เอามือออกไป

ฉันกับแอลเจเดินมาถึงที่รถก็เห็นว่าซันกำลังนั่งรออยู่ฝั่งคนขับก่อนแล้วแถมยังสตาร์ทรถรอแล้วด้วยฉันเลยรีบเปิดประตูไปนั่งประจำที่ทันที

“ขอบใจสำหรับเสื้อนะซัน”ฉันเอ่ยขอบคุณซันเจ้าตัวก็แค่พยักหน้ารับและรถก็เริ่มออกจากตัวมหาลัยตรงมายังห้างที่อยู่ใกล้ๆทันทีเพราะด้วยความที่ไหนๆก็ว่างแล้วฉันเลยชวนพวกนางไปดูหนังกันน่ะคุยไว้ตอนเดินมาโรงอาหารพวกมันก็เออออห่อหมกตามใจฉันทุกอย่าง

“ดูเรื่องไรอ่ะ”แอลเจถามขึ้นเมื่อเราสามคนเดินมาถึงจุดโรงหนังฉันเงยหน้ามองดูรอบหนังที่ขึ้นเรียงๆกันพวกเราสามคนจะชอบดูแนวแอ็กชั่นกันที่จริงฉันก็ไม่ได้ชอบนะแต่เพราะอยู่ด้วยกันบ่อยสองคนดูอะไรฉันก็ดูตามสุดท้ายก็เลยติดหนังแนวนี้ตามไปด้วย

“แรมเพจป่ะพระเอกคือกล้ามแน่นมากเวอร์”ฉันพูดขึ้นพร้อมกับมองดูพระเอกกล้ามโตเห็นแล้วแบบโอ้ยอยากบีบอยากจับจริงๆเล้ยแถมหนังที่ว่าก็ยังเป็นหนังแนวแอ็กชั่นอีก

“โรคจิต” แอลเจพูดพร้อมกับพลักหัวฉันเบาๆ

“เดี๋ยวตบ!” ฉันอ้ามือขึ้นจะสวนกลับแต่นางดันขยับไปหลบหลังซันแล้ว ให้ตายสิชอบกวนโอ้ยจริงๆ

“สรุปจะดูเรื่องนี้หรอ?” ซันถามย้ำ

“จะดูแรมเพจโมจะดูนะๆ”ฉันพูดขึ้นอ้อนๆที่จริงยังมีหนังแนวแอ็กชั่นอยู่อีกแต่ฉันอยากดูพระเอกคนนี้อ่ะ><

“อืมๆงั้นกูไปซื้อตั๋วก่อน” ไชโย!ฉันบอกแล้วว่าพวกนางตามใจฉันมากเพราะคงรู้ว่าเวลาที่ฉันงอนนะต่อให้มาง้อถึงปลายเตียงถ้าฉันไม่อยากหายงอนพวกนางก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากจะนั่งง้อฉันอยู่แบบนั้นไอนิสัยทรามๆของพวกนางที่ฉันพูดๆไปยังต้องแพ้นิสัยขี้งอนของฉันเลยคิดดู

ผ่านไปไม่นานซันก็กลับมาพร้อมกับตั๋วหนังฉันรับตั๋วมาเก็บไว้เพราะกลัวพวกนางทำหายซึ่งที่ที่ซันซื้อเป็นที่ที่แพงที่สุดของโรงหนังมีทั้งที่นอนหมอนและผ้าห่มประหนึ่งนอนดูหนังอยู่ในบ้านก็ไม่ปาน

“รอบสี่โมงเลยแหะงั้นพวกเราไปหาไรเล่นก่อนดีป่ะ” ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อดูรอบหนังแล้วพบว่ามันยังเหลือเวลาอีกนานกว่าที่หนังจะฉาย

“เคๆ/เค” ทั้งแอลเจและซันต่างก็ตกลงฉันเลยพาพวกนางมาเล่นตู้คีบตุ๊กตาที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลฉันเดินมองดูตุ๊กตาในตู้ที่ชอบก่อนจะลากทั้งสองคนมายังตู้ที่ต้องการ

“ซัน”ฉันเรียกชื่อฉันพร้อมกับยิ้มกว้างแทนที่ฉันจะเล่นเองแต่ไม่จ้า ฉันจะให้ซันเป็นคนเล่นให้เพราะนางเล่นเก่งมากคีบได้เกือบทุกตู้ใบหน้าหล่อมองฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินไปแลกเหรียญฉันก็ยิ้มร่าทันที

ตุ้บ

“เย้ๆซันเก่งที่สุดเลย^^”ฉันพูดพร้อมกับชูนิ้วโป้งใส่ร่างสูงรัวๆซันก้มลงไปเอาตุ๊กตาหมีน้อยด้านล่างก่อนจะยื่นมาให้ฉัน

“ขอบใจนะ^^” ฉันเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มไม่ผิดหวังจริงๆที่ให้ซันเป็นคนเล่นให้ถ้าฉันเล่นเองมีหวังหมดไปหลายร้อยแน่ๆ

“อืม” ซันตอบกลับเสียงเรียบใบหน้าหล่อมีรอยยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับมือหนาที่จับหัวฉันโยกเบาๆ

“ซันจ๋าโมขอตัวนี้ด้วยได้ไหม”ฉันชี้ไปที่อีกตู้ซึ่งเป็นตุ๊กตาแมวน้ำขนาดใหญ่เจ้าตัวก็พยักหน้ารับและลองคีบให้แต่ทว่า

มันไม่ได้!

ใช่! ไอแมวน้ำตัวยักษ์นี่คีบยากสุดๆสงสัยตัวใหญ่และหนักเกินไปคีบทีไรก็หล่นทุกทีเหรียญที่แลกมาก็เหลือแค่อันเดียวแล้วฉันเลยคิดว่ากะจะหาตู้อันใหม่แทนเพราะรู้สึกหมดหวังกับไอเจ้าตู้นี้แล้ว

แต่ฉันก็ยังอยากได้แมวน้ำอยู่นะก็มันน่ารักอ่ะT^T

“กูขอลองเล่นหน่อย” จู่ๆแอลเจที่เงียบอยู่นานก็เสนอตัวขอเล่นแอลเจกับฉันก็ฝีมือพอๆกันอ่ะนางถึงได้เงียบและปล่อยให้ซันเป็นคนเล่นให้ไงซันมองหน้าฉันเหมือนจะถามว่าเอาไงฉันเลยพยักหน้าตกลงไปเพราะยังไงก็เหลือเหรียญเดียวแล้วปล่อยๆให้นางเล่นไปเถอะแต่ว่ามัน..

ตุ้บ

“เห้ย..เห้ยๆ”ฉันร้องขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาเมื่อไอแอลเจนางคีบตุ๊กตตาแมวน้ำให้หล่นลงช่องได้และใช่จ้านางทำสำเร็จภายในครั้งเดียวพระเจ้าช่วยกล้วยทอด!

“เก่งป่ะล่ะ”ได้ทีก็แอ็คขิงใหญ่แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกหมั่นไส้อะไรแต่รู้สึกทึ่งมากกว่าที่นางทำได้

“เก่งมาก!”ฉันชูนิ้วโป้งเป็นการยอมรับแอลเจก้มลงลากแมวน้ำยักษ์ออกมาจากช่องก่อนจะยื่นมาให้ฉันซึ่งฉันก็อ้าแขนรับมากอดเต็มที่ฟินมากทั้งใหญ่ทั้งนุ่มฮื่อออ

“นี่พวกนายสองคนจะเก่งทุกอย่างไม่ได้นะ”ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงน้อยใจนิดๆทั้งแอลเจและซันต่างก็เป็นนักเรียนหัวกระทิมาตั้งแต่เด็กๆเล่นกีฬาก็เริ๋ศเป็นัวแทนไปแข่งสร้างชื่อเสียงมานับไม่ถ้วน

ผิดกับฉันที่การเรียนก็ผ่านแบบคาบเส้นตลอดแม้ว่าเราสามคนจะนั่งติวด้วยกันแต่มันก็ไม่เข้าหัวสมองฉันเลยอ่ะส่วนเรื่องกีฬานี่อย่ามาพูดถึงเลยลำพังแค่วิ่งในระยะ100เมตรฉันก็หอบแล้วมั้ง

ที่ทำได้ดีก็คงจะเป็นพวกการเป็นตัวแทนนั่นนี่ให้กับโรงเรียนนั้นแหละประมาณว่ามีงานอะไรที่ต้องส่งเด็กนักเรียนไปใส่ชุดหรือต้อนรับแขกฉันก็มักจะได้รับหน้าที่นั่นอยู่เสมอซึ่งพอฉันเป็นคนเดียวที่ได้แต่งตัวสวยๆก็เลยเป็นที่รู้จักมากในโรงเรียนแต่มันก็ได้แค่นั้นแหละ

“น้อยใจอะไรเธอเองก็มีความสามารถเหมือนกันนั้นแหละ” แอลเจพูดเหมือนปลอบใจฉันมือหนาโยกหัวฉันเบาๆด้วยซันเองก็พยักหน้ารับเห็นด้วยกับที่แอลเจพูด

“ความสามารถเรื่องไรอ่ะ”ฉันถามออกไปไม่ยักจะรู้ว่าตัวเองมีความสามารถอะไรแบบนั้นด้วย

“กินเก่งไง..เธอสามารถกินข้าวได้3จานพูนๆโดยที่ตัวยังกะเปี๊ยกเท่าเดิม” ฉันมองค้อนแอลเจทันทีก่อนจะปัดมือนางออกจากหัวด้วยความโกรธแอบมีได้ยินเสียงหัวเราะจากซันด้วยนะ

ให้ตายสินั่นมันเรียกความสามารถที่ไหนกันฉันแถมยังแอบล้อว่าฉันกินเยอะแต่ไม่สูงอีกโอ้ยน่าโมโหสุดๆ!

“เข้าโรงเลยป่ะ”ซันถามขึ้นฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดูก็พบว่ามันถึงเวลาเข้าโรงได้แล้วฉันเลยพยักหน้ารับฉันกับซันก็พากันเข้าโรงหนังส่วนแอลเจไปซื้อน้ำกับป๊อบคอร์นซึ่งที่นั่งเป็นแบบที่นอนยาวๆที่สามารถนอนได้2-3คนแน่นอนว่าฉันก็ต้องอยู่ตรงกลางอีกเช่นเคยแต่ว่าที่นั่งมีแค่หมอนใบเดียวและผ้าห่มผืนเดียวเอง

นี่เข้าไม่ใจดีเพิ่มให้หน่อยเรอะนอนกัน3คนเลยนะ-.-

ไม่นานแอลเจก็เดินเข้ามาพร้อมกับของกินแอลเจส่งถึงป๊อบคอร์นให้ฉันถือก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน

“ป้อนหน่อย”ผ่านไปสักพักที่ได้ดูหนังแอลเจก็สะกิดฉันเบาๆฉันเลยยกถังป๊อบคอร์นส่งไปให้แต่มือหนาก็ดันกลับมา

“ป้อนอ่ะป้อน”ฉันขมวดคิ้วเพราะกำลังดูหนังมันส์ๆแต่ก็ยอมทำตามหยิบป้อนเข้าปากแบบกำได้เท่าไหร่ก็ส่งไปเท่านั้นสมน้ำหน้าอยากให้ป้อนดีนัก

แต่พอทำแบบนี้นิ้วฉันมันก็แอบสัมผัสกับริมฝีปากของแอลเจอยู่นะแล้วทำไมปากผู้ชายมันถึงได้นุ่มนิ่มขนาดนี้กัน

“อ๊ะ!”ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจก่อนจะหันไปมองซัน

“เป็นอะไร” แอลเจถามฉันฉันก็รีบหันกลับมาส่ายหน้าเบาๆและหันกลับไปมองซันอีกครั้งแต่เจ้าตัวก็ยังทำหน้านิ่งทั้งที่มือภายในผ้าห่มกำลังจับที่ขาอ่อนของฉันอยู่

“ซันเอามือออกไปนะ” ฉันพูดเสียงเบาเพราะกลัวแอลเจได้ยินใบหน้าหล่อเพียงแค่หันมามองฉันแล้วยิ้มบางๆให้เท่านั้นแต่ก็ไม่ยอมเอามือออกไป

“อื้ออ”ฉันรีบหุบขาทันทีเมื่อมือของฉันมาเริ่มลากเข้ามาใกล้กับน้องสาวของฉัน

“เป็นอะไรเนี่ยโมนาดิ้นอยู่ได้”แอลเจถามอย่างไม่สบอารมณ์

“ฉันปวดฉี่อ่ะ”ฉันแกล้งพูดออกไป

“ไหวป่ะล่ะจะไปห้องน้ำไหมเดี๋ยวไปเป็นเพื่อน”แอลเจถามกับฉันซึ่งฉันก็รีบพยักหน้ารับทันทีถ้าไม่รีบออกจากตรงนี้มีหวังมือบ้าๆนั่นล้วงเข้ามาข้างในแน่ๆ

หลังจากที่ลุกออกมาได้ฉันก็รีบเดินมาที่ห้องน้ำโดยมีแอลเจเดินตามหลังมาภายในห้องน้ำโล่งไม่มีคนเพราะทุกคนต่างก็ดูหนังกันอยู่

“โมนา”ฉันสะดุ้งมองแอลเจที่เดินเข้ามาในห้องน้ำหญิงให้ตายเหอะหมอนี่มันเอาอีกแล้วเป็นบ้าอะไรชอบเดินเข้ามาในห้องน้ำหญิงเนี่ย!

“แอลเจนี่มันห้องน้ำหญิงนะเว้ย!” ฉันพูดเตือนนาง

“กูเห็นนะว่าไอซันมันทำอะไร”คำพูดของแอลเจทำตัวฉันชะงักไปทันที

“อะไร..ทำอะไร”ฉันเอ่ยถามอย่างร้อนลนมองใบหน้าหล่อที่จ้องฉันด้วยสายตาเรียบนิ่งจู่ๆหัวใจของฉันมันก็เต้นระรัวเนื้อตัวเย็นวาบเหมือนคนที่กระทำผิดแล้วโดนจับได้ก็ไม่ปาน

“ทำไมกูต้องยอมมันในเมื่อมันก็ทำได้” ฉันขมวดคิ้วมองแอลเจที่เริ่มเดินเข้ามาใกล้

“อะไรของนายแอลเจ”ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้วันนี้พวกนางสองคนเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย

“ก็ในเมื่อเธอยอมให้มันจับเธอเองก็ต้องยอมให้ฉันจับด้วยสิโมนา:)” ฉันหลังจากพูดจบแอลเจก็พุ่งตรงมายังฉันทันที

แต่ละคนก็รุกไวเกิ๊นนน