ตอนที่ 8
ยอมแล้วยอมทำตามหัวใจ........
วันนี้ก็เป็นเหมือนเช่นทุกวันที่ธีภพมานั่งที่ร้านอาหารใกล้กับประตูเข้าออกของห้างสรรพสินค้าเพียงเพราะหวังว่าจะเจอกับภรรยา ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ชายหนุ่มเฝ้ารอข่าวจากบริษัทนักสืบและออกตามหาด้วยตัวเองแต่ไม่มีแม้ข่าวคราวอะไรให้เขาได้รู้เพิ่มเติม
“เอาผัดมักกะโรนีกุ้งหนึ่งจานแล้วก็เอาผัดมะโรนีหมูสับ กลับบ้านหนึ่งที่ด้วยค่ะ”
คนที่กำลังนั่งใจลอยมองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างสิ้นหวังรู้สึกตัวชาไปทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังของเขาสั่งอาหารเพราะมันเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยและกำลังนั่งคิดถึงเจ้าของเสียงอยู่
ธีภพลังเลว่าตัวเองควรจะหันไปดูที่มาของเสียงที่แสนคุ้นเคยนั้นดีไหมเพราะเขากลัวว่าถ้าเป็นธิชาจริง ๆ เธออาจจะรีบหนีเขาไปและสุดท้ายเขาก็จะไม่ได้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนกันแน่
โทรศัพท์ถูกยกขึ้นมาให้อยู่ระดับสูงกว่าสายตาเพื่อให้สามารถเห็นภาพของคนที่นั่งหันหลังชนกับเขาถึงแม้มันจะเห็นได้ไม่ชัดแต่ธีภพก็มั่นใจว่าใช่ธิชาแน่ ๆ เพียงแค่เธอดูอวบขึ้นเท่านั้น
ชายหนุ่มนั่งฟังเสียงช้อนกระทบกับจานอย่างตื่นเต้นเพราะตอนนี้เขาอยู่ห่างภรรยาไม่ถึงฟุตแล้วหลังจากที่เฝ้าตามหา มานานแสนนาน เขาจะไม่ยอมให้โอกาสนี้หลุดมือไปแน่ ๆ
หญิงสาวด้านหลังเรียกพนักงานมาคิดเงินและกำลังจะเดินออกจากร้าน ชายหนุ่มรีบใช้โอกาสนี้เดินตามแต่ก็ไม่ลืมที่จะเว้นระยะไม่ให้อีกฝ่ายสงสัย
คนตามคิดว่าอีกฝ่ายคงต้องนั่งรถไปต่อแน่ ๆ แต่กลายเป็นว่าธิชาเดินข้ามสะพานลอยไปยังคอนโดมิเนียมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
“ธิชาผมขอโทษ”
ชายหนุ่มตัดสินใจวิ่งไปดักด้านหน้าของอีกฝ่ายและนั่งลงคุกเข่าขวางเธอไว้ทันทีเพราะถ้าขืนปล่อยให้เธอกลับไปที่ห้อง เขาไม่มีทางตามขึ้นไปได้แน่ ๆ
“คุณธี”
หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวคล้ายชุดนอนรีบถอยหลังทำท่าจะวิ่งหนีแต่ไม่ทันเพราะถูกมือหนาคว้ามือของเธอไว้ก่อน
“ให้โอกาสสามีคนนี้เถอะนะครับ ถ้าธิชาไม่ให้อภัย ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน”
หญิงสาวทั้งตกใจและอายกับสายตาของทุกคนที่อยู่ชั้นล่างคอนโดเพราะต่างมองมาที่เธออย่างให้ความสนใจ
“คุณธีกลับไปเถอะค่ะ”
“ผมไม่กลับ ทุกคนครับผมอยากบอกให้ทุกคนช่วยเป็นพยานว่าผมรักภรรยาของผมที่สุดและผมอยากจะขอโทษกับสิ่งที่ผ่านมาที่ผมเคยเห็นแก่ตัว”
ชายหนุ่มนอกจากจะไม่ฟังในสิ่งที่ธิชาพูดแล้ว เขากลับตะโกนบอกรักและขอโทษเธอเสียงดังมากขึ้นจนตอนนี้มีหลายคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปไว้
“คุณธีพอเถอะค่ะ ธิชายอมแล้วมีอะไรขึ้นไปคุยกันบนห้องดีกว่า”
หญิงสาวจำใจต้องยอมให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้เธอพักอยู่ที่ห้องไหนเพราะไม่อาจทนสายตาของทุกคนที่จ้องมองมาได้
“คุณตั้งใจทำให้ธิชาอายเพื่อที่คุณจะได้รู้ว่าธิชาอยู่ที่ไหน คุณมันร้ายมากเลยนะคะ”
ประตูห้องปิดสนิทหญิงสาวก็ตะคอกใส่หน้าอีกฝ่ายทันทีด้วยความโกรธที่ถูกทำให้อายผู้คน
“คุณจะว่าผมอย่างไรก็ได้แต่นาทีนี้ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะไม่ให้เสียคุณไป”
คนร่างสูงรีบเดินมาจับมือของภรรยาแต่เขากับถูกผลักออกอย่างแรงจนเกือบล้มเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว
“คุณปล่อยฉันไปเถอะในเมื่อคุณไม่เคยรักที่ผ่านมาฉันเป็นเพียงแค่เครื่องมือที่จะทำให้พ่อของคุณมีความสุขก็เท่านั้น ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ภายใต้ท่าทางที่แสดงว่ารักฉันรู้ความจริงหมดแล้ว”
ธิชาไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้อีกแล้ว วันนี้เธอจะพูด ทุกอย่างที่มันอัดแค้นอยู่ในหัวใจของเธอมาตลอดหนึ่งเดือน
“ใช่ ผมหลอกคุณแต่นั่นมันก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ตั้งแต่วันแรกที่ธิชาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ผมพยายามบอกตัวเองว่าไม่ให้รักคุณเพราะผมไม่อยากเจ็บปวดเหมือนคุณพ่อแต่ความรักมันห้ามกันไม่ได้แม้แต่ห้ามตัวเองก็ตามกว่าที่ผมจะกล้ายอมรับกับตัวเองมันก็สายเกินไปเพราะคุณหนีผมมาแล้ว”
ธีภพทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าอีกครั้งแต่ครั้งนี้กลับดูไม่เข้มแข็งเหมือนเมื่อตอนอยู่ข้างล่าง ท่าทางของชายหนุ่มเหมือนคนที่กำลังหมดแรงที่จะยืนเสียมากกว่า
“ผมยอมรับทุกความผิดและพร้อมจะทำตามทุกอย่างที่คุณต้องการขอแค่เพียงให้คุณกลับไปอยู่กับผมแล้วไม่หนีผมไปไหนอีก”
ธิชาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้มใสทั้งสองข้าง เธอเตรียมคำตอบไว้แล้วเพราะตลอดเวลาเธอคิดว่าต้องมีสักวันที่สามีของเธอจะต้องมายื่นข้อเสนอแบบนี้
“ที่ผ่านมาคุณเห็นความรักของธิชาไร้ค่า วันนี้ความรักมันมีราคาค่ะ ถ้าคุณอยากให้เรากลับไปเป็นครอบครัวเหมือนเดิมต้องแลกกับเงินสดสิบล้านบาทและคอนโดมิเนียมในส่วนที่เป็นของคุณทั้งหมดให้โอนเป็นชื่อของธิชา แค่นี้คุณทำได้ไหม”
หญิงสาวไม่ได้หน้าเลือดแต่ที่เธอยื่นข้อเสนอแบบนี้เพราะเธอต้องการให้ตัวเองมีฐานะมากกว่านี้ถ้าเกิดวันหนึ่งที่เธอกับธีภพต้องแย่งลูกกันขึ้นมาจริง ๆ เธอกลัวว่าด้วยเรื่องฐานะจะทำให้เธอแพ้เขา
“ได้ ผมจะยกคอนโดมิเนียมที่เป็นชื่อของผมทั้งหมดยี่สิบห้องให้เป็นของคุณและเงินสดจะโอนเข้าบัญชีคุณภายในพรุ่งนี้เช้า”
ชายหนุ่มมองหน้าภรรยาเหมือนพยายามค้นหาคำตอบว่าเพราะอะไรผู้หญิงที่ไม่เคยอยากได้อะไรในตัวเขาถึงได้ยื่นข้อเสนอแบบนี้แต่มันก็ดูจะมีแต่น้ำตาเท่านั้นที่ปกปิดความงดงามของดวงตาคู่สวยอยู่
คืนนี้ชายหนุ่มขอนอนที่นี่และเขาได้โทรศัพท์ไปสั่งเลขาให้เตรียมทำทุกอย่างตามที่ธิชาเสนอ
อ้อมกอดที่ทั้งคู่ต่างโหยหากันมานานมันช่างอบอุ่นยิ่งนัก ธิชาถึงแม้จะรู้สึกมีความสุขแค่ไหนแต่เธอก็บอกตัวเองให้เผื่อหัวใจไว้เจ็บเสมอ เธอจะไม่กลับไปรักผู้ชายที่กำลังกอดเธอทั้งหัวใจตราบใดที่เขายังไม่ได้พิสูจน์ตัวเองมากพอ
เช้าวันใหม่ทุกอย่างถูกจัดแจงอย่างเรียบร้อย เอกสารเตรียมพร้อมสำหรับการโอน เช็คเงินสิบล้านถึงมือของธิชาเรียบร้อย
ธีภพใจร้อนกว่าคนยื่นข้อเสนอเสียอีกเขารีบทำทุกอย่างให้เสร็จภายในวันนี้เพราะต้องการให้ภรรยากลับไปอยู่กับเขาเหมือนเดิม
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก”
เทวนาถยืนรอลูกสะใภ้อยู่ที่ประตูหน้าบ้านด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขที่เขาเองก็ไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานแล้ว
“ขอบคุณนะคะคุณพ่อที่ไม่โกรธธิชา” ลูกสะใภ้รู้สึกผิดที่ทำให้คนที่ดีกับเธอทุกอย่างต้องเสียใจ
“ไม่มีอะไรที่พ่อต้องโกรธ ธีภพผิดจริงสมควรแล้วที่จะได้รับบทเรียน กลับมาอยู่บ้านของเรานะลูก”
หญิงสาวโผกอดพ่อของสามีเธอพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้เพราะตั้งแต่ท้องธิชาร้องไห้บ่อยมากจนกลัวว่าลูกที่เกิดมาจะกลายเป็นเด็กเจ้าน้ำตา
ธีภพมองภรรยาอยู่นานด้วยความสงสัยจริง ๆ แล้วเขาแปลกใจตั้งแต่เมื่อคืนที่ได้นอนกอดเจ้าสาวตัวเล็กที่ตอนนี้ดูมีพุงมากกว่าที่เคยมีและมันดูไม่ใช่การอ้วนขึ้นแบบธรรมดา
“คุณธีสงสัยอะไร ทำไมมองธิชาแบบนั้น”
“เปล่าไม่มีอะไรครับแค่รู้สึกเหมือนภรรยาของผมจะดูมีน้ำมีนวลขึ้นมากแต่ถึงจะดูอวบก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม”
สามีที่ตอนนี้ไม่กล้าจะพูดอะไรให้ผิดหูภรรยารีบเดินมาประคองธิชาขึ้นไปบนห้องนอน
คืนนี้ธีภพตั้งใจจะหาคำตอบให้ได้ว่าที่เขากำลังสงสัยมันจะเป็นอย่างที่คิดไหม ภรรยาของเขาไม่น่าจะอ้วนขึ้นแต่เธอน่าจะกำลังมีข่าวดีให้เขาแน่ ๆ
ตอนที่ 1ความทรงจำที่เลวร้าย........“ภพ” เทวนาถเรียกชื่อลูกชายที่กำลังทำเป็นมองไม่เห็นเขาที่นั่งรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน “คุณพ่อ...มานั่งทำไมตรงนี้ ดึกแล้วยังไม่เข้านอนพรุ่งนี้จะความดันสูงได้นะครับ” ธีภพเมื่อหลีกไม่ได้ก็เปลี่ยนใจกลับมานั่งคุยกับบิดาแทนทั้งที่รู้ว่าพ่อของเขากำลังจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากฟัง “ลูกจำอาพชรเพื่อนของพ่อที่เคยมาที่บ้านเราบ่อย ๆ จำได้ไหม วันนี้ลูกสาวเขาโทรศัพท์มาบอกพ่อว่าพชรมีอาการ หัวใจล้มเหลวเฉีบพลัน พ่อตามไปที่โรงพยาบาลแต่ไม่ทัน ทุกอย่างมันเร็วมากเมื่อวานตอนบ่ายยังไปดื่มกาแฟด้วยกันอยู่เลย ” “ผมเสียใจด้วยนะครับคุณพ่อ ” ธีภพไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อเพราะตอนนี้บิดาของเขาอยู่ในห้วงอารมณ์ที่เศร้าจนเขาไม่กล้าพูดอะไรมาก “ชีวิตพ่อก็ยังไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้ได้อีกสักกี่วัน ธีภพลูกก็รู้ว่าพ่อมีห่วงอยู่เพียงเรื่องเดียวมันยากนักหรือที่ลูกจะทำให้พ่อสบายใจหรือจะรอให้พ่อต้องไปอย่างพชรลูกถึงจะทำให้พ่อได้” เทวนาถพูดจบก็ลุกจากโซฟาและเดินขึ้นไปยังห้องนอนด้วยท่าทางเหมือนคนกำลังสิ้นหวัง
ตอนที่ 2เธอคือคนที่ใช่........ “คุณธีผ่านมาทำอะไรแถวนี้คะ” ธิชาหันไปถามเจ้านายทันทีหลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถเพราะบ้านของธีภพไม่ได้อยู่ทางเดียวกับคอนโดที่เธออยู่เสียหน่อย “ผมแวะมาทำธุระให้คุณพ่อเห็นธิชาบ่นว่ารถติดก็เลยแวะ มารับกลัวเริ่มงานเดือนแรกเธอจะไปสายเดี๋ยวหัวหน้าแผนกจะว่าเอา” ธีภพโกหกอย่างไม่มีพิรุธเพราะเขาเตรียมคำตอบมาแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันเขาถึงได้ยอมตื่นเช้าและรีบมารับธิชาทั้งที่มันเป็นคนละทางกับที่ทำงานของเขา “คุณธีแวะร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งข้างหน้าหน่อยค่ะ” “แวะทำไมเธอหิวหรือ” “หิวสิคะ อาหารเช้าเป็นมื้อสำคัญร้านนี้อร่อยมาก ธิชากินเกือบทุกวันเลยค่ะเพราะปกติลงรถประจำทางเสร็จก็จะซื้อเดินกินไปจนถึงที่บริษัทก็อิ่มพอดี” ธีภพไม่เต็มใจจอดแต่ก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไรเพราะเขาแค่คิดว่าอาหารข้างทางมันดูไม่สะอาดและไม่น่าจะอร่อยแต่ก็ต้องยอมจอดให้สาวน้อยได้ลงไปซื้อกิน “คุณธีอ้าปากค่ะเดี๋ยวธิชาป้อนเองรับลองคุณจะต้องติดใจแน่ ๆ” ชายหนุ่มทำตัวว่านอนสอนง่ายอ้าปากให้อีกฝ่ายป้อนทั้งข้าวเหนีย
ตอนที่ 3สุดท้ายคือ........ ความสัมพันธ์ถูกพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนเจอกัน ทุกวันเพราะหลังจากที่ธิชายอมเป็นคนรักเจ้านายสุดหล่อก็ย้ายเธอไปทำงานที่เดียวกับเขาทันที ธิชาพาธีภพไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเธอหลังจากนั้นไม่ถึงเดือนเทวนาถก็ทำหน้าที่พ่อไปสู่ขอสาวให้ลูกชายทันที “คุณธีคะเราเพิ่งคบกันไม่ถึงปีมันเร็วไปไหมที่เราจะแต่งงานกัน” หญิงสาวเริ่มรู้สึกกลัวเมื่อเพื่อน ๆ หลายคนต่างพากันทักท้วงเพราะทั้งคู่ยังรู้จักกันได้ไม่เท่าไหร่ “ทำไมถึงคิดแบบนั้นคนเราจะอยู่ด้วยกันได้ไหมมันไม่ได้ขึ้นอยู่ว่าเราคบกันมานานแค่ไหนแต่มันอยู่ที่ว่าเราอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขหรือความทุกข์มากกว่ากัน ธิชาไม่มีความสุขหรือเปล่าเวลาที่อยู่กับผม” ธีภพเล่นบทหน้าเศร้าเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมแต่งงานด้วย “ธิชามีความสุขที่สุดเลยค่ะ แต่แค่อดคิดไม่ได้ว่ามันเร็วไป” “กว่าจะถึงวันแต่งงานก็อีกตั้งหลายเดือน รวม ๆ แล้วเราก็คบกันเกือบปีและทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันบางคนคบกันเป็นหลายปีแต่เจอกันแค่เดือนละครั้ง อย่าคิดมากไปเลยชีวิตของแต่ ละคนมั
ตอนที่ 4ตัดสินใจ........ ธิชาตัดสินใจที่จะไม่อ่านข้อความย้อนหลังต่อเพราะเท่าที่เธอเห็นตอนนี้มันก็มากพอที่จะทำให้หัวใจของเธอเหมือนจะขาดลง ความรักที่มันเกิดขึ้นในหัวใจเธอและหญิงสาวคิดมาตลอดว่ามันก็คงเกิดขึ้นกับธีภพเหมือนกันแต่สุดท้ายกลายเป็นว่าเธอกำลังรักเขาฝ่ายเดียวชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างขอเธอแต่งงานเพียงเพราะคิดว่าเธอดูซื่อเหมาะกับการที่เขาจะหลอกใช้เป็นเครื่องมือทำให้บิดาของเขาพอใจก็เท่านั้น “คุณธีไม่จริงใช่ไหม คุณรักธิชาและเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน” สาวน้อยนั่งร้องไห้สองมือลูบเบา ๆ ลงไปที่ท้องของเธอ ที่ตอนนี้มีอีกชีวิตกำลังเติบโตอยู่ในนั้นเป็นพยานความรักของเธอที่มีต่อสามีแต่ตอนนี้ธิชาเริ่มไม่แน่ใจว่าข่าวดีที่เธอรอจะบอก กับคุณพ่อคนใหม่เธอควรเลือกที่จะเก็บไว้เป็นความลับก่อนดีหรือเปล่า “ธิชา ผมกลับมาแล้ววันนี้ลืมเอาโทรศัพท์ไป ไม่ได้คุยกันเลย” ธีภพกลับมาถึงบ้านก็รีบเข้ามาหาภรรยาที่กำลังทำอาหารมื้อเย็นอยู่ในครัวทันที “โทรศัพท์อยู่บนโต๊ะทำงานของคุณธีนะคะ กลับมา เหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำก่อนดีไหม อาบน้ำเสร็จกับข้าวก็
ตอนที่ 5ยังไม่รู้ใจตัวเอง........ “คุณพ่อครับทำไมบ้านเงียบจัง” ธีภพกลับมาถึงบ้านพร้อมกับบิดาปกติเวลานี้จะต้องได้ยินเสียงภรรยาทำกับข้าวอยู่ในครัวแต่ในบ้านกลับเงียบมากมีเพียงแค่คนสวนเท่านั้นที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ด้านนอกเพราะแม่บ้านของที่นี่จะมาแบบไปกลับไม่ได้มีใครค้างคืน “ไม่สบายหรือเปล่าเมื่อตอนสายเห็นทำท่าแปลก ๆ พ่อจะถามว่าไม่สบายหรือเปล่าก็ไม่ทันขึ้นบ้านไปเสียก่อน” ธีภพรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านและเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนด้วยความรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบ้างอย่าง ห้องนอนที่ปิดไฟมืดสนิททำเอาชายหนุ่มที่ใจคอไม่ดีอยู่แล้วรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดร่วงลงไปอยู่กับพื้น ประตูตู้เสื้อผ้าที่ปิดไม่สนิทกระเป๋าเดินทางที่หายไป ธีภพทรุดตัวลงนั่งบนเตียงทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มอ่อนแรง “ธิชา ธิชา” เทวนาถรีบวิ่งตามเสียงตะโกนเรียกหาภรรยาของลูกชายที่ดังจนไปถึงชั้นล่างด้วยความตกใจ “เกิดอะไรขึ้นธี” “ธิชาไปแล้ว เธอไปแล้วครับทำไมต้องเป็นแบบนี้ในที่สุดเธอก็ทิ้งผมไปเหมือนคุณแม่” คนเป็นพ่อได้แต่นั่งลงข้าง ๆ โอบกอดลูกชายไ
ตอนที่ 6ปมหลัง........ เช้าวันนี้ธิชาตั้งใจจะไปฝากท้องเพราะตัวเธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้ชีวิตน้อย ๆ ในท้องมีอายุครรภ์เท่าไหร่ “ตอนนี้คุณท้องได้สองเดือนแล้วนะคะ ” คุณหมอท่าทางใจดีส่งสมุดฝากท้องให้ธิชาเพื่อให้เธอเขียนรายละเอียดลงไป สิ่งที่เธอไม่ตอบและเลือกที่จะเว้นว่างไว้คือชื่อของบิดา “ไม่เขียนชื่อบิดาได้ใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามแบบไม่แน่ใจเพราะกลัวว่าคุณหมออาจจะบังคับให้เขียนลงไปบางทีมันอาจจะเป็นข้อมมูลที่จำเป็น “ถ้าคุณแม่ไม่สะดวกก็ไม่เป็นอะไรค่ะ” ธิชาส่งยิ้มอย่างสบายใจให้คุณหมอเพ
ตอนที่ 7หลอกตัวเอง........ “มีอะไรเร่งด่วนถึงได้โทรตามฉันมากินข้าวด้วยแบบนี้” ธีภพถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัยที่อยู่ดี ๆ ณภัทรก็โทรศัพท์ตามเขาให้มากินข้าวเย็นด้วยทั้งที่ตอนนี้พระอาทิตย์ยังไม่ทันจะตกดินเลย “ก็..เอ่อ จริง ๆ มันก็ไม่ได้เร่งด่วนอะไร ฉันแค่มาลองคิดดูว่าบางทีที่เมียแกหนีไปอาจจะเป็นเพราะเขารู้ว่าที่โดนขอแต่งงานเป็นเพราะกำลังถูกใช้เป็นเครื่องมือของแกหรือเปล่า” คนโกหกพยายามทำท่าทางให้มีพิรุธน้อยที่สุดเพราะถ้าเพื่อนของเขาเกิดสงสัยขึ้นมาแล้วคาดคั้นความจริงขึ้นมาชายหนุ่มกลัวว่าตัวเองจะเผลอบอกความจริงที่เขาเจอกับธิชาวันนี้ออกไป “เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ ธิชาจะรู้ได้อย่างไรกันนอกจากแกกับฉันก็ไม่มีใ
ตอนที่ 8ยอมแล้วยอมทำตามหัวใจ........ วันนี้ก็เป็นเหมือนเช่นทุกวันที่ธีภพมานั่งที่ร้านอาหารใกล้กับประตูเข้าออกของห้างสรรพสินค้าเพียงเพราะหวังว่าจะเจอกับภรรยา ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ชายหนุ่มเฝ้ารอข่าวจากบริษัทนักสืบและออกตามหาด้วยตัวเองแต่ไม่มีแม้ข่าวคราวอะไรให้เขาได้รู้เพิ่มเติม “เอาผัดมักกะโรนีกุ้งหนึ่งจานแล้วก็เอาผัดมะโรนีหมูสับ กลับบ้านหนึ่งที่ด้วยค่ะ” คนที่กำลังนั่งใจลอยมองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างสิ้นหวังรู้สึกตัวชาไปทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังของเขาสั่งอาหารเพราะมันเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยและกำลังนั่งคิดถึงเจ้าของเสียงอยู่ ธีภพลังเลว่าตัวเองควรจะหันไปดูที่มาของเสียงที่แสนคุ้นเคยนั้นดีไหมเพราะเขากลัวว่าถ้าเป็นธิชาจริง
ตอนที่ 7หลอกตัวเอง........ “มีอะไรเร่งด่วนถึงได้โทรตามฉันมากินข้าวด้วยแบบนี้” ธีภพถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัยที่อยู่ดี ๆ ณภัทรก็โทรศัพท์ตามเขาให้มากินข้าวเย็นด้วยทั้งที่ตอนนี้พระอาทิตย์ยังไม่ทันจะตกดินเลย “ก็..เอ่อ จริง ๆ มันก็ไม่ได้เร่งด่วนอะไร ฉันแค่มาลองคิดดูว่าบางทีที่เมียแกหนีไปอาจจะเป็นเพราะเขารู้ว่าที่โดนขอแต่งงานเป็นเพราะกำลังถูกใช้เป็นเครื่องมือของแกหรือเปล่า” คนโกหกพยายามทำท่าทางให้มีพิรุธน้อยที่สุดเพราะถ้าเพื่อนของเขาเกิดสงสัยขึ้นมาแล้วคาดคั้นความจริงขึ้นมาชายหนุ่มกลัวว่าตัวเองจะเผลอบอกความจริงที่เขาเจอกับธิชาวันนี้ออกไป “เป็นไปไม่ได้แน่ ๆ ธิชาจะรู้ได้อย่างไรกันนอกจากแกกับฉันก็ไม่มีใ
ตอนที่ 6ปมหลัง........ เช้าวันนี้ธิชาตั้งใจจะไปฝากท้องเพราะตัวเธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้ชีวิตน้อย ๆ ในท้องมีอายุครรภ์เท่าไหร่ “ตอนนี้คุณท้องได้สองเดือนแล้วนะคะ ” คุณหมอท่าทางใจดีส่งสมุดฝากท้องให้ธิชาเพื่อให้เธอเขียนรายละเอียดลงไป สิ่งที่เธอไม่ตอบและเลือกที่จะเว้นว่างไว้คือชื่อของบิดา “ไม่เขียนชื่อบิดาได้ใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามแบบไม่แน่ใจเพราะกลัวว่าคุณหมออาจจะบังคับให้เขียนลงไปบางทีมันอาจจะเป็นข้อมมูลที่จำเป็น “ถ้าคุณแม่ไม่สะดวกก็ไม่เป็นอะไรค่ะ” ธิชาส่งยิ้มอย่างสบายใจให้คุณหมอเพ
ตอนที่ 5ยังไม่รู้ใจตัวเอง........ “คุณพ่อครับทำไมบ้านเงียบจัง” ธีภพกลับมาถึงบ้านพร้อมกับบิดาปกติเวลานี้จะต้องได้ยินเสียงภรรยาทำกับข้าวอยู่ในครัวแต่ในบ้านกลับเงียบมากมีเพียงแค่คนสวนเท่านั้นที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ด้านนอกเพราะแม่บ้านของที่นี่จะมาแบบไปกลับไม่ได้มีใครค้างคืน “ไม่สบายหรือเปล่าเมื่อตอนสายเห็นทำท่าแปลก ๆ พ่อจะถามว่าไม่สบายหรือเปล่าก็ไม่ทันขึ้นบ้านไปเสียก่อน” ธีภพรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านและเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนด้วยความรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบ้างอย่าง ห้องนอนที่ปิดไฟมืดสนิททำเอาชายหนุ่มที่ใจคอไม่ดีอยู่แล้วรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดร่วงลงไปอยู่กับพื้น ประตูตู้เสื้อผ้าที่ปิดไม่สนิทกระเป๋าเดินทางที่หายไป ธีภพทรุดตัวลงนั่งบนเตียงทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มอ่อนแรง “ธิชา ธิชา” เทวนาถรีบวิ่งตามเสียงตะโกนเรียกหาภรรยาของลูกชายที่ดังจนไปถึงชั้นล่างด้วยความตกใจ “เกิดอะไรขึ้นธี” “ธิชาไปแล้ว เธอไปแล้วครับทำไมต้องเป็นแบบนี้ในที่สุดเธอก็ทิ้งผมไปเหมือนคุณแม่” คนเป็นพ่อได้แต่นั่งลงข้าง ๆ โอบกอดลูกชายไ
ตอนที่ 4ตัดสินใจ........ ธิชาตัดสินใจที่จะไม่อ่านข้อความย้อนหลังต่อเพราะเท่าที่เธอเห็นตอนนี้มันก็มากพอที่จะทำให้หัวใจของเธอเหมือนจะขาดลง ความรักที่มันเกิดขึ้นในหัวใจเธอและหญิงสาวคิดมาตลอดว่ามันก็คงเกิดขึ้นกับธีภพเหมือนกันแต่สุดท้ายกลายเป็นว่าเธอกำลังรักเขาฝ่ายเดียวชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทุกอย่างขอเธอแต่งงานเพียงเพราะคิดว่าเธอดูซื่อเหมาะกับการที่เขาจะหลอกใช้เป็นเครื่องมือทำให้บิดาของเขาพอใจก็เท่านั้น “คุณธีไม่จริงใช่ไหม คุณรักธิชาและเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน” สาวน้อยนั่งร้องไห้สองมือลูบเบา ๆ ลงไปที่ท้องของเธอ ที่ตอนนี้มีอีกชีวิตกำลังเติบโตอยู่ในนั้นเป็นพยานความรักของเธอที่มีต่อสามีแต่ตอนนี้ธิชาเริ่มไม่แน่ใจว่าข่าวดีที่เธอรอจะบอก กับคุณพ่อคนใหม่เธอควรเลือกที่จะเก็บไว้เป็นความลับก่อนดีหรือเปล่า “ธิชา ผมกลับมาแล้ววันนี้ลืมเอาโทรศัพท์ไป ไม่ได้คุยกันเลย” ธีภพกลับมาถึงบ้านก็รีบเข้ามาหาภรรยาที่กำลังทำอาหารมื้อเย็นอยู่ในครัวทันที “โทรศัพท์อยู่บนโต๊ะทำงานของคุณธีนะคะ กลับมา เหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำก่อนดีไหม อาบน้ำเสร็จกับข้าวก็
ตอนที่ 3สุดท้ายคือ........ ความสัมพันธ์ถูกพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนเจอกัน ทุกวันเพราะหลังจากที่ธิชายอมเป็นคนรักเจ้านายสุดหล่อก็ย้ายเธอไปทำงานที่เดียวกับเขาทันที ธิชาพาธีภพไปทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเธอหลังจากนั้นไม่ถึงเดือนเทวนาถก็ทำหน้าที่พ่อไปสู่ขอสาวให้ลูกชายทันที “คุณธีคะเราเพิ่งคบกันไม่ถึงปีมันเร็วไปไหมที่เราจะแต่งงานกัน” หญิงสาวเริ่มรู้สึกกลัวเมื่อเพื่อน ๆ หลายคนต่างพากันทักท้วงเพราะทั้งคู่ยังรู้จักกันได้ไม่เท่าไหร่ “ทำไมถึงคิดแบบนั้นคนเราจะอยู่ด้วยกันได้ไหมมันไม่ได้ขึ้นอยู่ว่าเราคบกันมานานแค่ไหนแต่มันอยู่ที่ว่าเราอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขหรือความทุกข์มากกว่ากัน ธิชาไม่มีความสุขหรือเปล่าเวลาที่อยู่กับผม” ธีภพเล่นบทหน้าเศร้าเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมแต่งงานด้วย “ธิชามีความสุขที่สุดเลยค่ะ แต่แค่อดคิดไม่ได้ว่ามันเร็วไป” “กว่าจะถึงวันแต่งงานก็อีกตั้งหลายเดือน รวม ๆ แล้วเราก็คบกันเกือบปีและทุกวันนี้เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันบางคนคบกันเป็นหลายปีแต่เจอกันแค่เดือนละครั้ง อย่าคิดมากไปเลยชีวิตของแต่ ละคนมั
ตอนที่ 2เธอคือคนที่ใช่........ “คุณธีผ่านมาทำอะไรแถวนี้คะ” ธิชาหันไปถามเจ้านายทันทีหลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถเพราะบ้านของธีภพไม่ได้อยู่ทางเดียวกับคอนโดที่เธออยู่เสียหน่อย “ผมแวะมาทำธุระให้คุณพ่อเห็นธิชาบ่นว่ารถติดก็เลยแวะ มารับกลัวเริ่มงานเดือนแรกเธอจะไปสายเดี๋ยวหัวหน้าแผนกจะว่าเอา” ธีภพโกหกอย่างไม่มีพิรุธเพราะเขาเตรียมคำตอบมาแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันเขาถึงได้ยอมตื่นเช้าและรีบมารับธิชาทั้งที่มันเป็นคนละทางกับที่ทำงานของเขา “คุณธีแวะร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งข้างหน้าหน่อยค่ะ” “แวะทำไมเธอหิวหรือ” “หิวสิคะ อาหารเช้าเป็นมื้อสำคัญร้านนี้อร่อยมาก ธิชากินเกือบทุกวันเลยค่ะเพราะปกติลงรถประจำทางเสร็จก็จะซื้อเดินกินไปจนถึงที่บริษัทก็อิ่มพอดี” ธีภพไม่เต็มใจจอดแต่ก็ไม่รู้จะใช้เหตุผลอะไรเพราะเขาแค่คิดว่าอาหารข้างทางมันดูไม่สะอาดและไม่น่าจะอร่อยแต่ก็ต้องยอมจอดให้สาวน้อยได้ลงไปซื้อกิน “คุณธีอ้าปากค่ะเดี๋ยวธิชาป้อนเองรับลองคุณจะต้องติดใจแน่ ๆ” ชายหนุ่มทำตัวว่านอนสอนง่ายอ้าปากให้อีกฝ่ายป้อนทั้งข้าวเหนีย
ตอนที่ 1ความทรงจำที่เลวร้าย........“ภพ” เทวนาถเรียกชื่อลูกชายที่กำลังทำเป็นมองไม่เห็นเขาที่นั่งรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน “คุณพ่อ...มานั่งทำไมตรงนี้ ดึกแล้วยังไม่เข้านอนพรุ่งนี้จะความดันสูงได้นะครับ” ธีภพเมื่อหลีกไม่ได้ก็เปลี่ยนใจกลับมานั่งคุยกับบิดาแทนทั้งที่รู้ว่าพ่อของเขากำลังจะพูดเรื่องที่เขาไม่อยากฟัง “ลูกจำอาพชรเพื่อนของพ่อที่เคยมาที่บ้านเราบ่อย ๆ จำได้ไหม วันนี้ลูกสาวเขาโทรศัพท์มาบอกพ่อว่าพชรมีอาการ หัวใจล้มเหลวเฉีบพลัน พ่อตามไปที่โรงพยาบาลแต่ไม่ทัน ทุกอย่างมันเร็วมากเมื่อวานตอนบ่ายยังไปดื่มกาแฟด้วยกันอยู่เลย ” “ผมเสียใจด้วยนะครับคุณพ่อ ” ธีภพไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อเพราะตอนนี้บิดาของเขาอยู่ในห้วงอารมณ์ที่เศร้าจนเขาไม่กล้าพูดอะไรมาก “ชีวิตพ่อก็ยังไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้ได้อีกสักกี่วัน ธีภพลูกก็รู้ว่าพ่อมีห่วงอยู่เพียงเรื่องเดียวมันยากนักหรือที่ลูกจะทำให้พ่อสบายใจหรือจะรอให้พ่อต้องไปอย่างพชรลูกถึงจะทำให้พ่อได้” เทวนาถพูดจบก็ลุกจากโซฟาและเดินขึ้นไปยังห้องนอนด้วยท่าทางเหมือนคนกำลังสิ้นหวัง