Novels by ไดโนที่ชอบอมยิ้ม

เมื่อโก้ออกไปจากห้องของฉัน ฉันก็หลับไปทันทีเพราะความเพลีย 8โมงเขาก็กลับมาหาฉันอีกรอบที่ห้องพร้อมกับน้ำเต้าหู้ที่บอกว่าจะซื้อมาฝาก เขาปลุกฉันอย่างเบามือ แต่ฉันค่อนข้างที่จะตื่นยาก พี่เมล พี่เมลครับ// เรียกไปเขย่าแขนฉันไปด้วย จนในที่สุดฉันก็ตื่นขึ้นมาแบบงัวเงีย เขายื่นน้ำเต้าหู้ที่เทใส่แก้วไว้ให้ฉัน ฉันก็ดื่มมันแบบอัตโนมัติ ขอบคุณครับ // ฉันตอบชายหนุ่มก่อนลงไปนอนต่อ ทำเอาคนฟังถึงกับยิ้มไม่หุบ เขาวางคีการ์ดไว้ที่หัวเตียงฉันและพูดบอกฉันว่าไปเรียนก่อนนะครับ ฝั่งของโก้ พี่เมลแม่งโครตน่ารักๆๆๆ ผมแทบจะคลั่งพี่แล้วนะเนี๊ยะ ไปเรียนดีกว่าเรา// คิดในสมองตลอดก่อนจะเดินออกมาจากห้องของเมล ไอรันไปได้แล้ว// ผมเรียกเพื่อนที่อยู่ในห้อง เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมาวะ เรื่องของกู ไล่กูเป็นหมาเลยนะไอสัส//ผมตอบมันด้วยความหงุดหงิดแต่ช่างเถอะ คงต้องขอบคุณมันที่ทำให้ผมได้นอนค้างห้องคนที่ผมแอบชอบ มหาลัยแห่งหนึ่ง.. มาสายอีกแล้วนะพวกมึง//เขตแดนพูดขึ้น เมื่อเห็นผมและรันเดินมา ไอรันแม่งช้า หนักเลยดิมึงเมื่อคืน// เขตถามรัน รอไรอะ น้องมิ้วแม่ง ไม่เด็ดไรเลย กูละเสียอารมณ์ // รันพูดพร้อมส่ายหัว ไม่

ฉันเมลเอม อายุ27ปี เป็นนักเขียน รู้สึว่าเป็นอาชีพที่อิสระดีใช่มั้ยคะ แต่ไม่ใช่เลย ในเมื่อการที่เราเขียนและจมปรักมันอยู่แบบนั้นมากไปก็ทำให้ฉันหัวสมองทื่อและคิดอะไรไม่อกเลยทีเดียว ฉันจึงตัดสินใจค่ะ ออกจากบ้านเพื่อไปเก็บเกี่ยวบรรณยากาศด้านนอกดูบ้าง เพราะฉันในทุกวัน มั่วแต่อุดอยู่แต่บ้านไม่ยอมออกไปไหนเลย ถึงจะเรียนจบกฎหมายมา แต่ใจไม่ชอบงานแบบนั้นเลยสักนิด จึงขอเวลาคุณพ่อและคุณแม่ใช้ชีวิตที่ตัวเองอยากจะทำต่อสักปี 2ปี ก่อนที่จะไปเป็นทนายเต็มตัวค่ะ วันนี้ไม่มีแรงบรรณดาลใจในการเขียนเลย// ฉันบ่นพึมพัมออกมา ก่อนมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง หรือว่าเราลองไปหาอะไรใหม่ๆทำดูมั้ยเพื่อความคิดจะลื่นไหลบ้าง// พูดจบฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อออกไปหาอะไรกินนอกบ้าน โดยปกติแล้ว ฉันค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงเป็นคนที่ว่าขี้ระแวงเลยก็ว่าได้ ฉันเดินออกจากบ้านมาแวะร้านกาแฟร้านหนึ่ง ที่ค่อนข้างเงียบสงบ ภายในร้านตกแต่งสไตล์มินิมอล ทำเอารู้สึกสดชื่นและสบายใจอยู่ไม่น้อย ก่อนฉันจะเดินไปนั่งอยู่โต๊ะด้านหลังสุด เพื่อไม่ให้เป็นที่จับตา การแต่งตัวของฉันช่างเรียบง่ายและไม่เตะตาใครจนเกินไป ฉันใส่เพียง เสื้อยืดแขนสั้นแล