Mukhang kumikilos na rin si Black Master, naisahan sila nito. Fuck! Nangako siyang bibigyan proteksyon niya ang pamilya ng sniperman na ikinanta si Black Master ngunit nabigo sila. At nakakaawa ang batang umiiyak sa gilid ng pinto habang yakap nito ang sarili at matinding trauma ang nararanasan. Mas lalong nangangati ang kamay ni Jondray na patayin ang mga katulong ni Mr. Wong sa organisyon dahil sa walang awang pagpatay nito sa sniperman. Cooper was the first to bre
MIA woke up and stretched her arms overhead. Pero nang maramdaman niyang may masakit sa bandang ibaba ng katawan niya ay agad siyang napabalikwas ng upo at sinuri ang sarili niya. Nakabihis siya, ibig sabihin isang panaginip lang iyon. Sinuri rin niya ang paligid ng kuwarto. Nakumpirma niyang nasa sariling kuwarto niya siya. Ang huling naaalala niya ay kainuman niya si Cyrus at nag-dadrama ito sa kanya. Dumating si… Jondray! No! Hindi! Naaalala na niya ang buong pangyayari kagabi! Parang inaararo ang pagkababae niya. Ramdam niya ang kirot at hapdi sa pagkababae niya. Lumingon siya sa gilid ng kama at nanlaki ang mga mata niya kasabay niyon ang pagtakip ng bibig niya nang makita si Jondray, mahimbing na natutulog sa tabi niya. Totoo nga! Hindi iyon isang panaginip! Nakakahiya! Dahan-dahan siyang gumalaw at maingat siyang umalis ng kama. Nang maramdaman niyang umapak ang paa niya sa sahig napatuon siya nang mahigpit sa side table dahil nilukob ng kirot ang gitnang bagahi ng katawan n
NANG Makabalik si Jondray sa kanyang silid, kusang pumorma ang labi niya nang matamis na ngiti habang naiiling ng makita si Mia na mahimbing na natutulog. Katatapos lang niya pakainin ito, sandali lang siyang lumabas pagbalik niya tulog na ito. Ganoon ba niya napagod ang dalaga kagabi? Panay lang kasi ang tulog nito pero hinahayaan niya lang itong magpahinga para makabawi ng lakas. In the first place, It was his fault that Mia suffered pain and discomfort from her womanhood. He was too big for her. He was a selfish jerk who did not care about her and only wanted to have sex with her. I’m stupid! Inilapag niya ang tray sa side table na may lamang gamot at isang basong tubig at saka siya umupo sa gilid ng kama. Jondray softly shakes her shoulder. “Wake up, Mia.” Ilang marahang pagyugyog ng balikat ng dalaga ang ginawa niya bago ito umungol tanda na gising na ito at nagmulat na nga ng mga mata si Mia. “Jondray…” Nanghihinang bigkas nito sa pangalan niya. Fuck it! I’m so sorry, Mia…H
KASALUKUYANG natutulog si Mia, ngunit bigla siyang nagising nang may marinig siyang bumagsak na nanggagaling sa ibaba, sa may living room. Tiningnan niya ang wall clock.2 am. Kaagad na hinanap ng mga mata ni Mia si Jondray. Pero mukhang wala ang binata, hindi ito bumalik ng kuwarto para tabihan siya. Kagabi lang, inaaway niya pa ito dahil naiinis siya sa hindi niya malamang kadahilanan, basta naiinis lang siya rito, kaya pinalabas niya ito. Ayaw niya makita ang pagmumukha ng binata. Pero ngayong umaga, gustong-gusto na niya makita ang kasintahan, gusto niya makita ang guwapong mukha nito, gusto niyang amoyin ang naturang bango nito.Nasaan na ba ang lalaking ‘yon?Hindi siya nito tinabihan? Akala ko ba sleeping pills niya ako? I found a love, for meDarling, just dive right in and follow my leadWell, I found a girl, beautiful and sweetOh, I never knew you were the someone waiting for me - Perfect Song by Ed Sheeran Kumunot ang noo ni Mia dahil sa tunog ng musika sa baba. Dahan-
3 MONTHS LATER… NALILIGO sa pawis si Mia habang tumatakbo sa hindi niya malaman na kadahilanan at wala siyang makita, madilim ang paligid at basta lang tumatakbo siya na parang may humahabol sa kanya at pilit niyang tinatakasan iyon. Bitbit niya ang kaba sa kanyang dibdib na baka abutan siya nito at patayin na lamang bigla.“Mia?”“Mia?!”Napabalikwas si Mia nang upo sa narinig niyang boses at bumungad ang nag-aalang mukha ng kanyang Ina’y. “Anak, pawis na pawis ka at sumisigaw kaya ginising kita.” Naupo siya at tumingin sa gawi ng kanyang Ina. “Nanaginip lang po ako, Ina’y.” Ngumiti ang kanyang Ina at hinaplos ang buhok niya. “Anak, sigurado akong namimiss ka na niya. Bakit hindi mo siya dalawin?”Ngumiti rin siya pero hindi umabot iyon sa mga mata niya. “Baka nga po.” Hinaplos niya ang maliit na umbok sa tiyan niya. “Baka namimiss na niya kami ni baby Jonray.” Noong araw na nawala ang lalaking mahal niya. Iyon rin naman ang araw na nalaman niyang buntis siya. She's 3 months pre
MADALING napatumba ni Jondray ang kalaban niya at nang lumingon siya sa mga kaibigan na expert na nakikipaglaban, wala ng malay ang mga kalaban nito. Hindi pa sila lumalaban ng barilan dahil sayang ang bala kung ganito naman kadali ang kalaban nila. Reserba na lang niya iyon kapag alam nilang nagkagipitan na. Jondray's movements were lightning-fast and precise. Every movement he was giving to his opponents was full of strength and energy, making it difficult for them to predict his next move. Nang dumami na ang mga tauhan ni Mr. Wong at Black Master, inilabas na niya ang baril. Sunod-sunod na putok ng baril ang humabol sa kanya. Parami na nang parami ang kalaban, kaya lahat sila ay nakipag-sagupaan na ng barilan. Tumingin siya sa gawi ni Mia. Wala itong malay. Kailangan nilang makuha si Mia at mailagay sa safe na lugar. “Cooper, Alvan! Go! Get Mia! Kami na ni Cyrus at Mirko ang bahala rito!” Jondray shouted. Sumunod si Cooper at Alvan sa gustong mangyari ni Jondray. Habang sina
NAGISING si Mia sa malamig na tubig na bumuhos sa buong katawan niya at narinig niya ang pagtawa ng isang pamilyar na boses. Minulat niya ang mga mata at nakita niya si Jeffry na may satisfying na ngiti sa mga labi. At hindi lamang si Jeffry ang kanyang nakita. Nakaramdam siya ng matinding takot ng makita ang matandang lalaki na may hawak na tabaco. Nakaupo ito sa mahabang sofa. Hindi… Si Mr. Wong. “Mr Wong…” Naibulong niya sa kanyang sarili. “Masarap ba ang naging tulog mo, Mia?” “A-ano pa ba ang kailangan ninyo?!” Nanggagalaiti niyang wika. “Easy ka lang, Mia. Ako, wala. Siguro si Tito Wong, meron.” Nang-aasar na sagot ni Jeffry. “Tito?” “Yes, I'm from the Wong Family. We are a powerful syndicate of criminal organization that operates in the Philippines area. Isa ako sa kanila. We have connections throughout the city and the country, and we are willing to sacrifice anything to succeed.” Pahayag nito at saka tiningnan siya. “Kahit ikaw na kaibigan ko. Kaya kong isakripisyo
“Pero dahil malandi si Mirko at matinik sa babae at mukhang tinamaan sa kaibigan mo, sinusundan pa rin niya si Bea kahit na sinabi naming tapos na ang misyon niya. But at least, naging maganda ang pagsunod niya.” Dagdag pa ni Cooper sa paliwanag ni Cyrus. Masayang ngumiti siya sa mga ito. “Maraming salamat. Lalo na sa’yo, Mirko.” “Sa tingin ko. Sapat na ang alak, Jondray. Jowa mo naman si Mia. Libre mo na lang kami ng alak at pulutan.” Wika ni Mirko sabay kindat. Walang preno talaga ang bibig ng isang ‘to. Tumingin siya sa gawi ni Jondray na hindi maipinta ang mukha, kaya nilapitan niya ito sabay angkla sa braso nito. “Sa tingin ko. Hindi tayo matutuloy ngayon. Bukas na lang…” Pabulong niyang sabi. Ramdam niya ang inis na nararamdaman nito dahil sa naudlot nilang date, pero kaagad na lumambot rin naman ang ekspresyon sa mukha nito ng magpa-cute siya. Epektibo! Tumango-tango ang binata. “I know how much you miss her. Bukas na lang.” Anito sabay lakad patungo sa mga kaibigan
“Mia..” namamaos nitong tawag sa pangalan niya. Naramdaman niyang unti-unti na nitong tinatanggal ang lahat ng saplot niya, pero bago pa 'yon tuluyang mangyari, sinakop muli ni Jondray ng halik ang mga labi niya hanggang sa hindi na niya namalayang wala na pala siyang saplot ni isa. Mia had no other thoughts in her head but Jondray's kisses, his slow, romantic caress of her body. She was lost in the moment, and she didn't want it to end. Ni hindi na nga niya naisip na baka sa pangalawang pagkakataon ay magbunga ito. Wala na siya sa tamang wisyo para maisip ang mga bagay-bagay na dapat niyang isinasaalang-alang bago siya magpasakop kay Jondray. Subalit tuso ang tinutugon ng katawan niya sa nasa isip niya. Parang napupugto ang hininga ni Mia sa bawat paglapat ng labi nito mula sa leeg, dibdib, pababa sa puson niya. His touch was so intense that it left her skin feeling like it was on fire. His kisses were so breathtaking that they left her breathless and wanting more. Every time J
MAGTATANGHALI na nang magising si Mia. Napuyat kasi siya kagabi sa kakaisip kay Jondray at sa mga sinabi nito. He really cares for her and she's an important person to him. Dapat na ba siyang magpatingin kay Doktora Melly? Baka nasisiraan na siya ng utak. Kagabi pa niya iniisip ang mga iyan. Para siyang butete kagabi sa kakaikot sa kama at muntik pa niyang magising ang batang babae dahil sa maligalig niyang puso. Dapat sinusuway niya ang sarili sa kalandiang naiisip niya, pero hindi niya talaga mapigilan, e. Kapag si Jondray na ang pinag-uusapan, nagpapanic ang puso niya. Kapag malapit ang binata at ramdam niya ang presensya nito, nagwawala ang puso niya. Kapag may sinasabi ito na maganda tungkol sa kanya, lumalabas ang natural na kalandian ng puso niya. Puso ko talaga ‘yung malandi. Hindi ako! Bigla niyang napansin, wala na pala ang bata sa tabi niya. Akmang tatayo siya nang bumukas ang pintuan at iluwa ‘nun ang batang babae na may masayang ngiti sa mga labi. “Good morning, Mo
“Hello Jondray. A.K.A. Kiffer. Kamusta ka naman?” Nakangising wika ng lalaki. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang lalaki. “Walang hiya ka! Ikaw, matagal na akong naghihinala sa’yo. Ikaw si Black Master!” He was about to shoot Jeffry out of rage when the man with blue hair moved. Inatake siya nito ng sunod-sunod na pagbaril kaya nagtago siya. Mabuti na lang at malaki ang VIP room kaya kahit pa paano ay nakakagalaw siya at nakakaiwas sa bawat balang pinapatama nito sa kanya. “Jondray. Jondray. Jondray. Why are you trying to hide from me? What a poor man. Natatakot ka ba?!” Jeffry was shouting and furious. “Harapin mo ‘ko, Jondray!” Nakadapang gumapang si Jondray upang hindi siya makita nito. Kinuha niya ang isang baril na tumatagos sa kahit na anong wall. Kailangan niyang makuha si Mia. Hindi niya kakayanin kapag may nangyaring masama rito. Tumakbo siya at mabilis na ipinutok ang baril sa tauhan ni Jeffry na nasa tabi nito. Bumagsak ang lalaki, kaya kampante siyang humarap
“DITO tayo mamimili? Bakit parang walang namimili?” Sunod-sunod na tanong ni Mia kay Jondray habang nililibot nila ang Mall na pagmamay-ari ng Ama ni Jondray. Ipinasara pansamantala ni Jondray ang mini Mall na ito. Kaya sigurado siyang punong-puno ang mga mamimili sa malaking Mall na pagmamay–ari naman ng kanyang Ina. Siya rin naman ang may hawak ng mga negosyo ng mga magulang niya, kaya puwede niyang gawin ang lahat ng gustuhin niya. Hindi niya sinagot ang mga tanong ng dalaga bagkus nagpatuloy sila sa paglilibot. Hindi alam ni Jondray kung anong meron sa mga mata ng dalaga at parang iba ang dating nito pag nakatitig sa mga mata niya. Niyaya niya si Mia para bumili ng mga damit ng batang babae at damit na rin nito pati body wash at kung anu-anong gamit pang-babae. Matagal na rin nananatili ang dalaga sa bahay niya, pero iisa pa lamang ang nabibili nitong pansariling damit. “Kunin mo kung anong gusto mo at ipili mo na rin 'yung bata ng damit pang-bahay.” Aniya. May kislap ng sa