LOGINShare
บทที่ 951
Related chapters
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 952
“อย่ามองข้าเลย” ซ่งจิ่งเซินยกมือขึ้น “ฮวนเอ๋อร์คือญาติผู้น้องของข้า มีสหายที่ร้ายกาจดั่งงูและแมงป่องเช่นเจ้า นี่เป็นความผิดของญาติผู้พี่เช่นข้าคนนี้” ตอนนี้เขามองสาวงามน้ำตาคลอเช่นนางก็รู้สึกรำคาญ ก็แค่การเสแสร้งเท่านั้น ครั้นเมื่อฉู่มู่เหยามาถึง ก็เห็นหวังเสวี่ยน้ำตาคลอเดินจากไป อีกทั้งยังเห็นท่าทางที่ราวกับทุกสิ่งสมควรเป็นเช่นนั้นของซ่งจิ่งเซิน สีหน้าจึงเปลี่ยนไปอย่างซับซ้อน “คุณชายซ่ง สตรีนางใดกันที่ถูกเจ้าทำร้ายจิตใจ?” บุรุษผู้นี้ ช่างเย็นชาเสียจริง! ซ่งจิ่งเซิน “???” ความผิดที่มิได้ก่อ พูดถึงก็มาเลยจริงๆ! “กระหม่อมมิได้เป็นคนทำร้าย ถามเสด็จพี่ของท่านเถิด เป็นสตรีที่ถูกเสด็จพี่ของท่านทำร้ายจิตใจ” ฉู่มู่เหยาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองฉู่อวิ๋นกุยอย่างไม่รู้ตัว และรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน“เสด็จพี่ เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่? สตรีนางนั้นเป็นใครกัน ทำไมถึงร้องไห้เพราะเจ้า?” ฉู่อวิ๋นกุย “???” “เจ้าพูดจาให้มันระวังหน่อย อะไรคือร้องไห้เพราะข้า นั่นเพราะนางป่วยถึงได้ร้องไห้ต่างหาก!” ฉู่อวิ๋นกุยโบกมือ สีหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง หากเรื่องนี้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 953
เมื่อเห็นท่าทีฉงนของฉู่มู่เหยา ฉู่อวิ๋นกุยกับซ่งจิ่งเซินก็สบตากัน แววตาทั้งคู่พลันสะท้อนรอยยิ้มที่เผยถึงความเข้าใจแจ่มชัด “หมายความว่าอย่างไรหรือ?” เมื่อฉู่มู่เหยาเห็นว่าทั้งสองเพียงยิ้มบาง ๆ โดยไม่กล่าวสิ่งใด เห็นได้ชัดว่าดูอะไรออกแล้ว แววตาของนางจึงฉายแววสับสนวูบหนึ่ง “เจ้ามองผู้คนในโลกนี้ง่ายเกินไป ตั้งแต่เล็กเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูอย่างประคบประหงมในวัง ย่อมมิรู้ว่า พวกแมลงเหม็นในท่อโสโครกเหล่านั้น เพื่อจะไต่เต้าขึ้นไปข้างบน วิธีอะไรก็ทำได้ทั้งหมด” ฉู่อวิ๋นกุยส่ายหน้า ก่อนหน้านี้เสด็จพี่ก็เคยกล่าวไว้ว่า หลาย ๆ เรื่องไม่จำเป็นต้องปิดบังมู่เหยา ต้องให้นางได้เห็นด้านมืดมากมายให้ชัดเจน จึงจะไม่ถูกผู้อื่นหลอกลวงได้ง่าย แต่เสด็จแม่กับเขาต่างก็คิดว่ามู่เหยาเป็นแค่สตรีนางหนึ่งเท่านั้น พวกเขาปกป้องนางให้ดีเป็นพอ ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป ตอนนี้เห็นที… สิ่งที่เสด็จพี่เคยกล่าวก็หาใช่เรื่องไร้เหตุผลไม่ “เสิ่นหวยเป็นบุตรสายรองของสกุลเสิ่น มารดาเองถือว่าได้รับความรักใคร่โปรดปรานอยู่บ้าง แต่ใต้เท้าเสิ่นเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่ง ในจวน นอกจากฮูหยินเอกแล้ว เพียงแค่สนมที่ให้
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 954
น่าขยะแขยงยิ่งนัก! ตอนนี้เป็นความโชคดีของนาง แต่ด้วยเล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้ พวกเขาเคยเล่นงานตน ไม่แน่ว่า ในอนาคตอาจไปเล่นงานคนอื่นอีก พวกเขาต้องการยศถาบรรดาศักดิ์และทรัพย์สมบัติ นางก็จะให้พวกเขาต้องคว้าน้ำเหลว! ฉู่อวิ๋นกุยกับซ่งจิ่งเซินสบตากัน ทั้งสองต่างดูออกว่าสตรีนางนี้มีแผนการอยู่ในใจ แต่ก็หาได้รีบร้อนไม่ เฝ้ารอฟังความคิดของนางอย่างใจเย็น แต่ทว่า ฉู่มู่เหยาตบโต๊ะฉาดหนึ่ง “เรื่องนี้มอบหมายให้ข้าจัดการเอง พวกเจ้าทั้งหมดไม่ต้องออกหน้า หลังจากเจอปัญหาที่แก้ไขไม่ได้จริง ๆ พวกเจ้าค่อยช่วยข้าก็ยังไม่สาย” “ดี เช่นนั้นก็มอบหมายให้เจ้าจัดการ!” ฉู่อวิ๋นกุยพยักหน้า ถึงอย่างไรก็เป็นองค์หญิง คนที่สามารถใช้งานได้อยู่ในมือมีมากมายถึงเพียงนั้น ตอนนี้มู่เหยาเองก็เติบโตขึ้นแล้ว เรื่องพวกนี้ก็ควรจะเรียนรู้ว่าจะจัดการเช่นไรได้แล้ว จวนสกุลซ่ง ซ่งรั่วเจินตอนที่พบกับกู้ฮวนเอ๋อร์ ก็เห็นท่าทีล่องลอยของสตรีนางนี้ ราวกับว่าเกิดเรื่องที่น่ายินดีอะไรขึ้น อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ออกมาเป็นระยะ ๆ “ฮวนเอ๋อร์ เกิดเรื่องที่น่ายินดีอันใดขึ้นหรือ?” กู้ฮวนเอ๋อร์อึ้งไปชั่วค
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 955
กู้ฮวนเอ๋อร์มีสีหน้าเก้อเขิน “ข้าผู้นี้ ก็แค่คนไม่เอาไหน ทุกครั้งตอนที่เจอเรื่องซึ้งใจหรือเสียใจ ความจริงข้าก็มิได้อยากจะร้องไห้แต่น้ำตามันก็ไหลลงมาอย่างหมดสภาพ ควบคุมไม่ได้เลย” นางเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเองกันแน่ บางครั้งทั้ง ๆ ที่โกรธจนตาแดง เวลาทะเลาะกับผู้อื่นก็ยังอยากจะร้องไห้อยู่ดี “ข้าและสวี่หยวนชิงเป็นสหายวัยเยาว์ เดิมทีความสัมพันธ์ยังดีอยู่มาก แต่ข้าเห็นเขาเป็นเพียงสหายเท่านั้น เขากลับดื้อดึงจะไปสู่ขอข้าที่จวน พอเป็นเช่นนี้อยู่บ่อยเข้า ข้าก็รู้สึกรำคาญเขามาก” “ตอนนั้นข้าก็คิดว่าข้าชอบอวิ๋นอ๋องมากถึงเพียงนี้ แม้นจะมิสามารถทำให้เขาชอบข้าได้ อย่างน้อยก็อย่าทำให้เขารังเกียจข้า” “เพราะฉะนั้น ข้าจึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา มิคิดว่าหลังจากที่พูดแล้ว อยู่ ๆ ท่านอ๋องก็กล่าวขอโทษข้า บอกว่าเขามิได้รังเกียจข้าเลย อีกทั้งยังปลอบข้าอย่างอ่อนโยน...” แก้มทั้งสองข้างของกู้ฮวนเอ๋อร์แดงระเรื่อ นางก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แน่นอนว่านางอายที่จะบอกว่าอวิ๋นอ๋องกอดนาง จึงเอ่ยเพียงว่า “บอกว่าจะรับผิดชอบข้า” มุมปากของซ่งรั่วเจินยกขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “เขาพูด
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 956
“หากเปลี่ยนเป็นท่าน ท่านจะชอบแบบไหนหรือเจ้าคะ?” กู้ฮวนเอ๋อร์เอ่ยถามด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยมซ่งรั่วเจินนึกถึงผลงานชิ้นใหญ่ของซ่งจิ่งเซินในอดีตขึ้นได้ อีกทั้งยังนึกถึงสิ่งที่เจ้าของร่างเดิมจ่ายไปในอดีตทั้งหมดนั้น รู้สึกเพียงน่าขันยิ่งนักสองพี่น้องคู่นี้ช่างทุ่มเททั้งเงินทั้งใจให้คนที่ตนรักโดยแท้ แต่สายตากลับไม่ดีนัก...“ขอเพียงเป็นคนในดวงใจ ไม่ว่าทำเรื่องใดก็ชอบทั้งหมดกระมัง” ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ ในอดีตอ่านนิยายมามากมาย เล่ห์เหลี่ยมแสนเผด็จการเหล่านั้น ไม่พูดไม่ได้ว่าชวนให้คนประหลาดใจอย่างมาก“ญาติผู้พี่ไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษเลยหรือ?” กู้ฮวนเอ๋อร์เอ่ยถามอย่างไม่ยอมตัดใจซ่งรั่วเจินครุ่นคิด ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ในอดีตนางเพียงแต่เห็นเรื่องของผู้อื่น ไม่เคยนึกถึงตนเองมาก่อนนางคิดว่าความสัมพันธ์อันยาวนานนั้นดีมากนัก ความจริงใจสำคัญที่สุดกู้ฮวนเอ๋อร์ถอนหายใจหนักๆ “ญาติผู้พี่ ใช่หรือไม่ว่าท่านมีเงินมากเกินไป มีทั้งหมดแล้ว จึงไม่มีความฝันอะไร?”นางเพ่งพินิจมองของตกแต่งภายในห้องของซ่งรั่วเจินอย่างอดไม่ได้ ทุกชิ้นล้วนราคาไม่ธรรมดา ต่อให้เป็นถ้วยชาก็ล้วนเป็นของชั้นดีนึกถึงตอนแรก
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 957
“เรื่องนี้แพร่งพรายออกไปย่อมส่งผลเสียต่อชื่อเสียงขององค์หญิง คาดว่าฮองเฮาจะต้องไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่” หลี่ซื่อรีบพูด“เจ้าโง่!” ใต้เท้าเสิ่นตะคอกเสียงดัง “ฮองเฮาให้ความสำคัญมากก็ยิ่งเข้มงวดมาก ประเดี๋ยวจะมีคนไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเฉกเดียวกับเขา ใช้วิธีพรรค์นี้มาเป็นราชบุตรเขย!”“เจ้าเองก็ไม่ดูบ้างว่าเจ้ามีคุณธรรมเช่นไร สามารถมีโอกาสช่วยองค์หญิงเอาไว้ได้ก็เป็นวาสนาที่เจ้าบำเพ็ญมาไม่รู้กี่ชาติแล้ว ยังเพ้อฝันถึงสิ่งอื่น ไม่รู้จักประมาณตน โง่งมยิ่งนัก!”เสิ่นหวยอันได้ยินคำด่าว่าสั่งสอนของบิดา แทบจะเหยียบย่ำเขาให้ต่ำต้อยไม่ต่างจากเถ้าธุลี สีหน้าของเขาแดงก่ำ กลับไม่รู้ว่าจะแก้ตัวเช่นไรหากไม่ใช่เพราะอยู่ที่ครอบครัวนี้แล้วมองไม่เห็นความหวัง เขาก็คงไม่เดินบนคมดาบ คิดวิธีเช่นนี้ออกมาได้เขาครุ่นคิดตลอดทั้งคืน สามารถแน่ใจได้ว่าองค์หญิงเคยหวั่นไหวกับเขามาก่อน มองผ่านท่าทีและอารมณ์ที่แสดงออกในอดีตก็สามารถมองออกได้ว่าสาเหตุที่ทำให้กลายเป็นเช่นนี้ น่ากลัวว่าเกี่ยวข้องกับซ่งปี้อวิ๋นหากไม่ใช่นางมักจะระงับตนไม่อยู่ เรื่องก็คงไม่ถูกเปิดเผยออกมาหากเขาสามารถแต่งองค์หญิงได้จริง ย่อมสามารถกลับมาผงา
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 958
“ได้เลย!” ดวงตาซ่งจิ่งเซินทอประกายระยับ บัดนี้เขาไม่สงสัยในความสามารถของน้องหญิงห้าแล้วขอเพียงเป็นความคิดของนาง เขาก็เห็นด้วยอย่างไม่ลังเล“ตอนนี้บ้านพวกเรามีโรงกลั่นสุราสองสามแห่ง ถึงตอนนั้นให้พวกเขาลองดู หรือบางทีพวกเราก็หาร้านที่เหมาะสมสักแห่ง เปิดร้านเสียเลย!”ซ่งจิ่งเซินโบกมือ ยังไม่ต้องพูดว่าแต่ไหนแต่ไรมาร้านค้าของน้องหญิงห้ายอดเยี่ยมมาก ต่อให้ไม่ดี ก็ไม่มีปัญหาใหญ่อะไรซ่งรั่วเจินพยักหน้า อยู่เพียงในบ้านตลอดทั้งวันก็น่าเบื่อ ทำการค้าสักหน่อย นางกลับรู้สึกว่าน่าสนใจ“พี่สี่ วันนี้ท่านมาหาข้ามีธุระหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามอย่างแปลกใจซ่งจิ่งเซินชะงักเบาๆ นี่ถึงนึกเป้าหมายที่มาได้จึงพูดว่า “เมื่อครู่คนของจวนฉู่อ๋องมาส่งข่าว พูดว่าฉู่อ๋องเชิญเจ้าไปร่วมงานเทศกาลโคมไฟด้วยกัน ยังตั้งใจส่งเสื้อผ้ามาให้หนึ่งชุดด้วย”“บังเอิญข้าไปพบเข้าจึงรับมา เจ้าดูเถอะ”พูดไป ซ่งจิ่งเซินยื่นของที่บ่าวถือไว้ในมือทางด้านข้างส่งให้ซ่งรั่วเจินเปิดออกก็ได้เห็นชุดกระโปรงยาวสีชมพูอ่อนแต้มสีม่วงเล็กน้อย ราวกับดอกจื่อเจียวเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ ชายกระโปรงปักดิ้นเงิน ขับเน้นให้งดงามราวกับความฝัน“นี่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 959
ภายในสายตาฉู่จวินถิงไม่ปกปิดความตกตะลึง ตอนเขาได้เห็นผ้านี้ก็คิดว่านางสวมแล้วจะต้องงามมากแน่ขณะเดียวกันชุดนี้สวมอยู่บนร่างกายนาง ผิวที่เดิมทีขาวผ่องอยู่ภายใต้แสงจันทร์ ขับเน้นให้ขาวกระจ่างมากยิ่งขึ้น สีชาดอ่อนๆ ทำให้นางงดงามยิ่งกว่ามวลบุปผาดวงตาดุจสายน้ำยามวสันต์ผินมองทางเขา ชวนให้เขาใจสั่นอย่างสุดระงับเดิมทีซ่งรั่วเจินก็กำลังชื่นชมความหล่อเหลาของฉู่จวินถิง บัดนี้เห็นเขาจับจ้องตนเอง ภายในสายตาราวกับไม่ปกปิดความตกตะลึงหลงใหลและชื่นชม นางหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างสุดระงับ“พี่สะใภ้ วันนี้เจ้างามเหลือเกิน!”ฉู่มู่เหยามองซ่งรั่วเจิน ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงระคนเสียดาย ที่ผ่านมานางคิดว่าตนเองเป็นหญิงงามคนหนึ่ง แต่ทุกครั้งได้เห็นพี่สะใภ้ นางรู้สึกอิจฉาอย่างอดไม่ได้ นี่ต่างหากหญิงงามที่แท้จริง!ผิวพรรณเนียนละเอียด งดงามชวนหลงใหลต่อให้เป็นสตรีเช่นเดียวกัน นางก็มองจนไม่อาจละสายตาได้ ยามหันไปมองเสด็จพี่ของตนอีกครั้ง สายตานั้นคล้ายแค้นใจที่ไม่อาจครอบครองพี่สะใภ้ไว้ในทันทีเลยได้“มู่เหยาวันนี้ก็งามมากนัก”ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ วันนี้ฉู่มู่เหยาสวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ใบหน้าเรียวเล็กงดง
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 970
ฉู่อวิ๋นกุยและสี่พี่น้องสกุลซ่งสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล แต่ไหนแต่ไรมาฉู่อ๋องไม่ใช่คนปากไม่มีหูรูด ยิ่งไม่มีวันโจมตีองค์ชายสี่ร่างกายอ่อนแอโดยไร้สาเหตุในเมื่อเขาทำถึงเพียงนี้ ก็หมายความว่าเขาไม่ชอบเหลียงอ๋องเพราะเหตุนี้ ซ่งรั่วเจินจึงสังเกตเห็นว่าไม่ว่าอวิ๋นอ๋องหรือพี่ชายของตนก็ล้วนมีท่าทีเปลี่ยนไปในเวลาเพียงชั่วพริบตาฉู่เทียนเช่อเกิดความสงสัย หรือว่าฉู่อ๋องและเหลียงอ๋องมีความขัดแย้งใดที่เขาไม่รู้?“น้องสี่ ก่อนหน้านี้ข้ารู้เพียงว่าไม่ว่าโยนลูกศรลงไหหรือโยนห่วงเจ้าก็ล้วนแม่นยำทั้งสิ้น ในเมื่อวันนี้มาแล้ว ไม่สู้ให้พวกเราได้ประจักษ์ต่อสายตาสักหน่อย”ฉู่เทียนเช่อยังแย้มยิ้มดังเดิม หยิบห่วงทางด้านข้างวางไว้ในมือฉู่ซิ่นเหลียงเขาไม่สนใจหรอกว่าระหว่างทั้งสองคนมีความขัดแย้งกันหรือไม่ หากว่ามี นั่นก็ดีอย่างไม่ต้องสงสัย!“เช่นนั้นข้าจะลองดู”ฉู่ซิ่นเหลียงพยักหน้ายิ้มๆ สายตาสะท้อนแสงเย็นชาวูบหนึ่ง ครุ่นคิดภายในใจตกลงเขาปกปิดที่ใดไม่ดีถึงถูกฉู่อ๋องสังเกตเห็น?ทุกคนเห็นเหลียงอ๋องผู้อ่อนแอยกห่วงขึ้น มองแจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลๆ วัดระยะครู่หนึ่งแล้วโยนออกไปได้เห็นห่วงนั้นสั่นไหวเล็กน้อยบ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 969
ชั่วขณะฉู่จวินถิงได้เห็นเหลียงอ๋อง นัยน์ตาไร้คลื่นอารมณ์สะท้อนแสงเย็นวูบหนึ่งซ่งรั่วเจินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของฉู่จวินถิง ลอบตกตะลึงภายในใจ ใช่หรือไม่ว่าเขาพบอะไรเข้าแล้ว?ภายในหนังสือ ทีแรกไม่มีใครสังเกตเห็นความเจ้าเล่ห์ทะเยอทะยานของเหลียงอ๋อง เขาลอบวางอุบายอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด รับชมองค์ชายท่านอื่นกัดกันเหมือนสุนัขด้วยสายตาเย็นชาอยู่วงนอกและได้รับผลปะโยชน์ไปในตอนสุดท้ายกอปรกับเดิมทีหลินจือเยว่และฉินซวงซวงก็มีรัศมีของพระเอกนางเอก เพียงสองคนลงมือก็ไม่มีเรื่องใดไม่สามารถจัดการได้ทว่า บัดนี้หลินจือเยว่และฉินซวงซวงไร้ประโยชน์ไปแล้ว คาดว่าเหลียงอ๋องต้องการทำถึงขั้นนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องยากกระมัง“ขอบคุณน้องหกมากที่ห่วงใย ระยะนี้ร่างกายข้าดีขึ้นบ้างแล้ว” เหลียงอ๋องผลิยิ้ม กลับไอออกมาสองทีโดยไม่รู้ตัว“เสด็จพี่ แม้ว่าระยะนี้อากาศอุ่นแล้ว แต่ท่านจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าต้องความเย็นเป็นอันขาด ช่วงต้นวสันต์อากาศเย็นมากนัก เป็นหวัดได้ง่ายที่สุด” ฉู่มู่เหยาพูดอย่างห่วงใยฉู่เทียนเช่อมองสถานการณ์ของโยนลูกศรลงไหและพูดว่า “น้องสาม หากวันนี้เจ้าต้องการคว้าชัยชนะ น่ากลัวว่าไม่ง่ายถ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 968
บัดนี้ได้เห็นท่าทางเช่นนี้ของนาง ก็อยากจะมอบสิ่งที่นางชอบทั้งหมดมาวางไว้ต่อหน้านาง“เสด็จพี่ มองเห็นแจกันดอกไม้อยู่ไกลที่สุดทางด้านหน้านั้นหรือไม่? ขอเพียงโยนลงเจ้านั่น ก็จะสามารถคว้าชัยชนะการแข่งขันโยนห่วงได้!”ฉู่อวิ๋นกุยชี้แจกันดอกไม้ที่อยู่ไกลที่สุด รอบข้างแจกันดอกไม้ล้วนเต็มไปด้วยห่วงที่คล้องเพียงความว่างเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีคนโยนลงซ่งรั่วเจินเพ่งพินิจเล็กน้อย พบว่าแจกันดอกไม้ไม่เพียงแต่สูง ขนาดของปากแจกันยังแตกต่างจากห่วงไม่มากอีกด้วย คิดจะโยนให้ลงนั้นยากเสียยิ่งกว่ายาก!“งานเทศกาลโคมไฟของทุกปี การโยนห่วงนี้ยากที่สุด ข้าแทบจะไม่เคยเห็นคนโยนลงมาก่อน” ฉู่อวิ๋นกุยพูดอย่างเสียดายลั่วชิงอินเห็นแจกันดอกไม้ใหญ่ถึงเพียงนั้น ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “เยี่ยนโจว การโยนห่วงนี้ยากเกินไปแล้วกระมัง มีคนโยนลงจริงหรือ?”“ยากจริงนั่นล่ะ แทบจะไม่มีใครสามารถโยนลงได้ จะต้องแม่นยำมากถึงจะใช้ได้ ต่อให้เป็นข้าก็ยากจะทำได้”ซ่งเยี่ยนโจวพยักหน้า แต่ไหนแต่ไรมาล้วนมีคนชื่นชมวิชายุทธ์ของเขา แต่บัดนี้ได้เห็นแจกันดอกไม้ขนาดเท่าห่วง รู้สึกเพียงว่าความยากนั้นมากเกินไป ดูท่าแล้วไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 967
ฉู่มู่เหยาเบิกตากว้าง เผยสีหน้าตกตะลึง นางคิดว่าซ่งจิงเซินได้สติแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าจะสูญเสียความทรงจำไป?“ข้ายังไม่แต่งงานเพราะคิดถึงเจ้า?” ซ่งจิ่งเซินถูกประโยคนี้ทำให้โมโหจนหัวเราะออกมาแล้ว “เจ้าวางใจได้ ข้าจะต้องแต่งงานแน่ เพียงแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันแต่งกับเจ้า”“เจ้าและชวีคั่วสมควรเป็นคู่รักสวรรค์สร้าง ข้าชี้แนะเจ้าให้รีบแต่งงาน ประเดี๋ยวจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน”เคอหยวนจื่อโมโหแทบแย่ “ท่านยังไม่ยอมรับ!”ฉู่มู่เหยาปิดปากหัวเราะ ลดเสียงให้เบาลง “คุณชายสี่ซ่ง เหตุใดเจ้ายังไม่ยอมแต่งงานเล่า? คงไม่ใช่ว่ากำลังรอเคอหยวนจื่อจริงๆ หรอกกระมัง?”ซ่งจิ่งเซินผินมองนางแวบหนึ่ง “องค์หญิง ท่านสนใจเรื่องงานแต่งของกระหม่อมทั้งวี่ทั้งวันเช่นนี้ไปทำไม? คงไม่ใช่...”ฉู่มู่เหยาเห็นสีหน้าหยอกเย้าของฝ่ายชาย สีหน้าแข็งทื่อไป “อะไรกันเล่า? ข้าไม่ได้สนใจงานแต่งของเจ้าเสียหน่อย”“ไม่ใช่ก็ดี” ซ่งจิ่งเซินถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง “หาไม่แล้วองค์หญิงดีๆ คนหนึ่งคิดอยากเป็นแม่สื่อ นั่นจะดีได้อย่างไร?”ฉู่มู่เหยา “???”“พี่สะใภ้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว เขาถึงขั้นพูดว่าข้าอยากเป็นแม่สื่อ เจ้ารีบหาทางอุดปากเขาเถอ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 966
ตอนนั้นเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตในพิธีล่าสัตว์ ต่อให้ผ่านไปนานแล้ว ทุกคนก็ยังจำได้ดังเดิม“ซ่งจิ่งเซิน แม่นางเคอท่านนั้นของเจ้าถูกตีน่าสารยิ่งนัก เจ้าไม่ไปช่วยหรือ?”ฉู่มู่เหยากะพริบตามองซ่งจิ่งเซิน ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ระยะนี้ซ่งจิ่งเซินมักได้เห็นเรื่องตลกของนาง วันนี้นับว่าถึงตานางหยอกล้อซ่งจิ่งเซินแล้วซ่งจิ่งเซินเหล่มองนาง “พูดเช่นนี้แล้ว วันนี้คุณชายเสิ่นท่านนั้นของท่านเองก็อาจจะมาเช่นกัน มิสู้ลองหาดู?”ฉู่มู่เหยา “...หุบปากเจ้าเสีย”ซ่งจิ่งเซินเห็นรอยยิ้มฉู่มู่เหยาหายวับไปในทันใด หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ “ก็แค่หนังหน้านี้ของท่าน ยังคิดล้อกระหม่อมเล่นอีกหรือ? กลับไปฝึกดีๆ เถอะ”ฉู่มู่เหยา “! ! !”กู้ฮวนเอ๋อร์และซ่งรั่วเจินเห็นท่าทางทะเลาะกันของสองคนนี้ สบตากันแวบหนึ่ง จู่ๆ ก็รู้สึกว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันช่างครึกครื้นเสียจริง“ที่นี่เอะอะเกินไปแล้ว พวกเราไปโยนห่วงทางนั้นเถอะ!” ฉู่อวิ๋นกุยเอ่ยปาก หันมองทางกู้ฮวนเอ๋อร์อีกครั้ง “อีกเดี๋ยวเจ้าชอบสิ่งใดก็บอกข้า ข้าจะช่วยเอามาให้เจ้า!”กู้ฮวนเอ๋อร์พยักหน้าลงด้วยความดีใจ จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงเชื่อว่าอวิ๋นอ๋องชอบนางจริงๆ และยอมคบหากับน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 965
ถังเสวี่ยหนิงย่อมไม่ยอมแพ้ เคอหยวนจื่อคนนี้มีดีอะไร ไม่ว่ามองอย่างไรซ่งจิ่งเซินก็ดีกว่านางมากนักไม่รู้จริงๆ ว่าเหตุใดถึงตาบอด ไปชอบผู้หญิงคนนี้ได้!ต้องรู้ว่าเมื่อแรกเคอหยวนจื่อร่ำรวยยิ่งกว่าบุตรีจวนอัครมหาเสนาบดีอย่างนางเสียอีก บัดนี้เห็นนางตกต่ำถึงขั้นนี้ นางกลับรู้สึกมีความสุขภายในใจ“มิน่าเล่าพวกเจ้าสองคนถึงสามารถเป็นสหายกันได้ ได้ยินมาว่าเสิ่นหวยอันทำได้กระทั่งทำลายชื่อเสียงขององค์หญิงเพื่อให้ได้เป็นราชบุตรเขย”“พวกเจ้ามีเวลาพูดไร้สาระอยู่ที่นี่ มิสู้ดูให้ดี องค์หญิงมู่เหยาและซ่งจิ่งเซินอยู่ด้วยกันแล้วเหมาะสมกันมากเพียงใด!”ต่อจากคำพูดของถังเสวี่ยหนิงที่เพิ่งจบลง สายตาของพวกเคอหยวนจื่อสองคนก็หันมองไปอย่างอดไม่ได้ มองเห็นฉู่มู่เหยาและซ่งจิ่งเซินกำลังพูดคุยหัวเราะให้กัน สนิทสนมกันไม่ธรรมดา“พวกเขาสนิทสนมกันถึงเพียงนี้ตั้งแต่ยามใด?”เคอหยวนจื่อโง่งมแล้ว มองทางซ่งปี้อวิ๋นอย่างอดไม่ได้ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ซ่งปี้อวิ๋นพูดว่าองค์หญิงและเสิ่นหวยอันมีความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา เพราะเหตุนี้ซ่งปี้อวิ๋นจึงอารมณ์ไม่ดีนี่มันเรื่องอะไรกัน?ซ่งปี้อวิ๋นเองก็ตกใจอย่างสุดระงับ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 964
“ทว่าผ่านไปนานถึงเพียงนี้แล้ว เจ้าเคยได้ยินข่าวหมั้นหมายของทั้งสองคนหรือไม่?” ถังเสวี่ยหนิงถามกลับเถียนเจียวเจียวนี่ถึงวางใจลง “เช่นนั้นก็ดีแล้ว เสื้อผ้าหนึ่งชุดไม่นับเป็นอะไร ตอนนั้นซ่งจิ่งเซินนำของดีมากมายมามอบให้เคอหยวนจื่อ แต่สุดท้ายเจ้าดูเถอะ ยังไม่ใช่พูดว่าไม่เอาก็ไม่เอาแล้วหรอกหรือ?”ถังเสวี่ยหนิงหัวเราะเบาๆ พวกเขาย่อมได้ยินสถานการณ์ของเคอหยวนจื่อมาก่อน“พวกเจ้ากำลังว่าข้าหรือ?”เคอหยวนจื่อและซ่งปี้อวิ๋นยืนอยู่ด้วยกัน วันนี้ครึกครื้นอย่างมาก ทั้งสองคนย่อมไม่พลาดไป กอปรกับฉู่อ๋องโยนลูกศรลงไห ไม่รู้ว่าเรียกความสนใจของคนมากี่มากน้อย ดังนั้นพวกนางสองคนก็มารับชมความครึกครื้นเฉกเดียวกันคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันได้เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน ก็ได้ยินสองคนนี้นินทาตนเอง สีหน้าเคอหยวนจื่อเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ถังเสวี่ยหนิงและเถียนเจียวเจียวเองก็คิดไม่ถึงเลยว่าขณะกำลังนินทาคนก็จะบังเอิญได้พบเจ้าตัว ใบหน้าเผยแววเก้อกระดาก แต่กลับมาเป็นปกติอย่างว่องไวชาติกำเนิดของเคอหยวนจื่อยังไม่เพียงพอให้พวกนางชายตาแล!“ว่าเจ้าแล้วจะทำไมเล่า? หรือว่าไม่ใช่ความจริง?” เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 963
ซ่งรั่วเจินเห็นฉู่จวินถิงท่ามกลางกลุ่มคน เขาคล้ายเกิดมาเป็นตัวเอก รัศมีเปล่งประกายเหนือผู้อื่น ท่วงท่าสง่างามดุจหยก ทำให้คนยากจะเมินข้ามได้เทียบกับท่าทางเย็นชาในอดีต เขาในวันนี้มีรัศมีของชายหนุ่มมากหลายส่วนมองเห็นเขาคว้าชัยชนะครั้งแรกไปได้ ชั่วขณะหันใบหน้าประดับยิ้มมามองนาง หัวใจของนางเองก็ถูกทำให้หวั่นไหวโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น“องค์ชาย นี่คือรางวัลคว้าชัยชนะโยนลูกศรลงไหของท่าน”ฝ่ายชายยื่นพู่สีแดงหนึ่งพวงมาให้อย่างเคารพนบนอบฉู่จวินถิงรับพู่ไป เดินมาหยุดต่อหน้าซ่งรั่วเจินด้วยท่วงท่าสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามยามสบมองนางอ่อนโยนเป็นพิเศษ“เก็บไว้ให้ดี ข้าจะไปคว้าชัยชนะกลับมาให้มากๆ”ซ่งรั่วเจินมองพู่แดงในมือของตน แม้ว่าเป็นเพียงของรางวัลของผู้ชนะ กลับทำได้งดงามประณีตมาก ถักหัวใจสีแดงอย่างซับซ้อนห้อยเหรียญเอาไว้ ต่อให้นำมาเป็นเครื่องประดับก็งดงามไม่น้อยสำคัญที่สุดคือ...เสียงเปี่ยมความมั่นใจ คล้ายสามีไปหาเงินกลับมาได้และมอบให้ฮูหยินจัดการแม่นางรอบข้างได้เห็นภาพนี้ ภายในสายตาเปี่ยมความอิจฉา ใครสามารถคิดออกเล่าว่าฉู่อ๋องผู้สูงส่งและเย็นชาจะมีวันที่อ่อนโยนต่อแม่นาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 962
ฉู่จวินถิงมองซ่งรั่วเจินทางด้านข้าง ลดเสียงให้เบาลง “ข้าจะคว้าชัยชนะกลับมาให้เจ้าให้ได้”ทุกคนล้วนเห็นว่าฉู่อ๋องคิดจะโยนลูกศรลงไหจริง ภายในสายตาเปี่ยมความตกตะลึงพรึงเพริด นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือ!ภายในกลุ่มคน ถังเสวี่ยหนิงเองก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้แล้ว มองเห็นฉู่อ๋องพาซ่งรั่วเจินออกมาเปิดเผยในฐานะคนรัก ภายในสายตาเปี่ยมความแค้นเคือง“ข้าดูแล้วฉู่อ๋องไม่ได้ชอบแม่นางซ่งลึกซึ้งมากมายอะไร หากชอบถึงเพียงนั้น ป่านนี้คงแต่งงานรับคนกลับไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวไม่ใช่หรือ?”เถียนเจียวเจียวเผยสีหน้าเย้ยหยัน นางเองก็ริษยาซ่งรั่วเจิน ถือสิทธิ์อะไรสตรีคนนี้วาสนาดีถึงเพียงนี้!ทว่าเห็นฉู่อ๋องกลับมาแล้ว ทั้งสองคนยังไม่แต่งงานกัน นางรู้สึกมีความสุขไม่น้อยภายในใจบัดนี้เห็นซ่งอี้อันแสดงความสามารถในราชสำนักได้ดีมากขึ้นเรื่อยๆ บิดาของนางชื่นชมเป็นครั้งคราว มารดาเองก็เสียดายที่นางไม่สามารถแต่งกับซ่งอี้อันได้ หาไม่แล้วบัดนี้จะต้องกลายเป็นที่อิจฉาของทุกคนแน่ทั้งหมดนี้ล้วนต้องโทษซ่งรั่วเจิน!“ไม่มีความเคลื่อนไหวจริงนั่นแหละ แต่ข้าได้ยินว่าฉู่อ๋องคล้ายมีเจตนาสู่ข
