“ฉันไม่รู้ว่านายเข้าใจอะไรผิดนะ ต้าร์”นั่นคือคำพูดที่ได้ยินเมื่อลืมตาบนเตียงตัวเองที่บ้าน...ต้าร์มองหาเจ้าของเสียง...ก่อนจะได้เห็นเดชชนะที่ยืนกอดอกอยู่ตรงปลายเตียง...เขายันตัวขึ้น...“ปวดหัวว่ะ” เสียงบอก “นายมาพูดอะไรอีก ฟังไม่รู้เรื่องแต่เช้า”“เที่ยงแล้ว” อีกเสียงแทรกห้วนๆ ต้าร์เบือนหน้าไปมองคนพูด...เอ่ยอุทาน...“พ่อ”นานๆ ทีจะได้เห็นหน้าดำรง...ต่างคนต่างอยู่และอีกคน...“ปู่...”เขาเริ่มเอะใจ ไม่ชอบมาพากล“แม่ไปไหน” อย่างน้อยแม่ก็คอยปกป้องเขาเสมอหากจะมีการตำหนิติเตียน...เขาเห็นสีหน้าเอาจริงของเดชชนะ“ฉันไม่ให้เข้ามาแอง” เดชชนะตอบ “ปู่กับพ่ออยากคุยกับนายด้วยว่าจะเอายังไงกับการใช้ชีวิต...และบอกตรงๆนะ ต้าร์...ที่ฉันแพลนเอาไว้หากนายยังเป็นแบบนี้...คือการรักษาตัวยาวในบ้านชีวิตใหม่ พวกเขาจะดูแลนาย...จนหายป่วย”“เฮ้...ฉันไม่ได้ป่วย”“นายป่วย...” เสียงย้ำหนักแน่น “เมื่อคืนนายร้องได้แค่สองเพลง...และนายก็หลบไปหลังเวที อยู่กับเมญ่า...”อัจฉราโผล่หน้ามาลับๆ ล่อๆ เสียงเดชชนะหันไปสำทับ“แม่เอ๋...อย่าเพิ่งเข้ามา...เราสามคนแค่ขอคุยกับต้าร์ แต่เราไม่ได้ทำร้ายเขา...ทั้งที่ผมอยากจะบีบคอเขา
เดชชนะกระแอมในคอ เหมือนจะขัด“ฉันจะทำเพื่อพ่อ...เพื่อคูนแคน”“ไม่ว่าจะอย่างไร...นายก็ไม่น่าจะด่าผู้หญิงคนนั้น...คิดว่าเค้าทั้งตอแหลและดอกทอง...นายก็ถอยออกมาสิ ไปนัวเนียเอาเขาอยู่ทำไม ลูกผู้ชายไม่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงนะ”นายดุ่ยได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า...นี่สิ เลือดกู...ดำรงคิดว่า...ไอ้ลูกชายเอ๋ย เอ็งน่ารักนัก...ส่วนอัจฉราถอนใจ...ต้าร์นะ ก็เลี้ยงมาเท่ากับช่วยเลี้ยงเดช ทำไมแกไม่ได้ครึ่งเดชมันบ้าง ทำไม...เพราะอัจฉรามองข้ามไปว่าหล่อนผิด....ที่พะเน้าพะนอต้าร์ยิ่งทำให้ต้าร์เป็นน้อง เดชชนะเป็นพี่ หล่อนอบรมเดชชนะให้หลีกทางให้น้อง สละให้น้องทุกอย่างเสมอมา“นายต้องพิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำ เว้นยามาแล้ว เว้นอีกสองอย่างนะ ต้าร์ เว้นผู้หญิง เว้นเหล้าด้วย เพื่อพ่อ เพื่อตัวนายเองกับอนาคตที่ดี...”ต้าร์สบตากับเดชชนะ“แล้วถึงเวลานั้น...นอกจากทำวงคูนแคนมั่นคง เป็นลูกรักของพ่อ แล้วฉันจะได้อะไรล่ะ เดช...” คำถามตรงนัก “มีอยู่เรื่องนึ่งระคายใจฉันมากนะ...”“อะไร”“โอป้า...คำนี้กับนักร้องคูนแคน...นายคิดว่าใครควรถูกเรียก”เดชชนะนิ่งไป“พวกเขาเรียกนายว่าโอป้า...หน้านายหล่อเหมือนหนุ่มเกาหลี...ขาว หล่อ
รอยยิ้มของเอกนรีร่าเริง“ฉันสนุกจ้ะ...ที่มีเรื่องให้ทำอีกเยอะ แต่ขอไม่รับสายใคร ไม่พร้อมพูดคุย...ปล่อยไป...แต่ฉันอยากดูไลฟ์สดถีงฉันเมื่อคืนอีกสักรอบได้ไหม”กิตติมาพยักหน้ารับ“เพลงนี้เลยครับ...เพลงของพ่อดำรงให้กับสาวๆ รับรอยจูบซับน้ำตาไปเลย...น้ำตากี่แสนกี่ล้านหยด...พี่จะดื่มกิน จะซดเอง....อย่าเสียน้ำตากับผู้ชายหน้าโง่ที่มันไม่เห็นค่าของเรานะครับ”“เพลงจูบซับน้ำตาใช่ไหม หมอมา”“มั้ง...แต่เพราะดีนะ...กินใจนักล่ะ”“ฉันเสียน้ำตาไปถึงล้านหยดใช่ไหม”เอกนรีถามเหมือนรำพีง“ฉันควรไปให้เขาร้องเพลงนี้ต่อหน้าจริงๆ...แล้วให้เขาดื่มกินน้ำตาให้ฉัน จะดีไหม”“นรีพูดอะไร” กิตติมาทำท่าตกใจ“ก็มีคนเห็นใจ...พ่อโอป้ารูปงามคนั้น...ร้องเพลงก็เพราะ หล่อก็หล่อ...”“เธอเพี้ยนไปแล้วเพราะเธอเสียพี่อาทร”เอกนรีส่ายหน้า “ฉันไม่ได้เพี้ยน...แต่ฉันจะไปที่นั่น ไปที่มาแลร์นา...ระหว่างที่ฉันควรจะไปจากกรุงเทพเมืองฟ้าอมรรัตนโกสินทร์นี่สักพ้ก...ยุเคยชวนฉันไปช่วยพี่โอป้านั่นทำวงลูกทุ่ง…ฉันจะรอช้าไม่ได้นะ หมอมา”“นี่ๆ ฉันมีคำเตือนเธอนะ ถ้าแค่อกหัก เศร้า เหงา... รักคุด อย่าจุดไฟรักกองใหม่ มันจะเผาเธอ”“เปล่า ไม่ได้จุดไ
“เธอจะพูดอะไรอีก”เพราะการถูกทัวร์ลงว่าเอกนรีบุลลี่คนอื่นนั้น ไม่ได้กระทบกับเธอเลย หญิงสาวคนนั้นยังดูสวยงาม...ยังวางท่าสวยๆ หน้ากล้องไลฟ์สด ท่วงท่ามั่นใจเข้มแข็ง หน้าสวย...และดวงตาก็สดใส...ไม่มีร่องรอยว่าร้องไห้อะไรเลย“พี่อาทร...เธอเข้มแข็งมากนะ” ดาหวันบอกกับเขา “เป็นดาหวันคงร้องไห้ ตาบวมไม่สวยอีกแล้ว เธอยังสวย...”นั่นสิ เอกนรีไม่ได้ร้องไห้เลยหรือหรือเธอไม่เสียใจหรือเธอไม่ได้รักเขามากมายอะไรแม้จะโล่งใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นไม่ได้กระทบเธอ แต่อาทรอดคิดมากไม่ได้ก่อนเขาจะผวากับคำพูดของเอกนรี“นรีกำลังจะช่วยพี่อาทรจัดงานแต่งค่ะ...”ช่วนจัดงานแต่งหมายความว่าอย่างไรเธอยังพูดต่อในไลฟ์สดนั้น...และเมื่อจบ เธอโทร.มาหาเขา“นรีต้องการคำขอโทษของพี่อาทร”คำขอโทษ...เสียงบอกมาหนักแน่น และเรียบ“ได้สิ นรี พี่ขอโทษ พี่เสียใจนะ”“ไม่ใช่แค่นี้ค่ะ”เขาเริ่มใจหาย “นรีต้องการอะไร” เขาถาม คุมเสียงตัวเองให้เป็นปกติ“เปิดกล้องนะ พี่อาทร...ขอนรีเห็นหน้าพี่กับ...ผู้หญิงคนนั้น”“เธอชื่อดาหวัน”“เธออยู่กับพี่อาทรใช่ไหม...ตอนนี้”“ใช่...”“ดี...นรีจะพูดทีเดียวว่าอยากได้คำขอโทษอะไร ทั้งจากพี่อาทรและจากเด็ก
และเอกนรีเงยหน้าขึ้นช้าๆ“ขอโทษนรีง่ายๆ...และนรีจะไปตามทางของตัวเอง...ผู้หญิงคนนี้...พี่อาทรก็รู้ว่านรีรักตัวเอง มีศักดิ์ศรี...มีความเชื่อมั่นในตัวเองและเชื่อมั่นในตัวพี่เสมอมาว่าพี่อาทรรักนรี...ไม่นอกใจนรีไปเป็นอื่น...แต่เมื่อเรานัดกันกินข้าว หลังจาก ไม่เจอกันพักใหญ่ พี่เอาการ์ดงานหมั้นให้นรีแทนขนมหวาน...รอให้กินข้าวเสร็จก่อนยังไม่ได้ พี่ใจร้ายมาก”“นรี...พี่เสียใจ”“พี่นรีคะ” ดาหวันสอดขึ้นมา หล่อนนั่งตัวตรง พนมมือกลางอก “ดาหวันผิดเองค่ะ ที่...ยอมง่ายๆ เพราะดาหวันก็รักพี่อาทร และดาหวันไม่ได้ขอให้เขารับผิดชอบใดๆ เลย”...อีเด็กบ้า...เอกนรีกรีดร้อง...ในใจเกือบผิดพลาดยิ่งตอกย้ำ...เขารับผิดชอบเด็กคนนั้นเธอยกมือห้าม เสียงสั่นพลิ้ว“ไม่เป็นไรจ้ะ ดาหวัน พี่เข้าใจ”หน็อย...ทำอวด เดี๋ยวจะเป็นพี่แม่มดตัวจริงจะ...จะ...“การรับผิดชอบเป็นเรื่องดี พี่เข้าใจนะ และพี่ขอจัดงานให้...ดาหวันรู้ไหม พี่ครีเอทรูปแบบงานด้านสวยงาม หนูจะเป็นเจ้าสาวที่สวย ที่มีความสุข...พี่ไม่ได้เป็นนางมารร้ายอะไรหรอกนะ...อย่ากังวลไปเลย”อาทรถามมาว่า “นรีเข้มแข็งพอนะ”เธอสบตาเขาผ่านหน้าจอ เอ่ยตอบไปว่า “พี่อาทรคิดว
“หนูจะไปทำงานกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด...”เธอบอกกับคนเป็นลุงเมื่อกลับมาบ้าน...มาบอกว่าเธอวางแผนชีวิตอย่างไร...ปรายตามองป้าสะใภ้...ไม่พูดความจริงถึงจุดหมายปลายทางที่จะไป...รอก่อน...ยัยป้า รอฉันไปทางโน้นก่อน...และวิลลี่พยายามกล่อมหลานสาวต่างๆ นานา...แต่เอกนรียืนยัน “หนูไม่ไปนิวซีแลนด์...คนจะคิดยังไง”“แต่หนูก็ไปที่อื่นอยู่ดี...คนคิดกันแน่”“ลุงรู้ไหม หนูจะทำอะไร...ให้รู้กันว่าหนูไม่ได้เสียใจและหนูจะเป็นแม่พระ”เอื้อยฟ้าหมั่นไส้จนอดไม่ได้“เธอนี่อวดดีเสมอ...อะไรจะทำให้เลือดหัวเธอตก...แล้วเสียใจได้บ้างนะ นี่เห็นเธอระรื่นดี...”เอกนรีหันขวับมาตาจ้า และตามเคยที่ไม่เคยลดราให้กัน...เธอยิ้มใส่ เชิดหน้าสูง“ฉันไม่ใช่คางคก...จะได้เอาเลือดยางหัวออกมา...ฉันเป็นนางฟ้า...นางฟ้าตัวจริง...ไม่ใช่นางฟ้านรกอย่างป้า...” เธอเน้นเสียงเรียก...รู้ว่าเอื้อยฟ้าเกลียดคำนี้ ยิ่งเอ่ยย้ำเธอมองว่าหล่อนแก่ เอื้อยฟ้าก็แทบจะเต้น“อยากสมน้ำหน้าฉันใช่ไหม”“แน่นอน...สมที่โดนเท...แล้วยังแสร้งสร้างภาพว่า ร่าเริงอีก”เริ่มอีกแล้วสงครามเล็กๆ วิลลี่รีบห้าม แต่ทั้งสองคนเคยฟังเขาที่ไหน“สมน้ำหน้าได้...คอยดูต่อไปแล้วกัน...
วันนี้เธอยังดูสวยในเดรสสีแดงเข้ารูป...สีแดง..ร้อนแรง..ปากแดง...กระเป๋าสีแดง รองเท้าสีแดง...ดาหวันเองยังหวาดๆ อดจะถามไม่ได้“วงลูกทุ่ง...วงไหนคะ” เอกนรีหันมามอง ได้ที“อ้อ...ลืมไป หนูดาหวันมาจากบ้านนอกใช่ไหมจ๊ะ”กิตติมากระแอมอาทรหน้าเจื่อน“อ้อ เรียกผิด ชนบท ต่างจังหวัด...”“ค่ะ”“คงชอบเพลงลูกทุ่ง”“ก็ฟังค่ะ พี่ชายของดาหวันทำวงลูกทุ่ง...”“พี่ชาย?”“ค่ะ พี่ชายที่นับถือ...”“พี่จะไปทำวงคูนแคนค่ะ” ดาหวันเบิกตากว้าง“วงอะไรนะคะ”“คูนแคน...อย่าบอกนะว่า...”“พี่เดชกับพี่ต้าร์”“ว้าว...โลกกลมดีนะ หนู...พี่จะไปทำวงนั้น...ตามคำเชิญ...เพื่อนพี่บอกว่าพี่สามารถทำวงให้ดังกว่านั้นได้อีก”“พี่...จะหมายถึงพี่มยุรีหรือเปล่าคะ”“ใช่จ้ะ นี่เราเป็นคนกันเองหรอกหรือ...โลกหนอโลก”เอกนรีเอามือทาบอก อุทานด้วยมาดราวกับนางเอกละครเวที กิตติมาบอกตัวเองแบบนั้นเพราะเอกนรี “เล่นใหญ่”“พี่อาทร...” เอกนรีทำตาปรอยใส่เขา “นรีดีใจนะคะนี่ที่พี่อาทรยอมขอโทษให้โอกาสนรีแสดงตัวดูแลงาน ใส่ใจ...และนรีก็ดีใจซ้ำสองที่พี่อาทรเลือกผู้หญิงของตัวเอง...สวย แสนดี...ไร้เดียงสา...นรีดีใจนะคะที่ได้เสียสละพี่อาทรให้กับผู้หญิงที
กลับออกจากห้องนั้น...เอกนรีก็คว้ามือเพื่อนสาวกำแน่น เสียงเครือจัด“หากอยู่ต่ออีกห้านาที ฉันคงจะออกอาการให้พวกเขาหัวเราะเยาะฉันได้ว่าที่จริงฉันอ่อนแอ”น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง เอกนรีแหงนหน้ามองท้องฟ้า ก่อนจะร้องอุทานว่า“พระอาทิตย์ทรงกลด”“เวลาสิบเอ็ดโมง สิบเอ็ดนาที”กิตติมามองเวลาแล้วขานบอก“พระอาทิตย์ส่องแสงสว่าง ทรงกลดอีก...ในเวลาที่เลขสวยเหลือเกิน หมอมา...เท่ากับบอกว่าทางที่ฉันเลือกใช้ถูกต้องแล้ว ไปทำงานใหม่ๆ...ในเวลาที่ฉันต้องสะสมพลัง เพื่อจะกลับมาร่วมพิธีแต่งงานของพวกเขาสองคน...”“นรี...จำได้ไหม เธอเคยพูดอะไรเกี่ยวกับตัวเอง...ใต้ฟ้านี้...” เสียงหมอมาทอดอ่อนโยนเป็นยิ่งนัก “ใต้ฟ้านี้ เอกนรีทำได้ทุกอย่าง หากจะทำ”นี่คือคำประกาศชัดเจน“ฉันผู้ไม่เคยหวั่นไหวกับอะไร...วันที่ร้องไห้หนักสุดก็ผ่านมาแล้ว จริงไหม วันที่พ่อแม่จากไปพร้อมกัน...”เพราะอุบัดิเหตุในวันที่เธออายุสิบขวบ...พ่อแม่จากไปโดยไม่ได้ร่ำลา สั่งความใดเลย...สองชีวิตที่รักมากสุดจากไป ทิ้งเธอเอาไว้ในโลกกว้างใหญ่นี้เพียงลำพัง ก่อนเธอจะอยู่ในการอุปการะดูแลของลุง...ญาติคนเดียวที่มี...ลุงวิลลี่...“ฉันจะเสียน้ำตาเพราะเขาเป็นครั้งส
หญิงสาวหัวเราะคิกคัก ปรายตามอง...เอนตัวมาหาอีกนิด...“อย่า...อย่า” ชายหนุ่มร้องห้าม “นิสัยผมไม่ได้ดีนา... คุณนรี”“ไม่ดียังไงน้อ”“คุณนี่...เป็นดาวยั่วมาจากไหน”“ยั่วสวาทไม่เป็น แต่ยั่วโทสะ นี่ถนัด...”“ใครบอกว่าไม่ยั่วสวาท” เขากอด “ยั่วมาก รู้ไหม...ผมกลัวจริงๆนะ...”“ถ้างั้น ถอยห่างไปนิด...” เธองึมงำ...แต่คนที่ปากบอกว่าถอยห่างไปนิด คือคนที่กระแซะมาติดตัวเขา และสวมกอดเขาตอบ “อยากให้กลัวมากๆ...”“แล้วไงล่ะ ทำท่าเหมือนไม่กลัว”“แหม...ตัวสั่นแล้วนะเนี่ย” เอกนรีเอ่ย ลูกไฟจากกองไฟเล็กๆ แตกได้ยินเสียงเบาๆ กับเสียงแมลงกลางคืนจากต้นไม้ที่อยู่ในระดับต่ำจากเนินที่ปลูกบ้านนี้ “สั่นรอ...”“เดี๋ยวก็เจอดีตรงนี้...บนดิน...บนหญ้า ใต้ฟ้า ใต้จันทร์เสียหรอก”“ไม่เคยเจอ ถือเป็นประสบการณ์”เอกนรีตอบชัดนัก และก่อนจะโดนดี เธอก็กอดเขาไว้แน่น“ปีใหม่...จัดงานแต่ง...ไม่ต้องใหญ่มากนัก ก็ได้...”“ตอนไปขอคุณจากลุง...จะได้ไหมน้อ”“ไม่เป็นไร...ไม่ได้ก็จะแต่ง...ลุงคนเดียวตัดทิ้งได้”“น่ารักเสมอ คนดีของผม”“คุณก็หวานเสมอ จริงๆ นะ เกิดมาเพิ่งเคยเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงถึงยอมข้ามขั้น เต็มอกเต็มใจ อยากพลีกาย...หลังจากพ
ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป“รอหลังเพื่อนหนูแต่งก่อนดีกว่าค่ะ...นะคะ...ปีหน้าแล้วกัน”“อาต้องรอข้ามปีเชียวหรือ” “เป็นพ่อม่ายข้ามปี หมักได้ที่นะคะ”ดำรงหัวเราะหึๆ “อ่ะ อีกปี...ข้ามปี...รอได้...”“ให้หนูเข้าใจเรื่องราวพวกนี้ก่อนค่ะ คุณอา...”“เข้าใจอะไร”“สมัยสาวๆ พวกเราเชื่อภาษิตโบราณ...ว่าเราจะไม่ร้องเพลงในครัว เพราะจะได้ผัวแก่”ดำรงทำตาโต“หนูไม่เคยร้องเพลงในครัวเลยนะคะ ไม่ว่าครัวไทย ครัวฝรั่งหรือที่ไหนที่ทำอาหาร...หนูกลัวมีผัวแก่ แล้วนี่อะไรกันคะ...ฮือๆ...” เหมือนกิตติมาครางเล็กน้อยอีกด้วย “หนูจะมีผัวแก่...หนูสับสนค่ะ แม้หนูจะฝ่ากมือหนูไว้กับคุณอา แต่ความจริงคือหนูจะมีผัวแก่”“อย่างเดียวเลย หนูมา” เสียงดำรงอ่อนโยนนัก “ถามใจตัวเองว่ารักอาไหม...จะแก่จะหนุ่มมิใช่ปัญหา ขอเพียงมีใจ”นั่นสินะ...กิตติมาบอกตัวเอง...ขอแค่มีใจ ขอแค่รัก... ในที่สุดหล่อนก็พยักหน้ารับ ความจริง ความรัก สองอย่างเดินไปด้วยกัน หล่อนฮัมเพลงเบาๆ“ถึงแก่แล้วจะรักใครจะทำไม”“ไม่ทำไมหรอกจ้ะ หนูมา แต่ขอหอมแก้มหนูสักฟอดแล้วกันนะ”อัจฉราขอถอนตัวออกไปจากบ้าน จากการดูแลวงและทุกคน เพราะดำรงจะแต่งงานแน่ๆ ในปีหน้า หล่อนพ
เอกนรียอมจะแต่งงานกับเดชชนะ พร้อมกับเขาประกาศถอนตัวจากวงการเพลง สุดท้ายอำลาเวที คืนนี้หลังจากสามเพลงแรกผ่านไป เดชชนะเชิญผู้หญิงคนหนึ่งออกมา พร้อมกับการประกาศร้องเพลง“จะกี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน”เอกนรีแต่งตัวด้วยชุดที่เอ๋จัดหาให้...เป็นการขึ้นร้องเพลงครั้งแรกของเธอเสียงประกาศบอกว่าเธอคือผู้จัดการวงคูนแคนเธอคือยูทูปเปอร์ คือเจ้าของคลิปดังๆ หลายคลิป...บนแอพลิแคชั่นที่มาแรงต่างๆแฟนเพลงข้างล่างส่งเสียงกรี๊ดๆ เสียงเอกนรีไพเราะเพราะถูกเทรนมาไม่น้อย ที่พอจะร้องเพลงได้ จึงง่ายที่จะไม่ต้องคร่อมทำนองไม่ผิดคีย์...จบเพลงด้วยคำบอกว่า “โอป้าเดช ให้เพลงนี้กับฉันวันที่โลกของฉันถล่มลงมา วันที่ฉันถูกเท ผู้หญิงที่หลงว่าตัวเองพร้อมถูกเทกะทันหัน ต้องเยียวยาตัวเอง วันที่อ่อนแอและเขาก็บอกว่าไงนะคะ”เธอหันมาถามเขา“กี่ล้านหยดน้ำตาอย่าสับสน จะขอดูแล”เสียงยิ่งดังกว่าเดิม“กาแฟมันขม ใส่ผมแทนนม”เสียงแฟนเพลงกรี๊ดกี่ครั้งแล้ว...ไม่ได้เป็นเสียงไล่แห่ แต่เป็นเสียงชื่นชมกับโมเม้นท์นี้การยอมรับเอกนรีเดชชนะคุกเข่าลงบนเวที...ทีมงานวิ่งมาส่งดอกกุหลาบสีชมพูให้กับเขา1 ช่อใหญ่...เขาขอเอกนรีแต่งงาน“แจ่งง
“เขาเคยรักฉันมากนะ” เอื้อยฟ้าอวด “ก็ที่พังเป็นสิบๆ ปีไม่ใช่เพราะรักฉันหรือ”“จะหลงตัวเองไปถึงไหน เขาหมดแล้ว อ้อ...ตอนนี้เขามีคนรักใหม่แล้วนะ”“ใคร”ก่อนจะถึงกับหน้าถอดสี“กิตติมา เพื่อนของเอกนรี จิตแพทย์ พี่ดำรงบอกทุกคนที่บ้านว่าหลังจากเดชกับเอกนรีแต่งงานกัน เขาจะแต่งกับกิตติมา”“แต่งงาน?”“ใช่”“เขาคิดอะไร เด็กนั่นคราวลูก”“รักไง....เขารักเด็กคนนั้น...เขาดูมีชีวิตชีวาอีกหนนะ เอื้อยฟ้า นั่นคือความจริง ถอยไปจากชีวิตเขาให้ไกลเหมือนยี่สิบกว่าปีที่เธอมาจากบ้านเขา...จากชีวิตเขา จะหวนไปทำไม ผัวหรือลูกหรือ เธอไม่เคยอยากได้ เพราะเธออยากทำรายได้ จะไปเอาคนที่เธอทิ้งมาทำไม”“พูดมาก เอาลูกชายเธอคืนไป”เอ๋ อัจฉรายักไหล่ แล้วตอบหน้าตาเฉยว่า“สุดแต่เขานะ จะอยู่ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น นั่นก็พ่อเขาแท้ๆเธอปั้นเขาสิ...ปั้นเลย ต้าร์มีดีกรีนักร้อวงมากกว่าเดชอีกนะ ทำให้ได้สิ วัดฝีมือเธอกับผัวด้วย”และความจริงต้าร์ไม่ได้ยินดีที่มีพ่อตัวจริงเขาตกใจ...เขาอยากเป็นลูกเอื้อยฟ้ากับดำรง วิลลี่อาจจะดูแลเขาดี และไปขอเมญ่าให้เขา...แต่ตัวเมญ่าเองเป็นฝ่ายหนี หล่อนบอกกับพ่อว่าขอไปอยู่เมืองจีนชั่วคราวด้วยข้ออ้างว่า.
“ผมขอพูดบ้างนะ ย่า” เดชชนะเอ่ย มองดูทุกคนกล่าวคำขอบคุณออกมา “ผมรู้ทุกคน รักและห่วงผม และผมขอบอกว่าผมรู้ว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ตรงไหนและจะไปตรงไหนต่อ เรื่องของเอื้อยฟ้า หรือสามีเค้า...เป็นเรื่องอื่น เรื่องของคนนอก...ตอนนี้ผมห่วงแต่ต้าร์ว่าจะลงเอยแบบไหน”“เขาจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน ล่าสุดลุงบอกว่าจะไปขอเมญ่าให้เขาค่ะ”“อ่ะนะ ขอนังเด็กคนนั้น” นายดุ่ยรำพึง “จะได้ไหม”“น่าจะได้นะ...บางทีมีเมียอาจจะดีขึ้น และดีอีกข้อ นางจะได้ไม่ยุ่งกับโอป้าของคูนแคนด้วยค่ะ นางยังพยายามอยู่ตลอดนะคะ ตอดนิดตอดหน่อย ไมได้ก็ยังคุยโว...ทำเรื่องเอง”“หึง?” นายดุ่ยแกล้งถามหญิงสาวหัวเราะ “มาก...”อัจฉราเพิ่งขอเข้ามาสมทบ...“ฉันเพิ่งโทร.ไปคุยกับเอื้อยเฟ้า”“ยังไงบ้าง” ดำรงถาม “เอื้อยฟ้าพูดอะไร”“เค้าอยากได้เดชไปทำเพลง...”เดชชนะยิ้มมุมปาก “ขอในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้...”“เค้าอยากเจอเดชนะ”“เจอผม” แล้วชายหนุ่มก็ส่ายหน้า “ทำไมล่ะ เจอเค้าสักครั้งไหม”“ผมเจอมาแล้ว” เขายังจำภาพที่หล่อนชูเงินใบละพันห้าใบหน้าเวทีได้ “เริ่มต้นเจอกันครั้งแรก เค้าก็จะเอาเงินฟาดหัวผม...ห้าพัน...กับทั้งชีวิตที่ผ่านมา...ผมไม่ขอเจอครับ เ
ต้าร์รู้ตัวขึ้นมาอีกทีชีวิตก็ยิ่งบัดซบมากไปกว่าเดิม...ต้องใช้คำนี้ เขาไม่ได้สนใจจะทำตัวให้ดีขึ้นเอื้อยฟ้าวางมือมีแต่วิลลี่ที่หันมาประคบประหงมดูแล...พาไปพบหมอ...ทั้งหมอทางอายุกรรม หมอทางจิตเวช...แต่ต้าร์ก็ยังไม่ได้ดีขึ้น เพลงก็ไม่ได้ทำ และเอกนรีก็บอกกับคนเป็นลุงก่อนกลับไปบุรีรัมย์อีกครั้งว่า“ลุงต้องทบทวนหน่อยแล้วค่ะว่าจะเลี้ยงลูกชายลุงแบบไหน ให้เป็นคนเต็มคน มิใช่หมาขี้เมา เสพยา..บ้าผู้หญิง”เพราะมาอยู่กรุงเทพ ไม่มีเมญ่า ต้าร์ก็ซื้อบริการมากินถึงในบ้าน...“ติดโรคร้ายอีก จะยิ่งเสียใจนะลุง...ที่จริงหนูว่าหาเมียให้เป็นตัวเป็นตนก็ดีกับเขานะ”“เมีย?? ฮ้า...ใคร” วิลลี่ทวนอย่างฉงน“เมญ่า...ผู้หญิงงคนนั้นชื่อเมญ่า เป็นลูกสาวเสี่ยระดับเจ้าพ่อของเมือง มีโรงแรม ไปขอให้เขาสิ ลุง...เพราะตอนนี้ยัยนั่นกำลังไปแย่งยื้อเดช หนูไม่อยากเปิดศึก...อีกอย่างนางก็มีผัวแล้ว มายุ่งกับเดชชนะทำไม...จริงไหม ป้า” หันไปถามเอื้อยฟ้าเสียอีก “บอกสามีป้าไปขอลูกสะใภ้ซะ...บางทีมีเมียเป็นตัวเป็นคนอาจจะดีขึ้น แต่ค่าสินสอดคงแพงหน่อยนะ พ่อเขาดังและรวยจริงเมื่อความจริงปรากฏ ความผิดหวังของเขาก็มีเต็มที่ แต่เขาก็ยังอยากช่วยล
“เรื่องลูกของเรา...ลูกเธอกับดำรง ลูกฉันกับเอ๋”เอื้อยฟ้าไหวตัวอย่างแรง เรื่องนี้ชวนปวดหัวมาพอสมควร “ความจริง...ฉันพบเจอมันแล้ว เอื้อยฟ้า...” เสียงถอนใจหนักๆ ตามมา“ก็ดี...เราจะได้ไปถูกทาง”“ฉันจะทำเพลงต่อให้ต้าร์”“แต่เขาทำไม่ได้”“แล้วไง“ฉันจะไปเอาตัวเดชมา...”“มันคงมาหรอก” เขากระแทกเสียงใส่ “มันอยากได้เธอเป็นแม่ มันแล่นมาแต่แรกแล้ว ขอบอกหน่อยนะ เผื่อจะได้หูตาสว่าง...มันไม่เอาเธอ”เจ็บแปลบ“เพราะเธอทิ้งมันมา”“แล้วใครทำให้ฉันต้องทิ้งมา “ หล่อนเกรี้ยวกราดใส่ “เพราะใคร...ฉันเลือกคุณจนทิ้งลูก...” หล่อนเจ็บช้ำ “เห็นแก่ความรัก แล้วไง...กี่ปี...ที่ฉันทิ้งมา...วันนี้ ก็นะ...ฉันก็อยากเอาเขามาปั่น สายเลือดมีนะ...”ประตูเปิดเข้ามา ตามเคยกับการไร้มารยาทของเอกนรี หญิงสาวคนสวยก้าวเข้ามาทันได้ยินคำพูดของเอื้อยฟ้า หล่อนรีบยกมือห้าม“ขอนะ เอกนรี...อย่าเสือกกับเรื่องนี้” คำแรงตามเคยเสือกเอกนรีหัวเราะเบาๆ“เรื่องของแม่ลูก เธอไม่เกี่ยว”หญิงสาวนั่งลง “ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันกับเขาจะแต่งงานกัน”เอื้อยฟ้าเบิกตากว้าง “อย่าหวัง”“หือ...ว่าไงนะ คุณป้า”“อย่าหวัง ว่าฉันจะยอม”“ไม่ยอม ในฐานะอะไรล่ะ คุ
“ไม่ต้องขอ...ลุย”“เดี๋ยวๆ ไม่ดีเลย ลุยอะไร...ต้องแบบนี้สิ...” เขาก้มหน้าลงมา...มือข้างหนึ่งแตะแผ่นหลัง หญิงสาวแหงนหน้ารับจูบนั้น...ไม่ใช่จูบสะท้านโลก แต่เป็นจูบสะท้านใจได้อย่างมาก“แน่ใจหรือ นรี”วิลลี่เอ่ยถามเมื่อเธอกลับมาบอกกล่าวกับเขาว่าเธอกับ เดชชนะจะแต่งงานกัน“หนูรับชีวิตแบบนั้นได้จริงหรือ”“ทำไมจะไม่ได้คะ”“ลุงไม่อยากจะเชื่อเลย”“เป็นความจริงค่ะ”“แต่ลุงก็โอเคนะ”“ลุงยอมรับเขา...” เอกนรีแสดงท่าประหลาดใจนัก“อยากรู้ไหมว่าทำไม”“ค่ะ”“เพราะลุงคิดว่าเดชชนะน่าเป็นลูกของลุงกับอัจฉรา”เอกนรีหัวเราะขำๆ“ทำไมหนูหัวเราะเยาะ”“น่าจะใช่ค่ะ”“หมายความว่าไง”“น่าจะเป็นนายต้าร์มากกว่านะ”“ทำไม” เขายังกังขา“ตรงๆ นะ เพราะนิสัยหรือสันดานของนายต้าร์เหมือนลุง’แม้อยากโกรธหลานสาว แต่วิลลี่ก็โกรธไม่ลง และยังคิดว่าเพราะเอกนรีจะอ้างเช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาสายเลือด หากยอมรับว่าชอบกับเดชชนะ“หนูกลัวเรื่องสายเลือดหรือ ลูกพี่กับลูกน้อง...ใช่ไหม”“เปล่าค่ะ...หนูไม่กลัวเรื่องนั้นหรอก...แม้อาจจะมีข้อห้ามทางวิทยาศาสตร์ แต่เราก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง เลือดยังไม่ได้ชิดมากมาย แต่เพราะเขาไม่ใช่ค่ะ...ข้อเดีย
เดชชนะกลายเป็นนักร้องสุดฮิทสุดฮอทเพราะความสามารถผสมหน้าตาอันหล่อเหลา อีกทั้งเพลงของเขาก็โดนใจคนทุกวัย และเขาเป็นเหมือนหนุ่มน่าเห็นใจ FC สาวๆ จึงมีเข้ามาหาเขามากมาย สิ่งนี้บาดตาและลงไปบาดใจต้าร์มากมาย เป็นรอยแผลและแฝงด้วยแรงอาฆาตมาดร้าย เขามองเห็นทางจะทำลายชื่อเสียงของเดชชนะ โดยอาศัยการร่วมมือจากใครบางคนเมญานี“เป็น FC เดชหน่อยสิ”หล่อนมองหน้าเขา ประคองไว้ในสองมือ“ไม่หวงเหรอ”“อย่าล่าแต้มไหมล่ะ”“ก็น่าสนใจ”เพราะหล่อนชอบสะสมแต้มอยู่แล้ว และอยากลอง เดชชนะดูบ้าง แต่การเข้าถึงเขายากมาก“จะหาทางไหนดีนะ นอกจากตัวเขาจะเข้าถึงยาก ยังมีตรงนั้นอีก”“นังเอกนรีหรือ” ต้าร์ถาม“หมั่นไส้มัน”“กลัวมันทำไม” ต้าร์ยุส่ง“มันดูแล...”“เราจะช่วย”“โจมตีตรงนั้นก่อน”จึงมีข่าวร้ายออกมามากมายเหลือเกินในช่วงสามวันนี้...โจมตีถึงเอกนรี ถึงความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้น...และการเข้ามาทำงานให้กับวงคูนแคน เพราะจะมาคว้าตัวโอป้าไปเอง พวกFC เริ่มฮือฮาแกมหวงแหน...แต่เมญานีเจาะไม่ถึงตัวเดชชนะ มยุรีป้องกันเต็มที่ และตัวเดชชนะก็ไม่เคยเปิดช่องให้หล่อนเลย เมญานีเลยรามือถอยไปเอง หล่อนบอกตัวเองอย่างผยองว่าผู้หญิงอย่าง