บทที่ 21 ส่งสินค้าให้แก๊งมังกรดำ / พบพี่ใหญ่ฉีสองวันผ่านไป ถึงแม้เฉินหวังตงจะยังไม่รู้สึกตัว แต่อาการโดยรวมของเขายังคงทรงตัว ซึ่งก็ถือว่าเป็นสิ่งที่เธอคาดคิดไว้อยู่แล้ว สำหรับผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บเช่นเขา ถ้ามองในแง่ดี ก็ถือว่าเป็นสัญญาณการฟื้นตัวที่ดีระดับหนึ่งด้วยวันนี้เป็นวันที่เธอนัดกับเจียงฟู่เพื่อส่งสินค้าให้กับตลาดสดของพวกเขา คุณพ่อคุณแม่เฉินมาหาเธอตั้งแต่เช้า วันนี้พวกเขาจะเป็นคนดูแลทั้งเฉินหวังตงและเด็กๆ ระหว่างที่เธอออกไปทำธุระ หยางชิงโม่ได้เตรียมทั้งอาหารเช้าและอาหารเที่ยงเอาไว้ให้ทุกคนเรียบร้อย เธอยังนำอาหารแห้งจำพวกแฮม ไส้กรอก กุนเชียง และไข่ออกมาวางไว้ในตู้อาหาร รวมถึงส้มและแอปเปิลวางไว้บนโต๊ะ โดยบอกคุณแม่ว่าหากต้องการทำอะไรเพิ่มเติมก็สามารถทำได้ เธอยังแยกอาหารของเฉินหวังตงไว้และสอนคุณแม่วิธีการป้อนอาหารให้เขาด้วย"แม่คะ ถ้าหวังตงรู้สึกตัวแล้ว ให้แม่ใช้ปรอทอันนี้วัดไข้ของเขาดูนะคะ หากว่าไม่เป็นไร ก็ป้อนอาหารที่ฉันเตรียมเอาไว้ให้เขา บนกล่องที่มีฝาปิดบนโต๊ะนะคะ" หยางชิงโม่บอกกล่าวคุณแม่เฉินคุณแม่เฉินพยักหน้าอย่างอ่อนโยน "ลูกไม่ต้องกังวลนะ ทางนี้แม่ดูแลให้เอง เธอไปทำธุร
บทที่ 22 ผ่าตัดเฉินหวังจง..เมื่อแก๊งมังกรดำกลับไป หวังเซี่ยกับมู่ไปและอู่ต้าเฉียง สามีของอู่ชิงชิงก็ได้มาถึงโกดังของเธอพอดี“สวัสดีค่ะพีใหญ่เซี่ย พี่เขยมู่ไป พี่ใหญ่อู่ เข้ามาข้างในกันก่อนค่ะ กาแฟพี่ๆ ชงดื่มกันได้เลยนะคะ” หยางชิงโม่นำพวกเขามาที่โต๊ะกาแฟแล้วเชิญพวกเขานั่งเมื่อวันก่อนพวกเขาได้ไปที่บ้านเธอมาแล้วแต่ ด้วยสถานการณ์ที่บ้านที่วุ่นวายมากเธอไม่สามารถจะออกมาคุยกับพวกเขาได้ เธอเลยนัดให้พวกเขามาที่โกดังสินค้าแห่งนี้พร้อมกันอีกครั้งเลย ซึ่งพวกเขาก็เข้าใจและเห็นใจเธอที่สามีต้องมาบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ พวกเขาเข้าไปเยี่ยมเฉินหวังตงอยู่สักพักแล้วกลับไป“พี่หวังว่าอาการของหวังตงจะดีขึ้นในเร็ววันนะน้องสะใภ้” พี่ใหญ่เซี่ยเป็นตัวแทนทุกคนกล่าว .“ขอบคุณมากค่ะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยค่ะ เพราะฉันก็อยากรีบกลับบ้านเหมือนกัน อย่างที่เห็นด้านหลังเป็นสินค้าที่ญาติของฉันส่งมาค่ะ ตอนนี้พวกเราต้องการที่จะทำตลาดที่เมืองจู่ไห้ ฉันเห็นว่านี้เป็นโอกาสที่ดี เพราะพวกพี่ๆ ก็ทำงานอยู่ในโรงงานขนาดใหญ่ น่าจะอยากได้สินค้าพวกนี้ไปขายให้พวกพนักงานของโรงงาน” หยางชิงโม่กล่าวขึ้นมาพลางชี้ไปที่กองสินค้ามากมายด้านหลัง เ
บทที่ 23 ความฝัน…มันคือฝันร้าย"แกทำอย่างนี้ได้อย่างไร ถังซาน!" เฉินหวังตงตะโกนถามด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ เสียงของเขาสั่นเครือด้วยความโกรธและความผิดหวังถังซาน เพื่อนตัวอ้วนที่เคยร่าเริงและชอบเล่นมุกตลกให้เพื่อน ๆ หัวเราะ ตอนนี้ใบหน้าของเขาเย็นชา ไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ เขามองไปที่เพื่อนร่วมทีมหลายคนที่มีทั้งบาดเจ็บและเสียชีวิตด้วยสายตาที่ว่างเปล่า"หึหึหึ!!!" ถังซานหัวเราะเสียงเย็น "ฉันไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายอะไรกับพวกแก ชีวิตแลกชีวิตครอบครัวของฉันสูญเสียไปหมดเพราะพวกแก พวกแกยังคาดหวังให้ฉันทุ่มเทเสี่ยงชีวิตให้อีกเหรอ แก๊งเซียวจ้านช่วยชีวิตฉันไว้ ดังนั้นฉันคือคนของเขา ฉันทำงานให้แก๊งเซียวจ้านเท่านั้น ที่ผ่านมาฉันอดทนมากเกินไปแล้ว"ถังซานพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้ความรู้สึกผิด เขาไม่มีแม้แต่น้อยที่จะสำนึกผิดต่อการที่เขาหันมาเข่นฆ่าเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง ปฎิบัติการลับในครั้งนี้เขาเป็นคนวางแผนที่จะให้ทีมปฏิบัติการเข้ามาบริเวณนี้เอง เขาได้วางแผนกับแก๊งเซียวจ้านไว้หลายปี ก่อนที่จะเริ่มแฝงตัวอยู่ในกรมทหาร ทำหน้าที่ตั้งแต่ตำแหน่งเล็ก ๆ ไต่เต้าจนขึ้นมาเป็นระดับรองหัวหน้าทีม และมีหน้าที่วางกลยุ
บทที่ 24 เปิดใจคุยกัน หยางชิงโม่ลืมตาขึ้นเธอได้ยินเสียงการขยับตัว ดวงตาสองคู่สบตากัน หยางชิงโม่รีบลุกขึ้นมาแล้วเดินไปหาเฉินหัวงตง "รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ปวดตรงไหนมั้ย?" เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะเป็นห่วงเขา สายตาของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าของเขา ค้นหาความผิดปกติต่างๆ บนสีหน้าของเขาเฉินหวังตงค่อยๆ ส่ายหน้าเบา ๆ เขาพยายามจะพูด แต่ลำคอและปากของเขากลับแห้งผากจนแทบจะเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาไม่ได้ เมื่อหยางชิงโม่เห็นท่าทางของเขา เธอจึงรีบหยิบแก้วน้ำที่มีหลอดพลาสติกเล็ก ๆ ยื่นให้เขา"ค่อย ๆ จิบนะคะ และจิบนิดเดียว คุณเพิ่งจะผ่าตัด ยังดื่มน้ำเยอะไม่ได้"เธอเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเฉินหวังตงจิบน้ำตามคำแนะนำของเธอ รู้สึกชุ่มคอขึ้นมาบ้าง เขามองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ ใบหน้าของเธอสวยงาม ไร้ที่ติ ดวงตาโตกลม จมูกโด่ง ปากเล็กๆ รูปกระจับ นี่เป็นหยางชิงโม่ที่เขาจำได้ นี่คือหยางชิงโม่ภรรยาของเขาเฉินหวังตงจิบน้ำอย่างช้า ๆ รู้สึกถึงความเย็นชุ่มฉ่ำที่ไหลผ่านลำคอ ช่วยให้เขาคลายความกระหายและรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เขาเงยหน้ามองหยางชิงโม่ รอยยิ้มซีดเซียวปรากฏบนใบหน้าของเขา"ขอบคุณครับ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแห
บทที่ 25 แก๊งมังกรดำต้องการสั่งสินค้าเพิ่ม/ใครคือเจ้าของที่ที่เซี่ยไห่เมื่อคุยเปิดใจกันแล้วความกดดันต่างๆ ที่ทั้งคู่มีก็ลดลงมากโดยเฉพาะหยางชิงโม่เธอได้บอกกับเขาว่าเหตุผลที่เธอย้อนเวลามาที่นี่คืออะไรภารกิจที่เธอจะต้องทำรวมถึงข้าวของมากมายที่เธอนำมาและการค้าขายกับแก๊งมังกรดำ“แก๊งมังกรดำเหรอครับ?"เฉินหวังตงถามขึ้นเมื่อเธอเล่าว่าเธอมีนัดที่จะต้องไปส่งของให้กับเจียงไห่แห่งแก๊งมังกรดำในอีก3วันข้างหน้า"ใช่ค่ะ" หยางชิงโม่ตอบ"และฉันยังได้พบกับพี่ใหญ่ฉีฮ้าวด้วย"“คุณยังได้พบกับฉีฮ้าวด้วยเหรอครับ???”ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเข้าพบกับเจ้าพ่อคนนั้นได้ง่ายๆ แต่หยางชิงโม่ถึงกับได้นั่งดื่มกาแฟกับเขามาแล้ว"เขาเป็นคนมีอิทธิพลมากในจู๋ไห่และพื้นที่โดยรอบสมัยก่อนตลาดมืดทั้งหมดในแถบนี้ถูกควบคุมโดยแก๊งมังกรดำคุณต้องระวังตัวให้มากนะถ้าต้องเจอกับเขาอีก" หวังตงเตือนเธอเขารู้ดีว่าเบื้องหลังฉีฮ้าวคือท่านนายพลเซี่ยผู้มีอำนาจเหนือกว่าฉีฮ้าวอีกและท่านนายพลเซี่ยก็เป็นผู้บังคับบัญชาของเขาอีกด้วยหยางชิงโม่ยิ้มรับคำเตือนของหวังตงเธอบอกเขาว่าเธอมีแผนและเตรียมตัวมาอย่างดี“ฉันรู้ว่าแก๊งมังกรดำอันตรายแค่ไหน แต่ฉันมีวิ
บทที่ 26 ร้านอาแป๊ะดังระเบิด/ซื้อที่ที่เซี่ยไห่ 2000 ไร่เมื่อเจียงไห่กลับไป พวกพี่ชายเซี่ยก็มาถึงพอดี สีหน้าดีอกดีใจของพวกเขาบอกได้ดีว่า การค้าขายคงเป็นไปด้วยดีแน่นอน.“สวัสดีค่ะพี่ใหญ่เซี่ย พี่ใหญ่อู่ พี่เขยมู่ไป่” เธอทักทายทั้งสาม“สวัสดีครับน้องชิงโม่”“รอยยิ้มเต็มหน้าแบบนี้แปลว่า การขายของต้องดีแน่ใช่ไหมคะ” หยางชิงโม่เอ่ยทักทายพวกเขาทั้งสาม“ฮาฮาฮา!!! ใช้แล้วน้องชิงโม่ ของที่พวกเราเอาไปขายดีมาก พวกพี่ขายหมดไปตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้ว แต่พี่ไม่กล้าไปพบที่บ้านเพราะพี่เข้าใจว่าน้องต้องยุ่งกับการดูแลหวังตงอยู่เลยรอมารับของวันนี้แทน” พี่ใหญ่เซี่ยเป็นคนเอ่ยและพวกเขาทั้งสองคนที่เหลือต่างก็พยักหน้าว่าของหมดตั้งแต่สัปดาห์แรกจริงๆ “’ งั้นวันนี้จะเอาไปอีกเท่าไหรคะ มารีบจัดของกันเถอะ พอดีฉันมีธุระที่จะต้องไปทำต่อค่ะพี่” หยางชิงโม่กล่าว จากนั้นพวกเขาทั้งสามก็ส่งใบรายการที่ต้องการให้หยางชิงโม่ทันที เธอใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงในการจัดของแยกของให้พวกเขา เมื่อจัดการสินค้าที่เป็นออเดอร์ของทั้งสามครบพวกเขาช่วยกันขนของขึ้นรถเสร็จต่างก็เอ่ยลาเพื่อจะนำสินค้าไปส่งให้กับลูกค้าที่สั่งพวกเขาเอาไว้ หยางชิงโม
บทที่ 27 ผมอยากรู้อนาคตหยางชิงโม่กลับถึงบ้านในเวลาบ่ายสองโมงเย็น เธอรู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักทั้งวัน แต่มันก็เป็นความเหนื่อยที่คุ้มค่า เพราะวันนี้เธอมีรายได้เยอะมากและยังประสบความสำเร็จในการซื้อที่บริเวณเซี่ยไห่แล้วด้วย เธอดีใจที่ได้ทำตามแผนที่วางเอาไว้วันนี้เธอเช่าเหมารถของหลีอันเล่ออีกครั้ง เพราะตอนนี้เธอไม่มีรถยนต์เป็นของตัวเอง เธอคิดว่าอีกสักเดือนหรือสองเดือน เธอจะเอารถยนต์ของตัวเองออกมาใช้แล้ว เพราะตอนนี้ทั่วทั้งหมู่บ้านทราบแล้วว่าเธอทำการค้ากับตลาดสดลู่หลิง และยังได้ส่งของขายกับโรงงานขนาดใหญ่ 3 แห่ง โดยเธอจะโกหกทุกคนว่ารถที่เธอใช้นั้นเป็นรถที่ซื้อต่อมาจากเจี่ยงไห่ผู้จัดการตลาดลู่หลิงการโกหกครั้งนี้เป็นสิ่งที่เธอจำเป็นต้องทำ เพราะเธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอร่ำรวยขึ้นมาจากการค้าขายกับแก๊งมังกรดำ เธอรู้ดีว่าแก๊งมังกรดำนั้นเป็นแก๊งอันธพาลที่ไม่น่าไว้ใจ เธอไม่อยากให้ใครคิดว่าเธอเกี่ยวข้องกับพวกเขาเพราะถึงอย่างไรสามีเธอก็เป็นทหาร จะให้เปิดเผยว่าทำธุรกิจกับแก๊งอันธพาลอย่างเปิดเผยก็กระไรอยู่ถึงแม้ว่าเธอจะเหนื่อยล้า แต่เธอก็รู้สึกมีความสุขกับชีวิตใหม่ของเธอ เธอมีอิสระทางการเงินมา
บทที่ 28 ช่วยชีวิตเด็กน้อยโจวหลิงหยางชิงโม่ดำเนินชีวิตในปี 80’ s มาแล้ว3 เดือน ซึ่งตอนนี้ก็เข้าฤดูหนาวเต็มตัวแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพน วันนี้เป็นวันปีใหม่ ครอบครัวเฉินทานอาหารกันที่บ้านของเธอเพราะเฉินหวังตงนั้นยังไม่หายดีนักเขายังต้องทำการพักฟื้นอีกสักระยะคุณพ่อคุณแม่เฉินจึงให้ทุกคนในบ้านมาทานอาหารที่บ้านของหยางชิงโม่แทน อาหารมากมายที่ช่วยกันทำ ทำให้บรรยากาศวันปีใหม่เต็มไปด้วยความสุขคุณแม่เฉินนั้นพออกพอใจกับลูกสะใภ้รองคนนี้มากที่เดียว ตั้งแต่เธอช่วยดูแลเฉินหวังตงที่บาดเจ็บสาหัสจนตอนนี้เริ่มจะหายดีแล้ว เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าลูกสะใภ้รองมีความสามารถมากเช่นนี้ รวมทั้งเรื่องที่หยางชิงโม่เป็นคนแนะนำบ้านป้าหวังและบ้านตระกูลอู่ให้เป็นตัวแทนขายสินค้าจากเซี่ยงไฮ้ ซึ่งตอนนี้ถือว่าขายดีเป็นอย่างมาก พวกเขาต้องการสินค้าเพิ่มตลอด ป้าหวังกับสะใภ้ใหญ่อู่วนเวียนมาขอบคุณเธอหลายครั้งจนเธอกับตาเฒ่าเฉินได้หน้าได้ตาเป็นอย่างมากเดินไปที่ไหนในหมู่บ้านทุกคนก็ทักทาย ปราศัยเป็นอย่างดี ยิ่งช่วงวันปีใหม่แบบนี้ ประตูบ้านเธอแทบจะไม่ได้ปิดเลยก็ว่าได้ เพราะชาวบ้านต่างพากันมาสวัสดีปีใหม่และนำ
บทส่งท้าย ส่งต่อแหวนมิติ2 วันต่อมาคู่สามีภรรยาหลังจากที่พากันไปจดทะเบียนเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจึงขับรถไปที่บริเวณที่เป็นเรือนสี่ประสานที่พวกเขาเคยอยู่ตั้งแต่ในยุค 70 เมื่อขับรถผ่านและจอดมอง พวกเขาเห็นเรือนสี่ประสานที่ยังคงงดงามและมีมนต์เสน่ห์เช่นเดิม นั้นสามารถบอกได้ว่าลูกๆ หลานๆ ของพวกเขานั้นดูแลเรือนหลังนี้เอาไว้อย่างดี พวกเขาจอดรถและเฝ้ามองอยู่ที่ประตูตั้งแต่เช้าไม่นานก็เห็นรถโรลส-รอยซ์สีขาวคันใหญ่ค่อยๆ ขับออกมาขณะที่รถคันนั้นกำลังจะขับผ่านพวกเขาไป รถโรลส-รอยซ์คันนั้นก็หยุดกะทันหันเพียงไม่นานประตูก็เปิดออก คนที่ออกมาจากประตูรถเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่แต่งกายเหมือนชุดอนุบาลเรียบร้อย เธอเปิดประตูออกมาแล้วรีบวิ่งกลับไปที่ประตูบ้านทันที ประตูเรือนสี่ประสานยังไม่ทันได้ปิดก็มีร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งมาในมือของเขานั้นมีกล่องเล็กอยู่ 2 สอง ดูเหมือนว่าจะเป็นกล่องข้าว เขายื่นกล่องข้าวใบเล็กนั้นให้กับเจ้าเด็กน้อยจากนั้นก็เดินจูงเธอมาและเปิดประตูรถให้เธอเมื่อเสร็จก็ยกมือขึ้นบ๊ายบาย 2-3 ครั้งก่อนจะปิดประตู และยืนมองจนกระทั่งรถคนนั้นหายไปจากสายตา เขากำลังจะกลับเข้าไปที่บ้านแต่เหมือนว่าเขา
บทที่ 103 จากฮีโร่สู้ผู้ร้ายเช้าวันต่อต่อมาเกิดข่าวใหญ่ที่สะเทือนเมืองหลวงปักกิ่งขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อหยวนเปียวน้องของภรรยารองของท่านผู้นำ จากที่เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาคือฮีโร่ที่เข้าช่วยเหลือท่านผู้นำจนตัวเองได้รับบาดเจ็บอาการเป็นตายเท่ากัน มาวันนี้อาการของเขากลับมาดีขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาเลย และที่ทำให้ตกใจมากกว่าเดิมนั้นก็คือ เขาขอให้ทางหมอและพยาบาลช่วยอัดคลิปให้ ตอนแรกพวกหมอและพยาบาลนึกว่าเขาจะอัดคลิปเพื่อบอกให้คนที่เป็นห่วงเขาไม่ต้องห่วงเขาสบายดี แต่ที่ไหนได้คลิปที่เขาอัดกลับกลายเป็นการสารภาพความผิดทั้งหมดที่เขาเคยทำมา รวมทั้งการวางแผนกับพี่สาวของตัวเองซึ่งก็คือภรรยารองของท่านผู้นำเพื่อที่จะสังหารเขานั้นเอง และยังได้บอกอีกว่าพวกเขาคือ ผู้ร้ายข้ามชาติที่แฝงตัวอยู่ในประเทศนานแล้ว และรอเพียงเวลาที่จะลงมือสังหารท่านผู้นำนั้นเองเมื่อคลิปการสารภาพของเขากระจายออกไป ทำให้เกิดคลื่นใหญ่ขึ้นในสังคมทันที เหล่าผู้รักษาความปลอดภัยต่างก็รีบเข้าเพื่ออารักขาท่านผู้นำและพวกเขาได้รวบตัวของภรรยารองของท่านผู้นำเอาไว้เพื่อสอบสวนต่อไป ถึงแม้ว่าเธอจะปฎิเสธทุกข้อหาที่น้องชายของเธอพูดก็ตาม ตอ
บทที่ 102ความทรงจำที่หวนคืนเมื่อหยางชิงโม่ออกจากห้องของเฉินหวังตงได้ เธอก็รีบยกหูโทรหาน้องสาวจางหมี่ของเธอทันที“พี่หมอให้หยดน้ำทิพย์ไปเขากินหรือคะ” จางหมี่เอ่ยถามมาตามสาย“ใช่แล้วน้องหมี่ พี่ก็เลยจะถามน้องว่าน้ำทิพย์จะมีผลต่อความทรงจำของเขาหรือไม่นะสิ”หยางชิงโม่เอ่ยออกมาเธอออกจะเป็นกังวลเล็กน้อย“มีผลค่ะ นั้นคือหากว่าเขาสูญเสียความทรงจำไปจริงๆ เขาก็จะกลับมาจำได้อย่างแน่นอน แต่หากว่าเขาไม่มีความทรงจำนั้นอยู่แล้ว น้ำทิพย์ก็เพียงจะทำให้เขาเฉลียวฉลาดมากขึ้นเท่านั้นเอง”จางหมี่บอกคุณสมบัติของน้ำทิพย์สวรรค์ของเธอให้กับพี่หมอหยางชิงโม่ไป ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องใช้น้ำทิพย์เพื่อกระตุ้นความทรงจำเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะอีกไม่นานเขาก็จะจำเธอได้แล้ว แต่ว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเขาจะได้ไม่เสียเวลาดีๆ ในชีวิตไป จางหมี่คิด“เช่นนั้นแสดงว่าหากเขาเป็นเฉินหวังตงของพี่จริงๆ เขาก็จะจำพี่ได้แล้วใช่หรือไม่?"หยางชิงโม่ยังต้องการคำตอบเพื่อความแน่ใจ“ใช่แล้วค่ะ เขาจะจำพี่ได้แน่นอน ที่นี่ก็ขึ้นอยู่กับพี่หมอแล้วว่าจะตัดสินใจอย่างไร แต่ฉันก็อยากจะบอกพี่หมอเหมือนกันว่า คู่ชีวิตที่ดีนั้นหาไม่ได้ง่ายน
บทที่ 101 เป็นแฟนกันเถอะนะครับหยางชิงโม่ที่อยู่ในชุดกาวน์ของแพทย์ยืนมองดูร่างของคนไข้ที่ตอนนี้มีสายระโยงระยางเพื่อพยุงชีวิตเขาเต็มไปหมด หมอที่มาตรวจดูอาการของเขาต่างก็ตกอยู่ในอาการงวยงง กันมาก เพราะว่าแผลของเขาที่รับนั้นมันเล็กมาก ไม่ถึง10 เซนติเมตรด้วยซ้ำแต่ว่าอาการของเขานั้นมีหลายครั้งที่ถึงกลับมีอาการหัวใจล้มเหลว พวกเขาต่างพยายามเต็มที่ที่จะช่วยชีวิตของคนไข้รายสำคัญคนนี้ของท่านผู้นำเอาไว้ เพราะแน่นอนว่าพวกเขาทุกคนต่างก็ได้รับข่าวสารเรื่องการที่เขาเป็นผู้ช่วยเหลือท่านผู้นำเอาไว้จากผู้ร้ายหยางชิงโม่นั้นก่อนที่จะมาที่นี่เธอได้โทรหาน้องสาวจางหมี่แล้ว โดยถามว่ายาที่เธอให้มานั้นจะเกิดอาการอย่างไรกับคนที่โดนซึ่งจางหมี่ก็ได้บอกรายละเอียดมาจนครบและเด็กสาวคนนั้นยังบอกอีกว่าหากจะรักษาให้หายเพียงให้หยดน้ำทิพย์เข้าปากเพียง1หยดเท่านั้นเอง และหากว่าอยากจะให้คนร้ายสารภาพและซัดทอดไปถึงผู้บงการจำเป็นต้องมียาอีกตัวที่จะทำให้ประสาทของคนไข้หลอนและสารภาพออกมาเอง โดยการที่เขาจะสารภาพนั้นอาจจะใช้เวลา 1 หรือ 2 วันหลังจากที่เขาอาการดีขึ้น โดยที่พวกเธอไม่ต้องทำอะไร และแน่นอนว่าตอนนี้ยาเม็ดนั้นอยู่ในมือของเ
บทที่ 100 ข่าวเด่นประเด็นร้อนเมื่อเหตุการณ์สงบลงเจ้าหน้าที่ได้เข้ามาจับกุมตัวของคนร้ายและรถพยาบาลได้นำตัวของหยวนเปียวผู้ที่ได้เข้ามาช่วยท่านผู้นำไปส่งโรงพยาบาล ทุกอย่างก็เริ่มคลี่คลาย ท่านผู้นำเดินมาหาหมอหยางชิงโม่ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่และมือของเธอข้างหนึ่งก็ถูกเฉินหวังตรงจับเอาไว้แน่น“ผมต้องขอโทษคุณหมอด้วยนะครับที่การมาทานอาหารครั้งนี้ทำให้คุณหมอตกอกตกใจขนาดนี้ ไม่นึกจริงๆ การรักษาความปลอดภัยของผมจะหละหลวมขนาดนี้ ผมคงต้องกลับไปจัดการใหม่อีกครั้งแล้วล่ะ” ท่านผู้นำกล่าวขึ้นมา“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นเหตุสุดวิสัย พวกเราไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หยางชิงโม่พูดขึ้นมา“คุณหมอหยางคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ ฉันกลัวมากเลยค่ะ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาและร่างของเธอก็ถูกกอดเอาไว้จากด้านหลัง และมือที่ถูกเฉินหวังตงจับเอาไว้แน่นนั้นก็ถูกดึงออก จากมือใหญ่แข็งแรงและมีมือเล็กขาวนวลนั้นก็มาจับเอาไว้แทนเฉินหวังตงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เจ้าบ้าหรูอี้มาแย่ง ‘แฟน’ ของเขาไปและมันยังพัฒนาถึงขั้นกอด ‘แฟน’ ของเขาอีกหยางชิงโม่ที่ถูกกอดจากด้านหลังก็ตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อตั้งสติได้เธอก็ยกมือขึ้นมาลูบมือของจ้าวหรูอี้แล้วปล
บทที่ 99 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 2 เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ หยางชิงโม่และท่านผู้นำและไม้ประดับคู่นั้นก็เริ่มทานอาหาร บรรยากาศระหว่างมื้ออาหารเต็มไปด้วยความอบอุ่น ท่านผู้นำเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เธอฟัง หยางชิงโม่รู้สึกประทับใจกับความรู้และประสบการณ์ของเขามากจ้าวชุนหยางนั่งทานอาหารมื้อค่ำอย่างเอร็ดอร่อย รอบตัวเขามีเพียงองครักษ์ 2 นาย ยืนประจำการอยู่ห่างๆ บรรยากาศภายในห้องอาหารเงียบสงบ แสงไฟสีนวลสาดส่องลงมาสร้างบรรยากาศอบอุ่นทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นจากด้านหลังของเขาแต่เมื่อมองไปเห็นเขาเพียงพนักงานที่กำลังถือถาดเพื่อจะนำไวน์มาเสิร์ฟให้พวกเขาเท่านั้น พนักงานชายคนนั้นเดินมาทางด้านหลังและก่อนที่ทุกคนจะทันตั้งตัวเขาก็ชักมีดเล่มเล็กออกมาและจ่อไปที่คอของท่านผู้นำประเทศทันที“อย่าขยับไม่อย่างนั้นฉันจะเชือดคอผู้นำของพวกแกแน่นอน” น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นเป็นภาษาจีนแต่ว่าสำเนียงนั้นไม่ชัดเจนเหมือนว่าคนที่พูดเป็นชาวต่างประเทศอย่างไรอย่างนั้นตอนนี้ทุกคนต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น มันเป็นไปได้อย่างไรกับการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดขนาดนี้แต่ยังมีคนร้ายสามารถเล็ดลอด
บทที่ 98 ดินเนอร์กับท่านผู้นำประเทศ ep 1 “ผมยังไม่มีแฟนครับ”เฉินหวังตงตอบอย่างภาคภูมิใจ และหันไปมองหน้าของหมอหยางที่ทำสีหน้าประมาณ ‘ฉันนึกแล้ว’ ใส่เขาและเธอก็หันไปขับรถต่อไป ทิ้งให้ภายในรถมีแต่ความเงียบ....เมื่อบอกไปแล้ว ชายหนุ่มก็หันไปมองหน้าคุณหมอคนสวยพลางรออีก เขารอให้เธอถามต่อหรือแสดงอาการดีใจ อะไรก็ได้ แต่สิ่งที่เขาได้รับคือ ความเงียบและสีหน้านิ่งเฉยและตั้งหน้าตั้งตาเหยียบคันเร่งรถเหมือนจะพยายามขับให้ถึงที่หมายโดยเร็วที่สุด เฉินหวังตงแสดงอาการผิดหวังเล็กน้อยที่เธอไม่ถามต่อ เขาก็เลยจะเฉลยให้เธอฟังซะเลยดีกว่าเพราะตัวเขาเองก็อึดอัดใจเหมือนกัน คือ อยากบอกอยากเล่าอะนะ (55555 สงสาร)“คือว่าผมกับจ้าวหรูอี้เป็นเพียงเพื่อ.....“ถึงคอนโดของคุณเฉินแล้วค่ะ” หยางชิงโม่ที่เหยียบรถห้อมาเต็มที่ในที่สุดก็ถึงคอนโดของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เสียที เฮ้ออึดอัดเป็นบ้าเลย ทำไมตอนที่เธออยู่ที่ยุค 80 กับเขาตอนนั้นไม่เป็นแบบนี้นะ ตอนนั้นทั้งสองออกจะหวานแหววกันตลอดด้วยและดูเหมือนว่าเขากำลังจะเล่าอะไรอีกแล้วละ ...ขณะที่เฉินหวังตงกำลังจะบอกเงื่อนไขที่เขากับเจ้าจ้าวหรูอี้คุยกันกับเธอ หยางชิงโม่ก็พูดแทรก
บทที่ 97 ผมยังไม่มีแฟน“น้องจะบอกว่ามีคนปองร้ายท่านผู้นำหรือ” หยางชิงโม่ก้มหน้าลงและพูดกระซิบกับจางหมี่ทั้งที่บริเวณนั้นไม่มีใครแต่ว่าเรื่องพวกนี้มันเป็นเหมือนสัญชาตญาณการระวังตัวนั้นเอง“ทั้งใช่และไม่ใช่ค่ะ” จางหมี่บอกแบบคลุ่มเครือ เธอไม่อยากจะฟันธงไปเลยการมีคนต้องการที่จะปองร้ายท่านผู้ เพราะว่าคนที่ทำนั้นมันอยู่ใกล้ตัวของท่านผู้นำมากนั้นเอง เฮ้อ ปัญหาครอบครัวแม้ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็หนีไม่พ้นจริงๆ จางหมี่คิดหยางชิงโม่หยิบขวดน้ำทิพย์ที่จางหมี่ให้มาแล้วเก็บเอาไว้อย่างดีภายในแหวนมิติของเธอ“แล้วท่านผู้นำจะเชื่อพี่หรือ ถ้าพี่บอกว่าแม่บ้านของเขาน่าสงสัย” หยางชิงโม่กังวลเล็กน้อยเพราะต้องทราบว่าเธอก็แค่คนแปลกหน้าที่บังเอิญได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเหลือเขาเท่านั้น ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดใดๆ กับพวกเขาเลย“เขาจะเชื่อค่ะ อย่าลืมว่ากว่าเขาจะขึ้นมาเป็นผู้นำคนทั้งประเทศได้ไม่ใช่เรื่องง่ายและเขาจะต้องระมัดระวังเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ยิ่งพี่หมอเอายาไปให้และบอกว่ามาจากฉันเขาจะยิ่งตรวจเช็คเรื่องพวกนี้อย่างถี่ถ้วนแน่นอน” จางหมี่บอกออกไป“ได้งั้นพี่จะทำตามที่น้องจางหมี่บอกก็แล้วกัน”"อีกอย่างตอนที่พี่
บทที่ 96 ฉันเลือกที่จะลืมเขาหยางชิงโม่นั่งรอเพียงไม่นาน ร่างแสนสวยของจางหมี่ก็เดินเหมือนลอยมาหาเธอแล้ว สองสาวทักทายกันนิดหน่อยและจางหมี่ก็เชิญเธอเข้าไปด้านในร้าน เพราะว่าภายในร้านชานั้นพวกเธอไม่ได้ขายอาหารเต็มรูปแบบ มีเพียงขนมและของกินเล่นที่ใช้กินคู่กับชาเท่านั้น ส่วนวันนี้นั้นเธอได้นัดที่จะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่พี่หมอ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเข้าไปทานกันด้านใน ในขณะที่พวกเธอสองคนเดินนั้น ได้มีสายตาของหมาป่าต่างเพศสองตัวจ้องอยู่และพวกเขามองส่งนางฟ้าไปจนลับตาพลางถอนหายใจด้วยความเสียดายเฉินหวังตงและจ้าวหรูอี้ที่มองนางฟ้า 2คนเดินเข้าไปข้างในต่างก็ถอนหายใจด้วยความเสียดายเมื่อไม่มีอาหารตาที่แสนสวยแล้ว พวกเขาสองคนก็หันหน้ามาหากันแทน แม้จะเบื่อหน่ายแค่ไหนก็ตาม“งั้นเอาแบบนี้ไหม อีก 2-3 วันนี้คุณปู่ของคุณจะเชิญหมอหยางของผมไปทานอาหารเพื่อเป็นการขอบคุณที่หมอหยางของผมช่วยชีวิตน้องชายของคุณเอาไว้ วันนั้นผมจะถือโอกาสบอกท่านผู้นำเลยว่าเราสองคนตัดสินใจเลิกกัน ส่วนคุณจะไปหาแฟนของคุณก็ไปผมจะเป็นคนบอกเอง”เฉินหวังตงหันมาปรึกษาหาทางออกให้กับทั้งสองฝ่าย“ถ้าแบบนั้นฉันก็คงจะโดนคุณปู่ยำแน่นอน นายมีทางอื่นอีกไห